Lögberg - 24.05.1917, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 24. MAí 1917
3
Pollyanna
I
Eftir Eleanor H. Porter.
“Maður verður að koma henni til þess.”
“Já — hvernig?”
“Eg veit ekki.”
“Nei, þú veizt það ekki — og eg veit ekki held-
ur. Hún er of stolt og of móðguð við mig til þess
að vilja biðja mig að koma þangað. Mundu hvað
hún sagði við mig einu sinni. En þegar eg hugsa
um það, að barnið getur verið dæmt til æfilangrar
prkumlunar, og að mér er máske mögulegt að
bjarga henni, og ef að ekki alt þetta fjas og rugl,
og allar þessar hliðsjónir væri, þá—” Hann full-
komnaði ekki setninguna. Með hendurnar í vös-
unum sneri hann sér við og fór að ganga um gólf
aftur með ákafa miklum.
“En ef einhver gæti komið henni til að sjá —
til að skilja,” byrjaði John Pendleton aftur.
“Já, en hver ? hver á að gera það ?” spurði lækn
irinn og sneri sér all æstur að honum.
“Eg veit ekki,” svaraði hinn dauflega.
En úti, niðri í garðreitinum, var Jimmy Bean
staðinn upp. Hann hafði setið og forðast að draga
andann, svo ákafur var hann eftir að heyra hvert
orð sem talað var.
“Já, en eg veit það,” sagði hann og kinkaði
kolli. “pví eg geri það!”
Og um leið þaut hann fyrir hornið og hljóp
eins hart og fætur toguðu niður eftir Pendleton-
hæðunum.
XXIX. KAPÍTULI.
Tíðindi Jimmys.
“pað er Jimmy Bean, sem langar til að tala
við yður, ungfrú,” sagði Nancy í dyrunum.
“Við mig?” spurði ungfrú Polly undrandi.
“Ertu viss um að það er akki við Pollyönnu ? Hann
má fara upp og tala við hana í fimm mínútur ef
hann vill.”
“Já,eg sagði honum það líka, ungfrú, en það
eruð þér, sem hann vill tala við.
“Jæja, eg skal strax koma.”
Ungfrú Polly stóð upp dálítið þreytuleg.
Niðri í stofunni fann hún lítinn dreng, sem með
ákafa í augum sínum og eldrauðar kinnar beið eft-
ir henni, og byrjaði strax að tala.
“Afsakið ungfrú, það er máske alveg rangt
sem eg geri; en eg get ekki látið það vera. pað er
vegna Pollyöhnu — og fyrir Pollyönnu — já, fyrir
Pollyönnu er eg fús til að ganga á glóandi kolum
— eða — tala til yðar hérna — eða hvað sem vera
skal! Og það held eg að þér munduð gera, ef þér
álituð hugsanlegt að henni batnaði í fótunum sín-
um aftur. Og þess vegna er það, að eg er kominn
hingað — eg hljóp eins hart og eg orkaði — til að
ségja, að ef það er að eins dramb eða — eða hvað
sem það nú er — sem stendur í vegi fyrir því að
Pollyanna geti farið að ganga aítur, þá veit eg, að
undir eins og þér heyrðuð það, vilduð þér biðja
Chilton læknir að —”
“Hvað þá?” greip ungfrú Polly fram í fyrir
honum; hinir undrandi andlitsdrættir breyttust,
og hún varð rjóð í kinnum.
Jimmy stundi þungan, en byrjaði svo aftur al-
veg hiklaust.
“Já, eg bið fyrirgefningar, en eg varð að segja
þetta — til þess að þér hlustuðuð á mig — og —
og gætuð skilið, að hún getur fengið not fótanna
aftur — því Chilton læknir, hann—”
“Jimmy, um hvað ertu að tala,”
Jimmy hresti sig upp með því að stynja.
“Já — það er það, að — já, hún getur farið að
ganga, því Chilton læknir, hann —-”
“Hvað er þetta með Chilton lækni. Hvað hef-
ir hann með þetta að gera. Byrjaðu á byrjuninni,
drengur, og talaðu skírt og greinilega, svo eg geti
skilið við hvað þú átt; ruglaðu ekki öllu saman i
hrærigraut.
Jimmy hóstaði og ræskti sig og byrjaði svo
aftur:
“Já — það var þannig, ef eg á að byrja með
byrj uninni — að læknirinn kom til Pendletons í
dag, og svo töluðu þeir saman inni í.vinnustofunni
— er þetta ekki nógu greinilegt,”
“Jú, Jimmy,” svaraði ungfrú Polly. Hún var
fremur veikrödduð.
“Já — og glugginn stóð opinn, og eg var að
tína illgresi rétt undir glugganum, svo eg heyrði
hvað þeir töluðu.”
“pú hefir líklega ekki staðið á hleri, drengur.”
Jimmy teygði úr sér; og varð í meira lagi borg-
inmannlegur.
“pað var ekki um mig, sem þeir töluðu — og
eg hlustaði ekki af ásettu ráði, en mér þykir vænt
um að eg heyrði hvað þeir sögðu. Og það þykir
yður líka, þegar þér heyrið það. því hann sagði
— að skeð gæti að Pollyanna fengi not fóta sinna
aftur.”
“Jimmy — hvað ertu að segja.”
Ungfrú Polly laut niður að drengnum með á-
kafa miklum.
“Já, nú sjáið þér. pað var einmitt þetta sem
eg sagði,’ mælti Jimmy hreykinn. “Já — Chilton
læknir, hann þekkir annan lækni annarsstaðar,
sem hann heldur að geti læknað Pollyönnu —
komið henni til að geta notað fæturna aftur, þér
skiljið — en hann getur ekki sagt það með vissu,
fyr en hann hefir séð hana sjálfur. Og hann lang-
ar svo mikið til að sjá hana; en hann sagði við
Pendleton, að þér vilduð ekki biðja hann þess.”
Ungfrú Polly stokkroðnaði aftur.
“Nei, eg — eg get ekki — eg gæti ekki — það
er að segja, eg vissi nú ekki —”
Ungfrú Polly nuddaði höndum saman, hún
vissi hvorki upp né niður, út né inn.
“Nei, en það var þess vegna að eg þaut af stað
hingað — til þess að þér gætuð fengið að vita um
þetta,” sagði Jimmy ákafur. “J?eir sögðu, að ein-
hverra hluta vegna — eg skildi ekki vel hvers
\igna — vilduð þér ekki biðja Chilton að koma
hingað, og að þér hefðuð sagt Warren það. Og
Chilton læknir — hann gat ekki komið óbefinn. af
því hann var svo stoltur og — og — já, það var
eitthvað annað líka — það var eitthvað með War-
ren, held eg. Og svo vildu þeir svo ákafir, að ein-
hver vildi segja yður þetta — en þeir vissu ekki
hver ætti að gera það. Og þá kom mér til hugar
að eg skyldi gera það, og svo hljóp eg hingað —
eins hart og eg gat—já — hefi eg talað nógi.
greinilega nú ?”
“Já, það hefir þú gert, Jimmy. En hver var
þessi læknir?” spurði ungfrú Polly mjög óðagots-
lega. “Hvað heitir hann ? Hver er hann ? Voru
þeir vissir um að hann gæti læknað Pollyönnu?”
‘Nei, eg veit ekki hvað hann heitir,né hvar
hann er. En þeir sögðu, Chilton læknir þekti hann,
og að hann hefði nýlega læknað persónu. sem
hafði sömu veiki og Pollyanna. Og það var ekki
hann, sem þeir voru hræddir við, heldur yður, að
þér vilduð ekki láta Chilton lækni fá að sjá hana.
En — er það ekki? pér viljið biðja hann að koma
— viljið þér ekki gera það? — núna þegar þér
vitið þetta?”
Ungfrú Polly sat með kreftar hendur í keltu
sinni. Hún dró andann hratt en ójafnt. Varimar
skulfu, en hún grét ekki. Jimmy horfði á hana
áköfum og spyrjandi aúgum. Svo sagði hún:
“Jú—jú—Chilton læknir skal koma til henn-
ar. Hlauptu nú heim, Jimmy, og flýttu þér. Eg
verð að tala við Warren lækni, hann er núna uppi
hjá Pollyönnu, eg sá vagninn hans nema staðar
hérina úti fyrr fáum augnablikum síðan.”
Litlu síðar varð Warren læknir hissa á því að
hitta ungfrú Polly úti á ganginum, þar sem hún
kom á móti honum óróleg, blóðrjóð í framan og
klökk á svip. Og Warren varð enn meira hissa,
þegar hún sagði:
“Warren læknir, þér beidduð mig einu sinni
um að Chilton mætti kotna hingað til ráðagerða
— eg neitaði því í það skifti, en nú er eg komin á
aðra skoðun — eg — eg vil fegin, að þér biðjið
Chilton lækni um að koma. Viljið þér vera svo
góður að gera það — sem allra fýrst ? pökk fyrir”
XXX. KAPÍTULI.
Nýi frændinn.
pegar Warren læknir kom í næsta skifti inn
til Pollyönnu, sem lá kyr og horfði á hina dans-
andi, spriklandi litarbletti, sem þrístrendingarnir
í glugganum sendu á vegg og loft, kom hár, herða-
breiður maður rétt á eftir honum.
“Chilton læknir! — ó, Chilton læknir, ert það
þú? nei, hvað eg er fegin að fá að sjá þig aftur —
það er svo langt síðan!” hrópaði Pollyanna. Og
við að heyra hinn indæla gleðihreim í rödd hennar
vöknaði fleirum en einum um auga. “En vill
Polly frænka —”
Ungfrú Polly flýtti sér að rúminu.
“Já, kæra Pollyanna mín, alt er eins og það á
að vera,” hvíslaði hún fljótlega. “Eg hefi — eg
hefi sagt við Chilton lækni, að eg vildi að hann
skoðaði þig — ásamt Warren, fyrri hluta þessa
dags.”
“ó — þú hefir þá sjálf biðið hann að koma,”
sagði Pollyanna ánægð.
“Já, eg hefi sjálf biðið hann. pað er að segja,
eg —”
En þetta var of seint. Fagnaðarloginn, ánægj-
an og friðurinn sem geislaði í augum Chiltons,
sagði glögt frá kringumstæðunum, og ungfrú
Polly hafði séð það. Hún sneri sér skjótlega við
með hárauðar kinnar og fór út úr herberginu.
Vjð gluggan stóð Warren læknir og hjúkrunar-
stúlkan og töluðu samar^ í lágum hljóðum. En
Chilton læknir gekk að rúminu og rétti Pollyönnu
báðar hendur sínar.
“Góða, litla stúlkan mín, eg held að það glað-
asta, sem þú hefir framkvæimt, hafir þú gert í
dag,” sagði hann um leið og hann laut niður að
henni, og röddin skalf af geðshræringu.
í rökkurbyrjaninni þenna dag kom Polly frænka
inn í herbergið til Pollyönnu — skjálfandi, bros-
andi, blóðrauð og undarlega lunbreytt. Polly
frænka var þetta, sem settist við rúmið. Hjúkr-
unarstúlkan var ekki inni.
“Góða Pollyanna mín, eg verð að segja þér —
þér fyrst af öllum — að eg — að eg áður langt um
líður ætla að útvega þér nýjan frænda. J?að er
Chilton læknir — og það ert þú, sem hefir komið
þessu af stað. ó, Pollyanna, eg er — eg er svo
gæfurík! og svo glöð — mín eigin, kæra, Polly-
anna litla.”
Pollyanna var sezt upp í rúminu. Ánægjan
skein úr andliti hennar. Hún ætlaði að fara að
klappa saman höndum, en hætti við það alt I elnu.
“En Polly frænka, Polly frænka, varst það þú
— varst það þú þetta kvennmans hönd og hjarta,
sem hann hafði svo lengi þráð. ó, það hefir þá
verið þú, það hefir verið þú! Og það hefir verið
það sem hann átti við í dag, þegar hann sagði, að
eg hefði framleitt þá mestu gleði, þá mestu hugs-
anlega gleði. ó, ó, hvað eg er glöð. ó, Polly
frænka, eg er svo glöð, að eg skeyti ekkert um —
um ónýtu fæturna mína núna.”
“Ó, Pollyanna, máske þú samt sem áður—”
En hún þagnaði, hún þorði ekki enn þá að segja
Pollyönnu frá þeirri miklu von, sem Chilton lækn-
ir hafði vakið í huga hennar. En eitt sagði hún.
og það var nægilega furðanlegt fyrir Pollyönnu;
hún sagði:
“Pollyanna, í næstu viku leggur þú út í litla
ferð. pú verður lögð í indælt og þægilegt rúm, og
svo átt þú að ferðast til læknis, sem er í margra
mílna fjarlægð héðan. Hann á heima í stóru húsi,
sem er bygt í því skyni að taka á móti sjúklingum
eins og þér. Hann er góður vinur Chiltons, og
ætlar að reyna að lækna þig.”
XXXI. KAPÍTULI.
Að eins eitt bréf frá Pollyönnu
“Kæra frænka Polly og frændi Tom!
Hugsið ykkur nú get eg gengið! nú get eg
gengið! Eg gekk í dag alla leið frá rúminu og að
glugganum. pað eru átta fet. Og þið megið trúa
því, að það er skemtilegt að geta gengið á fótunum
sínum aftur.
Allir læknarnir höfðu fylkt sér í kring um mig
og brostu, og allar hjúkrunarstúlkurnar brostu;
en hugsið ykkur, þær grétu líka. Ein kona sem
lærði að ganga í vikunni sem leið, var héma, og
önnur, sem þeir halda að geti gengið að mánuði
liðnum, hún var hér líka, hún lá í burðarstól og
klappaði höndum saman. En hún grét líka. Eg
.skil ekki hversvegna þær gerðu það. Eg vildi
miklu heldur æpa, hrópa, hlgegja og syngja, svo
glöð er eg. pví, hugsið ykkur — eg get gengið
— eg get gengið — eg get gengið!
Nú er eg ekkert leið yfir því, að eg hefi orðið
að vera hér síðustu tíu mánuðina; og heldur ekki
yfir því, að eg gat ekki verið í veizlunni ykkar,
því það gerði ekkert, fyrst þið komuð alla leið
hingað og létuð gifta ykkur hjá rúminu mínu, eins
og þið gerðuð, svo eg fékk að sjá það og heyra.
Og þetta er svo líkt þér, Polly frænka, þú ert alt
af svo fim að finna upp á einhverju, sem gleður
aðra.
Eg get bráðum fengið að fara heim, segir lækn-
irinn. Og vitið þið hvers eg óska mér? Að eg
gæti gengið alla leiðina á mínum eigin fótum. Já,
þess óska eg mér. Eg held eg skeyti ekkert um
að aka hér eftir. J?að er indælast að ganga. ó,
eg er svo glöð! eg er svo glöð! Eg er næstum því
glöð yfir ónýtu fótunum núna, því maður veit al-
drei hve indælt það er að geta gengið á fótum sín-
um, fyr en maður hefir reynt hvað það táknar að
geta ekki gengið. Á morgun á eg að ganga tíu fet.
Með þúsund ástríkum kveðjum til ykkar beggja
og til Nancy, Tom og allra.
Pollyanna.“
ENDIR.
Þórhallur Bjarnason
biskup
Sá bölþrungni hljómur, sem berst yfir fold,
er bergmál af útfarar lögum;
það lögmál, sem gerir að heyviskum hold,
er hraðvirkt á síðustu dögum.
Hve valurinn dyngist um öræfi og ál!
hver akurstöng logandi kveikur!
Um kirkjumar snarkar hið blóðuga bál
og brenna um skrauthýsin leikur.
Til dóma og morða hin drotnandi hönd
sig dúðar í herneskju týgjum.
Og feigðin með símanum fer yfir lönd
og farmur af tundri í skýjum.
* # *
En biskupinn okkar, hann leitaði lags
að leiðbeina ráfandi sálum,
tr umsýslu helgaði eyktina dags
og aftaninn djúpvizku málum.
Hinn gullrauði þráður í orðum hans æ
var eggjun til starfa og dygða —
á farkosti sjálfs sín að fljóta um sæ
að furðuströnd ókendra bygða.
Á friðstóli ríkti’ ’ann í hógværðar hjúp,
með handlægni rýmkaði klafa,
og bar því úr kirkjunni blóðfóm á djúp
og bálreiði Abrahams Jahva.
Við skinhelgi foma í látbragði laus,
og lögstirfni, er guðsríki smækkar,
í orðum og gjörðum hann kirkjunni kaus
þann kærleik, er deilunum fækkar.
Frá Mekka til Róms og um Móisesfjall
hans mannúð sá, fram og til baka —
um Laótze goðorð og Kristninnar kall
og kóngsríki Búddha hins spaka.
Hann vildi á gjörvalla sök væri sæzt,
að sól skini mannúð um vanga.
Á hátypta fjallinu menn geta mæzt,
er margskonar einstí&i ganga.
pó mennirnir eigi sér margháttað kall,
og mörg virðist sinnin og týgin,
í allsherjardepli hið uppdregna fjall
að endingu sameinar stígin
Að endaðri þrætu um hismi og hjóm
þeim hugnast nú takmarkið sama
hjá Einum, sem skiftist við orðmynda hljóm
i Alföður, Drottin og Brahma.
Ojf'þeirra er dýrðin, sem hugsa sv«> hátt:
að hlýju og glódöggum viðri —
að vegirnir mætist í eilífðarátt,
þó einstigin deilist hér niðri.
Og hugmyndin persneska honum ei hvarf
þó hann væri biskup og prestur —
að Alföður kærar er akurmanns starf,
en útþyntur trúmálfi lestur.
Og þar að ’ins burtfama höfðingja hneig
hver hugsun um nætur og daga
að gera úr melunum gróanda teig,
að guðsríki íslenzkan haga.
Hve geislana hæna að griðastað manns
þær gyðjur, sem kranzana binda.
Og þess vegna leggur að leiðinu hans
þann ljóma, sem náttmálin kynda.
Guðmundur Friðjónsson.
—Skírnir.
Efnafroeðisiega sjáifslökkvandi
Hvað þýða þessi orð fyrir þig? J?au þýða meira
öryggi á heimilinu. — pað er vissulega atriði, sem þú
lætur þig varða, meira en lítið.
Ef til vill hefir þú tekið eftir þessum orðum og setn-
ingum: “Enginn eldur eftir þegar slíkt hefir verið” á
vorum nýju, hljóðlausu stofu eldspýtnakössum. Hver
einasta spýta í þessum kössum er gegn vætt í efnafræð-
islega samsettum legi, sem breytir þeim í óeldfiman
þegar búið er að kveikja í þeim og slökkva aftur, og hætt-
an á bruna frá logandi eldspýtum gerð ein slítil og mögu-
legt er.
_ •
öryggi fyrst, og notið ávalt Eddys hljóðlausu 500s
J. N. Sómmerville,
Lyfsali
Horni William & Isabel, Winnipeg
Tals. Garry 2370
'Vér mælum með eftirfylgjandi
hressingarlyfum aS sumrinu
Beef, Iron & IVine
Big 4 D Compound
sem er blótShreinsandi meSal.
Whaleys blóðbyggjandi
lyf
VoriC er komið; um þaS leyti er
altaf áríöandi aö vernda og styrkja
líkamann svo hann geti staöiö gegn
sjúkdómum. Það veröur bezt gert
meö því að byggja upp blóðið.
Whaleys blóöbyggjandi meðal gerir
þaö.
Whaleys lyfjabúð
Horni Sargent Ave. og Agnes St.
Kafli úr bók
fnýkominni aö heimaný
Auglýsing.
Rex Cleaners
LITA, HREINSAog
PRESSA FÖT
Búa til ný föt, gera við föt
Föt prcssuð meðan þér
standið við............. 35c.
Karla og kvenna fatnaður
hreinsaður fyrir........$1.50
Einnig viðgcrðir á loðskinnsfötum
332] Notre Dame Ave.
Tals. G. 67 Winnipee
Vér ábyrgjumst ekki föt sem ei
er vitjað innan 30 daga
JOSIE & McLEOD
Gera við vatns oghitavélar
í húsum. Fljót afgreiðsla.
353 Notre Dame Tals. G. 4921
Á næstunni fer aö koma út nýtt
'dagblað Skafningur, sem á aö veröa
framhald á hinni ágætu bók, sem
stjórnarráðið gaf út fyrir alþjóöarfé
um nýja nafna-menningu á íslandi.
Áherzla mun veröa lögð á örlæti al-
þingis í fjárveiting sinni til þessarar
vísindagreinar: rúmlega helmingi
meira en það veitir Einari Jónssyni,
sem hefir gefið landinu öll verk sin.
Æ ttarnafnatilkynning.
TAROLEMA lœknar ECZEMA
Gylliniæð, geitur, útbrot, hring-
orm. kláða ög aðra húðsjúkdóma
E*^na|' hösuðskóf og varnar hár-
fallii. 50c. hjá öllum lyfsölum.
CLARK CHEMICAL CO.,
309 Somerset Block, Winnipeg
VTér 10 bræöur, eigendur blaðsins
Skafningur, Siguröur, Torfi, Þórólf-
ur, Steinn, Þorfinnur, Högni, Þor-
björn, örn, Arnkell og Geirmundur
Eysteinssynir tilkynnum aö vér viljum
eigi lengur bera slík skrælingjanöfn
og höfum J>ví tekið eftirfarandi ætt-
árnöfn talin í sömu röö: S. Veðra-
móton; T. Báson; Th. Beggjakoton,
St. Kraöak ; Th. Dimon; H. Skjaðrak;
Th. Klukon ; Ö. Roðgúllan ; A. Slavak
og G. Qveran (= Hver er ’annj.
Systur vorar Ragnheiður og Bryn-
hildur Eysteinsdætur liafa og tekið
sér ættarnöfnin R. Titlstar og B.
Tunison. Vinnukonur vorar Sigríð-
ur Þorsteinsdóttir og Guðrún Ólafs-
dóttir hafa tekið sér ættarnöfnin S.
Undirveggon og G. Otverkon. Kött-
inn munum vér kalla Kison, enn hund
inn Geltfer. — Eftir þessari tilkynn-
ing skulu allir breyta i viðtali við oss
og riti til vor, systra vorra vinnu-
kvenna og húsdýra. — NB. Rotturnar
j Skafningi hafa eigi fengið ættarnöfn
enn þá. Munu þau verða auglýst
jafnóðum í blaðinu.
Ættarnafnaelixír.
Þeir sem langþjáðir eru undan is-
lenzkum nöfnum geta fengið fullar
meinabætur hjá undirrituðum. 1 verk-
smiðju minni eru ætíð beztu kultur-
nöfn á lager, alt prima kvalitet: star,
fer, on. an. ran, gor, ger ofl. ofl.fimm
ára ábyrgð á þeim, ókeypis J>vottur
]>egar nöfnin skitna, lagfæringar fvr-
ir Jítið verð.
Varan send hvert á Iand sem er
kostnaðarlaust. Verð afarlágt, með
tilliti til þess að menn muni þurfa oft
að skifta. Enginn gengur heilt ár í
sömu skyrtu, og er hún |>ó minna
bnikuð en nafnið.
GosKarl.. .
\
J?akklæti.
Hér með vottum við okkar innilegt
J>akklæti öllum þeim, sem hafa v'eitt
okkur Hkn og aðstoð í okkar erfiðu
kringumstæðum. Sérstaklega viljum
við nefna þá, sem hér segir: Dr.
B. J. BraUdson, sem fyrir litla horg-
un veitti ómetanlega læknishjálp;
Hjálmar Bergmann, sem aðstoðaði
okkur við samninga og fleira svo að
segja endurgjaldslaust; Árni Pálsson
og kona hans, sem veittu okkur
margvíslega aðstoð, sem hér verður
hvorki rnetin né talin; Jóhannes Sig-
urðsson og kona hans fyrir drengi-
lega þátttöku í kjörum okkar; Mrs.
Guðrún Jóhannsson greiðslukona,
seni einnig veitti okkur margvíslega
hjálp og Dr. Sig. Júl. Jóhannesson,
sem veitti okkur ýmsar upplýsingar
og aðstoð.
Auk þess sendum við þögult þakk-
læti mörgum öðrum, sem of langt yrði
að telja.
Benjatnín horgrímsson
Valfríður borgrímsson.
Silki-afklip pur
til að búa til úr duluteppi. Vér höfum ágætt úrval af stórum pjötlum meðalls- konar litum Stór pakki fyrir 25c 5 pakkar fyrir $1.00 Embroidery silki
af ýmsum tegundui 1 unzu pakk Peoples Sp« n og ýmsum litum i aðeins 25c icialties Co. Winnipeg, Man.
P.O. Box 1836
BIFREIÐA
“TIRES”
Vér seljum nýjar og brúk-
aðar “tires . Kaupum og
tökum gamlar í skiftum
fyrir nýjar, gefum gott
verð fyrir þær gömlu. All-
ar viðgerðir eru afgreiddar
fljótt og vel.
SkrifiÖ eftir veröi.
Watsons. Ti re
Service
180 Lombard St., Tal. M.4577
Wiiliams & Lee
Reiðhjól og bifhjóla stykki og á-
höld. Allskonar viðgerðir.
Bifreiðar skoðaðar og endurnýjað-
ar fyrir sanngjarnt verð. Barna-
vagnar og hjólhringar á reiðum
höndum.
764 Sherbrooke St. Hophí Hotre Dame
Wm. H. McPherson,
Uppboðshaldari og
Virðingamaður . .
Selur við uppboð Landbúnaðaráböld, als-
konar verzlunarvörur, húsbúnað og fleira.
264 Smith St. Tals. M.1781
Art Craft Studios
Montgomery Bldg. 215] PortageAv
í gamla Queens Hotel
G. F. PENNY. Artist
Skrifstofu talsími ..Main 2065
Heimilis talsími ... Garry 2S21
C. H. NILS0N
KVENNA- og KARLA
SKRADDARI
Hin stærsta skandinaviska
skraddarastofa
208 Logan Ave.
1 öðrum dyrum frá Main St.
Winnipeg, . Man.
Tals. Garry. 117
/