Lögberg - 22.11.1917, Blaðsíða 1

SPIERS-PARNELL BAKING CO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta verð sem verið
getur. REYNIÐ ÞÁ!
TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG
ef ö.
Tala. Garry 1280
Stoinaett 1887
Steele & Co., ua.
MYNDASMIÐIR
Ilorni Maiu og Itannatyne,
Fyrstu dyr vestur af Main
WIXMPEG
MAS.
&

Æfiágrip
Árið 1889 stóð verkamanna-
félagsskapur meðal fslendinga í
Winnipeg í miklum blóma, það
mátti með sanni segja að íslend-
ingar, eða öllu heldur íslenzka
verkamannafélagið hafi þá haft
jör algengra verkamanna í
Winnipeg í hehdi sér, enda munu
íslendingar þá hafa verið mann-
flestir, þeirra sem algenga dag-
launa vinnu stunduðu í þessum
bæ. pað er sagt að íslendingar
séu alment ófélagslyndir, ein-
rænir, tortrjrggir og ráðríkir, og
má vel vera að það hafi við ein-
hver rök að styðjast. En sjald-
an hefi eg séð menn sýna meiri
einlægni, né heldur vera sam-
heldnari en einmitt í verka-
mannafélaginu íslenzka í Winni-
peg. Enda var þar margt góðra
manna.
Einn fundur í því félagi er
mér minnisstæður. Mikilsvarð-
andi mál lá þar til umræðu, menn
höfðu talað með því og á móti,
og það virtist sem menn mundu
ekki geta orðið sammála um það,
hvemig málinu skyldi til lykta
ráðið. pá stóð þar upp maður,
sem taiaði með svo miklum skýr-
leik og af svo mikilli festu að
hann undir eins vakti athygli
mína. pessi maður var Benedikt
Frímannsson. Síðar urðum við
samverkamenn í því félagi og
lærði eg þar fyrst að þekkja og
virða manninn.
Æsku og ungdóms árin eru
vortíð mannlífsins, þá eru menn
að safna kröftum fyrir lífið, þá
byggja menn sínar borgir, þá
dreymir menn sína vordrauma,
og þá er vonarsólin hæst á himni
mannanna. t
Benedikt Frímannsson var víst
engin undantekning frá þeirri
reglu, heldur þvert á móti; hans
æsku þrá var heífc, en hún var
þegar í byrjun dálítið einkenni-
ieg. Ekki eins og hún gerist hjá
svo mörgum, að fá að njóta lífs-
ins, eins og margir komast að
orði, heldur að fá að nota lífið.
Hann þráði mjög að fá að ganga
mentaveginn; ekki til þess að ná
í feitt eg þægilegt embætti, held-
ur til þess að geta beitt kröftun-
um betur til gagns fyrir land sitt
og þjóð. En fátæktin drap þessa
þrá hans, eins og hún hefir gjört
hjá svo ótal mörgum ungum og
efnilegum unglingum hjá þjóð
vorri. pegar jafnaldrar hans og
samtíðarmenn voru sendir í
skóla, var hann sendur út í lífið
til vandalausra til þess að sigla
sinn eigin sjó, 16 vetra gamall.
En þótt Benedikt Frímanns-
son mér vitanlega kæmi aldrei
inn fyrir skóladyr í vanalegum
skilningi, var hann samt mæta
vel að sér í íslenzkum fræðum og
skildi þau manna bezt, og í víð-
ari merkingu var Benedikt skóla-
genginn maður, því hann gekk í
skóla þann, sem allir þeir vérða
að láta sér nægja, sem kringum-
stæður lífsins banna hið vana-
lega skólanám, í skóla reynsl-
unnar, sem eftir alt er aðalskól-
inn, og í þeim skóla lærði hann
vel. par þreifaði hann á hverf-
ulleik lífsins, þar sá hann ófull-
komleik mannanna, þar lærði
hann að þekkja sjálfan sig og
þar fann hann guð sinn, sem
honum var svo alt í öllu til æfi-
loka. Hann lærði þar að skilja
að sigur lífsins er í því fólginn
að vera trúr, trúr sjálfum sér og
öllum öðrum, en til þess að geta
það þurfti maður fyrst að vera
guði trúr. pessi var lífsskoðun
Benedikts Frímannssonar, og
hún var ekki að eins vara játn-
ing, 'héldur var hún honum virki-
leiki — var honum lífið — hrein
eins og vatnslindin, sterk eins
“Einhver tryggasti vinur vinutn,
í verki sýndi trygð og dáð,
hrcinn og einlœgur 'óllum hinum,
aldrci gaf neinum loka ráð;
sálar sterkasti, hjarta hreinn,
hrœddist drottinn, en mann ei neinn”.
B. Th.
pg bjargið, svo sterk að hún
hafði algjört vald yfir lífi hans,
hugsunum, orðum og verkum.
Trúar styrkleiki Benedikts Frí-
mannssonar var mikill, svo mik-
ill að hann gat staðið einn með
guði hvar sem hann var og
hvemig sem á stóð.
íslendingur var hann, — sann-
ur sonur móður sinnar; hann
unni ættlandi sínu fölskvalaust.
Hver þess gleði var hans gleði,
og þá líka hver þess sorg, hans
sorg.
Eins og sagt hefir verið var
Benedikt mæta vel að sér í bók-
mentum þjóðar sinnar, fomum
og nýjum, sérstaklega þó í þeim
eldri. Einkum voru það íslend-
ingasögumar, sem hann hélt
mikið upp á og þreyttist aldrei
á að lesa; þær voru honum næst
biblíunni og ljóðmælum Bjama
Thorarensens kjærastar allra
bóka. Og hann las sér til upp-
byggingar, því hver einasta
drengskapar hugsun, hvert ein-
asta sannarlegt hreysti eða góð-
verk, hver fögur hugsjón, hver
hrein og göfug sál, sem til hans
talaði í gegn um sögumar, var
honum ekki einasta samband á
-milli nútíðar og fortíðar, heldur
leiðarvísir á lífsins braut,
hreinni, sterkari og ábyggilegri
heldur en flest það, sem nútíðar
bókmentir veita.
Hann elskaði sjóinn við
strendur fslands, þar sem hann
í mörg ár stundaði atvinnu,
lengst af sem formaður, og
horfðist daglega í augu við hætt-
ur og dauða, og þar sem hug-
rekki hans og dómgreind þrosk-
uðust mest. Hann elskaði vetr-
arstormana, því þeir hösluðu
karlmensku hans völl. Hann
elskaði íslenzku fjöllin, þar sem
þau teigja snjóhvíta skalla sína
upp í himinblámann, eins hrein-
an og hjarta hans var, og hann
elskaði vorblæinn þíða, eins
þíðan og lund hans gat verið.
Starfsmaður ,var Benedikt
Frímannsson mikill, tíminn var
honum drottins gjöf, sem í hans
augum var synd að fara illa með,
og fátt sárnaði honum meira en
gáleysi manna í þeim efnum. Að
drepa tímann (To kill the time),
eins og Vestur-íslendingar kom-
ast að orði, áleit hann það sama
sem að drepa eina af dýrmæt-
ustu náðargjöfum skapara síns,
um leið og það væri eitt hið
mesta manndóms rán vorra tíma.
í félagsskap þeirra manna fanst
hann aldrei.
Hann var sí starfandi við
skylduverk lífsins. Fyrst eins
og allir þeir, sem af ættlandinu
koma fátækir, og verða að vinna
fyrir daglegu brauði handa sér
og sínum. Fyrsta verk, sem
Benedikt tók að sér að gjöra í
þessu landi, var húsþaka gjörð,
fyrir hið alþekta Canada Kyrra-
hafsbrautar-félag og vann að
þeim starfa í alllanga tíð, ásamt
vini sínum Stefáni Sveinssyni,
sem nú er fyrir skömmu látinn,
og kom þar fram, eins og í öllu
öðru, aðaleinkenni Benedikts —
trúmenskan. Um tíma hafði
hann á hendi fólks og vöruflutn-
inga á milli Gimli og Selkirk, en
lengst af stundaði hann kjöt-
verzlun og var það aðalatvinna
hans hér í landi.
í félagsmálum Vestur-fslend-
inga tók Benedikt Frímannssöh
mikinn þátt. Fyrst í verka-
mannafélagsmálum á meðan þau
voru sérstaklega á dagskrá Vest-
ur-íslenzkra verkamanna. pá,
eftir að hann fluttist til Gimli, i
sveitamálum og eftir að Gimli
fékk bæjarréttindi tók hann
mjög mikinn þátt í bæjarmálum,
var lengst af bæjarráðsmaður
og um eitt skeið bæjarstjóri.
En það var einkum í trúmál-
um, sem Benedikt lét til sín taka.
Hann var lífið og sálin í lúterska
söfnuðinum á Gimli, forseti þess
safnaðar í langa tíð og umsjón-
armaður sunnudagsskóla safnað-
arins, og á kirkjuþingum Vest-
ur-íslendinga sat hann fjölda
mörgum. Félagsmaður var
hann ágætur. Fyrst varð fyrir
honum að athuga tilgang félags-
skaparins, og eftir að hann sann-
færðist um að það væri skylda
Kvaeði flutt við jarðarför Benidikts Frímannssonar
/.
/ dag er, vinur, hljótt í húsi þínu,
en hugir tala þeim mun skýrra mál;
hvert auga skrifar einni þagnarlínu
þau orð, sem glöggast lýsa hcilli sál.
£>»í fimtur ckki’ í hinstu hvílu þinni
þótt hrynji tár á þína köldu mund.
V’cr heilsum þcr — og kvcðjum siðsta sinni,
því samferðinni lokið er — um stund.
1 dag cr, vinur, hljótt í húsi þínu,
en hugur vor er eins og skrifuð bók,
þar verk þín lifa’ í sannleiksgildi sínu
og sagan þín, sem enginn dauði tók.
hú dvaldir hér sem frónskur ferðamaður,
en fékst að "heiman” dýpstan andardrátt;
frá vinum þinum getur horfið glaður
og guði þínum mœtt á sama hátt.
hin luttd var stöðug, etns og frónsku fjöllin,
þitt fölskvaleysi eins og dalsins blccr;
þinn starfaþungi eins og fossaföllin,
þin félagstrygð scm djúpur reginsær.
/ öllu kom það fram í förum þínnm
að Fjallkonan þín einkamóðir var,
og cngin kona fann hjá syni sínum
að svipur hennar veeri trúrri’ en þar.
IJ.
Og h ú n, sem mcð þér hló og grct
• í hverri gleði' og sorg
og aldrei hug né hjarta Jét
þótt hryndi vona borg.
Og h ú n, sem ykkur enn þá necr
hvort öðru fecrði beat,
og lýsti cins og lífssól skær
er Ijóssins þurfti mcst.
hær biðja guð, setit gætir þin
að gefa styrk og þrótt,
og hneigja þöglar höfuð sín
og hvísla: “Góða nótt!”
Sig. Júl. Jóhanncsson.
sín að veita honum lið, lagðist
hann á með sínum miklu kröft-
um óskiftum. Málefni öll braut
hann til mergjar, og las alveg
ofan í kjölinn áður en þau fengu
fylgi hans, en þegar hann var
orðinn sannfærður um ágæti
þeirra, þá fylgdi hann þeim fram rennuna
með djörfung og festu, hvort
sem mönnum líkaði betur eða
ver, hvort sem já-bræðurnir
voru margir eða fáir.
Ekki gat hjá því farið að mað-
ur eins og Benedikt Frímanns-
son var, yroi misskilinn að meira
og minna leyti. Menn kölluðu
hann sérvitran, þegar hann
sagði gjálífinu og hræsninni
stríð á hendur. Menn kölluðu
það sérvizku þegar hann átaldi
óeinlægni og sérgæzku, og rnenn
sögðu hann einrænan, þegar
hann fékst ekki til þess að láta
berast með fjöldanum í alvöru-
og meiningarleysi að feigðarósi.
En mönnum skilst það kannske
seinna, sumum ef til vill nú, að
það var hvorki sérvizka né ein-
ræni, heldur trúmenska — trú-
menska við guð sinn, við sjálfan
sig og við mannfélagið sem hann
lifði í. Og að sá misskilningur
hafi sært hann, má sjá af því
er hann sjálfur segir í þessu
sambandi í ávarpi, er samkvæmt
hans eigin ósk var lesið við út-
förina, því hann kemst þannig
að orði: “Að fá þau sárindi út-
leyst samkvæmt dómsúrskurði
þeirrar mannfélags heildar, sem
hér ræður lögum og lífsreglum,
hefir þeim framliðna aldrei ver-
ið áhugamál, og því er hann nú
með þau genginn í trú sinni ör-
uggur gegnum hlið dauðans, inn
fyrir þann gerðardóm, sem alt
gerir rétt”.
Benedikt Frímannsson var
fæddur 9. júní 1853 að Vatns-
enda í Húnavatnssýslu á íslandi,
sonur Frímanns Runólfssonar og
konu hans Guðrúnar Jónsdóttur.
ólst hann upp hj*.; foreldrum sín
um þar til hann var 16 ára, að
hann fór að vinna fyrir sér hjá
vandalausum, því þá hættu for-
eldrar hans búskap. Síðan stund-
aði Benedikt vinnu bæði til lands
og sjávar þar til árið 1888 að
hann fluttist vestur um haf til
Hallson í Norður Dakota, en
flutti til Winnipeg veturinn eft-
ir (1889) og átti þar heimili í 9
ár, eða þar til hann fluttist til
Gimli, Man. í marz 1898 og átti
þar heima til dauðadags. Bene-
dikt Fríimnnsson var meir en
meðal maður á hæð, þrekvaxinn
og karlmannlegur. Hann var
glaður í viðmóti, skemtinn og
fyndinn í viðræðum, rökfimur og
rökfastur, málrómurinn þíður
og viðkunnanlegur. Hann var
að upplag: örlyndur og skapmik-
ill, en hafði tamið hvorttveggja
mæta vel.
1895 k\,,iontist Benedikt eftir
lifandi konu sinni, Ingibjörgu
Bjömsdóttur (dóttur Bjöms hins
yngra) ólafssonar frá Auð-
úlfsstöðum í Lángadal og Mar-
grétar Snæbjömsdóttur, ágætis
konu, og eignuðust þau hjón eina
dóttur, ósk Lovísu, er hún upp
komin og vinnur að bankastörf-
um í Winnipeg.
Tvö hálfsystkin og tvær al-
systur átti Benedikt á lífi í þessu
Jandi, þau eru Frímann Frí-
mannsson í Selkirk og Valgerð-
ur Nordal í Nýja íslandi, hálf-
systkin; Ingibjörg Skardal
Selkirk og Sigurbjörg Hannes-
son á Gimli, alsystur.
Benedikf Frímannsson dó að
heimili sínu á Gimli fyrsta nóv-
ember síðastliðinn. Sjúkdóm
þann, sem leiddi hann til bana,
varð hann fyrst var við fyrir
tveimur og hálfu ári síðan, en
gegndi þó hinum vanalegu störf-
um sínum þar til í apríl síðast-
liðnum, þó oft með veikum mætti.
Eftir það fóru kraftar hans óð-
um þverrandi og var honum
sjálfum Ijóst að það var aðeins
stundar bið þar til hann hlyti
að hníga fyrir aðkomu dauðans
En hann bar sinn sjúkdómskross
með karlmensku og frábærlega
mikilli hugprýði. Enda var hann
vel staddur í sínu dauða stríði
með guð sér við hægri hönd, en
sína ágætu konu og einkadóttur
yið hina vinstri. Hvarf hann
þannig úr örmum ástvinanna
faðm frelsar síns og drottins.
Jarðarförin fór fram, laugar-
daginn 10. þ. m. og var mjög
fjölmenn. Húskveðju flutti séra
Rúnólfur Marteinsson, en í
kirkjunni töluðu þeir séra Carl
J. Olson og séra Hjörtur J. Leo.
Var svo líkið flutt til síns hinsta
hvílurúms í grafreit Gimli bæjar.
J. J. Bíldfell.
Sigur Canadamanna.
pjóðverjar gera aðra árás á
Paschendale hæðirnir. Canada
menn hrekja þá til baka.
ÞjóSverjar hafa gert hverja at-
á fætur annari til þess ai5
reyna aS ná aftur á sitt vald Paschen-
dale þorpinu. A8 kveldi þess 13. þ.
m. gerSu þeir atlögu aS norðanverð-
um hæðunum, er þorpið stendur á,
meS allmildum liðsafnaði, og átti þá
til skarar að skriöa. Var Bavariu
pririzinn fyrir li'Sinu og skoraSi mjög
á sína menn. En Canadamenn voru
við öllu búnir, tóku þeir svo mann-
lega á móti að óvinirnir fengu eigi á-
unnið, og urðu loks frá aS hverfa;
mistu Þjóöverjar fjölda manns í vi'8-
ureign þeirri og skildu eftir blóðugan
val.
pjóðverjar gerðu árás á að-
faranótt mánudagsins er var
norður af Chaurie’s Wood.
Unnu þeir dálítið á í fyrstu. En
Canadamenn voru þar fyrir með
liði sínu og tóku ómjúkum
höndum á óvinunum. Lauk svo
viðureigninni að pjóðverjar urðu
undan að láta og sættu mann-
tjóni eigi all-litlu.
Linun pjóðverja.
Nýkominn að heiman, á leið vestur að hafi
Sigurlán Canada.
Á þriðjudagskveldið var upp-
hæð sú, er íbúar Manitoba-fylkis
höfðu tekið í Sigurláni þjóðar-
innar, orðin $9,500,000.
Undirtektimar hafa verið, sem
vænta mátti, bæði sköruglegar
og almennar.
Forgöngumenn Sigurlánsins
gera ráð fyrir að næsta laugar-
dag muni verða komnar fimtán
miljónir.
Bretar í námunda við hina helgu
borg.
Fréttir frá London hinn 20. þ.
m. skýra frá að hersveitir Breta
Palestínu, séu nú aðeins í 12
mílna fjarlægð vestur af Jerú-
salem.
HERMANN JÓNASSON frá Þingeyrum
fyrrum alþingismaður
Tryggvi Gunnarsson
bankastjóri er látinn, 82 ára að aldri. Með honum er í val
fallinn einn mesti þjóðskörungur íslands.
Samkvæmt eigin ósk var hann jarðsettur í fegursta
blómgarði er ísland á — alþingishúsgarðinum í Reykjavík
— sem hann hafði sjálfur ræktað og prýtt.
Bandaríkin.
Um undanfarna hrí8 he'fir all-alvar-
legt verkfall sta8i8 yfir í Bandaríkj-
unum. Nú er iþví loki8 og hafa menn
aftur teki8 til vinnu sinnar. Wilson
forseti mi81a8i sjálfur málum, skora8i
hann á verkamannafélög a8 reyna af
fremsta megpii a8 koma í veg fyrir
verkföll, meö því aS lífsnauösyn væri
Orusta í Norðursjónum Keisarinn er að missa
traust þjóðarinnar.
Flotamálaráöaneyti BrHa gaf út
eftirfarandi yfirlýsingu 18. þ. m. í
sambandi viö orustu í Noröursjónum
á laugardaginn:
“SíSari hluta laugardagsins hinn
17. þ. m. sló í bardaga á milli skipa
nokkurra af flota vorum og þýzkrar
flotadeildar undan Helgolandi. — Eft-
ir skamma viSureign lögöu skip
Þjóöverja á flótta, og leituöu vernd-
ar meginflotans og tundúrbátanna.
Tvö hinna þýzku skipa uröu fyrir
á, a8 þjóöin stæöi ótrufluö og einhuga stórskemdum, sýndust standa í björtu
gagnvart ofbeldishugsjónum og hermd \ ba 1 ^g aö mmsta kosti emn tundur-
þýzka ríkis. Hefir batur sokk‘ Ver mistum en^ln sklP
rverkum hins
Wilson forseti sýnt í þessu sem svo
mörgu ööru, hve laginn stjórnandi
hann er.
og sættum mjög litlu tjóni”.
Farnir áltiðis til Englands.
ítalía.
Árásir Þjóöværja og Austurríkis-
manna í Noröur-ítalíu hafa veriö
stöövaöar.
Hinum nýja hershöföingja ítala
Diaz, hefir hepnast aö stemma stigu
fyrir innrás óvinanna í noröur hluta
hmdsins. Hafa orustur margar og
mannskæöar, veriö háöar á svæöinu
milli Curda vatnsins su8ur af Trine-
tino og Adríahafsins. Á noröur víg-
stöövunum unnu ÞjóSverjar ofurlítiö
á um stundar sakir, en voru jafnharö-
an hraktir til baka. — Góö regla hefir'
komist á aftur í her Itala og þjóÖin
viröist hafa eignast a8 fullu sitt forna
hugarþrek. Fjöldi manna hefir dag-
lega heimsótt bústaö ameríska sendi-
herrans í Róm, og allir viröast á einu
máli um aö þjóöin sé ákveöin i aö
berjast til þrautar. Eftirfarandi um-
mæli eru höfö eftir ítölskutn ritstjóra:
“Vér höfttm aldrei samiö friS. Véri
getum oröiö húsnæöslausir og hungr-
aSir eins og Belgíumenn, en vér kaup-
um aldrei friö án sæmdar”.
Á sunnudagskveldiö lögöu af staö
meö Winnipeg lOth Railway Con-
struction Battalion, austur um haf
þessir landar:
Serg. Páll Egilsson frá Calder.
■ Bergur Benediktsson.
Einar S. Einarsson.
Og á laugardaginn fór einnig Serg.
Jóhannes Einarsson, þriöji sonur hr.
Jóhannesar Einarssonar kaupmar.ns
aö Lögberg, Sask, er í stríöiö htfir
fariö. — Hamingjuóskir allra Islend-
ingja fylgja þessum hraustu drengj-
um.
American
Scandinavian
ation.
Found-
Rússland.
Fréttirnar frá Rússlandi eru mjög
l'okukendar og tvíræöar um jjessar
rnundir. Hinar og þessar nýjungar,
sem blööin hafa flutt aö morgninum,
oftast teknar aftur a8 kveldi. Því
hefir veriö á lofti haldi8, aö Keren-
sky, muni hafa fertgiö yfirráöin af
nýju, en svo hefir þaö jafnharöan
veriö bori8 til baka. Hafa sum blöö-
in flutt þær fregnir einnig, a8 Síber-
ia hafi veriö auglýst fullveöja riki og
Nikulaz, fyrrum keisari Rifsslands sq
oröinn þar einvalds herra. Ekki er þó
sú fregn talin vel sennileg. En fréttir
frá Finnlandi benda til þess, aö blöö-
ugir bardagar muni daglega há8ir
vera bæ8i í Pétursborg og Moskva,
á milli Kernensky og hinna nýju bylt-
ingamanna. ÁstandiS á Rússlandi er
nijög iskyggilegt. Hv'er höndin upp
á móti annari og deilur itm völd og
J virSingar viröast sitja í fyrirrúmi
■ fyrir öllu ööru. Og hvar, sem svo er
j komiö, veröur ekki viö góöu aö búast;
1 er slíkt hi8 niesta hrvgöarefni.
Félag þetta heldur jafnt og þétt á-
fram aö gefa út í enskum þýöingum
bækur eftir ágætustu NorSurlanda
höfunda. Nýjustu bækur þeirra á
tnarkaöinum, eru Konungsskuggsjá.
Marie Grubbe, eftir danska snillingin
J. P. Jakobsen. Arnljótur Gettini,
eftir Björnsterne Björmsson og Sýn-
ishorn sænskrar ljóÖlistar. Allar eru
bækur þessar listaverk, hver um sig
í september eintaki tímaritsins
“The Nineteenth Century” er grein-
arstúfur eftir próf. F.Sefton Delmer.
Hann er fæddur Ástralíumaöur, en
hefir langa hri8 veriö kennari v'iö
háskólann í Berlin. Prófessorinn
segir meöal annars: “ÁSur en stri8-
iö hófst, dáöist svo aS segja allur
þorri hinna þýzku vísinda og menta-
manna aö Vilhjálmi keisara og töldu
hann öllum öörum snjallari. En nú
er aö koma annaö hljóö í strokkinn.
Þeir sem þá fylgdu honum fastast aö
málum, snúa nú aö honum bakinu
margir hverjir. Fjöldi þeirra nianna
hefir nú sannfærst um, aö heims-
drotnunar hugmynd keisarans, er aö-
eins sjúkt afkvæmi veiklaös heila.
Keisarinn hefir veriS aö reyna aö
stæla Friörik mikla. “Eg er sá sem
vald hefi í ríki mínu og enginn ann-
ar”, eru hans einkunnarorö. “Allir
skulu vald sitt þiggja af mér”.
Keisarinn hefir haft hryggilega
mikiS vald, en áöur en varir missir
hann völdin, ekki um stundar sakir,
heldur fyrir fult og alt.
Þegar þjóöin “vaknar — ekki aö-
eins fáir menn — heldur þjóöin öll,
eru ríkisstjórnarár Vilhjálms keisara
talin, og þess veröur ekki langt aö
bíöa”.
og þeir sem bókmentum unna ættu
ekki aö setja sig úr færi. Bækurnar
fást í flestum stærri bóksölubúöum.
Má líka panta þær bnint frá útgef-
endum 25 W. 45th St. New York.
Á fundi stúkunnar Skuld á miö-
vikudagskveldiö 21. þ. m. veröur út-
nefnt í Trustees-nefnd fyrir Good-
templarahúsiö. Meölimir st. Skuld
beönir aö hafa þaö hugfast.
Fundarboð.
i
fslenzki liberal-klúbburinn heldur fund í Goodtemplara-
húsinu (neðri salnum) á fimtudagskveldið hinn 22. þ. m.
klukkan 8.
Fyrir liggja áríðandi mál. Kosning embættismanna o.fl.
Allir frjálslyndir menn og konur velkomnir, jafnt utan-
bæjar sem innan. Fyllið húsið.
STJÓRNIN.