Lögberg - 20.12.1917, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. DESEMBER 1917
11
Dœtur Oakburns
lávarðar.
Eftir MRS. HENRY WOOD.
Fyrsti kafli.
En Jana, sem tók tillit til hinnar óforsjálnu
Lauru og vandræðanna sem hún lenti í ef hún
fengi engin föt, reyndi aftur seinni hluta dags-
ins að endurnýja þetta við föður sinn, en ekki
fyr en um kveldið vildi jarlinn láta undan. Og
þá, fremur seint, sagði hann loksins, að fötin
mættu fara, og því fyr sem húsið losnaði við þau
þess betra.
Nú var kl. orðin átta. Jana tíndi saman fá-
ein plögg. ljósleita silkikjólinn, sem sérstaklega
var nefndur og nokkur önnur, sem hún hélt að
Laura mundi helzt þarfnast; með þetta sendi
hún Judith og sagði henni að tala einslega við
lafði Lauru og segja henni hvers vegna fötin
hefðu ekki verið send fyr en þetta. Þannig
stóð á því að Judith stóð í hvísi Carltons og
krafðist að fá að tala við nýju frúna.
)>au eru ekki komin enn þá”, svaraði Hannah
önug.
“Ekki komin”, endurtók Judith. “Lafði Jana
sagði að þau ætluðu að koma kl. sjö”.
“Sömu boðin sendu þau okkur líka; það var
búið að bera á borð og teið tilbúið; en þau eru ekki
komin. Lestin er komin, en hefir ekki komið me5
þau”.
“Nú, jæja”, sagði Judith, sem hugsaði um hve
mikið hún mætti segja og hvað ekki; “viljið þér
segja frúnni yðar að við höfum ekki getað sent
meira af fötum hennar í dag, nema þetta sem eg
kom með, en að hitt skuli verða sent á morgun,
mér þykir slæmt að geta ekki fengið að tala við
hana sjálfa, af því eg hefi sérstök boð til hennar
frá systur hennar”.
“Eg skal segja henni það”, tautaði Hannah í
meira lagi önug;því sá viðburður, að nú skyldi
koma ný stjóm í húsið, var ekki að hennar skapi.
“Mér finst að húsbóndinn hefði getað sagt okkur
þetta áður en hann fór, og ekki — hvað er þetta?”
Hljóðið frá vagni, sem kom akandi að hliðinu
og nam þar staðar, truflaði þær. Evan opnaði
loksins dyrnar, en ekki fyr en hljómur bjöllunnar
ómaði um alt húsið.
Carlton gekk inn í húsið og leiddi ungu kon-
una sína. Hún hafði nú skó á báðum fótum og
Ijómandi fallegt kasmirssjal, sem Oarlton hafði
gefið henni. Hann var góður eiginmaður í þessum
fyrstu ástardraumum sínum. Frásögn Bill Jupps
um komu lestarinnar var ónákvæm. pað var að
cönnu satt að almenningsvagninn hafði komið aft-
ur, en með honum voru engir ferðamenn; hann
hafði beðið eins lengi og hann mátti, og sneri svo
aftur til South Wennook til að sækja þá ferðamenn
sem ætluðu með lestinni kl 9. Dálítið óhapp, sem
ekki hafði sorglegri afleiðingar en þær, að það
seinkaði lestinni, hafði komið fyrir þá lest, sem
koma átti kl. sjö, og sem Carlton og kona hans
komu með, og þetta var orsökin til þess að þau
komu svo seint heim.
Hún kom inn geislandi af ánægju, hlæjandi að
einhverju sem Carlton hafði sagt, og hneigði sig
lítillætislega til vinnufólksins. Hún varð nokkuð
hissa að sjá Judith standa á bak við hitt fólkið.
• “Judith”, sagði hún, “ert þú hér?”
Judith nálgaðist hana og með lotningu. “Get
eg fengið að talafáein orð við yður einslega, lafði
mín, ef yður geðjast að því? Lafði Jana saeði
mér að biðja um það”.
Laura slepti hendi Carltons og starði á hana.
Henni fanst þessi kveðja allundarleg. “Lafði
Laura”, “lafði Jana”. pó að höfð hefði verið enda
skifti á heiminum, hefði Lauru ekki orðið meira
bilt við.
Maður verður að gæta þess, að hún hafði ekki
heyrt neitt um veikindi hins framliðna jarls; þeg-
ar hún yfirgaf heimili sitt til að flýja með Carlton,
var vænst eftir lávarði Oakbum til Cedar Lodge.
Carlton hafði ekki minst á að búist væri við dauða
hans, og á þessari brúðkaupsferð um hinn fremur
afskekta hluta Skotlands, hafði hún ekki séð eitt
einasta blað. Laura vissi því ekkert um þá við-
burði sem átt höfðu sér stað.
“Hvað var það, sem þú sagðir Judith?” spurði
hún eftir litla stund. “Lafði Jana hefir sent þig
til mín? Átt þú við systur mína?”
“Já, lafði. Hún vildi að eg talaði við þig
sjálfa”.
Enginn kvenmaður hafði meiri viðmótslægni
en Laura Carlton. Framimi fyrir hinu nýja vinnu-
fólki sínu, vildi hún ekki láta bera á vandræðunum
sem þessi nafnbót olli henni, eða vekja hinn minsta
grun um að hún vissi ekki hvemig henni var hún
eignuð. Birtan frá ofneldinum og lampanum í
borðstofunni, streymdi gegnum opnu dymar út í
ganginn, og hún gekk þangað inn ásamt Judith.
Carlton fór út aftur, þegar hann hafði fylgt henni
þangað inn, til þess'að líta eftir því, sem þau áttu
enn þá liggjandi í póstvagninum, sem beið eftir
afturkomu Carltons til að taka á móti farangrinum
“Judith, þú kallaðir systir mína lafði Jönu.
Hefir nokkuð komið fyrir lávarð Oakbum?”
Nú hefði Judith líklega haft ástæðu til að
stara; en hún var of skynsöm og æfð vinnukona
til að gera slíkt. Heillri viku eftir að umbreyting-
in hefði átt sér stað. pað virtist næstum ómögu-
Jegt að lafði Laura vissi ekkert um hana.
“Lávarður Oakburn er dáinn, lafði mín”,
svaraði hún róleg, “það er að segja hinn fyrri lá-
varður Oakbum — og húsbóndi minn er nú lávarð-
ur Oakbum”.
“Eg hefi aldrei heyrt slíkt”, sagði Laura og
hné niður á stól af undrun. “Nær dó hann? Hve
lengi hafið þið vitað þetta?”
“Hann dó á þriðjudaginn í vikunni sem leið
lafði. Hann dó af taugaveiki í Chesney Oaks, og
bréfið sem kom með áritun hans í okkar hús á
miðvikudagsmorguninn, var ekki til hans, heldur
til húsbónda míns?”
“Og nær vissuð þið að það var til pabba? Nær
varð þetta fyrst kunnugt heima?”
“Lafði mín, það varð kunnugt um það leyti
sem þér fóruð. Hr. Grey var þar um kveldið, eins
og þér máske munið, og hann sagði frá veikindum
lávarðar Oakbums, og að hann tveim dögum áður
hefði verið svo veikur, að engin von var um bata.
pað væri því lítill efi á því, sagði hann, að bréfin
væri til húsbónda míns, sem jarls af Oakbum”.
“Mér þætti gaman að vita hvort Lewis hefir
vitað þetta?” hugsaði Laura. “Grey talaði við
hann um kveldið, þegar hann fór úr húsi okkar.
En nei, hann gat ekki vitað það”, var hin næsta
hgsun hennar, bygð á hinu takmarkalausa trausti
og ást, sem hún bar til hans, “annars hefði hann
sagt mér það”.
Hún spurði Judith ótal spurninga, hverja á
eftir annari, og hún sagði henni alt sem hún vissi.
Lávarður Oakburn var nú kominn heim aftur,
sagði hún; en hún hélt að hann og hinar ungu
lafðir mundu bráðlega flytja til Cesney Oaks.
“Judith”, sagði Laura loksins aftur, þar eð
aðrar spumingar hennar urðu að víkja úr vegi
fyrir því, sem mest ásótti hana, “var pabbi mjög
— mjög reiður við mig þetta kveld?”
“Lafði, þér gleymið því að eg sagði að hann
hefði verið farin áður en yðar hefði verið saknað.
pað var til að segja honum frá því, að lafði Jana
fór daginn eftir alla leið til Chesney Oaks.
“pað er satt”, tautaði Laura. “Litur hann út
f.vrir að vera mjög reiður yfir því núna, síðan hann
kom heim aftur?”
“Já, eg er hrædd um að hann sé það”, var
Judith neydd til að svra.
“Og hvers vegna komst þú hingað,. Judith?
pú sagðist hafa boð til mín frá systur minni”.
Judith gerði nú grein fyrir hvers vegna svo
lítið af fatnaði hennar kom núna og svo seint.
Boðin frá Jönu voru þau, auðvitað svo lítið móðg-
andi sem mögulegt var, að Laura mætti alls ekki
nálgast f jölskyldu sína í neinu tilliti fyrst um sinn.
Laura rykti höfði sínu aftur á bak með háðs-
legri hreyfingu. “Er það Jana sjálf, sem bann-
færir mig þannig?” spurði hún.
“pað held eg ekki, ungfrú Lau — lafði. Hún
getur ekki þrjózkast við óskum jarlsins”.
“Eg veit að hún vill það ekki”, svaraði Laura
háðslega. “Nú jæja, Judith, segðu lafði Jönu frá
mér, að þetta sé að eins það, sem eg hafi búist við,
og að eg voni að þau öðlist full not skynsemi sinn-
ar áður langir tímar líða”.
0g litla stúlkan hvíslaði að mér um leið og
eg fór, að hún beiddi kærlega að heilsa yður, lafði”
sagði Judith.
“Blessað barnið”, sagði Laura. “Hún er tíu
sinnum meira virði heldur en hin kalda Jana”.
pegar Judith kom út, gekk Carlton inn.
Laura stoð og talaði við liann um hið nýja útlit
ásigkomulagsins; en við enda samtalsins var hún
jafn fróð og við byrjun þess hvað það snerti, hvort
hann hefði vitað um dauða lávarðar Oakbums
áður en þau flúðu. Hann vakti eftirtekt hennar
á teborðinu, sem var mjög iðlaðandi sökum hinna
góðu rétta sem á því stóðu, og sem Hannah hafði
búið til og látið á borðið fyrir löngu síðan.
“Já, rétt strax”, sagði hún; “en eg vil fyrst
fara úr yfirhöfninni. pú verður að gera svo vel
og sýna mér.húsið, Lewis”, sagði hún hlæjandi.
“Eg þekki það ekki enn þá”.
Sem svar, hló Carlton og gekk út í ganginn
með henni. pað var fallegri og rúmbetri bústað-
ur en sá, sem hún var áður í, Cedar Lodge, en mjög
lítið og fátæklegt í samanburði við Chesney Oaks.
Fremst, hins vegar við ganginn, var það herbergi
sem Carlton vanalega veitti sjúklingum móttöku
í, er heimsóttu hann, bak við það herbergi var eld-
húsið, sem sneri út að bakhlið hússins. Beint á
móti eldhúsinu og bak við borðstofuna láu fáeinar
tröppur niður í lyfjastofuna, sem var fast við inn-
ganginn á hlið hússins og hjá aftari stiganum.
Aðalstiginn, sem var hringstigi, var aftast í
ganginum. Laura gekk upp eftir honum ásamt
Carlton. Uppi voru rúmgóð herbergi; skrautleg-
ur samkvæmissalur og þrjú svefnherbergi. í fyrsta
herberginu, sem eftirleiðis átti að tilheyra Lauru,
var Sarah að taka fötin úr bögglinum sem Judith
kom með, tilbúin að þjóna sinni nýju frú.
“Hvaða breytingu sem þú vilt láta gera við
þessi herbergi, Laura, skal undir eins verða fram-
kvæmd”, sagði Carlton. “Ef þú t. d. vilt breyta
einu þeirra í búningsklefa handa------”
Carlton lauk ekki við setninguna sökum þess,
að hávær hringing dyrabjöllunnar ómaði um alt
húsið og truflaði hann, því svo kröftug var hún,
að hún næstum því hristi húsið. Hann sagði
gremjulega.
“Nei, þetta er um of. Ekki einnar mínútu
friður í húsinu, eg er undir eins ónáðaður og verð
líklega beðinn að koma til einhvers. Eg vil ekki
tala við neinn. Farið þér ofan”, sagði hann við
nýju þemuna, “og segið að eg geti ekki sint sjúkl-
ingum í kveld”.
Hún hlýddi en kom strax aftur.
“pað eru ekki sjúklingar, hr. pað er lögreglu-
þjónn. Eg sagði honum að þér gætuð ekki talað
við neinn í kvöld; en hann sagði að hann yrði að
tala við yður”.
Carlton sýndist verða agndofa af skelk við
þessi orð. “Lögregluþjónn!” endurtók hann með
undarlegum og hikandi róm.
“Hann kom hér í gær og aftur í morgun og
spurði eftir yður, hr.”, svaraði stúlkan. “Hannah
var mjög forvitin eftir að vita hvað það væri, sem
hann vildi yður; en hann vildi ekkert segja annað
en það, að það stæði í sambandi við konuna sem
dó í Palace Street”.
Lafði Laura, sem stóð fyrir framan spegilinn
og tók hattinn af sér, sneri við og leit á mann sinn.
“Hvað getur þetta verið, Lewis?”
Aldrei hafði Carlton sýnt sig eins hverflynd-
an og nú. Hann tók ljósið til þess að fara ofan
með það, gekk að dyrunum, kom til baka og setti
það á kommóðuna. Hann gekk að dyrunum án
Ijóss og kom aftur til baka.
“Hvar er lögregluþjónninn?” spurði hann.
“í ganginum, hr.”
“pað er undarlegt að fólk skuli ekki geta
komið á reglubundnum tímum”, sagði hann, um
leið og hann tók vaxljósið og gekk ofan. “Mig
langar til að segja honum að eg vilji ekki tala við
hann, og láta hann koma aftur á morgun”.
Carlton þekti lögregluþjóninn sem einn þeirra
er voru starfandi við rannsókn málsins í Palace
street. Hann heilsaði Car’ton kurteislega, og
hann bauð honum að koma inn í herbergið á móti
borðstofunni.
“Mér þykir leitt að verða að trufla yður svona
seint, hr.”, sagði hann; “en það er slíkur gaura-
gangur á stöðinni okkar yfir þessari sögu, að hann
á sér engan jafningja”.
“Um hvað snýst þessi gauragangur?” spurði
læknirinn.
“pað skal eg segja yður, hr.; við höfum feng-
ið nýjan umsjónarmann, af því hinn var fluttur,
og hann hefir kornist að þeirri niðurstöðu, eða
reynir að komast að henni, að með málið hafi ver-
ið illa farið, annars segir hann, hefði fengist glögg-
ari upplýsingar. Nafn hahs er Medier, og ham-
ingjan veit, það lítur út fyrir að hann vilji skifta
sér af öllu”. (Medler: maður sem skiftir sér af
annara sökum). “Fyrst af öllu, hr., vill hann
spyrja yður um smáatriði, sérstaklega um mann-
inn, sem þér sáuð í stigaganginum, og ótal margt
annað, sem eg nenni ekki að telja upp”.
“Vill hann spyrja mig í kveld?” spurði Carl-
ton háðslega.
“Nei, hr., á morgun, undir eins og þér hafið
tíma til þess; mér fanst að eg gerði réttast í því
að fara hingað og segja yður það í kveld, þegar eg
heyrði að þér voruð komin heim”.
“Svo hann hefir máske í hyggju að fara yfir
málið aftur, þessi ungi umsjónarmaður, er það
ekki?” sagði Carlton.
“Jú, það lítur út fyrir það”, sagði lögreglu-
þjónninn.
“Nú jæja, alt sem eg get sagt honum um
þetta málefni, er honum velkomið. Eg skal koma
á morgun”.
“pökk fyrir, hr. pað væri auðvitað ánægju-
legt ef eitthvað yrði uppgötvað; en ef það verður
ekki, mun hr. Medler sjá hvaða ástæðu hann hefir
til að ásaka okkur um vanrækslu. Góða nótt hr.”
“Góða nótt”, svaraði Carlton og lokaði dyr-
unum á eftir þessum erfiða og ótímabæra gesti.
II. KAPÍTULI. "
Vígslan í St. Markús kirkjunni.
Rétt í miðju South Wennock bæjarins stóð
gamla St. Markús kirkjan, næstum því beint á
móti “Rauða ljóninu” og ofurlítinn spöl frá göt-
unni, og morgunin eftir heimkomu Carltons og
brúðar hans, ruddist fleira fólk inn í kirkjuna
heldur en sæti gátu fengið; því sá orðrómur hafði
borist um bæinn, að hr. Carlton og lafði Laura,
ætluðu að láta vígja sig aftur.
petta var líka tilfellið. Máske vegna tillits til
tvísýnis og hikunar Lauru, máske af þvi sjálfur
hann var tregur til að treysta því, að hin skjóta
undirbúningslausa vígsla þeirra í Skotlandi, sem
hafði verið mjög einföld, væri lögleg, og til þess
að geta sannað að hún væri hans, ef seinna kæmi
til nokkurrar efnar um það, og menn vildu nota
lagakróka gegn honum, var Carlton kominn heim
með konunglegt giftingarleyfisbréf í vasanum,
lagalega úr garði gert. Um þetta var prestinum
gert aðvart, og kl. níu var Carlton og brúður hans
í kirkjunni.
Ef orsökin til þess að þau völdu þenna árdegis
tíma var sú, að þau vildu forðast glápandi áhorf-
endur, þá varð þessi varúðarregla gagnslaus.
Hvernig nýungin barst út, var sú gáta, sem Carl-
ton gat aldrei ráðið á meðan hann lifði. Hann
sakaði hina geistlegu þjóna kirkjunnar, hinn vel-
æruverða séra Jónas, aðstoðarprestinn Lycett,
sem átti að vígja þau, og meðhjálparann, um að
hafa kveikt; þenna orðróm; en þessir embættis-
menn neituðu allir að hafa minst á það við nokkum
mann. Hvemig sem á þessu stóð, þá urðu þau
Carlton og Laura mjög skelkuð, þegar þau í lok-
uðum vagni komu að kirkjudyrunum, og sáu sig
umkringd af afarmiklum mannfjölda, sem náði
frá götunni alla leið að grátunum fyrir framan
altarið, sem þau urðu að ryðja sér til rúms í
gegnum.
“All sterkt til orða tekið”, segir einn eða ann-
ar umvöndunarmaður. “Mjög skelkuð!” En það
virtist þó rétt lýsing af Carlton. Laura var með
fallega kasmirssjalið, sem hann hafði gefið henni
og ljósa silkikjólinn, er Jana sendi og hvítan hatt
með blæju, sem hafði verið keypur einhvers stað-
ar meðan hún var á ferðinni. Hún stóð fyrir fram-
an altarið niðurlút og blóðrjóð í framan, einmitt
eins og menn gátu ímyndað sér að ung brúðir
undir slíkum kringumstæðum mundi gera; hún
leit ekki eitt einasta augnablik á múginn og sýnd-
ist engan gaum gefa honum. petta var ekki til-
fellið með Carlton. Hann stóð náfölur og hafði
ekki getað fengið einn blóðdropa til að lita kinnar
sínar, þó hann hefði viljað, en horfði viðstöðulaust
yfir öxl sína, ekki á þann ergilega mannf jölda, sem
hann hefði eflaust kastað í heild sinni út í næstu
tjörn, ef hann hefði getað, svo reiður vann hann
honum, heldur eins og hann væri þvingaður til
þess af einhverjum leyndum ótta. Var hann
hræddur við að faðir konu sinnar, lávarður Oak-
bum, mundi koma á þessum seinasta og gagns-
lausa tíma og banna vígsluna? South Wennock,
sem hrósaði sér yfir dómgreind sinni, sagði það.
Brúðarsveina og brúðarmeyjar hafði Carlton
gleymt að útvega sér. Meðhjálparinn var brúðar-
sveinn, en Laura varð að gera sig ánægða með að
vera án brúðarmeyjar. Giftingarhringnum var
smokkað á fingur hennar, og þau sneru sér frá
altarinu eins áreiðanlega gift, eins og áður hefði
enginn flótti átt sér stað. í konunglega leyfis-
bréfinu var hún nefnd Laura Chesney eða Carlton
og það var á þann hátt að hún skrifaði nafn sitt
í kirkjubókina. En þeim vildi til óheppilegur
eftirleikur.
SALTFISKUR
Vér höfum byrgðir af söltum fiski, sem hefir verið til-
reiddur undir sérstakri umsjá vorri, í vorum eigin húsa-
kynnum. —
Verðið er ótrúlega lágt. Einnig höfum vér mikinn
forða af
. PORT NELSON BRAND.
FISKIBOLLUR.
NORSK SPIKSÍLD, K.K.K,
REYKT SÍLD.
NORSK ANCHOVIS.
HELLUBAKAÐ BRAUÐ.
FLATBRAUÐ.
MYSUOSTUR.
H L AUPOSTUR.
KRYDD-OSTUR.
Biðjið um PORT NELSON BRAND hjá kaupmanni
yðar. —
pað borgar sig margfalt að kaupa vörur, sem bera
innsigli vort.
Ef kaupmaður yðar hefir ekki vörur vorar, þá gerið
svo vel að skrifa oss nafn hans og áritun.
PORT NELSON FISH CO. LTD.
936 Sherbrooke Street - - Winnipeg, Man.
PHONE: Garry 967.
MÁ VERA að þér hafi aldrei komið til hugar að þaö
að kaupa eldspýtur væri verk sem útheimti varúð og þekk-
ingu í þeim efnum. En svo er nú samt.
pað er áríðandi að þú kaupir engar aðrar eldspýtur en
EDDYS
EFNAFRÆÐISLEGA SJÁLFSLÖKKVANDI
“HLJÓÐLAUSAR 500”
Eddyspýturnar, sem engin glóð er eftir af. Eddy er
sá eini, sem býr þessar eldspýtur til í Canada og hefir
hverri einustu eldspýtu verið difið ofan í efnafræðisblöndu,
sem alveg tryggir það að ekki lifi í viðnum eftir að slökt er.
Gáið að orðunum “Efnafræðislega sjálfslökkvandi,
hljóðlausar 500” á eldspýtnastokknum.
Kaupið Jólagjafir
Karlmanna
á þeim stað sem eingöngu er verzlað
með karlmanna-varning
auiiuiiiiiiiiiiiuiuuiiiiuiii;iHniiiiiiii!i!!niniiiiiii!

FATNADIR
HATTAR
SKYRTUR
Stiles & Humphries Ltd.
Portage Ave.
ADANAC GRAIN COMPANY,
LIMITED
HVEITIKAUPMENN
Tals. Maln 3981
1203 Union Trust.Building
WINNIPEG
208 Drinkle Block,
Saskatoon, Sask.
27. september 1917.
Bóndi góður!
Ekki nema á þeim korntegundum, hveiti, höfrum og
flaxi, sem ekki ná fyrstu flokkun, er hægt að mæta verð-
samkepni. pað eina sem getur verið að ræða um er tegunda-
mismunurinn.
Adanac Grain Co., Ltd. hefir tekið upp þá aðferð í skoð-
un á hveiti, sem algerlega fyrirbyggir rangindi. Vér höfum
óháðan umsjónarmann, sem í mörg ár var aðal aðstoðar um-
sjónarmaður sambandsstjórnarinnar. Hann lítur eftir öll-
um vagnhlössum sem oss eru send og hans ummæli fylgja
því sem seljandi hefir fengið.
í sambandi við þær korntegundir sem samkepni er hægt
að koma að, er vort félag betur sett til að gefa góðan árang-
ur. Aðal ráðsmaður vor hefir haft þrjátíu ára reynslu 1
þeirri grein — bæði hvað innkaup snertir úti um landið og
eins á útflutningi til annara landa. Hans reynsla er peninga
virði í þinn vasa.
Sendið vagnhlass til reynslu og mun það tryggja fram-
hald verzlunar—því góður árangur eykur viðskifti.
Yðar þénustubúnir
ADANAC GRAIN COMPANY LIMITED