Lögberg - 22.11.1917, Blaðsíða 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 22. NÓVEMBER 1917
Gerið ráðstöfun með að fæða
heimilið sparlega. Sparið hveiti
í öllum yðar bakningum og betri
árangur fæst þá með því að nota
142
A PURITV
) FLOUR
MORE BREADano BETTER BREAD
Fjárlög Islands á síðasta
alþingi. I
Almennar athugasemdir.
Fjárhagsnefndinni var j>að strax
ljóst við fyrsta yfirlestur frumvarps-
íns, að ekki væri nokkur von þess, að
halda því í sama horfi og það kom frá
stjóminni. Virtist hermi stjórnin
hafa farið oflangt í tilraunum sínum
til þess að gera frumvTarpið tekju-
hallalaust, þar sem sú viðleitni kom
víða niður á útgjaldaliðnum, sem
engin tök voru á að spara til. En að
setja sjálfsagða tekjuliði vitanlega
oflága eða sleppa óhjákvæmilegum
útgjaldaliðum úr frumvarpinu, leiðir
ekki til annars en vilfa mönnum sýn
á fjárhagsástandinu og varna þeim
fullkomins yfirlíts.
Auk þess sem nefndin af framan-
geindum ástæðum áleit óhjákvæmilegt
að hækka að mun útgjöldin, þá gerir
núverandi ófriðarástand það að verk-
um, að hún sér sér ekki fært að halda
fram eins miklttm sparnaði og oft hef-
ir áður verið. Má í því sambandi
nefna útgjöld til ýmsa verklegra fram-
kvæmda, seni nauðsynieg kunna að
verða til atvinnubóta, og einnig það,
að sjá fyrir og bæta kjör ýntsra manna
sem armaðhvort eru starfsmenn lands-
ins eða á annan hátt háðir fjárv'eit-
ingavaldinu.
Nefndin hefir þó reynt að fara sem
•'arlegast í öllti, en tekið skal það fram
að hún miðar vfirleitt tillögur sínar
om fjárveitingar við venjtrlegt ástand
bó nokkuð hærra en var fyrir ófrið-
inn, nerrva annað sé sérstaklega tekið
fram. ,
Nú mun það augljóst, að allveru-
legur tekjuhalli Wlýtur aö verða, og
verður þá ekki hjá því komist að
leyfa stjðrninni að taka lán “til þess
að jafna hann, ef ekki verður fundinn
talsverður tekjuauki á þessu þingi”.
Hagstofan.
; Ivaun liagstofustjóra hækka úr 3000
Upp i 3500 kr., en ekki vill nefndin að
syo komnu gera starf hans að em-
biietti með eftirlaunarétti; ^ins og hann
hafði farið fram á, og er ráðuneytið
áammála um þetta. | i
Bannlögin.
Stjórnin hefir ætlað 10 þúá. kr.
hvort árið til eftirlitg vegna bann-
laganna.
Þetta vill nefndin fella burt. Far-
ast henni sv'o orð:
“Nefndin getur ekki fallist á, að
það sé rétt að veita fé til sérstaks eft-
irlits vegna bannlaganna. Það verð-
ur að teljast mjög einkennilegt ný-
mæli og athugavert að ætla sér að
stofna sérstaka löggæzlu að eins
vegna þessara laga, enda verður
nefndin að lita svo á, að til þess að
sú löggæzla kæmi því til vegar, að
bannlögin yrðu nokkuð minna brot-
in, mundi þurfa miklu stórkostlegri
fjárupphæð. Ef þess konar fjárveit-
ingu yrði smeygt inn, þótt lítil væri
í fyrstu, þá er líklegt, að hún gæti
smám saman margfaldast, svo að firn-
um sætti, en árangurinn ekki að sama
skapi.
Ef litið er á athugasemd stjórnar-
mnar við þennan lið. þá verður ekki
heldur greinilega séð, á hvern hátt
!uin ætlast til að fé þessu verði varið.
Að vísu er vikið dálítið að því í at-
hugasemdinni. — En eftir orðalagi
stjórnarinnar að dæma virðist það
mjög óljóst og fyrirætlanirnar jafn-
vel mjög varhugaverðar. Þó að nefnd-
in sé nú eindregið á móti því að stofna
sérstaka löggæzlu fyrir banrilögin, þá
Iitur hún svo á, að ekki megi varna
því, að hinir lögskipuðu lögreglustj'ór-
ar geti sýnt röggsemi sína við íög-
leglueftirlit yfirleitt. En það hefir
stundum liamlað framkvæmdum lög-
reglustjóra við lögreglueftirlit, að ef
þeir hafa gert einhverjar ráðstafanir
í því skyni, sem aukin kostnað höfðu
í för með sér, þá hafa þeir ekki getað
fengið 'þann kostnað greiddan, af því
að til þeirra greiðslu hefir vantað
lagaheimild. Til þess nú að bæta úr
þessu, vi'H nefndin hækka nokkuð fjár-
hæð þá, sem ætluð er til óvissra út-
gjalda, með [æirri athugasemd að af
þeim lið megi greiða lögreglustjór-
um þann kostnað, er þeir kunna að
hafa við aukið lögreglueftirlit.
Athugasemd, setn fer að nokkru
leyti í þesisa átt, er í núgildandi fjár-
lögum.”
Útgjöld til leekmskipunar.
f Alþingi og landsreikningar.
, Alþingiskostnaður iþækki um helm-
ing, eða úr 80 þús. upp í 160 þús. kr.,
úl. a. vegna þess, að líklegt þykir, að
þing verði háð á næsta sumri. —
Eaun yfirskoðunarmanna landsreikn-
inga vill nefndin hækka úr 1,200 kr.
úpp í 2,000 kr.
Styrkur til Hólshreppinga til að
leita sér læknishjálpar hækki úr 300
upp i 500 kr., en nefndin vill fella burt
300 kr., er stjórnin hefir ætlað Kjós-
arhreppi í sama skyni — þykir sá
hreppur eigi ver settur en fjöldi ann-
ara, sem enginn styrkur er ætlaður.
Ferðastyrk augnlæknis vill nefndin
hækka úr 300 kr. upp í 500 kr.
Gunulaugi lækni Claessen ætlar
nefndin 2 þús. kr. fyrra árið og 1 þús.
kr. siðara árið til að stofna og starf-
rækja ljóslækningastofu fyrir útv'ortis
berkla.
Jóni lækni Kristjánssyni er ætlaður
1,500 kr. dýrtíðarstyrkur hvort árið,
til þess að hann geti tekið lækninga-
stofu sína í því skyni og með því skil-
yrði, að læknishjálpin verði ekki dýr-
ari framvegis en að undanförnu.
Útgjöld til Lauganesspítalans, Geð-
veikrahælisins og Vífilsstaðahælis
þykir nefndinni stjórnin hafa áætlað
óskiljanlega lágt og hækkar því fjár-
veitingar þessara stofnana að mikl-
um mUn.
Styrkur til sjúkrahúsa og sjúkra-
skýla hækki úr 3 þús. upp í 6,500 kr.
Styrkur til að komá upp sjúkra-
skýlum á læknissetrum, sem stjórnin
ætlar 6 þús. kr. hvort árið, verði 15
þús kr. síðara árið.
Ferðakostnaður héraðslækna til
eftirlits með barnia- og unglingasikól-
um greiðist úr landssj'óði, en ekki úr
skólasjóðum, eins og verið hefir. Hins
vegar sjái fræðslunefndirnar læknum
fyrir borgun fyrir slíkar skoðanir, en
læknar hafa ekkert fengið fyrir það
sem af er.
Utanfararstyrk héraðslækna • vill
nefndin hækka úr 2,500 kr. upp í 3,000
, Guðmundi Thoroddsen eru ætlað-
ar 2 þús kr. hvort árið til að framast
í skurðlækningum erlendis, enda ætl-
ar hann að setj'ast hér að að loknu
námi.
Láru Sigurðardóttur frá Patreks-
firði ætlar nefndin 400 kr. síðara árið
til hjúkrunarnáms erlendis.
Sjúkrasamilag hins íslenzka prent-
arafélags njóti 200 kr. styrks hvort
árið. —
Póstmól.
Nefndin vill hækka talsvert útgjöld
til póstmálanna og yfirleitt viljað fara
þar sem allra mest eftir tillögum póst-
meistara. Er það alkunna, að hann
cr mjög spar og hagsýnn á landsfé,
og því síður ástæða til að draga úr
því, sem hann áiítur nauðsynlegt að
v’eitt sé.
Af hækkuninni má nefna að nefnd-
m vill færa -laun 5 póstafgreiðslu-
manna í Rvik úr 10,800 kr. hvort árið
upp í 12,250 kr. fyrra árið og 12,750
síðara árið. “Álítur neíndin sjálfsagt
að beita fullri sanngirni við þá inenn.
ekki sizt þar sem þeir hafa gegnt
þessum starfa lengi, og því áríðandi
að þeir neyðist ekki til að hröklast í
burtu vegna ónógra launa. En póst-
húsið hefir að líkindum fengið að
kenna á því, að missa af góðum starfs-
kröftum fyrir þessa orsök, og er það
illa farið.”
Póstafgreiðslumönnum á ísafirði,
Akureyri og Seyðisfirði er og ætluð
launahækkun.
Vegabœtur.
Um þann lið eru þessar almennar
athugasemdir:
“Nefndin er á einu máli um það,
að fjárveitingar til vegagerða mætti
nú alls ekki spara. Er það fyrst og
fremst af þeim ástæðum, að búast má
við, að landið þurfi að veita fleiri
mönnum atvinnu á næstu árum en
verið hefir, en vegi þessa alla á hvort
sem er að gera í mjög náirmi fram-
/íð. Fleiri ástæður eru líka fyrir
þessu, svo sem sú, að á yfirstandandi
fjárhagstímabil var mjög mikið dfeg-
ið úr fjárveitingum til vegagerða. Ef
þessu færi fram hvert fjárh.tímabilð
eftir annað, mundi það seinka um of
öllum v'egagerðum á landinu og raska
öllum fyrirætlunum, sem gerðar hafa
verið í því efni fyrir framtiðina. Þá
má ekki gera lítið úr því að þótt erfitt
sé um framkvæmdir ýmsra fyrirtækja
á landinu, vegna gífurlegs efniskostn-
aðar, þá nær það ekki til hinna eigin
legu vegagerða. Þar má heita enginn
efniskostnaður, að eins vinnulatín, og
rennur féð því í vasa landsmanna
sjálfra . Öðru máli er að gegna um
brýrnar. Þar má búast við að efni
verði svo dýrt, að ekki verði viturlegt,
að ráðast í stætti brúarbyggingar af
þeim ástæðum. Þess vegna leggur
nefndin til, að leyft sé að fresta og
færa til milli ára -þau mannvirki, en
þó svo færi, að ókleift virtist að
byggja brýrnar, þá ætlast nefndin ekki
til, að landssjóði sparist fé á því,
heldur að brúarfénu sé þá varið til
vegagerða, eftir tillögum verkfræð-
ings, eða til annara þjóðnýtra fyrir-
tækja, er stjórnin kann að ráðast í til
atvinnubóta. — Mundi þá hægra síð-
ar, ef svo sýndist, að taka fleiri brýr
í einu á kostnað vegagerðanna að
sama skapi. — Vill nefndin alls ekki,
að fé þessu verði varið til annara
utgjalda, nema eirihver mjög brýn
nauðsýn beri til. Álítur hún þá eina
ástæðu ekki nægja, að tekjur lands-
sjóðs hrökkvi ekki til, ef hægt er að
fá fé á annan hátt en að taka til þess-
ara fjárveitinga”.
Samkvæmt þessu viil nefndin hækka
stórum fjárveitingar til flutninga-
brauta, þjóðvega og fjallvega og til-
lög til akfærra sýsluvega, en oflangt
yrði að nefna einstakar fjárveitingar
undir þessum lið. Þó skal þess get-
ið, að 25 þús. kr. ætlar nefndin til
brúar á Jökulsá síðara árið. Er það
í samræmi við álit landsverkfræðmgs,
og á að verja fénu til undirbúnings
undir smiði brúarinnar.
Jafnóðum og trébrýr bila á flutn-
ingabrautum, sem sýslufélög kosta við-
hald á. leggur nefndin til að settar
verði steinbrýr í staðinn, á kostnað
iandssjóðs, en vill ekki fara lengra að
svo komnu í að létta viðhialdi flutn-
ingabrautanna af sýslunum.
Vegamálaverkfræðinginn vill nefnd-
in nefna framvegis vegamálastjóra og
vitaverkfræðinginn vitamálastjóra.
Ekki vill nefndin að sinni veita fé
til brúar yfir Hvítá í Borgarfirði hjá
Ferjukoti, en þykir sanngjarnt, að
landssjóður kosti brúna að 2/s, þegar
þar að kemur, eins og Borgfirðingar
fara fram á. Áætlað er að sú brtt
kosti 50 þús. kr.
Símar.
Á þeim lið gerir nefndin engar veru-
legar breytingartillögur. I stj.frv. er
nefndur “gagnavörður” við landsím-
ann með 1800 kr. árslaun. Nefndin
vill beryta titli hans í: Áhalda og
efnavörður.
Hitt nafnið þótti henni orka tvi-
mælis.
Vitamál.
Laun Guðm. Hlíðdals hækki úr 2,500
kr. upp í 3,000 kr. og skrifstofukostn-
aður vitamálastjóra úr 700 upp í 1
þús. kr.
Kenslumál.
Þar gerir nefndin litlar breytingar
og segir hv'orki af né á um, hvort
skólahald verði í vetur.
Af nýungum má nefna, að hún ætl-
ar leikfimiskennara kennaraðkólans, I
Birni Jakobssyni, 1700 kr. í föst laun,
og Ólafi Róserikranz 500 kr. nafn-
bundinn launaauka. Þorkell kennara
Þorkelssyni á Akureyri er ætlaður
300 kr. styrkur útgáfu kenslubókar
hans í stærðfræði. Laun til 3 yfir-
setukvenna í Rvík fyrir verklega
kenslu yfirsetukvennaefna, hækki úr
300 kr. upp í 900 kr. (3300 kr. handa
hverrij.
Ekki v'ill nefndin veita fé til að
reisa skólahús, meðan húsagerð er svo
afardýr sem nú er hún. Þó vill hún
veita 25 þús. til barnaskólahúss í
Vestmannaeyjum, sem oflangt er kom-
ið til þess að snúið verði aftur.
Landsbókasafnið.
Þvi eru ætlaðar 1200 kr. fyrra árið
til að gefa út handritaskrá safnsins
og 2500 kr. fyrra árið til samningar
og útgáfu á minningarriti safnsins.
Skáld og listamenn.
Styrk til skálda og listamanna, sem
stjórnin hefir ætlað 12 þús. kr. hvort
árið, vill nefndin hækka upp i 36
þús. kr.
“Nefndinni þótti stjórnin hafa num-
iö styrk til skálda og listamanna um
of við neglur sér, því að með þeirri
upphæð var gersamlega ófært að taka
nokkurt hæfilegt tillit til margra
nvrra umsókna frá ágætum mönnurn,
bæði þektum skáidum og efnilegum
listamönnum. Telur nefndin óheppi-
legt að höggva styrkina alt of smátt”.
('Framh.J
Dauðareiðin.
Dauðinn rann á rauðum fáki,
um rudda manna braut.
Faxið stóð í björtu báli,
og blóð úr nösum flaut.
Sjálfur v’ar hann fár og fölur
og fast um tauminn hélt,
og Irafði til að hemja fákinn,
hygg eg — lifið selt.
Herti’ ’ann betur taumatakið,
en tauminn þá hann sleit,
og fram hann rann nú eins og elding
og alt hans valdi hneit.
•
Unga rödd eg heyrði hrópa
í háska og ógnarneyð:
“Það er engin þörf hér fyrir
þessa dauða reið!”
“Hver var það sent fákinn fældi
fyrir mér úr leið ?”
Dauðinn mælti — og mauninn unga
ttm miðju sundur sneið.
Þaut hann nú með nakta ljána,
og nærri mér hann sló. —
Feigð á brjóst og fall að baki,
finst ei sumum nóg!
Bið eg hér nteð bræðrunt mínum,
frá brjóstum treyja er spent.
Við viljum hafa hófamarkið
á hjarta okkar brent.
London, 3.—8. 1917.
H. Hamar.
Skýring.
Fyrir rúmum þrem mánuðum síð-
an fékk eg bréf frá vini mínum,
enskum liðsforingja. sem hafði tekið
þátt í ófriðnum frá byrjun, en er ný-
.. | • timbur, fjalviður af öllum
ar vorubirgðir tegundum, geirettur og aU-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarins.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erum ætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co,
------------------- Limited ----7------------
HENRY AVE. EAST - WINNIPEG
| ADANAC GRAIN COMPANY, |
LIMITED
HVEITIKAUPMENN
Tals. Maln 3981 1203 Union Truat Building
WINNIPEG
208 Drinkle Block,
Saskatoon, Sask.
27. september 1917.
Bóndi góður!
Ekki nema á þeim komtegundum, hveiti, höfrum og
flaxi, sem ekki ná fyrstu flokkun, er hægt að mæta verð-
samkepni. J?að eina sem getur verið að ræða um er tegunda-
mismunurinn.
Adanac Grain Co., Ltd. hefir tekið upp þá aðferð í skoð-
un á hveiti, sem algerlega fyrirbyggir rangindi. Vér höfum
óháðan umsjónarmann, sem í mörg ár var aðal aðstoðar um-
sjónarmaður sambandsstjómarinnar. Hann lítur eftir öll-
um vagnhlössum sem oss eru send og hans ummæli fylgja
því sem seljandi hefir fengið.
í sambandi við þær korntegundir sem samkepni er hægt
að koma að, er vort félag betur sett til að gefa góðan árang-
ur. Aðal ráðsmaður vor hefir haft þrjátíu ára reynslu í
þeirri grein — bæði hvað innkaup snertir úti um landið og
eins á útflutningi til annara landa. Hans reynsla er peninga
virði í þinn vasa.
Sendið vagnhlass til reynslu 0g mun það tryggja fram-
j hald verzlunar—því góður árangur eykur viðskifti.
í Yðar þénustubúnir
i ADANAC GRAIN COMPANY LIMITED
MA VERA að þér hafi aldrei komið til hugar að þaö
að kaupa eldspýtur væri verk sem útheimti varúð og þekk-
ingu í þeim efnum. En svo er nú samt.
pað er áríðandi að þú kaupir engar aðrar eldspýtur en
EDDYS
EFNAFRÆÐISLEGA SJALFSLÖKKVANDI
“HLJÓÐLAUSAR 500”
Eddyspýturnar, sem engin glóð er eftir af. Eddy er
sá eini, sem býr þessar eldspýtur til í Canada og hefir
hverri einustu eldspýtu verið difið ofan í efnafræðisblöndu,
sem alveg tryggir það að ekki lifi í viðnum eftir að slökt er.
Gáið að orðunum “Efnafræðislega sjálfslökkvandi,
hljóðlausar 500” á eldspýtnastokknum.
fallinn.
í þessu bréfi f&rast honum m. a.
orö á þessa leið:
“Annars er þaö ekiki dauöinn sem
vitjar okkar hér. Viö erum dauöinn
sjálfur — og mér finst að honum
hljóti aö líka þaö illa aö valdiö hefir
verið tekiö af honum. En hvaö sem
því líður — meö hans innsigli verö-
um viö 'allir brendir, og viö bíðum
þess með ró”.
Er eg hafði lesiö þetta bréf barst eg
í anda út til vígstöðvanna og orti
þetta ljóö í nafni vinar míns.
H. H.
—Isafold.
IðLIKIK
IðLIKIN
■
pegar pabbi hans kom varð hann ákaflega
hryggur og reiður. Hann fór út í garðinn og skoð-
aði trén sín, sem lágu þar höggvin og hann hélt
að einhver vondur maður hefði gert það, sem væri
iHa við sig. Og gamli Washington sagði upphátt
við sjálfan sig:
“Hver sem hefir gert þetta, hann skal svei
mér fá fyrir ferðina; eg skaí lúberja hann eins og
hund, hver sem hann er”.
En Georg litli var á bak við dálítinn runna og
heyrði hvað pabbi hans sagði. Honum þótti ósköp
mikið fyrir því að hafa hrygt pahba sinn og eyði-
lagt tréin hans; en hann hafði gert það í hugsun-
arleysi.
“Hann ber mig, ef eg segji honum það”, sagði
Georg við sjálfan sig. “En það gerir ekkert til;
eg hefi gert þetta; það er rétt að eg fái hegningu
íyrir það. Eg gæti laumast í burtu og látið pabba
ekki sjá mig og þá héldi hann að eg hefði ekki
gert þetta, heldur einhver annar. En ef eg þegði
og segðist ekki vita hver hefði gert það, þá væri
eg að segja ósatt, og það gæti eg ekki. pað er
«ama og segja ósatt og að þegja yfir sannleik-
anum”.
Og svo fór Georg litli til pabba síns, gekk
einarðlega þangað, sem hann var og sagði:
“Pabbi, eg hjó niður berja tréin þínr eg varð
svo kátur yfir nýju öxinni minni og mig langaði
til þess að reyna hana og þess vegna hjó eg trén;
eg hugsaði ekkert út í það að eg væri að skemma
fyrir þér eða gera nokkuð rangt. Mér þykir
•>sköp mikið^fyrir þessu, pabbi minn, 0g eg bið þig
að fyrirgefa mér það ef þú getur; eg skal reyna að
gera aldrei neitt eins ljótt eða heimskulegt aftur”*
“Hvenær datt þér í hug að þú hefðir gert
rangt? og hvemig stóð á því að þú sagðir frá
þessu?” spurði faðir hans. “Hvers vegna þagðir
þú ekki yfir því ?”
“Eg var þarna á bak við litla runninn þegar
þú komst inn í garðinn”, svaraði Georg, “og eg
heyrði hvað þú talaðir við sjálfan þig; þess vegna
kom eg og sagði þér eins og var”.
“Hefðir þú ekki sagt mér frá því’”, sagði
gamli maðurinn, “þá hefði eg aldrei vitað hver
gerði það, og þú hefðir sloppið við hegningu”.
“Já, það er satt”, svaraði Georg. “En hefði
eg þagað þá hefði eg ekki sagt satt, og eg hefi van-
ið mig á að skrökva aldrei. par að auki gat skeð
að þú hefðir haldið að einhver annar drengur
hefði gert þetta og þú hefðir kanské barið hann
og það hefði þá verið mér að kenna”.
Washington gamli tók Georg litla í faðm sinn
klappaði honum, kysti hann og sagði: “pað er
sárt að missa berja trén; eg hefi kostað miklu upp
á þau og oft verið þreyttur við það að hlynna að
þeim, en það er skaði, sem þú hefir margfaldlega
bætt mér með því að vera eins ærlegur og sann-
orður og þú ert nú; og eg ætla ekkert að hegna
þér fyrir”.
petta er falleg saga; finst ykkur það ekki?
En haldið þið að margir drengir hefðu verið eins
og hann hann Georg? haldið þið ekki að sumir
hefðu reynt að laumast í burtu, án þess að har.n
pabbi þeirra tæki eftir og látið hann halda að ein-
hver annar hefði höggvið tréin ?
Lærið þið allir drengir og allar stúlkur af
þessari sögu, að segja alt af satt og kenna aldrei
öðrum það sem þið gerið sjálf.
Eg sagði ykkur að hann Georg Washington
hefði verið einn af mestu mönnum heimsins.
Hann var fyrsti forseti Bandaríkjanna 1781, kos-
inn í einu hljóði og aftur kosinn í einu hljóði 1792.
Georg Washington var fæddur í Westmore-
land-héraðinu í Virginíaríkinu í Bandaríkjunum
22. febr. 1732, en hann dó að Mount Vermon 14.
desember 1799.
Hann átti engin börn, en hann var kallaður
“faðir þjóðarinnar”..
Fimm dögum eftir að hann var dáinn var það
samþykt í einu hljóði í þinginu í Washington að
hann hefði verið: “Fremstur á stríðstímum;
fremstur á friðartímum og fremsti maður í hjört-
um samlanda sinna”.
Höfuðbærinn í Bandaríkjunum ber nafn hans.
Georg Washington var Jón Sigurðsson, eins og
Sir Wilfrid Laurier er nú Jón Sigurðsson Canada.
Sig. Júl. Jóhannesson.
Stutt saga
Betty sá bárur hringast á braut og endursendast.
Betty kastaði steini í tjörnina. Hringmynd-
aðar bárur mynduðust, sem alt af urðu stærri og
stærri, þar til þær náðu alla leið yfir vatnið, til
landsins hinu megin, þar sem Betty hafði sjaldan
komið.
Hún stóð og horfði hugfangin á hárurnar.
Hún hafði heyrt að ef manni lukkaðist að mynda
bárur, sem næðu til landsins hinu megin, þá hefði
maður hitt á óskastundina og gæti óskað sér hvers
sem maður vildi. Hún fór því að óska sér þess,
sem henni var hugðnæmast á augnablikinu.
“Eg óska mér”, sagði hún, “að eg gæti gert
eitthvað sem myndaði svo stóra báru að hún hring-
aðist út fyrir litla gamla búgarðinn, þar sem eg
hefi alt af átt heima, út fyrir ríkið og alla leið að
hafi”.
Svo hló hún glaðlega og hljóp heim í hús. Hún
kom út aftur, eftir fáar mínútur og bar þá á hand-
legg sér skrautlega körfu.
pessa körfu hafði sjúklingur, Indíána dreng-
ur, búið til og gefið Betty. Hann átti heima tvær
mílur frá Betty.
Oft hafði móðir Betty sent hana með nýja
brauðhleifa, smjör og mjólk og fleira til litla Indí-
ána drengsins, sem var ólæknandi og varð að liggja
allan daginn á legubekk; og Betty kendi í brjóst
um vesalings drenginn, sem aldrei gat gengið,
hlaupið eða leikið sér.
Heimsóknir Betty voru nokkurs konar sól-
skinsblettir á æfi vesalings drengsins og til þess
að reyna að launa Betty, fyrir alla hennar fyrir-
höfn, hafði hann búið til körfuna og gefið henni.
Betty þótti mjög vænt um körfuna og áleit
hana einn af fjársjóðum sínum. penna dag ætlaðí
hún í berjamó og hugsaði sér að fylla körfuna.
Eftir fárra mínútna göngu kom hún á berja-
móinn með fram járnbrautinni. Hún tíndi saman
laufblöðin, sem enn voru vot af morgundögginni
og lagði þau í botn körfunnar og upp með hliðun-
um eins langt og nam. petta átti að bjarga frá
meiðslum fjársjóðnum, sem nú átti að fylla
körfuna.
Rétt þegar hún var nýbúin að fylla körfuna
heyrði Betty lestina blása. Hún flýtti sér að
vatnsgeymsluhúsinu á brautinni; því þar vissi hún
að lestin mundi stöðvast.
Betty þótti ætíð mjög mikið varið í að sjá
lestina stöðvast þarna. pá mátti sjá ýmislegt.
stundum var það fólksflutningslest, og gat þá að
líta skrautbúið fólk á öHum aldri, sem horfði út
um gluggana brosandi. pað þótti Betty gaman.
Stundum var það gripaflutningslest, sem stöðvað-
ist þarna. pað þótti Betty líka gaman að sjá.
f þetta sinn var það fólksflutningslest, sem
stanzaði. Vagnarnir voru afar skrautlegir og fólkið
vel búið.
Betty sá mann fara niður úr lestinni, litast
um skyndilega og slíta upp nokkur vilt blóm, sem
spruttu með fram brautinni. Hún sá hann rétta
blómin upp að glugga og þá sá hún alt í einu að
föl lítil stúlka sat innan við gluggan, og brosti
þegar hún tók við blómunum.
Betty varð forvitin. Hún færði sig nær glugg-
anum og litla stúlkan sá hana og brosti svo vina-
lega.
pað var auðséð að litla stúlkan hefði verið
veik og liðið þjáningar; en hún var nú heldur á
batavegi. petta minti Betty á Indíána drenginn
veika.
pá mundi hún líka eftir körfunni. Hún flýtti
sér að glugganum og rétti körfuna að stúlkunni.
Maðurinn sneri sér við og Betty hélt að hann
ætlaði að banna sér að gefa stúlkunni berin, svo
hún sagði óðamála: “Lofaðu mér að gefa henni
þau. ó! lofaðu mér að gefa að gefa henni þau!”
Maðurinn hikaði, en áttaði sig fljótt og
hneigði sig djúft fyrir Betty. Slíka viðhöfn hafði
Betty aldrei séð áður. Hann tók við gjöfinni og
rétti dóttur sinni.
“Viltu gjöra svo vel að tæma körfuna og rétta
hana svo að gefandanum ?”
En Betty hrópaði áköf: “Nei, nei! Gerðu
það ekki. Berin eru svo miklu fallegri í körfunni
heldur en ef þeim væri helt úr henni. Gerðu svo
vel að taka við körfunni líka. Drengurinn getur
búið til aðra körfu, hvenær sem er”.
“Hvaða drengur er það ?” spurði maðurinn.
Betty sagði þeim alt um drenginn, sem aldrei
gat gengið, hlaupið eða leikið sér, og þau hlustuðu
með athygli. Hún fullvissaði þau um að drengn-
um mundi þykja vænt um að hún hefði gefið litiu
stúlkunni körfuna, úr því að hún var veik eins og
hann. Hann hlaut að skilja það úr því hann var
veikur sjálfur. pað var hún viss um.
“Skilaðu þakklæti frá mér til veika drengsins
og segðu mér nú hvað þú heitir”, sagði stúlkan að-
komna, “>svo eg geti skrifað þér þegar eg kem til
San Francisco.
Betty leit upp stórum augum, og starði á ó-
kunnu stúlkuna undrandi. Loksins sagði hún:
“ó hvað eg hefði gaman af að fá bréf svo langt að”
Aðkomna stúlkan sagðist hafa mestu ánægju
af að geta skrifað henni, þegar hún kæmi vestur
— henni, sem hefði verið sér svo góð. Svo skrif-
aði maðurinn hjá sér nafn Betty og heimili.
Gufuvélin blés og lestin lagði á stað í hægðum
sínum. j
Betty horfði á eftir lestinni eins lengi og hún
gat eygt hana, sneri sér svo við og brosti ánægu-
lega. Hún hugsaði með sjálfri sér: ó, hvað það