Lögberg - 01.08.1918, Qupperneq 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1. ÁGÚST 1918
7
Þáttur af
Halli af Horni, Snorra presti og
Hallvarði Hallsyni.
Eftir Gísla Konráðsson.
(Framhald).
22. kap. Hallvarður flytur hval Jóns
lögmanns.
Hallvaröur keyti nálægt þessum
tíma aö Ólafi lögréttumanni Jónssyni
á Eyri í Seyöisfiröi skip eitt gamalt,
er hann haföi haft til hvalveiöa og
Gnoö hét. Haföi Ólafur veriö aeriö
fengsæll hvalskutlari á fyrri árum
sinum, en geröist nú gamlaður mjög.
Hafði Hallverður skip þaö oft til sjó-
fara sinna, og er sagt, aö mjög bætti
hann aö því. Sjálfur var Hallvarður
skipasmiður mikill, og höfðu menn
trú á, að engum þeim skipum hlekt-
ist á, er hann smíðaði. Þaö ætla
menn, að nálægt þessum dögum færi
hann bygðum í Skjaldabjarnarvík í
Strandasýslu, en aö engpi finst þá
getið Jóns bróðir hans, og er helzt að
sjá, aö hann væri þá andaður eöa frá
sjóförum með einhverjum hætti.
Taliö er að Hallvarður flytti sig á
Gnoö m«Ö Þorgeröi ráöskonu sína í
Skjalabjarnarvík, sem hann haföi
keypt. Jón, sonur Ólafs lögsagnara
og lögréttumanns á Eyri, fékk vísi-
lögmannsdæmi og bjó um hríö í Mið-
húsum á Reykjanesi. Hann átti Þor-
björgu Bjarnadóttur sýslumanns á
Þingeyrum Halldórssonar. Nær þess-
um tíma var það, að hval rak að
Dröngum, að því er talið er. Keypti
Jón vísilögmaður þar hval eigi all-lít-
inn- En fyrir því að Jóni þótti erfitt
aö koma þeim hval að sér, þá falaði
hann af Hallvarði aö flytja hvalinn
til sín sjóveg. Tók Hallvarður lítiö
undir þaö í fyrstu, en tók þó eigi af
meö öllu. Maöur hét Þorsteinn og var
Böðvarsson, kallaður skenkur, Barð-
strendingur einn, óreiöumaöur og
þjófur, og varö hann sekur þar um.
Var honum lýst á Skálanesþingi og sú
lýsing lesin á alþingi; þvi var hann
“skenkur” kallaður, aö oft stal hann
því á einum bæ, sem hann gaf á hin-
um. Hann var lítill vexti heldur, en
röskur til sumra hluta, einkum til
sláttar og sjófara. Mælt er, að Þor-
steinn væri um hríö með Fjalla-Ey-
yindi. Stundum hafði og Hallvarður
leyft honum skjól meó sér. Sökuin
þess að nú var eigi viö kostur Jóns,
bróður Hallvarðs, er flestir ætla, að
þá væri látinn, þá tók Hallvarður
Þorstein með sér aö flytja hvalinn.
Eigi voru aðrir hásetar hans. Og er
Hallvarður hugði, að sjógæftir
mundu haldast um stund, steig hann
á Gnoð og þeir Þorsteinn. Mælt cr
aö vel byggi Hallvarður sig út i ferö
þá. Sótti hann hvalinn aö dröngum
og hélt svo vestur fyrir Strandir all-
ar. Er svo sagt, að þá er hann fékk
eigi segli viðkomið og logn var veð-
urs, reri hann jafnan annari hendi á
móti Þorsteini. Þá er Hallvaröur
sigldi fyrir Axlarfjall, fékk hann með
engu móti be'ygt svo djúft fyrir það
sem hann vildi, og var svo sem þann
veg væri sogað skipið aö sér, og sveif
það alt inn undir bjargiö, og það svo
nær, að við lá, að brotna mundi. Tók
þá Hallvarður aö slangra í bjargið
nokkr.um sinnum, en það er haft eft-
ir Þorsteini, að þá er Hallvarður
varpaði hinum hinsta steini, þá kvað
hann um leið visu, er Þorsteinn fékk
þó eigi numið, en hann heyröi í bjarg-
jnu hljóð mikið og óþekkilegt, og
eimdi lengi eftir, en kvað afarhátt við
í fyrstu, en engan sá hann. Fékk
Hallvarður þá beint til djúps og
fengu þeir þá lengi byr góöan, og alt
sigldu þeir þá fyrir ísafjaröardjúp og
alla leið komst Hallvaröur fyrir Vest
firði slysalaust, og tók hvergi land
nema að Látrum að Bjarnar bónda.
Þaöan byrjaði honum vel og tók hann
land að Miöhúsum á Reykjarnesi og
skilaöi hvalnum. Þá er sagt að Þor-
björg, húsfreyja lögmanns, léti bera
Hallvarði þorsk mikinn, tíu merkur
smjörs í öskjum og tíu marka skál
með skyrhræring og litla mjólk út á,
og æti Hallvarður víst þá alla, og
mælti, er hann setti frá sér: “Þarna
er bollinn og þarna eru holurnar”, og
þótti mönnum það likast því, að hon-
um þætti sér eigi ofveitt. Þar lét
hann Þorstein frá sér fara, og þó að
hann væri kallaður knár sjómaður,
sagöi Hallvaröur, aö sveinstauli sá
Væri helzt til smávika innan um skip
og til engrar áreynslu. Þó er þess
viðgetið, aö hann gyldi Þorsteini ríf-
lega fyrir förina, en skipaði honum
sem fyrst að veröa á brott, því aö eigi
vildi hann láta gripa hann í sinni
fylgd. Lögmaöur galt Hallvarði silf-
ur fyrir hvalflutninginn, og er þess
eigi getið, að Hallvarður fyndi að því
Þar seldi Hallvarður ferju sína Gnoð
og er svo að sjá, sem hana keypti Jón
prestur að Stað á Reykjanesi Ólafs-
son prests Eirrkssonar. Var þaö skip
þar síðan lengi á hvolfi, og var mat-
ast undir því á engjum. Hall-varður
gekk þaðan norður heim. Eru þetta
flest frásagnir Ingimundar hrepp-
stjóra Grímsonar, er löngu síðar bjó
að Miöhúsum.
23. kap. Hallvarður kemur á Klaufa-
staði.
Jón hét maður Kolbeinsson, er bjó
á Klaufastööum í Gufudalssveit. Guð-
björg hét kona hans. Hallvarður
kom oft á Klaufastaði og gisti þar,
því kunnleikur var með þeim Jóni
bónda. Þaö var eitthvert sinn, að
hann kom seint um kv'eld og settist á
pallstokk. Ljós brann í baðstofunni,
en skugga bar á, þar er Hallvarður
sat. Guöbjörg mælti: “Þaö er dimt
þarna, Hallvarður minnl” “Nú!”
kvaö Hallvarður. “Mig gildir einu,
þó að allir árarnir væru hérna í kring-
um mig”. Er því frá þessu sagt, aö
sjá megi, hvað einrænulegur hann var
og gjarn að ægja mönnum. Það var
og öðru sinni, aö Hallvarður kom á
Klaufastaði, er Guðbjörg var eigi
heima, og beiddist drykkjar. Ingibjörg
hét dóttir Guöbjargar. Hún bar Hall-
varöi átta marka ask með súra blöndu
Hann tók við, rendi af, og rétti
meynni aftur askinn og mælti: “Það
var klént, stúlka mín I” Bauð hún
honum að bæta viö hann, en eigi þá
hann þaö. Ingibjörg var móöir Sess-
elju, er átti fyrr Níels Sveinsson aö
Kleifum í Gilsfirði. Vora börn þeirra
Jón, Sveinn prestur, Daði, er kallaði
sig hnn gráa, en sumir nefndu hinn
fróöa, Karítas og Guörún. Frá þessu
hefir Daöi sagt. Sesselja liföi, er
þetta var ritað, með Sveini presti
syni sínum á Staöarstaö, og var uin
nírætt.
24. kap. Frá Hallvarði og Erlendi
presti.
prest, aö bæöi hefði hann farið stel-
andi og ljúgandi á stólnum í dag, því
að þrjár tilvitnanir hans hefðu verið
rangar og frá öörum teknar. Ekkert
>akkaði Hallvarður með jafnmiklum
virtum sem prédikan prestum, ef hon-
um gast vel að. Þetta er sögn Daða
Níelssonar.
25. kap.
A

When using
WILSON'S
FLY PADS

READ DIPECTIONS
\ CAREFULLY AND /
FOLLOW THEM/
SV/ EX ACTLY
Er miklu betri en gúmi flugnapapplr-
lnn. Hreinn i metSferS. Fæst hJ4
lyfsölum og matvörusðlum.
Halldór Jakobsson frá Búöum Eir-
íkssonar, Steindórssonar haföi nú
Strandarsýslu og bjó að Felli í Kolla-
firði. Hann átti Ástríði Bjarnadótt
ur sýslumanns á Þingeyrum Halldórs
sonar. Presti þeim var veitt Árnes
/'1760J, er Erlendur Þorsteinsson hét,
Þorkelssonar úr Vestmannaeyjum.
Það hafði verið eigi allfá ár, áður en
Hallbjörn fór vygðum í Skjaldbjarn
arvík, að hann gekk eigi til altaris,
og prestur sá, er Helgi Einarsson hét,
faðir Árna stiptprófasts, er þá hélt
Stað i Aðalvík, vandaði um þaö viö
Hallvarð. Kom hann þangað þegar
eftir Vigfús prest, því aö hann fór
jafnskjótt austur aftur til Kálfafells
í Hornafirði- En eigi tjáði Helga
presti að vanda um slíkt viö Hallvarð
og virtist mönnum prestur eigi viö
honum hrökkva, þá er í kappræöur
sló með þeim. Erlendur prestur fann
og að því viö Hallvarð, er hann kom
í Skjaldabjarnarvík, og baö hann góð
fúslega að hneigsla eigi aðra með
slikri framferð. Hallvaröur kallaöi
honum það vel fara, því að englnn
mætti þröngva öörum til slíks, og af-
teknar væri páfalegar bannfæringar
er verið hafði smán ein og ranglæti í
kristninni, sprottið af fégirnd klerk-
legra manna. Var það þá hinn næsta
drottinsdags-morgun, að Hallvarður
var lentur í Árnesi. Var hann þá svo
búinn, að hann var í úlpu sauðsvartri
er tók ofan á kné, meö brennivínskút
undir hendi sér, er hann gaf presti
og vissi hann, að honum mundi það
bezt koma. Um messutímann stóð
Hallvarður í kórbekkjarhorni í úlp-
unni, en lagöi hana af, meðan hann
gekk innar í kórinn, og það sagði
kona sú, er Guörún Bjarnadóttir hét;
vitur og réttorð, að mörgum hefði
þótt hlægilegt, hvað Hallur var lang
stígur innar eftir kirkjugólfinu, en
maðurinn var afar-stórskorinn. og
er honum var útdeilt, var sem hann
tygði nokkuð við. Kvað Guðrún sér
hafa ofboðið hvað kjálkar hans voru
stórkostlegir, er hann tugði, þvl að
hún kraup niður skamt frá honnm
Guðrún þessi varö síðari kona Jóns
yngra á Krossanesi Jónssonar, Grims-
sonar. Var þeirra son Grímur. Síð
ar átti Guðrún Jón að Víðidalsá. Hún
varð all-gömul, en var mær ung er
hún sá Hallvarð.
Hallvarði tafðist eitt sinn í Ár
nesi, og ræddi þá margt við Erlend
prest. Var það síðan að orðum haft
að lítið yrði honum fyrir að hrekja
ástæður prests, þá er þeir komust
kappræður. Sagði Hallvarður það
með mörgu öðru, er kynlegt þótti, að
svo væri um djöfulinn sem annað, að
gagn mætti af honum hafa, ef menn
vildu og kynnu rétt meö aö fara. Bar
þá svo við, að kona var nær komin að
barnburði. Eigi kvaðst Hallvarður
það heyra vilja að konur styndi af
slíku, og«væri það gæfa sín, að eigi
yrði hann þess valdandi-
Eftir lát Erlends prests (1764 fékk
Árnes Magnús prestur, sonur Einars
Strandasýslumanns Maguússonar.
Magnús prestur fékk jafnan rysjugt
orð, en kalaður var hann margfróður.
Er sagt, að hann hafi breytt brögðum
bónda þann, er Jón hét og bjó á
Krossanesi, Grimsson. En hvorki
prestur né Jón vildu eiga glettur við
Hallvarð. Voru þeir Jón og hann
heldur til vina. Eitt sinn var Hall-
varöur við Árneskirkju, og sat á
kirkjudyra-þröskuldi, með skroppinn
skinnstakk yfir höfði sér og er honum
tók eigi að geðjast ræða prests, sneri
hann loks bakinu inn. Eftir prédik-
Hallvarður
gangi.
eyðir drauga-
Svo bar við að útlendir veiðamenn
skutust á úti fyrir Höfn, og urðu
nokkrir menn drepnir, en eigi er ljóst
hverjar þjóöir það voru, eða hversu
>eir viðskiftum lauk. Þaö var litlu
siðar að tvö lík rak í Rekavík. Jón
er sá bóndi nefndur, er þar bjó, og
fann hann líkin, og tók hann af öðr-
um þeirra hring, en hinu nokkuð fé-
mætt, og dysjaði þau síðan og gat eigi
um. Eftir þetta þóttu þeir menn eigi
kyrrir liggja, og komu á glugga á
nóttu með buldri miklu og suðu, að
>ví er Jón sagði, svo að hvorki fékk
hann sofið né kona hans, og aldrei
>orðu þau á ferli að vera, er húma
tók. Kölluðu menn þetta sjódrauga,
og kváðu þá versta og skæðasta, er
flæður var sjávar, og það sagði Jón,
að jafnan sækti þeir á að draga sig
að dysinu- Lá honum nær vitfirringu
sökum æðru þeirrar. Fór hann nú að
hitta Hallvarð, og kvað hann það
sýnt, að miklu mundi Jón umvalla
sjálfur og hafa með höndum fé nokk-
uð, og færi svo jafnan, er menn rændi
lík. Sagði bóndi þá sem var. Fór
Hallvarður þá til Rekavíkur með
bónda og gisti þar. Var það þá um
nóttina að draugarnir konu á glugga
að vanda með buldri og ólátum. Hall-
varður tók þá hriginn, sem bóndi
hafði tekið, og kastaöi út um glugg-
Mælt er að hann kv'æði um leið
visu á hollenzka tungu, en eigi vitum
vér að greina hana. öllu öðru fleygði
og Hallvarður út, er bóndi hafði af
þeim tekið. Hallvarður gisti þar aft-
ur aðra nótt, og komu draugarnir þá
eigi heim. En sakir þess að sauðir
bónda höfðu komið nærri dysinu um
nóttina, lágu þeir þar þrír dauðir um
morguninn. Þá kvaö Hallvarður það
sýnt, að eigi vildu þeir á Iandi liggja
er þeir væru útlendir, fór til og smíð-
aði kistu að líkunum, gróf þau upp og
kistulagði, en rak áður járnfleina
fyrir brjóst og iljar þeim, bar kistuna
síðan rangsælis um dysina, flutti á
skip og reri síðan á sjó út og sökti
henni niður með grjóti. Afreimdist
síðan með öllu í Rekavík og þakkaði
Jón Hallvarði vel liðveizluna.
26. kap. Viðurcign Hallvarðs og Hall-
dórs sýslumanns.
Halldór Jakobson hélt nú Stranda-
sýslu, sem áður er talið. Galt Hall-
varður honum lítt eða ekki skyldur
sinar, og kallaði hann lítt hæfan sýslu-
mann, er hann gætti þess eins að
heimta tekjur sínar, en vanrækti alt
annað- Eigi sótti Hallvarður heldur
þing. Var þó, sem Halldór vildi litlu
við hann skifta, enda þótt Halldór
væri af sumum margvís haldinn. Ást-
ríður kona Halldurs var hin fégjarn-
asta. Hún hvatti því Halldór bónda
sinn fast til að ná rétti sínum af Hall-
varði. Tjáði Halldóri þá eigi annað
fyrir ákafasakir hennar, en ganga að
tekjunum. Kom svo um síðir, að
hann fékk menn með sér að fara að
Hallvarði og hugði að taka gjöld sín
út hjá honum. Varð honum þó ilt til
liðs, þvi aö flestir voru ófúsir til þess
að erta Hallvarð. Þó kom svo að
Halldór fór við sjöunda mann til
Skjaldabjarnarvíkur. En er þeir
lentu, sáu þeir mann ganga heiman að
frá bænum til naustanna með öxi
reidda, all-mikla. Kendu þeir að þar
fór Hallvarður bóndi, og mundi þá
eigi dælt við hann að eiga. Þá sýnd-
ust þeim og margir menn vopnaðir
ganga frá bænum og ofan til sjávar.
Svo var að sjá af búnaði þeirra, sem
þeir inundu allir vera útlendir. Ætluðu
menn sýslumanns, að það væru fiski-
skútumenn, er komnir voru til liðs við
Hallvarð, því að allir vissu, að hann
átti jafnan mikil viðskifti við þjóðir,
sem útlendingar eru oft kallaðir
vestra. Þótti þeim sýslumanni þá eigi
árennilegt og sneru aftur við svo bú-
ið, og eigi er þess getið, að sýslu-
maður heimti eíðan gjöld af Hallvarði
Átti hann síðan í ýmsu málavafstri
og var að lvktum dæmdur frá sýsl-
uhni.
Þess er áður getið, að Þorgerður
hét ráðskona Hallvarðs, og kom hún
með honum í Skjaldabjarnarvík, en
hann hafði keypt þá jörð, sem er 6
lindr. að dýrleik, meö hjáleigu þeirri
gögn í Húnaþingi. Mælt er aö hann
tæki það upp, eftir að hann kom í
Skjaldabjarnarvík. Þótti það mjög
fáséð, að eitt sinn sigldi hann inn
Miðfjörð með búsgögn, og hafði þá
að segli skráplengjur einar samanfest
ar, og kallaði hann, að það segl léti
síður vindinn. Oft fór hann og á
Vatnsnes og svo norður á Skaga-
strönd. Var það nú eitt sinn að hann
fékk ofviðri mikið á flóanum, svo að
hann varð að kasta út miklu af farm-
inum. Rak hann þá í haf út fyrir
Skaga. En fyrir því að hann hafði
hrakið all-langt austur og norður,
áður en vindurinn gekk i útnorður,
fékk hann eigi náð Hafnarbúum-
Stýrði hann þá austur fyrir Skagann í
roki miklu, svo eigi sá nema lítil deili
til lands, en honum var leið ókunn.
Kom þá svo aö hann sigldi til botns
upp á Sævarlandsvík (þó segja nokkr-
ir að hann bryti skipið á Hafnarbúð-
um). Hallvarður fór þá gangandi
vestur. Var það þá, að hann kom aö
Þóreyjargnúpi á stöðul, þar er konur
mjólkuðu ásauð, og virtist þeim þar
komið vera tröll fremur en maður.
Hann var í svörtum kufli og gyrður
ólu. Pundfata full stóð á kvíagarði.
Hallvarður varpaöi sér upp á garðinn
Urðu þær þá enn hræddari. Hann
reis á olboga og bað þær eigi hræðast
en gefa sér aö drekka. Þær vísuðu
honum þá á pundfötuna. Hann setti
hana þegar í munn sér og sutraði í
lögg. Síðan þakkaði hann beina við
sig og kallaði mikla brjóstbirtu verið
hafa. Þaðan gekk hann Línarkardal
til Miðfjarðar, þá til Hrútafjarðar,
og létti eigi fyr en hann kom heim til
Skjaldabjarnarvíkur.
28. kap. Frá sjóferðum HaUvarðs.
Maður hét Guömundur og var
Halldórsson. Hann bjó á Kirkjubóli"
i Steingrímsfirði- Hann var formað-
ur og kom norðan af Gjögri úr veri.
Sá hann bát fyrir Steingrímsfjarðar-
mynni og engan mann á. En að
stundu liðinni, þá er þeir Guðmundur
tóku róður að bátinum, reis maður
upp og tók til ára. Var það Hallvarð
ur og hafði sofið. Eigi leið á löngu
áður hann komst langt fram um þá
Guðmund á sex árar, og það þó þelr
tæki aö skerpa róðurinn. Lagðist þá
Hallvarður aftur til svefns, til þess
er þeir nálguðust hann. Þá tók hann
aðra skorpu, unz hann hvarf þeim. —
Það var öðru sinni, að skipverjar á
hákarlaskipi sáu bát “dymolta” úti á
miði og engan mann á. Reru þeir að
bátnum og kendu að þar var Hall-
varður, og svaf. Festu þeir þá bát
inn við sig. Litlu síðar reis Hallvarð
ur upp og mælti: “Hafið sælir gjört
skörnin ykkar! Síðan greip hann
festina óg v'ildi slíta, en fékk eigi
Rykti hann síðan á í öðru sinni. Báðu
þeir hann þá að slíta ekki festina og
höfðu heldur í skimpi. En þá sleit
hann togið og tók til ára og skildi þar
með þeim. — Sagnir eru um það, er
Hallvarður barg Ima.
Business and Professional Cards
The Seymour House
John Baird, Eigandi
Heitt og kalt va(n í öllum herbergjum
Fœði $2 og $2.50 á dag. Americ-
an Plan.
Tals. G. 2242.
Winnipeg
Dr. R. L. HURST,
Member of Royal Coll. of Surgeons,
Eng., útskrlfaður af Royal College of
Physiclana, London. Sérfrœðlngur 1
brjóst- tauga- og kven-sjðkdómum.
—Skrlfst. 306 Kennedy Bldg, Portage
Ave. (4 mótl Baton’s). Tals. M. 814.
Helmlll M. 2696. Tlmt ttl vlðtals:
kl. 2—6 og 7—8 e.h.
Meiri þörf fyrir
Hraðritara og Bókhaldara
pað er alt of lítið ai vel
færu skrifBtofufólki hér í
Winnipeg. — peir sera hafa
útakrifaat frá Tho Success
Business College eru ætíð
látnir setja fyrir. — Suc-
cess er sá stærsti og áreið-
anlegasti; hann æfir fleira
námsfólk en allir aðrir skól-
ar af því tagi til samans,
hefir tíu útibú og kennir
yfir 5,000 stúdentum ár-
lega, hefir aðeins vel færa
og kurteisa kennara. Kom-
ið hvenær sem er. Skrifið
eftir upplýsingum-
SUCCESS BUSINESS CQLLEGE
LIMITED
WINNIPEG, MAN.
Brown & McNab
Selja t heildsölu og smásölu myndir,
myndsramma. Skrifið eftir verði á
stækkuðum myndum 14x20
176 Carlton St. Tals. M|ain 1367
JOSEPH TAYLOR
LÖGTAKSMADUR
Heimllis-Tals.: St. John 1844
Skrtfstofu-Tals.: Main 7978
Tekur lögtakl bseði húsaleiguskuldlr
veðskuldir, vlxlaskuldir. Afgreiðir alt
sem að lögum lýtur.
Room 1 Corbett Blk. — 615 Maln St.
J. H. M
CARSON
Byr til
Allskonar lintl fyrir fatlaða menn,
einnig kvlðslitsumbúðlr o. fl.
Talsími: Sh. 2048.
338 COÞONY ST. — WINNIPEG.
29. kap. Lok Hallvarðs
Jón hét maður, er sagður var Árna
son. Hann var fóstri Hallvarðs og
frændi. Hann kvongaðist suður
Reykjanesi. En er Hallvarður var
orðinn hniginn og gamall, flutti Jón
sig með konu sina í Skjaldabjarnar
vík. Mælt er, að eitthvert sinn segð
Hallvarður við Jón, að af því mætti
sjá, hvað sér væri aftur farið, að nú
gæti hann ekki almennilega lokið
tveggja fjórðunga kóp. Áður hafði
hann látið gera sviðning handa sér úr
kópum eigi allsmáum stundum, og
haft til matar í senn. Það sagði Jón
Árnason, að haustið áður en Hall-
varður dó, sæi hann Hallvarð kynda
bál upp i á fjalli, og hafa menn ætlað
að þá brendi hann skræður sínar og
vildi eigi láta aðra menn hafa þær
með höndum eftir sig. fÁlment er
mælt að víst mætti hann fjölkyngi við
hafa engu minni en Hallur faðir hans
en svo færi Hallvarður hægt með, að
engum manni ynni hann mein með
henni, þótt eigi kæmi honum margt
á óvart. Enn er í mæli, að Hallvarð-
ur vildi grafa peninga sína, en hann
sagði það til enskis koma mundu, því
að samt mundi Jón Árnason fá fundið
þá, er hann væri andaður. Áður en
Hallvarður lézt, tók hann saman tölu
eina, og bað Jón Iesa hana yfir lík-
kistu sinni. Ætla má að nú sé hún
týnd. Talið er, að kistuleggja bæði
hann Hallgríms-sálma með sér. Hall-
varður lá skamma stund. Lík hans
skyldi flytja til Árneskirkju. Þá var
Jóhann prestur Bergsveinsson kominn
Árnes, en hann fékk <það 1780 næst
HVAÐ sem þér kynnuS að kaupa
af húsbúnaði, þá er haegt að
semja rið okkur, hvort heldur
fyrir PENINGA ÚT I HÖND eða að
LÁNl. Vér höfum ALT sem til
húsbúnaðar þarf. Komið og skoðið
0VER-LAND
H0USE FURNISHING Co. Ltd.
580 Main St., hotni Alexander Ave.
V crkstof u Tals.:
Garry 2154
Heim. Tals.:
Garry 2949
er Skaufasel hét. Það er eftir Hall- eftir Guðmund prest Bjarnason, en
varði haft, að í meira lagi væri sú
landeign sín, er hann hefði engan ó-
maga- En hann hélt því fram að allir
búendur ættu a'ð vera jarðeigendur,
því að aliir væru jafnt af jöröu
komnir, og væri því óhæfa að selja
lönd sín á leigu. Sagt er, að Hall-
varður byggi við Þorgerði sem konu
sína, en vildi eigi giftast -henni. —
Það er sagt, að maður einn bað hann
gistingar. Hann sváraði: “Eigi mun
eg hús mín meina náttlangt, en eigi
verður þér anar beini boðinn en
hundakjöt og kræklingasoð”. Aldrei
kvaðst sá maður hafa fengið jafnfeitt
spað né betri beina en þá hjá Hall-
varöi.
27. kap. Hallvarður brýtur skip sitt
og annað.
Það var oft, aö Hallvaröur sigldi
an sagöi Hallvaröur viö Magnús einn yfir Húnaflóa og seldi þá bús-
siöan fékk Jóhann prestur Brjáns-
Iæk 1793( síöast í Garpsdal 1816,
t 1822). Þykja mest líkindi til aÖ
Jóhann prestur hafi um skamt haldið
Árnes, er hallvarður lézt. En er færa
skyldi lík Hallvarös sjóveg til kirkj-
unnar, rak á tveim sinnum forráös-
veöur mikiö en ófærð var ærin á landi
svo að enginn kostur var á aö koma
vö æki. Var þá hætt viö þaö og hann
grafinn viö túngarö í Skjaldabjarnar-
vík, og vat leiðið fjögurra álna langt,
Er þaö og almæli vestra eftir þelm
mönnum, er sáu, aö Hallgrímur lækn-
ir Backmann, er var einn manna
mestur og sterkastur, næöi á stígvél
um Hallvarði í hnakkagróf, er þeir
gengti eitt sinn undir mál, og hafa
þeir svo frá sagt, Ingimundur hrepp-
stjóri og Daði, svo sem flest annað í
frásögnum þessum. Nú er sagt, að
túngarðurinn sé mjög hruninn á leiðiÖ
G. L. Stephenson
PLUMBER
Allskonar rafmagnsáhöld, gvo sem
straujám víra, allar tegundir af
glösum or afivaka (batterls).
VERKSTOffl: 676 HOME STREET
The Ideal Flumbing Co.
Horrji Hotre Dame og Haryland 8t
"Tals. Garry 1317
Gera alskonar Plumb-
ing, Gasfitting, Gufu og
Vatns-hitun. Allar við-
gerðir gerðar bæði fljótt
og vel. Reynið oss.
Dr. B. J.BRANDSON
701 Lindsay Building
Telephonb garhv 880
Omo-Tliui: a—3
Haimili: 778 Victor St.
Tilhphoni qahht asi
Winnipeg, Man.
Dagt&ls. St.J. 474. Neeturt. m.1.: 166.
KaJll sint & nótt og degl.
DR. B. GBRZABKtt.
M.R.C.S. frá Bnglandi, L.R.C.P. trfc
London, M.R.C.P. og M.R.C.S. frá
Manltoba. Fyrvemndl aCstoSariæknlr
vi6 hospltal 1 Vlnarborg, Prag, o*
Berlln og fleiri hospitöl.
Skrlfstofa 1 eigin hospltall, 416—41
Pritchard Ave., Wlnnlpeg, Man.
Skriístofuttml frfc 9—12 f. h.; 8—
og 7'—9 e. h.
I>r. B. Geraabeks elgið hospítal
416—417 Pritchard Ave.
Stundun og lækning valdra sjúk-
llnga, sem þjfcst af brjóstveiki, hjart-
veikl, magasjúkdómum, lnnýtlavelkl,
kvensjúkdómum, karlmannasjúkdóm-
um, taugaveiklun.
Vér leggjum sérstaka fcherzlu fc aC
selja meðöl eftlr forskriftum lækna.
Hin beztu lyf, sem hægt er aö f&,
eru notuB elngöngu. pegar þér komlB
meC forskriftlna tll vor, megiS þér
vera viss um að f& rétt þa8 sem
læknlrinn tekur tll.
COIiCIiKDGH St CO.
Notre Dame Ave. og Sherbrooke St.
Phones Garry 2690 og 2691
Glftlngaleyflsbréf geld.
Dr. O. RJORNðON
701 Lindsay Building
nu.KPvonnaiui 33(
Office-timar: a—3
HKIMILU
764 Vlctor ttiMt
IktlPSONEi OAIIT Tea
WÍHnipeg, Man.
Dr- J. Stefánsson
401 Bcyd Building;
COR. PORT/VQE ATE. & EDMOjiTOji 8T.
Stuadar eingöngu augna, eyma. nef
og kverlca sjúkdóma. — Er að hitta
frákl. 10-12 f. h. eg 2-5 e.h,—
Tal.ími: Main 3088. Heimili 105
Olivia St. Talaimi: Garry 2316.
Dr. M.B. Halldorson
401 Boyd Buildlng
Cor. Portage Ave. og Edmonton
Stundar sérstaklega berklasýkl
og aCra lungnasjúkdóma. Er aB
finna fc skrlfstofunni kl. 11—
12 f.m. og kl. 2—4 c.m. Skrlf-
stofu tals. M. 3088. Helmlli: 46
Alloway Ave. Talsiml: Sher-
brook 3168
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
íslerukir iógfræPiagar,
Skoifstofa:— Room 811 McArthoc
Buildfng, Portage Avenus
ÁBitun : P. O. Box 1690,
Telelónar: 4503 og 4304. Winnipeg
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VBRKSTŒÐI:
Homi Toronto og Notre Dams
Phoo. 1
Oarry 39M
tt.lallis
Oarry SOt
J. J. Swanson & Co.
Verzta meS fasteignir. 9já um
leigu á hú.um, Annut lán os
•IdkfcbyrgSir o. fL
8*4 Tfle Keu«fug«on,Port.Afimáth
A. S. Bardal
84» Sherbrooke St.
Selur Ukkistur og annaat um útfarir.
Allur útbúna&ur sfc bezti. Enafrem-
ur selur kann alskonar minnitvarSa
og legsteina.
H.imlli. Tal. . Q.rry 2151
Skrifatafu Tala. - Qarry 300, 375
jyf ARKET 11OTEI.
VH5 sölulorgiO og City Hall
Sl.oe til $1.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL.
J. G. SNÆDAL,
iTANNLŒKNIR
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. «g Donald Streat
Tals. main 5302.
The Belginm Tailors
Gera við loðföt kvenna og karlmanna.
Föt búin til eftir máli. Hreinsa, pressa
og gera við. Föt sótt heim og afhent.
Alt verk ábyrgst. Verð sanngjatnt.
329 William Ave. Tal.. G.2449
WINNIPKG
Giftinga og
Jarðarfara-
blóm
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST. JOHN 2 RING 3
Canadian Art Gallary
585 MAIN 8T. WINNIPEG
Sérstök kjörkaup á myndastækkua
Hver sem lætur taka af sér mynd
hjfc 088, fær sérstaka mynd gefins.
Sá, er lætur stækka mynd fær
geflns myndir af sj&lfum sér.
Margra ára fslenzk viðsklfti.
Vér fcbyrgjumst verklö.
Komið fyrst til okkar.
CANADA ART GAJjliERY.
N. Donner, per M. Malitoaki.
i Skjaldabjarnarvík eftir Hallvarö,
og þar bjó hann 1807, er þeir Frisak
og Scheel mældu Island, og var Jón
þá gamall og allfjáður. Þeir gistu
hjá Jóni, og var þá með þeim Stein-
grímur Ólafsson, er mér hefir frá
þessu sagt; hann var síðan kallaður
Lautinanta-Steingrímur.
Jón Oddsson hét maöur, er síðan
bjó í Skjaldabjarnarvik. Guörún
Jónsdóttir hét kona hans og var aö
sögn frændkona Hallvarös. Hún var
mikil fyrir sér og skapstór. Magnús
hét son þeirra. Hann tók það ráð að
heita á Hallvarð að birta sér í draumi
það er sér þætti miklu varða, bæði þá
er honum var vant sauða, og svo er
hann reri til fiskjar og annara veiða.
Lagðist hann þá á leiði hans og vildi
vita, hvað sig dreymdi. Honum þótti
Hallvarður koma að sér og segja:
“Legstu ekki á höfðahlutann”. Síðan
svaf Ma^-nús jafnan á fótahlutanum
og þóttist þá jafnan verða nokkurs
visari. Magnús varð eigi gamall
maður, rúmlega tvítugur. Guö-
rún móöir hans bjó eftir mann sinn í
BIFREIÐAR “TIRES”
Goodyear ogr Dominion Tires ætið
fc reiCum höndum: Getum út-
vegaB hvaCa tegund sem
þér þarfnist.
Aðgerðum og “Vulcanizlng” sér-
stakur gaumur gefinn.
Battery aðgerBir og blfreiBar tli-
búnar til reynslu, geymdar
og þvegnar.
AIJTO TIRE VIJIiCANIZING CO.
309 Cumberland Ave.
Tals. Garry 27S7. OpiB dag og nótt
Williams & Lee
Vorið er komið og sumarið 1 nánd.
lslendingar, sem þurfa aB f& sér
reiBhjói, eBa lfcta gera viB gömul,
snúi sér til okkar fyrst. Vér höf-
um einkasTu & Brantford Bycycles
og ieysum af hendi allskonar
mótor aBgerBir. Avalt nægar byrgB-
ir af “Tires’* og ljómandi barna-
kerrum.
764 Sherbrook St. Hopbí lotre DfllM
Eitt af mörgnm at-
vikum.
Mr. F.
skrif ar:
T. Lapitz, Britt, Iowa,
“par sem eg hefi notað
Sagt er að Jón Árnason byggi lengi Skjaldabjarnarvík og þau börn þeirra
önnur en Magriús. Jón hét annar son
þeirra, en dætur Marín og Guöríður,
er átti Jóhannes Sigurðsson frá
Dröngum Alexíusson. Bjuggu þau
að Skjaldbjarnarvík-
Anna Jónsdóttir hét kona, er átti
þann mann, er Sveinbjörn Jónsson
hét. Þau bjuggu í Mýrartungu og í
Bæ i Króksfirði, og síöan að Klukku-
felli. Önnu dreymdi, aö mikilúðlegur
maður kænii aö sér, og kvaöst Hall-
varöur heita, og bað hana þess aö láta
heita eftir sér. Gat hún og aðrir til
þess, að draumamaðurinn hefði verið
Hallvarður Hallsson, eftir því sem
sem hús lýsti því, aö sér hefði sýnzt
hann í sv'efninum. Anna lét fyrsta
son sinn heita Hallvarð, því að eigi
þótti gjörandi að synja rvafns, ef þess
væri vitjað. Sá sveinn varð vitlítill
og nær fífl.
(Framhald).
American Elixir of Bitter Wine
í síðastliðin 12 ár, þá get eg ekki
mælt fram með betra heimilis-
meðali en Triners American
Elixir, af >ví við getum ekki ver-
ið án þess”. — f þúsundum þús-
unda annara heimila hefir Trin-
ers American Elixir unnið sitt
verk. pað er ekki svaladrykkur,
heldur er það meðal sem verður
að takast í skömtum og eins og
Mr. D. C. Cudshom lyfsali í heil-
brigðisnefnd í fylkinu West
Virgina saigði 26. nóv. 1915:
“pað verður ekki hjá því komist
að álíta það meðal í orðsins fylstu
merkingu”. Ef þér er hætt við
harðlífi, meltingarleysi, # höfuð-
verk, vindspenning, taugaóstyrk
þá má treysta þessu meðali.
Verð $1.50. Triners Liniment er
ágætt meðal við gigt, tognun
bólgu. Verð 70c.—Joseph Triner
Company, 1333—1343 S. Asland
Ave., Chicago, 111.