Lögberg - 18.03.1920, Blaðsíða 2

nis. 2
LÖGBERG FIMTUADGINN 38. MARZ 1920
Endurmmnmgar
of fréttir frá ítlandi.
eftir Fr. GuSmundsson.
VI.
Eg kannast við iþað að eg er
ekki spámaður. En vandalaust
þykir mér að geta þess til, að eink-
um íslenzkur landbúnaður eigi
stórkostlega framför og framtíð
fyrir höndum. Á næstliðnum ár-
um hefir að vísu verið kyrkingur
-í honum yfirleitt, þó framfarir
ættu sér stað hér og þar. En
kyrstaða sú orsakast af riðlinu
sem komst á vinnukraftinn. petta
fer heldur ekki óathugað fram
hjá bændunum. peir brjóta
heilann í því hvað þeir eigi til
bragðs að taka. og margir spurðu
þeir mig eftir mótorvélum. Og
það heid eg að ekki líði á löngu, að
þær útJbreiðast um alt land. pær
koma 1 stað hestanna og vinnu-
mannanha. pær hafa kraftinn
til að slétta þýfið, og þær hafa
kraftinn til að slá þétta túngras-
ið. Hinsvegar vinna fossarnir
áburð úr loftinu á allar þeirra
plægingar. Skepnufóðrið verður
ekki framar sótt nema á tún og
hafra akra, og á þá staði sem bezt
liggja fyrir áveitu. En öll líkleg
áveitustæði verða gerð að góðu
engi með tilkostnaði af landsfé.
Orfið og handhrífa legst niður.
Bændur fá keypt hey, eða lánað
engi á landsjóðsflæðunum, og
hafa þá svo mikið meira af fríð- j
um peningi að ekki verður tilfinn-; nægta ujngj
anlegt að borga 'heyið. Ait verð- . ... .
._ - „ ___•____ | Á ferð minm knng um landið
ur unmð með velum, og samvinnu-; , . .,,,
,,, í , , v ,. ,• •. 1 bæði a skipunum sialfum og a
félag fslands hefir yfinumsjon og, ... H, J.
samábyrgi5ar fullnæging innávið ^fnum varð eg meira og m.nna
og útávið fyrir þessum stóru fram- r Jlð afeng.snautn.na Er
, n ekk. þar með sagt að <hun se engu
fara stigum. Og rafurmagns- . \ * , , 6
, . .__ ,, , minni en aður, þvi upp í sveitum
kraftur islenzku fossanna flytur / _
, , ,. , , ._ i er litið eftir þvi sokt það eg varð
fóðnð á hentuga staði í grend við ._ K ,,, . / , f “ .
, . . . , var við. Eg tok jafnframt eftir
heyþiggjmdann. | , , . , , , ,
' Iþvi, a sumir bændur sem talsvert
Að öllum líkindum þykja þetta
landsmanna Við höfum öll
heyrt getið um stórar fjársektir
sem einstöku menn hafa orðið
fyrir, sökum þess að þeir hafa ver-
ið að svíkja vín inn í landið, og
svo hefiþvínið auðvitað verið gjört
upptækt, fluitt í land og geymt
á rambygðum stöðum. En svo
er sagt að ekki sé tekið mjög hart
á því, þó flöskurnar hverfi smá
saman úr geymslunni, og munú
þær þá ekki ósjaldán villast inn í
í hús höfðingjanna. Enda sé að
verða ómögulegt að hulda eftir-
litinu uppi, af því að lögreglan sé
samsek. Menn sulta öllum ó-
þokka í sig, drekka woodalkohol
og hárvatn, sem þeir fá á lyfsölu-
húsunum, samfevæmt ávfsun
lækna. Svo mikil brögð eru að
notkun þesara lyfja í landinu að
sagt var að danskir og norskir
reiðarar furðuðu sig á því, hvað
ísland þyrfti mikið af þessum
vörum.
Síðasta Alþingi sá sér ekki
annað fært en að taka aðflutn-
ingsbann málið til yfirvegunar nú
í sumar, -og heyrði eg á ræður
margra þingmanna um málið, sem
var grátleg sönnun þess hvernig
ástandið er, og þó að þingið af-
réði ekkert í þetta sinn þá var
meiri hluti þingmanna með því,
að til að bjarga löghlýðninni í
landinu, og fyrra þjóðina stór-
vandræðum, þá yrði þingið að af-
nema aðflutningsbanmið. Og ef
ekki þjóðin nú í þessum kosning-
um setur undir lekann, þá er næst
að álíta að bannið verði afnumið á
loftkendar hugsjónir. En hvað
skeður ekki á þssari öld, og nær
er þetta að minni hyggju en marg-
an varir.
pað er margt fagurt og göfg-
voru 'hneigðir fyrir vín, gerðu sér
r.ú ekkert far um að afla þess, og
létu jafnvel í ljósi að ákjósanleg-
a*st væri það, að áfengi sæist ekki
framar í landinu.
Ekki veit eg hvert að þingið og
andi erindi sem þeir eiga heim til j þjóðin gerir sér nógu ljósa grein
fslands er lengi hafa verið fjar- j fyrir því, hvað skaðlegt það getur
verandi, og altaf þráð að koma yerið fyrir menningaargildi ís-
lenzku þjóðarinar gagþvart öðr-
um þjóðum, að hafa komi á hjá
raunir, sem því eru óhjákvæmi-
lega samfara, að vera uppurin og
marin af hafísa ruðningi, sundur-
grafin af jöökulstraumum, og
brunagjám, og upphækkuð á öðr-
um stöðum af rennandi hraun-
breiðum.
pað væri stór yfirsjón að kann-
ast ekki við hrikaleikinn, alt hið
sérkennilegast af högum og
háttum Fjallkonunnar. pað sem
öðru fremur mótar íslendings-
eðlið og er undirstaða ’hugsjóna-
lífsins. pað sem umfaðmar og
yfirskyggir da'lá og fjarða feg-
urðina, á blíðviðris og sældar-
dögunum, þegar Fjalladrotningin
klæðist skarti sínu, og endurgeld-
ur börnum sínum hugraunir
hörðu fangbragðanna. pegar sól
er yfir öllu á hásumardegi, og logn
ið veldur ekki lausri dúnfjöður.
pegar hitinn afhendir öll lífs-
skilyrði á báðar hendur, og hyll-
ingarnar halda tíbránni á lofti.
pá væri líka dýrðarásjóna ís-
lenzku náttúrunnar takmarkalaus
ef bláfjallahringurinn benti ekki
á, og bæri ekki við himininn, þar
sem fullkomnasta fegurðin er
greind. Og þegar á sömu dögum
að fossar kveða, fuglar syngja, og
smalar hóa — þá eru klettarnir
bergmálshallir lífsgleðirmar. Og
þegar loks að sólin er komin í
miðnæturstað, og snýr við, án
þess að hverfa. pá skilur maður
bezt vísuhelminginn hans por-
steins Erlingssonar:
“Árdagssól og aftan þar,
eiga stóla sáman.”
Eg var svo óheppinn, að eg get
naumast sagt að eg sæi ættlandið
í skrautbúningi sínum, á þessari
ferð minni. Og ekki tók Snæ-
fellsjökull mér höfðinglega —
að eins tvisvar lyfti hann þoku
FRÆGUR PRESTUR
ÞJÁÐIST AFINFLUENSU
Rev. Dudley B. Ashford, nafn-
kunnur kennimaður og fyrirles-
ari, vel þektur að minsta kosti
í þrémur heimsálfum, neyðist
til að láta af starfi.
Séra Dudley B. Ashford er
stórmerkur maður. pótt hann sé
en í blóma aldurs síns, rétt um
fertugt, þá hefir hann afkastað
meiru í þarfir mannúðarinnar á
fáum árum, en flestir aðrir mundu
hafa getað gert á langri, heilli
æfi. — Skömmu eftir að hann út-
skrifaðist af Harley College, Lon-
don, England, var hann vígður til
prests í hinni frægu New Court
Congregational Ohurch í London.
Litlu seinna sendi Congo Reform
og African trúhoðsfélagið hann tiF
Noregs til þess að ferðast um
landið og halda vakningar sam-
komur, og varð árngurinn af för
þeirri ósegjanlega mikill, þyrptist
fólk að honum úr öllum áttum og
dáði mjög mælsku hans og anda-
gipt.
Árið 1908 var hann sendur til
Nýja Sjálands samkvæmt beiðni
frá Colonial Mission félaginu, og
starfaði hann þar alllengi á meðal
þjóðflokks þess, er Maoris kallast,
og vann hann á iþeirri för hvern
andans stórsigurinn á fætur öðr-
I um. /■ ,
Árið 1916 hvarf hann aftur heim
| til Englands og þjónaði í þrjú ár
I Wood Street Congregational kirkj-
unni í Cardiff, á Suður Wales, og
er það stærsta kirkja Congrega-
tionalista í hinu brezka veldi. —
Síðast á árinu 1917 eysaði inflú-
enzan um Norðurálfuna, og var
hann einn 'þeirra mörgu, er af
hatti sínftm í rúman mánuð sem eg henni sýktust. Eftir all-langa
var í R.vík. En það er sem hann j 'e&u fór hann nokkuð að koma til,
sé lítið hafður að marki, því engan en var hvergi nærri orðinn full-
heim. Og mörgum sárum von-
brigðum verða þeir fyrir. Og
finst mér jafn sjálfsagt að geta j 8ér áfengisbanni, sem flestar
þess eins og hins sem ákjósan- | þjóðir nú keppast eftir, og afnema
legra er. ■ það svo aptur, og með þeim hætti
pað* er mönnum sameiginlegt' játa það á sig, að hafa ekki verið
að þegar þeir þrá eitthvað, þá j eftirlitinu vaxnir. Eg held að
hugsa þeir mest um kosti þess j íslenzkir bannmenn hér vestan
sem þeir/þrá. Og þess vegna er ; hafs, ættu að reyna að hafa hóg-
gamla máltækið svo satt: að góð-j vær og viturleg áhrif á horfur
ur er hver genginn, en illur aftur | þessa máls heima, einkum með
fenginn. Margir eldri menn j því að sanna heima þjóðinni hvað
munu hafa þá skoðun að öll heim- j aðrar þjóðir hafa lagt upp úr
ilisstjórn, félagsbrags og þjóðar- j þessu þroskastigi íslendinga, og
hættir, hafi verið mikið siðfágaðra
ánægjulegra og samboðnara
kristnu fólki í sínu ungdæmi en
nú gerist. Og mun þá mörgum
þeim, sem fyrir löngu síftan eru
hingað fluttir, koma til hugar að
alt þetta sé mikið betra heima á
hvað víða um heim að hefir verið
eptir því tekið, jafnvel fyr en
nokkru öðru af íslenzkri þjóð.
Að Iokum ætla eg að minnast
nokkuð á .hrikasvip hinnar ís-
lenzku náttúru annarvegar, og
fegurð hennar og mikilleik hins
mér versnaði dag frá degi, þar til
svo var komið að lokum, að eg hélt
helzt engu niðri. . Einnig ásótti
mig svo mögnuð hjartveiki með
köflum, að eg þaut upp úr rúminu
um miðja nótt og vissi ekki hvað
eg skyldi taka til bragðs. ’
“Einu sinni um þessar mundir
var eg á ferð yfir s' und eitt í smá-
bá/t, hafði verið kallaður skyndi-
lega af stað í embættiserindum og
var ekki sem bezt búinn; greip
mig þá svo mikill verkur í hægri
öxlina, sem smátt og smátt færð-
ist niður í mjaðmirnar, að eg hafði
lítt viftþol. pegar eg kom heim,
vitjaði eg læknis tafarlaust og
ráðlagði hann mér að fara til
nuddlæknis. En það bar engan á-
rangur. Mér var skipað að láta j
af embætti að minsta kosti í þrjá
til fjóra mlánuði og taka fulla
hvíld, en mér batnaði ekki að
faeldur. Og var eg loks farinn að
efast nm að koma nokkurn tíma
til heilsu aftur.
Efaðist um gildi meðala.
“Eg hafði ávalt verið fremur
dauftrúaður á gildi patent lyfja,
þrátt fyrir hina mörgu og glæsi-
legu vitnisburði. En eftir að hafa
, . - , _ . lesið um að Tanlac hefði læknað
og skyr.r hann fra þv. nylega . j a« fullu mann, er þjáðist á iíkan
'íiefl hr:'!Um raðurn | hátt og eg, ákvað eg að fá mér
I hann °ðlaðlst aftur heilsu Slna‘ j flösku til reynslu. Og mér byrj-.
1 ' Pakkar lýsing. aði samstundis að batna. Tauga- j
_ ....... ((TT , _ , . slappleikurinn hvarf út í veður’
Pað var nott og fynr utan borg- j “He.ðruðu herrar! Meðal yðar, 0g vind, matarlystin' komst í samt
ina Betlehem voru fjárhirðar að j er Tanlac nefnist, hefir orðið mér '
gæta fjár síns. pá birtist þeim’til svo ómftanlegrar blessunar,
engill frá himni. peir urðu jaö e% &at ekki látjð hjá líða að
hræddir en engillinn sagði við þá:siíýra y^ur ^rá því. — í október-
“Verið óhræddir, þ_ví eg er kominn | !?anuði .i918’ >e&ar e£ Wónaði við
1 ’ Congregationalista
þann stórbo'kka hitti eg i höfuð-
staðnum, sem ekki var mér bróð-
urlegur og þrosmildur.
pegar eg lagði af stað aptur
heimleiðis, þá sá eg ekki landið
fyrir þokuvellunni eptir að eg var
kominn % mílu út á sjóinn —.
Endir.
Verðlaunaritgerð
IX bekk Jóns Bjarnasonar skóla.
Eftir Teódís Marteinsson.
Jólin.
hress, er hann tókst á hendur
prestsembætti við Queen’s Road
Congregational kirkjuna á New-
foundland. Var aðsóknin að pré-
dikunum hans þar svo mikil, að
fádæmum sætti.
Prestakallið var feykilega erf-
itt. Mátti svo að orði kveða, að
| prestur starfaði hwíldarlaust dag
j og nótt. Fór svo um síðir, að
taugakerfi hans varð undan að
I Iáta, en sem betur fór, er hann þó
j nú búinn að ná sér aftur að fullu
HEIMSINS BEZTA
MUNNTÓBAK
COPENHAGEN
Hefir góðan
keim
Munntóbak sem
endist vel
Hjá öllum tóbakssölum
Rev. Dudley B. Ashford, vel
þektur prédikari, fyrir-
lesari og trúboðl?
ÞJÓÐRÆKNISFÉLAG ÍSLFNDINGA í VESTURHEIMI
P.O. Box 923, Winnipeg, Manitoba.
I stjórnarnefnd félagsins eru: séra Rögnvaldur Pétnrsson, forseti,
850 Maryland str., Winnipeg; Jón J. Bíldfell, vara-forsiti, 2106 Po:.age
ave., Wpg.; Sig. Júl. Jóhannesson, skrifari, 957 Ingersoli str., Wpg.;
Asg. I. Blöndahl, vara-skrifari, Wynyard, Sask.; S. D. B. Stephanson.
fjármála-ritari, 729 Sherbrooke str., Wpg.; Stefán Klnarsson, vara-
fjármálaritari, Arborg. Man.; Asm. P. Jóhanusson, gjaldkeri, 796
Victor str., Wpg. ; Séra Albert Kristjánsson, vara-gjaldkeri., Lundar,
Man.; O'g Sigi'rbjörn Sigurjónsson, skjalavörSur, 724 Beverley str.,
Winnlpeg.
Fastafundi liefir nefndin fjórða föstndag hvers mánaðar.
A. CAKRUTHEKS Co. Ltd.
SENDIÐ
Húðir yðar, Uli, Gœrur, Tólgog Seneca rætur
til næstu verzlunar vorrar.
VJER greiðum hæsta markaðsverð.
VJER sendum merkispjöld og verðáætlanir þeim er æskja.
Adalskrifstofa: WINNIPEG, Manitoba
ÚTIBÚ—Brandon, Man.; Moose Jaw, Sask., Saskatoon, Sask.;
Edmonton, Alta.; vancouver, B. C.

FRÚ GOPHER —
lag og meltingin einnig. Eg fór
að geta sofið rólega og 'hjartvei'k-
in gerði ekki vart við sig framar.
Eg fór einnig að simáþyngjast í
vigtinni, og eftir að Ihafa lokið úr
fjórum flöskum, var verlyirinn
jkirkjuna í Cardiff á Suður Wales, j [ öxlinni horfinn með öllu.
íslandi en hér. par murii af- j vegar.
staðan milli foreldra og
vera mun ástúðlegri, og
bamaj St. G. Stefánsson segir í kvæð-
félag! inu, “Fjallið Einbúi”:
tll þess að (lytja yiur gMiboj!. I Jfí* __.. _
S«r» VÆ »SÍT-!S!iSf '•***» frk“ veiki"ni'l •» ™»«i
íæudur. peir heyrðu song ofa, Lettist eg um tuttugu pund og mig sekan um óafsakanlegt van-
hafði mist mikið af starfsþrótti; þakklæti, ef eg hefði eigi látið al-
minum og huigrekkk ; menning vita um hin yfirnáttúr-
Og þegar eg tófcst á hendur legu lækningaráhrif, sem Tanlac
prestsþjónustu við -Queens Road
Congregational kirkjuna á New-
foundlandi, í febrúar 1919, ásamt
öllu þií feikna annríki, er embætti
því fylgdi, létu taugar mínar
undan og meltingarfærin einnig;
milli húsbænda og hjúa, umhygg- j
ja annarsv.egar, óg lotning og trú- j
menska á hina síðuna.
Eg má segja að íslenzku heim-
ilisfrifthelgina og samúðina hlakk- j
aði eg til að sjá, og ber mér að
kannast við það, að á nokkru-m bæ-
um upp í sveitum sýndist mér j
heimilislífiÉð mjög
og líkast því sem
gnæfir svo langt
pú Einhúi
yfir lágt,
að lyngtætlur stara á'þig hissa,
og kjarrviðini) sundlar að klifra |
svo hátt,
og klettablóm táfestu missa,.
o. s. frv /
petta er aðdáanleg hugsjória-
ánægjulegt, j líking af hrikavexti ís'lenzku fjall-
hugur minn j anna, og þroskastríði fjalljurt-
þráfti. En smám saman rak eg j anna, eins langt eins og þáð nær.
litu upp í himininn og sáu engla
skara upp yfir þeim er sagði,
“Dýrð sé guði í upphæðum, friður
á jörðu og velþóknun yfir mönnun
um.” petta var jólanóttin.
Inn í borginni Betlehem lá
j ofurlítið harn í jötu, og það barn
var Jesús. Yfir því sat móðiv
þess María, og maður hennar
Jósef, var þar skamt frá. Jósef
hafði farið til Betlehem til þess
að skrásetjast ásamt mörgum öðr t
um. pegar Jósef og María komu
j til borgarinnar var ekki rúm f^r-
j ir þau í gistihúsinu. Einbver-
I staðar máttu þau til að vei4, og
j þau kusiu heldur að sofa í fjósi
j en að vera úti um nóttina. pá
j nótt fæddist Jesú. /
Vitringar þrír íj austurlöndum
faefir haft á heilsu mína.”
Tanlac er selt í flöskum og fæst j
í Winnipeg í Liggett’s Drug Store
og hjá lyfsölum út um lad. pað
fæst einnig fajá The Vopni Sigurd-
son, Ltd., Riverton, Man. — Adv.
sáu stjörnuna í austrinu. pessi
stjarna var til merkis þes,s að
Jesús, konungur Gyðinga hefði
fæðst. Vitringarnir fylgdu stjörn-
unni og komu að fjósinu þar sem
Jesús var. peir fóru inn og
veittu honum lotningu. petta
voru fain fyrstu jól, og síðan hefir
æfinlega verið haldið upp á jóla—
daginn í öllum kristnum löndum.
pað er sagt að jólin séu 'hátíð
barnanna, það er satt. En það er
líka hiátíð eldra fólkjsins. pað
er eins og það komi nýtt.líf í það á
jólunum. Allir eru kátir þá.
Jólin núna eru ekki eins og
þau voru á gömlu dögunum, þó
saimt er æfinlega hinn sami jóla-
andi. Ekki fæðist Jesú á hverjum
jólum, en nú gleðjast menn við
minning hans.
Eg get ekfci sagt með vissu að
allir gleðjist við minning hans.
það eru mörg börn s«m hugsa
barp um hvað margar gjafir
“Santa Claus” komi með handa
þeim, og láti í sokfcana þeirra.
Maftur getur gjört sér hugmynd
um það hvernig jólin eru haldin,
eins og hér til dælmis.
í stóru og skemtlegu húsi
bjuggu rík hjón, það er jólanótt,
og alt húsið er ljómandi af ljós-
um. Inni i sal mfflum í þessu
húsi er sýnt í miðjum salnum
stórt jólatré, með logandi kertum
á. Börn leika sér í kring um jóla
tréð. AMir hlægja og tala sam-
an, bæði ungir og gamlir. Börn-
in eru að skoða gjafirnar sínar,
og eldra fólkið horfir á brosandi,
svo er farið að syngja og spila á
hljóðfæri.
mig á öfugsnúðinn á aldarand-
anuon, og komst að þeirri niður-
atöðu að munaðarvörufýsn, léttúð
og gjálífi, væru þar ekki síður
þekt en hér. par eru hafftar sam
komur um hávetur upp í sveitum,
Og eg held næstum að sérhver
maður sem víða befir farið, og
ýmsu vanist, hljóti altaf að þylja
þessar hendingírr með sjálfum sér
á yfirreið sinni utn landið. Kjarr
viðurinn, lyngtætlurnar og kletta
í frosti byljum og ófærð, að eins blómin, þessar litlu kappsömu og
til að dansa og leika sér, og án ! lífsglöðu jurtir, þreytast aldrei á
þess að safijað sé fé með samkom-
um þessum til vissra fyrirtækja.
Foreldramir ráða ekkert við þetta
og sitja hnýpin faeima, og kenna
þessu um, að þetta eða hitt barnið
hafi orðið heilsulaust. par eru
bæjarleiðirnar víðast hvar mikið
tilraunum sínum að klæfta fjallið.
En fjallið er altaf jafn hreinskil-
ið að sMta hiklaust af sér alla
fjötra hins fíngerðara lífs, því’
það á að eins að vera ímynd
hreyistinnar. Eitt erindi sér-
staklega, í þjóðhátíöarkvæðl Kólu
lengri en hér. Alloftast farið Hjálmars, er því nokkurs konar
gangandi, og 'ekki við neitt að
styðjast til að rata víða hvar.
pegar eg hugsaði um þetta, kom í
mig óhugur, því fnér sýnist jafn-
vel meiri óihreysti og lífshætta
geta stafað af þessum vetrar sam-
komum heima á tslandi heldur en
nokkurn tíma hér. pegar eg
minnist á vonbrigði, þá er eg
nauftbeygður til að geta dálítið um
aðflutn|inigsbann alls áfengis til
íslands. pegar eg var að fara
heim til fslands í vor, þá kom eg
á fyrirlestur sem Davíð <)stlund
hélt í Winnipeg, meðan eg stans-
ði þar. Sagði hann að íslend-
ingar væru fyrirrennarar allra
ainnara þjóða í því að hafa komið
á hjá sér vínbanni, og var hann
framhalds lýsin á yfirbragð: ís-
lenzka hálendisins og fjallanátt-
úrunni, þar sem hann segir í orða-
stað Fjallkonunnar:
Sjáið hvað eg er beinaber,
brjóstin visin og fölar kinnar.
Eldsteyptu lýsa hraunin hér,
hörðum búsifjum æfi minnar.
Kóróna mín er kaldur snjár,
klömbrur hafísa miitt aðsetur.
prautir mínar í þúsund ár,
þekkir guð einn og talið getur.
pannig er bústaður og yfir-
bragðssvipur Fjalladrotningar-
innar. Hún situr I hafísa klömbr
um, með jökulkórónu á höfði.
Upphlutur hennar er eldfjalla-
hraun, meR gulun% rauðum,
grænum og bláum, blómofnum
mjö'g glaður yfir því að hafa átt i lyn/gbanda leggingum. Brjóst
þar 'heima í 17 ár, og að hafa eftir hennar eru veðurbarftar fjalldrapa
sínum mætti unnið þar að útrým- j og grávíðis brekkur, með sorta-
ing áfengis. En hvílíkum von- j lyngshött og græna dýja geira, á
brigðum verður hann ekki fyrir; milli blíðfara berglinda. Og
þessi góði maður, þegar hann,kinnar hennar eru bleikar urðar-
kemst að því, hvernig bannið er skriður undir jökulrótunum. Eng-
lítilsvirt og fyrirlitið af fjölda inn nema guð einn getur talið þær
Svo förum við þaðan og komum
I að fátækum kofa, og alt þar er
uppljómað. par inni er ósköp
fátæklegt, en samt er hreint.
Foreldrar barnanna sem eru að
leika sér þar inni eru of fátæk til
þess að hafa veizlu. pó börnin
fái bara eina litla gjöf hvort um
sig, þá eru þau samt glötf og kát.
pegar litið er um herbergið sést
ekki faðir barnanna. En eftir
dálitla istund heyrist fótatak fyr-
ir utan dyrnar. Hurðin opnast
og inn kemur maður. Börnin
hrópa “Pabbi, pabfai”, og hlaupa
á móti honum. Hann kyssir
konuna sína og tekur af sér yfir-
höfnina. Síða sest hann á stól,
tók tvö yngri, á sitt hnéð hvort,
nin setjast á mottuna á gólfinu,
skamt frá. pá fer faðirinn að
segja þeim söguna um jólabarnið,
á meðan konan tekur til matinn.
í þessu heimili er sá sanni jóla-
andi.
Og svona geta menn farið í
mörg hús og séð hvað allir eru að
gjöra, og alstaðar mundir þú sjá
jólagleðiina. t
Úti er kalt og dimt og mikil
snjókoma. Kaldur vindur falæs
vægðarlaust. En hver hugsar
um fculda á jólnóttina? Inni eri
hlý^t og alt er skínandi bjari; þar.
E& hefi mífcið verið að tala um
faina sönnu jólagleði og jóland-
ann. En hvað er sönn jólagleði ?
Rifchöfundur, að nafni Anita Hart-
manin skrifar þessa sögu sem
heitir “Sönn jólagleði.”
pað var einu sinni bláfátækur
drengur, er fór út, eina jólanótt
til þess að finn hina sönnu jóla-
gleði.
horfði hann inn um glugga. par
sá hann inn í stóran sal allan
ljómandi af iljósuint jþar linn*i
heyrðþst hljóðfærasláttur og söng-
ur. Litli drengurinn opnaði
hurðina hikandi, og fór svo inn
Par kom að houm stór maður, hann
tók drenginn og ihrinti honum út.
Drengurinn litli hélt áfram sorg-
bitinn.
pegar hann hafði gengið spöl-
korn kom faann að stórri kirkju,
hann heyrði að þar var sungið.
par fór hann inn og settist niður
í rnijúkt sæti og sofnaði. Alt í
einu var þrifið óþyrmilega í hann
og hann heyrði rödd sem sagði:
“Fifaýttu þér út, flækingur, eg
er að loka kirkjunni.”
Hann opnaði augun og sá hvar
maður stóð yfir honum. Messan
var búin og ailt fólkið var farið.
Drengurinn fór út og hélt áfram
leiðar sinnar, hugsandi “jafnvel
finn eg ekki frið í kirkjunni.
Nú var orðið ósköp kalt úti.
Litli drengurinn skalf af kulda,
hann hélt áfram dálitla stund, og
datt svo niður á tröppu á fátæku
heimili yfirkomin af kulda. peg-'
ar hann raknaði við, var hann
kominn inn í hús og þar er hlýtt
o g gott. Kona stendur þar
skamt frá og er að útbúa mat
handa honum. Hún talaði blíð-
lega til hans. petta var hið fyrsta
sinn það kvöld að hann hafði
heyrt töluð svo góðleg orð til sín.
Lítil stúlka sat á stól og horfði
d hann, nú kom hún til hans og
fór að tala við hann. Hún sagði
honum söguna af litla jólabarn-
inu. Nú faafði litli drengurinn
Nú, krakkar, þeir sem gleypa
mest af hveitinu þvl arna,
fá stærstu og beztu pie-
bitana.
Vf ættum vér að veita Gopher-
fjölskyldunni ókeypis uppeldi
og öllum hennar miljónagrúa af ætt-
ingjum?
Hví að láta Gophers veiða rjómann ofan af
hveitiökrunum, þegar þér getið losast við þá
Nú, áður en hveitið tekur að spretta?
Gophercide
DREPURGOPHERS
pað bregst aldrei. peim fellur vel bragðið að hveiti,
sem vætt er í GOPHERCIDE, þeir gleypa hið eitraða hvriti
og sama sem bráðdrepast. Einn pakki af GOPHERCIDE
nægir til þess að drepa 400 Gophers.
Gott á bragðið og laust við sýrur — hveitið helst í korn-
inu þrátt fyrir storma og rigningar. — Útrýmið Gophers
STRAX með GOPHERCIDE og frelsiö uppskeruna.
National I)rug and Chémical Company of Canada, Ltd.
Montreal, ' Winnipeg, Regina, Saskatoon, Calgary,
Edmonton, Nelson, Vancouver, Victoria og eystra

Automobile og Gas Tractor Sérfræðinga
verður meiri þörf en nokkru sinni áður í sögu þessa landá1.
Hví ekki að búa isig undir tafarlaust?
Vér kennum yður Garage og Tractor vinnu. Allar tegundir
véla — L 'head, T head, I head, Valve in the head 8-6-4-2-1
Cylinder vélar eru notaðar við kensluna, einnig yfir 20 raf-
magnsaðferðír. Vér höfum einnig Automobile og Tractor
Garage, hvar þér getið fengið að njóta allra mögulegra æfinga.
Skóli vor er sá eini, sem býr til Batteries, er fuillnægja kröfum
tímans. Vulcanizing verksmiðja vor er talin að vera sú lang-
fullkomnasta í Canada á allan hátt.
Árangurinn af kenslu vorri hefir oss til mikillar ánægju sann-
fært bæði sjálfa oss og aðra um að kenslan er sú rétta og sanna.
—Skrifið eftir upplýsingum—allir hjartanlega velkomnir til
þess að skoða skóla vorn og áhöld.
GARBUTT M0T0R SCH00L, iLtd.
City Public Market Building. CALGARY, ALTA.
móðir hennar. Svo var hann
horfinn. pessi litíi drengur var
engin annar en Jesús Kristur.
Hann gekk um strætin og kom Isörinu jólagleði
loks að búð. í glugganum voru
sýndir allskonar fallegir hlutir.
Litli drengurinn horfði hrifinn á
þessa dýrðlegu sjón. Mannfjöld-
inn var svo mikill að drengnum
var hrundið áfram.
Hann héít áfram og kom loks að
stóru, og skrautlegu húsi, þar
Alt í einu breyttist herbergið,
það hafði verið ósköp fátæklegt,
enn nú var það orðið svo yndislegt
og alt var sfcínandi bjart. Litli
drengurinn var ekfci lengur í
rifnum fötunuim, heldur var hann
komin í hvít klæði. Hann brosti
blíðlega til litlu stúlkunnar og
Ferða-áætlanir séra Kjartans
Helgasonar til Dakota.
KAUPID BEZTA
BLADID LOGBERG.
Brown, Man., í Mordon nýlendu,
miðvikudagskv. 17. marz í skóla-
húsinu. *
Svold, N. D.—kl. 8 e. h. fimtu-
dagskvívldið 18. marz.
Akra. N. D.—kl. 2 e.h. í kirkju
Vídallíns safn, föstud. 19. marz.
Mountain,—-kl. 8 að kveldi þ 19.
Garðar—Laugardaginn 20. mar.
fcl. 2 e. h.
Mountain — Prédifcar í kirkju
Víkursafn. sd. 21. marz. kl. 2 e.h.
Grand Forks—mánudagskv. 22.
marz í kirkju norska safnaðarins,
er séra H. B. Thorgrimsen þjónar.
Mouse River — í samkomufaúsi
bygðarinnar miðvikud. kl. 2 e.h.,
24. marz.
HREINN STROKKUR
dsor
airy
THP CANAPtAN SALT CO. UMtTEP/.^