Lögberg - 05.09.1918, Síða 1

é
SPIERS-PARNELL BAKING CO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta verð.sem verið
getur. REYNIÐ ÞA!
TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG

Þetta pláss er til sölu
Talsímið
Garrv 416 eða 41T
31. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 5. SEPTEMBER 1918
NUMER 36
Stutt œfi gáfaðrar og góðrar stúlku
MABEL SIGRÍÐUR JOSEPH
Fædd 17. marz 1896. Dáin 22. ágúst 1918.
skeið hjá Prof. Steingrími Hall. Hafði hún víst allgóða hæfileikaj
í þá átt og spilaði dável á píanó og orgel.
Að öllu athuguðu virðist mér Mabel hafa verið um það fyrir-
0 mynarstúlka og að því leyti mjög svipuð móður sinni, sem var með
þeim allra skemtilegustu konum, sem eg hefi þekt. Má nærri geta
hvé djúpur söknuður muni nísta hjarta föðursins og systkinanna,
að sjá henni á bak svona snemma, svo ágætri og merkilegri stúlku.
Systkini Mabel sál. eru fimm á lífi: Winnifred, 21 árs að
aldri, kennari; Rannveig 19 ára, sömuleiðis kennari; Konráð 15
ára; póra 12 ára; og Stefanía 9 ára. öll eru þau mikið vel gefin og
myndarleg, og Iþá föðumum dýrmæt huggun, mitt í því að sorg-
irnar hafa svo átakanlega heimsótt hann og heimili hans. Von-
andi að ekki verði í langa tíð fleiri skörð höggin í ásvinahópinn,
sem eftir er.
“Fegurst að deyja ungur,” hefir einhver sagt. Má á ýmsan
hátt færa rök fyrir að svo sé. Meiri eftirsjón eftir þeim ungu en
þeim gömlu, sem fólk verður stundum nærri því fegið að losna við.
Á hinn bóginn, að líkindum, skuldareikningurinn léttari eftir stutt
æfiskeið en langt, nema vel hafi verið á haldið. Og Mabel deyr
ung. Saklaus og hrein, eins og nokkur ung stúlka getur verið, fer
hún burt. Mun og láta nærri, að allir, sem þektu hana vel, sjái j
hjartanlega eftir henni. Er það huggun ekki all-lítil fyrir ástvin-
ina, að eiga slíka minning eftir hana látna. Getur naumast annað
verið en lifsferill hennar og dæmi, þó æfin væri stutt, beri einhvers-
staðar ríkulega og góða ávexti. Góð áhrif og dæmi lifa löngu eft-
ir að þeir, sem höfðu þau og gáfu, eru horfnir burtu af sjónarsviði
mannlífsins. Er slíkt vel kunnugt og löngu viðurkent.
Kunnugt er öllum hve mikill harmur er nú um heim allan.
Ymsir vinir vorir stynja undir hörmungabyrðunum, sviftir ástvin-
um, sem voru þeirn meira virði en lífið sjálft. Milli slíkra syrgj-
enda myndast einingarband innilegrar hluttekningar og samúðar,
með því þeir skilja af eigin reynslu hvorir annara sorgir. — Guð
blessi þá ættingj um og vinum þessarar ungu og ágætu iátnu stúlku
harminn þunga og sára, og eins hinum syrgjendunum öllum, og
gefi þeim náð til að finna yfirgnæfandi hugggun og ríkulega, í
Jesú nafni.
..Jóh. B.
Einbúinn í Atlanzhafinu.
Síðasta listaverk
Einars Jónssonar
Stutt æfi. Tuttugu og tveggja ára rúmra er hún burtkölluð.
pykir líklega ekki hlýða að skrifa langt mál um æfiferil jafn ungrar
stúlku, sem Mabel var. pað verður og heldur ekki gjört. pó get
ur stutt æfi verið merkileg, alveg eins og löng æfi getur verið hið
gagnstæða. Liggja til þess hvorstveggja ýmsar orsakir, sumpart
þær orsakir, sem vér mennirnir ráðum við, og sumpart ekki. Er
þá stundum vandi að dæma á milli, að hve miklu leyti það sé ein-
staklingnum að þakka þegar honum farnast vel, og að hinu leytinu
hversu þungri ábyrgð hann skal sæta, þegar miður tekst. Kemur
hér til greina bæði upplag og uppeldi, ásamt mörgu öðru, sem gríp
ur inn í líf manns^og hefir áhrif á $að á einn eða annan hátt.
Mabel Sigríður Joseph var dóttir þeirra hjóna, Bjarna pórðar
Joseph (Jósefssonar), Stefánssonar frá Hrappsstöðum í Laxárda
í Dalasýslu, og konu hans, Rannveigar Jónsdóttur, Jónatanssonar,
úr Skagafirði. Móðir Rannveigar var Rannveig Hákonardóttir
prests, Jónssonar Espólíns sýslumanns. Rannveig kona Bjarna
pórðar, en móðir Mabel Sigríðar, var mesta ágætiskona. Hún lézt á
Almenna spítalanum í Winnipeg þ. 28. marz 1917. Er því þannig
ekki nema nokkuð á annað ár milli burtköllunarstunda þeirra
mæðgna. • Erþað þungur harmur fyrii>ástvinina, að sjá þeim báð-
um á bak með svo skömmu millibili.
Mabel fékk gott uppeldi. Naut mikils ástríkis hjá foreldrum
sínum, eins og börnin öll, en vandist um leið hæfilega ströngum
heimiiisaga. Hafði móðir hennar mjög gott lag á því, áð koma
inn skýrum og ákveðnum siðferðishugmyndum hjá börnum sínum.
Var og stöðugt á sunnudagaskóla frá barnsaldri. petta hvort-
tveggja, ásamt meðfæddum góðum hæfileikum, studdi að því að
móta hjá henni sterkan og hreinan “karakter”. “Hún var mjög
merkileg stúlka,” sagði einn af elztu safnaðarmönnum í Fyrsta
lút. söfnuði við mig eftir að hún var nýlátin. Hiann hafði veitt
sérstaka eftirtekt hvernig hún vann í sunnudagaskólanum. pað
lætur nærri: “mjög merkileg stúlka”. Nærri í bezta lagi gáfuð,
stilt og hógleg í framgangsmáta, glaðleg og þægileg í viðmóti, sið-
ferðisiega ströng og vandlát við sjálfa sig, en ávalt reiðubúin að
styðja alt, sem gagnlegt má telja og gott. Ánægjulegt að hafa
sem flesta af slíku fólki. Hinsvegar sárt að sjá því á bak svo
snemma, löngu áður en aldurtilastundin, að því er virðist, ætti að
vera komin.
Kornung að aldri varð Mabel skólakennari. Byrjaði að kenna
sem þriðja flokks kennari og kendi á ýmsum stöðum, Árborg, Ar-
gyle og víðar. Gekk síðan á kennaraskóla í annað sinn og náði há
hærra prófi. Kendi hún þá á Gimli og síðan við Kelvin-skólann í
Winnipeg, og var þar kennari þar til veikindin yfirbuguðu hana síð-
astliðinn vetur. Líkaði alstaðar vel við hana sem kennara og lán-
aðist henni það starf mæta vel í alla staði.
Fremur heilsutæp var Mabel alla æfi. pó var ekki búist við
að ferðalok væri fyrir hendi svo ibrátt. Veikindi þau, er dróu hana
til dauða, byrjuðu með “La Grippe”, er svo snerist upp í brjósttær-
ing, þó á vægu stigi. Var leitað ráða læknis, er sérsfaklega gefur
sig við lungnasjúkdómum. Lét hann hana strax hætta kenslu og
leggjast í rúmið. Tók þá móðursystir Mabel, húsfrú Guðrún Hall
og Jón maður hennar, hana að sér, og var hún í húsi þeirra þar til
rétt síðustu dagana að hún var flutt á spítalann. Naut hún ást-
ríkrar aðhjúkrunar hjá þeim hjónum, frænku sinni og manni henn-
ar, þeim sjálfunl til mikils sóma, en föðurnum og systkinunum til
ómetanlegrar hjálpar. Virtist sem lækningatilraunir sérfræðings-
ins, sem stundaði hana, vera að hepnast ágætlega. Sárin í lung-
unum, sem álitið var að hefðu verið mjög lítilvæg, gréru smátt og
smátt. Loks kom að því að læknirinn taldi sárin vera gróin með
öllu. En rétt þegar alt sýndist vera að komast í bezta horf, þá
snýst veikin upp í svæsna heilabólgu, sem hafði þann enda er áður
hefir verið frá skýrt.
Mabel var innilega samrýmd móður sinni og féll burtköllun
hennar frábærlega þungt. Er sennilegt að sá sorgaratburður hafi
fremur stutt að því að veikja heilsu hennar, sem ekki var sterk áð-
ur, eins og hitt, að hún, elzt af bömunum, fanst sem heimilisum-
sjónin hvíldi aðallega á sér, en hún sjálf svo skapi farin, að vilja
láta alt fara sem bezt úr hendi, og heldur líða á ýmsan hátt, en vik-
ið væri frá því, sem hún visisi að rétt var og átti að vera. Er þetta
samvizkusemi og skyldurækni, hinir beztu mannkostir, hjá hverj-
um sem þeir finnast, en eiga hinsvegar ekki að fá mönnum áhyggju
þegar maður er að gjöra það bezta sem maður getur. Hitt er þó
víst, að mannliífið yfirleitt líður meira fyrir sljóva réttlætistilfinn-
ingu, en fyrir það, að rödd samvizkunnar tali of hátt inni fyrir.
Ekki mun það mjög algengt með fólk á þeim aldri, sem Mabel
var á, að það hafi tekið kristindóminn verulega föstum tökum, eða
réttara sagt: að það leyfi kenningum Jesú Krists, og honum þá
sjálfum um leið, að taka hjarta sitt töstum tökum. pað fanst mér
Mabel hafa gjört. Mér virðist hún eiga lifandi trú í hjarta sínu.
Hún las stöðugt guðs orð og var með lífi og sál í kristilegu starfi,
hvar sem hún var. Er mér þetta gleðiefni mikið, þegar eg nú er
að skrifa þessi minningarorð um hana látna.
Hljómfræðilegrar tilsagnar hafði Mabel notið um nokkurt
FRAKKLAND
Sakn sambandsmanna á Vesturvíg-
stöðvunum hefir haldið áfram jafnt
og þétt með svo miklu atfylgl, aS ekk-
ert hefir viS þeim stalSist.
Á svæSinu öllu milli^Arras og Sois-
sons hafa ÞjóSverjar verið á stötSugu
undanhaldi og mist ógrynni liös og
vopna. Hafa þeir hvaS ofan í ann-
aS reynt aS koma viS gagnsökn á
hendur samherjum, í þeim tilgangi aS
vinna aftur eitthvaS af því, er þeir
hafa tapaS, en þaS hefir gjörsamlega
orSiS árangurslaust, og bogalistin
brugSist þeim hraparlega.
Hinn nafntogaSi herforingl sam-
bandsmanna, Foch marskálkur, hefir
sótt á meS vaxandi kappi hvern dag-
inn er líSur, svo aS óvinunum hefir
aldrei gefist mínútu ráSrúm til þess
aS hvila hersveitir sínar eSa koma á
þær fastara skipulagi.
Þá hefir einnig Field marskálkur
Haig, meS hinum brezku hersveitum,
rofiS hina frægu Hindenburg-varnar-
línu á tveimur eSa þremur stöSum og
heldur áfram óslitinni sigurför i
Somme-héraöinu austur á bóginn,
beggja megin árinnar, og hefir nú
bakkana og umhv’erfin öll aS vestan-
verSu á valdi sinu. Og á föstudags-
morguninn var fluttu blöSin opinbera
tilkynningu um þaS, aS Bretar hefSu
tekið borgina Bapaume, eftir þriggja
sólarhringa blóSugan bardaga. Sýndu
ÞjóSverjar þar allharSa mðtspyrnu,
því borg þessi, sökum legu sinnar,
hefr stórkostlega þýSingu frá hern-
aSarlegu sjónarmiði. — Eftir aö hafa
náS borg þessari á vald sitt, liafa
Bretar nú fullkomin umráS yfir járn-
brautum þeim og þjóSvegum, er til
Cambrai liggja. Nokkru sunnar hafa
Bretar og náS haldi á bæ einum, er
Maurepas nefnist, sem einnig hefir all
mikiS hernaöarlegt giidi, og loks hafa
Frakkar og Bretar í sameiningu tekiS
Peronne, Chaulmes og Roye. Má
svo aS orSi kveSa, aS Frakkar hafi
nú á valdi sínu allan suSurhlutan af
Picardy-svæSinu, meS því aS þeir
halda nú vesturbökkunum og liæSun-
um meS fram Canal de Nord, og hafa
einnig unniS Noyon ásamt stóru land-
flæmi þar í kring. Austan viS Noyon
hafa Frakkar sérStaklega unniS mikiS
á, og á milli Oise og Aisne fljótanna
hafa þeir rekiS óvinina af höndum
sér, þrátt fyrir harSa aSsókn, og kom-
iS allmiklu liSi yfir Ailette-ána.
NorSvestan viS Soissons hafa
Bandaríkjamenn, ásamt Frökkum,
gjört harSar atlögur á varnarvirki
ÞjóSv'erja, og boriS allstaSar hærra
hlut. SvæSi þaS, sem Bandaríkja-
menn sækja fram á, liggur milli Cha-
vigni og Juvigni, og voru ÞjóSverjar
þar allsterkir fyrir, höfSu meSal ann-
ars sumar sínar nafnkunnustu her-
sveitir, svo sem 7. prússneska fót-
gönguliSiS, en þó fengu þeir eigi
rönd viS reist.
MeSfram Vesle-ánni hafa háðar
veriS hinar hörSustu orustur og elnn-
ig í kringum Bazoches og Fismette;
kváSust ÞjóSverjarhafa tekiö þar
250 Bandaríkjamenn til fanga,
en samkvæmt opinberri tilkvnr.ingu
frá hermálaskrifstofu Ameríkumanna
i Frakklandi, þá er þessi staShæfing
ÞjóSverja borin til baka og talin ó-
scnn —
Alls hafa samherjar síSan 15. júlí
tekiS til fanga á vestur-vigstöSvunum
128,302 menn, samkvæmt opinberri
tilkynningu, gefinni út á mánudaginn
Svo heitir síöasta verk listamanns-
ins íslenzka, Einars Jónssonar. ÞaS
er frumlegt, fagurt og þrungiS af
skáldlegum hugsjónum. Mitt í At-
lantsál stendur klettur, sem öldurnar
hamast á en geta ekki viS ráSiS. Á
klettnum situr íslenzkur múnkur og
skrifar ósjálfrátt — skrifar hiS feg-
ursta sögumál, sem heimurinn þekk-
ir. En beint uppi yfir honum situr
Saga, og sendir boSbera sina til aust-
urs og vesturs. NeSst á myndinni
hægra megin sést land og er þaS skýrt
. þ. m.; og á sama tímabili hafa þeir ! me® annari mynd, sem stendur þar
fast viS, en þaS er af nauti og á
einnig náS á sitt vald 2609 fallbyssum
og 13,773 vélabyssum, ásamt feykn
um öllum annars herfangs.
! t Bandaríkjahernum !
Sigurgeir Leifur
sonur Mr. og Mrs. G. V. Leifur,
Pembina, N. Dak. Fæddur 26.
febr. 1900. Innritaðist sem sjálf-
boði í sjóher Bandaríkjanna 4.
maí 1918.
Um prófúrslit Jóns Bjarnasonar
skóla 1918
baki þess situr Evrópa — en eins og
menn muna úr goSafræSi Grikkja,
þá v'ar hún dóttir Fönix, sem sagöur
var konungur Fönikalands; hún var
fríS mær og vel gefin, og segir sag-
an aS Sevs, upprisu og árstíöaguS
Kríteyjarmanna, hafi felt girndarhug
til Evrópu, brugSiö sér í graSungs-
líki og synt meS hana á baki sér frá
Fönikalandi til Kríteyjar. Hinu meg-
,in á myndinni, vinstra megin, er líka
sýnt land, og því til skýringar er önn-
ur mynd. Er þaS Indiáni ríSandi á
vísundi; en þeir eru frumbyggj-
ar Ameríku-
En fyrir oss Vestur-íslendinga er
þessi mynd annaS og meira — hún
er milliliSur á milli vor og ættlands-
ins. —• íslenzka sagan, komin út í
mitt Atlantshaf — islenzka sálin —
sál þjóSar vorrar, talar til vor úr
miöju Atlantshafinu og sendir vinar-
orð frá bræSrunum og systrunum
ættlandsins frá Jöngu liSinni tíð, og
frá deginum í dag. — Þessi mynd
færir oss ennþá nær íslandi, og Is-
land ennþá nær oss, heldur en það
var,
Lilja Sveinson.
Kristján Helgason.
ÚtskrifuSust viS júnípróf:
E. A. Joþnson, 3.
J. J. Austmann ('reikn. saga Can.)
Th. J. Blöndal, 3 fsaga Bretl.)
J. R. Johnson, 3 (reikn.J
GuSm. Guðmundsson, 3 (reikn.)
Sigm. Thompson 2.
Kári Bardal, 2.
C. K. Johnson, 1 B.
Níundi bekkur.
ÚtskrifuSust um páska:
GuSný Kristjánsson.
Jónas W. Jóhannsson.
Svb. S. Ólafsson.
Helga GuSmundsson.
GuSrún Guömundsson.
Haraldur Hinriksson.
Thomas Frederikson.
Jakob GuSmundsson.
Kjartan Johnson.
Ingvar Ólafsson.
SkarphéSinn Hannesson.
Arnór Jóhannsson.
ÚtskrifuSust í júní:
E. S. Bardal.
K. A. Thorvardson.
H. Th. Bildfell.
J. Skaftfell.
F. A. Finnson.
M. Elding.
Victoria Thordarson.
Hallbera Johnson. ,,
Tveir nemendur stóSust ekki próf'
iS. Um einn nemanda hefi eg engar
Skólastjóri sira Runólfur Marteins-
son hefir nýlega mælst til þess aS eg
riti skýrslu um útkomu nemenda viS skýrslur viS hendina.
Jóns Bjarnasonar skóla þetta ár. Geta skal og þess, aö eg hefi talið
Þetta hefir dregist, vegna þess aS eg útskrifaSa um páska, suma í níunda
hafði ekki lista mentamáladeildarinn- kekk, sem ekki rituSu á prof ('fóru
ar viS hendina, og jafnvel nú verSur heim áSur). Er þaS því á vaidi
skýrslan í molum ©g aS sumu leyti kennaranna aS skipa þeim þar sem
eftir minni. Því þetta verk er flókn- Þe'r álíta rétt. Um þaS hefi eg ekki
ara nú en vanalega gjörist, vegna þess ret* ákveSa neitt fyr en eftir
aö nemendur voru miklu fleiri (51 kennarafund.
alls), og fóru burt úr skóla sumir 1 stuttu máli er því útkoman þessi:
hverjir áöur en júní-prófin byrjuöu.
Sumir fóru heim v’egna anna heima
fyrir, sem stríSið, béint og óbeint, er
orsök í. Langtum fleiri fóru um
páskaleytiö til vorvinnu, eftir afstaSiS
skólapróf, sem keiinararnir settu,
samkvæmt reglugjörö sem háskóli
þessa fylkis setti þetta át\ Eiga þeir
því sæti i næsta bekk aS hausti. Tveir
nemendur hættú námi vegna van-
heilsu.
Ellefti befskur (Grade XI.)
Útskrifuðust við páskapróf:
Halldór J. Stefánsson.
Jón Sgurjónsson.
Einar H. Eiríkson.
Agnar R. Magnússon.
Jón V. StraumfjörS.
Kristján B. Sigurösson.
Útskrifuðust við júnípróf.
Lilja Johnson, 1. B.
Rakel Oddson, B Cbókstafar. flatar-
málsfr.J
GuSrún Marteinsson, 2. ("ESHsfr. bók-
stafar.J
GuSrún Rafnkelsson,2.
Axel VopnfjörS, 2. (bókstafar. flatar-
málsfr.)
Tveir nemendur stóSust ekki próf-
iS. Einn var fjarverandi ("á ferö til
íslandsj.
Tíundi bekkur.
Útskrifaðir viS páskapróf:
Hilda Eiríksson.
Til Nemenda.
Jóns Bjarnasonar skóli byrj-
ar sjötta starfsár sitt að 720
Beverly St., Winnipeg, mið-
vikudaginn 25. september næst-
komandi.
Kennarar ráðnir við skólann
eru séra Rúnólfur Marteinsson
séra Hjörtur J. Leo og Miss
Thorstína Jackson.
Kenslugjíxld er $36.00 á ári.
Skólinn kennir alt það sem
tilheyrir námi 9., 10. og 11.
bekkjar.
Skólinn hefir 5 ára góða
réynslu.
Skólinn er hinn eini íslenzki
lúterski í landinu.
Skólinn býður vestur-íslenzka
unglinga velkomna til sín án
tillits til flokka.
Skrifið eftir öllum uþplýsing
um til
Rúnólfs Marteinssonar,
skólastjóra
720 Beverly St., Winnipeg.
RUSSLAND
Allróstusamt hefir veriö í Rúss-
landi upp á síSkastiS, eins og oftast
hefir brunniS viS, síSan Bolsheviki-
óaldarflokkurinn komst til valda.
Þeir Nicolai Lenine forsætisráSgjafi,
og utanrikisráSgjafinn Leo Trotsky,
hafa flúiö frá Moscow til Kronstadt,
og kváSu vera þar al nokkru leyti und
ir þýzkri vetnd. Þó hefir vernd sú
aö minsta kosti reynst Lenine ófull-
nægjandi, þvi fyrir fáum dögum var
honum veitt banatilræöi, og hlaut
hann viö þaö allmikiö sár; kváöu
fyrstu fregnirnar hantj dauöan vera,
en svo er þó eigi.
Opinberar fréttir frá Lundúnum 2.
þ. m. telja Lenine á góöum batavegi.
Sagt er aS þaö hafi verið rússnesk
stúlka, er veitti honum áverkann.
Líð samherja í Síberíu hefir hafiS
haröa sókn gegn hersveitum Bolshe-
viki-manna, og viröist hafa unniS
eitthvaS á; en nákvæmar fregnir eru
þó eigi viS hendina af viöureign þess-
ari. Þó er sagt aS Bolshevikingar
muni vera miklu mannfleiri.
Islendingur sœmdur heiðursmerki í hernum
1. Úr ellefta bekk hafa færst 12
tveir falliS, einn hætt námi vegna
vanheilsu, og einn fjarverandi í
langferö.
2. Tíundi bekkur hefir allur færst.
— 11 alls.
3. Úr níunda bekk hafa 8 færst viS
júníprófið, og flestir sem fóru
um páskaleytið. Tveir stóðust
ekki júníprófin, og einn hætti
vegna vanheilsu.
Þó skýrsla þessi sé ófullkomin,
nægir hún þó til þess aS verja skól-
.ann fyrir þeim, sem í síSustu tíS hafa
leitast viö aS nota drátt þann, sem
oröið hefir á útkomu hennar, skólan-
um til lasts. —1 samanburði viB aSra
skóla þessa fylkis, 'hefir hann gjört
vel. — T. d. veit eg aS úr ellefta bekk
hefir ekki færst nema um 50%. Er
þaS meSal annars vegna þess, aS svo
mörgum nemendum var leyft aS fara
úr skóla i fyrra, til aö hjálpa til viS
vorvinnu, og færðir úr ellefta bekk
án þess aS standast próf úr tíunda
bekk. AS öllum líkindum hefir þetta
einnig áhrif á úrslitin aö ári, og leng-
ur, ef stríöiö heldur áfram. Er þar
engum skóla um aS kenna, heldur
öSrum kringumstæSum. Starf Jóns
Bjarnasonar skóla þolir vel saman-
burS við flesta aSra skóla fylkisins,
og möaltal skýrslna þeirra. En hví
þarf hann, fremur en aörir skólar, aS
verja sig meö opinberum skýrslum
til aS halda áliti sínu?
H. I. Leó.
Jóhann Magnússon
Jóhann Magnússon innritaðist i
43. herdeild, Cameron Highland-
ers, í júlí 1915. Fór til Frakklands
6. október sama ár, og hélt nálega taf-
arlaust til vigstöSvanna. Hann hef-
i einnig tekiö þátt í flestum stórorust-
um á Frakklandi, og særSist þar í
apríl 1916. Var hann þá sendur til
Englands til lækninga, og var þar
þangaS til um haustiS, aS hann fór til
baka, og hefir veriS á Frakklandi
síSan.
Jóhann var 18 ára gamall, þegar
hann fór í stríSið, og í skotgröfunum
þar var hann stöðugt í heilt ár,
hvíldarlaust, og án þess aS láta sig
vanta ein einasta dag — eða vera of
seinn. 1 nóvember siSastliS*im var
hann sæmdur heiöursmerki, The Mili-
tary Medal, fyrir framúrskarandi
hugrekki í orustum, og var hann þá
tekinn úr skotgöfunum, og faliS þýS-
ingarmikiö starf viS herráSiS á
Fakklandi.
Einar Magnússon
Þegar Jóhanni var tilkyntur þessi
heiður, mæltist hann til þess, viS þá,
er færSu honum þau tíSindi, aS heiS-
ursmerkiS yrði af'hent móður sinni,
Gróu Magnússon, konu Magnúsar
Magnússonar trésmiös aö 650 Home
street, Winnipeg, og var þaö gjört af
landsstjóranum í Canada 27. ágúst
1918, og fór sú athöfn fram í húsi
fylksstjórans í Manitoba.
Einar Magnússon innritaSist í 43.
Cameron Highlanders hér í Winni-
peg 6. jan. 1915. Fór til vigstööv-
anna í maí 1915; er því búinn aö vera
á fjóröa ár í stríðinu. Einar hefir
verS í flestum stórorustunum á Frakk-
landi og hefir aldrei særst. Hann
veiktist í apríl 1917, og fór þá til Eng-
lands og var þar á sjúkrahúsi um
tíma: fór aftur til vígstöðvanna síS-
astliöinn vetur, og hefir verið þar síð-
an. Einar gekk í vélbyssudeild
skömmu eftir aö hann kom til Frakk-
lands og liefr veriö í henni síðan.