Lögberg - 14.06.1917, Síða 3

LÖttBERG. FIMTUDAGINN 14. JÚNÍ 1917
' 3
Dœtur Oakburns
lávarðar.
Eftir MRS. HENRY WOOD.
Fyrsti kafli.
“Eg vil með yðar leyfi helzt segja yður erindi
mitt í einrúmi, hr. minn.
Án þess að bíða þangað til honum væri sagt að
fara, gekk Friðrik Grey út úr læknastofunni og
lokaði dyrunum. Judith sagði nú Stephan Grey
hvemig erindi sínu var varið.
Hann var mjög alvarlegur á svip, alvarlegri en
vænta mátti af honum, og hugsaði sig um þegar
hún var búin.
“Judith, við kjósum heldur að skifta okkur ekki
af sjúklingum Carltons, stúlka mín. pað getur
litið svo út eins og við séum öfundssjúkir yfir þeim
fáu sjúklingum, sem hann hefir náð í, og að við
viljum ná þeim aftur. Við viljum ekkert slíkt.
Plássið er nógu stórt fyrir okkur alla”.
“Hvað á þá veslings unga konan að gera, hr.
minn? Deyja?”
“Deyja?” endurtók Stephan Grey. “Guð banni
það”.
“En hún deyr máske, ef þér eða bróðir yðar
hjálpið henni ekki. Carlton getur ekki hjálpað
henni; hann er í London”.
Stephan Grey skildi gildi þessarar ástæðu.
Meðan Carlton var í London, gat hann ekki orðio
neinum að gagni í South Wennock.
“það er alveg satt”, sagði hann og kinkaði
kolli. “Eg skal verða yður samferða, Judith.
Mjög ung, segið þér? Hvar er maður hennar?”
“Hann er á ferð um útlönd”, svaraði Judith,
“frú Gould sagði mér það. Er ekki mögulegt að
fá einhverja hjúkrunarkonu, herra?” bætti hún
við. “Eg hefi aldrei séð jafn ósjálfbjarga konu og
frú Gould, þegar hún þarf að hlynna að veikum”.
“Hjúkrunarkonu? Jú, það er áreiðanlegt.
J?að er líklega nægur tími til þess. Friðrik!” kall-
aði Stephan til sonar síns um leið og hann gekk
yfir forstofuna, “ef bróðir minn kemur áður en
eg er kominn aftur, segðu honum þá að eg hafi
farið yfir til frú Gould. par er kona, sem hefir
leigt herbergi hennar, orðin veik”.
Judith fór að hlaupa og kom að húsinu á undan
Stephan Grey. Sér til undrunar sá hún frú
Crane sitja við borðið og skrifa.
‘,Yður líður betur núna, frú”.
“Nei, mér líður ver. petta kemur mér alveg
óvænt, svo eg varð að skrifa til að láta vinkonu
mína vita um það ’.
Stórir svitadropar, sem sársaukinn hafði fram-
leitt, sátu á enni hennar þegar hún talaði. Hún
hafði að eins skrifað tvær eða þrjár línur og
smokkaði svo bréfinu í umslag. Frú Gould stóð
við hlið hennar og nuddaði handarbökin vandræða
leg, meðan höfuð hennar skalf af krampadráttum,
eins og hún þjáðist af Vítusardans.
Viljið þér fara með þetta á pósthúsið fyrir
mig?”
“Já”, svaraði Judith um leið og hún tók vio
bréfinu, sem frú Crane rétti henni; “en eg er
hrædd um að það sé of seint í kveld”.
“pað dugar ekki; reynið þér að minsta kosti
að fara með það þangað. Og svo gerið þér réttast
í að finna annan hvom læknirinn, sem þér mintust
á, og biðja hann að koma til mín”.
“Eg hefi verið þar, frú”, svaraði Judith sigri
hrósandi. “Hann kom á eftir mér hingað. pama
kemur hann”, sagði hún enn fremur, þegar hringt
var. “pað er hr. Stephan Grey, frú; John Grey
var ekki heima. Af þeim bræðrum er Stephan
þægilegri; en þeir eru báðir viðfeldnir. Yður
getur ekki annað en geðjast vel að hr. Stephan ’.
Hún fór út með bréfið um leið og hún leit a
áritanina. pað var til frú Smith í London. í
stiganum mætti hún Stephan Grey.
“Eg kem líklega of seint á pósthúsið í kveld,
hr?” spurði hún. “petta er bréf frá konunni”.
Hr. Stephan leit á úrið sitt. “Ekki ef þér hlaup-
ið eins hart og þér getið. pað eru enn, f jórar mín-
útur þangað til lokað verður”. .
Judith hljóp af stað. Hún var léttfætt og rösk,
ein af þeim, sem eiga hægt með að hlaupa, og hún
kom mínútu fyr en lokað var. Stephan Grey gekk,
eftir að hafa sagt frú Gould að fara, einsamall inn
í herbergið. Frú Crane stóð við borðið, studdi
annari hendinni á það, en þrýsti hinni að síðunni;
fallegu, kvíðandi augun hennar störðu á dyrnar.
pegar hún sá lækninn, var sem glaðnaði yfir
henni. Hr. Stephan gekk til hennar, furðaði sig
á því hve ung hún var. Hann tók aðra hendi
hennar í sína og leit á hana með huggandi brosi.
“Segið þér mér nú alt, sem að yður er?”
Hún hélt fast í hendi hans, eins og hún áliti
hana vernda sig, og tár stóðu í augum hennar
þegar hún leit á hann og hvíslaði að honum:
“Eg hefi svo voðalega verki. Haldið þér að
eg eigi að deyja?”
“Deyja?” endurtók Stephan í huggandi róm.
“pað gerið þér naumast núna. pér getið talað
um að deyja eftir sextíu eða sjötíu ár, en ekki
núna. Setjist þér nú niður, svo skulum við tala
rólega saman”.
"“pökk fyrir”, sagði hún; “þér lítið út fyrir að
vera mjög góður maður; en áður en við tölum
meira, verð eg að segja yður að eg er sjúklingnr
hr. Carltons; því eg skrifaði honum og bað hann
að annast mig, áður en eg vissi að hann var fjar-
verandi. Eg er komin gersamlega ókunnug ti'
South Wennock, og eg hafði heyrt um dugnað
Carltons hjá vinum mínum”.
“Nú, jæja, við skulum gera alt sem við getum
fyrir yður, þangað til hr. Carlton kemur aftur,
og svo afhenda honum yður. Eruð þér alveg ein-
samlar ?”
“Já, það vill svo óheppilega til. Eg hefi nýlega
sent bréf € pósthúsið til að biðja vinkonu mína að
koma hingað. Eg bjóst ekki við að verða veik
fyrstu tvo mánuðina”.
“Og það verðið þér væntanlega heldur ekki”,
svaraði Stephan. “pegar þér hafið fengið hálfa
tylft af börnum í kring um yður, þá munuð þér
komast að raun um hvaða áherzlu maður ma
leggja á tilgangslaust rugl. Mér er sagt að maður
yðar sé í útlöndum?”
Hún kinkaði kolli samþykkjandi.
En það var ekkert rugl. Konan varð lakari
rpeð hverri mínútu, og þegar Judith kom aftur,
mætti hún hr. Stephan, sem kom út úr svefnher-
berginu.
“pér verðið að hjálpa mér, Judith”, sagði hann.
“Frú Gould er alveg óhæf. Lítið umfram alt eftir
í koffortinu hennar. Hún segir að þar sé barns-
* fatnaður og ýmislegt fleira. Flýtið yður að því”.
“Eg skal gera það sem eg get, herra”, svaraöi
Judith, “en eg skyldi neyða hana til að vera að
gagni. Eg get ekki verið þolinmóð við hana”.
“Eg skal gera hana nothæfa á einn hátt, þó
eg geti það ekki að öðru leyti. Hvar er hún núna?”
“Hún situr úti á tröppunni, hr., og heldur hönd-
unum fyrir eyrun”.
“ó”, sagði læknirinn og gekk út til frú Gould.
“Frú Gould, þér þekkið líklega Grotes hús?”
“Auðvitað hr.”, svaraði hún skrækróma, um
leið og hún stóð upp. “ó, hr. en hvað eg skelf”.
“Farið þér þangað undir eins! pér megið
skjálfa eins mikið og þér viljið á leiðinni. Spyrjið
eftir frú Hutton, og biðjið hana að koma eins fljótt
og hún geti hingað. Segið henni eins og er”.
Frú Gould fór undir eins, glöð yfir því að
mega yfirgefa húsið. Hún kom aftur með litla en
afar gilda konu, með gráleitt hár og svört augu.
Hún var klædd ljósröndóttum kjól og gekk inn í
herbergið með kiprað bros, haldandi á boggli og
hneigjandi sig fyrir lækninum, sem starði á hana
heila mínútu fremur hörkulega, eins og hann tryði
ekki sínum eigin augum.
“Hver hefir gert boð eftir yður, frú Pepper-
fly?”
“Jú, hr., með leyfi, hr., kom eg”, svaraði hún
og hneigði sig óaflátanlega. “pér gerðuð boð eftir
Hutton, hr.; en það var kallað á hana eftir mið-
degið, og eg var inni i nr. 3, svo eg hélt að eg gæti
komið í staðinn hennar”.
“Var Hutton beðin að koma til að hjúkra
veikum?”
“Já, hr., þegar klukkan sló fjögur í St. Markús
kirkjutuminum, fékk frú Gilbert á Bakkanum
aftur hitasótt, og hún vildi ekki hafa aðra en frú
Hutton til að stunda sig”.
Hr. Stephan taldi upp í huga sínum allar
hjúkrunarkonumar, en gat enga fundið, sem var
áreiðanleg. Hann benti konunni að koma út úr
herberginu með sér.
“Heyrðu nú, frú Pepperfly”, sagði hann hörku-
lega, “þú þekkir þína eigin óstaðfestu, ef þú leyfir
þér að láta undan henni í þetta skifti, eins og þú
hefir áður gert, þá færð þú hér eftir aldrei að
stunda neinn af sjúklingum mínum né bróður
míns. pú getur framkvæmt skyldu þína — eng-
inn getur það betur — þegar þér þóknast að vera
án víns. Gættu þín nú að gera skyldu þína”.
Frú Pepperfly tókst að þvinga eitt tár út úr
öðru augana. Hún vildi sverja þess eið við hend-
ina á biblíunni, ef læknirinn krefðist þess, að hún
skyldi ekkert smakka sem væri sterkara en vana-
legt öl. En Stephan tók engan eið af henni.
pað var annríkt í húsinu þessa nótt; en þegar
morguninn nálgaðist kom kyrð og ró á alt, og
vökukonan Pepperfly, sem hegðaði sér aðdáanlega
vel, gekk um gólf með ofurlítið bam, sem mjúkum
ullardúk var vafið utan um.
Judith hafði ekki yfirgefið frú Crane alla nótt-
ina, og frúnni líkaði ágætlega við hana, og mat
mikils hina tilgerðarlausu hluttekningu hennar.
“pér hafið verið góð stúlka, Judith”, sagði
læknirinn, þegar hann fór um morguninn og hún
fylgdi honum til dyra.
“Ætli henni batni, hr?” spurði Judith.
“Áreiðanlega”, svaraði læknirinn. “Eg hefi
aldrei orðið var við jafn óhulta tilviljun á æfi
minni. Gætið þér að Pepperfly, Judith. Eg trúi
henni á meðan eg horfi á hana, lengur ekki. Eg
kem aftur að fáum stundum liðnum”.
Alt gekk vel þenna dag. Frú Pepperfly var
oftast með barnið, og sat með það við eldinn í
dagstofunni; Judith gætti veiku konunnar. Seint
um daginn, þegar frú Crane lá vakandi, ávarpaði
hún hana skyndilega:
“Judith, hvernig stendur á því að þér getið
verið hjá mér? Eg tók svo eftir húsmóðurinni,
að þér ynnuð í vist”.
“Ekki nú sem stendur, frú. Eg hefi verið í
vist, en er nú hætt þar sem eg var og er nú hjá
systur minni í næsta húsi, meðan eg leita mér að
nýrri vist”.
“Leigir systir yðar hergergi, eins og frú
Gould ?”
”1 næsta húsi býr frú Jenkinson”, svaraði
Judith, “og systir mín er vinnukona hennar. Hún
er búin að vera hjá henni í ellefu ár”.
“pér eruð þá óháðar núna?”
“Já, algerlega, frú”.
“Nú sé eg hve miskunnsamur guð er”, sagði
frú Crane, og lyfti höndum sínum með lotningu“.
“i kveld, þegar veikin byrjaði í mér hélt eg, að
enginn mundi verða hjá mér nema frú Gould, sem
er svo hræðslugjöm, og það gerði mig enn þá
veikari af feimni — af hræðslu er víst réttara að
segja — að verða að vera ein með henni; en þá
komuð þér til mín, eins og samkvæmt áformi, og
gátuð verið hjá mér hindrunarlaust. Að eins þeir,
sem hafa þurft hennar”, bætti hún við eftir stutta
þögn, “þekkja til hlýtar miskunnsemi hins algóða
Guðs”.
Judith roðnaði að hálfu leyti af gleði og að
hálfu leyti af því að hún skammaðist sín. Hún
hafði að nokkru leyti efast um, að alt væri eins
og það ætti að vera með tilliti til ungu konunnar,
sem var komin svo undarlega óvænt og einsömul
— að fallegi gullhringurinn á hendi hennar væri
reglulegur brúðarhringur eða falskur skrautgrip-
ur, að eins til að villa sjónir. Lotningarfullu og
traustríku orðin höfðu sannfært Judith um að
konan, hver sem hún kynni að vera og hve dular-
fult sem alt henni viðvíkjandi sýndist að vera,
væri jafn ráðvönd og hreinskilin eins og hún sjálf,
og hún fyrirvarð sig fyrir að hafa efast um þetta.
Engin stúlka, sem lifði syndugu lífi, gæti talað
jafn hreinskilnislega og blátt áfram um náð guðs.
pað fann að minsta kosti Judith.
“Eg held, Judith, að þú sért vön við að stunda
sj úklinga”.
“Býsna mikið, frú. par sem eg var síðast í
fjögur ár, var systir húsmóður minnar alt af veik
og liggjandi í rúminu, og eg hjúkraði henni. Hún
kvaldist mikið og dó fyrir þrem vikum síðan; þau
þurftu mín ekki lengur, og þess vegna fór eg úr
vistinni”.
“pað er þá líklega fyrir hana að þér eruð í
sorgarbúningi ?”
“Já, það er, frú. Stephan Grey var læknir
hennar, og hann vitjaði hennar á hverjum einasta
degi í öll þessi fjögur ár; eg er þess vegna orðin
honum mjög kunnug — ef það er annars viðei ;-
andi fyrir vinnukonu að tala þannig um heldn
menn”.
“Hvað gekk að henni?”
“pað var innvortis veiki, sem olli henni mikilla
kvala. Við reyndum alt af nýju lyfin til að lira
þær, en þau gerðu lítið gagn. Eg held líka að
Stephan læknir hafi ekki treyst þeim; en han \
vildi reyna þau. ó, frú, við tölum um þjáningar
og finnum til meðaumkvunar með þeim, þegar
fólk liggur eina eða tvær vikur; en hugsið yður
hvað það hlýtur að vera, að kveljast í mörg ár
bæði nótt og dag!”
Tár komu fram í augu Judith við þessar end-
urminningar. Frú Crane athugaði hana. Hún
hafði stórt, lóðrétt enni. Höfuðlagsfræðingar
hefðu sagt hana hafa sterkan vilja til að skilja og
þegja, tveir góðir hæfileikar, þegar þeir eru sam-
einaðir réttlátu hugarfari.
“Judith, hvað varð af saumaskríninu mínu?”
“pað stendur héma á kommóðunni, frú”.
“Viljið þér ljúka því upp? Lyklana finnið þér
einhversstaðar. í litla handraðanum finnið þér
nisti skreytt með perlum”.
Judith gerðði eins og frú Crane bað hana um,
og tók upp nistið. pað var yndislegur, lítill skraut-
gripur úr bláu gleri; gullröndin utan um hann var,
eins og stráð væri í hana perlum, og í miðjunni
var pláss fyrir hárlokk; við þa<J> var fest smáger
og fögur gullkeðja, á að gizka tveggja þumlunga
löng, svo að festa mátti það við hálsmen eða arm-
bard, hvort sem maður vildi heldur.
“Takið þér það, Judith; það er handa yður”.
“ó, frúl”
“pað er lokkur úr mínu eigin hári, sem í því
liggur; en þér getið tekið hann burt, ef þér viljið,
og látið lokk úr hári kærastans yðar í staðinn.
pér eigið eflaust kærasta”.
“Jafn verðmikill skrautgripur og þetta er ekki
viðeigandi fyrir mig, frú. Mér getur ekki komið
til hugar að þiggja hann.
“Jú, hann er einmitt viðeigandi fyrir yður;, eg
gef yður hann með ánægju, og eg skulda yður
miklu meira en hann er verður; því hvemig eg
hefði haldið lífi án yðar hjálpar, það er mér óskilj-
anlegt”, endurtók veika konan. “Geymið þér það,
Judith”.
“Eg veit sannarlega ekki hvemig eg get þakk-
að yður fyrir þetta”, sagði Judith innilega. “Eg
skal geyma það til dauðadags míns, frú, og hár-
lokkurinn skal alt af vera í því”.
III. KAPÍTULI.
Samfundur á jámbrautarstöðinni.
“Heyrðu! hvað getur klukkan verið ?”
“Spumingin kom frá frú Crane, sem hafði
sofið, en vaknaði alt í einu við það, að klukkan
hennar frú Gould sló niðri í eldhúsinu”.
“Klukkan sló átta, frú”, svaraði Judith, þar
sem hún sat við rúmið.
“Átta? pér sögðuð mér að lestin kæmi frá
London klukkan sjö”.
“Já, til Great Wennock, eða réttara fimtán
mínútum fyrir sjö. Almenningsvagninn kemur
hér um bil klukkan hálf átta hingað. Eg veit að
hann er kominn, því eg sá hann taka farþega um
leið og hann ók í gegn um bæinn”.
“En hvað getur þá verið orðið af henni —
þeirri persónu, sem eg skrifaði í gær?” sagði frú
Crane nokkuð áköf; “hún hefir hlotið að fá bréfið
í morgun og hefði getað komið hingað núna. Emð
þér vissar um að það hafi komist á pósthúsið í
réttum tíma í gærkveldi, Judith?”
“Já, áreiðanlega, frú; en það kemur önnur
lest seinna í kveld”.
Frú Crane lá hugsandi um stund. Svo sagði
hún: “Judith, haldið þér að litla bamið mitt lifi ?”
“Eg get ekki skilið hvers vegna það ætti ekki
að lifa, frú. pað er raunar mjög lítið; en því
virðist líða ágætlega. Eg held að það myndi
þroskast fljótar ef þér vilduð sjálf næra það á
brjóstamjólkinni, í stað þess að gefa því aðra
fæðu”.
“En eg hefi sagt yður að eg get það ekki”,
sagði frú Crane í dálítið þykkjulegum róm. “Til
þess er eg alls ekki hæf. Frú Smith mun taka
það að sér og annast um það, þegar hún kemur,
og það er vegna þessarar veslings litlu manneskju,
að eg þrái komu hennar með óþolinmæði. Mér
þykir vænt um að það er drengur”.
“Frú, haldið þér að það sé holt fyrir yður að
tala svona mikið?” spurði 'Judith.
“pví ætti eg ekki að gera það ?” sagði sú veika.
“Mér líður eins vel og möfulegt er; læknirinn sagði
síðdegis í dag, að hann óskaði sér að allir sjúk-
lingar hans tæki jafn skjótum bata og eg. Judith,
mér þykir vænt um að eg fékk Stephan Grey.
Hann er svo undur vingjamlegur maður; hann
huggaði mig og hresti frá byrjun til enda”.
“Eg held að það sé ástæðan fyrir því, að öllum
sjúklingum hans þykir vænt um hann”, sagði
Judith.
Efnafrœðislega sjálfslökkvandi
Hvað þýða þessi orð fyrir þig? pau þýða meira
öryggi á heimilinu. — pað er vissulega atriði, sem þú
lætur þig varða, meira en lítið.
Ef til vill hefir þú tekið eftir þessum orðum og setn-
ingum: “Enginn eldur eftir þegar slíkt hefir verið” á
vorum nýju, hljóðlausu stofu eldspýtnakössum. Hver
einasta spýta í þessum kössum er gegn vætt í efnafræð-
islega samsettum legi, sem breytir þeim í óeldfiman
þegar búið er að kveikja í þeim og slökkva aftur, og hætt-
an á bruna frá logandi eldspýtum gerð ein slítil og mögu-
legt er.
öryggi fyrst, og notið ávalt Eddys hljóðlausu 500s

J. N. Sommerville,
Lyfsali
Horni William & Isabel, Winnipeg
Tals. Garry 2370
Vér mælum mefi eftirfylgjandi
hressingarlyfum að sumrinu
Beef, Iron & Wine
Big 4 D Compound
sem er blóðhreinsandi meSal.
Whaleys blóðbyggjandi
lyf
Voriö er komið; um þatS leyti er
altaf áríSandi aö vernda og styrkja
líkamann svo hann geti staðið gegn
sjúkdómum, Það verður bezt gert
með því að byggja upp blóðið.
Whaleys blóðbyggjandi meðal gerir
það.
Whaleys lyfjabúð
Hornl Sargent Ave. og Agnes St.
Gernm við Húsbúnað
pólerum, gerum upp að nýju; sláum
utan um hann ef sendur burtu. Gam-
all húsbúnaður keyptur.
J. LÁLONDE, 108 Marion St.
Phot)S Main 4786 N0RW00D
Góð úrlausn.
Bænarskrár hafa komið úr öllum
áttum og sendinefndir syo að segja
daglega, um langan tíma til Ottawa-
stjórnarinnar um það að bæta úr
þeirri neyð, sem dýrtiðin veldur.
Hefir stjórninni verið bent á mörg
ráð til þess og sérstaklega farig fram
á að hún liði það ekki lengur að ein-
stakir samvizkulausir fjárglæframenn
notuðu sér neyðina undir yfirskyni
stríðsins, til þess að fylla vasa sína
af fé, meðan fólkið væri hálfsvelt.
Þessum nefndum og bænarskrám
hefir svo að segja enginn gaumur
verið gefinn fyr en rétt nýlega; en
nú hefir verkamálaráðherrann sýnt
rögg af sér og gefið svar alleinkenni-
legt og alveg einstakt í sinni röð.
Hann segir að einungis eitt ráð sé
fvrir hendi og það sé að verkamenn
vinni meira og boröi minna. Þetta
þykir ef til vill ótrúleg frétt, en hún
er bókstaílega sönn.
Já eða nei.
Rússnesku verkamannafélögin hafa
sent áskorun til bandamanna og kraf-
ist þess að þeir segðu já eða nei við
því hvort þeir hugsuðu sér að berj-
ast fyrir yfirráðum og landvinning-
um eða ekki. I sameiningu við verka-
mannafélögin eru hermennirnir. Þeir
halda því fram hvorirtveggja að
bandamenn eigi að lýsa því yfir að
þeir séu fúsir til friðar án landvinn-í
inga eðá yfirráða. Það sem þeir
segja hljóðar þannig: “Það er
nauðsynlegt að svara skýrt og greini-
lega með “já” eða “nei”. Verði
svarið “já” þá taka bandamenn á
sínar herðar jafna ábyrgð á áfram-
haldi stríðsins og Þjóðv. og samherj-
ar þeirra. Ekkert tvímælasvar verð-
ur tekið gilt. Skýringar brezku og
frönsku stjórnanna á þingum þeirra,
þrátt fyrir allar þeirra heillaóskir
fullnægja ekki og geta ekki fullnægt
þjóðstjórnarhugmynd þeirri, sem
stjórnarbyltingin á Rússlandi hefir
v'akið. Ráðherrar vorir munu sjá
um það, að svo skýr og ákveðin svör
fáist að ekki sé alt hulið í reyk og
óvissu, undanfærslu og stjórnkænsku”
Svari bandamenn með “nei”, þá
krefjast Rússar að þeir geri tafar-
laust tilboð um friðarsamninga.
éÞýtt úr “Telegram” 30. maí).
Dr. Eber Crummy.
Hann hefir verið forseti Wesley
ikólans að undanförnu og formaður
siðbótafélagsins í Ma.nitoba, en hefir
nú lýst því yfir að hann muni segja
af sér þeim stöðum og taka kall, sem
prestur til Meþódista kirkjunnar í
Moose Jaw í Saskatchewan.
Innvortis bað.
Eina örugga aðferðin til þess að
lækna magasjúkdóma og innýflaveiki.
Til þess að sannfærast um að þessi
staðhæfing sé rétt, þarf ekki annað
en skrifa Harry Mitchell D. P., 466
Portage Ave. í Winnipeg. Hann er
eini umboðsmaðurinn, sem getpr sagt
yður alt um “J. B. L. Cascade”. Hann
gefur yður sérstakar upplýsingar og
ráðleggingar, sem gera yður það
mögulegt að lækna alla læknanlega
sjúkdóma. Biðjið um ókeypis bók
eftir Charles A. Tyrrell M.D., sem
heitir “Hvers vegna nútíðarmaðurinn
er ekki nema 50% að dugnaði. —
Bókin kostar ekkert.
Rex Cleaners
LITA, HREINSAog
PRESSA FÖT
Búa til ný föt, gera við föt
Föt pressuð meðan 'þér
standið við.................SBc.
Karla og kvenna fatnaður
hreinsaður fyrir....... $1.50
Einnig viðgcrðir á loðskinnsfötum
332] Notre Dame Ave.
Tals. G. 67 Winnipes;
Vér ábyrgjumst ekki föt sem ei
er vitjað innan 30 daga
... ........ )
JOSIE & McLEOD
Gera við vatns og hitavélar
í húsum. Fljót afgreiðsla.
353 Notre Dame Tals. G. 4921
TAROLEMA lœknar ECZEMA
Gylliniæð, geitur, útbrot, hring-
orm, kláða ög aðra húðsjúkdóma
Læknar hösuðskóf og varnar hár-
fallii. 50c. hjá öllum lyfsölum.
CLARK CHEMICAL CO.,
309 Somerset Block, Winnípeg;
Silki-afklippur
til að búa til úr duluteppr. Vér höfum
ágætt úrval af stórum pjötlum meðalls-
konar litum
Stór pakki fyrir 25c
5 pakkar fyrir $1.00
Embroidery silki
af ýmsum tegundum og ýmsum litum
1 unzu pakki aðeins 25c
Peoples Specialties Co.
P.O. Box 1836 Winnipeg, Man.
-
BIFREIÐA
“TIRES”
Vér aeljum nýjar og brúk-
aðar “tires”. Kaupum og
tökum gamlar í skiftum
fyrir nýjar, gefum gott
verð fyrir þær gömlu. All-
ar viðgerðir eru afgreiddar
fljótt og vel.
Skrifið eftir verði.
Watsons Tire
Service
180 Lombard St., Tal. M.4577
Wílliams & Lee
Reiðhjól og bifhjóla stykki og á-
höld. Allskonar viðgerðir.
Bifreiðar skoðaðar og endurnýjað-
ar fyrir sanngjarnt verð. Barna-
vagnar og hjólhringar á reiðum
höndum.
764 Sherbrooke St. HflPDÍ HotPB Dame
Wm. H. McPherson,
Uppboðshaldari og
Virðingamaður . .
Selur við uppboð Lanóbúnaðaráhöld. als-
konar verzlunarvörur, húsbúnað og fleira.
264 Smith St Tals. M. 1781
Art Craft Studios
Montgomery Bldg. 2151 PortageAv
í gamla Queens Hotel
G. F. PKNNY, Artist
Skrifstofu talsími ..Main 2065
Heimilis talsfmi ... Garry 2821
C. H. NILS0N
KVENNA- og KARLA
SKRADDARI
Hin stærsta skandinaviska
skraddarastofa
208 Logan Ate.
1 öðrum dyram frá Main St.
Winnipeg, Man.
Tals. Garry. 117