Lögberg - 24.05.1917, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 24. MAí 1917
o
Dr. Robinson
Sérfræðingur í tannsjúkdómum
BETRI TANNLÆKNING FYRIR MINNI BORGUN
E.f jjú ert í vafa um kvcrt tenn*ir þínar séu heilbrigðar eða ekki þá þarft
þú að fá ráðleggingu tannlæknis. Sá tannla^knir ætti að vera maður sem
hefir gott álit á sér sem lœknir og sömuleiðis er það áríðandi að hann sé
eins vel að sér í list sinni og nokkur getur verið. Nú á dögum eru þeir
fáir sem ekki viðurkenna þýðingu sérfræðinganna, hvort heldur er í al-
mennum lækningum eða tannlækningum. Minnist þess að ef þér kom-
ið til vor þá verður traust yðar ekki ódrengilega notað, því allar vorar að-
ferðir eru reyndar og sannaðar og fólk veit um áreiðanleik vorn. Fyrir
tíu árum voru það margir af borgurum Manitoba sem trúðu mér fyrir
því að lagfæra tennur þeirra. Þessa fyrstu sjúklinga tel eg byrjun hinnar
miklu aðsóknar sem eg hefi haft síðan eg fór að stunda tannlækningar.
Svo vel hefir mér gengið að tugir tannlækna hafa sest að í nágrenni mínu
Látið því ekki blekkjast þegar um það er að ræða að velja stað.
Permanent Crown og
Bridge Work, hver tönn .
Og það var áður $10.00
Whalebone Vulcan-
ite Plates. Settið . .
Opið til kl. 8 á kveldin
BIRKS BUILDING,
WINNIPEG,
MAN.
Dr. Robinson
TANNLÆKNIR
Meðlimur Tannlœkna Skólans í Manitoba.
1 2 Stólar
10 Sérfræðingar
5 Kvenmenn
af vatni og nógu af sykri, til þess atS
gera hana sæta.
]>egar hryssanni er unni8 og folald-
iö getur ekki sogi8 hana nema kvelds
og morgna og um hádegi8, ætti a&
gæta þess a8 þa8 ekki sjúgi of ákaft
né of miki8 í senn. Ef hryssan hefir
or8i8 þreytt og sveitt, þá ætti aS
mjólka svolItiS áSur en folaldiS sýgur.
Eækning þessarar veiki þegar hana
ber a8 höndum verSur a8 fara eftir
ástæSum; ætti því fyrst af öllu aS
komast eftir þvl hver ástæ8an er.
þegar veikin stafar af einhverju
Ö8ru en évarlegri notkun hæg8a me8-
ala. ætta ávalt a'8 byrja á þvl a8 gefa
folaldinu teskei8 af “Laudanum”
meS tveimur únsum af laxerollu. Auk
þess má gefa teskeiS af krít e8a
iiSru dufti. sem llkt vinnur I bolla af
flðaSri mjélk e8a graut, fj6r8a hvern
eSa flmta hvern klukkutlma, þangaS
til hægBirnar verSa reglulegar.
AnnaS ágætt méSal er full matskei&
af kalkvatni og teske'i8 af “Laudan-
um” I flóaSri mjólk fjóröa hvern
klukkutlma meSan þarf.
þegar fola.ldi8 er þróttlíti8 ætti aS
gefa þvl egg hrærS upp I nokkrum
únsum af mjólk úr hryssunni; ætti a8
hella þessu ofan I þa8 hægt og varlega
meS nokkurra stunda millibili. Ávalt
verSur a8 gæta þess a8 folaldinu sé
hlýtt og aS vel fari um þaS.
Dugi ekki þetta sem hér hefir veriS
sagrt, þá ver8ur a8 sækja lærSan dýra-
lækni tafarlaust.
Geir Zoega kaupmaðnr
Hann andaBist síSastl. sunnudags-
morgun, 25. marz, eftir þunga legu;
var skorinn upp fyrir nokkru vegna
blöðrusteins, en fékk sííSan lungna-
bólgu og dó úr henni. Hann var nær
87 ára gamall, fæddur 25. maí 1830.
Með honum er fallinn frá einn af
helztu máttarviíSum og atvinnurek-
endum þessa bæjar um langt skeiS.
Hann var borin nog barnfæddur hér
í bænum og ól hér allan aldur sinn,
Foreldrar hans voru Jóhannes Zoega,
útvegsbóndi í Reykjav'ik, og kona
hans Ingigerður. Afi hans, er einnig
hét Jóhannes, flutti hingaS til lands
frá Slésvík, en þar höfðu langfeðgar
hans búiö um langt áraskeiíi og veri®
prestar hver fram af öSrum heila öld.
Jóhannes afi Geirs var fyrst verzl-
unarmaður í Vestmannaeyjum, en
siöan fangavörfSur i Reykjavík. En
Zoega-ættin er itölsk ati uppruna og
hafa ýmsir merkisntenn í ættinni ver-
i<5, t. d. Georg Zoega (1755—1809).
frægur fornfræðingur, fæddur i Dan-
mörktt, en búsettur í Rómaborg mest-
an hluta æfi sinnar. Georg þessi var
öflugur stuðningsmaöur og alúðar-
vinur Alberts Thorvaldsens.
G. Zoega stttndaði sjómensku fram-
an af æfi, en aflaði sér jafnframt
meiri mentunar en títt var um unga
menn á þeim dögum; varð m. a. vel
fær í ensku, er fáir íslenzkir leikntenn
kunnu tint þær mttndir. Vegna þess
v'arð hann aðalleiðsögumaSur útlendra
ferðamanna hér og er hans víða getið
nteð lofi i ferðabókum þeirra. ¥>jóð-
hátíðarárið 1874 var hann forstjóri
konungsfararinnar til Þingvalla og
Geysis.
Aiðalverk G. Z. er það, að hann
hóf fyrstur manna þilskipaútgerð hér
við Faxaflóan og rak hana síðan með
miklum dugnaði um langt skeið.
Fyrsta skip hans hét “Fanny”, og
varð hann að fá á það útlendan skip-
stjóra. En svo stuðlaði hann að því,
að Markús heitinn Bjarnason, siðar
stýrimannaskólastjóri, nam sjó-
mannafræði, og varð hann síðar skip-
stjóri hjá Geir. Fyrstur íslenzkur
skipstjóri hjá honum mun þó hafa
verið Sigurðttr heitinn Símonarson.
Félagar G. Z. í útgerðinni voru þeir
Kristinn Magnússon í Engey og Jón
Þór'ðarson í Hliðarhúsum, en aðal-
umsjónin mun jafnan hafa hvílt á
G. Z. Er “Fanny” hafði verið haldið
út nokkur ár, bættu þeir félagar við
sig öðru skipi, sem “Reykjavík” hét.
Það var 1873, og nokkrum árum sið-
ar því þriðja, sem “Gylfi” hét, og um
það leyti keypti G. Z. hluti félaga
sinna í útgerðinni og rak hana einn
upp frá því, og jók hana smátt og
smátt. Efnaðist hann vel á útgerð-
inni. Nálægt 1880 byrjaði hann
verzlun, aðallega vegna útgerðar
sinnar, til þess að geta sjálfur séð
verkafólki sínu og sjómötinum fyrir
sem flestum nauðsynjum. — Þegar
fram í sótti fóru fleiri að koma sér
upp þilskipum, og einkttm færðist líf
i þær fratnkvæmdir þegar Tryggvi
Gunnarsson kom hingað til bæjarins
og tók við stjórn Landsbankans. Út-
rýntdi þilskipaútgerðin þá alveg báta-
útveginum, sem áður var, og stóð hún
um tíma með miklum blóma. En' úr
henni dró aftur eftir þvt setn botn-
76 Lagasafn Alþýðu
nota nafn félagsins.
108. óafsalanlegir víxlar. Slíkir víxlar eru
gefnir í sérstöku skyni og verða að vera orðaðir
samkvæmt gangskjalalögum landsins, ef þeir eiga
ekki að vera taldir afsalanlegir.
pess konar víxlar eru greiðanlegir til ákveðins
manns, félags eða stofnunar, án þess að þar séu
viðhöfð orðin: “samkvæmt kröfu” eða “handhafi”.
Sömuleiðis er á slíka víxla skrifað orðið “aðeins”
á eftir nafni þess er skuldin greiðist til.
J?að að stryka aðeins út orðin “samkvæmt
kröfu” eða “handhafi” af reglulegu víxilformi, er
ekki nóg til þess að gera víxilinn óafsalanlegan.
Fyrir árið 1890 var slíkur víxill óafsalanlegur, en
þá var því breytt. __ _
Víxill sem nú er gefinn sérstökum manni eða
félagi án þess að tiltaka að hann sé óafsalanlegur,
er talinn afsalanlegur þrátt fyrir það þótt orðin
“handhafi” eða “samkvæmt kröfu” sé ekki sett á
víxilinn.
pá er þannig litið á af lögunum að orðum þess-
um hafi aðeins verið gleymt, eins og þegar dag-
setning gleymist og síðar má bæta við.
pað er því alveg nauðsynlegt að setja orðið
“aðeins” fyrir aftan nafn þess, sem borga á
víxilinn.
vörpunga-útgerSin magnaöist. Sjálf-
ur hætti G. Z. þilskipaútgerö 1908 og
seldi þá öll skip sín. Hafði hann þá
stjórnað þilskipaútgerð í fttll 40 ár.
skapað mörgum mönnttm atvinnu og
grætt vel fé sjálfur.
G. Z. var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Guðrún Sveinsdóttir, syst-
urdóttir og fósturdóttir Jóns heitins
Thorsteinssonar landlæknis, og er frú
Kristjana, kona Th. Thorsteinsson
kaupmanns einkabarn þeirra. Síöari
kona G. Z., Helga Jónsdóttir frá Ár-
móti í Árnessýslu, lifir mann sinn,
og hafa þau nú verið rúm 25 ár í
hjónabandi, höföu, er G. Z. lagöist
banaleguna, nýlega haldiö silfurbrúö-
kaup sitt. Hélt G. Z. þá silfur-
brúökaup sitt í annaö sirin, því hann
haföi einnig veriö full 25 ár i hjóna-
bandi meö fyrri konu sinni. Þau
G. Z. og Helga Jónsdóttir eignuöust
5 börn og lifa 4 þeirra, einn sonur,
Geir, og þrjár dætur, Hólmfríöur,
sem gift er frænda sinum Geir Zoega
landsverkfræðingi, Kristjana, heit-
mey Gengers stórkaupmanns, og Guð-
rún, sem nú er í Khöfn. Geir Geirs-
son Zoega hefir nú um hríö veitt
verlun fööur síns forstöðu, og verzl-
unarhúsin hefir hann keypt.
G. Z. skifti sér lítið eöa ekki af op-
inberum málum, en gaf sig allan viö
atvinnustörfum sínum, og heima fyrir
vrir hann hinn mesti rausnarmaöur.
Gáfu þau hjónin, Geir og Helga
Zoega, stórgjafir til líknarstarfsemi
viö heilsuhæliö á Vífilstöðum. G. Z.
var ekki margmáll maöur, en orö-
heppinn og fyndinn í tilsvörum, og
hafa hnittiyrði hans mjög flogið
manna á milli og borist víöa. Hann
varö dannebrogsmaöur 1874, en
riddari af dbr. 1904.
Walker.
"The Submarine Eye” verður sýnt
á Walker alla þessa viku. Þetta et
einvher stórkostlegast leiksýning, sem
hér hefir verið sýnd.
“The Whip” heitir annar mynda-
leikur, setn þar veröttr einnig sýndur.
Þar er sýnt voðalegt járnbrautarslys
“Mothers of France” er þriði i
sýningin, sent tekur hinum þó fram
og ætti enginn aö láta hjá líða aö
sjá hana.
CANADftl
FHIEST
THEATKA
ALLA ÞESSA VIKU
Tvisvar á dag, kl. ^.SO og 8.30
“Tlie Subniarine Eye”
Átakanlegur sorgarleikur sýndur
I hafinu. VerSa þar augljósar upp-
fyndingar Bandaríkjanna I neSansjáv-
ar herna8i. Fult af æfintýrum og
blandaS ástamálum.
ALLA NÆSTU VIKU
tvisvar daglega, kl. 2.30 og 8.30.
Veraidarinnar stærsti leikttr í
hreyfimyndunt
“THE WHIP”
Mjög fullkomin hreyfimyndasýnin á
leik, sem að nokkru er sorgarleikur.
Verð. Eftirmiödag: 25c og 50c.
Að kveldinu: 25c, 50c, og 75c.
Lakasafn Alþýðu 73
Dómur um þetta efni var feldur í máli, sem Can-
adian Bank of Commerce höfðaði gegn manni, sem
Perran hét.
105. Einn fyrir alla og allir fyrir einn. Víxlar
þar sem einn ber ábyrgð fyrir alla og allir fyrir
einn, eru þeir, þar sem tveir eða fleiri lofast til
að borga upphæð í félagi eða hver einstakur. ef
nauðsyn kref ji. Slíkir víxlar eru stílaðir á vissan
hátt, eins og t. d. þannig: “Vér allir, (báðir) í
félagi, eða hver um sig, lofum að borga”, eða
þannig: “Vér lofum allir til samans eða hver fyr-
ir annan, að borga”. Líka má stíla víxilinn þann-
ig: “Eg lofa að borga” og láta svo eins marga
undirrita víxilinn og vera vill. pýðir þá “eg” hver
einstakur og er að öllu lagalega orðað.
petta form er jafnvel betra en hitt, sökum
þess að það er styttra; en alt sem lögum viðkem-
ur þarf að vera svo stutt, sem auðið er, jafnframt
því að vera glögt.
Hér er þetta víxilform:
$300.00. Winnipeg, 1. nóv. 1916.
Eftir fjóra mánuði hér frá lofa eg að borga
J. J. Jónssyni eða samkvæmt kröfu í Northem
Crown bankanum hér þrjú hundruð dali fyrir
meðtekið veðgildi.
Josep Ámason,
Ámi Brandsson,
ábyrgðarmenn.
T ’ •X' 1 / • og auglýsið
Lesið auglysmgarnar a,TJS
HAVOLINE OLIA
Ef borin er á bifreiðina
rennur hún liðugra
Biðjið kaupmann yðar
um hana eða kaupið af
R. PHILLIPS, 567 Portage Avenue
Tals. S. 4500. Winnipeg, Man.
MAIN’S
sem er ein af betri hatta verzl-
unum W innipeg-borgar
Yður er boðið að koma og skoða vorar byrgðir af
NÝJUSTU NÝTÍZKU HÖTTUM
Main’s Hattabúð ’ÍSSfm
Búðin er skamt frá Sherbrooke St.
I ó L I K I N
Á samkomu í Argyle.
Vér þurfum ekki’ á löngu lofi’ að halda
um lokin afrek — bygðin talar sjálf —
en það er reynsla allra fyrri alda
að eining reiknast sigurleiðin hálf,
og því er frónskum lýði ljúft að finnast
og líta saman þennan helga stað,
því hér er saga lífs að lesa’ og minnast
og lögmál skráð á sérhvert skógarblað.
Hér fléttar sólin sveig að öldungs hæmm
og sveitin brosir — drekkur minni hans
í sumarveigum heitum, himintæmm
og helgar þær í nafni skaparans.
Hér bygðu feður framtíð sterkra sona,
og fáir unnu trúrri vegabót,
og hér á æskan óðul stórra vona;
hér ísland hefir plantað djúpa rót.
En það er ekki nóg að planta’ og plægja
og prýða “túnið” aðeins skamma tíð
og láta fornu feðraverkin nægja, —
nei, framtíð heimtar starf af ungum lýð
og því er tími’ að taka saman höndum,
já, tími er aldrei betri’ en hér í dag,
og sýna’ að undir einu marki stöndum,
að allir vilji sinn og bróður hag.
Og þá mun Argyle — bernsku vorrar vagga
©g vonamóðir — fegri daga sjá,
og þá mun ekkert friði hennar hagga,
en háir viðir stærri þroska ná;
og þá mun sólin sinna hverju blómi
•g sumrið anda lengri’ og hlýrri blæ
er guðelg dögg í hugans helgidómi
•ss hundraðfaldar sérhvert kærleiksfræ.
Krumma vísur.
I.
Krummi kmnkar úti
kallar á nafna sinn:
Eg fann höfuð af hrúti,
hrygg og gæruskinn;
kroppaðu með mér, nafni minn.
II.
Krummi krunkar úti í for,
kallar á Kela í hljóði:
Ekki hef eg séð þig síðan í vor
sæmdar vinurinn góði.
SÓLSKINSBÖRN.
Sum ykkar eru ung, sum miklu eldri. pau
ungu skilja ekki nema létt mál, hin geta haft gagn
af því, sem er þyngra.
Sólskin langar til að flytja eitthvað, sem öll
böm geta haft gagn af. Fimm til tíu ára böm geta
lært léttar vísur og skilið þær; lesið stuttar ein-
faldar sögur og sagt þær á eftir.
Eldri böm frá tíu til fimtán ára skilja svo að
segja hvað sem er. pau geta lært alls konar
kvæði og haft gagn af mörgu því sama og full-
orðna fólkið.
Sólskin hefir því reynt að vera við hæfi bæði
ungu bamanna og hinna eldri.
Kisu vísur og fugla vísur og alls konar dýra
vísur er það, sem litlu bömunum þykir gaman
að og þess vegna flytur Sólskin talsvert af svo-
leiðis vísum. En svo birtast líka í Sólskini þyngri
kvæði og sögur af því svo mörg hálffullorðin böm
lesa það.
Sólskin biður ykkur öll sem getið að senda
bréf öðru hvoru, og þegar þið sendið þau, þá eigið
þið að vanda ykkur sem bezt. J7ið skuluð segja
frá einhverju, sem þið munið, t. d. lýsa skólanum
ykkar, heimilinu ykkar, fjósum, ökmm, hænsa-
húsum. Eða þið skulið segja frá einhverri
skemtilegri ferð eða samkomu.
Eða þið skulið segja frá einhverju, sem ykkur
hefir verið gefið eða einhverju, sem þið hafið
gert. Stúlkumar geta sagt frá því, hversu vel og
mikið þær hjálpa henni mömmu sinni og piltamir
hversu mikið þeir gera fyrir hann pabba sinn.
Stóru börnin geta sagt frá því hvað þau séu
dugleg að hjálpa litlu systkinunum sínum og litlu
börnin geta lýst því hvað þau séu þæg.
Börnin sem eru á skóla geta sagt frá hvað
þeim þykir mest gaman að læra og hvað þau hugsi
sér að gera eða verða þegar þau verði fullorðin.
Pið getið lýst fötunum ykkar og yfir höfuð
skrifað um það sem ykkur sýnist.
En skrifið ósköp stutt og reynið að skrifa vel
og verið altaf viss um að skrifa bréfin ykkar sjálf,
en láta aldrei neinn annan gera það fyrir ykkur.
J?að er um að gera að láta aldrei aðra gera
fyrir sig það, sem maður á að gera sjálfur, og sízt
af öllu má það koma fyrir að maður segist hafa
gert það sjálfur, sem aðrir hafa gert fyrir mann.
Bömunum þykir skemtilegt að lesa bréf hvert
frá öðru og Sólskin biður ykkur því að skrifa sem
flest, en hafa það stutt.
SÓLSKIN
Barnablað Lögbetgs.
II. ÁR.
WINNIPEG, MAN. 24. MAÍ 1917
NR. 34
Dugandi drengur.
þorsteinn Johnson heitir maður hér
í bænum, sem flestir fslendingar hafa
heyrt talað um.
pegar ritstjóri Lögbergs var hér fyr-
ir 17 áram, man hann eftir því að þessi
porsteinn var að byrja að koma fram
á samkomum meðal íslendinga og leika
á fiðlu. Hann var fátækur, eins og
flestir landar í þá daga, og datt víst ekki
mörgum í hug að hann kæmist langt
áfram ( í þeirri list, sem hann var að
byrja.
En porsteinn hélt áfram, varði öllum
tíma sem hann gat til þess að afla sér
þekkingar og lærdóms í hljómfræði;
fékk sér kenslu hjá góðum mönnum og
fór sjálfur að byrja að kenna öðrum.
Ár eftir ár hélt hann áfram og með
hverju ári sem leið aflaði hann sér víð-
tækari þekkingar og fróðleiks. Hann
vakti fram eftir nóttum við að lesa og
læra og hann hugsaði um það á daginn
við vinnu sína.
porsteinn Johnson hafði hugsað um
það áður hvað hann vildi gera og hvað
hann vildi læra, og þó hann væri fá-
tækur í fyrstu setti hann það ekki fyrir
sig. Og nú er svo komið að enginn er
sá íslendingur hér vestra, sem ekki
þekkir porstein Johnson fiðluleikara.
Hann hefir lært svo vel hljómlist, að
sókst er eftir honum á samkvæmum til
þess að skemta og hefir hann meira að
gera en hann kemst yfir.
porsteinn hefir gert sér það að at-
vinnu lengi að kenna fiðluspil, og þykir
ávalt unun að hlusta á nemendaflokk
hans. Hann á litla dóttir, sem Fjóla
heitir, og hefir hann kent henni svo vel
þá sömu list, er hann sjálfur leikur að
porsteinn Johnson.
hún kemur aldrei fram á samkomu án þess að fólkið heimti
hana fram aftur.
Og af hverju er Sólskin að segja ykkur frá þessum
manni ? Af því hann sýnir ykkur það hversu reglusemi g
iðni getur komið mönnum vel áfram, þó þeir séu fátækir.