Lögberg - 10.05.1917, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN .10. MAí 1917
Dr. Robinson
Sérfræðingur í tannsjúkdómum
BETRI TANNLÆKNING FYRIR MINNI BORGUN
Ef þú ert í vafa um hvcrt tennnr þínar séu heilbrigðar eða ekki þá þarft
þú að fá ráðleggingu tannlæknis. Sá tannlæknir ætti að vera maður sem
hefir gott álit á sér sem lœknir og sömuleiðis er það áríðandi að hann sé
eins vel að sér í list sinni og nokkur getur verið. Nú á dögum eru þeir
fáir sem ekki viðurkenna þýðingu sérfræðinganna, hvort heldur er í al-
mennum lækningum eða tannlækningum. Minnist þess að ef þér kom-
ið til vor þá verður traust yðar ekki ódrengilega notað, því allar vorar að-
ferðir eru reyndar og sannaðar og fólk veit um áreiðanleik vorn. Fyrir
tíu árum voru það margir af Borgurum Manitoba sem trúðu mér fyrir
því að lagfæra tennur þeirra. Þessa fyrstu sjúklinga tel eg byrjun hinnar
miklu aðsóknar sem eg hefi haft síðan eg fór að stunda tannlækningar.
Svo vel hefir mér gengið að tugir tannlækna hafa sest að í nágrenni mínu
Látið því ekki blekkjast þegar um það er að ræða að velja stað.
Permanent Crown og
Bridge Work, hver tönn
Og það rar áður $10.00
BIRKS BUILDING,
WINNIPEG,
..$7
Whalebone Vulcan-
ite Plates. Settið
MAN.
I 2 Stólar
:. $io
Opið til kl. 8 á kveldin
Dr. Robinson
TANNLÆKNIR
Meðlimur Tannlækna Skólans í Manitoba.
10 Sérfræðingar 5 Kvenmenn
68
Lagasafn Alþýðu
f) pað að bæta við orðinu “með vöxtum” þeg-
ar þau voru ekki.
g) að bæta við orðinu “takmarkað” fyrir aft-
an nafn þess er við borgun á að taka.
h) Að breyta orðinu “kröfu” í “handkrafa".
95. Yillur, sem ekki ónýta. Skjal er ekki ógilt
þótt það sé ódagsett; ekki heldur þótt það sq af
vangá dagsett á sunnudegi; það er heldur ekki ó-
gilt þótt ekki sé tiltekið að verðgildi hafi verið
meðtekið, né fyrir þá sök að ekki sé nefnt hvar
skjalið var ritað eða hvar skuldin eigi aö greiðast.
Skjal má dagsetja bæði áður en það er skráð
og eins eftir. pegar víxill eða skuldabréf er ekki
dagsett, og það er af gleymsku eða vangá þá getur
sá er víxilinn fékk bætt við sanngjarnri dagsetn-
ingu samkvæmt því er báðir málspartar ætluðust
til að væri þegar skjalið var búið til.
96. Náðartími. prír dagar eftir gjalddaga
eru kallaðir náðardagar, sem þýðir að sá sem á að
borga hefir þriggja daga frest eftir tiltekinn
gjalddaga, nema þegar þannig er til orða tekið að
skuldin sé borganleg þegar krafist verði. pá er
um enga náðardaga að ræða; ekki heldur í sam-
bandi við bankaávísanir.
Sé víxillinn þannig stílaður að hann sé borgan-
legur ákveðinn tíma á eftir kröfu, þá hefir skuld-
greiðandi þrjá náðardaga.
Lagasafn Alþýðu
65
91. Undirskrift víxla. pað er ekki nauðsyn-
legt að maður, sem víxil gefur. undirskrifi hann
með eigin hendi; það nægir ef einhver annar gerir
það, samkvæmt heimild frá víxilgjafa.
Verzlunarnafn eða upptekið nafn og jafnvel
aðeins upphafsstafir eða stimpill nægja sem undir-
skirft, þegar það er ljóst að hlutaðeigandi ætlast
til að það gildi sem undirskrift.
Víxill eða veðbréf skrifað með ritblýi er lög-
gilt. Sömuleiðis er það lögbindandi ef einhver
skrifar nafn sitt á víxilbak með ritblýi.
pað er samt aldrei varlegt að nota ritblý sök-
um þess að auðvelt er að eyðileggja orð eða stafi
og setja annað í staðinn — þannig mætti breyta
heilu skjali að efni til svo að ekki sæist.
92. Undirskrift umboðsmanns eða embættis-
manns félags. pegar einhver skrifar nafn sitt
undir löglegt skjal í nafni annars hvort heldur er
einstaklings eða félags, þá verður hann fyrst að
skrifa nafn þess er hann hefir umboð fyrir. pótt
hann skrifi aðeins sitt eigið nafn og fyrir neðan
það “umboðsmaður” einhvers eða “formaður” fé-
lags o. s. frv., þá er sú undirskrift ekki meira virði
en þó einhver óviðkomandi ritaði nafn sitt og setti
fyrir ofan það “bæjarráðsmaður” eða “liberal” eða
“conservative”; undirskriftin eða samningurinn
yfir höfuð væri þá alls ekki bindandi fyrir hlutað-
eigandi bæ eða borg eða fyrir hlutaðeigandi
pólitískan flokk.
Undirskrift umboðsmanns undir samning eða
HVERNIG ER “PIANOIД ÞITT?
pað er víst að þú hefir ekki gleymt hversu
mikils virði það er fyrir heimili þitt og hversu
auðvelt það er að fá gott hljóðfæri frá Cross,
Goulding & Skinner með þeim skilmálum,
sem þér er auðvelt að uppfylla. Vér höfum
nýlega fengið 50 “pianos” af allra nýjustu
• gerð með kassa lagi. pau eru úr alls konar
tegundum af við og útliti.
fjew Scaleffilliams
úrval af frægustu “pianos”
frá $450 til $550.
Sömuleiðis margar aðrar fallegar tegundir fyrir sanngjarnt verð, frá $300 til $375.
Vér höfuð einnig nokkur lítið brúkuð “pianos”; seljum þau fyrir $185 til -270.
THE PIANO AND VICTROLA HOUSE.
CR0SS, G0ULDING & SKINNER
323 PORTAGE AVENUE.
ÆFIMINNING.
'Þann 4. september 1916 anda'Sist
aS heiniili Einars Schevings í Akra-
bygS í NorSur Dakota, Lukka Gísla-
dóttir, tengdamóSir hans.
Lukka sál. var fædd 30. okt. 1830
að Dalhúsum í Evjaþingá í SuSur-
Múlasýslu. Foreldrar hennar voru
þau hjónin Gísli Nikulásson og Mar-
grét Árnadóttir, er þar bjuggu. Af
börnum þeirra og systkinum Lukku
sál. mun Bjöm, er v'analega var
kendur viS HaugstaSi, vera Vestur-
Islendingum bezt kunnur. Hann
fluttist i fyrstu landnámstíS til bygS-
ar íslendinga i Minneota í Minnesota,
og lézt þar fyrir fáum árum.
Lukku sál. ólst upp í föSurgarSi og
giftist þaSan 1850 Eyjólfi Kristjáns-
syni frá TókastöSum. Tóku þau viS
búi aS TókastöSum og bjuggu þar um
hríS. SíSast bjuggu þau á íslandi í
BreiSavaSi í Eyjaþingá, og fluttust
þaSan til Ameriku áriS 1878. Settust
þau fyrst aS í Nýja íslandi, en fluttu
þaSan suSur til Dakota voriS 1881.
Námu þau heimilisréttarland i
fintm milur fyrir sunnan Akra, og
bjuggu þar um tuttugu ár. l>ann 19.
marz 1913 andaSist Eyjólfur, og
höfðu þau hjónin þá um hriS veriS
til heimilis hjá Gísía syni sínum.
Uppfrá því var Lukka sál. til heimilis
til skiftis hjá þeim börnum sínum
Gísla, Margréti, ekkju Árna Schev-
ings, o^SigríSi konu Einars Schev-
ings, sem hún dó hjá. — Þrjá svni
áttu þau Eyjólfur og Lukka auk
þeirra bama, sem þegar eru nefnd:
Kristján, dáinn í æsku; Þorsteinn,
dáinn aS Lundar, Man. fyrir nokkr-
um árum, og Jón er enn þá býr að
Lundar.
Eyjólfs og Lukku mun lengi verSa
minst meS hlýjum hug og virSingu.
Þau vildu í hvívetna koma fram til
hins bezta. Heimili þeirra var heim-
ili kærleikans, sem böm þeirra minn-
ast meS þakklæti fyrir þau áhrif er
þau tóku meS sér þaSan út í lífiS
eins og Iíka fyrir þaS dýrmæta, sem
þatt nutu þar hjá fcrSttr og móSur. Og
stór er hópurinn vina og nágranna,
sem þesSÍ heiðurshjón skyldu eftir
þá meðvitund hjá, aS lífiS væri betra
fyrir þeirra samfylgd.
Lukka sál. var tápkona til líkama
og sálar, og gekk hún fram í starfi og
striði lífsins sem sönn hetja. Jafn-
lynd og glaSlynd var hún ætíS, og
hafSi lag á því aS láta þaS ljós, er
lýsti henni sjálfri, fá borist inn i hug
annara. Hún var sönn trúkona, sem
reiddi sig á drottinn i lífinu og fól
FlftEST
THEATSff
ALLA NÆSTU VIKU
EfeirmiSdags leikur á miðvikudag
og laugardag.
THE LURE OF ALASKA
og Yittkon umhverfiS
Dásamlega útskýrt af hinum snjalla
ræðuskörung
Dr. Leonard S. Sugden
7090 fet af hinum markverSustu
myndum, setn enn hafa gjörSar verið
Sætasalan byrjar á föstudaginn. —
VrerS 25c til $1 aS kveldintt og 25c til
75c í eftirmiðdag.
sig honum í dauSanum.
Hún er dáin, en lifir þó. Og
minning hennar og áhrif lifa hjá
þeim, sem eftir eru.
K. K. O.
HAVDLINE OLIA
Ef borin er á bifreiÖina
rennur hún liðugra
Biðjið kaupmann yðar
um hana eða kaupið af
R. PHILLIPS, 567 Portage Avenue
Tal*. S. 4500. Winnipeg, Man.
MAIN’S
sem er ein af betri hatta verzl-
unum Winnipeg-borgar
Yður er boðið að koma og skoða vorar byrgðir af j
NÝJUSTU NÝTÍZKU HÖTTUM
Main’s Hattabúð
BúCin er skamt frá Sherbrooke St.

IÖLIKIX
FUGLARNIR.
NiSurl.
Sumir fuglar hafa mjög langa vængi, geta
peir flogið hátt og lengi. Konungsöminn getur
þanið vængi sína yfir fjórar álnir; hann flýgur
fugla hæst. pað er ótrúlegt, hve lengi fuglar þola
að fljúga í senn. Sjómenn sjá oft landfugla 100
mílur undan landi; stundum þreytast þeir þó og
setjast niður á rá og reiða. Beztir flugfuglar eru
dúfumar; þær geta flogið 1/2 mílu á einni mínútu,
og svölumar, þær fljúga fljótara en vindurinn fer.
Sumir fuglar hafa engar flugfjaðrir og geta
. því ekki flogið, til dæmis mörgæsin og álkan.
Strúturinn, sem hefir langan háls og langa fætur,
hefir fætur í stað vængja, og einstakar langar
fjaðrir; hann er svo frár á fæti, að fljótustu hest-
ar hafa varla við honum.
í stélinu hafa fuglamir vanalega tólf langar
fjaðrir, sumir hafa fleiri, hæns eigi færri en 18.
Nef fuglanna eru ýmislega löguð, flöt, sívöl,
bogin, hvöss eða gild o. s. frv. Nefið hafa þeir til
að taka fæðuna með, sér til varnar, til að byggja
með þeim hreiðrin sín og jafnvel til að klifrast
með þeim. peir fága og fjaðrir sínar með nefinu.
Fætur fuglanna eru lagaðar’ eftir því hvar og
hvernig þeir lifa, en enginn fugl hefir fleiri klær
en fjórar að framan og eina að aftan; hún jafn-
gildir þumalfingri á hendi manns. Sundfuglarnir
hafa sundfit milli klónna. Vaðfuglamir hafa
langa fætur til að vaða á; þeir sem mest sitja á
greinum, geta beygt klæmar eins og menn beygja
fingur sína. Uglur og páfagaukar hafa nokkurs
konar hendur, eins og apar. Hræfuglar hafa harða
og sterka fætur, hvassar og bognar klær. Sumir
fuglar ganga, en sumir hoppa.
AHir fuglar sjá mjög vel, en hræfuglar þó bezt.
Veiðiörnin stingur sér til að ná í fiskinn, sem
hann sér undir öldunum; svo gjöra og máfamir.
Uglumar sjá vel um nætur, ef ekki er niðamyrk-
ur; augu þeirra eru svoleiðis gjörð. Fuglarnir
hafa þrenn augnalok til að varðveita augun með.
Hreiður sín gjöra fuglarnir mjög haglega.
Vanalega gjöra kvenfuglar hreiðrin, þó geta karl-
fuglar það einnig. Hreiðrin eru mjog á ýmsan
veg. Sumir fuglar gjöra sér hreiður úr hálmi og
grasstráum. Æðarfuglar og fleiri sundfuglar
gjöra sér marhálmshreiður og verpa í túnum,
klettaskorum 0. s. frv., sumir fuglar verpa í hol-
um í eikum; brauðgæsin í holum í jörðinni. ís-
fuglinn ælir upp beinunum úr fiskum þeim, sem
hann hefir gleypt og hefir þau í ^ireiður sín.
Egg strútanna eru eins stór og barns höfuð;
verpa þeir þeim í sandi og eyðimörkum margir
saman, stundum 80 og skiftast svo á að unga
þeim út.
Misjafnt er það hve mörgum eggjum fuglam-
ir verpa. Sumir sundfuglar verpa að eins einu
eggi, flestar dúfur tveimur, máfar þremur,, hrafn-
ar þremur, svölur sex til átta, hænur fjórtán til
tuttugu; tamin hæns verpa miklu fleirum ef þau
eru vel alin. Eggin eru ýmislega lit, hvít, rauð,
dökk, græn, grá, svört, blá o. s. frv.
pegar karlfuglinn hjálpar til að gjöra hreiðrið,
hjálpar hann einnig til með að unga eggjunum
úit. Stundum gjörir kvenfuglinn hvorttveggja
einn, en karlfuglinn dregur þá fæðu að hreiðrinu
handa konunni sinni og svo ungunum þegar þeir
koma.
Sumir fuglar láta sólina unga út eggjum sín-
um; aðrir verpa þeim í hreiður annara fugla og
láta þá svo unga þeim út með sínum eggjum.
Titlingar og fleiri fuglar verpa 3 til 4 sinnum á
ári, en flestir fuglar verpa að eins einu sinni.
Hræfuglar, dúfur og fleiri fuglar mata unga
sína; sumir mata þannig að þeir mýkja fyrst
fæðuna í sarpinum, æla henni svo fram í nefið og
tekur unginn þar við henni.
Enginn fugl hefir tennur; vqfða fuglarnir því
annaðhvort að bíta fæðuna í sundur með nefinu
eða gleypa hana heila. Margir fuglar gleypa litla
steina, sem merja fæðuna í sundur í maga þeirra.
Sumir fuglar, sem éta kjöt, t. d. uglur og hauk-
ar, geta ekki melt skinn, fiður né hár af dýrum
þeim, er þeir éta, og æla þeim því upp. Stórir
hræfuglar geta melt hnefastór bein.
Ásta Espólín Torfason.
VORVÍSA.
Vorið heilsar öllum oss,
alla vermir geislum hlýjum,
öllu sendir kærleikskoss,
klæSir landið skrúöa nýjum.
Vísa um Island.
Hvar liföiröu, bróðir, um bjartari nætur?
þar brosandi vorsól ttm miðnætti skin,
og hvar átti guðstrú þín göfugri rætur?
þú grézt þar af lotning við hrífandi sýn.
Og hvar lék þér mildari v'indblær á vöngum
er vorgyðjan kysti þig ásthlýjum koss?
Og hvar viltu leita að himneskum söngum,
sent hrífi þig dýpra en íslenzkur foss?
\
SÓLSKIN
Barnablað Lögbergs.
II. ÁR. WINNIPEG, MAN. 10. MAí 1917 NR. 32
Tvennir brœður.
Flekka gamla hafði týnst rétt áður en hún átti að
bera um haustið. Hennar var leitað dag eftir dag, en
hún fanst hvergi.
Svo kont frost og snjór og allir þóttust v'issir unt að
Flekka væri dauð; hún hefði líklega borið einhversstaðar
og dáið og kálfurinn hennar líka.
Jón litli var 8 ára en Mundi 19. Þeir fóru báðir að
gráta Jtegar þeir heyrðu pabba sinn vera að tala um það
að hún Flekka mundi vera dauð. Þeir sváfu saman í
herbergi út af fyrir sig, og þegar þeir voru háttaðir um
kveldið töluðu Jjeir ttm aumingja Flekku, og gátu ekki
sofið fram eftir allri nóttu.
Þeir mundtt eftir hvað Flekka hafði mjólkað vel;
hv'að kálfarnir hennar höfðu altaf verið fallegir; hvað
hún hafði altaf verið þæg o. s. frv. Þeir voru að tala
um JjaS hvernig alt mundi hafa verið þegar hún var að
deyja. Skyldi kálfurinn hafa dáið fyrst úr kulda; aumingja
Flekka svo staðið yfir honum dattðum, hungruð og köld
og syrgjandi, Jtangað til hún dó Iíka?
Þetta vortt þeir að bollaleggja Jjangað til þeir sofn-
uðu, þá dreymdi þá hana Flekku; annan dreymdi hana
þar sent hún stóð í snjónum, baulandi hjá kálfinum sín-
um nýfæddum, sem var dáinn; hinn dreymdi hana þar
sem hún lá dauð og kálfurinn lifandi hjá henni.
Og svo sögðu J\eir hver öðrum drauminn og fóru aft-
ur að tala um Flekku J>egar þeir vöknuðu.
Loksins spurðu þeir pabba sinn hvort þeir mættu ekki
fara og leita að Flekku. Það gæti skeð að þeir fyndu
hana, J>ó J>að væri ekki líklegt, þegar búið væri að leita
að henni af svo tnörgum.
“Jú, ]>að megið þið” sagði pabbi þeirra, “og ef þið
finnið ltana nteð lifandi kálfi, J>á ntegið J>ið eiga kálfinn.'
Jón og Mundi lögðu af stað. Veðrið var orðið bjart
og gott, en talsverður snjór og dálítið frost.
Litlu leitarmennirnir fóru í alla þá staði, sem þeint
datt i hug, eii fundu ekkert. \ ^
“Eigum við ekki að baula?’' sagði Mundi. “Það gæti
skeð að liún lteyrði það og baulaði á móti, ef hún er lif-
andi.” Og svo bauluðu þeir öðru hvoru.
Loksins stóðu þeir upp á dálítilli hæð, horfðu alt í
kring um sig og bauluðu. Þá heyrðu þeir að tekið var
tindir og baulað á móti. Þeir bauluðu aftur, og enn var
gegnt. Þeir heyrðu hv'aðan hljóðið kom og þeim heyrð-
ist það vera Flekka sem baulaði; J>eir höfðu svo oft
tekið eftir því hvernig hún baulaði, J>ví skepnurnar hafa
mismunandi málróm, alveg eins og fólkið.
Þeir gengu á hljóðið; eða réttara sagt hlupu, því þeir
urðu svo glaðir að þeir fundu ekkert til þreytu lengur,
])ó )>eir væru alveg nppgefnir áður.
Loksins sáu J>eir hvar Flekka gatnla stóð og fóru
þangað. H,ún var þar með tveimur kálfum nýbornum—
það voru hvörttveggja bolar, ljómandi fallegir, en rétt
að segja dauðir í kulda. Það var auðvitað ekki tiltök
að þeir gætu komið þeim heirn.
“Hvað eigum við nú að gera?” sagði Mundi við
bróður sinn. “Við skulurn stökkva heim” svaraði Jón,
“sækja pabba og láta hann flvtja^ kálfana á sleða.”
‘Þetta þótti Munda óskaráð. “En eg held þeir verði
dauðir úr kulda”, sagði Jón. “Við skulum fara úr
treyjunum okkar og breiða ofan á þá.”
Þetta gerðu þeir og hlupu svo heim snöggklæddirv
eins og fætur toguðu.
“Við höfum fundið hana Flekku”, sögðu J>eir báðir
í einu með öndina í hálsinum.
“Og hún hefir átt tvo kálfa”, sögðu þeir báðir í einu.
“Og J>eir eru báðir lifandi”, sögðu ]>eir líka báðir í einu.
Svo sögðu þeir alla söguna og báðu pabba sinn að
konta fljótt og sækja Flekku og kálfana hennar.
Faðtr þeirra fór með stóran sleða með nógtt heyi í og
ábreiðum og pokum. Og ]>eir Jón og Mundi fóru báðir
með honurn.
Svo var búið um Elekkvt og litlu kálfana hennar á
sleðanum og þeir Jón og Mundi sátu sinn hvoru megin
við hana á leiðinni.
Þegar heim kom sagðist pabbi ]>eirra ætla að efna
Jjað setn hann hafði lofað og nú mættu ]>eir eiga sinn
kálfinn hvor.
Það þarf ekki að segja frá þvi, hversu vænt þeint
J>óttt urn J>etta. Kálfarnir vortt ekki eins litir, en alveg
jafnstórir, drengirnir voru þvt látnir draga um það hvor
þeirra ætti að eiga hvorn fyrir sig.