Lögberg - 13.05.1920, Blaðsíða 1

SPEIRS-PARNELL BAKING CO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta verð sem verið
getur. R E Y N IÐ Þ AÐ!
TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG
Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
490 Main St. - Garry 1320
33. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 13. MAl 1920
NUMER 20
Helztu Viðburðir
Síðustu Viku
Canada.
BlöSin ihér hafia 'undanförnu
ílutt fréttir um að Menonítar í
Manitoba og í saskatchewan átta
]rúsundir að tölu, ihafi ákveðið að
flytja burt úr Canada og suður til
Miáisissippi.
Ástæðan fyrir þessari hreyf-
íngu er sú að Menonítum þykir
Ikosti sínum að því er mentun og
jþátttöku í herþjónustu snertir of
mjög þröngvað.
peir krefjast að fá að kenna
börnum sínum á tungumáli feðra
sinna, og Ihalda því fram að þeg-
ar sú réttarbót sem þeir segja
að þeim hafi verið lofað,
var af þeim tekinn og enskan
gjörð að skólamáli á meðal allra
þjóðflokka hér í fylkinu, þóttust
þeir ekki geta við það unað, held-
ur létu i ljósi það áf jrm sitt að
flytja heldur búferlum, en að
beygja sig undir skólalögin.
peir sendu því nefnd manna til
þess að leita fyrir sér með heim-
ílisfang suður í Bandaríkjum, og
skýrði nefndin frá er hún kom til
baka að þeir hefðu loforð fyrir
nýlendusvæði suður í Mississippi-
fíki, þar sem þeir fengju að njóta
réttinda þeirra sem þeim þótti hér
vera á sér brotin.
En nú kemur það upp úr kaf-
jnu að ríkisstjórin í Misteissippi
Russell, iýsir yfir því, að til sín
hafi aldrei verið leitað í þessu
sambandi, og blöð ríkisins mæla
fastlega á móti þvi, að nokkrum
ínnflytjanda verði hleypt inn í
ríkið sem ekki vilji að fullu og
öllu semja sig að siðum og lögum
Bandaríkjanna.
Silfurnáma ein sem heitir Nám-
an á Suðureyjunni, hefir verið C
afskiftaleysi í 42 ár. Á árunum
1870—1878, var um $3,000,000,-
000, virði af hreinu silfri tekið úr
námu þessari, en svo hækkði svo
mikið í Supiriorvatninu að hún
fyltist svo hætta varð allri vinnu.
Nú eru menn komnir þangað með
dælur og mikin útbúnað, til þess
að dæla vatnið úr niámunni, og er
búist við að það muni kosta um
50,000, og ef það tekst verður
tafarlaust tekið aftuur til starfa
við námagröftinn.
Sjómenn og uppsikipunarmenn í
British Columbía fylkinu gjörðu
verkfall á föstudaginn var. Aðal-
ástæður eru gefnar, að fá fé-
lög sin viðurkend, og bæta kjör
sín. Á meðal hafskipa þeirra sem
verkfallið var gert á eru vöru-
flutningaskip Canadastjórnar-
innar.
W. H. Trueman hefir verið
tilkynt af dlónjlsmiáKadeildinni í
Canada að ekki sé hægt að áfrýja
miáli R. B. Ruissell, sem hér var
nýlega dæmdur til fangelsisvist-
ar, fyrir þáttöku sía í vericfallinu
í fyrra, sökum ákvæða saka-
mannalaganna. En Mr. Truemann
hefir ásett sér að fara isjálfur á
fund ,leyndarráðs|inis, og jfá þar
leyfi til að áfrýja málinu. Hann
fer á stað í þá ferð 18. þ. m.
Upp shefir komist í Alberta
að samtök hafa átt sér stað, með
að ná viðurkenningum sem hveiti-
sölunefndin afhentii bændum,
þegar hún keypti hveiti þeirra, út
úr þeim fyrir lítið verð, í sumum
tilfelluum fyrir tvö cent, en við
urkenning þessi hljóðar upp á
það sem hveiti þeirra kann að
seljast um fram 2,15 mælirinn,
sem var ákvæðisverð Nr. 1 North-
ern síðastliðið haust, en nú er
sagt að uppibót þessi nemi að
minsta kosti 40 centum, á hvern
hveitimæftir umfjram verð það
sem bændur fengu útborgað.
Nefnd þeirri sem setið hefir á
r*kstólunum í Ottawa, og sem
öll fylkin í Canada hafa átt sina
talsmenn í, hefir viðurkent að I
vericamannalöggjöf sé Manitoba-
fylki langfremst, og til fyrirmynd-
ar öllum hinum.
Innfluttar vörur til neysilu í
Canada á síðastliðnum tólf mán-
uðum námu 693,643,211, og er
það $ 169,000,000 meira en árið á
undan. Á síðastliönum tólf mán-
uðum námu innfluttar vörur til
neyslu, sem voru tollfrýjar
$ 370,872,958.
Alls voru því fluttar inn vörur
til neyslu á síðasta ári $ 1064,516
169.
Útfluttu vörurnar á sama tíma
voru, $ 1,286,6(58,709, og er það
$299,511,083 minna en þær voru
árið á undan.
Bakarar og brikkleggjarar hafa
gert verkfall í Vancuver. Bakarar
krefjast 3. dollara launahækkun-
ar á viku, en brikkleggjarar
heimta 9 dali á dag.
Ein fylkisstjórnin í Canada
hefir þá ráðagerð með höndum, að
leggja skatt á veðreiðar, fimm til
tíu þúöund dalf á dag, eftir lengd
sikeiðsins, og tjáist munu hafa
vænan skilding upp úr því.
Ferðamanna istraumurinn frá
þessari heimsálfu til Evrópu er
meiri i ár en nokkru sinni fyrir-
farandi. Húsnæði á gistihúsum í
London er upptekið fyrirfram í
alt sumar. Leiðarlbréf verður að fá
til ferðalagsiws, er miklu færri
fá en vilja.
Bandaríkin
Landbún.fél. Illinois ríkis hef-
ir skorað á skattanefnd ríkisins,
að breyta skatt fyrirkomulaginu,
í ríkinu þannig, að hér eftir verði
skattar ekki einasta lagðir á
fasteignir, heldur á allar eignir
manna. peir benda á að ekkert
réttlæti sé í því að láta manninn
sem á peninga sína í landi borga,
en hinn, sem á þá í banka eða í
lánum sé skattfrí.
Sagt er að til vandræða horfist
mleð að fá menn til landvinnu víða
í Bandaríkjunum, og miklu minna
verði sáð í mörgum kornræktar-
ríkjunum fyrir þá skuld en ann-
ars hefði.
A. W. Riley einn af aðal um-
boðsmönnum dómismáladeildar
Bandaríkjanna við að rannsaka
okrara verð á vörum í Bandaríkj-
unum, talaði nýlega í verzlunar-
samkundu New York borgar, og
sagði kaupmönnum borgarinnar
að ef þeir þverskölluðust við boð-
um stjórnarinnar, þá yrðu þeir
hlífðarlaust dregnir fyrir lög og
dóm.
Einnig sagði ihann þeim að það
væri ekki einn einasti kaupmaður
i allri New Yorkborg sem ekki
hefði gjört sig sekan um sölu á
einhverri vörutegund fyrir okur-
verð. Benti á að Wanamaker
hefði sett niður vörur sínar um
20'* ihið sama gætu aðrir verzl-
unarmenn gert, og 'haft samt
sómasamlega þénustu.
Sir Auckland Geddis sendi-
herrann breski í Bandaríkjunum
hélt isina fyrstu ræðu í Banda-
rikjunum á Atlantic City, á þingi,
sem alrikis verzlunarráð Banda-
ríkjanna hélt nýlega í þeirri borg.
Hann mintist á óstandið í Ev-
rópu og á Bretlandi með eftirfylgj-
andi orðum. “pað ihefir orðið
mikil breyting á Englandi. Stríð-
ið eða afleiðin'gar þess hafa gjör-
Ibreytt ástandinu þar, og þær
breytingar ganga næst því að
vera stjórnarbylting. Fjölda af
fólki hefir verið veittur atkvæðis-
réttur. Fyr eða síðar lendir
pólitiska váldið á Englandi íhönd-
um verkamanna. peir eru mjög á-
kveðnir á móti hernaði. Peir hafa
ásett sér að leggja nýjan grund-
völl, þar sem verkamenn og vinnu-
veitendur geta mæst. peir vilja
svo klippa fjaðrir þjóðarinnar að
hún geti ekki beitt sér við að
koma á jafnvægi í Evrópu, Litlu
Asiu og í Afriku. Hávaða og
umsvifalaust hefir þjóðin fækkað
svo -hermönnum að herinn þykir
nú varla nægur til löggæslu, Eng-
lendingar eru ákveðnir í að tafea
traustum höndum á heiilibrigðis-
málunum, mentamálunum og
byggingarmálunum. peir sjá og
skilja að til þess að ná takmark-
inu sem þeir keppa að, þurfa þeir
að koma á friði og einingu i
Fvrópu.
Ameríka verður að koma Ev-
ropu tiil ihjálpar í verzlunarstríð-
inu. Ef að Bandaríkja þjóðin
ekki gjörir það, þá getur hún reitt
sig á að Evrópu þjóðirnar koma
ineð erviðleika sína til hennar”.
Árferði er sagt svo slæmt í
Ástralíu, að ymprað er á því sem
einhverntíma hefði þótt ólíklegt,
að þangað muni þurfa að flytja
inn hveiti næsta ár.
Félag er myndað með $ 1,000-
000 höfuðstól tiil þess að vinna
mó úr jörð í Norður Minnesota,
þar sem sagt er að mjög mikið sé
af honum í jörðu, að ágiskun
17,000 ekru svæði.
Félag þetta ætlar að setja sig
niður í bænum Hibbing, og verk-
smiðjan sem það ætlar að setja
þar niður, á að kosta miljón doll-
ara í það minsta..
peir ætla sér að selja mótonnið
á 2 dali, sem er að mun lægra en
linkolaverð, en mórin nálega eins
hitamikill.
Til dómkirkjunnar í Rouen á
Frakklandi var nýlega keypt ný
klukka afar stór. Hún var dregin
á kviktrjám af fjórtán ihestum, á-
leiðis frá steypuverki til kirkj-
unnar. Ekíki viildi betur til en
svo að farfeosturinn jbilaði, féll
klukkan á götuna og lá þar í
marga daga áður færð yrði úr
stað og sett í klukkuturnin Hún
er 20 tonns á þyngd.
í stórborginni Welilington í Kan
sas var mýrarbl-ettur svo blautur,
að tæplega var nokkurri skepnu
fær. Kvennfólkið í iborginni tók
sig saman, lét fylla upp forina,
og gróðursetja tré, blómabeð og
grasreiti og reisa samkomuhús,
svo að nú er forin orðin að prýði-
reit og skemtunarsviðS borgar-
búa.
Kona datt í brunn á búlandi
suður í ríkjum, vænan spöl frá
bæjarhúsum, þar var hún í tvo
sólarhringa, og fanst af því að
rakki lét undarlegum látum kring-
um brunninn. Konan varð inn-
kulsa en náði sér aftur, þó komin
væri yfir áttrætt.
Úr ýmsum áttum.
Svo er sagt, að marskálkurinn
Foch ætli að heimsækja Canada í
sumar, ef ekki kemur neitt í veg-
inn heima fyrir á Frakklandi.
pegar um skatta álögur er rætt,
kemur jafnan fram sú uppá-
stunga, að leggja þær á þá, sem
ekki hafa sér konu festa. í
Bandaríkjunum segja þeir skatt-
læröu, að miklar tekjur megi afla
ríkissjóði með því móti, frá fjöru-
tíu miljónum upp í þúsund mil-
jónir árlega.
Til Berlínar er kominn hinn
frægi maður, M. Thomas, foringi
verkamanna í Frakklandi, og einn
helzti skörungur í stjórn þess
lands meðan stríðið stóð. Verka-
manna leiðtogar ó pýzklandi
sitja á ráðstefnu með honum.
stefnu með honum.
peir, sem á járnbrautum vinna
í Bandaríkjunum, hafa stundað
rannsókn verð-hækkunar þar í
landi, einkanlega til að komast að
því, hve mikinn hlut kaupgjalds-
hækkun eigi þar í. Skýrsla þeirra
er nú birt, isem telur upp verð-
hækkun ýmsrar nauðsynjavöru, á-
samt kaupgjaldshækkun þeirra,
sem að framleiðslunni vinna.
Tekið er upp á því á Englandi,
sem engin -dæmi eru til, að kaupa
tryggingu gegn afnámi vínsölu.
Gjaldið er enn sagt mjög lágt.
PÉTUR HOFFMANN
Fæddur 26. Febr. 1897. Dáinn 17. Febr. 1920
Hann var að eins 23 ára, þegar hann dó. í fylista þroska lífsins
er þar fallinn löngu fyrir tímann góður drengur, — og hinu ágætasta
mannsefni ki.pt burt frá þátttöku í hinu mikla og örðuga starfi, sem
liggur fyrir ollum sönnum mönnum og konum — til umbóta — á þess-
um alvarlegustu og örlagaþyngstu tímum mannkynsins.
Pétur heitinn var fæddur í Kötluholti í Innranesshreppi í Snæ-
fellsnessýslu á íslandi. Foreldrar hans voru þau Jón sál. Hoff-
Sölveig Grímólfsdóttir yfirsetukona, sem lifir mann sinn. Fluttu þau
til Vesturheims 1890, var Pétur þó þriggja ára. Bjuggu þau hjón á
Skógum í Mikley í mörg ár. Græddist þeim þar fé fyrir ráðdeild og
dugnað. Var gott að koma að Skógum, því að gestrisnin var alþekt
og viðtökur hinar rausnarlegustu. Pétur ólst upp hjá foreldrum
sínum og fékk góða almenna mentun.
8. maí 1918 gekk Pétur í herinn. Var hann fyrst við æfingar í
landhernum í Winnipeg, en hvarf frá því eftir lítinn tíma og innrit-
aðist í sjóherinn. Fanst honum það vera sér betur að skapi, þvi að
hann var vanur siglingum af Winnipegvatni. Fór hann þá til Hali-
fax og tók þátt-í sjoliða störfum, þangað ti'l í marz 1919, að hann veikt-
ist af sjúkdómi þeim, sem síðar dró ihann ti'l dauða. Var hann ,þá flutt-
ur á Kentvill Sanitarium og dvaldist þar þangað til í júli sama ár, að
Ihaini fór á iveií-suihæHð í Ninette. par dó hann eftir þungar þjóning-
ar 17. febrúar 1920 úr lungnatæringu. — Var líkið flutt til Mikleyjar
og jarðsungið af séra N. Steingr. porlákssyni 3. mar^.
Pétur heitinn var hár vexti, þrekinn að sama skapi og vöxturinn
gu-llfa'llegur, enda var hann ramur að afli og hinn karlmannlegasti.
Hann var dulur í skapi og stiltur vel. Yfirbragðið var bæði drengi-
legt og góðlegt, en bar þó vott um festu og ríka geðshiuni, enda unnu
honum allir, sem kyntust honum. Og marga Mikleyinga hefþ eg heyrt
segja njeð viðkvæmni: “Par fór góður drengur of snemma.”
Pétri vár vell sýnt um fjármál. Og honum var það ljóst, að til
þess að geta notið hæfileika isinna í lífinu, er fyrsta sporið að vera
efnalega sjiálfstæður. pó var hann örlátur og vildi hvers manns kvöð
gera, og þoldi ekki að sjá neinn hryggan. — Tengdabróðir hans, sem
þetoti hann manna bezt, ihefi-r sa-gt mér, að Pétur sál. muni strax í
byrjun sjúkdómsins hafa séð, að þetta mundi verða banamein >sitt, en
þó hafi hann alt af skrifað móður sinni og systkinum hughreystandi
oréf. Hann vissi vel hvað þau voru hrædd og hvað þau þráðu heitt,
að hann fengi heilsuna aftur. Hann þoldi ekki að vita iþau hrygg og
vonlaus, — nógur væri tíminn. Og það er trú mín, að hugsunin um
það að ástvinir hans treguðu hann látinn, hafi verið honum þyngri,
en þó að hann liði þjáningar, sem hann viissi að dauðinn einn gerði
enda á.
Og svo kom ihöggið, Iþun-gt eins og brimgnýr, þegar hann brotnar
við ströndina. Hann var fluttur liðið lík heim tiil ástvinanna og eyj-
arinnar, sem var vagga æsku hanls.
pað er þung reynsla fyrir móður að missa soninn, sem hún elskar,
og beiskur harmur syistkinum að fá aldrei framar að sjá hjartkæra
bróðurinn. Og þó er það enn átakanlegra, þegar önnur und ógróih
og jafn-sár er opin fyrir, eins og hér átti sér stað, því að faðir Péturs
er dáinn fyrir að eins hálfu öðru ári.
pegar eg nú hugsa um þetta fólk, ihvað það hefir mist og hvað það
hefir liðið, get eg ekki annað en snúið mér undan og grátið í hljóði.—
En -hversu heitt sem eg óska þess, er eg ekki þess megnugur, að stilla
eitt sorgartár. — sivo lítöl er máttur vesals rnanns. Eg get ekkert
nema tekið í hönd syrgjendanna með einlægri -hluttekningu.
Vertu sæll, Pétur! Vertu blessaður og sæl-l. Allir Mikleyin^ar/
hneigja höfuð og kveðja þig með ástarþökkum fyrir stutta en góða
samveru. Og þó við söknum þín ölil úr hópnum — höfum við eina
huggun; húr. er sú: að þú ert búinn að stríða. Hér eftir nær engin
köld öriaga hönd taki á æskuvonum þínum, til þess að bera þær and;
vana ti-1 grafar. pú ert sjálfur farinn á undan þeim, meðan sól æfi
þinnar var enn 1 ihádiegiis stað.
Hvíldu í friði.
Jónas Stefánsson, frá Kaldbak.
PÉTUR HOFFMANN.
Undir nafni móður hans.
örðug var gangan og eyðileg
um eggjagrjót harma minna;
þó vonirnar birtu mér bjartari veg
að blómstöðum nægta sinna,
þá aldrei eg fékk að finna.
Að lifa og starfa var löngun min,
þó leynd bæri’ eg hugans sárin.
— En fullreynd nú er eg, því förlaist mér sýn
svo fátt sé eg gegn um tárin,
og -löng verða ókomnu árin.
pú, sonur minn! Sonur minn!
sviplegast var—að sjá þig á likbörum standa.
pá sorgin mér hratt á þann svarta mar,
hvar sál mín hlaut þyngstan vanda,
með blindsker til beggja han-da.
Ó, hví varstu tekinn! mitt blessaða barn,
þú blóm mi-tt á æfinnar söndum?
Svo djarfur og hraustur á dauðans ihjam
dreginn af máttugum höndum
friá lífsins og þroskans löndum.
Já, hvers vegna? dýrasti drengurinn minn!
djarfa-sta spurningin kveður.
pá dvínar 1 örvænting dagsgleðin,
er dauðinn á bægslunum veður
og rauðustu rósirnar treður.
Peir dýrka hinn algóða drottin sinn
í dauðans og grafanna kvíum.
Eg get ekki stilt við þá strenginn minn
í steimkasti’ af hörmungum nýjum
í trúar og auðmýktar týgjum.
Finst þá ei athvarf á allllslausri strönd
og auðninni hvert sem við flýjum?
er forsjón með refsandi reiðihönd
reyrir að kvalahnút nýjum
og hylur sig ihimins í skýjum?
-----í ölilu myrkri er eitthvert ljós
— á eyðimörk rósir má finna.
Og jafnvel á svartasta sorganna ós
sálirnar þættina spinna
í atgerfi afreka sinna.
Mín trú er að mannsandans máttuga þrá
megni’ allar gátur að ráða-----
og skynja og heyra og skilja og sjá
stoapadóm smælingjans þjáða
og hugga þann hrelda og hrjáða.
Og heiður sé öllum, sem útsýnið þrá
og eilfðarmálunum sinna.
og mega þeim óþektu múrunum ná
og mestan sigurinn vinna,
og fegurstu ilöndin finna.
Minn dýrmæti, ástkæri, dáni son!
dagsbrún í austrinu roðar.
Mín állsherjar ‘huggun, mín einasta von
er sú, hún manninum boðar:
“pú skynjar, þú finnur og skoðar.”
Senn þekkingin brúar hið breiðasta sund
á böJþrungnum dauðans legi.
pá dregst engin móðir með ólífis und
þó ástfólgni sonurinn deyi
á Ijósvana lífsins vegi.
pá -birtir á jörðu og byrjar ný tið
og breytist öll örlaga fræði,
þá hljómar rödd sannleikams sigurblíð:
“Sorgin er misskilin gæði
á álheimsins eilífa græði.”
Svo hVil þú nú, barn mitt og blundaðu rótt!
Eg blóm skal á gröf þína láta
Ef sest að mér tregams og itómleikams nótt
með tökum, sem hugann máta,
mér -léttir við leiðið að gráta.
Jónas Stefánsson, frá Kaldbak.
J
Sir Hamar Greenwood, írlands
ráðgjafi í stjórn Bretlands, hefir
náð kosningu -til þings með mikl-
um meiri hluta.
Nafnkendur vísindamaður he^ir
uppgötvað aðferð til að nota fljót-
andi vatnsefni til að knýja vélar.
Með einu galloni af því efni má
renna bifreið 250 mílur. Einnig
tjáist það nothæft til að knýja tog-
reiðar og hafskip.
Nýlega er látin Mrs. Samuel
Gomper-s, kona hin-s nafntogaða
formanns fyrir allsherjar félags-
ákap verkamanna í Bandaríkjun-
um, er mjög lengi hefir staðið í
þeirri s-töðru.
Maður bauð sig fram í sjóher
Bandaríkjanna, og var spurður
spjörunum úr um uppruna og ætt,
eins og lög gera ráð fyrir. Móðir
hams var fædd í Ameriku, en
giftist á ítalíu, frönskum manni.
Fæddur kvaðst hann vera á skipi,
er sigldi undir spönsku flaggi, og
var þá statt í Ermarsundi, er
hann toom í heiminn. Foreldrar
h-arns -dóu bæði þegar hann var
barn að aldri, var þá tekinn af
pýzkum manni og fóstraður í
Bandaríkunum. Fóstri hans er
ekki Bandaríkjaþegn. “Mundirðu
vilja kalla hann ættjarðarlaus-
an?” var maðurinn spurður,
“Ættjarðarlausan? Ekki held eg
það, eg mundi -heldur Jcalla hann
“League of Nations.”
Dr. H. J. Schuh, einn úr nefnd
þeirri er lúterstoa kirkjan í Banda-
ríkjunum sendi til Evrópu til þess
að kynna sér óstandið í stríðs-
löndunu, en einkum þó ástand hins
lúterska fólks, hélt ræðu eins og
til stóð í Fyrstu lút. kirkjunni á
sunnudagskvöldið var og talaði
hann aðallega um ástandið á pýka-
landi, því það varð hans hlutskifti
að fara þangað. Doktorinn er
mjög vel máli farinn og sýndi
fram á, hve ægilegt og alvarlegt
ástandið væri á pýzkalandi. Gat
um mörg dæmi, sem hann sjálf-
ur hafði orðið var við og skoraði
á fólkið að hjólþa. — Umslögum
var útbýtt við Tcirkjudyrhar til
fólks, og er ætlast til að það
leggi offur sitt í þau og sendi
siðan safnaðarpresti sínum. Sam-
koma þessi var auglýst í öllum
lúterskum söfnuðum hér í bænum
og hvergi annars staðar messað,
en þó var kirkjatv ekki fullsetin.
Heim.cókn.
Pað var manntovæmt á heimili
Jósefs bónda Johnsonar og konu
hans við Lower Fort Garry á
þriðjudagskvödið var. Um fim-
tíu manns frá Winnipeg og Sel-
kiric hafði safnast þar saman í til-
efni af því, að þann dag höfðu þau
-hjón verið 25 ár í hjónabandi. Að-
komufólkið var ekki að hafa fyrir
því að láta bjóða sér til húsa,
heldur settist að í hinu rúmgóða
húsi þeirra hjóna eins og það
ætti þar heima.
Eftir að fólkið hafði hvílt sig
dálítið eftir keyrsluna, st8ð upp
Ólafur Eggertsson bróðir hús-
móðurinnar og beiddi séra Björn
B. Jónsson frá Winnipeg að byrja
minningarathöfnina með kristileg-
um hugleiðingum og varð prestur
vel við því, lét syngja hinn alþekta
og oft sungna hjónavígslusálm:
“Hve gott og fagurt og inndælt
er”, og flutti bæn.
Silfurbrúðhjónunum voru af-
hemtir nokkrir silfurmunir af
aðkomufólki til minningar um at-
burð þennan og tuttugu og fimm
ára áfangann, sem þá var á enda
farinn.
Að svo mæltu tóku menn upp
skemtanir sem vanalega eru við-
hafðar slik tækifæri, en þær eru:
ræður, hjóðfærasliáttur, spil og
dans, og undu menn sér við það
fram á miðnætti, en 'þá héldu allir
heim til sín glaðir í bragði.
BJÖRN HALLD0RSS0N
látinn.
Síðastliðinn sunnudagsmorgun,
9. maí, lézt öldungurinn Björni
Hálldórsson, að -h-eimili Ólafar
dóttur sinnar -og manns hennar,
Gísla Goodmans, 761 Bannatyne
ave., hér í bæ, og fer jarðarförin
fram frá heimilinu klukkan 2 á
fimtudaginn í þessari vitou. Björn
var kominn um mírætt og hafði
verið blindur um mörg ár, en að
öðru leyti allvei frískur alt til
síðastliðins árs, er 'hann að mestu
leyti mun hafa verið við rúmið
sökum ellilasleika. Björn Hall-
dórsson var alþektur bæði heima
á íslandi og hér í landi fyrir rausn
sína og dugnað í búnaði og fram-
faramálum sveita þeirra, er hann
dvaldi í. póttu heimili hans á ís-
landi: Úlfsstaðir 4 Loðmundar-
firði, sem hann var allajafna
kendur við, og Haugsstaðir í
Vopnafirði, höfðingl-eg heim að
sæja, og sneiddu ekki gestir hjá
görðum þeim, -því allir vissu að
húsráðendur voru ætíð við gestum
búnir, enda var húsfreyjan, Hólm-
fríður Jónsdóttir, hin ágætasta
kona; hún er látin hér vestra fyr-
ir allmörguih árum. Björn var
fjörmaður milkill á yngri árum og
glaðvær með afbrigðum, sálin vel
vatoandi og sí-ung. — Til Vestur-
heims fluttist B. H. með toonu og
börnum árið 1884, reisti bú ná-
lægt Mountain, N. D., og og bjó
þar um mörg ár. — Síðar verður
að sjálfsögðu getið í blöðunum
æfiatriða þessa merka öldungs og
vestur-íslenzka frumiherja.
s.
Hinn 10. apríl þóknaðist
drotni að kalla heim til sín okk-
ar elskuðu eiginkonu og móður,
Sólrúnu. peim öllum, er heiðr-
uðu minningu hennar með nær-
veru sinni við jarðarförina,
sendu blóm á kistuna eður á
annan hátt sýndu okkur samúð
og hluttekningu í sorg okkar,
þökkum við af hjarta.
GÍSli Jónsson.
J. Ragnar Johnson.
Ragnhildur Guttormsson.
Árni G. Jcfhnson.
Gísli G. Johnson.