Lögberg - 25.03.1920, Blaðsíða 3

Bls. 3
HELEN MARLOW
EFTIR
Oþektan höfund.
“Guð vakti yfir yður, kæra Helen; en þér
skuldfð Fred Oakland meira þakklæti en mér,
því það var liann-; sem uppgötvaði hættuna og
hraðaði sér af stað til að frelsa yður.”
“Hún sá élskulega andlitið hennar roðna, og
Laugum hennar skein undurhlý tilfinning.
“Ó, eg skulda honum svo mikið, miklu
meira en eg verðskulda, meira en eg get nokkrn
sinni endurgoldið honum,” stamaði hún.
“Fred er eðallyndur, ungur maður, mér er
það fremur óékil.janlegt, að þér skylduð taka
líudolph Annstrong fram yfir hann, ” sagði
frú Douglas. En á sama augnabliki var borin
til þeirra ágætur morgunverður, og samtal
þeirra liætti. Kinnar Helenar voru blóðrjóð-
ar af hugsuninni um það, sem skeð hafði kvöld-
ið áður.
Hún skildi nú, að hún liafði ekki tekið
Armstrong fram yfir Oakland. Það var
s jálfsvirðing hennar, sem nú var móðguð svo
stórkostlega, hún hafði aldrei felt sanna ást til
liins ríka Rudolpli Armstrong; það var auður
hans og framtíðar líf við skraut og skemtanir,
sem kona hans, er hafði töfrað hana; vesalings
stúlkan, hún var svo ung og hafði þessi síðu3tu
ár hugsað sér að njóta sæliar tilveru eir.s og
þeirrar, sem hún hélt sig hafa notið í bernsku.
Hve hræðilega vilt hún hafði farið. Hví-
lík-ri niðurlæging hún hafði orðið að m;eta.
Frelsuð var hún af þeim manni, sem hún hafði
ueitað að giftast, og ^ftirsótt og' meðtekin með
ást af ættingja hans, hinni eðallyndu fríi Dou-
glas. “Ó,” hugsaði hún, “hve mjög hann
h’ýtur að hata mig og fyrirlíta núna.”
“Hvernig get eg nokkru sinni mætt honum
aftur? Honum, sem eg hefi svo grimanilega
móðgað og" sært, og á þó svo mikið gott upp að
unna,” hugsaði hún með sjálfri sér iðrandi og
kvalin af samvizku sinni.
Hxin vissi að hún elskaði hann, þótt hún
sökum vonar um auð og ga'fu, sem henni brást
algerlega, hefði neitað bónorði hans — vissi að
hún þráði að sjá liann, og að hana langaði til
að fleygja sér niður fyrir fætur hans, og biðja
hann að fyrirgefa sér það, sem hún hefði mis-
boðið hounm.
I dag kemur hann, hvíslaði hennar innri
rödd að henni, og hún varð þá að tala við hann
og þakka honum fyrir alla hans góðvild. Hfin
vildi líka viðurkenna heimsku sína, og biðja
hann að fyrirgefa sér. Æ’tli liann geti lesið
tdfinningar mínar í augum mínum? Skal
hann geta getið þess, að hún elski hann, þrátt
fyrir hina heimskulegu framkomu sína? Skal
harrh geta fyrirgefið mér? Vill hann — getur
hann — verið svo eðallyndur, að láta sér aftur
þykja \-ænt um mig, lyfta aftur upp mínu ve-
sala særða hjarta upp til sín? Eða var alt
þetta horfið? Hafði hún með heimsku sinni
mist hann fyrir fult og alt?
Þegar hinmn gómsæta morgunverð var
iokið og buið að ryðja borðið, tók frú Douglas
til umræðu aftur sama efnið sem hún hafði
byrjað á. I
Fred hefir sagt mér frá öllu, og það er svo
undarlegt, að þér skylduð meta Armstrong
meira en hann,” sagði hún aftur.
Helen var of feimin, of sneypuleg, til að
segja þesari ágætu konu alt, sem bjó í huga
hennáV. • Hún stamaði:
“Hr. Armstrong biðlaði fyrst til mín, áður
on hr. Oakland gerði mér tilboð, og hann virt-
ist að vera svo eðallyndur og svo lilyntur mér.
eg hélt eg elskaði hann. Hann sagði að eg mætti
ekki hlusta á það, sem hr. Oakland segði —- að
hann væri að eins afbrýðissamur og öfundsjúk-
ur. Ó, frú, íhugið hve ung og fávís eg var.
Hvernig gat eg vantreyst orðum hans um, að
l\ann elskaði mig? Augu hans, rödd hans,
breytni hans — alt beiiti á að hann elskaði mig.
I'etta kvÖld fullvissaði hann mig aftur um ást
sína — en, ó, hvílík hræðileg ást. Hann vildi
ekki giftast mér!” og það ultu tár af særðri til-
finningu niður kinnar hennar ofgn á knipling-
ana á hálsmáli kjólsins.
“Það var ekki ást, góðá Helen mín, auð-
trúa barnið mitt; það var ekkert annað en ljót
ástríða, sem hann ætti að skammast sín fyrir.
Orð hans til yðar gærkv,‘öldi, opinbeniðu hinn
svívirðiliega hugsunarhátt hans og lyndiseink-
unn. ó, hve smánarlega hann hlefir hagað
sér við yður. Þér megið aldrei gleyma því, að
v itnisburðurinn um sanna ást, er innifalinn í
virðingnnni er elskhuginn ber til þeirrar, sem
hann elskar.”
llelen lagði höfuð sitt á handlegginn, og
grét sáran yfir því, sem hún hafði orðið fyrir
kvöldið áður.
------o--------
34. Kapítuli. _
“Helen,” sagði frú Douglas, vingjamlega
með blíðum svip. Það lá við að þér lentuð í
klónum á þessu órnenni, og, ef þér farið aftur
að vinna í leikhúsinu, verðið þér í hættu stadd-
ar fyrir slíkum gildrum af samvizkulausum
mönnurn. Þér eruð of fallegar, of saklaus og
auðtinia og án vemdar til þess, að taka þátt í
sííkúm storfum. Verið þér hjá mér, og leyfið
mér að varðveita yður á ókomna tíóianum.”
“Viljið þér það í raun og vem?” spurði
Helen og leit upp, eins og hún hefði ekki heyrt
rétt.
“Þér verðið að 'l'áta mig bera umhyggju
fyrir framtíð vðar,” endurtók frú Douglas
mjög atúðleg. “Þér skuluð vera vinstúlka
mín, eg skal vai’ðveita yður og annast, mín litla
systir. Hr. Oakland hefir beðið mig þessa, og
mér þykir líka vænt um það. Viljið þér sam-
þykkja þetta?”
LÖGBERG,, FIMTUDAGINN 25 MARZ 1920
“Getur nokkur rnaður hrint slíkri blessun
frá sér?” taiftaði hún við sjálfa sig með þakk-
lætistár í augunum; en henni fanst eins og sig
væri að dreyma. Var það mögulegt að þetta
göfuga hjarta, þetta auðuga heimili vildi opn-
ast til að taka á móti henni, að öll framtíð henn-
ar kæmi til að liggja í slíku sólskini. Og alt
þetta af því, að hann bað um það — hinn eðal-
'lyndi biðill, sem hún hafði ekki viljað gefa
hcndi sína.
Frú Douglas tók hina litlu skjálfandi hendi
kysti fallega andlitið og sagði alúðlega:
“Mér þykir nú þegar eins vænt um þig og
góða, litla systur, Helen. Mér lá við að segja
dóttur, en það pil'áss er helgað litlu týndu barni,
og ekkert annað, en að eg fái hana aftur, getur
fvlt það pláss í hjarta mínu. Einhvæm dag-
inn skal eg segja þér alt um pessa elskulegu
litlu vera, sem var stolið frá mér; nú ætla eg
að segja. þér alt um Ruclolph Armstrong og
Fred Oakland, og jafnframt hvers eg met þá.”
Helen sat og tók vel eftir frásögn hennar:
“I gærkvöldi lofaðir þú Rudolph Arm-
strong, að þú skvldir einhverntíma hefna þín
tilfinnanlega á honum, fyrir þá svívirðiliegu
háðung og móðgun, sem hann hefir gert þér;
en, Helen, eina hefndin sem þú mátt fram-
kyæma, er að fyrirlíta hann, og hlífa honum
mfn vegna.”
“En góða lafði, hvers virði getur það ver-
ið fyrir vður, þetta kærulausa afhrak?” spurði
unga stúlkan.
“Eg skammast mín yfir skyldleikanum,
kæra Helen, og þó vei'ð eg að viðurkenna hann;
því eg lofaði bióður mínum á banabeð hans, að
eg skyldi vera góð við son lians, og jafn ómann-
ltga og léttúðugt Rudolph hagar sér, er hánn
þó sonur bróður míns, og á engan annan nánari
ættingja en mig. ”
Helen varð svo uudrandi, að hún gat ekki
sagt eitt einasta orð, og frú Douglas hélt
áfram:
“Lakasta kiringumstæðan við dvöl þína
hér hjá mér er sú, að þú verður að mæta honum
hér, þar eð þetta er líka hans hehnili, og eg
lofaði föður hans, að hftnn skvldi fá að vera hjá
mér þangað til hann gifti sig. Hann hélt, að
eg gæti haft dálítil áhrif á Rudolph, gæti haldið
lionum frá liinu trylta slarki hans, býst eg við;
en það er sama sem ómögulegt, af því hann
höldur svo miklu duldu og leyndu fyrir mér.
Bin, Helen, þú þarft að eins að tala við hann
undir þessu þaki, og hahn mundi ekki voga
annað, en að sýna þér viðeigandi virðingu,
þegar hann veit að þú ert undir minni verad,”,
An þess að bíða eftir nokkra orði frá þess-
ari stúlku, sem lnin hafðii tekið undir sína
vernd, fór liún að tala um Frecl Oakland. Nú
fékk Helen nákrvæma lýsingu af honum, sem
hún hafði hryggbrotið, þegar hann bað um
hendi hennar; fékk nákvæma skýrslu uin mála-
feriis, sem Rudolpli Ai-mstrong byrjaði á móti
honum, og sem Armstrong hafði minst laus-
lega á við hana; hún xékk nú tækifæri tiT að
heyra og skilja hve eðallynt aðalseigin Fred
Oakland átti. v y
- “Ó, hve eðallynt lijarta, hve göfugpir hann
er!” hrópaði hún viðkvæm, og ástin til lians,
sem bjó með leynd í huga hennar, breyttist í
tilbeiðslu.
“Já hann er hetja!” sagði frú Douglas
með oldmóði og bætti svo við: “ Sá kæri
drengur, mér.þykir þúsuiul sinnuan vænna um
liann en hinn gjörspilta Rudolph, sem sveik frá
honum hinn mikla arf, sem hann átti með
réttu.”
Helenu langaði nú til að segja, að hún
elskaði hann líka, en hin kvennlega blygðun
lokaði vörum hennár. Hún gat að eins huggað
sig með þeirri von, að hann mundi eihvern-
tirna fyrirgefa sér, taka hana í fang sitt, láta
hana livísla að sér hinu bílíða leyndarmáli og
þrýsta sér að hjarta sínu.
Frú Douglas tók vel eftir öllum þeim
breytingum, sem komu í ljós í fallega andllt-
inu, og það með mjög miklum áhuga; hún hefir
ef til vill í roðanum, sem kom og hvarf, getað
lesið eitthvað af sannleikanum, því hiín sagði
með blíðum róm:
“ Eg býst við að Fred komi bráðum hinerað
en, á meðan við bíðum hans, ert þú máske svo
góð, kæra Helen, að stytta tírnann með því, að
segja mér söguna um bernsku þína, Eg er
viss um að hún vekur áhuga minn.”
Helen var ekki ófús að verða við þessari
bón, en, ó! það var f rá svo litlu að segja — það
var svo óbrotin og blátt áfram saga um ein-
manalega bernsku, og að hún misti foreldra
sína svo snemma, að hún mundi ekki eftir þeim.
Svo hafði gömul ainma tekið hana að sér og
annast um hana í sínu einmanalega lífi; henni
fanst þær hafa skilið við, að hún áleit, munað-
arlíf, til þess að sölkkva dýpra og dýpra niður
í fátækt, þangað til Helen var þrettán ára, þá
varð hún að yfirgefa skólann og útvega sér
vinnu í vefnaðarverkstæði til þess, að geta
unnið fvrir gömlu konunni og sjálfri sér.
Með aldrinum varð amma hennar sífelt óþolin-
móð yfir fátæktinni, og af gremju sinni varð
hún þrætugjörn, og það var í heild sinni f remur
ógeðslegt líf, sem Helen lifði, þangað til amma
hennar dó. Þá varð stór umbreyting í lífi
ungn stúlkunnar.
Frú Douglas hlustaði með mákvæmni á
hvert orð, og veitti glögga eftirtékt þeim eld-
móði, sem kom í ljós í andliti Helenar, þegar
hún sagði henni frá tillburðinum við gömlu
mylnuma, þar sem hún hafði frelsað líf Fred
Oalclands ag að hann hefðí seinha borgað skuld
s/na með því, að bjarga henni frá lífláti, þar
sem hún stóð í miðju eldhafi.
Hún nuggaði saman höndum sínum, og
sagði með eldrauðum kinnum:
Eg áleit hann vera hina mestu hetju í
heiminum. Mig dreymdi um hann bæði dag
og nótt, en hann hvarf svo undarlega og hann
kom aldrei aftur. Þá — og þá —” sagði hún
stamandi — “varð eg drambsöm og fanst eg
vera móðgúð. ”
“Og hefndir þín með því að sýna honurn
kærulleysi, þegar þið fundust seinna,” sagði
frúin greinilega. “Ó, góða Helen mín, e£ er
viss um að Fred getur skýrt þetta fyrir þér,
svo þú verðir ánægð. Eg held næstum að eg
geti það sjálf, því hann hefir sagt mér frá því,
hvernig hann fann þig fyrst,” og meðan Helen
stapði á hana afar forvriþnum augum, sagði
luin:
“Þú manst eftir litla leikritinu “Ást vrinn-
ur ást”, se iriþú áttir hlutverk í þetta kvTöld?
Nú Jæja — Fred var sá sem samdi það, eftir
alkunnri smásögu og gaf ættingja sínum það,
þegar hann dvaldi í bæ þar í grendinni. Hann
ásetti sér að fara til Milford og væra til staðar
við aðalæfinlguna. Það var þá sem liann reyndi
að fara yfir ána í litla bátnum, án þess hann
v issi að þar var sterkur straurnur, sem lá að
fossinum rétt fyrir neðan. Hann sá líka í
gegnum litla sjónaukan sinn fal’ega stúlku við
gömlu mylnuna, og ásetti sér, jafn æfintýra-
fús og hann var, að ytefna bátnum yfir til
hennar. Þú þekkir framhaldið, þú frelsaðir
líf hans, en þið ui'ðuð að skilja svo skyndilega,
sökum boða frá gömilu ömmunni, að þið fenguð
naumast að vita hvort annars nöfn. Fred var
svo þrevttur eftir áreynsluna í hinum sterka
straum, að hann hætti við að sjá aðalæfinguna,
en gekk í leikhúsið næsta kvöld, til að horfa á
sýninguna, í þeirri von jafnframt, að hann
kynni að sjá litlu stúlkuna, þá fögru, sem hafði
frelsað hann frá að drukna og um leið stolið
hjarta hans.”
“Ó,” stundi Helen, ilirifin af frásögu frú
Douglas.
Hve glaður Oakland var, þegar hann sá
þig á leiksviðinu, Iþarf ekki að lýsa”. sagði fra-
in brotsandi. “Yndi þitt og fegurð hafði tekið
hann herfangi á fyrsta augnablikinu, Ihann varð
undir eins ástfangin af þér, og ásetti sér að
biðja þín og eignast þig, ef mögulegt væri.”
“Ó’” stundi Helen aftur fagnaðarrík.
“En hélt vinkona hennar áfram að yeg.ja.
Fred var neyddur til að fara með miðnætur-
lestinni frá Milford, til að sameinast leikfélagi,
sem hafði lofað að lei'ka í PQiiladelpiu næsta
kvölcl. Leikur ungu stúlknanna endaði friin-
ur seint, otg þegar liann hafði verið svo heppinn
að frölsa þig úr elclinum, varð liann að þjóta af
stað til stöðvarinnar, til þess að verða ekki of
seinn til að ná í lestina, som liann átti og varð
að fara með. En fáeinum vikum síðar, þegar
vistartími ihans var liðinn, fór 'hann aftur til
Milford til að finna þig, og komst þá að því, að
þú varst farin þaðan. Hann hafði þá fengið
tilboð um að syngja í leikfélagi Fantime- prin-
sessu, og þar eð hann varð að sleppa voninni
um að finna þig, fór lmun til Boston, þar sem
forlögin leiddu ykkur saman á ftý.”
“Forlöin Ihöguðu því þannig, að hann í
annað sinn frelsaði líf mitt,” sagði Helen hlý-
lega, og 'bætti svx) við: “Ó, hve \T'ond ogi van-
þakklát eg hefi verið, eins mikið gott og liann
liefir sýnt mér. Hann mun aldrei fyrirgefa
mér.”
“Hann fyrirgefúr þér barnið mitt, af því
liann á stórt.og eðallynt ihjarta, og eg held, að
alt muui verða gott á milli ykkar, því mér kem-
ur svo fyrir sjónir, að þú munir altaf liafa elsk-
að Fred; en svo náði dramb þitt og gremja yf-
irráðum; Annstrong isjmaðrað fyrir hégóma-
dýrð þinrii og kom þér til að halda. að þii elsk-
aðir hann.”
Sá sem stendur á Ihleri, fær aldrei að heyra
neitt gott um sjálfan sig,” sagði hlæjandi og
háðsleg rödd; siikitjaldi var ýtt til hliðar, og
Rudolph Armstrong — kaldur, frekjulegur,
fallegur en fjanclanum líkur. Hann brosti að
hiæðslu þeirra.
“Góðan morgun frú og ungfrú. Eg bið
fyrirgefningar á því, að eg treð mér liér inn;
eg hefi eftirtekta verða fregn að færa ykkur.”
“Rudolph!” hrópaði frænka hans beiskju-
lega, og Helen bjó sig til að fara.
“Aftur bið eg fyrirgefningar kæra föður-
systir. , Aarið ér ekki ungfrú Mariow, því
þér munuð verða tiít'innanlega hrifnar af því,
sem eg hefi að segja.V’
T'un stóð kyr óákeðin, meðan augu hennar
glitrnðu af fyrirlPmngu.
'Hann lét fortjaldið falla fyrir aftan sig
og settist kæruleysislega.
“Bíðið þér!” sagði frú Douglas og greip
hendi Helenar, því það var eitthvað í þessa
illa, unga manns svip, sem vakti eftirtekt.
“Eg 'hefi staðið á hleri, það kannast eg
við,” sagði ’liann með þverúðugri rödd. “Eg
heyrði æfisögu ungfrú Marlovv, og húh kvartaði
yfír því, a|i vita svo lítið um foreldra sína.
Eg get sagt henni meira. ’ ’
Þær söððu ekkert en biðu þöglar, og í liuga
þeirra lifði grunur nm, að eittihvað ilt mundi
koma. Hvað annað gat hið háðslega bros hans
og rödd boðað ?v
“Þegar eg varð fvrst ástfanginn í þessari
fögru dansmeyju,” sagði Rudolþh, “fór eg að
grienslast eftir ætterni 'hennar. Hún vrar eins
svipfögur pg lítil drottning, og eg áleit, að hún
hlyti að eiga mjög virðingayverða foreldra.
I því tilfelli hefði eg gifst henni; því það get eg
fullyrt, að eg var ásfangnari af heiini, heldur
en eg hefi nokkru sinni orðið af annari stúlku.
En rannsóknir mínar urðu ekki sem ángjuleg-
astar. Eg komst að því, að ungfrú Marlow.
átti kröfu til að eiga hreint blóð og göfuga ætt,
að }>ví er föðurinn snerti — en það lá svart
strik yfir :það.’K ^
Það ikom lágt hljóð frá tveimur særðum
ihjörtum, sem honum fanst vera fagur hljóð-
færasöngur.. %
ir
R. S. ROBINSON
Stofnsett 1883 KAUPIH ob SKI.UR ' HöfuSstólI StRO,000.00
Loðskinn, Húðir, Sececa Rætur, Ull, Feldi
OSS VANT.VR TAFARI.AtJST rniklð af MUSKRATS, VVOI.VES ob MINK
nietl eftirfylBniuli liáa vertsi I störnni ob smAuin kaupum:
WINTER RATS .... «8.50 to $3.00 MIK, Prime Pale .$35.00—$13 00
FA I.L RATS..... $4.00 to $3.00 WOLF, Ji'ine Gased No 1 $38.00—$10.
SHOT and CUT.... $1.35 to .50 WOLP, L'ine Cased No 2 $18.00—$7.
KITS............. .25 to ,15 WOLF. No. 3 ........$2.00—$1.00
MINK, Pl ime Dark ....$35.00 to $18.00 WOEF, No. t ........50
Eins ob allar atirar teBundir meti bezta verM.
VERflLISTI. SEM NC ER GILDANDI
Salted BEEF HIDES .. 25c—23c I KALFSKINS 45c—S5c KIPS SOc—25c
Frozen BEEF HIDES ...22c—19c / HORSE HIDES ......$10.00 to $5.00
Uxa, Stlra, og Bola hö54r, elnnig brennmerktar húbir ati tiltöiu lœgri
lllitiir borgnst bæsta markaftvcrtii daginn cr þær koma til vor.
SEND STRAX til 157-63 RUPERT Avc. og 150-6 PACIFIC Ave„ WINNIPEG
Notið tœkifœrið!
Vér viljum fá 500 íslenzka menn til þess að læra meðferð á
dráttvélum (tractors), einnig alt sem lýtur að Weldífig og Batt-
ery vinnu. Eftirspurn eftir slíkum sérfræðingum er afarmikil.
Afbragðs kaup, þetta frá $100 til $300 um mánuðinn. — Mörg
hundruð fslendinga hafa lært hjá oss síðast liðin fimm ár. —
Lærið góða handiðn að vetrinum og byrjið fyrir eigin reikning.
ókeypis atvinnu-skrifstofa vor leiðbeinir^vður að loknu námi.
Vér höfum allar tegundir Automobíla og annara véla við hend-
ina, sem lærlingar fá að æfa sig á. Fónið oss eða skrifið eftir ó-
keypis kensluskrá. Komið og skoðið vorn nýtýzku-skóla.
HEMPHILL TRADE SCHOOLS, LIMITED,
Rétt hjá Strand leikhúsinu. Office, 626 Main St„ Winnipeg
útibú: Regina, Saskatoon, Edmonton, Calgary, Vancouver.
11/« .. 1 • fc* timbur, fjmlviður af öllum
Nyjar vorubirgðir tegundum, geirettur og als- [
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir |
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
Limltad
HENRY AVE. EAST
WINNIPEG

TheCænpbeU^SUid^
Nafnkunnir ljósmyndasmiðir
Scott Bfock, Main Street South
Simi M. 1127 gagnvart Iðnaðarhöllinni
Stœrsta og elzta ljósmyndastofan í Winnipeg og
ein af þeim stærstn og beztu í Canada.
Areiðanleg og lipur afgreiðsla.
Verð við allra hœfi.
ééVnVgvVgvr?é' VéV vgðlgvvvgvr/évr/’éCrsv
Stili
Allar
tegundir af
Allar
tegundir ai
KOLUM
EMPIRE COAL COMPANY Ltd.
Tals. Garry 238 o« 239
Kolin u°<li,e"K
pér sparið með því að kaupa undir eins.
AMERISK HARDKOL:
EGG, PEA, NUT, PEA stærðir Vandlega hreinsaCar
REGAL LINKOL
LUMP and STOVE stærðir
Abyrgst Hrein — Sótlaus, Loga Alla Nóttina
D. D. WOOD & SONS, Ltd.
TELEPHONE: GARRY 2620
Office and Yards: Cor. Ross and Arlington Sts.
FULLFERMI AF ÁNŒGJU
iiuiiiiuiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiniiiiiiiiiouiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiim
ROSEDALE KOL
óviðjafnanleg að endingu og gæðum. Spyrjið nágranna
yðar, sem hafa notað þau. x Avalt fyrir liggjandi
birðir af Harðkolum og Við
Thos. Jackson S Sons
Skrifstofa, 370 Colony St. Símar: Slier. 62—63—64
Forðabúr, Yard, í vesturbænum:
WALL STREET og ELLICE AVENUE
Talsími: Sher. 71.
RAUPID BEZTA BLADID, LOGBERG.