Lögberg - 25.04.1918, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
25. APRÍL 1918
I
Kaupmannahafnar
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóbak.
Munntóbak
Búið tilúr hin-
um beztu, elstu,
safa- mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
rangt að dæma um meðferð söng-
leikanna á þeim tíma.
Eg komst fljótt að niðurstöðu
um >að, að allsendis óhugsandi
var fyrir mig að dvelja til lengd-
ar á hóteli, þar var aldrei stund-
arfriður til æfinga. pess vegna
herti eg upp hugann og einsetti
mér að fá herbergi á kyrlátum
stað. — Húsnæði og fæði hefir
farið mjög hækkandi frá þeim
tímum; því þá mátti fá gott her-
bergi og fæði fyrir fimm franka
á dag.
Kennari minn, Jacques Bonhy
átti heima skamt frá Are de
Triomhpe, og eg ætlaði, ef unt
væri, að fá mér bústað, er eigi
væri lengra í burtu þaðan en svo,
að eg gæti gengið í kenslustund-
iraar.
Mér tókst að lokum að finna
rétta staðinn, og þar fékk eg
rúmgott herbergi með fallegum
húsgögnum. Húsráðandinn var
roskin hefðarfrú, hámentuð og
ljúfmannleg í framkomu. Hið
eina sem eg fann að mig skorti
tilfinnanlega, var píano, án þess
gat eg ekki lært hlutverkin, sem
mér voru sett fyrir. Eg fór út
í hljóðfærabúð og leigði eitt, fyr-
ir tíu franka á mánuði, það var
ekki stórt hljóðfæri, en tónarnir
voru einkennilega þýðir og hrein-
ir. Eftir það byrjaði eg að
vinna. — pað vita sem betur fer
fáir, hvað eg lagði að mér vetur-
inn þann, en án þess hefði eg
beðið hræðilegasta ósigur og al-
drei orðið söngkona, sem vert
hefði verið að hlusta á!
Hlutverkin, sem eg æfði fyrst
hjá hinum nýja kennara mínum.
voru engin barnaleikföng, nei,
eg byrjaði á Amneris, Carmen,
Dalila o. s. frv. alt með frönsk-
um textum; málið stóð mér dá-
lítið í vegi, og lagði eg þó einnig
hart að mér, við að ná sem beztu
valdi á þvi.
Jacques Bouhy var ávalt góð-
ur við mig, þó var hann oftast
fremur fáorður og alvarlegur.
Einu sinni lánaði hann mér ein-
tak sitt af Samson og Dalila, til
þess að eg gæti skrifað upp
kvæðin.. Á framsíðu bókarinnar
voru rituð með eigin hendi Saint-
Saens þessi orð: “A. M. Bouhy,
grand prétre et grand artiste”.
Eg hafði ávalt skoðað kennara
minn stórvel hæfan í list sinni,
en nú skildi eg fyrst til hlítar, að
hann hlaut að vera meistari!
Næstu mánuðina lagði eg
meira kapp á námið, en nokkru
sinni fyr, enda gaf kennári minn
mér í skyn, að hann hefði von
um að þess yrði ekki mjög langt
að bíða, að eg fengi að reyna mig
opinberlega á einhverju stóru.
Eg fór á óperu-leikhúsið svo
að segja á hverju kveldi; naut
stundum ánægju, en leiddist oft-
ar; mér fanst alt vera of tilbreyt-
ingalítið, söngverkin oft hin
sömu, eða þá mörg í röð eftir
sömu höfundana. Faust, Mig-
non, Carmen og Hamlet voru al-
gengustu sööngleikimir, en rétt
ekki nema með höppum og glöpp-
',um, ef manni gafst kostur á að
heyra stærstu óperur Wagners,
eða þá nokkuð eftir höfunda nýj-
ustu stefnunnar, svo sem De-
bussy, Dukas og Strauss. Mér
fanst líka ávalt að óperur þessar
væruhvergi nærri rétt vel sýnd-
ar, og fanst alt af vanta einhvern
sannan hátíðleik og alvöru í út-
færslu þeirra.
En á sama tíma heyrði eg lát-
ið ósköpin öll af þýzku óperuhöll-
unum og gullöld sönglistarinnar
í Berlín. petta gerði það að
verkum, að eg fór að ókyrrast í
Parísarborg og sú trú, var smátt
og smátt að komast inn hjá mér,
að án þess að fara til pýzkalands
mundi eg aldrei ná því takmarki
sem eg hafði verið að keppa eftir
með svo miklum erfiðismunum;
og mér fanst tækifærin mundu
hljóta að vera þar, svo margfalt
miklu fleiri, þar sem úr væri að
velja mörgum hundruðum af
heimsins fullkomnustu óperu-
hölíum. Ef þar voru ekki tæki-
færin fyrir unga, stórhuga söng-
konu til þess að ryðja sér braut,
hvar voru þau þá?
Til Berlín varð eg að komast
hvað sem tautaði — þeim ásetn-
ingi gat ekkert haggað.
(Framh.).
Heiðarleg gjöf.
pess ber að geta sem gert er
af góðum og hlýjum hug.
Söfnuðir mínir í N.D., á Garðar
Mountain og Eyford hafa nýlega
í sameiningu vottað okkur hjón-
unum mikla velvild og virðingu,
með því að færa okkur heim nýj-
an “Automobil”, sem þeir færðu
okkur að gjöf. — pessa heiðar-
legu rausnargjöf safnaðanna,
þökkum við hér með innilega; og
það því fremur, sem hún er okk-
ur augljós Vottur um illa verð-
skuldaða samúð og einlægan vin-
arhug, sem okkur hefir í hví-
vetna verið sýndur þar síðan að
við komum.
pt. Winnipeg 22. apríl 1918.
Páll Sigurðsson
í rökkrinu.
Sjötugs hallann hinsta fer
hugur karls með ráðum,
drjúgum hallað degi er
dauðinn kallar bráðum.
Nær hann kallar nafnið mitt
nefnt mun falla komið,
þá hann snjalla þeytir sitt
þrumu gjallarhomið.
pjóð að segja þykir leitt,
því úr vegi hálfur,
jeg á eigi eftir neitt
annað en deyja sjálfur.
J. G. G.
Frá íslandi.
Á þingmálafundi á Blönduósi
26. marz, samþyktu Húnvetning-
ar að skora á þingið að krefjast
fánans nú þegar eða skilnaðar
við Dani að öðrum kosti.
Símskeyti frá Hjalteyri 27. marz
í gær gerði hér voðaveður af
norðaustri með sjógangi og
hríð. Rak þá aftur inn ísinn, sem
komin var á útrek, og fylti inn
að samfrosna ísnum, sem nú er
út á Hörgárgrunn.
Á innleið braut ísinn bryggjur
Thorsteinssons hér utan á eyr-
inni alveg, sömuleiðis bryggjur
Ásgeirs Péturssonar og Samuel-
sons innan á eyrinni og skemdi
fleiri. Kveldúlfsbryggjan er þó
óskemd.
Tjónið sem af þessu er orðið,
er afarmikið.
Lagarfoss liggur enn á Sauð-
árkrók og getur ekkert aðhafst.
Sterling er á Reykjarfirði. Ef
veður hægir, er von um, að ísinn
greiðist svo í sundur, að Sterling
komist hingað.
Pétur M. Bjarnason, Bjöm J.
Blöndal skipstjóri o. fl. hafa ný-
lega keypt seglskútu vestan af
Arnarfirði, um 30 smálestir að
stærð, fyrir um 7 þús. krónur.
Skipið heitir “María” og kom að
vestan núna um helgina. pað er
úr eik, og á nú að setja í það
gangvél.
Rafmagnstöð tii lýsingar hef-
ir verið komið upp í Kleppsspít-
alanum. Vélar til stöðvarinnar
voru fengnar frá Ameriku. Stöð-
in kostar uppkomin um 15 þús.
krónur.
Fjalla-Eyvindur Jóhanns Sig-
urjónssonar er kominn út í nýrri
skrautútgáfu á dönsku með
mörgum myndum (úr kvikmynd
sem gerð var af leiknum). Upp-
lagið af þessar nýju útgáfu er að
sögn 10 þúsund — en ekkert ein-
takið hefir þó komist hér á bóka-
markaðinn enn.
Áræðin stúlka.
Sextán ára gömul stúlka tók
sig til á mánudaginn og gekk hús
úr húsi á Burrows Ave. hér í
bænum, og stal öllu, sem hún
fann verðmætt og gat með sér
tekið. pegar hún náðist var hún
búin að húsvitja í 15 húsúm, og
hafði náð $200.00 í peningum og
þó nokkuð af gullstássi.
i _________ ________
Walker.
Hin fræga leikkona PhyllÍ3
Neilson-Terry, kemur fram á
leiksviðið seinni part þessarar
viku, í leik, sem heitir “The
Land of Promise”. Efnið er
Canadiskt í húð og hár; tekið úr
nýbyggja lífinu, víðsvegar um
hinar einkennilegu sléttur Vest-
urlandsins. pama er efni fyrir
alla, þar geta flestir stungið
hendinni í sinn eigin barm. Hinn
29. og 30. apríl, verður sýndur
hrífandi leikur, er nefnist: “A
Kiss for Cinderella”, og leikur
Miss Maud Adams aðal- hlut-
verkið.
Orpheum.
Næstu viku verður fjölbreytt-
prógram á leikhúsinu, eins og
að undanfömu.
Má sérstaklega tilnefna, ‘Han-
ky Panky”, “In the Taxi”, “Miss
m
Takið eftir
VÖRUMERKINU

Sendið oss mynda-
plöturnar yðar
og þér munuð fljótt sjá mismun á
myndunum. Ágætis útbúnaður, þaul-
æfðir verkamenn og ósvikið efni, hjálp-
ast að því að stækka phobo finishing
deild voro.
Látið oss reyna — það sakar eigi
Mail Order Department
fyrir utanbæjar fólk.
231 PORTAGE AVE.
Beint á móti pósthúsinu.
ÍíítS

LIMITED
OPTICIANS
©©©©©©©©©
PURITY FLOUR
(Government Standard)
er ekki “Stríðsmjöl”, heldur
Canada “Stríðstíma hveiti”-
Notið það við alla brauðgjörð
PURITV
FLOUR
"MORE
BREAD
AND
BE.TTER
BREAD’’

Dolly Dollars” og “The Yankee
Prince”. Ruth Budd, stúlka, sem
getur flogið eins og öm o. fl.
pá má ekki gleyma “The Hon-
eymoon” eftir Aaron Hoffman,
einhverjum þeim skemtilegasta
smáleik er hugsast getur.
Eddie Mack og Dott Williams,
sýna allskonar furðudans.
Loks verða sýndar myndir eins
og að undanförnu úr hemaðar-
lífi Breta.
Dominion.
Myndin sem þar verður sýnd
næstu viku, heitir “The Lie”.
Höfuðpersónuna leikur Elsie
Ferguson, sem nú er talin að vera
ein hin ágætasta kvikmynda leik
kona í heimi.
Mr. Charles Maign, sá hinn
sami er útbjó “The Blu Bird”
fyrir hreyfimyndir, hefir útfært
leik þenna fyrir tjaldið.
Seinni part þessarar viku verður
sýndur “The Blu Bird”, og hefir
aðsóknin verið feikilega mikil
áður.

ALLA pESSA VIKU
Síðdegis miðvikud. og laugard
Phyllis Neilson-Terry
kominn til baka aftur
með hinn merkilega enska leik
The I.and of Promice
og sem gerist í Vesturlandinu
Tvo daga—byrjar 29. apríl
Charles Frohman gerir
kunnuga
Maud Adams
í hinum nýja leik Barries
... .“A kiss for Cinderella”. .. .
Sætasala byrjar á föstudag.
Verð $2.00 til 50c.
Þegar sjúkdómurinn er undir tannrótunum
pegar svo er ástatt aS sjúkdómur
hefir komiBt 1 beiniB, undir sjálírl
tannrótinni, er sjálfsagt a8 draga
tönnina út. Saga tannlækninganna
er full af allskonar f&gætum sjúk-
dúms tHfellum, sem stafa frá tönn-
unum, þar á meðal, gigt, tauga-
veiklun og tæringu. Ef eitthvaB
gengur ati tönnunum i þér, þú
skaltu ráígast um þaÖ viS mig.
LæknisskoCun úkeypis.
Dr. C. C. JEFFREY,
,,Hinn varfærni tannlæknir"
Cor. Logan Ave. oé Main Street, 'Winnipeé
Hogr:UU LDDSKINN
Ef þú óskar eftir fljótri afgreiðalu og haesta verði fyrir ull og loðakirn.akrifið
Frank Massin, Brandon, Man.
Skrifið eftirverði og áritanaspjöldum.
4 SÓLSKIN
klappaði honum og kjassaði hann, því að aldrei
hafði mér þótt vænna um hann en iþann dag.
En álftimar fengu að vera í friði eftir það um
sumarið. ,
G. M.
—Dýravinurinn
Vormenn Islands
Vormenn fslands! — Yðar bíða
eyðiflákar, heiðalönd.
Komið grænum skógi’ að skrýða
ekriður berar, sendna strönd!
Huldar landsins verndarvættir
vonarglaðar stíga dans,
eins og mjúkir hrynji hættir,
heilsa börnum vorhugans.
Ungra krafta’ og gáfna glæðing,
göfgi’ í hugsun, verki, list,
íslenzk þjóðar-endurfæðing,
fsland frjálst — og það sem fyrst!
— petta’ er helgum rúnum ritað,
röskva sveit á skjöldinn þinn!
Fegra merki geislum glitað
getur ekki himininn.
Hér er þunga þraut að vinna, —
Iþú átt leikinn, æsku-her!
Sjálfsagt munt þú síðar finna
svalan blása móti þér.
En úr því að þinn er vakinn
þróttur, vilji, megin-trú,
verðurðu, ekki’ af velli hrakinn, —
vísum sigri hrósar þú.
Farðu’ um móðurmálið höndum
mjúkum bæði í ræðu’ og söng!
Fjallkonunnar láttu löndum
lýsa gullna ennisspöng! —
Frjáls og djarfur stattu í stafni,
stýrðu beint og sveigðu’ ei af,
svo þeir kenni’, að konga jafni
knerri þínum sigli’ um haf!
Láttu aldrei fánann falla!
Fram til heiðurs stigið er.
Hver sem vill má hrópa’ og kalla
Hæðnisorð að baki þér.
Seinna’ á þínum herðum h\ila
Heill og forráð þessa lands,
þegar grónar grafir skýla
gráum hærum nútímans.
Vormenn íslands, vorsins boðar,
vel sé yður frjálsu menn!
Morgun skóga’ og rósir roðar,
rækt og trygð er græðir senn.
Notið vinir vorsins stundir,
verjið tíma og kröftum rétt,
búið sólskært sumar undir
sérhvern hug og gróðurblett!
Guðm. Guðmundsson.
Kisa beiðist gistingar.
Fyrir nokkrum árum vaknaði bóndinn á ein-
um af hraunbæjunum framarlega í Kelduhverfi
eina nótt við það, að köttur ólmast og mjálmar
sárt á glugganum hans; rigning mikil var úti og
veður var hið versta. Bóndi var dýravinur, smeygði
sér í eitthvað af fötum, og fór út; en þegar hann
opnaði bæinn, var þar úti fyrir ókunnugur köttur
með tvo litla ketlinga, sem voru nýlega famir að
sjá, og mjálmaði upp á bónda. Hann tók vel á
móti kisu, og veitti henni húsaskjól. Litlu síðar
spurðist það upp, að læða þessi átti heima þar úti
á bæjunum, og hafði hana vantað lengi; hafði hún
sézt um sumarið í hrauninu nokkuð frá þessum
bæ, sem hún leitaði gistingar á. pegar óveðrið
kom, hefir henni þótt óvistlegt í hrauninu, og bor-
ið ketlingana á víxl spöl og spöl, þangað til hún var
komin heim að bænum. En ekki hefir henni þótt
nóg að ná húsum, heldur tekið það eftir mönnun-
um að fara upp á glugga þótt á ókunnugum bæ
væri. par sem annars er títt að opna glugga, venj-
ast kettir oft á að koma á þá og beiðast inngöngu,
en ekki veit eg önnur dæmi en þetta fyrir því, að
þeir hafi gert það annars staðar en heima.
HI.ÁR. WINNIPEG, MAN. 25 APRÍL 1918 Nr. 17
Skjóni Bílda Álftaveiðar.
Skjóni í túninu.
Skjóni var hreint ekki eins mikill túnþjófur
eins og hann fékk orð fyrir, og það var hreint ekki
honum að kenna, að hann fór inn á túnið í þetta
skifti. Hann var að nudda hausnum upp við spýt-
una í hliðinu í mesta sakleysi, en þá lagðist hún
með öllum sínum þunga ofan á hausinn á honum,
og þegar hann kipti hausnum undan, féll hún
niður. Og þegar hann nú sá hliðið opið. og hon-
um var orðið gramt í geði út af spýtunni — þá
varð freistingin honum of sterk.
Hann fór þó að engu óðslega. Hann labbaði
hægt og gætilega heim eftir tröðinni og beygði
svo út af, þegar hann kom að blettinum, sem
hafði verið sléttaður fyrir nokkrum árum. par
bar hann niður, því þar var grænast.
En Garmur sá til hans þaðan, sem hann lá
fram á lappir sínar upp á skemmuburstinni; og
hann vissi skyldu sína. Hann stökk þegar af stað
til að reka hestinn úr túninu. Hann hljóp til
Skjóna og gjammaði af öllum mætti, en Skjóni
sneri að honum. afturendanum með stakri fyrir-
litningu. Og Garmur kannaðist við af gamalli
reynslu, að það var sá endinn, sem varasamt var
að fara of nærri.
Svo hélt Skjóni áfram að bíta og Garmur að
gjamma.
Steinka vinnukona var úti á túninu að hreinsa
upp seinustu hrúgumar af áburðinum síðan um
vorið. Hún Heyrði hundgjána og fór að selfæra
sig þangað til að veita Garmi lið, en hún var nú
ekki bráðfljót að komast úr sporunum, og Skjóni
notaði tímann dyggilega á meðan.
En svo kom að því, að hún komst þó þangað
sem þeir voru. Hún atti nú Garm af öllum ktöft-
um, svo hann gleymdi næstum því varúð sinni og
fór að verða nærgöngulli en ella; en Skjóni beit
rólegur.
Afturhófamir á Skjóna voru illræmdir þar í
bygðarlaginu, og Steinka þekti þá vel. Hún gekk
því á hlið við Skjóna og sigaði hundinum, svo að
hún sjálf þrútnaði út, eins og hún ætlaði að
spring. Hún var með klámna reidda um öxl og
rak hana af svo miklu afli í lendar Skjóna að
skaftið hrökk 1 sundur um þvert, og sá hlutinn,
sem Steinka hélt á, flaug í loft upp.
Garmur sá tilræði Steinku sér til aðstoðar og
stökk í hælana á Skjóna, um leið og hún greiddi
höggið, og beit hann óþyrmilega. En í sama vet-
fangi sló Skjóni frá sér með afli miklu, svo Garm-
ur tókst upp og hentist langar leiðir burtu.
Og svo hélt Skjóni áfram að bíta eins og ekk-
ert hefði í skorizt.
Garmur hljóðaði aumkunarlega, og þó hafði
höggið ekki hitt hann. Hann hafði tekist á loft
af ofboði.
Og Steinka stóð með klárubrotið í höndunum
öldungis ráðalaus. En Skjóni úðaði í sig grasinu
eins og hann gat og lagði kollhúfur all-drýginda-
lega.
En framan að Skjóna þorði hvorugt þeirra.
Gamla konan, móðir húsfreyjunnar kom í