Lögberg - 13.02.1919, Blaðsíða 1

Lögberg - 13.02.1919, Blaðsíða 1
SPIERS-PARNELLBAKING CO. ábyrgjast yður fulla vigt, beztu vörur fyr- ir lœgsta verð sem verið getur. REYNIÐ ÞAÐ! TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG etð. Það er til myndasmiður í borginni W. W. ROBSON 490 Main St. Garry 1320 32. ARGANGUR WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 13. FEBRÚAR 1919 NUMER 7 ÁVARP Til Islendinga í Vesturheimi. Oft og mikið hefir verið talað um nauðsynina á að viðlhalda þjóðemi voru l&lendinga hér í álfu þessari og er það skiljanlegt. par ræðir um þann dýrasta f jársjóð, er vér, menn og kionur útflutt frá fslandi, eigum,—menn- ingu iþjóðar vorrar, meir en þúsund ára gamla og marg reynda, — það vega- nésti er verið ihefir afilvaki allra framkvæmda vorra og manndóms í þessu nýja kjörlandi voru. penna f jársjóð vitum vér að vér eigum og þenna fjár- sjóð viljum vér varðveita oss til uppbyggingar og þjóðfélaginu, er hér er í myndun tii þroskunar. Hann eir arfurinn er vér þráum, að geta látið, hrein- an og ómengan, niðjum vorum í (þesisu landi í té, þegar vér leggjumst til hvíldar, þeim til uppbyggingar og landi þessu og lýð til blessunar. Vér viljum aflhenda þeim tunguna — málið “imjúkt sem ull oglhvast sem stál”, er í sér felur 'hugsanalheim hins íslenzka þjóðlífis, frá ihinni elztu tíð og upp til vorra daga, er lýsir hinum norrænu hugsunum, hinu norræna einstakl- ingseðli, hinum norræna skilningi á kröfum og tilgangi mannlífsins,,er að vorum dómi er f ullkomnari ,og æðri en skilningur sumra annara þjóða. Vér viljum að þeim sé greiður‘gangur að bókmentum þjóðar vorrar, sem, þó lítil sé, er eina þjóðin i ihelmi, er á lifandi mál, á sígildar fomaldar bók- mentir er taldar eru af fræðimönnum, jafn snjallar, ef eigi isnjaHarí því bezta i bókmentum fomaldarinnar. petta, meðal annars, þráum vér að orðið geti ævarandi eign niðja vorra í álfu þeslsari og hjartfólgin fjársjóður, er þeir svo fái auðgað með hið vaxandi þjóðlíf, svo það megi verða þrótt méira og fegurra en ella. Nú byggir land þetta, sem kunnugt er, fólk úr öllum álfum heims og hiefir hvert um isig með sér flutt þá siði, þær hugsjónir, þá tungu er tíðkuð hefir verið í heimalandi þess. Standa menn því ihér á mjög misjöfnu menningarstigi, þó náfoúar gjörist eftir að hingað kemur. Frá borgaralegu sjónarmiði er þjóðin ein og ósíkift. En tími er eigi kominn að fóik þetta hafi náð því takmarki, að mynda eina þjóðemislega heild, er öðlast Ihafi sérskilin og ákveðin andleg þjóðareinkenni, þó, með' framtíðinni, að eftir því sé von- ast að svo megi verða. Gætir þess vegna margbreytilegra skoðana, a öllum þeim málum, er varða framtíðina, og áhrif geta Ihaft til að efla eða hnekkja, menningu hinnar uppvaxandi þjóðar, á komandi tíma, og ræður í því efni, á hverjum stað fyrir sig, að mjög miklu leiti, hver þjóðflokkurinn að kraft- mestur er, að mannfjölda eður efnahag. Nú er það hin helgasta skylda gagnvart þessu ríki og foinni uppvaxandi þjóð, að þeir, er að arff'hafa tekið göfugar hugsjónir og haldgóða menningu og hingað hafa flutt, ávaxti þenna arf sinn og verndi þessar hugsjónir sínar frá glötun. Nú ihagar svo til hjá oss, að vér erum búsettir meðal allra þessara ýmsu þjóðflokka og foefir þegar komið í ljós að straumar þessára áhrifa eru mjög misfoollir voru andlega heilbrigði og hafa þvj' orðið þess valdandi að vér Ihöfum í sumum efnum, miður en skyldi verndað hinn þjóðemislega arf vom, og það gengið svo langt, að jafnvel, hugsjónalífi voru og tungu foefir staðið háski af. Áhrifin hafa eigi fremur borist oss frá þeim þjóðflokkunum er ofar standa í menningarlegu tilliti en vér, en Ihinum er þar standa neðar og veld- ur því afstaða bygðarlaga vorra og nábýli við hina ýmsu þjóðflokka. pess vegna getur svo farið, að ef vér eigi gjöram neitt til þess að varðveita þjóð- erni vort í framtíðinni, að í stað þess að vér tökum framförum andlega og líkamlega, að oss fari svo aftur, að af því súpum vér og niðjar vorir um langan aldur. pað er þess vegna skoðun vor, að íslendingar hér í álfu, ætti að bindast samtökum sín á meðal, til að mynda félagsskap til viðhalds tungu vorri og þjóðémi er og jafnframt hefði það að markmiði að efla sæmd þjóðar vorrar og virðingu innibirðis og út á við, í öllum efnum, eftir því sem ástæð’ur leyfðu; er orðið gæti hvöt mentamönnum vorum í námi þeirra og víisindaiðkunum, ritfoöfundum vorum styrkur í verki þeirra, og frumkvöðull að því að kynna afikomendum vorum og meðfoorgurum, sögu vora og bók- mentir að forau og nýju, með fyrirlestra foaldi eða útgáfu þar til kjörinna rita. Auk þessia gæti innifallist í verkefni félagsinls: A. að stuðla að því, að íslenzk túnga verði kend við sem flesta háskóla hér í álfu, er fslendingair aeekja, og að komið verði á fót verðlauna- sjóðum í norrænum fræðum við þær stofnanir. B. að istuðla að samvinnu og samfoygð milli Islendinga hér í álfu og þjóðarinnar foeima. C. 1 að efla þau framfarafyrirtæki er orðið gætu fslendingum til sæmd- ar og nytsemdar foér sem annarsstaðar. pes'si tillaga vor um almenna félagsmyndun er eigi ný, né fyrst til kominn nú. Miklu fremur má segja að foún sé jafngömul landnámi voru hér í Vesturheimi. Hafa á ýmsum tímum og velflestum stöðum, þar sem íslendingar búa, komið fram svipaðar tillögur, og jafnvel tilraunir verið gjörðar að stofna þvílíkan félagsskap. Hefir þetta mál því verið eitt hið mesta og almennasta áhugamál vort, þó eigi hafi gjörðar verið svo almennar framkvæmdir í því, sem nú er farið fram á og æskilegast hefði verið. En nú á síðustu tímum hefir það fengið nýjan og aukin þrótt og áhugi váknað fyrir því meiri en nokkru sinni áður. Til þess liggja margar orsakir, er öllum eru ljósar og eigi gjöríst nauðsynlegt að iskýra frá, Hér í Winnipeg hefir, þegar nokkur foyrjun verð gjörð. Var ihér haldinn fjölmennur fundur þann 7. þ. m. og voru þar allir einhuga með því, að æskilegt væri að komið yrði á stofn allsherjar’þjóðernisfélagi meðal íslendinga hér í álfu. Var þar sam- þykt svolátandi tillaga. “Að kosin sé 30 manna nefnd, er vinna skuli að undinbúningi þess- arar fyrirhuguðu félagsstofnunar fram til álmenns fundar. Skal nefndin semja ávarp er sendast islkail mönnum í foinum ýmsu bygðarlög- um voram hér í álfu, og með því sé á þá skorað að gangast fyrir fundar- haldi hver í sinni foygð, og með fundar-atkvæði, leita álits þeirra sem við staddir eru um stofnun þjóðemisfélags meðal íslendinga í Vesturheimi Falili samþyktir með, skulu kosnir fulltrúar á fundum þassum er mæta skulu á almennum fundi í Winnipeg, er ræða skal um stofnun, stefnu og fyrirkomulag þessa félags, og skal sá almenni fundur haldinn svo fljótt sem ástæður leyfa.” pessi nefnd er kosin var, foefir þegar tekið til starfa. Er formaður hennar séra Rúnólfur Marteinssoin, f éhirðir herra Ásmundur P. Jóhannsson og ritari séra Guðmundur Ámason. Að tilhlutun hennar og samkvæmt ofangreindri tillögu er ávarp þetta samið og eru íþað tilmæli nefndarinnar, að þeir menn er veita kunna því móttöku, gangist fyrir fundarhöldum á þann hátt er umræðir í tillögunni, og tilkynni svo ritara eða formanni hér, úrslit þeirra funda. Dagsett í Winnipeg, Man., 27. jan. 1919. J. J. Blldfcll, llöíínv. Pétursson, Elnar P. Jónsson, S. D. B. Stephanson, J [jálnmr Gíslason, A. P. Jóhannsson, B. Marteinsson, J. S. Árnason, Mrs. Th. Odclsson, Tlios. II. Johnson, B. J. Branclson, ólaíur S. Thorgeirsson, M. Paulson, Mrs. ,J. Ciottskálkson, Mrs, J. B. Skaptason, O. T. Johnson, Thorsteinn Borgfjörð, S. Slgurjónsson, Mrs. Plnnur Jolinson, Friðrik Sveinsson, Ciuðm. Ámason, Sig. Júl. Jóliannesson, Mrs. Ingibjörg Gooclmunclson, Kristján J. Austmann, Aurora Johnson. Gunnl. Jólianansson, II. A. Berginan, II. B. Jcinsson, Th. Johnson. Ii. J. Hallgrúnsson. Frá Islandi. Skallagríimiur kom til Englands íyrir nokkram dögum og seli afla sinn þar fyrir 6000 pund sterling Danska stjórnin er viðbúin að lögleiða 8 stunda vinnudag og einn helgidag í viku fyrir alla opinibera starfsmenn. Er búist við, að aukin útgjöld, sem af þessu leiða, miuni nema 10 mil- jónum, og að lögin nái til 10,000 starfsmanna. Nýr botnvörpungur kom hing að frá úrtJlöndum 9. jan. pað er botnvörpungurinin “Vínland ”, eign Geirs Thorsteinsisonar o. fl. Skipið er bygt í Hiollandi og hef- ir verið lengi í smíðum; ófriður- inn hefir tafið fyrir. Jón Jó- hanusson skipstjóri fór utan með Botníu í ágúst til að sækja það, og stýrði hann því hingað heim, en Guðriíundur bróðir hans mun eiga að vera skipstjóri á því Ágætur aíli er nú sagður í Vestmannaeyjum og helmingur bátanna byrjaður róðra. Hafa ferigið 2—7 hundruð af rígfull- orðnum þorski á dag undanfarið. Útflutningsgjald á öllum ís- lenzkum afurðum, sem fluttar verða út undir umsjón útflutn- ingsnefndar, er nú ákveðið 3% af verðmæti þeirra, auk lögá- kveðins útflutningsgjalds. Er það álitlegur skattur, sem þannig er tekinn af framleiðslunni. Landsstjórnin hefir nú tekið einkasölu á kolum í sónar hend- ur, samikvæmt lögum frá 1917, og er nú öllum öðrum bannað að flytja inn kol og sélja. peim, sem áttu kólabirgðir hér 8. jan., er þó foeimilt að se’ja þær, og skipum, sem korna frá útlöndum | er heimilt að flytja kol til eigin notkunar. Bókbindarar hér í foænum hafa fengið kauphækkun frá nýári, sem nemur 20% af launum þeim sem þeir höfðu. Um iþetta varð samikomulag milli bókbands- sveina og vinnuveitenda, án þess að til gerðardóms þyrfti að koma. Ásafolliáku með austan stormi gjörði hér í nótt (13. jan.). Hit- inn var'þó ekki nema 1,5 c. hér í morgun. f Vestmannaeyjum var samav eður, austanstormur, regn og 2,4 st. hiti. Á fsafirði var 1,6 st. frost og norðanátt, á Akureyri 8,5 st. frost og logn, á Grímsstöðum 3 st. frost og suð- austanátt, á Seyðisfirði 4,1 st. frost, norðanátt og snjúkoma. Alþýðubrauðgjörðin hefir lækk að verð á brauðum, frá og með mOrgundeginum. — Lækkunin nemur 8 aurum á heilum rúg- og normalbrauðum. E'ldur hafði kviknað í dönsku seglskipi hér á höfninni í fyrri- nótt. Varð þess vart úr landi og tókst að sllökkva eldinn áður en hann náði að breiðast út að mun. Skipið foafði þó brunnið talsvert að innan. Settur sýslumaður í Ámes- sýslu er nú orðinn Magnús Gísla- san cand. jur. frá Búðum í Fá- stmðsfirði. Hamn gegnir em- bættinu á eigin ábyrgð, og fór austur héaðn í gær. Áður hafði porsteinn porsteinsson cand. jur. verið settur í emibættið, en það komst aldrei svo langt að hann tæki við því. Blaðið Vestri á ísafirði skýrir frá því í síðasta tölublaði sánu fyrir áramótin, að það verði síð- asta blaðið, sem prentað verði í “Iþessari prentsimiðju”, Sem nú ?é seld til Reykjavíkur, og komi Vestri Iþvi ekki afitur út á yfir- standandi vetri að minsta kosti, en væntanilega verði ekki nema um stundardúr að gjöra. — Blað. ið er annars að verða eindregið '■tjómarbláð, og halda menn að það hafi dregið það til dauða. Múraráfélagið foefir ákveðið lágmarkskaup félagsmanna sinna frá 12. jan. kr. 1.25 á klukku- stund og 2 kr. í eftirvinnu og helgidaga. Mikil frost foafa verið undan- farna daga víða um lamd, t. d. 20 stig einn daginn á Grímsistöðum á Hólsfjöllum. Má vera að þetta bendi til þess, að hafísinn sé eigi iangt undan landi. milli Samningur. kirkjufélagsins og Tjald- búðarsafnaðar. Vér, Björn B. Jónsson, Krist- inn K. ólafsson og Friðrik Hall- griímsson, fyrir hönd hins Evan- geliska lúterska kirkjufélags íslendinga í Vesturheimi og vér, Hjálmar A. Bergman, Lin- dal J. Hallgrímsson og Jóhannes Gottskálksson, fyrir hönd Tjald- búðarsafnaðar í Winnipeg, telj- um það mjög æskiltegt, að af sameining þeirri geti orðið milli F’yrsta lút. safnaðar í Winnipeg og Tjaldbúðarsafnaðar, sem skýrt var frá í lök slíðasta kirkju þings, að til tals hafi komið; og í tilefni af ágreingd þeim, er olli því, að Tjaldbúðarsöfnuður sagði Skilið við Kirkj uf élagið árið j 909, og til iþess að greiða fyrir því, að samkomulag og sam- vinna geti aftur tekist með Tjald búðarsöfnuði og kirkjufélaginu, og í (þeirri von, að þetta sam- komulag geti orðið til þess að útrýma öllu því, er hingað til hefir verið því til fyrirstöðu, að allir lúterskir menn meðal þjóð- arbrotsins íslenzka hérna meg- in hafsins geti starfað saman að eflingu Guðs heilaga ríkis, þrátt fyrir þann slkoðanamun, sem átt hefir sér stað, hefir oss komið saman um þenna skilriing á á- greiningsatriðunum, er komi í stað allra þeirra kirkjuþingssam- þykta, er gjörðar foafa verið þar að lútandi: 1. Játningarrit kirkj unnar ber að skpða sem mikilvæga vitnis- burði um trú foennar á liðnum öldum, og ber þeim viðurkenning samfcvæmt sögulegum uppruna þeirra, anda og tiilgangi. 2. f heilagri ritningu hefir Guð opinberað vilja sinn og ráð- stafanir mönnunum til sáluhjálp ar í Jesú Kristi, og ber að viður- kenna bana sem óyggjandj leið- arvísi í trúarefnum. Winnipeg, Man. 21. ág. 1918. > Björn B. Jónsson. Kristinn K. ólafsson. Friðrik Hallgrímsson. H. A. Bergman. L. J. Hallgrímsson. J. Gottskálksson. Athugasemd. Kirkjuþingið síðasta veitti embættismönnum sínum, sem skrifað hafa undir ofangreindan samning, fullkomið vald í þessu máli, og skuldbatt kirkj ufélagið til þess, að viðurkenna gjörðir þeirra sem bindandi fyrir kirkju félagið. Eftir áð þessi samning- ur var undirritaður, var hann les inn upp á fjölmennum safnaðar- fundi Tjaldbúðarsafnaðar og samþyktur af söfnuðinum með öllum greiddum atkvæðum gegn einu. Björn B. Jónsson. H. A. Bergman. Fullveldi landsins kostar, eft- ir því sem “Frón” segir, tæpar 80 þús. kr. á ári. Af þeirri upp- hæð verða 50 þús. lagðar á borð með konungi, 12 þús. til utanrík- isstjórnarinnar og viðldka upp- hæð til íslenzku skrifstofunnar í Khöfn. Er þá ekki gjört ráð fyrir neinum sendimönnum í öðr um löndum en Danmörku. Vísir... Minnisvarðamálið. i ( “Jón forseti” er nýkominn úr Englandsför. Seldi hann afla sinn fyrir 6340 pd. sterling. Innan skams kvað vera von á íjöldamörgum frönskum botn- vörpungum hingað til fslands og eiga þeir að stunda veiðar við strendur landsins í vetur. Sjálf- sagt senda Bretar einuig marga botnvörpunga hingað. Væri þess full þörf, að varðskipið kæmi hingað som fyrst. Hjónaefni. Uungfrú Eygerð- ar Guðbrandsdóttir og Ásrrtund- ur Magnússon. Inflúenzan er nú í rénun á Vesturlandi. Sagt er að foún hafi orðið mannskæðust í Súg- andafirði — orðið þar 11 mönn- um að bana. Á ísafirið dóu á- líka margir, og má af því marka að veikin hofir ekki orðið mjög slæm þar. f Stykkishólmi hefir gengið einfover kvefpest, en menn eru tekki vissir um að það sé inflúenza, því að svo hefir hún verið væg — enginn dáið og aðeins ein stúlka fengið snert af kmgnábólgu. Ungfrú Sússanna Einarsdóttir og porvafldur Helgason skósmið- ur hafa birt trúlofun sína. pegar á almennum fundi Islendinga í Winoipeg, dags. 14. janúar 1919 svo látandi tillaga frá Dr. B. J. Brandssyni var samiþykt í einu hljóði: “pessi fundur skoðar það sem sjálfsagði skyldu afllra fslendinga í þessari heimsálfu, að leggja sitt fram til þess, að viðeigandi minnisvarði sé reistur, til handa þeim mönn- um af íslenzku bergi brotnum, sem létu dífið í þjónustu þess dýrmæta og réttláta málefnis, sem bandaþjóðimar börðust fyrir í hinu mikla stríði, sem nú hefir verið leitt til sigur- sælla lykta.” pá var með þeirri samþykt stigið ákveðið’ spor, miðandi til þess, ekki eingöngu að heiðra minningu hinna föllnu hetja, heldur og einnig til að halda vakandi í huga komandi kynslóða í þessari heimsálfu þeirri staðreynd, að menn og konur frá íslandi hafi verið í tölu þeirra þjóðflokka, sem var- ið hafi foér æfi og kröftum til þess að byggja upp og auðga og þroska þessa foeimsálfu, og að afkomendur þeirra foafi með þátttöku sinni í nýafstöðnu stríði, lagt lífið í sölumar, ásamt öðmm sonum þestsa lands, til þess að tryggja eftirlif- andi kynslóðum þann mæli þjóðlegs frelsis, sem þeim er nauðsynlegur til eflingar þeirrar menningar, sem ein er lyk- ill að fullnaðarþrosikun og hagsæld hverrar þjóðar. Fundurinn fann til iþess að hér var að ræða um skyldu, sem hverjum góðum borgara bæri að rælkja, og að nauðsyn- legt væri að koma þessu skyldustarfi í framkvæmd svo fljótt sem unt yrði að ná saman fé til þess. pess vegna kaus fundurinn níu manna nefnd til þess að annast um framkvæmdir í þessu þjóðrækilega nauðsynja- miáfli, og með því ákvæði að bætt skyldi við nefndina mönn- um úr sem flestum héruðum þeim, sem íslendingar byggja hér vestra. Níu manna nefndin foefir nú haft sinn fyrsta fund, þann 8. þ. m., í húsi Dr. B. J. Brandsonar, og kosið Dr. B. J. Brand- son forseta sinn og B. L. Baldwinson skrifara. Fóhirðir var ekki kosinn að svo stöddu. Ákvæði voru tekin til þess að leita styrktar einstakra manna í hinum ýmsu bygðum fslendinga í Canada og Banda- rikjunum í þessu ijiáJi, með því augnamiði, að þeir vildu tak- ast á foendur að boða til fundar, hverM sinu bygðarlagi, og fá þar valda menn, Sem verði meðlimir nefndarinnar bér í Winnipeg og í saim'vinnu við hana. Jafnframt var það ósk og von nefndarmanna, að fover íslenzk bygð vildi stofnsetja hjá sér varanlega framkvæmdariefnd til þess að annást um fjársöfnun, hver í sinni bygð, o£ að leggja þar að alla alúð að tillögin geti orðið sem ríflegust, ,því það vakir fyrir nefnd- inni, að sæmd íslenzka þjóðflokksins í þessari foeimsálfu kref jist þess að minnisvarðinn yfir fallna hermenn af vorum þjóðbálki sé svo sæmilegur, að hann samsvari drottinholl- ustu þeirra föllnu, sem með frjálsum viflja dóu til þess að vér sem eftir. érum, megum una við óskerð borgararéttindi í þeim ríkjum, sem vér erum eining af. Fundurinn fann til þess, að sökum veikinda þeirra Hon. Tfoos. H. Jdhnsons, dómsmálastjóra Manitobafylkis, og séra B. B. Jórasson forseti kirkjufélagsins, nú um undanfamar vikur, hefir framikvæmdum í þessu máli verið frestað leng- ur en annars héfði orðið. En nú eru foáðir þessir herrar á góðum batavegi. Hon. Thos. H. Johnson hefir farið vestur að Kyrrafoafi sér til hvildar, hressingar og heilsubótar þar um tíma, og verður væntanlega kofninn þangað á undan þessu blaði. Hann bef- ir í hyggju að koma við í þeim bæjum, þar sem íslendingar hafa aðsetur, og hefir góðfúslega lofað nefndinni að leggja lið sitt til þess að landar vorir í þeim bæjum taki minnis- varðamálið að sér, og annist að 'sínu leyti um æskileg afdrif þess. Eg vil mega benda “Ströndungum” á, að hafa gætur á ferðum Jofonsons og ná tali af foonum, heilzt að iþeir vildu stofna til fundar hjá sér og fá hann til að flytja þar erindi minnisvarðamálinu til skýringar. Séra B. B. Jónsson er ennþá of lasburða til þess að hann megi fara að heiman, en allan vilja hefir hann á að verða máli þessu að liði, strax og hann hefir náð svo fulri heilsu, að hann megi sér hættulaust ferðast. pað var ákveðið á nefndarfundi þessum, að fá stjórnar- nefnd minni'svarðamálsins löggilta á þessu þingi. Slík lög- gilding veitir nefrrdinni og umboðsmönnum ihennar óyggj- andi lagarétt til fjársöfnunarinnar til minnisvarðans, og ' trýggir jafnframt gefendum fjárins rétt til þess að ganga efitir fullri skilagrein f jársins frá nefndinni eins og hún væri eingöngu einstaklingur. Kostnaður við löggilding þessa verður lítill eða enginn. — Helzt alfls enginn. JSÍefndin flefir þegar fengið vitneskju um áhuga ýmsra manna í bygðum fslendinga á framgangi þessa máls, og ger- ir sér beztu vonir um almennan áhugaiþeim fylgjandi. En jafnframt virðist rétt að taka fram, að hún ætlast ekki til að gefendur í minnisvarðasjóðinn sendi peninga frá sér fyr en hún hefir kosið sér féhirðir, og að öll tillög séu þá send beint til ihans, en ekki til blaðanna. Nefndin vonar og óskar, að íslenzku blöðin hér, öll, styrki mál þetta eftir megni. Meira næstu viku. B. L. Baldwinson. Nielsen frá Eyrrbakka var einn I Skallagrímur fór núna um há- af farþegunum með Botníu. Var tíðina með'fiskfarm til Englands hann fluttur sjúkur um borð — foefir legið rúmfastur siíðan hann fékk inlfiluenzuna. Hjálparsjóðurinn. Safnast hafa alls rúmflega 63 þús. kr. og hefir útfoluitunamefndin þegar útfolut- jað 45 þús. krónum. L. H. Bjaraa j san, formaður hjálpamefndar, hefir samið skýrsilu um störf nefndarinnar og sent til stjómar ráðsins. Danskt segliskip, “Philip’’ strandaði á sunnudaginn við Garðsikaga. “Geir” fór suður á mánudaginn til að reyna að bjarga skipinu, en varð að koma aftur við svo búið, því að skipið var svo mjög brotið, að tekki voru tiltök að koma því á flot aftur — botninn úr iþví alveg. Kom Geir hingað með skipshöfnina. “Phi- lip var á leið foingað með salt- farm. Bifreiðarslys foafði orðið í Kópavogi fyrir nokkrum dögum. Hafði bifreiðin mnnið út af veg- | inum og lent alla leið niður í læk. | Um nánari atvik að þessu er oss j ókunmigt. Út er komin handritaskrá j Landsfoókasafnsins, sem cand. Ijur. Páll Eggert ólafsson hefir j saman tekið. Er það hin vandað j asta bók að frágangi og hin þarf I asta þeim, sem vilja hagnýta sér handritasafnið. Rjúpur er fremur lítið um hér í nærsveitunum. Ætla menn að það sé af því að miikið af rjúpum foafi drepist í fyrravetur í kuld- unum. Morgunblaðið.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.