Lögberg - 01.11.1917, Blaðsíða 2

2
LOGBERG, FIMTUDAGINN 1. NÓVEMBER 1917
<
[!»! jnpw iffij
Ifa f
imi
WWm
ií'ii~%\

wk
x
xt
pESSI
BÓK \ 'Ví
y
er leiðarvísir Vest- \ .
ur Canada til sparn- \ jsr
aðar, og >að er hyggi- \ *£>
legt af yður að fara \
eftir henni, þegar þér \
kaupið eitthvað. Ef þér \ 'A
hafið ekki fengið eintak af \
henni, þá viljum vér koma \ v
henni til yðar. Dragið því ekki
AÐ SKRIFA EFTIR HENNI
L

Hin nýja EATONS Verðskrá
pÝÐIR HAGNAÐ f ÖLLU TILLITI.
Haust- og vetrar verSskrá vor býSur kjörkaup á öllum vörum — karlmanna-
fatnaði, kvenfatnaSi, barnafatnaSi og öllu, sem þörf er á I sveitinni, þar á meSal akur-
yrkjuverkfærum, vélum og vögnum.
parfir þær sem veturinn skapar, svo sem þykk föt, hitunarvélar, byggíngapappír
og ótöluiega margir aSrir munir, skipa nú eflaust huga ySar. EATON hefir séS fyrir
þarfir ySar I þessum.efnum fyrir mörgum mánuSum, jafnvel fyrir heilu ári. fessi fyrir-
hyggja í kaupum og vöruvali gerir þaS mögulegt aS hafa fyrirliggjandi nögu miklar
birgSir meS sanngjömu verSi.
Vér ráSleggjum ySur aS rannsaka þessa bók — hina nýju haust,- og vetrar verS-
skrá vora, og beriS saman vörurnaí*; þaS verSur til þess aS þér vitiS hvar þér eígiS aS
kaupa. Póstspjald nægir, þegar vér fáum þaS munum vér senda ySur éintak af bók-
inni tafarlaust.
SKRIFIÐ EFTIR BÓKINNI í DAG.
SKRÁ YFIR MYNDIR MEÐ VERÐLISTANUM.
l>aB er oft áriSandi aS lýsa nákvæmlega því sem kaupa á, til þess aS tilvonandi
kaupandi viti meS vissu hvaS hann er aS panta. 1 þessu skyni höfum vér látiS prenta
sérstakar myndir. þar á meSal af karlmanna fötum, dúkum, hitunar- og vatnsleiSslu-
munum, heimilum og bændabýlum.
Alt þetta er sent ókeypis til þeirra sem eftir því skrifa.
1
\ v• •• ,v'«' •
w
<*T. EATON
WINNIPEG - CANADA
i l
\
' \
vsfsi
J?ESSI
FÖT
ERU
No.
13A1931
Ljómandl
falleg karl-
•n a n n sföt;
litirnir ljóm
andi fagur
gráir. peir
sem kunna
vel viS tvl-
h ncptar
t r e y j u r,
h 1 j ó t a aS
telja þ e s s i
föt ágæt
h v e rsdags-
lega. Band-
sprotar eru
I buxunum,
tveir hliSar
vasar, einn
bakvasi og
einn úrvaki.
13 A. 1931
—1 eru til I
s t æ r 8 u m
36-44, þuml.
& tf brjðst-
máli.
Segið hæð
og Þ y n g d
þ e g a r þér
pantiS.
Niðursett
verð
$11.50
Þjóðmenjasafn Islands.
fFramh.).
Fyrir altarinu er altarisklæði frá
Hólakirkju (nr. 4380) útsaumaö úr
ull, með myndum af hinum helgu bisk-
upum v'orum, Guðmundi góða, Jóni
helga ögmundssyni og Þorláki helga,
og beggja vegna við þá standa engl-
ar og sveiíla reykelsis-kerum. Fyrir
ofan er letrað: ;angelvs: dni: Cdo-
minij, engill drottins; beate gud-
mvnde: sancte iohannes: ora: p: n:
(þ. e. pro nomisj sancte thorlace.
orfa.?), þ. e. blessaði Guðmnudur;
heilagi Jón, bið fyrir oss; heilagi
Þorlákur bið (fyrir ossj; angel
fangelosj, engill. — Biskuparnir eru
í skrúða síntim, með mítur á höfði
og glófa á höndum, og er hringur á
vísifingri á hægri hendi, en bagall í
vinstri hendi, og handlín á úlfliðnum;
yztur fata er hökullinn, upp undan
honum sést kraginn á höfuðlíninu, en
cíalmatikan sést niður undan honum:
niður undan henni sjást endarnir á
stóltmni og lindanum, og neðst sést
hinn dragsíði messuserkur. — Altar-
isklæði þetta er óefað íslenzkt, og
eigi yngra en frá 15. öld.
Á veggnum uppi yfir altarinu eru
3 altarisbrikur úr alabastri, frá Hóla-
dófnkirkju (nr. 4034) frá Reynistað
(nr. 1064) og frá Hitárdal (nr. 3617—
22). Á miðtöflunni í Höla-bríkinni
er upprisan og heilög þrenning — guð
einn og þríeinn; beggja vegna við
miðtöfluna eru litlar dýrðlingamynd-
ir. Á ytri myndátöflunni í vinstra
vængnum er mynd af Jóhannesi skír-
ara, og á ytri töflunni í hægra vængn-
um er mynd Katrínar helgu. Á hin-
um töflunum, fjórum, eru piningar-
sögu myndir: Kristur í Getsemane
og handtaka hans þar þsaman á einni
töfluj, húðstrýkingin, kistuleggingin
og upprisan. — Á Reynistaða-bríkinni
eru myndir af postulunum Pétri og
Páli yztar, og 7 píningarsögumyndir,
auk þeirra fjöggurra, sem eru eins og
á Hóla-bríkinni, þessar þrjár: kross-
burðurinn, krossfestingin og ofantak-
an af krossinum.— —Á Hítár-brík-
inni er heilög þrenning í miðju,
beggja vegna fjórir af hinum sjö
gleðiviðburðum Maríu móðir Jesú:
boðun Mariu, fæðing Jesú, forklárun
Maríu og krýning Maríu, og yzt ertt
niyndir af Jóhannesi skírara og Jó-
hannesi postula. Allar eru bríkur
þessar mjög skemdar. og vantar í
þrer allar. Vinstra megin við þær
er fjórða brikin, hún er frá Kirkjubæ
i Hróarstungu (nr. 4635) ; myndatöfl-
urnará henni hafa á siðari tímum
verið settar skakt saman í nýja um-
gjörð og eina þeirra vantar. í miðju
hefir verið Jesse rót, til beggja hliða
4 af gleðiviðourðum Maríu, boðanin,
fæðingin, upprisan (vantar) og krýn-
ingin. Yzt hafa verið myndirnar af
þeim Jóhannesunum. Myndirnar í
þessari töflu hafa verið gerðar af
ntikilli list, og hún er líklega eldri en
hinar. — Hægra megin við bríkurnar
eru leifar af svipuðum altaris-brík-
um, mynd af heilagri þrenningu frá
Selárdals-kirkju (nr. 2105) og þrjár
myndir saman, krossfestingarmynd og
ntyndir af Jóhannesi guðspjallamanni
og Páli postula, frá Staðarfells-kirkju
(nr. 3920).
Þessar alabastur-myndir eru allar
með gotneskri gerð og gjörðar á Eng-
landi, þar sem alabastur-námur voru,
einkum í Nottingham, Derby og Staf-
ford, á 14. og 15. öld, og voru fluttar
hingað til lands af enskum kaup-
mönnum. Þær voru til í mjög mörg-
um kirkjum hér og enn eru fleiri til
en þessar, sem eru hér á safninu,
sumar innanlands og sumar utan.
H elgigöngiimerki.
Hægra megm við altarið er skrúð-
göngukróss frá Mýrum í Dýrafirði
(nr. 911), lagður gylturn eirþynnum
með pressuðu verki, og með silfur-
kringlum með merkjum Krists og
guðspjallamannanna; Krists merki
er lamb lamb, sbr. Opinberun-
arbókina og orð Jóhannesar skírara:
Sjá lamb guðs, er ber syndir heims-
ins) ; það heldur á fána á stöng og
kross á stangarendanum. Merki Jó-
hannesar er örn, merki Matteusar
vængjaður maður, Markúsar vængj-
að ljón, Lúkasar vængjaður uxi/Þess-
ar myndir eru jafnan notaðar sem
einkenni guðspjallamannanna og
merkir mannsmyndin iþá jafnframt
guðdómlega speki, ljónið guðdómlegt
almætti, uxinn guðdómlegan kraft og
örninn guðdómlega hátign. Þessar
verur eru meðal Gyðinga í fyrstu
kerúbarnir eins og þeim er lýst í spá-
dómsbók Esekiels og Opinberunar-
bókinni. Að likindum eiga kerúbarn-
ir kyn sitt að rekja til hinna forn
assyrisku dýramynda, sem eru með
mannhöfði, ljónsbúk, irxafótum og
arnarvængjum; og kynjadýrin, sem
hin forna þi'óðsaga t Heimskringlu
segir að sendimaður Haralds Gorms-
sonar Danakonungs hafi séð hér fara
á móti sér, er hann vildi leita á land
flandvættir íslands) : dreki, fugl, grið-
ungur og bergrisi, virðast bein af-
kvæmi kerúbanna.
Til vinstri handar við altarið er
annað skrúðgöngumerki, forn gunn
fáni úr Flateyjar-kirkju á Breiðafirði
(nr. 256). Hann er úr silki, er mun
hafa verið rauðleitt i öndverðu, og á
hann er saumaður hvítur kross; fán-
inn er tvíklofinn neðst. I silkidúkinn
eru ofnar myndir: hjörtur, örn maður
og fiðrildi. Slíkir krossar og fánar
voru bornir fyrir í helgigöngunum í
katólskum sið.
Dýrlingamyndir.
Vinstra megin í kórnum er stór
skápur og eru uppi á honum helgra
manna myndir, skornar úr tré. Inst
og yzt eru krossfestingarmyndir með
Jóhannesi og Maríu, frá Otrardal
fnr. 2090) og frá Síðumúla (nr. 2134-
38), og með þeirri síðarnefndu mynd-
ir af Barbáru helgu og Katrínu helgu
báðar þessar myndir eru úr altaris-
bríkum, sem að öðru leyti eru eyði-
lagðar algjörlega. Milli þessara
krossfestingarmynda eru fimm mynd-
ir af Maríu með Jesú sem ungbarn,
frá Stað í Grunnavík (nr. 3340), frá
Vatnsfirði tvær (nr. 3328 og 3329),
frá Kirkjubæ í Hróarstungu (nr.
4636) og frá ísafirði (nr. 3219).
Vinstra megin við myndirnar af
Mariu er stór og ágæt mynd af Maríu
með Jesú á skauti sér, og Önnu móður
hennar með bók (spámannabækurnar)
i hendi sér (nr. 2069), frá Holti í
Önundarfirði. — önnur mynd af Mar-
íu og önnu, minni, er utan til við
skápinn (nr. 2027);'Ánna heldur á
Tesú en María á bókinni. — Til beggja
handa við dyrnar eru útskornar mynd-
ir frá Odda 72673—74), að likindum
hlutar af stórri altarisbrík; önnur
sýnir boðun Maríu, hin vitringana
cða konungana þrjá frá Austurlönd-
um, Kaspar, gamall og gráhærður,
krýpur fullur lotningar fyrir Jesú og
írerir honum gjöf, Melkior, miðaldra,
fær Jósep gjöf sína, og Baltazar,
ungur Már, sundurgerðarmaður i
klæðaburði, ræður sér ekki fyrir
undrun.
Utan á veggnum or mynd af Ólafi
helga, Noregskonungi, frá Vatns-'
fiarðar-kirkju (nr. 3327); hann sit
á hásæti, hefir ríklsepli j vinstri her
en í hægri hendi, sem nú er af, he:
Iiann haldið á Hel, öxi sinni. Myn
in er í húsi eða skáp; innan á hur
irnar fyrir honum eru málaðar myn
ir af Pétri postula í páfabúnin;
Mikkae! höfuðengli, Páli postula ■
Guðmundi biskupi góða í biskupsbú
ingi.
Uppi á skápnum þar fyrir utan e
margar helgra manna myndir; stæn
ar eru þessar þrjár: Mynd af Óla
helga, frá Kálfafellsstað (nr. 316f
varla eldri en frá 17. öld, skorin
furu, mun vera norsk; mynd af J
hannesi postula, frá Flatey á Breið
firði (nr. 3481), og mynd Péturs po;
ula, frá Staðarfelli á Fellsströnd (r
3918); vinstra megin við hana er ön
ur mynd af sarna dýrlingi, minni, f
Hallormsstað )nr. 3482); á 'mi
þeirra er þó krossfestingarmynd
Andrési postula, frá Teigi í Fljól
I'líð (nr. 2441). Við hægri hlið stó
myndarinnar af Pétri postula eru
guðspjallamanna myndir frá Ingjald
hóli 7nr. 6190—92), Mattheus, Mar
ús og Jóhannes; þær eru af prédiku
arstól frá síðari öldum. — Við hæg
hlið stóru myndarinnar af Jóhanne
er mynd af Stefáni frumvotti, f
’v'ula-kirkju í Skálmarnesi ^nr. 859
hann ber m^ssuklæði djákna fdalm
ciku), því hann var djákn við kirk
i Jerúsalem.
Beggja vegna í boganum, sem
andspænis dyrunum, eru píslarmym
ir af Kristi þyrnikrýndum og hú'
strýktum, frá Vatnsfirði (nr. 3331
ig Teigi fnr. 244Í)).
Ölturun í framkirkjunni
fgripir á þeim).
Til beggja handa við innganginn
“Skrúðhúsið” eru altarisbríkur 'm<
utskornum myndum; hægra megin i
brík frá Reykholti 7nr- 4333) m<
fornum myndum, krossfestingarmyr
með Jóh. og Maríu og 4 dýrling;
myndum; vinstra megin ágæt kros
festingarmynd frá stðari öldum (n
4881) frá Hraungerði. — Við hæg
Idið Jesú standa Jóhannes og Mar
móðir Jesú, Maria Magdalena c
aðrar konur, sem fylgt höfðu Jeí
til Jerúsalem og staddar voru v:
krossfestnguna fMaria, móðir Jakob
og Salóme), maður sá, er rétti Jes
njarðarvöttinn með edikinu; vi
vinstri hlið Jesú er hundraðshöfðint
HEIMSINS BEZTA
MUNNTÓBAK
Kaupmannahafnar
Hefir góðan
keim
Munntóbak sem
endist vel
Hjá öllum tóbakssölum
inn, í riddarabúningi, rómversku her-
mennirnir og einn af fræðimönnun-
um. Angist og un<lrun skín úr and-
litunum. — Innan á. hurðunum eru
málaðar myndir af Kristi og Maríu
nióður hans, en utan á hurðunum eru
myndir af postulunum Páli og Jóhann-
esi með þeirra einkennum. — Bríkin
stendur á eftirlíkingu á altari; á því
standa tv'eir tinstjakar frá Kálfa-
tjarnar-kirkju (nr. 3759) með ártalinu
1685, og stór armstjaki úr koparf nr.
3843) frá Stóra-Núpi. Á altarinu
eru einnig tveir altarissteinar frá
Síðumúla-kirkju 7nr. 2140) og Bæjar-
kirkju í Borgarfirði (nr. 4037). Fyrir
altarinu er fornt altarisklæði, útsaum-
að með heilagra manna myndum, frá
Draflastöðum (nr. 3924). — Reyk-
holtsbrikin hins vegar stendur og á
altari, og á því standa 2 tinstjakar
frá Hellna-kirkju (nr. 4701), einnig'
frá 17. öld, og einn frá Möðruvöllum
í Hörgárdal )nr.3805). Á altarinu er
og einn altarissteinn í umgerð frá
Melum í Melasveit 7nr. 1720). í altar-
isklæðinu fyrir þessu altari er forn
dúkur frá Klausturhólum (nr. 4272)
og er saumað á hann með silki og gull-
snúnum þræði mynd af Maríu með
Jesú og einkennismyndir guðspjalla-
mannanna /í horninu).
Altaris-klœði og -dúkar.
1 föstu skápunum fram með veggn-
uni hanga nokkur altarisklæði og
höklar; yzt vinstra megin í skápnum
(nr. 4) í fram kirkjunni er altaris-
klæði og altarisdúkar, með góðum út-
saum, gjörð 1694, frá ■ Laufáss-kirkju
/nr. 404 og 405) ; næst er gull altaris-
klæði með svörtum áfestingum frá
Hofi í Vopnafirði 7nr. 3465); þá
ágætt altarisklæði með blómstursaum
frá Höfðabrekku fnr. 19567; næst er
altaris-brún og -klæði úr gyllileðri frá
Skálholts-dómkirkju 7nr. 424—245);
þar hjá dúkur með útsaumuðum bekkj-
um frá Hóla-dómkirkju 7nr. 345).
Vinstra megin í skápnum 7nr. 1)
við veggirtn í kórnum er fremst alt-
arisklæði 7nr. 2371) með fornnm
dúkum til endanna, sem á stendur:
“ave maria, hialpe mier” o. s. frv.
Þar næst altarisklæði úr dökkleitu
flosi með mjög miklum og skrautleg-
um útisaum, gjört 1695 7nr. 2807).
Mun útlent að uppruna. — Þá er
altarisklæði og brún úr bláu vaðmáli
með marglitum blómstursaum, gjört
1683, frá Bæjar-kirkju í Borgarfirði.
Þá er fornt altarisklæði frá Reykja-
kirkju í Tungusveit; það er með
mörgum áfestum myndum úr silki,
gyllileðri o. fl.; ein í miðju af Maríu
með Jesú. Við endana eru fornar
ræmur útsaumaðar með Ietri. — Inst
er dúkur, tvrer samfestar ræmur, frá
Skarðs-kirkju á Skarðsströnd 7nr.
2027). Á hann eru saumaðar myndir
af þessum helgum mönnum: Þorláki
biskupi, Benedikt ábóta, Egidíus ein-
setumanni, og norsku dýrlingunum:
Ólafi konungi, Magnúsi jarli og Hall-
varði. 1 lmu efst ‘stendur: “abbadis:
solvejig: brandsjdotter: i reynenese”.
Hún var síðast abbadis í klaustrinu á
Stað í Reyninesi 7Reynistað), sem
lagt var niður v'ið siðaskiftin. — Mun
dúkurinn saumaður í klaustrinu og
máske af Þuríði dóttur Jóns biskups
Arasonar; hún var af honum þangað
sett nauðug, en Solveig kom henni
undan vestur að Skarði til Þorleifs
lögmanns Pálssonar.
Framtíðarlandið.
Eftir Agúst H. Bjarnason.
Það sem eg ann, ber nú oppinn knör
úti með vonum og kvíða.
Leiftrar við svipun af sigurför!
Syrgjandi, fagnandi rek eg mín kjör
Sumar og morgun og maður líða,
— móðir vor ein á að bíða.
Ein. Ben.
Já, móðir vor ein á að bíða! Og
þó veit maður aldrei og sízt nú, hverju
fram kann að vinda. Enn er alt í
uppnámi í heiminum og dýrtíðin ætl-
ar oss lifandi að drepa, þó einna helzt
daglaunamenn og — embættismenn
þessarar þjóðar! Því að hinir, fram-
leiðendurnir og kaupsýslumennirnir,
koniast aill vel af og sumir ágætlega.
En það tjáir nú ekki um þetta að tala,
og einhverntíma léttir þessum ósköp-
um af. En hvert eigum vér þá að
stefna og hv'ernig eigum vér helzt að
koma ár vorri fyrir borð, vér íslend-
ingar ?
Engu verður spáð í eyðurnar, og
enginn veit, hverju fram kann að
vinda. Þótt vér séum hlutlausir, sitj-
um vér með verzlun vora og viðskifti
eins og milli tveggja elda, eða jafnve!
tveggja varga, og er viðbúið að ann-
arhvor eða báðir grandi oss. Eng-
léndingar, jæssir “verndarar smáþjóð-
anna”, er þykjast vera, hafa að
nokkru leytl bannað oss verzlunarvið-
skifti við Norðurlönd, en vilja láta
ass skifta við sig eina og þá helzt
}>annig, að vér seljum þeim vöru vora
ódýrari en aðrir! Og vér hlíðum
þessu, sem vér, lítilmagnarnir, auð-
vitað verðum að gera og siglum skip-
ttm vorum til Englands, já, þá koma
kafbátarnir þýzku upp úr hafinu og
hóta að sökkva skipum vorum ! — Það
er vandlifað í henni veröld. En hvað
eigum vér þá að gera?
Eins og allir j>eir sem eru minni
máttar, v'erðum við auðvitað að
beygja af og láta undan siga. En
hvert eigum við þá að halda, hvert
eiguim vér að beina verzlun vorri og
viðskiftum? Vér verðum að fara að
’hugsa fyrir oss sjálfir, því ekki geta
Danir verndað oss eða styrkt. Þeir
eiga víst meira en nóg rneð sjálfa sig.
Vér verðwm því að fara að reyna að
spila upp á eigin spýtur.
En þá er víst réttast að athuga
fyrst legtt vora á hnettinum. Hún er
nú, ens og allir vita, næsta undarleg,
þótt norðlæg sé og við lifum á hjara
veraldar. Þegar hnötturinn er klof-
inn til helminga, eins og gert er stund-
um á Iandabréfum, þá er eins og ís-
landi sé skift hnífjafnt milli Ameríku
og Evrópu, eins og oss j>egar af nátt-
úrunnarhendi sé ætlað að standa me'ð
sinn fótinn í hvorri heimsálfu, að
v'erða tveggja heima börn! Og hver
veit nema við eigum eftir að verða
þetta, verða einskonar óhjákvæmileg-
ttr milli'liður milli Ameríku og Evrópu
Það miundi tryggja oss bæði sjálfstæði
og vaxandi velgengni. En hvernig
má það verða?
Hingað kom ám árið maður frá
Ameríku, sem var danskur að ætt, en
hafði þó dvalið langdvölum vestra.
Hann hét Lorenzen og liafði verið
prófessor við háskólann í New York,
að mig minnir, en var nú kominn hing-
að til J>ess að kynna sér háskóla vorn
og hag lians, ef hann gæti greitt eitt-
hvað úr fyrir honum. Úr því varð nú
lítið, enda naumast á \óðru von, og
maður þessi virtist hafa miklu gleggra
auga fyrir öllu verklegn en andlegum
áhugamálttm, enda var hann sjálfur
verkfræðingur.
Oft dáðist hann að því, hversu oss
íslendingttm hefði farið fram i verk-
legu til'liti nú síðari árin; hann hafði
nefnilega komið hér einu sinni áður
endur fyrir löngu, sem sjóliði á einu
varðskipinu danSka. Og einna mest
garnan þótti honum að ganga hér með
höfninni, al'la leið innan frá Kirkjtt-
sandi, þar sem fiskttrinn er verkaður,
fram hjá Iðunni, ullarverksmiðjunni,
inn á sláturfélagslóðina til J>ess að at-
huga kjötframleiðsluna og svo alla
leið út á “batteríið” eða Jörundar-vígi
sem nú er að hverfa fyrir hafnarvirkj-
unutn. Þar nam hann helzt staðar,
bend yfir til Örfirireyjar og sagði:
“Sko, þarna er staðurinn, þarna eiga
kornforðabúrin og mylnumar að vera
Og þarna er framtíðar-borgarstreð-
ið !” En þá benti hann út á melana.
Eg var meira en lítið hissa, þegar
eg heyrði þetta fyrst; en þessi útlend-
itigur kom mér í skilninginn tim, að
hér var um mikla framtiðar-mögu-
leika að ræða.
Þv'í er ncfnilega svo farið, að það
er mestum vankvæðum bundið að
flytja út hveiti og kornvöru síð'sum-
ars frá Ameríku til Evrópu. Það et
svo hætt vtð, að hitni í kornvörunn:
og hún eyðileggist á leiðinni; en einí
og kunnugt er, er Ameríka enn sem
komið er einskonar kornforðabúr og
hveitiskemma Evrópu. Og nú eru
Ameríkuinenn að leggja Hudsonflóa-
brautina rneðal annars til j>ess að geta
komið korni sínu eins norðarlega og
unt er, svo að það skemmist síður,
áður en það kemst á ákvörðunarstaði
sína í Evrópu; en Hudsonflói liggur
hér um bil á sömu breiddarbaugum
og ísland, þó nokku'ð sunnar, og er
jx> ekki íslans nema þrjá til fjóra
mánuði árs, júli—október. Þótt korn-
ið sé nú flutt út frá Hodsonflóa, þá
er enn hætt við þvi, að }>að hitni í því
i skipunum á hinni löngu leið frá
Ameríku til Evrópu. En segjum nú
að við fyndum einhverja millistöð,
einhverja stiklu í miðju Atlanzhafi.
ísland liggur nú eiramitt miðja v'ega
milli Ameriku og Evrópu og nógu
norðarlega til }>essa. Hví }>á ekki að
flytja kornið hingað, þá fáu sumar ■
rnánuði, sem Huflsontlóinn er opinn
og ólagður, og mala það hér? Og
örfirisey, eyjan sem liggur öðru meg-
in við Hafnarkjaft Reykjavíkur, er
einmitt staðurinn, sem. maðurinn benti
á. En þá fengjum vér íslendingar
svo að segja ókeypis eða í kaupbætur
sem vörumiðlar kornforðabúr inn í
landið og ísland yrði um leið að
hveitiskemmu Evröpu. Vér færum
þá að flytja hveiti og korn til Eng-
íands og annara landa, þegar engin
hætta væri á því lengur, að það
skemdist.
Ogenn fleira gætum vér hugsað-oss
að fá með bættum og auknum sam-
göngum vestur um haf. Það mætti
einnig búa til olíugeyma /svonefhda
tanksj á örfirisey og víðar. Og þá
gætum vér sprengt af oss höft þcssa
dásamlega “ís'lenzka” olíufélags, seni
hefir nú undanfarið verið að reyna
að spenna skollagreipar sínar um-
hverfis landið. Og ótal margt fleira
mætti fá frá Ameriku.
víkur glopri ekki þessum blettinum
eins og svo mörgum öðrum úr hönd-
um sér, að hún geri hvorki að leigja
hann né selja félögum eða einstökum
mönnum, nema þá til skamms tíma,
fyr en þetta kemst í framkvæmd. Og
þá á Reykjavíkurbær sjálfur að eiga
þenna dýrmæta bilett.
Skip vor eru nú farin að snúa stöfn-
um sínum til Ameríku og verzlunar-
samböndin að aukast með ári hverju.
Óðar en varir fara ef til vill flutninga
skipin miklu að sigla hingað. Þá er
uin að gera að vera til taks, hafa stað-
inn til rétt við hafnarkjaftinn, og svo
nóg að flytja héðan vestur aftur.
Korn að ve9tan, en kjöt, fisk og ull
vestur um haf. Og svo verzlunar-
sambönd og greiðar samgöugur á
táða bóga við Ameríku og Evrópu.
Þá gæti farið svo að Island yrði að
einskonar miðstöð Verzlunarinnar milli
Ameriku og Evrópu, líkt og Liverpooi
á Englandi er nú. Þá væri oss borg-
ið. Þá yrði ísland framtíðarlandið.
—Iðunn.
Svanur.
Nóttin réði ríkjum,
rökkur hafði lagt sig
yfir sál og sinni,
sólin burt var flúin.
Gneistinn, sem eg geymdi,
gat sín ekki notið.
Mátti ei við margnum, —
myrkri, nótt og kulda.
Sá eg j>á í suðri
svaninn sterka, hvíta,
byr með báðum vængjum,
beindi hann flugi hingað.
Nóttin fór í felur,
flúði dimma’ og kuldi,
og í austri reis þá
ungur dagur, fagur.
Hvar sem sveifstu, svanur,
sólin tók að skína,
blómin spruttu í börðum.
Bjart varð mér í hjarta.
Gneistann, sem eg geymdi,
glæddir þú. Mig hlægir.
Nú fær ekki nóttin
nokkurt mein mér unnið.
Þakkir þögli svanur,
fþitt hið blíða hjarta
snortið hefir strengi
stirða máttarvana.
Nú J>eir óma um unað,
yl þeir flytja vilja.
— Helzt ef hvíti svanur
hita yrðir þurfi —.
Arnrún frá Felli.
—Iðunn.
Við andlátsfregn Pál«' Melsteds
Eftir
Andrés Björnsson.
[Vísur jiessar orti A. B., er and-
Iátsfregn P. M. I>arst til Khafnar.
Lagði hann út af líkingu Hallgr. Pét-
urssonar: “Slingur sá sláttumaður”
og kvað:]
Sálmaskáldsins man eg mál
um manninn verka slinga:
nú hefir ljárinn numið Pál,
Neistor Islendinga.
Lifsins sumri ýrrasir á
eggina kanna sára; »
en alt af verður eitthvað þá
eftir á milli skára.
Nú þótt einum endist fjör
öðrum löngu betur,
hann slær þá eiras og ísastör
undir sjálfan vetur.
Yfir fertugt.
.Eska þokuð, fatlast fjör
fertug diokar töfin.
Senn er rokið flest i för
fennir að lokum gröfin.
Hugraun seldur, laskast lið
lúi veldur kífsins.
Sit eg eldinn vona við
á vökukveldi lifsins.
19. okt. 1917.
Þarna er þá staðurinn! Þarna er
framtíðar fqrðabúrið okkar, en þó
einkum eftir að höfnin er komin. En
nú riður á l>vi, að bæjarstjórn Reykja-
/. B. Holm.
jji * I
PURITV FLOUR V: I
SPARIÐ PENINGA
YÐAR
með því að kaupa þá fæðu, semOl
felur í sér mesta kraftinn. 1
allar yðar bakningar notið.
h s.m
PURIT^ FLOUR
More Bread and Better Bread