Lögberg - 24.06.1920, Page 4

Bls. 4
LOUBERG, FIMTUDAGINN 24. JÚNÍ 1920.
vniRiiiMáiuimwjm
erg
Gefið út hvern Fimtudag af The Col-
umbia Press, Ltd.,)Cor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
TAliSIMI: GARRX 416 og 417
Jón J. Bíldfell, Editor
Útanáskrift til blaðsina:
THE COLUNIBIA PRESS, Itd., Box 3172. Winnipeg, K|aF\.
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipeg, N|an.
VERÐ BLAÐSINS: $2.00 um árið.
»27
iiiiiiiiimiiia'iiiiiiiiniiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiig
Til athugunar.
Nú færist kosningadagurinn nær, sii alvörií-
stund, þegar vér, kjósendur Manitoba-fylkis,
eigum að ráða örlögum Jiess um næstkomandi
fjögur ár, þegar vér eigum að kveða á um það,
hvort stjórnin, sein verið hefir, Norrisstjórnin,
eigi að halda áfram að fara með völdijj, eigi að
beiria málum fylkisins áfranx á þeirri braut,
sem hún hefir lagt og farið eftir á liðnum árum,
eða að fá það vandamál í hendur öðrum flokk-
um, sem um völdin keppa.
t}egar um þetta mikils varðandi málefni
er að ræða, þá vitum vér að það er vilji allra
góðra borgara, að láta það eitt ráða atkvæðum
sínum, sem verða má fylkinu og íbúum þess til
lieilla og blessunar.
Vér vitum að allir kjósendur, konur jafnt
sem karlar, vilja leggja allar Öfgar °g æsingar
til síðu og láta réttsýni og lieilbrigða dóm-
greind ráða.
Og þegar um slíkt val er að r;eða, val, sem
getur þýtt svo mikið fyrir framtíð Manitoba-
fylkis, þá er náttúrlegt og sjálfsagt, að menn
byggi niðurstöðu sína á því sem Norrisstjórnin
hefir gjört, og svo á því sem vænta megi af hin-
um flokkunum sem um völdin sækja.
Vér höfutn iivað eftir annað bent á það í
Lögbergi, hverju Norrisstjórnin hefir afkastað.
,í löggjöf til heilla og framfara fylkisbúum, sem
svo mikið ht}fir kveðið að, hún hefir verið talin
til fvrirmyndar um þvert og endilangt þetta
land, og hjá nágrannaþjóð vorri, Bandaríkjun-
um. Mó þar telja verkamálalöggjöf Norris-
ifetjórnarinnar, löggjöfina um bænda og sveita-
lánfélög, um meðhöndlnn á andlega óhraustu
fólki o. s. frv.
Halda menn nú, að þetta séu e'ntómir gull-
hamrar, frá ókunnugu og óþektu fólki f
En það eru ekki einasta þeir, sem fjær eru,
sem viðurkenna að Norrisstjórnin hafi vel gert.
Mótstöðumennirnir sjálfir viðurkenna það,
ef ekki með því að játa það opinberlega, þá
samt með þögninni—með því að geta ekki fund-
ið neinum ákærum á hönd stjórnarinnar stað
og með því orðið að játa, að hún hafi verið hin
nýtasta í afskiftum sínum af velferðarmálum
fylkisins; og þegar svo er ástatt—þegar svæsn-
ustu mótstöðumeim hennar geta ekkert fundið,
sem vit er í, til að áfella hana fyrir, og mað-
ur hefir fulla trvggingu fyrir því, að hún muni
•iáta sér eins umhugað um velferðarmál fvlkis-
búa í komandi tíð, eins og hún hefir látið sér
ant um þau á liðnum árum, er þá nokkurt vit í
að hafna henni fyrir eitthvað, sem er óreynt og
vér vitum ekki hvernig gefast muni ?
Það sem völ er á.
Ef til viil er ekki með öllu rétt að segja, að þeir
flokkar allir, sem keppa um völdin í Manitoba
við þessar kosningar, séu óreyndir. Afturhalds-
fJokkurinn er ekki með öllu óþæktur í Manitoba.
En sú reynsla, sem Manitoba menn hafa af
honum, er frá voru sjónarmiði ekki þannig vax-
in, að oss finnist að menn ættu að sækjast eftir
því, að fá honum völdin í hendur.
Menn eru varla búnir að gleyma því, hvem-
ig hann stóð í dyrunum fvrir völferðarmálum
fylkisins, svo þau náðu ekki fram að ganga,
svo sem bindindismálinu, lrvenfrelsismálinu og
mentamáJunum, sem voru í hans stjórnartíð
ixotuð sem pólitiskt skálkaskjól.
En þó margt og mikið væri nú að á því
svæði í stjórnartíð afturhaldsflokksins, þá kast-
aði þó ekki tólfunum fyr en tii fjúrmála kom, og
oi sú saga svo ófögur og var fvlkinu til svo
mikils tjóns, að oss þykir næsta ólíklegþ að þeir
af fvlkisbúum, sem láta sér ant um veJgengni
og sóma þess, muni Játa völdin í hendur þeirra
sömu manna fvrst nm sinn.
Enda finna þeir til þess sjálfir, að lítil sig-
urvon muni vera fyrir þá við þessar kosningar.
Þeir hafa meira að segja sagt það sjálfir, en
bætt svo við, að það sé um að gera að veikja
stjórnina sem mest að unt er, og boðið fylgi
•sitt og fulltingi mörgum af hinum svo kölluðu
bamda þingmannsefnum, og eru meira að segja
til þess búnir að taka höndum saman við
verkamenn — erki óvini sína —, ef þeir með því
fengju komið Norrisstjórninni frá vöJdum. Og
það er eitt af því sem hugsandi kjósendur í
Manitoba ættu að hafa fast í huga við í hönd
farandi kosningar, ættu að muna það, að aft-
nrhaldið er þess búið, að taka höndum saman
við alt og alla, til þess að koma þeirri stjórn
frá völdum, sem nýtust hefir revnst síðan fylk-
ið bygðist, — ættu að muna, að atkvæði með
þeim, sem mótfallnir erú stjórninni, er atkvæði
með afturhaldinu.
Um hina aðra flokka, sem sækja um völd-
in, er fátt að segja, utan verkamanna flokkinn,
sem að líkindum eykst að kröftum í næstu
•kos’ningum, að minsta kosti að því er Winni-
pegbæ snertir; en sára lítil Jíkindi eru til þess,
að afl hans verði a'gilegt í þessum kosningum.
En ef hætta væri á því, ef menn héldu, að
sá stjórnmálaflokkur, sem lengst vill ganga í
æsinga og umturnunar áttina mundi standa
næri i því að ná völdxim, þá ættu menn sannar-
Jega að hugsa sig vandlega um, athuga ástand
og afleiðingar, sera af slíku gæti leitt fyrir fylk-
ið og þroskaskeið þess.
Hefndarhugur einnar stéttar í fylki voru
t i 1 annarar, getur aldrei komið neinn góðu til
Jeiðar. — En það er einmitt það, sem þér, ís-
lenzkir kjósendur, enxð beðnir að beita við
næstu kosningar, af sumum af leiðtogum þess
flokks.
Forðast er af þeim, að segja rétt og satt
frá málum, en málstaður mótstöðumanna þeirra
svertur og þeir svívirtir, og það blað, sem þeim
málurn heldur fram á meðal ísjenzkra kjósenda,
er svo gjörþrotið að öllu velsæmi, svo þrungið
af hefndarhug fyrir ímyndaðar mótgjörðir, að
sannleikurinn er því einskis virði, og velferð
fylkisins sem heildar liggur því í léttu rúmi,'ef
að eins það ,gæti komið beim mönnum til valda,
sem fremst ganga í æsmgaáttina.
Islenzkir kjósendur! Atkvæði, sem greitt
er með slíku fargani, er atkvæði á móti fram-
þróun og velferð fylkisin s
íslendingar! Vér skiftumst í flokka og ríf-
umst á mannamótum út af sérmálum vorum.—
Velferð Manifoba fylkis er engin sérmál. Þeg-
ar um hana er að ræða, á allur stéttarígur að
hverfa, öll síngirni að gleymast, allur hiti og æs-
ingar að stöðvast. Það eitt, sem fvrir sam-
vizku vorri er til blessunar og uppbyggingar
landi og Jýð, á þá að koma til greina.
--------o-----•--
Bein löggjöf.
Því hefir verið haldið að íslenzkum kjós-
endum í opinberu blaði, að Norrisstjórnin hafi
svikið loforð sitt nm beina Jöggjöf-
Náttxirlega er þessi ákæra bláber ósann-
indi og hefir margsinnis verið rekin ofan í rit-
stjóra þess blaðs, — en hann er eins og páfa-
gaukurinn, að'lxann heldur áfram að endui’taka
sömu ósannindin viku eftir viku og mánuð eftir
mánuð í bJaði sínu.
Oss dettur ekki í hug að reyna að sannfæra
þann mann um sannleikann—það væri árang-
urslaust, enda vitum vér að Islendingar yfir-
leitt vita hið sanna í þessu máli, vita, að lög-
fræðingar jieirra manna, sem fastast fylgdu
málum þessum fram, sömdu þessi lög, og þegar
að vafi'Jék á því að stjórnin í Manitoba hefði
rétt til þeás að innleiða þau, þá fylgdi hún mál-
inu, varði lögin eins lengi og hún gat. Og þeg-
ar þau eða partur þeirra var síðast talinn eða
úrskurðaður ólöglegur af levndarráði Breta,
þá lxefir st.jórnin framfyJgt anda laganna í
verkinu-
NorVisstjórnin í Manitoba er líklega eina
stjórnin í þessu landi, sem hefir látið vilja al-
mennings rijóta sín eins og hann hefir komið
fram gegn um umboðsmenn fólksins á þingi, á
þann hátt, að hún beitti afli sínu til þess að að-
stoða alla þá menn, sem nytsamlegar fram-
kvæmdir hafa vakað fyrir til heilla landi og
lýð, án þess að gjöra þau spursmál að flokks-
málum, — verið í sannleika vakandi fyrir vilja
og þörfum fvlkisbúa, og beitt sér fvrir velferð-
armálum þeirra án þess að draga þau inn í
þröngsýna flokka pólitík, og því haldið Joforð
frjálslynda flokksins (frá 1914 um beina löggjöf,
þrátt fyrir það, þótt lögin sem samþykt voru,
næðu ekki fram að ganga.
Drengshapur mannanna liggur ekki í því, að
vera þrœlar bókstafsins, heldur þjónar andans,
og það hefir Norrisstjórnin verið.
--------o--------
Kelly og Sigurður Júlíus.
“Þú verður aldrei frægur maður, en al-
i*a,andur getur þú orðið/ ’ var einu sinni sagt
um mann einn á meðal Vestúr-Islendinga.
Hið sama má segja um þá Oontraetor Kelly
og Sigurð Júlíus. Þeir geta aldrei orðið fræg-
ir menn í sögu þessa fylkis, en alræmdir geta
þeir orðið og eru Jíklega að verða.
Kelly fyrir að sölsa undir sig mikið af fylk-
isfé og svíkja verk þau sem hann átti að inna af
hendi fyrir fylkið, eins og hann gat, en Sig-
urður fyrir að lxera fram fvrir lesendur sína
meira af ósannindum, en nokkur annar maður.
Því vér ætlum, að skrif hans um afskifti Nprr-
isstjórnarinnar af Kelly-málunum, stjórnist
fremur af óstjórnlegri tilhneigingu að segja ó-
sajtt, en af þekkingarskorti.
--------o--------
Kosningin í St. George.
Séra Albert Kristjánsson, þingmannsefni
stjómarandstæðínga í St. (Jeorge’s kjördæm-
inu, hefir látið svo rækiJega iit á vellingspott-
inn þann 15. þ.m., að heita má að út af fljóti
framsíðu Voraldar. Hann hefir auðsjáanlega
a'tlað að gæða kjósendum á einhverri fyrir-
myndarfæðu svona rétt fyrir kosningarnar og
þess vegna til bragðlxætis viðað að sér heilmiklu
af ákærukryddi á hendur fylkistjórninni og
þeim hinurn frjáJslynda flokki, er hún styðst
við. Ákærurnar vitanlega gripnar úr lausu
Jofti, hefir þingmannsefnið tvímælalaust Jesið
og lært af handbók eonservatíva, því þar er alt
á sömu bókina lært, sami tónninn í öllu, svo ekki
nær nú frjálstyndið lengra en það.
Það er í raun og veru óþarfi að svara þess-
ari pólitisku prédikun séra Allxerts; tilgangur-
inn auðsær, að eins sá, að þyrla upp dálitlu
kosningaryki, í von um að vinna fylgi. Kjós-
endur þeir, ef nokkrir eru, sem prédikunina
Jesa, munu fljótt sjá, hvar fisJcur liggur undir
steini.
Prédikarinn (séra A. K.) segir, að það hafi
komið fvrir, að fylkinu hafi verið komið í botn-
Jausar skuldir. Að slíkt hafi komið fyrir, ef-
ast enginn um. En það hefir ekki komið fyrir
síðan Norrisstjómin kom til valda-
Prédikarinn segir, að það hafi komið fyr-
ir, að nokkur skuldabréf fyJkisins, sem haldið
var í London á Englandi, hafi færð verið til
New York, og af þeim þurfi fvlkið nú að greiða
liærri vexti en ef þau hefðu verið kyr á Eng-
landi og auk þess tapi það stórfé í ‘exchange’ á
afborgunum til Bandaríkjanna.
Hefði prédikaranum verið reglulega ant
um að leiða kjósendurna í St. George í allan
sannleika,, þá mundi hann að líkindum hafa
tilgreiht hve miklu fé fylkið hefði tapað í þessu
tilliti. En einhvern veginn hefir það skotist
fram hjá honum í þetta sinn, því væntanlega
hefir hann vitað betur. Sannleikurinn er sá,
að á þessum skuldabréfa flutningi gra'ddi fylk-
ið hátt á aðra miljón dala.
Prédikarinn sakar Norrisstjórnina um það,
að Roblin og félögum hans hafi verið slept án
refsingar. Ekki á Norrisstjórnin dómstólana,
og verður henni því ekki um kent, livernig
málum þeim lauk.
Prédikarinn áfellir enn tfremur Norris-
stjórnina fyrir að Kelly, sem fundinn vár sekur
x:m $1,250,000 fjárdrátt, liafi verið Iátinn laus.
Vrald sambandsstjórnarinnar réði þar öJlu um,
% og viti séra Albert ekki betur, fáum vér lxtt
skilið, með livaða rétti hann getur ætlast til at-
kvæða í St. George þann 29. þ.m.
Álíka veigamiklar og þetta eru hinar ákær-
urnar, er séra Albert ber fram gegn stjórniöni.
Það getur ekki hjá því ifarið, að svona lag-
aðar prédikanir beri að eins þann eina árangur,
að afla Skxxla Sigfússyni enn meira fylgis og
tryggja kosningu hans margfalt betur, þótt hún
hafi að sönnu alt af verið vís.
--------o--------
Fylgið merki.
Manitoba stjórnin var kosin til að koma í
framkvæmd vissum stefnu atriðum, og hefir
Irúlega látið þeinx framfvlgt verða. Þau voru
svo nýstárleg, brutu svo hart bág við fornar
venjur, að nálega var dæmalaust, stefnuskráin
svo .'frjálsleg og við framtóðina miðuð, að hér í
iandi hafði nær ekkert svipað dæmi gerzt. Þess-
ari stefnuskrá hefir Norrisstjórnin haldið til
framkvæmda trxxlega og örugglega. Hún hafði
þungan bagga tekið eftir forvera sína, og stóð
í ströngu á hinum erviðustu tínxum er yfir land-
ið hafa gengið, kom þó ölluin nýmælum frani,
erliún hafði heitið. Það mun öllum korixa sam-
an um, að ekkert nauðsvnjamál fylkisins hafi
hún vanrækt, né vísað af höndum sér nokkru at-
riði er fólkinu mátti að gagni koma og fyrir
lxana var Jxoi-ið. Hún liefir í fylsta máta vei'ið
stjórn, ekki flokks eða fylgisVina eingöngu,
heldur brautryðjandi og frömuður framtaka er
öílu fvlkinu komu að haldi. Fyrir þetta á hún
lof skilið; dugnaður, trximennska og sívakandi,
cinbeittur vilji til að beita sér fyhir áhguamáJ
og nytjamál fvlkisbúa, liefir einkent hennar
stjórnarferil. Hún á því traust þeirra skilið.
Hér í Winnipeg veit hver Islendingur
livaða nafn hann á að merkja fyrst. Þeir hafa
hingað til flestir skipað sér undir merki fram-
faranna og fvlgt því með þeim sem öruggast
bar það, þegar við ofurefli var að etja. Þeir
munu ekki láta undan því merki hrekjast, þeg-
ar það er borið fyrir þeiri'i stjórn, sem dugmest
• er og einlægust og viljabezt að beita sér fyrir
Jiagsmunum alls fylkisins.
--------'O-------
íslenzkir kjósendur í Winnipeg
Eins og þegar er kunnugt, verður kosn-
inga aðferðin í Winnipeg nokkuð með öðrum
hætti, en almenningur hefir átt að venjast hing-
að til.
Síðasta fylkisþing lögleiddi hlutfalls kosn-
ingu fýrir Winnipeg borg, fjölgaði þingmönn-
um úr sex upp í tíu og gerði alla borgina að
einu kjördæmi.
Það virðist svo, sem sumir menn hafi ótt-
ast, að þessi nýja kosninga aðferð mundi reyn-
ast. kjósendum ærið flókin og vandasöm, en sá
ótti er á engu bygður. Aðferðin er ofur ein-
íöld, munurinn að eins sá, að í stað þess að
marka kjörseðilinn iheð krossi, skal setja tölu-
stafinn 1 aftan við nafn þess manns, er kjós-
andinn vill helzt; tölustafinn 2 við nafn næsta
frambjóðanda, er hann vill veita fylgi, o. s. frv.
Kjósandi ræður því vitanJega, við hvaða nafn
hann markar tölustafinn 1, en sé ekkert nafnið
merkt með þeim tölustaf, er seðillinn ógildur-
8é tölustafurinn 1 settur aftan við fleiri nöfn
en eitt, verður seðillinn dæmdur ógildur. Ekki
má heldur setja nokkurn annan tölustaf við
nafn frambjóðanda oftar en einu sinni, því þá
verður sá seðill einnig ógildur.
I Winnipeg skal kjósa 10 menn, og er þess
að vænta, að hver kjósandi um sig merki við
jafnmörg nöfn með tölustöfum 1—10, en það er
álgerlega í sjálfs vald sett í hveri'i röð tölurnar
koma, fer kjósandi þar eftir því, á hverjum
frambjóðendanna hann hefir mest traust.
Undir merkjum hins frjálslynda Norris-
flokks sækja 10 frambjóðendur í Winnipeg (sjá
nöfnin á blaðsíðu 2 í þessu blaði Lögbergs.)
Veitið öíum þessutn atkvæði yðar, og
tryggið Manitobafylki þar með sanna fólks-
stjórn.
Þegar |þér sendið
peninga til gatnia
landsins
pá bjóðum vér yður að hag-
nýta yður Banka vorn, sem
hefir samband við öll önn-
ur lönd.
Fáið uppiýsingar hjá úti-
bús ráðsmanni vorum.
THE ROYAL BANK
OF CANADA
Höfst. og varsj. $35,000,000
Allar eignir $558.000,000
Ánægjuleg kvöldistund.
Samsöngur/nn í Fyrstu lút.
kirkju, hinn 16. þ. m. tókst yfir-
leitt mæta vel. Söngflokkurinn,
undir stjórn Mrs. S. K. Hall, var
vel æfftur og kröftugur, “svo að-
hljómurinn húsið fýlti”, kom það
sér þó betur einkum í síðasta kafla
Kantötu prófessors Sveinbjörns-
sonar, er útheimti afarmikið radd-
magn. Kantatan söngst vel alt
í gegn. Einsöngur þeirra Mrs.
S. K. Hall og Mr. Gísla Jónssonar
var ágætur. “Anthem” Mrs. S.
K. Hall, hljómaði þýtt, og var
raddsamræmið hið bezta.
Mr. og Mrs. Alex Johnson
sungu Sólseturljóð, tvísöng eftir
séra Bjarna porsteinsson, snild-
arlega, enn fremur tókst Páli
Bardal einsöngurinn vel að vanda.
Mr. Fred Dalman lék nokkur lög
á Cello, og var leik hans tekið með
hinum rnesta fögnuði.
Veigamesta verkib á Iskemti-
skránni, var auðvitað Kantatan,
lék prófessor Sveinbjörnsson með
því undirspilin sjálfur.
Samkoman var sæmilega sótt,
en hefði þó mátt vera rniklu betur.
ManitobastjórninogAlþýðomáladeildÍD
GreinarkafJi eftir Starfsmann Aljxýðumáladeildarinnar.
Um eyðing á kartöflu-lús.
Með því að notkun jarðepla er
svo almenn, þá er jarðepla lúsin
betur þekt en önnur kvikindi.
Fullvaxnar lýs koma fram fljótt
eftir að graisið kemur upp og verpa
eggjum sínum neðan á blöðin,
svo sem 500 hver. pau ungast
út á viku eða skemmri tíma og
ungviðið tekur ti'l að bita með
mi/killi ákefð, þurfa mikið til að
leggja í vöxtinnt gera því mikinn
skaða ef ekki er ráð tekið í tíma.
pað er fullþroskað á 16—18 dög-
um hverfa þá jörð um hálfsmán-
áðar tíma, breytast þá og verða
að vængjuðu, ajkeljuðu 'kv'ikindi,
fullvöxnu. pau vérpa á ný og
ungviðið sem úr þeim eggjum kem-
ur, skundar sama ferilinn. Pví
eru tvennar kynslóðir þessara
kvikinda í Manitoba hvert sumar.
Sú sem isíðar kviknar lifir í jörð
allan veturinn.
pað er áríðandi að herja á jarð-
epla lúsina, þá fyrst hún sýnir
sig. pað er með öllu ómögulegt
að fá góða uppskeru jarðepla ef
grasið ést. Ástæðan fyrir því er
næsta auðskilin. Mikið af nær-
ingu sem þarf til vaxtar jarðepla,
kemur úr lofti; ef blöðin eyðast
getur plantan ekki náð næringu.
pess skal ekki bíða að blöðin et-
íst, áður byrjað sé að eyða blaðlús
inni. Ef garðurinn er svo smár
a vel megi tína af lúsina og ung-
ana, þá er það ágætt ráð, þó sein-
legt og leiðinlegt sé. En ef
garðurinn er stór verður að beita
eitri. Eggjunum er ekki öllum
verpt á sama tíma, ungast því
ekki út x sama mund, því skyldi
eitrinu beita hvað eftir annað,
hvenær isem noíkkuð töluvert er
af eggjum áblöðunum. Pari.S
Green og Arsenate of Lead eru
beztu eiturlyfin. Með Paris
Green skyldi hafa óleskjað Lime,
svo ihið fyrnefnda brenni ekkí
blöðin^ í þessum hlutföllum:
Paris Green 1 pund
Lime (óleskjað) 1—2 pd.
Water 40 gallons
Arsenate of L/ead festist betur
við blöðin en Pariis Green.. pað
er bæði dust og deig blandað
þannig:
Deig 3 til 4 pund í 40 gallon af
vatni. 1
Dust 1 til 2 pd. í 40 gallon af
vatni.
Sumir vilja heldur nota Paris
Green vatnslaust og skal þá bland
að einu pundi af Paris Green við
50 pd. af kalki og sá á grasið vott
af skúr eða dögg. Blandan fest-
jst ekki á þurru grasi.
Ef vatn er haft með Paris Green
þá skal væta það og Ihræra í deig,
bæta vatni við ismátt og smátt,
þar til blandan er þunn, hella þá
óllu vatninu saman við. Ef
pundi eða tveimur af Paris Green
er fleygt í vatnskagga, þá festist
það við bjarmana en blandast Lít-
ið. Hræra skal blönduna vel
rneðan ausið er á grasið. Gæta
skal þess að ekki isé ofmiklu á
ausið. Bezt er að úðinn isé ekkí
meiri en svo, að ekki renni út af
grasinu. pegar renna fer af á
annað borð, veitir al'lri vætunni
til blaða brodda og lekur ofan 1
jörð en lítið verftur eftir annað
en dropar á broddunum. Hæfileg-
ur úði þornar þar sem á kemuf
og aitrar alt grasið jafnt.
J Háskólamentun í boði. J
■ Góð og vel uppalin unglingsstúlka, er aðstoða vill við 1
1 innanhússtörf á bezta heimili, getur fengið taekifæri á að |
afla sér háskólamentunar. Stúlkunni verður sýnd mcð- m
_ urleg umönnun í alla staði. Skrifið i;
Mrs. Arthur E. Morgan, Engelwood, Ohio.
KlEia.ili.lil.iiili. a, | ■!■■ f ■'
Frá Islandi.
Heyakstur á bíl
Bílarnir þykja þægilegt flutn-
ingstæki, og til margra hluta nyt-
samir. — Fyrst voru þeir að eins
notaðir til mannflutninga. En
nú er farið að nota þá til flutn-
inga á þungavöru, á upphleypt-
um vegum, þar á meðal heyi, eink-
um hingað til höfuðstaðarins. —
Hitt er enn þá fáheyrt, að bændur
í sveituih noti þá til þeas að flytja
hey heim af engjunum. Enda
þyrfti til þess víða gagngerðar
bætur á engjavegunum.
Sá fyrsti — og ef til vill sá eini
hingað til — sem þetta hefir gert,
er Jón Gugmundsson, bóndi á
Heiðarbæ í pingvallasveit. Hann
keypti bíl í fyrra vor, og flutti á
bonum allan siinn heyskap heim
að bæ, um 3. stunda lestagangs-
ve8- — Með mikl'um kostnaði
gerði hann engjaveginn bílfæran,
og telur hann, að það hafi borgað
sig. En hjálp var það, og gerði
yfir höfuð kleyft að búa þarna til
færan veg fyrir bíl, var, að veg-
stæðið er þurlent.
En annars er þetta virðingar-
verður dugnaður og framtaks-
semi og er öðrum til eftirdærois.
Dýrir hrútar.
Til Noregs korou seint í haust
er leið, 4 hrútar, af “persisku”
íjárkyni, sem keyptir voru í Am-
ericu, og ætlaðir eru til kyn'bóta.