Lögberg - 14.06.1917, Blaðsíða 4

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. JúNf 1917
Gefið út hvern Fimtudag af The Col-
umbia Pre*s, Ltd.,lCor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
TALSIMI: CARRY 2156
SIG. JUL. JÓHANNESSON, Editor
J^J. VOPNI, Business Manaa«r
Utanáskrift til blaðsins:
THE 03lU^8!/\ PRESS, Ltd., Box 3172, Winnipeg.
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR 10CBERC, Box 3172 Winnipeg, Ma"-
VERÐ BLAÐSINS: $2.00 um áriC.
Hvar skórinn kreppir.
Brot úr ræðu eftir F. B. Carvell, M. P.
pað er önnur hlið á þessu máli, sem mér finst
fjármálaráðgjafinn ekki taka til greina, og sem
vinir mínir í mótstöðuflokknum ekki taka til
greina, þegar þeir ræða um f jármálin. peir segja:
“Ef þið lækkið tollana þá hafið þið engar tekjur.
Eina ráðið til að hafa tekjur er að hafa háa tolla.”
Eg leyfi mér að segja, að slíkt er ekki reynsla,Can-
ada eða nokkurs annars lands. Vér vitum að árið
1897, þegar brezku verzlunarhlunnindin voru inn-
leidd varð mikil toll-lækkun, en tekjur af tollunum
minkuðu ekki, heldur uxu um 10 millionir á ári.
J?að er alt mjög skiljanlegt. Undir eins og tollur-
inn er lækkaður á einhverjum hlut, þá gerirðu
hann ódýrri og gefur notanda heldur tækifæri að
kaupa. Ef hann kaupir meira þá koma meiri vör-
ur inn í landið og meiri tekjur í fjárhyrzluna. Slikt
er öllum skiljnlegt.
En svo er önnur hlið á málinu, vinur vor, fjár-
málaráðgjafinn, gleymir að segja þinginu þó hann
viti það eins vel og nokkur maður í Canada að toll-
urinn með 7(4 procent herskatt bætt ofan á er í
mörgum tilfellum svo hár að hann útilokar inn-
flutning á nauðsynjavörum, það eru erfiðleikamir
í staðinn fyrir að auka tekjur minka þær, af því
tolli^rinn útilokar vöruna og á sama tíma er byrði
fólkSins aukin, um 100 procent í mörgum tilfellum
Notandi verður að kaupa heima tilbúna vöru, sem
er að eins eitt eða tvö cent fyrir neðan innfluttu
vöruna. — Eitt bezt sláandi dæmi upp á þetta er
cementið. Eg varð alveg undrandi þegar eg leit
yfir verzlunarskýrslumar að sjá tölumar um þetta
atriði. Eftir skýrslunum höfum vér hvorki keypt
eða selt cement til annara landa heldur að eins
verzlað við okkur sjálfa. Hinir heiðruðu mót-
stöðumenn sögðu 1911: “Við skulum verzla við
ykkur sjálfa; ekki fara út fyrir landamærin; ekki
rífa niður flaggið; verðið ekki ólöghlýðnir með því
að verzla við aðra”. Ef að þessi hugmynd hefir
nokkurn tíma komið fram í verki, þá sést hún
glögt í verzlunarskýrslunum um cement kaup síð-
astliðið ár. pví í allri Canada var að eins innflutt
$45,000 virði af cementi og útflutt $5,000. Við
borguðum í toll á þessum $45,000 af cementi $13,
227. Eg veit ekki hvað mörg million dollara virði
af cementi er framleitt í Canada, en eg veit að það
er stór upphæð. Eg býst við að það láti nærri að
vera i'rá 20 til 30 millionir. En hvað sem það er,
þá borgum við verksmiðjueigendum 60 cent meira
fyrir hverja tunnu, heldur en við þyrftum að
borga. ef það væri tollfrítt. Væri tollurinn tekinn
af, tapaði ríkið engum tekjum, en fólkið fengi
"tunnuna 60 centum ódýrari. petta held eg að sé
ljótasta atriðið í verzlunarskýrslunum. En svo er
annað atriði, nærri eins vont. J7að er hlutur, sem
alt. fólkið þarf. J7að er ekki margt, sem fátæka
fólkið notar meira en soðið maís og “tomatoes”.
'x’ekjur stjórnarinnar af þessum tveimur matar-
tegundum voru $6,454. Tollurinn á könnumat er
svo hár, að það er ómögulegt að panta hann að.
Vér verðum aðeins að borga könnumatar-okrur-
unum það. sem þeir setja upp, sem er ekki nema
brot úr centi fyrir neðan það, sem það kostar að-
flutt að tollinum viðbættum. Fátækur maður þarf
því að borga okurverð, eg veit ekki hversu mörg
hundruð þúsund eða miljónir meir en hann þyrfti
að borga, ef þetta væri tolllaust. Og ef svo væri,
þá töpuðust aðeins 6,454 dollarar úr ríkissjóði.
priðja varan, esm eg vil nefna, er nærri því
eins nauðsynleg. þó það sé kannske ekki eins slá-
andi eins og hin tvö, cementið og könnumaturinn.
Eg á við skófatnað. pað er ekki hægt að kaupa
sér skó handa ungbami fyrir minna en tvo eða
þrjá dali, og fyrir fullorðna frá 6—10 dali. Eg
veit að þetta er nokkuð að kenna hækkun vinnu-
launa og stríðinu. Vér borgum 37þ£% toll af
skófatnaði, sem kemur til Canada. Tollurinn er
svo hár að aðeins lítið eitt af þeim skóðfatnaði,
sem vér notum er aðflutt. Eg veit ekki hvað
mikið af skófatnaði er keypt alls í Canada. En
fólkstalan er 7(4 miljón. pað er víst óhætt að
reikna að hver maður eyði skóm sem svarar 5 dala
virði, og gerir það þá 40 miljónir í skófatnaði. En
eftir skýrslunum var aðeins innfluttur skófatn-
aður, sem kostaði $2,120,000. Um 90% af skó-
fatnaði er búið til hér í Canada og af því borgum
við verksmiðjueigendum 37J4% toll. En tekjur
Canada af skófatnaði voru $775,000. Hugsið um
það; þrír fjórðu úr miljón í ríkissjóð af 40 til 50
miljónum, sem eytt er fyrir skófatnað. pó segja
þessir herrar okkur að við þurfum að hafa tollana
til þess að ná inn peningum, til þess að geta haldið
stríðinu áfram. Fjármálaráðgjafinn veit alveg
eins vel um þetta og eg, hann veit um alt þetta
ósamræmi, og hvernig allur mergurinn er soginn
úr fátæka manninum, til þess að geta gert þann
ríka ríkari og margfalda miljónaeigendurna. En
þegar ahnn talar um fjármálin, þá hylur hann
þetta fyrir fólkinu. Eg gæti gefið ótal fleiri dæmi.
P. E.' þýddi.
Dœmafá óráðvendni I
blaðamensku.
Heimskringla flytur í síðasta blaði mynd af
Jóni Veum þingmannsefni afturhaldsflokksins í
Wynyard kjördæmi. Nokkur orð fylgja mynd-
inni og þar á meðal þetta: “útnef ndur með öllum
atkvæðum flokksfundarins, er haldinn var 25.
júní nú fyrir þremur árum síðan. Var þá búist
við að kosningar færu fram það sama haust, því
kjörtími stjórnarinnar var þá útrunninn. En svo
leist stjóminni að sitja og hefir setið til þessa í
heimildarleysi kjósenda.”
Vér teljum það mjög vafasamt að nokkru
sinni hafi verið gripið til vísvitandi 1 y g i í þeim
eina tilgangi að villa fólki sjónir hafi það ekki
verið gert hér. Sannleikurinn er sá að kosningar
í Saskatchewan fóru fram áríð 1912, er því þetta
fimta árið síðan og kjörtíminn er jafnlangur í
Saskatchewan og Manitoba. par sem Heimsk.
ber það á borð fyrir lesendur sína að kjörtímabilið
hafi verið útrunnið 1914 og sé því ekki nema tvö
ár, þá er þar um bein og vísvitandi ósannindi að
ræða. Og ekki gat þetta heldur verið prentvilla
né yfirsjón þar, sem það er notað í næstu línu til
þess að bera það fram að stjórnin hafi setið í þrjú
ár í heimildarleysi kjósenda.
petta dæmi eitt út af fyrir sig er svo órækur
vottur um það hversu blaðið lætur sér standa ger-
samlega á sama hvort það fer með satt eða ósatt,
ef það heldur að ósannindin geti orðið afturhald-
inu að liði.
Verið vakandi, íslendingar!
Kosningar eru nýlega afstaðnar í Alberta;
þær voru heitari en kosningar alment gerast og
eitt aðalatriðið, sem um var barist var það að
afturhaldsliðið vildi taka sem mest réttindi — og
þar á meðal atkvæði — af útlendingum. Alberta
stjórninni, sem er liberal, var brugðið um það að
hún væri útlendingum of hlynt.
Félag í Alberta sendi áskorun til Borderts um
það að svifta útlendinga atkvæði og félag þetta
fékk þakklætisskeyti frá skrifara annars voldugs
félags í Ontario, sem til þess er stofnað að vinna
á móti útlendingum; segir skrifari þessa félags
að félagið sé reiðubúið til þess að “halda niðri,
halda aftur og setja í fangelsi” útlendingana, ef
þess þurfi. En það er hvergi gefið í skyn að um
neina ósvífni sé að ræða af höndum þessara út-
lendinga, nema þá að þeir vilji fá atkvæði, eins og
aðrir borgarar landsins.
Nellie McClung hin mikla mælskukona, hefir
jafnvel flækst út á þær villigötur að andmæla at-
kvæðisrétti útlendinganna.
pannig voru kosningamar í Alberta. Stjórnin
hélt vel og drengilega uppi svörum fyrir útlend-
ingana, taldi það óhæfu að auglýsa fyrst landið
opið öllum þjóðum jafnt með sömu réttindum og
ætla sér síðan að svifta tugi þúsunda atkvæðis-
rétti, fyrir þá sök eina að þeir væru ekki fæddir
Bretar.
Kvað stjórnin það ekki koma til nokkurra mála
að gera upp á milli borgaranna eftir þjóðerni;
hér væri land jafnréttis og frelsis og allir þeir,
sem ekki hefðu að neinu leyti gerst brotlegir við
lögin ættu fulla heimtingu jafnréttis bæði í at-
kvæði og öoru.
Og meiri hluti fólksins var sömu skoðunar;
hnefarétturinn og harðstjómarhugmyndin urðu
að lúta í lægra haldi og stjómin var kosin með
afarmiklum meiri hluta.
Afturhaldsblöðin sungu hátt og samróma eftir
kosningarnar og töldu stjóminni það til vansa að
hún hefði notað atkvæði útlendinganna við kosn-
ingamar.
í Saskatchewan er sama baráttan; þar fara
fram kosningar 26. þ. m. og er aðal vopnið, sem
afturhaldið beitir á stjómina það, að hún hafi ver-
ið og sé of hlynt útlendingum.
par eins og í Alberta hafa . afturhaldsmenn
viljað svifta útlendinga atkvæðisrétti, en stjómin
þar segir nei, og færir fram nákvæmlega sömy
ástæðu og Albertastjómin.
Martin forsætisráðherra í Saskatchewan hefir
lýst því yfir hvað eftir annað að eins lengi og
hann hafi nokkur völd þar í fylki, þá verði ekkert
gert upp á milli borgaranna eftir þ^óðerni; þeir
verði allir skoðaðir jafngóðir og gildir og jafn
réttháir, hvaðan sem þeir séu.
pví er ekki að leyna nú fremur en áður að hér
í landi er verið að reyna að mynda sundrung á
milli þjóðarbrota. Englendingar láta “útlendings”
nafnið klingja hvar sem er og vilja reyna að traðka
rétti þeirra, sem ekki séu brezkbomir.
Við þessu þarf að vera búinn; útlendingarnir
— og þar á meðal að sjálfsögðu íslendingar —
þurfa að taka saman höndum til þess að vemda
réttindi sín, ef þeim á að traðka; þeir þurfa að
sameina sig sem einn maður, þegar um löggjöf
og kosningar er að ræða, til þess að tryggja sér
vissu fyrir því að réttur þeirra verði ekki fyrir
borð borinn. /
Vér komum hingað til þessa lands, sem væri
það frjálst land með sanngjömum lögum og ætl-
uðum oss að búa hérísem friðsamir borgarar með
jöfnum rétti við nábúa vora.
Landið hefir vor meiri þörf en vér þess; landið
er frá náttúmnnar hendi vel úr garði gert, gott
og frjósamt, en því að eins getur framtíð þess
orðið góð og glæsileg að þar sé mannafli.
Ef þeir sem leggja hér fram krafta sína land-
inu til framfara eiga að hljóta það í þakkarskyni
að þ»im sé stjómað með fomrússnesku Síberíu
fyrirkomulagi og réttindi þeirra fótumtroðin, þá
eru engin önnur ráð fyrir höndum en þau að reyna
að minsta kosti að neyta atkvæða sinna á móti
harðstjóminni á meðan ekki hefir tekist að svifta
oss þeim.
íslendingar ættu að veita því glögga eftirtekt
að afturhaldsflokkurinn í Saskatchewan berst með
hnúum og hnefum á móti oss útlendingum, en
framsóknarflokkurinn heldur uppi fyrir oss hlífi-
skildi. Ef einhver vill efast um að þetta sé satt,
þá látum hann gera það opinberlega. Lögberg
hefir nóg gögn og sannanir til þess að sýna öllum
sjáandi og sanngjömum mönnum hversu mikið,
hér er í húfi og hversu ósvífnum meðulum er beitt
af afturhaldinu til þess að troða oss niður í sorpið.
Og Lögbergi er ljúft að birta, ef á þarf að halda,
ágrip af þeim ofsóknum, sem framsóknarflokkur-
inn í Saskatchewan hefir orðið fyrir vegna þess
að hann vill unna útlendingum jafnréttis.
Vér skorum alvarlega á alla íslendinga í
Saskatchewan að athuga þetta mál og sjá til hví-
líkra vandræða það gæti leitt, ef þeim mönnum
væri hleypt að völdum, sem beita vilja þrælatök-
um oss alla, sem þeir kalla útlendinga.
Vér erum eindregið á móti því að hér sé skap-
aður nokkur þjóðernisrígur, en þegar reynt er að
vekja upp annað eins þjóðemislegt hatur og hér
er um að ræða, þá verður að bera hönd fyrir höfuð
sér af alefli. - f
Munið það 26. júní að afturhaldsflokkurinn
vill svifta útlendingana atkvæði. Munið eftir því
26. júní að framsóknarflokkurinn berst fyrir jafn-
rétti allra, án tillits til þjóðemis og hefir sýnt það
með framkomu sinni í skólamálum og öðru.
Óvanalegt. I
pegar stjóm er kærð um óráðvendni, stendur
hún venjulega á móti allri rannsókn, en ef rann-
sókn fæst, þá er oftast gert alt mögulegt til þess
að hindra bæði vitnaleiðslu og framsal málsgagna.
Verði rannsóknin samt ekki eyðilögð kemst
það oftast upp að stjómin hefir verið sek um kæru-
atriðin.
Bfitish Columbia og Manitoba eru góð dæmi
slíks.
Fyrir alllöngum tíma kærðu afturhaldsmenn
stjómina í Saskatchewan og kváðust geta sannað
að stjómin sjálf væri stórsek um fjárdrátt og
fleiri glæpi.
En hér var engin Roblinska á ferð; hér voru
engar undanfærslur hafðar, Stjómin lét tafar-
laust rannsaka málið, sótti vitni suður í Banda-
ríki og hvar sem á þau var vísað.
Svo var farið að rannsaka. Kom það þá í ljós
að samsæri hafði átt sér stað milli brennivíns-
manna og afturhaldsftianna til þess að fá nokkra
þingmenn framsóknarflokksins á móti vínbanns-
lagafrumvarpi Stjómarinnar, og höfðu sumir
þeirra látið tilleiðast og brugðist þannig trausti
og embættisskyldu.
En aldrei hefir nokkur stjóm sýnt það eins
rækilega að hún hefði leyst störf sín samvizku-
samlega af hendi og Saskatchewan stjómin gerði
við þessa rannsókn.
Aðalatriði þeirrar niðurstöðu, sem rannsókn-
amefndin komst að er þessi.
1. pað sannaðist að hver einasti maður í
stjórninni var með öllu saklaus af því, sem kær-
urnar fjölluðu um og í engu riðinn við neitt það,
sem skugga gæti kastað á hann.
2. pað sannaðist að ekki einungis voru allir
ráðherramir gjörsamlega saklausir af þátttöku í
nokkm ósæmilegu, heldur vissu þeir alls ekki um
að neitt rangt ætti sér stað.
3. pað sannaðist að allir embættismenn
stjórnarinnar (að einum undanteknum, sem Brown
hét) voru heiðvirðir, ráðvandir og dugandi í stöðu
sinni og höfðu enga yfirsjón framið.
4. pað sannaðist að enginn embættismaður né
meðlimur stjórnarinnar hafði átt þátt i né haft
hagnað af þeim vegafjárdrætti, sem um var að
ræða.
5. pað sannaðist að þeir peningar, sem þenn-
an fjárdrátt snerti, voru hvorki notaðir til kosn-
inga né flokksþarfa framsóknarmanna.
6. pað sannaðist að stjómin leitaði að, fann,
kærði og hegndi hverjum einasta manni, sem grun-
ur lék á og sannað varð um að óráðvandni hefði
haft í frammi, þrátt fyrir það, þótt afturhalds-
menn hefðu látið suma þeirra sleppa, til þess að
komast undan.
7. pað sannaðist að stjómin gerði skyldu
sína, en mótstöðu folkkurinn neitaði að gera það
sama.
8. pað sannaðist að stjómin lét fram fara
fullkomnustu rannsókn, sem fram hefir farið gegn
nokkurri stjóm og var vitnum og lögmönnum and-
stæðinganna borgað að fullu frá stjóminni.
9. pað sannaðist aó einu yitnin, sem neituðu
að koma fram, vom þau, sem nátengdust voru aft-
u rhaldsf lokkn u m.
10. pað sannaðist að stjómin reyndi engu að
leyna og engum að hlífa.
11. Stjómin vildi láta þingnefnd beggja
flokkanna rannsaka málið til þess að spara fylkis-
fé, en afturhaldsmenn kröfðust sérstakrar nefnd-
ar og kostaði sú nefnd fylkið $100,000.
Tvennir tímarnir.
Það furðar þig aö sólin skuli skWia
og skrifa drottins nafn á blóögan v'öll;
þér finst hún ætti aö byrgja birtu sína
er benjatárum grætur veröld öll.
Nei, þá er einmitt þörfin mest aö skina
og þrýsta drottins nafni á blóögan völl;
það væri synd aö byrgja birtu sina
er banatárum grætur veröld öll.
Þá helzt lét Kristur kærleiksgeisla skína
er kuldi heimsins nísti blómgan völl.
Nú fela heyglar friöarkenning sína
er fyrir stríði skelfur veröld öll.
S-ig. Júl. Jóhannesson.
* 1 ’
SÓNHÆTTIR
(Sonnets).
-
III. Canada.
Eg hugsa oft um hve hún var frjáls og kát,
og hlýtt var skautið — mjúkur nakinn steinn.
Og mér finst sonur hennar aðeins einn:
með ör og boga, fjaðrir, tjald og bát.
En ráðhöll, kauphöll: réttar fyrirsát,
og ræktun landsins: okurvegur beinn.
í fjötur skatta flækt hver mær og sveinn,
svo framtíð skuldar það, sem nútíð át. — —
En ef hún nú, er Allra-manna-fold
og arfleitt hafa lögin Hvít að Rauð,
mér íslenzk, rétt sem ensk, sú virðist mold, -
sem óyrkt g’eymist hverjum farand-sauð.
Og hvar sem byggir lífs og látið hold,
sú lenda’ og gröf, sé brot af heima auð.
P- P. P-
4
4-
4-
4
4
4
THE DOMINION BANK
STOPN SETTTTR 1871
HöfuðstóU borgaður og varasjoour .. $13.000,000
Allar elgnir....................... $87.000,000
Bankastörf öll fllött og samvlzkusamlega af hendl leyst. Dg
áherzla lögð á aö gera skiftavinum sem þægilegust viöskiftin.
Sparisjóðsdeild,
Vextir borgaöir eöa þeim bætt viö innstæður frá $1.00 eöa meira,
tvisvar á ári—30. Júni og 31. Desember. 384
Notre Dame Brancb—W. M. HAMILTON, Manager.
Selklrk Branch—M. 8. BUROER, Manager.
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4

NORTHERN CROWN BANK
Höfuðttóll löggiltur $6,000,000 HöfuðstóII greiddur $1,431,200
Varasjóðu...$ 715,600
Vara-formaður
Capt. WM. ROBINSON
Sir D. C. CAMERON, K.C.M.G. J. H. ASHDOWN, W. R. BAWLF
E. F. HTJTCHINGS, A. McTAVISH CAMPBEIiD, JOIIN’ STOVKli
Allskonar bankastörf afgreidd. Vér byrjum relkninga við einstakllnga
eöa Qélög og sanngjarnir skilmálar veittir. Ávlsanir seldar til hvaöa
staöar sem er á Islandl. Sérstakur gaumur geflnn sparisjóöslnnlögum,
sem byrja má meÖ 1 dollar. Rentur lagöar viö á hverjum 6 mánuöum.
T- E. THORSTEIN3SON, Ráðsm.ður
Cor. William Ave. og Sherbrooke St„ - Winnipeg, Man.
,ÝéV rÝéS'ÝéVi ÝéV.ÝéNT^éVri
?8\i^r/8NT/>vr^TfttNT?éVr^T^\T^Nit(illr?ii\T7é\T^\T?é\T?iVr?iVr'
Læknaðist án meðala
eða uppskurðar ...
• Um langan tíma höfum vér veriö að lækna hundruö
manna, sem þjáðst hafa af ýmsum efnislegum sjúkdðmum
— ekki fáa, sem taldir hafa verið ólæknandi af frægum
læknum og sérfræðingum á sjúkrahúsum.
Vér höfum hina einföldu og eðlilegu lækninga-
aðferð, sem kallast
"CHIROPKACTIC”
Og vér tökum ekkert fyrir ráðleggingar og ekki einn
einasta dollar fyrir verk, nema því aö eins aö oss hepn'ist
þannig aö sjúklingar vorir séu algerlega ánægöir.
1930 Elgin Ave., Winnipeg
2. febr. 191«.
Dr. Munroe:—
Eg tel það skyldu mína að senda þér noklcrar linur
til þess að þakka þér fyrir að þú veittir mér sjónina aftur,
eins fullkomlega og eg hefi hana I dag. Síðan 1 april 1909
hefi eg þjáðst af þvl, sem augnalæknar kalla "diplopia”,
og hafði sjón minni stöðugt farið hnignandi. Mér var
sagt að fá mér gleraugu og hnýddi eg þvl. Stundum sá
eg svo illa að ég varð áð láta léiða mig. Eg þekti stund-
um ekki skil dags og nætur og varð að hætta að vinna og
vera heima, stundum nokkra daga, stundum svo vikum
. skifti. pessu fór fram I þriggja ára tlma. Loksins var
mér sagt að eg væri læknuð, en þrátt fyrir það fékk eg
köstin enn þá tlöari, þangað til árið sem leið að mér var
skipað að hafa tvenn gleraugu á sama tlma. Eg gekk
með þau I alt fyrra sumar þangað t’il I september, þá varð
eg að hætta að vinna aftur. Vinir mlnir eggjuðu mig á
áð fara og finna Dr. Munroe. Loksins gerði eg það. Nú
eg ef orðinn svo frlskur að eg get stundáð atvinnu mína og
unnið fyrir heimili mínu. Eg sé betur nú en eg hefi gert
I mörg ár. Nú hefi eg sjaldan gleraugu — þökk sé
“Chiropractic”. Fólk sem þekkir mig er hiása á þvl að
sjá mig gleraugnalausan, og öllum ber saman um að eg
hafi aldrei verið eins hraustur til augnanna. Eg á engin
orð til þess að þakka þér eins og vert er, fyrir þolinmæði
þlna og staðfestu og mun eg vissulega mæla eindregið
með lækinngaaðferð þinni við alla, sem þjást af sömu
veiki og eg gerði. pér er fullkomlega heim'ilt að nota
þetta bréf til vitnisburðar eða -á hvaða hátt, sem þér
sýnist. Hver sem efast kynni, þarf ekki annað en að
skrifa eða koma og tala við mig 4 þeim stað, sem til cr
tekinn hér að ofan. Með beztu þökkum fyrir það hvernig
þér læknuðuð mlg, er eg þinn einlægur, William Harford.
Skrifið eftlr upplýsingum.
Drs. MUNR0 & McPHAIL,
2Ó4 CARLTON BUILDING, WINNIPEG. — Talnúml: M. 234.
/
Hlaðið vagna af hleðslu-
---------stöðvum-----------
Fyrir nokkrum mánuðum var bann út gefið gpgn þvi að skipa út
korni frá hleðslustöðvunum, þar sem korngeymslu hlöðurnar eru. petta
bann hefir verið afturkallað og því geta bændur nú fengið kornvagna til
kornhleðslu við hlefslustöðvarnar.
1 nokkra mánuði hafa einnig verið hindranir lagðar á flutning
korns til Fort William og Port Arthur. pessar hindranir hafa verið
afnumdar og vagna geta menn nú fengið til að flytja korn til vatna-
hafnanna, eins og áður.
Verð er hátt íyrlr allar korntegundir, en þú þarft samt að fá hvert
cent sem þú getur fyrir vörur þínar. Látið þetta bændafélag höndla
vörur yðar; flokkurinn verður jindir eftirliti; þér fáið hæsta verð. Sann-
gjarn hluti verður borgaður, þegar kornið kemur, ef þess er ðskað.
Táfarlaust verða skil gerð með pósti. öllu því, sem getur’verið bóndan-
um til hagnaðar, verður nákvæmur gaumur gefinn og auk þess hafið
þér þá fullvissu að það sem þér sendið er á vissum stað I höndum öruggs
félags. Skrifið eftir skýringum.
Vélar og áhöld
Lesið skýrslu vora yfir árið 1917
og sjáið _þar lýsingu og verð á
þvottavélum, saumavélum, rjóma-
skilvindum, gasvélum, vögnum,
kerrum og öllum tegundum búnað-
aráhalda. Sömuleiðis viði girð-
ingar o. s. frv. Verð eins nálægt
og hægt er framleiðslu kostnaði.
Kvikfjár flutningur
pér borgið ekkert til kostnaðar
milligöngumanna og þér fáið hvern
einasta dal fyrir kvikfé yðar, sauð-
fé og svín og nautfé, þegar þér
sendið þáð kvikfjárdeild vorri I
‘TTnion Stock Yards”, St. Boniface,
Manitoba. Annast um flutning
fyrir félög og einstaklinga.
Branches at
REGINA.SASK.
CALGARY.ALTA
P0RT WIILIAM.0NT.
Winnipe<j*Manitoba
Atfency at
NEWWESTMINSTER
BrítÍBh ColumbU
Hljómur skógarins.
Eftir Jón Einarsson.
1 almennum viSræöum heyrum
vér oft talaö um “hljóðið í skóginum”
þegar “vindur hvín í skógareikunum”,
eður léttur blær vaggar laufum lág-
viðarins. Oft finst oss |>ví líkast,
sem trén, hin stærri eður smærri, séu
að ræða kjör sín. Það brestur oft í
meginbjörkum þykkskógarins elns
og trén skyldu kenna snöggs sár-
sauka, likt og þegar örlögin svifta
burt hjartfólgnum vini. Annað veifið
ynuir við kvíðaþrungið lághljóð, lík-
ast hljóðskrafi undirokaðs liðs, þar,
sem voða sætir að láta á bera þján-
ingum þeirra, sem minni máttar eru.
Af og til kveður og við á öðrum
streng. Hljóðið líkist þaggaðri kæti
elskenda, sem náð hafa samfundum
þrátt fyrir setta örðugleika og tálm-
anir þeirra er v’aldráð höfðu. Vér
finnum gjarnan margt í þessum dul-
arhjlómum er eigi verður með orðum
þýtt. Það er svipað og með vor-
/