Lögberg - 29.01.1920, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29. JANÚAR 1920.
Bla. 3
HELEN MARLOW
EFTIR
Óþektan höfund.
“Hann elskar hana, það er sem hann gerir;
alveg hrifinn af ást til hinnar gullhærðu
fegurðar.”
“ Skal það vera áform hans — að giftast
henni?”
“Ó, hr. Oakland; þetta er undarleg spurn-
ing, sem eg þekki alls ekki til, en sennilegt er
það ekki. Hann er heimsmaður frá New York,
miljónari, og hún er dansmær við bendinga-
leikinn.”
Oakland varð æstur og sagði með hásri
rödd:
“Þá verður hann að hætta að sækjast eftir
henni.”
‘ ‘ Meinið þér með þessu, a ðþér séuð hrifinn
nf fegurð hennar, hr. Oakland?” spurði Cable
súr á svip.
“Eg bið afsökunar. Það er málefni sem
eg get ekki talað um við yður. Bg held þér
þafið sagt, að ungfrú Graydon vildi sjá mig,”
Og hinn laglegi S'öngvari yfirgaf hann
17. Kapítuli.
Ungfrú Graydon hafði ekkert sérstakt að
segja milliraddarsöngvaranum, hún vildi aðeins
éska honum til hamingju með því hrósi sem
áhorfendur veittu honum, og fullvissa hann um
nð leikur hans var ágætur. En hún tafði hann
•svo lengi, að hann var að flýta sér inn í bún-
ingsklefa sinn til þess, að vera tilbúinn, þegar
tialdinu væri lyft upp fyrir annan kafla.
Hann hafði hlotið almennt lof og bjóst við
að sjá hrósandi ummæli um sig í blöðunum
daginn eftir — en þann hugsaði minna um sig-
urhrós sitt en um Helenu. Hann var svo kvíð-
xindi um forlög ungu stúlkunnar, því hann elsk-
aði hana svo innilega og jafnframt heiðarlega.
Var hún hrifin af hinum fallega Rúdolph
Armsti'ong? Hann vonaði, að það væri ekki
tjlfellið.
Hann ásetti sér, undir eins og hann fengi
ta'kifæri til þ'ess að spyrja hana þeirrar sömu
spurningar, og formaðurinn kom í veg fyrir
að hún gæti svarað. Um aðvörun lians gegn
afbrýði ungfrú Graydons, skeytti hann ekki hið
minsta. Þótt hann léki ástleitnina ásamt henni
svo glóandi heita, gleymdi hann tilveru hennar,
undir eins og haHn hafði snúið baki að henni,
og hugsaði að eins um Hel’enu. Þegar hann
söng fjörugu söngvana sína fyrir Fantine prin-
sessu, hugsaði hann um Helenu og söng þá fyr-
ir hana.
Tjaldið féll niður eftir annan kafla, og há-
% ær liróp kölluðu hann og ungfrú Graydon aft-
ur fram á leiksviðið. Hann flýtti sér burtu
eins fljótt og hann gat og gekk inn í samkomu-
Iierbergið. Hann sá formanninn standa þar og
tala við Helenu.
Hann furðaði sig á því, hvað hinn gamli
ístrubelgur hefði að segja henni, en hann vissi
að það var óheiðarlegt að standa á hleri og
heyra það, hann fór því að tala um hitt og þetta
við annan leikanda, en beið óþolinmóður eftir
því að Helen losnaði við hann.
Hún var jafn óþolinmóð og hann var; en
hún þorði ekki að móðga þenna svo alúðlega
hr. Cable, sem virtist vera henni hlyntari en
iúnuni stúlkunum.
“Eg hefi leyndai*mál að segja yður,” sagði
hann, “en segið það ekki nokkurri manneskju.
Prinsessan, eg á við ungfni Graydon, er af-
brýðissöm við yður.”
“Eg skil yður ekki”, sagði hún og varð
heit.
“ Þá verð eg kð skýra það fyrir yður
Hún er orðin gröm yfir því, að þér þiggið sv<
verðmikil blóm, og yfir þeirri hylli, sem hr
Armstrong veitir yður. Svo er nú það, að hr
Oakland leitaði yðarjí kvöld og var kyr hjí
yður, þangað til hún sendi mig til að sækja hani
Þer hljótið að hafa skilið að hún er köld Of
hrokafull gegn yður?”
Augu Helenar skutu eldingum, og brjós
ennar þrútnaði af göfugmennsku.
“ Já, hún er mjög þóttafull gagnvart mér,’
svaraði hún, ‘ ‘ en hvað skeyti eg um dramb henn
ar afbrýði? Það er engin óvirðing að hafi
fallegt andlit og góða vini; er það hr. ?”
“ Nei, alls ekki, þú elskulega, hrekklausi
bam,” sagði formaðurinn og hló; en bætti svi
við alvarlegur: “En hfnar æfðu leikmeyja
þola ekki, að ungu stúlkumar í bendingadans
mum, hæni að sér hugulsemi áhorfendanm
^heldun en þær gera sjálfar. Það er mik
;ð daðst að ungfrú Graydon, og það eru marg
ir, sem reyna að fá hana til sinna leiksviða —
«n un er eldri en þér, og fegurð hennar fe
renandi hér eftir. Hún verður voðalega af
bryðissom, ef þér afþakkið ekki þá hylli, ser
y ur er svnd sérstaklega að því er snerti
hmn nyja milliraddarsöngvara.”
ann sá yndislegan roða koma út í kinna
cnnai, um leið og hún sagði þrjózkulega:
“Hyaðskeytiegumhana?”
strnv “Un V,erðu; a*veg trylt”, svaraði han
1-eknnr , °™tar me$ hörku, að þér verði
leknar fra bendmgadansinum.”
n Kriann,sa hræbslu 0g kvíða á svip Helena:
O, þessi staða var henni svo dýrmæt — hú:
fæði og klæði. J
hú„, .•Wr_Wr _ þér_
rekið mig ekki að astæðulausu. ”
, , <‘G,ÓSa 8tú)ka> eS Þ°ri ekki að mótmæl
oskum hmnar horkulegu stjörnu tónleikahúsf
ins. Til að hefna sín á mér, gæti henni dottið
hug að brjota samnmga okkar og eyðileggj
þannig allan skemtanatímann fyrir okkur. sei
væri hið sama og að missa mörg þúsund dol
ara. Hún mundi eyðileggja mig peningalega,
og hún er svo hefnigjörn, að hún skeytti ekk-
ert um það.”
Helen varð mjög skelkuð. Hann sá tár
velta ofan kinnar hennar, þegar hún sagði stam-
andi, “hvernig getur kvennmaður verið svo
afargrimm? Ó, hvað á eg að gera?”
Hann gekk nær henni og hvíslaði: “Eg
ber sérstakan áhuga fyrir yður, ungfrú Helen,
og eg skal hugsa nánara um þetta efni. ’ ’ Hann
vfirgaf hana, og strax á eftir kom Oakland.
Hann tók strax eftir því að hún hafði grátið
og sá, að varir hennar skulfu.
“ Kæra Ilelen, hvað gengur að yður?”
spurði hann.
‘ ‘ Það — það — er ekkert, ’ ’ sagði hún og
stundi; “en máske það sé bezt, að þér talið ekki
:ð mig hr. Oakland. Eg er hrædd um að ung-
frú Graydon vilji það ekki.”
“Þessi ömurlegi formaður hefir sagt yður
þetta rugl,” sagði hann gramur. Skeytið þér
ekkert um hann, Helen. Hvað hefir ungfrú
Graydon við mig að gera? Ekkert. Eg leik
að eins sem biéill hennar á leiksviðinu, en Hel-
en, þogar eg er þar ekki, þá eruð það þér, sem
eg í raun og veru elska.”
Nú var þetta sagt. Hann hélt andanum
niðri í sér og leit á hana, sem roðnaði hálf
hræðsluleg og eins og í vandræðum; augu henn-
ar horfðu til jarðar, kinnar hennar Mktust hin-
um indælustu júní rósum, og brjóst hennar
þrútnaði og hækkaði á víxl.
Fram í ganginum kallaði drengur:
“Þriðji kafli! Fimm mínútur!! þriðji
kafli! Fimm mínútur!”
Oakland var alveg utan við sig af óþolin-
rcæði.
“Helen talið þér við mig!” sagði hann.
“Blskulega Helen, eg elska yður — eg tilbið
yður. Þér eruð ekki reiðar við mig, eruð þér?
Eg ætlaði ekki að segja yður þetta svona fljótt,
en eg hefi altaf elskað yður, alt af, síðan eg sá
yður í fyrsta skifti. Ó, kæra Helen, viljið þér
verða konan mín?”
A þessu augnabliki kom Cable aftur inn i
herbergið, sá hann og vék sér að honum ösku-
vondur.
“Hamingjan góða, Oakland, gleymið þér
því alveg, að jiér eigið að skifta um klæðnað fyr-
ir næsta kafla, sem byrjar að tVeim mínútum
liðnum. Farið þér undir eins til fataklefa yð-
ar.”
Oakland ieit fljótlega og hlýlega til Hel-
enar, biðjandi og mælskum augum . Svo þaut
hann inn í búningklefann.
Formaðurinn hvíslaði að Helenu:
“Þér tókuð ekki aðvörun minni. Þér eruð
■sjálfar orsök í afleiðingunum. Lítið á þenna
kvenfjanda!”
Ungfrú Graydon kom svífandi inn. í her-
bergið í hir.um verðmikla silkibúningi, sínum
konunglega loðskinnsbúningi og glitrandi gim-
steinum, en augu hennar skutu eldingum og
loguðu skærar en hinir dýrmætu steinar, þeg-
ar hún gekk hnakkakert til hinnar undrandi
Hdlenar.
“Það fullyrði eg stúlka, að þú ert hin
t'rekjulegasta ddðurdrós, er eg hefi augum lit-
ið,” hrópaði hún æst. “Hefir þú ekkert annað
að'^gera en flækjast aftur og fram um þetta
herbergi og halda þér til fyrir karlmönnunum ?
Vertu svo litla ögn lítillátari, eða þú missir
stöðu þína.”
Hún gekk í burtu súr á svip, en hljóðfæra-
tónarnir komu í veg fyrir að grátekki Helenar
heyrðist.
18. Kapítuli.
Þriðji kaflinn var hinn síðasti, og ungfrú
Graydon hafði ásett sér, að hún skýldi halda
í’red Oakland hjá sér, eftir að allar dansmeyj-
ar voru farnar. Þetta hefði verið auðvelt að
gera, ef hún hefði vitað hvernig á stóð. Helen
vildi ekki mæta hr. Oakland aftur þetta kvöld,
og var farin af stað með fylgdarkonu sinni
eins fljótt og henni var mögulegt; hin gamla,
fjöruga kona sat róleg og prjónaði kniplinga,
meðan hún í samkomusalnum sat og beið hinn-
ar fögru Helenar til að fylgja henni heim.
Rúdolþh Armstrong beið hennar við dvmar,
og hún leit kvíðandi til hans.
“Gladys — hafið þér fundið Gladys?”
spurði hún.
“Komið þér með mér í kvöld í vagninum
mínum, ungfrú Helen, og þá get eg sagt yður
alt, á meðan við ökum.”
En hún svaraði strax. “Eg get það
ekki.” Þá snéri hann sér biðjandi til frú Ang-
us og sagði:
“Getið þér ekki sannfært hana um, að það
er ekkert vanvirðandi fyrir hana, að aka heim
í vagninum mínum ásamt yður. Sko hvað
loftið er dimt; það er óveður í nánd. Það
rignir bráðum.”
“Við förum heim með sporvagninum, hr.
Armstrong,l>ér cruð mjög góður, að bjóða okk-
ur vagninn yðar, en eg hefi lofað ungfrú Drew,
að við skyldum altaf fara heim með sporvagn-
inum,” svaraði frú Angus vingjarnlega og
bætti svo við: Ef þér hafið orðið nokkurs var
um ungfrú Drew, gerið þá svo vel að segja
okkur frá því, á meðan við göngum yfir að
horninu, því eg vil ekki vera lengi úti sökum
þess, að eg hefi gigt í öxlunum.”
Með sjálfum sér hataði hann þessa skikk-
arilegu og skylduræknu gömlu konu; nú gat
hann að eins gengið við hlið Helenar og sagt
henni, að hann hefði einkis orðið var um
Gladys.
“Maðurinn hennar hefir líklega flutt hana
heim til sín,” sagði frú Angus.
“Nei hvorugt ykkar veit, hvemig ásig-
komulagið er. Maðurinn hennar er vondur
fantur, og hún er hrædd við hann. Þau hafa
lií'að aðskilin um langan tíma, og Gladys Verð-
ur algerlega örvílnuð, ef hún þarf að vera hjá
þonum. Ó, eg verð að koimast eftir því hvar
hún er, og losa hana við þetta voðalega ó-
menni,” sagði Helen stynjandi og kvíðafull.
“Amið þér yður ekki með þessu, eg skal
áreiðanlega finna hana á morgun. Eg skal
í kvöld úvega mér spæjara, og fá hann til að
grenslast eftir henni,” sagði Armstrong, og
hún leit til hans þakklútum augum.
“Ó, hvað þér eruð góður og greiðagjarn;
eg skal aldrei glevma að þér veitið mér þenna
greiða, því Gladys er mín bezta vinkona í heim-
inum,” sagði hún lágt en alúðlega.
“Og þegar eg svo hefi fundið hana fyrir
yður, þá vænti eg líka nokkurs af yður,” sagði
hann.
“Hérna er vagn; flýtið þér j^ður, Helen,
því eg finn regndropa falla á andlit mitt,”
sagði frú Angus og fékk Helenu með sér út á
götuna. Það eina, sem hann gat gert, var að
hjálpa ungu stúlkunni upp í vagninn. Hann
var að mestu leyti fullur af fátæku fólki, og að
sjá það, kom hinum ríka höfðingja til að draga
sig í hlé og ganga til síns eigin skrautlega
vagns.
Helen kom heim og gekk upp í herbergi
sitt. Nú var það ömjirlegt og einmana, þar
eð viðfeldna andlitið hennar Gladys vár þar
■ekki. Hún lagðist til hvíldar, en vætti koddann
með tárum sínum, af kvíða yfir hinu mefasömu
forlögum vinu sinnar.
“Ó, hvað eg sakna nú Gladysar,” sagði
hún við sjálfa sig, og stundi. “Eg yrði fegin
að geta sagt henni alt, sem fyrir hefir komið í
kvöld, svo hún gæti ráðlagt mér, hvað eg ætti
að gjöra. Eg — eg— er ekki alveg viss um
hvort eg á að taka á móti tilboði Oaklands,
því Armstrong getur litið svo á, að hann hafi
kröfu til mín. Og mér líst svo vel á hann —
eins vel — næstum því — og á hinn fallega
milliraddarsöngvara. Og — og— Rúdolph er
svo ríkur, og eg er svo þreytt af fátæktinni og
svo hrædd við hana, að eg mundi meta mikils
að verða konan hans. Hvernig getur Oakland
elskað mig, eins og hann segir, fyrst hann gekk
burt svo kaldur það kvöld, sem hann frelsaði
mig úr eldinum? Og við hefðum að líkum
aldrei hizt aftur, ef það væru ekki hin blindu
forlög, sem leiddu okkur saman á ný. Nei
liann getur ekki elskað mig eins mikið eins og
hinn. En hvað á eg að segja honum, ef hann
spyr mig aftur hins sama á morgun?” hugs-
aði hún, um leið og hún yelti þessu fyrir sér
fram og aftur; hún virtist þó hneigjast meir
að hinum ríka biðil.
Þegar hún var hjá Fred Oakland, hugs-
aði hún naumast um hinn ríka biðil; en þegar
hún var hjá hvorugum þeirra, gat hún betur
matið kosti þeirra án hlutdrægni; niðurstaðan
varð, að réttara væri að kjósa hinn ríka Arm-
strong.
Hún mátti ekki gleyma hornauganu, sem
ungfrú Graydon gaut til hennar, og hver mundi
ásaka hana fyrir það, að hún þráði að losna við
þessa lélegu stöðu, sem hún hafði, og ganga
beina leið inn í ríkt og þægilegt heimili..
Þreytt og hlaðin af slíkum hugsunum
sofnaði hún að lokum; en í draumum hennar
liðu allir dagsins viðburðir í gegnum huga
hennar, og henni fanst að hún væri svo glöð
\ fir því, að hafa aftur fundið frelsara sinn frá
Milford , og leit á hann sem þann mann, er
sröðvað hafði fælnu hestana og frelsað líf
hennar. Endurminninginn um það, að hann
hafði sagt að hann elskaði hana, blandaðist
einnig inn í næturhugsjónir hennar.
Hún svaf þangað til sól var komin hátt á
loft upp, fór í fötin sín og neytti liins fátæklega
matar, te og liagldabrauðs, þegar barið var hart
að dyrum. Hjarta hennar fór strax að slá
hraðara.
“ Vað-er nýungin um Gladys — máske
Gladys sjálf,” hugsaði hún og flýtti sér að
opna dyrnar.
En þá rak hún upp undrunaróp, því það
var hinn digri formaður, sem inn kom.
“Góðan morgun kæra ung(frú Marlow.
Eg kem til að segja yður nokkuð, sem er áríð-
andi fyrir yður. Þér megið trúa því, að það
var engin hægðarleikur að bæla niður vonzkuna
í ungfrú Graydon í gærkvöldi; hún er alveg
rrylt af afbrýði. Það eru engin önnur ráð, en
að þér skiftið yður alls ekkert af hr. Oakland,
annars fer alt illa. En kom aðallega til að
segja^yður, að fregnriti nokkur hefir lýst
greinilega hinni óhappalegu akferð yðar í gær.
Yður er lýst sem óviðjafnanlega fallegri stúlku,
og þar er líka minst á báða mennina, emkum hr.
Oakland, kjark hans og krafta, som frelsaði
yður. Þetta er sú allra bezta auglýsing fyr-
ir yður, sem hugsast getur. Hér er blaðið,
svo þér getið sjálfar lesið það. Þér verðið að
líkindum Síðar meir stjama tónleikahússins.
Þér hafið viðfeldna rödd, og andlit yðar er
svo ómótstæðilega fagurt.. Þér þurfið að vera
vingjarnlegri og alúðlegri við mig; þá þurfið
þér ekki að vera hrædd við ungfrú Graydon,
og þér skuluð brátt verða hafin upp í hærri
stöðu.”
Hann fór þaðan með alvarlegri áminningu
um það, að hún vildi helzt vera laus við ásókn
hans; hann mætti ekki hugsa sér að koma með
neina dirfsku gagnvart sér; hún krafðist þess
að hann umgengist sig með virðingu, forðaðist
allar kumpánlegar viðræður, og að hann léti
sér ekki detta i hug að koma fram sem biðill,
þetta afþakkaði hún með mikilli al\>öru, og
liann varð að lofa því; annars ætlaði hún að
yfirgefa bendingaleik hans.
Það var mjög heppilegt fyrir Helenu, að
hún svo fljótt og á slíkan hátt gat losnað við
ásókn og daður þessa viðbjóðslega Cable, því
það og njósnir hans höfðu verið kveljandi fyr-
ir hana. Nú þurfti hún ekkert að óttast frá
þeirri hlið.
R. S. ROBINSON
Stofnsett 1883 KAUl'IR og SKI.I R HöfuSxtAII $250,000.00
Loðskinn, Húðir, Seneca Rætur, Ull, Feldi
OSS YAXTAR TAFARLAIST niikiS af MUSKRATS, WOLVES og MINK
meS eftirfyIgamli háa veríSi í stórum og smáum kaupum:
WIXTER RATS .. . $0.50 to $3.00
FALL RATS.......... $4.00 to $2.00
SHOT and CUT....... $1.25 to .50
KITS.....................25 to ,15
MINK, Prime Dark .... $25.00 to $15.00
MINK. Prime Pale..... $18.00—$10.00
WOLF, Fine Cased No 1 $35.00—$12.50
WOILF, Fine Cased No. 2 $24—$ 9.00
WOLF, No. 3............... $3—$1.50
WOLF, No. 4 .....................50
Eins og allar aðrar tegumlir með bezta vertti.
VERÐLISTI, 8EM NÚ ER GILDANDI
Salted BEEF HIDES ...... 23c—-21c I KALFSKINS 45c—35c KIPS 30c—25c
Frozen BEEF HIDES ...... 22c—20c ) HORSE HIDES......... $8.00 to $4.00
Uxa, Stíra, og Bola húöir, einnig brennmerktar húöir að tiltölu lægri
Húðir horgaHt hæsta markaöveröi daginn er i»ær koma til vor.
8END 8TRAX til 157-63 RUPERT Ave. og 150-6 PACIFIC Ave., WINNIPEG
Notið tœkifœrið!
Vér viljum fá 500 íslenzka menn til þess að læra meðferð á
dráttvélum (tractors), einnig alt sem lýtur að Welding og Batt-
ery vinnu. Eftirspurn eftir slíkum sérfræðingum er afarmikil.
Afbragðs kaup, þetta frá $100 til $300 um mánuðinn. — Mörg
hundruð íslendinga hafa lært hjá oss síðast liðin fimm ár. —
Lærið góða handiðn að vetrinum og byrjið fyrir eigin reikning.
Ókeypis atvinnu-skrifstofa vor leiðbeinir yður að loknu námi.
Vér höfum allar tegundir Automobíla og annara véla við hend-
ina, sem lærlingar fá að æfa sig á. Fónið oss eða skrifið eftir ó-
keypis kensluskrá. Komið og skoðið vorn nýtýzku-skóla.
HEMPHILL TRADE SCHOOLS, LIMITED,
Rétt hjá Strand leikhúsinu. Office, 626 Main St., Winnipeg
tJtibú: Regina, Saskatoon, Edmonton, Calgary, Vancouver.
Al'* .. I • v* timbur, (jalviður af öllum
Nyjar vorubirgöir tegundum, geireWr og au-,
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir |
að sýna þó ekkert sé keypt. (
The Empire Sash & Door Co.
i
Limitad
HENRY AVE. EAST
WINNIPEG

The Campbell Studio
Nafnkunnir Ijósmyndasmiðir
Scott Block, Main Street South
Simi IV8. 1127 gagnvart lðnaðarhöllinni
Stœrsta og elzta ljósmyndastofan í Winnipeg og
ein af þeim stærstn og beztu í Canada.
Areiðanleg og lipur afgreiðsla.
Verð við allra hœfi.
•)LYéMYéMYéMYé\1Y'éMY$Mrí'«M

i\YaMYéN'ÝéNirr8V

Allar
tegundir af
Allar
tegundir af
KOLUM
EMPIRE COAL COMPANY Ltd
Tals. Garry 238 og 239
!±i# Kolin
Undirems
þér sparið me8 því a8 kaupa undir eins.
AMERISK HARDKOL:
EGG, PEA, NUT, PEA stærSir Vandlega hreinsaSar
REGAL LINKOL
LUMP and STOVE stær8ir
Ábyrgst Hrein — Sótlaus, Loga Alla Nóttina
D. D. WOOD & SONS, Ltd.
TELEPHONE: GARRY 2620
Office and Yards: Cor. Ross and Arlington Sts.
Nú er rétti tíminn til þess að láta taka
MYNDIR AF YÐUR
Vér getum ábyrgst yður jafn-góðar myndir, þótt teknar séu aÖ
kvöldinu við ljós, eins og við beztu dagsbirtu.
Semjið við oss strax í dag.
H. J. METCALFE
A8al eigandi.
Lafayette Studio, 489 Portage Ave.
RAUPID BEZTA BLADID, LOGBERG.