Lögberg - 12.07.1917, Síða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN
12. JÚLí 1917
íogbciQ Gefið út hvern Fimtuclag af The Col- urnbia Preis, Ltd.,íCor. William Ave. & Sherbrook Str., Winnipeg, Man. TALSIMi: CARRY 2156 SIG. JUL. JÓHANNESSON, Editor |. J. VOPNI, Business Manager Utan&skrift til blaðsins: J\\l OOLUMiBIA Lt(L, Box 3172, Winnipog, Maq- Utanáskrift ritstjórans: EDiTOR L0CBERC, Box 3172 Winniptgf ^an. VERÐ BLAÐSINS: $2.00 um árið. «4^-27

Hvað er stjórnin að gera?
pjóðin á heimting á því að fá að vita um
störf stjómarinnar, eins oft og eins rækilega og
hægt er. Ekki einungis á fólkið að fá fréttir um
það, þegar eitthvað nýtt er tekist á hendur,
heldur einnig hvemig það gengur — hvort það
hepnast eða mishepnast.
Manitobastjómin er víst alveg undantekning
frá því, sem þjóðin hefir átt að venjast hér í
landi að því leyti að öll þau lög, sem hún lofaði
fyrir kosningamar og til framfara leiddu vom
samin, samþykt og afgreidd tafarlaust, undan-
færslulaust og svikalaust.
Vínbannslögin vora ekki einungis samin og
afgreidd, heldur vora útvaldir menn til þess að
framfylgja þeim, sem ekki hefðu getað verið bet-
ur né heppilegar kjömir þótt bannmenn hefðu
átt að gera það sjálfir; og er reynslan ólýgnust
í þvi atriði.
Kvenréttindin voru ekki einungis samin og
afgreidd, heldur fylgt fram svo rækilega að
samdar voru nýjar kjörskrár með tilliti til þess
aðallega að konur gætu neytt atkvæða sinna við
fyrstu kosningar, sem komið gætu í landinu.
Og svona mætti tilfæra hvert dæmið á fætur
öðru, sem sýnir það, að stjórnin hefir ekki ein-
ungis fylgt umbótastefnu í orði, heldur einnig
og öllu meira á borði; loforðin vora engin kosn-
inga beita, heldur einlæg og með þeim ásetningi
gefin að efna þau.
Lögberg gat þess fyrir skömmu að stjómin
hefði tekið upp það nýmæli að kaupa sjálf ýmsar
nauðsynjavörur, sem stjómin þyrfti, og áður hafa
verið keyptar með milligöngumönnum. petta
var byrjað fyrir rúmum tveimur mánuðum og
þykir rétt að láta fólkið vita hvemig það hepnast.
Sá heitir E. A. Gilroy, sem fyrir þessari inn-
kaupa deild stendur; höndlar hann vörar fyrir
$2,000,000 árlega og kaupir ekkert án þess að
finna út hvar vöramar séu beztar og með sann-
gjömustu verði, án tillits til þess hvort þeir, er
þær selja, fylgi þessum stjórnmála flokknum eða
hinum.
J?etta atriði er mikils virði, þar sem það var
hér siður áður að kaupa svo að segja eingöngu
af þeim félögum eða einstaklingum, sem stjóm-
ina studdu, hvort sem þeir höfðu góðar vörur eða
lélegar; hvort sem verðið var sanngjarnt eða ekki.
pannig tapaði fylkið tugum þúsunda, ekki ein-
ungis beinlínis með of háu verði, heldur sérstak-
lega óbeinlínis, af því keyptar voru lélegar vörur.
Um það var ekkert spurt og eftir því ekkert
grenslast hvort varan var nýt eða ónýt, heldur
hinu eingöngu hvort seljandinn væri framsóknar
eða afturhaldsmaður; væri hann það síðara þá
var keypt af honum, hvað sem um verð eða gæði
var að segja.
Sá sem fyrir kaupum stendur nú fær nákvæm-
ar upplýsingar um það hvaða vörur þurfi að
kaupa, hversu mikið af hverri tegund og hvenær,
og kaupir hann því ekki út í bláinn, eins og áður
tíðkaðist, þannig, að miklar byrgðir voru ke>T)tar
af einhverjum í launa skyni fyrir trútt fylgi,
hvort sem vörurnar voru allar nauðsynlegar eða
eigi
pegar einhverja vöru þarf, eru send eyðublöð
til félaga, sem þá vöru selja, og þau látin segja
þar fyrir hversu mikið þau vilji selja ákveðna
uppbæð af hinni tilteknu vöru. Tilboðin útfylt
eru svo send til baka og prufa af vöranni; er síð-
an keypt af því félagi sem umboðsmaður álítur
að bjóði bezt, en skrifað samþykki viðkomandi
ráðherra þarf að fylgia hverri pöntun. Nákvæm
bókfærsla er haldin yfir alt, sem keypt .er, og má
þannig sjá hvenær sem er hvernig reikningar
standa og hvemig þessari deild er stjómað.
Manitoba er fyrsta fylki í Canada, sem þetta
hefir reynt; hafa hin Vesturfylkin haft á því
vakandi auga, hvernig þetta mundi takast, og
eftir tveggja mánaða reynslu hefir Manitoba
sparað svo mikið fé, einmitt í sambandi við þessa
aðferð, að tvö önnur fylki era í undirbúningi með
það að taka upp sömu aðferð. pykir ekki ólík-
legt að þetta verði að reglu innan skamms í öll-
jm fylkjum ríkisins.
pjóeign opinberra verzlana eða fyrirtækja er
að ryðja sér til rúms og til þess má þetta teljast
Hrygðarefni.
Vér vorum staddir niður í aðalbænum í
YVinnipeg sunnudaginn 1. þ. m. Verkamenn
höfðu ákveðið að halda fund um alment málefni,
sem alla varðaði.
Níu þúsund manns voru þar saman komnir.
Einn þeirra manna, sem fólkið hafði valið sem
fulltrúa sinn hóf máls, og kvaðst vænta þess, að
borgarar þessa bæjar hlýddu á sanngjarnar ræð-
ur stillilega fluttar, með athygli og prúðmensku.
Lengra komst hann ekki; þá hlupu á hann
flokkar manna með ópum og óhljóðum, börðu hann
og hneptu í fangelsi.
Annar borgari bæjarins hóf máls; en það fór
á sömu leið, nema enn þá ver var farið með hann.
Og svona fór það með fjóra menn.
Einn maður var eltur inn í hús, þangað sem
hann flýði, og eftir því sem blöðin segja réðust að
honum 20 manns, þar sem hann ætlaði að fela sig
úti i horni og forða sér, beittu við hann steinum
og staurum. Til þess að reyna að verja sig tók
hann upp vasahníf sinn og fyrir' það var hann
tekinn og kærður, þótt sanngjarn og réttlátur
dómari sýknaði hann seinna.
Og hvaða menn voru svo þetta, sem þama
bárust á svo að segja banaspjótum? Voru þetta
óvinir? Voru það menn, sem ekkert kom hver
annars hagur við? Annars vegar voru verka-
menn bæjarins, hins vegar hermenn.
Með öðrum orðum flestir þessara manna voru
verkamenn, sem allir hafa til skamms tíma unnið
saman eins og bræður, og allir verða að afloknu
stríðinu að vinna saman eins og bræður, ef vel á
að fara.
pegar hermennimir koma aftur úr stríðinu
sumir fatlaðir og veikir, sumir heilir og hraustir,
þá verða það verkamennimir, sem standa og sitja
þeim við hlið í verkstæðum og annarsstaðar. pað
verða verkamennimir, sem reynast þeim sannastii
vinimir; það verða verkamennirnir, sem mest og
bezt styrkja hina lömuðu, fötluðu og veiku; það
verða verkamennirnir, sem höndum taka saman
við þá hraustu á móti kúgun auðvalds og óstjómar.
Oss rann til ryfja að horfa á þenna ljóta leik,
þar sem vinir og bræður, samstarfsmenn og sam-
stéttar létu æsast til annars eins og þarna fór
fram. Og vér gátum ekki að því gert að oss fanst
sem þessir menn — verkamennimir í vinnufötun
um og verkamennimir í hermanna fötunum, hefðu
heldur átt að halda sameiginlega fundi til þess að
ræða það mál er fyrir lá; ræða það með stillingu,
en einurð, þar sem hver um sig héldi fram sínum
málstað og reyndi að sannfæra hinn með þeim
ásetningi að skilja í bróðemi, jafnvel þótt sitt
sýndist hvorum.
En þessi aðferð, ef hún heldur áfram, hlýtur
að leiða af sér eitt, það er kulda, ef ekki óvináttu
milli verkamanna og hermanna, þegar þeir koma
heim aftur. En slíkt er grátlegt.
Og hver er valdur að þessu? Hverjum er það
að kenna? Er það að kenna eingöngu hermönn-
unum? Nei, langt frá að svo sé, eftir því, sem
oss getur bezt skilist.
Ábyrgðin hvílir á dagblöðunum. pau hafa
kveikt þennan eld, þau hafa æst hermennina, sem
auðvitað eru eins friðsamir menn í eðli sínu og
hinir verkamennimir. pau bera ábyrgðina á þess-
um ófögnuði.
í stað þess að flytja friðstillandi greinar, sem
bæru hlýyrði milli þessara tveggja bræðrafylking«
— hermannanna og heimamanna, hafa þau kastað
út sprengikúlum mörgum og stórum við hvert
tækifæri og afvegaleitt hermennina, þjóðinni og
landinu til ógæfu.
Hersafnaður er svo að segja enginn nú, og því
er verið að grípa til herskyldu, en mun ekki þetta
eiga þátt í tregðu verkamanna til þess að innrit-
ast? Er ekki líklegt í þessu máli sem öðra að
hægra væri að sannfæra vel gefna heilbrigða al-
þýðu með friðsamlegum og skynsamlegum rökum
en með hnefanum?
Fari hver í sinn eiginn bafm og svari fyrir sig.
Er ekki þetta líklegra til að koma inn hjá mönn-
um kergju og þráa, ef ekki öðra verra? Mundi
ekki hinn góði málstaður hermannanna með hóg-
værum ræðum og skýringum vinna betur hugi
verkafólksins en þessi aðferð?
pað var oss hrygðar efni að horfa á þennan
leik. Vér vonum það að ungir íslendingar í her-
mannafötum taki ekki til slíkra ráða. Vér vonum
að hið íslenzka drenglyndi sé enn með svo miklu
fjöri að það beiti fremur röksemdum en hnefa.
Vér vonum að fslendingar hafi ekki gleymt því, að
vera ærlegir mótstöðumenn.
Kynjalyf.
í öllm löndum eru til menn sem koma fram með
blekkingar, til þess að græða fé.
f öllum löndum er nóg til af trúgjömu fólki til
þess að hlaupa eftir skrumi óg skjalli, sem fjár-
dráttarmenn og svikarar láta blöðin flytja um það
sem þeir einir hafi til sölu.
í öllum löndum er til fólk, sem helzt trúir því
sem það getur ekki skilið og haldið er leyndu
fyrir því.
Eitt af því sem glöggast sýnir þetta eru
kynjalyfin eða einkaleyfis meðulin svokölluðu.
peir eru fáir, sem eins langt leyfa sér að fara i
takmarkalausum staðhæfingum og hinii svoköll-
uðu læknar, sem gera sér það að lífsuppeldi að flá
menn og rýja með því að telja þeim trú um að
þeir hafi fundið upp entthvað amættis kynjalyf,
sem eigi við öllu.
í Califomia er gefið út blað, sem heitir
“Medical World”; heitir sá Taylor og er læknir,
sem því stjómar. Hann hefir tekið sér það fyrir
hendur að rannsaka efnafræöislega allmorg þeirra
kynjalyfja, sem fjárdráttarmenn og glæfragosar
svíkja inn á alþýðu fyrir ránsverð, svo miljónum
dala nemur árlega.
Auglýsingamar í Öllum blöðum landsins syngja
þessum svikablöndum lof og dýrð á degi hverjum
og skapa á þær trú fólksins, 3em eðlilega veit ekk-
ert í þessu efni nema það, sem því er sagt.
Alls konar glamrandi vottorð fylgja oft þess-
um skrumauglýsingum; eru þau stundum frá fólki
sem leigt er eða keypt til þess að ljúga; stundum
blátt áfram tilbúin undir nöfnum dauðra manna;
stundum þannig að fólk er narrað til þess að
skrifa nöfn sín undir það sem það veit ekki hvað er
o.s.frv.
pessi kynjalyf eru mörg meinlaus og gagns-
laus í sjálfu sér; það er oft það bezta, sem hægt
er að segja um þau; en því miður eru þau það ekki
altaf.
. . Fjöldi þeirra er búinn til úr deyfandi efnum
og svæfandi; en slík lyf era flest eitrað og veikl'’.
þann, er þeirra neytir.
Ástæðan fyrir því, að deyfandi efni eru höfð
í þessi kynjalyf er sú, að með því móti finnur
fólkið að þau hafa áhrif.
Einhver hefir þrautir einhversstaðar af ein-
hverjum ástæðum, og hann hefir við hendina eða
nær sér í kynjalyf, sem á við öllu mögulegu, eins
og þau era flest, og kvalirnar linast vegna þess
að í lyfinu er deyfandi efni, ekki svo að skilja að
þau hafi minstu áhrif á veikina, heldur sljófga
þau tilfinninguna í bráðina.
Og í þessu er fólgin aðalhættan.
Einhver vildi nú ef til vill segja að það sé þó
þakklætisvert að losna við þjáningar, en sá er
margur, sem.flýtt hefir göngu sinni til grafar og
lokað lífsleiðum sínum, einmitt á þann hátt að
hann notaði deyfandi lyf í hvert skifti sem hann
fann til þrauta; fór því ekki til læknis og sjúk-
dómurinn sem hann gekk með náði haldi á honum.
áður en við var gert á skynsamlegan hátt.
Til eru þau lyf, sem sagt er að lækni alla mögu-
lega sjúkdóma; innvortis og útvortis, langvinna
og bráðdrepandi og ólæknandi! !
Vér munum eftir einum eða tveimur auglýs-
ingum, þar sem þessir kynjalyfsalar taka stafrof-
ið og hafa það sér til aðstoðar við upptalningu
allra sjúkdóma sem þektir eru og óþektir, til þess
að vera vissir um að gleyma engum þeirra og gera
blátt áfram þá óskammfeilr.u staðhæfingu að lyf
þeirra lækni þá alla.
Vér viljum alvarlega og einlæglega vara fólk
við þess konar skrumi, því það er ekki einungis
hættulegt að því er fjárdrátt snertir, heldur einn-
ig fyrir heilsuna. Engum slíkum staðhæfingum
ætti fólk að trúa.
pað er heilög skylda blaðanna að vara fólk við
þessu, sem hverjum öðrum voða. Sannleikurinn
er sá að stjórnir landanna ættu að banna það aug-
lýsingaskram, sem kynjalyfsalar gera sig seka í
hér í landi. pað er þjóðarplága, til þess gerð að
tæla fé úr úr saklausum, veikluðum og auðtrúa
mönnum og konum, sem oftast verður til þess að
veikla heilsuna enn þá meira.
Ekkert lyf ætti að vera selt nema því aðeins
að forskriftin fylgdi með hlutfalls efnasamsetn
ingu og enginn ætti að geta hegningarlaust hlaðið
lognu skrumi á lyf þau er hann selur. öll lyf ættu
að vera rannsökuð undir umsjón stjórnarinnar og
það bannað að viðlagðri refsingu að segja áhrif
þeirra önnur en þau, sem viðurkend eru aJ
völdum ríkisins eftir nákvæma reynslu.
En á meðan það eru ekki lög; á meðan úlfurinn
fær að leika laus er áríðandi að lömbin séu sem
vörast um sig og láti ekki ginnast né dáleiða sig
með lognum fagurgala og glæpsamlegu skrami.
“Útlendingar og atkvœðis-
rétturinn.”
Svenska blaðið “Norröna” hér í bænum flytur
ritstjórnargrein 5. júlí, sem er eftirtektaverð og
birtir sömu skoðun og fram hefir verið haldið í
Lögbergi. Greinin er þannig:
“Hið afar afturhaldssama málgagn “Winnipeg
Telegram” á erfitt með að gera sér gott af kosn-
ingarúrslitunum í Saskatchewan og óförum aftur-
haldsflokksins þar. Blaðið gefur Borden bendingu
eða skorar á hann að taka tafarlaust atkvæði af
“útlendingum” hér í landi, vegna þess að annars
séu dagar afturhaldsins í Vesturlandinu taldir.
pessi “prússneska” uppástunga eða áskorun er
borin fram í fullri alvöru; og þegar vel er athugað
þá hefir tillagan ekki litla þýðingu.
pað er hlutverk blaðsins “Telegram” fyrst og
fremst að styðja afturhaldsflokkinn í Vestur
Canada, og mun blaðinu ekki skjátlast þegar það
heldur því fram að flokkurinn muni verða sendur
fyrir ætternisstapa hér vestra, ef aðrir en inn-
flytjendur frá hinum óbifanlegu afturhaldsflokk-
um í Austur Canada fá rétt til þess að hafa áhrif
á stjómmálin framvegis.
Hinir “útlendu” innflytjendur eru ekki aftur-
haldsmenn. peir brutu af sér þau bönd, sem
knýttu þá við ættjörð og fortíð og fluttu til þessa
nýja lands, vegna þess að þar voru meiri vonir
um einstaklingsfrelsi og einstaklingsframfarir
Cg híð víðáttumikla frjálsa land, sem þeir fundu,
féll þeim vel í geð, af því þeir fundu þar einnig
frelsi.
Hér úti á hinum miklu sléttum var stétta-
skiftingin ekki eins ákveðin. Hér þurfti ekki að
taka ofan hattinn fyrir einkennisbúnum embætt-
ismönnum hvar sem farið var; hér var ekki her-
skylda, heldur ríkti einstaklings frelsi í fyllra mæli
en margir þessara “útlendinga” höfðu notið á
ættjörðu sinni.
Einmitt vegna þess að hér var frelsið meira en
innflytjendumir áttu að venjast heima fyrir.
kunnu þeir betur að nota það en hinir, sem höfðu
alist upp við það og því ekki veitt því at.hygli.
Og vafalaust hafa þeir sem framsýnastir voru
þessara “útlendinga” oft velt fyrir sér hugsuninni
um það hvort þetta frelsi og frjálsræði mundi
haldast framvegis; hvort flokkaskiftingln og
þvingunarlögin og kúgunin mundi nú ekki verða
flutt hingað inn í þetta frjálsa land, þegar það
eldist og skipulag kæmist þar á.
Og margir ærlegir “útlendingar” hafa strengt
þess heit í hljóði að hvenær og hvar og á hvem
hátt sem þvingunin og afturhaldið reyndi að
teygja upp trjónuna í þessu þeirra fósturlandi og
ætlaði að undiroka fólkið til hagsmuna fyrir hina
fáu og sérstöku flokka, þá skyldu þeir ekki liggja
á liði sínu; þá skyldu þeir sem frjálsir borgarar
bjóða öllu slíku byrginn og segja því stríð á hend-
ur.
peir eru framsóknarmenn þessir “útlending-
ar”, vegna þess, að þeir geta skilið gildi frelsisins
og þýðingu þess.
Sir Robert Borden og afturhaldsflokkurinn
hans getur ekki vænst mikils stuðnings frá “út-
lendingunum”; og þegar “Winnipeg Telegram”
stingur upp á því að atkvæðisréttur sé tekinn af
þeim, þá er sú uppástunga ekki fjarri sanni, ef
aðeins er hugsað um hana frá sjónarmiði aftur-
haldsflokksins.”
pannig farast blaðinu “Norröna” orð um þetta
mál.
SÓNHÆTTIR
(Sonnets).
■
__ __________VI. Full,_________
Ver heimtum stundum meiri munar-drykk
en mannþrek vort og gætni torgað fær.
En einmitt þá, er hrifning hörpu slær
inn hæsta streng, svo gleymist tímans dikk,
þér sjónum fyrir rofnar þokan þykk
og þú sérð óskalandið færast nær —
þ v sprengir af sér háband hugsjón skær
og h jfir sig til flugs í einum rykk.
En þ )gar geð, er aftur orðið jafnt —
hver æð og taug í réttar skorður feld,
í anda þínum geymist sýnin samt,
er sástu fyrr við leiðslu-kyngi ramt.
Og þangað sækja sýknir dagar eld,
og söguþræði fálát vökukveld.
P. P- P
4
4-
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4-
4
4
THE DOMINION BANK
STOKVSETTUR 1871
HöfuðstóU borgaður osr varasjoour . . $13.000,000
Allar ei?nir...................... $87.000.000
Bankastörf öll fl.16tt og samvizkusamiega af hendi leyst. Dg
áherzla lögð á að gera skiftavinum sem þægilegust viðskiftin.
Sparisjóðsdeild,
Vextir borgaðir eða þeim bætt við innstæður frá $1.00 eða meira.
tvisvar á árí—30. Jöní og 31. Desember. 384
Notre Ounw Branch—W. M. HAMH/TON, Maimger.
Selklrk Branch—M. 8. BURGJKR, Mana^er.
♦
4
4
4-
4
4-
4-
4-
4*
4
4
4
4-
4-
4
4-
4
4
I ■ ■ 1 !l*S£^V*£L

NORTHERN CROWN BANK
Höfuðstóll löggiltur $6,000,000 Höfuðstóll greiddur $1,431,200
Varasjóðu....$ 848,554
formaður ......... Capt. WM. ROBtNSOK
Vice-President - JAS. H. ASHDOWN
Sir I). C. CAMERON, K.C.M.G. W. R. BAWT,F
E. F. HUTCHINGS, A. McTAVISH CAMPBELL, JOIIN STOVKD
Allskonar bankastörf afgreidd. Vér byrjum reikninga vlð elnstakllnga
eða félög og sanngjarnir skilmálar veittir. Avlsanir seldar til hvuða
staðar sem er á Islandl. SérstakuF gaumur gefinn sparlsjóðslnnlögum,
sem byrja má meC 1 dollar. Rentur lagCar vlC á hverjum 6 mánuCum.
T’ E. THORSTEINSSON, Ráðamaður
Cor. William Ave. og SKerbrooke St., - Winnipeg, Man.

Vatnabygð.
Vatnabygðin vingjamlig,
vors þig skreytir blómi;
öllum þeim sem yrkja þig
ertu lán og sómi.
Verður mér í huga hlýtt
hagsæld þína að líta,
vinaböndin við þig knýtt
vil eg aldrei slíta.
Hjá mér lifir tiJ þín trygð
trúrri en bygða flestra,
eins og væri Argyle-bygð
endurfædd hér vestra.
pú í engu efni sést
eftirbátur hinna,
þeirra er fá sig búið bezt
bygðasystra þinna.
Hlífi guð og gæfu hönd
gróðri akra þinna,
fegrast bú og fríkka lönd
frænda og vina minna.
Vertu blessuð, Vatnabygð,
vini kveð eg mína;
vonir þeirra, verk og dygð
vef í framtíð þína.
B. Walterson.
Stefnuskrá bænda.
ingasjóði bæði fyrir og eftir kosn-
ingar.
11. A8 hætt sé aö láta menn ganga
fyrir vinnu eða embættum eftir því
hvaða flokki þeir tilheyra.
12. Fullveldi fyrir fylkin að því er
vínsölu snertir, bæði með tilbúning,
útflutning og innflutning.
13. Að þegar konur hafi fengið
atkvæðisrétt i einhverju fylki þá nái
það einnig til sambandskosninga.
Nokkur af þingmannsefnum frjáls-
lyndaflokksins hafa þegar skuldhund-
ið sig til að fylgja þessu.
Nýir verkfrœðingar.
1 vetur luku prófi við fjölistaskól-
ann í Kaupmannahöfn Steingrímur
Jónsson og Hjprtur Þorsteinsson,
Steingrimur í rafmagnsfræði og fékk
ágætiseinkunn, en Hj'rtur í almennri
verkfræði. Hefir Steingrimur ráðist
til Kristjaniu en Hjörtur hefir feng-
ið veitingu fyrir aðstoðarmannsstöð-
unni hjá landsverkfræðing vega- og
brúargerða og er nýkominn heim.
Við fjöllistaskólann í Kaupmanna-
höfn stunda nú nám að eins tveir Is-
lendingar, annar í almennri verkfræði
en hinn í efnafræði. Eiga þeir báðir
nokkur ár enn til fullnaðarprófs. 3
landar eru nýbyrjaðir, og hafa enn
ekki lokið inntökuprófi á skólanum.
Hér er þegar tilfinnanlegur skortur
verkfræðinga og fer sivaxandi, ett
þessi viðkoma er algerlega ófullnægj-
andi.
Bændur vesturfvlkjanna hafa sam-
þykt stefnuskrá sem þeir krefjast að
allir samþykki áður en þeim sé heitið
fvlgi bændafélaganna til sambands-
þingskosninga. Alstaðar þar sent
hvorki frantsóknar- né faturhalds-
þingmannsefni fæst til að lofa að
fylgja stefnuskrá þeirra hafa þeir á-
kveðið að útnefna sitt eigið þing-
mannsefni. Stefnuskrá þeirra er
þannig:
1. Alfrjáls verzlun við Bretland.
2. Að allir tollar séu teknir af öll-
um matvælum, akuryrkjuverkfærum
o. s. frv.
3. Að minkaður sé tollur á öllum
lífsnauðsynjum.
4. Að beinn skattur sé lagður á alt
óyrkt land og landsnytjar.
5. Að lögleiddur sé hækkandi tekju
skattur á allar tekjur sem fari yfir
$4,000 á ári.
6. Að mikill og hlutfallslegur
skattur sé lagður á alt erfðafé, er
mikltl nemi.
7. Að lagður sé skattur á tekjur
félaga þegar þær fari yfir 10%.
8. Þjóðeign allra járnbrauta, rit-
síma og flutningatækja.
9. Bein löggjöf í öllum liðum.
10. Að birt sé skýrsla um kosn-
Þegar veðrið
hitnar
verða menn æfinleKa fóta-
veikir.
Súrir þreytu verkir koma
í fæturaa, en þá má auð-
vclilleKn lirkna, og minka of
mikinn svlta með því að nota
“Penslar" lækuinini.
Uátið fæturna ofan í volgt
vutn. sein tvær tiiflur af
“Roatl Toy” liafa verið leyst-
ar npp í. Notið síðan “Tread
Easy” fótaduft. pað jreiiKur
na'ts krnftuvcrki hversn hæt-
andl áhrif það hefir á fa‘t-
iinia, Kostar 25 cents liver
tafla og því 50 oent í hverí
skifti.
The
Sargent Pharmacy
224 Sargent Ave. Sfmi S. 4630
umimmimimmnm
Minning Rögnvalds Ólafssonar
Stjórn V. F. í. hefir áformað í sani-
einingu v'ið bekkjarbræður, vini og
samverkamenn Rögnvalds heitins ÓI-
afssonar húsameistara, að gangast
fyrir því, að honum verði gjörö
minningartafla úr bronce, er settt
verði upp á Vifilstaðahælinu, og hefir
fengið leyfi stjórnarráðsins til þess,
Ríkharður Jónsson gerir upptlrátt að
töflunni.
Leiðtogi Iátinn.
Eins og kunnugt er búa allmargir
Kinverjar hér i Winnipeg. Iveiðtogi
þeirra og ráðgjafi í öllum efnum hét
Joe Kim You. Hann andaðist 27.
júní úr tæringu. Hann Var útskrif-
aður lögmaður frá háskóla í Massa
Chusette og hálærður maður. Fylgdu
honum allir Kínar hér til grafar.
Hann var grafinn í Elmwood kirkju-
garði á kristinn hátt.
Fjórum stórskipum sökt.
Fjórum stórum flutningaskipum frá
Bretum sökktu Þjóðverjar nýlega,
sv'o að segja öllum í senn. Þau voru
að flytja korn og aðrar vistir frá
Bandaríkjunum. Skipin hétu.Ultonia
frá Cunnard félaginu, 6,593 smálestir
á stærð, Haverford, frá Ameríska fé-
la'ginu, 11,635 smálestir, Buffalo, frá
Wilson félaginu, 2,586 smálestir og
Manistee, frá Cttnnard félaginu. —
Haverforcf er stærsta flutningsskip,
sem Þjóðverjar hafa sökt.
Áskorun.
Eins og Lögberg hefir minst á fyr
er af alefli unnið á móti bannlögum
á íslandi af fáeinum mönnum. Nú
hafa tnargir ágætismenn þjóðarinnar
tekið saman höndum lögunum til
varnar og þar á meðal hefir
verið birt áskorun í ísafold 30. maí,
þar sent þjóðin er eggjuð til starfs t
því efni að láta framfylgja lögunutn
og á hana skorað að slaka ekki til í
neinu. Þess er getið í áskoruninni
hvílik blessun þegar hafi stafað af
hanninu og hvílík óheill það væri ef
í nokkru væri þokað til. Þessir skrifa
undir áskorunina:
Séra Sigurður Gunnarsson, Jón
læknir Rosenkranz, Jónas Jónsson frá
Hriílu, Halldór Jónasson kennari,
Jón Asbjörnsson lögmaður, Arni Ei-
ríksson kaupmaður, Séra Eriðrik
Eriðriksson, Guðmundur Björnsson
landlæknir, Séra Guðmundur Helga-
son fonnaður búnaðarfélagsins, Har-
aldttr Árnason kaupmaður, Jakob
Jónsson kaupmaður, Jón H. Hjaltalín
héraðslæknir í Reykjavik, Knud
Zimsen borgarstjóri í Reykjavík.
Séra Magnús Helgason forstöðumað-
ur kennaraskólans, O. Ellingsson
kattp., Séra Ólafttr Ólafsson, Pétur
Halldórsson bóksali, Séra Sigurbj. V
Gíslason, Árni Jóhannsson bankarit-
ari, Einar Þorkelsson skrifstofustjóri.
i