Lögberg - 23.09.1920, Blaðsíða 2

Lögberg - 23.09.1920, Blaðsíða 2
LÖGBERG FIMTUADGil'í N 23. SEPTEMBER 1920 Dásamlegt Ávaxtalyf FRUIT-A-TIVES ER NAUÐSYN- LEGT A HVERJU HEIMILI í CANADA peir er þjást af meltingarkvill- um, lifrar doða, harðlífi, höfuð- verk, taugavesöld, nýrnakvilla og gigt, bakverk, útslætti og öðrum kvillum, fá skjótan bata af Fruit- a-tives, ef trúlega er brúkað eftir fyrirsögn. — Fruit-a-tives er eina lyfið, gert af ávöxtum og inniheld- ur lyfjakraft epla, oranges, fýkju og sveskju með mætum hressing- ar og gerileyðandi efnum. 50c. askjan, 6 fyrir $2.50, og 25e fyrir reynsluskerf. Selt hjá öllum kaupmönnum eða beint og póst- fritt frá Fruit-a-tives, Limited, Ottawa. Hvar stöndi m vér? “Ef einhver hncykslar einn af þessum’ í einu af ísl. blöðum frá síðastl. vori er þess getið meðal annara frétta að biskupi íslands, Jóni dokt- or Iielgasyni, hafi verið boðið að taka þátt í ráðstefnu biskupa frá ýmsi’m löndum, er þeir höfðu á- kveðið að hafa með sér á miðju sumri þessa árs í einni af borgum Norðurlanda. En svo er því bætt við frásögnina að biskup muni ekki geta þegið boð þetta vegna þess að von sé á heimsókn konungshjón- amia dönsku um það leyti, er áður- nefnd biskupa-stefna skyldi háð. —Lengri var frétt þessi ekki, og hefir að líkindum ekki af almenn- ingi þótt ncitt undarleg eða athug- unarverð. En eg verð áð játa á mig þann barnaskap, að fréttin kom mér afar einkennilega fyrir sjónir, Æfiminning Helgu A. Isfeld. pað hefir dregist, að dánarfregn minnar kæru eiginkonu, Helgu A. Isfeld, birtist í blöðunu. Ástæðan er, að eg bað kunningja minn að rita og birta dánarfregnina, sem af ein- hverjum ástæum hefir ekki verið framkvæmt. Helga Victoria Albertsdóttir var fædd að Steinstöðum í Víðinesbygð í Nýja slandi þatm 10. dag marzmánaðar 1879. Hún var dóttir Alberts piðrikssonar og Elínar Pétursdóttur. að Steinstöðum í áðurnefndri bygð. Helga giftist mér (Andrési E. Isfeld) 3. júlí 1903. Við áttum heima í Víðinesbygðinni í 7 ár, og síðan i Winnipeg Beach (10 ár) þar til góðum guði þókn- aðist að taka hana heim til sin þann 8. júlí 1920, frá mér og 7 börnum okkar, því elzta 16 ára„ en því yngsta 4 ára. Við syrgj- um hina ástkæru móður og eiginkonu, er gröfin hylur, og geym- um minning hennar sem helgidóm, og við vitum að andi henn- ar er hjá okRur og það gefur okkur styrk og huggun. Við krjúpum við leiðið, — vorn kærasta blett — á komandi árum, við heyrum þig ekki, þú líður svo létt á ljósvakans ibárum. 18. september 1920. Ó! elskaða móðir, við helgum það heit með hrynjandi tárum, að koma sem oftast á kærastan reit á komandi árum. Andrés E. Isfeld. KJARKINN ÞRAUT SEGIR Mrs. McDERMOT Var svo veik eftir Inflenzuna, að “Mér var sagt svo mikið af hún gat varla verið* á fótum.— Tanlac, að eg afréð að reyna hvað Telur Tanlac hafa komið sér til það gæti áorkað fyrir mig. Niður- beztu heilsu. staðan var mér furðuleg. Eg fékk ■»--- góða lyst eftir fyrsta glasið og “Fyrir tveim árum lá eg í Inflú- bráðlega gat eg etið alt sem mig enzunni tvo mánuði rúmföst. í iangaði í, án þess að verða ilt af. marga mánuði þar á eftir var eg Eg hefi þyngst um átta pund og svo vesöl, að ef eg var lengi á kraftarnir hafa aukist svo, að eg stjái urðu leggirnir máttlausir get Unnið öll heimaverk með er þeir ættu að láta með hvellum rómi til sin heyra hymnalagiS um málefni lifs og dauSa—sem stærst ætti að vera þeim áhugamálið og almenningi safnaða þeirra mest á-i riSandi aS heyra. Varla trúi eg því, að hinir mætu menn og and- legu leiðtogar, er eg áður nefndi., hefSu gert sig seka í slíkri van- rækslu, né setiS af sér færi til aS sækja köllun sinni styrk og nýjan þrótt í samfélagi við stéttarbræður sína fyrir þá sök eina, að konungur myndi ríða um hlaðir. Það eitt get eg fullyrt af fjörutiu ára ná- kynningu viS leiðtogann vestræna og burtfarna, að slíkt hefði honum aldrei til hugar komið. -Maður sá, sem í gröf sinni liggur nú undir rýrðar-dómi íslands biskupsins. hefði ekki látið kóng eða keiáara og naumast trúi eg'því/að enginn^hefta för sina l)eSar um starf kö11 unar hans var að tefla. Né heldur hefði sá leiðtogi reynt að slá sér til riddara, fyrir lærdóm sinn og and- legan þroska, á kostnað látins forn- vinar, eins og J. H. hefir látið sér sæma að gera í “Skirni” ekki alls fyrir löngu. Ertthvað meir en lítið finnst hljóti að vera bogið við annar en eg hafi séð agnúa á at höfn þeirri, sem þessi stutta frétta- grein segir frá. Hvað ræða átti á umræddu biskupaþingi, hefir ekki frézt hingað vestur enn, en gera má ráð fyrir, að þar sem hópur mikilhæfra og háttsettra kirkjuhöfðingjæ eiga orðið, mun) margt á góma bera, sem i mer , einlægur og áhugasamur kirkjuleg-! sala^astand Þeirra manna, er þa ur leiðtogi ekki vildi missa af að -fvrsr- Þe?ar andmælendur þeirra eiga þátt í. ef nokkur kostur væri 1 eru komn,r und,r græna toHu' fá til að saekja. En biskup íslands 1 dj°rfung 1,1 aS ^ ÞV1 yf,r °Pln- lætur sig hafa það, að kasta slíku hedeSa á frenti' f viS Þa burt- færi frá' sér, til þess að geta tekið fornu andm£elendur hefSl hel?t þátt í uppgerðar-kæti íslenzka höf- í ekkl ver,S aö e,Sa orSastaS uðstaöarins út af því, að danskur fegna Þrongsýni Þeirra — íafnvel konungur og, frú hans skreppa ! Þótt. s,líkri„ dJörf.un?. ^. sú þangað sér til skemtunar. Það er 1 ‘ hreinskllm aS Þeir eti ofan i sig þó kannske einhver mimur fvrir alt ÞaS er Þeir aSnr hafa sagt hint biskupinn að fá tækiíæri til' að um látna lil ve8$ °S viBurkenmng hneigja sig og bevgja eftir útlend- !ar' me8an. leiSir láSu saman' En um (dönskum) reglum frammi fyr- I sumar sahr eru nu svo geröar- aC ir honum Kristjáni tiunda en að ! e,gendur Þeirra vilja flest til vinna vera eyða tímanum á biskupa-fundi ~-iafnvel Játa sina fyrn heimsku - utanlands, þar sem húast mætti við 5 Því sk>'ni að reyna aS na ser nlSr' að kristindómsmálin yrð'í rædd með j a lálnum andmælendum- er pvm áhuga og einlægni, og fundar- I {m&t. Þeir stæðl 1 skuld vlS' ÞePal mönnum til styrktar kné iðulega jstr,öinu lauk' beygð i auðmjúkri bæn og lotningu | Ekki get eg nú sagt að mér virð- fyrir konbngi kristninnar, mann- ist a® slíkir prelátar sé til foi- kyns frelsaranum Jesú Kristi. ystu færir, allra sízt í eilífðarmál- Auríiingja fósturjörðin kæra !___ unum, jafnvel þótt þeir sjálfir aug- varð mér á oröi. I flestum grein- ; 'ýs1 a prenti, að þeir með rcynslti um “verður óhamingju íslands alt i °8 árum séu jwrðnir miklu vitrari að vopni" Ekki sizt má heimfæra en Þeir áSur voru — svo vitrir og þetta hjarta-óp hins ágæta og 'ærðir að þeir nú sjái, að þaö sem fræga íslendings upp á kirkjumál I Þeir áður lofuðu eigi ekki slíkt hrós þjóðar vorrar. Um all-langt skeið ! skillð- Þar sem Þaö se frenvúr hafa skipað æðsta embætti kirkj- kostasnautt og einhliða—alt “steypt unnar heima, þangað skipaðir af 1 sama mótinu. dönsku konungsvaldi, menn, sem | Aumingja Island! segi eg aftur, vægast verSur um sagt, aö ekki ; hvenær skyldi því veitast andlegt hafi verið þar á réttri hyllu, þrátt ____ fyrir viðurkendar gáfur og marga _______________________ ágæta hæfileika. Enda þróaöist glundraði sa hinn jnikli, sein kom ist hefir á i íslenzku þjóöarkirkj unni mæta vel í tíð þeirra höfö ingja. Eítil von virðist nú til. eftir líkum að dæma, að til festu stetni undir umsjá núverandi biskups, manns, sem i trúmálum héfir dans að eftir hljóðpípu þýzkrar ný-guð- fræði, hlustað með velþóknun eöa án vandlætingar á fagurgala guö- spekinnar og andatrúar-kpkl hinna “vísu í höfuðstað íslands—og að lokum þó, er ' biskupsstól var kom- inn, af föðurlegri umhyggju og miklu frjálslyrtdi í hirðisbréfi leitt hina gömlu barnatrú Hallgrims, “meistara Jóns” og Helga (H) til sætis aftur (við hlið hinna ríýju fósturbarna sinna, gefandi í skyn, að ef einbVerjir væru svo gamal- dags að vilja leita bimnaríkis á þeirri úreltu og líttförnu götu, þá væri ekki rétt ,að meina þeim slikt. Svo vænn var þó biskupinn, að láta þá hina gamaldags vita, að hann mundi framvegis fylgja hinum þrek til að hrinda af stóli slíkri forystu, en fá leiðsögnina í hendur þeim mönnum, er ófálmandi flytja þjóð sinni hina fornu, ep þó sí-ungu kenning um friðþæginguna fyrir Jesúm Krist hinn krossfesta og upprisna ? , Þess þyrfti ísland þó mjög við nú, og ef til vill aldrei eins og nú, að heill og lifandi kristindómur verði þar aftur ráðandi afliö, verði eins og lífakkeri í hafróti “sjálf- stæðis” vímunnar pólitísku, er á þjóðinni liggur. En lítt hugsan- legt er, að sú breyting náist, meðan forystan er í hershöndum. .f. -------o----— Engar ýkjur. Margt að herðir manna heim, menn eru að verða bara hálfir— annara gerðir ógna þeim, en eitrað sverð þeir bera sjálfir. R. J. Davíðsson svo eg gat varla gert viðvik heima fyrir og varð oft að liggja fyrir og hvila mig. “Meltingin fór svo úr lagi og kvalir fékk eg líka fyrir bring- spalirnar af vinduppþembingi, varð svo mögur, að fötin urðu mér of stór og kunningjar mínir fóru að verða hræddir um mig. “Mér var oft hræðilega ilt í höfði og hafði oft svimaköst, svaf hægð. “Ekki var höfuðverkur eða svimaköst eftir það; eg gat sofnað undir eins og eg lagðist út af og sofið alla nóttina. Ekki vildi eg skifta á því, sem Tanlac hefir mér gott gert, fyrir neitt í veröld- inni og eg skal hrósa því eins lengi pg eg tóri.” Tanlac er selt í flöskum og fæst í Liggett’s Drug Store, Win- HEIMSINS BEZTA MUNNTÓBAK COPENHAGEN Hefir góðan keim Munntóbak sem endist vel Hjá öllum tcbalasölim lítið og var því þreytt alla tíð. 1 nipeg og hjá lyfsölum út um sveit- Mér þvarr kjarkur, því eg bjóstl ir. pað fæst einnig keypt hjá The ekki við að mér mundi nokkurn | Vopni-Sigurdson, Limited, River- tíma batna. | ton, Man. Olafía Jóhannsdóttir er öllum eldri íslendingum beggja megin hafs kunn fyrir hið göfuga starf sitt í þarfir bindindis og sið- ferðismála, auk þess sem mælska hennar og eldlegur áhugi um öll velferðarmál þjóðar vorrar hefir fyrir löngu fengið alþjóðar viður- kenningu. Um aldamótin síðustu dvaldi Ólafía nokkra mánuði hér vestra og minnast hennar víst margir með ánægju frá þeím tíma. Af og til hafa fslands blöðin ver- ið að skýra frá starfi því, er hún hefir unnið í Noregi síðastliðin 17 ár, og nú ritar hr. Sigurbjörn Á. Gíslason stutta grein um Ólafíu, er hún í sumar kom heim til átt- haganna til framtíðardvalar, að sögn. Greinin birtist í Lögréttu 14. ágúst, og hljóðar svo: gáfur, en eg veit að henni er lítil þægð í slíkum lofræðum. En hitt endurtek eg í nafni allra fornvina hennar og fjölmargra annara, sem heyrt hafa hennar að góðu getið: Vertu velkomin heim til íslands og guð blessi þig og styðji til mik- illa og góðra starfa vor á meðal.” Vonandi endist nú Ölafíu Jó- hannsdóttur aldur og heílsa til að vinna um nokkurt skeið enn nokk- uð af því þarfa verki, er hún fyrir rás viðfourðanna varð að leggja niður fyrir 17 árum, og sem ef til vill er engu síður þörf á nú en þá. samgöngum við umheiminn. Að hún hafi vilja til þess þarf ekki að tvíla. Og aldrei hefir þjóð vorri riðið eins lífið á að ala upp sjálfstæða «g siðaða menn og kon- ur, og einmitt nú, þegar sólskin sjálfstæðisins roðar þar á fjöll- um eftir margra alda útlenda á- þján. því hvað stoðar íslandi að reka af höndum sér útlend yfirráð i pólitiskum skilningi; ef áþján óhófs og ofnautnar ríður í garð um leið og drepur allan dug úr þjóðinni, oi gerir hina síðari á- þján verri hinni fyrri? Vér hér vestra, sem íslandi unn- um, og þeir munu flestir, glqðj- urtist því yfir hverjum þeim liðs- manni, sem því bætist í barátt- una gegn útlendum og heimaöld- um hættum. Oss hefir víst marga furðað á því, að t.d. Ólafía og Ingi- björg ólafsdóttir skuli hafa unn- ið sín þörfu verk í þarfir siðgæð- is og annara þjóðþrifa erlendis, þar sem þörfin heima var þó svo piikil og margvísleg. Og sumir hafa ef til vill álitið, að úr því Að vísu er nú vínbann komið á þar heima, og því á yfirborðinu 3líkir umbótafrömuðir fundu hvöt að minsta kosti ekki þörf eins mik- hJa ser 1:11 þess að starfa erlendis, il þörf bindindisstarfsemi. pó munu ýmsar aðrar hættur litlu eða engu minni vera þar á vegi hinnar upprennandi kynslóðar og almennings yfir höfuð, sem móti þarf að berjast. Nefna mætti að eins eina slíka hættu, sem nú ast við starf hennar fyrir bindlnd- j hefir náð heljartökum hjá öllum nýja vegi, sem öll andans stórmenni heimsins færu eftir. Ekki er að furða þó losæði sé á í hugum kirkjulýðsins, þar sem ! jafn "víð og breið" forysta er í há- sæti höfð, eða þegar þeir, er leið- sögn hafa á hendi rækja köllun j sína eins og i hjáverkum, en vas- I ast í pólitik, búsumstangi og sitia j jafnvel við að draga upp við- vaningslegar myndir þær stundir, Með nýjum ávöxt um og garðmat koraa Innantökur Og þær koma með megnum verkjum ALT 1 EINU og boða komu sína með litlum eða engum fyrirvara. Smá- vegis óvarkárni í mataræði, umskifti á vatrti á frídegi, þær minstu orsakir geta vald- ið kvillanum. Ráðið við þessu er einfalt. Eitt glas af Chamberlains Colic and Diarrhæa Remedy alt af við hendina, meðan heitt er, svo nota megi, þá þörf er á, því þeg- ar þess þarf með, þá þarf þess fljótt. pá þarf ekki að bíða á meðan verkirnir ólmast innan um mann, óhindraðír. Ein eða tvær inntökur eru vanalega nægilegar og batinn kemur þá fljótt eftir fyrstu inntökuna. Verrí 65c. og 35c glasið Dept. 13 Chamberláin Medicine Co., Ltd. Toronto, Ontario Fæst í öllum lyfjabúðum eða hjá HOME REMEDIES Sales 850 Main St., Winnipeg ÚTSALA á lítið brúkuðum 0RGELUM Beztu Orgel serrí vér höfum nokkru sinni haft á boðstól- um. Flest með pianósniöi, og eru fyllilega tvöfalt meira virði, en vér nö seljum <t>au. * Sum. Þeirra meiga heita alveg nf, en önnur fegrufi og endur- bætt, sem ny væri. KynniS ySur vel þenna kjör- kaupligta, þar sem þér spariS meS því aS kaupa, aS minsta kostii $100 á hverju hljóSfæri. Clinton B áttundir VVaiilut (íraiul Organ, Piano-kasei, meS hnéspöSum og 14 tök-.... kum, 6 nótnaröSum, afar hljómfagurt. KostaSi $300 nýtt. Selst nú $175 Dominlon fi áttundir Plano-, snið, Grand Organ og hné- spaSar, 4 nót,naraSir oa 11 takkar. Sama sem nýtt. Seilst aSeins á............ Thomas fi áttuntlir Piano- snið. Kassinn úr gyltri eik knéspaSar, Grand Organ, {>.... nótnaraSir. Stór kjör-( kaup á............ “Ólafía Jóhannsdóttir kom hing- að til landsins með síðuistu ferð “íslands”, eftir 17 ára utanvist. Allir gamlir Reykvíkingar kann ll ismálið og fleiri góð mál vor á | þjóðum hins “siðaða” heim, og þá meðal, úm og fyrir aldamótin. Og i auðvitað á íslandi líka. pað er -.þegar vinir hennar kvöddu hana: tóbaksnautnin, sem í sinni við- N I hér í bæ vorið 1903, þjuggust^ þeir j bjóðslegustu og skaðlegustu mynd j sízt við, að hún yrði svona lengi j yindlinga- (cigarette-) : í fourtu. | Erindið var þá að flytja fyrir- lestra fyrir “Hvítabandið” norska j víðsvegar í Noregi, en á því ferða- : lagi veiktist hún af langvarandi meltingarveikindum og var um fiögur ár ýmist rúmföst eða við rúmið og stundum hætt komin. Hún hefir aldrei náð alveg fullri heilsu síðan, og því ekki treyst hví þá var ekki leitað til þjóðar- brotsins hér vestra, sem að sjálf- pögðu liggur opið fyrir sömu hættu og aðrir íslendingar. Vér erum of fámennir íslendingar til þess að leggja öðrum þjóðum til um- bótamenn og konur, eða öllu held- ur, oss veitir ekki sjálfum af öll- um þeim kröftum seny með oss birtast til forystu í því sem leitt getur til sigurs fyrir þjóð vora yfir löstum og ljótum siðum. Einhver kann nú að segja, að reykingum. Skrímsli þetta er að j vér hér vestra ættum ekki að því leyti -hættulegra en brenni- j láta ástandið á íslandi til vor ná, vínið, að það nær háldi á svo að ! enda nægilegt verkefni a<5 hugsa segja hverjum einasta uppvaxandi \ um brestimv á þjóðlífinu hjá oss pilti og mörgum stúlkum líka, oglsjálfum. petta'má nú kannske til gerir þau að þrælum sínum og1 sanns vegar færast. En hinu má deyfir sómatilfinning og sjáiír j þó ekki gleyma, að ýms áhrif hafa stæðisþrekið einmitt á þeim árum | þorist til vor hingað vestur frá þegar unglingarnir eru næmastir gamla landinu, og sum ekki sem sér til að fara sjóveik yfir íslands |,fyrir hverskonar áhrifum. Von-j hollust, og þótt minna sé um hing- andi tekst Ólafíu að frelsa eitt- aðflutning landa^ vorra en áður hvað af ungviði íslands úr þessari j var, getur ekki hjá því farið með- dauðans hættu og ýmsum öðrum, an íslenzkt mál lifir meðal vor— sem nú steðja að með vaxandi sem vonandi verður lengi enn, þá $125 Bell 6 áttunilir Pianosnið. 12 takkar, Grand Organ og Mahogany kassi, 12 takkar og hnéspaðar, 5 nótnaraSir. AfbragSsverS á ............... $11» T Karn. « áttundir, Piannsnið Walnut kassi, 4 nótnaraSir, II takkar og knéspaSa- pæmafá kiörkaup a.......... iplUJ I xbridge fi áttunilir Piano kassi, fjórar nótnaraðir, engir takkar, en hUóÍ>i? ml tempra eftir vild me8 kné- spöSunum. óvenju góð kaup A............. $90 Vér höfum mörg önnur kjör- kaup á Orgelum, fylliS út þepna coupon og munum vér þá senda ySur fulikominn lista. Tbe West’s Greatest >ftisic House, The Honie of the Heintznian & Co. I*iano antl tlie V'ietrola. 329 Portage Ave., VV'iniiipeg J. J. H. McLean & Co., Ltd. Wlnnipeg GeriS svo vel aS senda mér lista yfir Orgel kjörkaup eins og auglýst er 1 Lögbérgi, 23. Sept. Nafn ........................ Heimili ..................... 1 ála fyr en nú, enda fjarri því, að ! Norðmenn hafi hvatt hana til ! brottfarar þaðan úr landi. “Við 1 megum ekki missa hana, meðan hún getur starfað,” sögðu ýrnsir | Norðmenn, “og ljúft er oss að sjá um hana, ef heilsan þrýtur.” Undir eins og henni fór að batna, fór hún að starfa meðal ýmsra þeirra kvenna, sem bágast! áttu í Kristjaniu og nýkomnarj voru úr fangelsum. Fyrst tók hún þær heim til sín og síðan stofnaði hún og nokkrar norskar Hvítabands-konur sér- stakt heimili “Hvítabandslherberg- ið”, þar sem “hinar ógæfusöm- ustu” gátu dvalið um hríð, meðan verið var að útvega þeim at- vinnu eða varanlegan samastað. Allur kostnaður við það hæli var greidur með gjöfum góðra manna, enda þótt engra samskota væri leitað, og ólafía gerði sér það að reglu, að tala við guð ein- an um það sem á þurfti að halda. 1912 fengu fangelsisfélögin konu til að ganga á heimili fanganna, og gerði Ólafía það öll þessi ár. Starfið var vandasamt og erfitt eins og lesa má um í bókinni “De Lnykkeligste”, sem Ólafía skrifaði og nú mun öll seld. Og síðan hún lét af forstöðu heimilisins fyrir 5 árum, heilsunnar vegna, hefir oft orðið að skifta um forstöðu- konur. En almennra vinsæla nýt- ur heimilið og hefir nú góðan styrk af opinberu fé. | Auk þessa hefir ólafía Jó- ; hannsóttir verið hollur vinur og leiðtogi margra íslenzkra stúlkna, I sem valið hafa í Kristjaníu um , hríð þesi ár. Sá, sem þetta ritar, ! heyrði ungar íslenzkar stúlkur þar j í borg kalla hana mömmu sína. j Og flestir íslendingar, sem komið hafa til Kristjaníu að undanförnu, hafa orðið þess varir, að heimili I hennar var miðstöð íslendinga í borginni. Nú er hún alkomin heim til ís- lands, og þeir eru vafalaust marg- ir, sem bjóða hana hjartanlega velkomna. Mörg eru verkefnin vor á meðal við kristileg líknarstörf og hún vel kunnug slíkum störfum er- lendis. pykist eg þess fullviss, að guð og góðir menn láti hana | hvorki skorta fé né samúð við | hvert það líknarstarf, sem hún | kann að takast á hendur, þegar hún hefdr náð sér eftir sjóferðina hingað og kynst högum vorum eins og þeir eru nú. Margt mætti frekar segja með sanni um fórnfýsi hennar, trúar- reynslu og mælsku og aðrar góðar berist ýmsir straumar þaðan að heiman inn í íslenzkar sálir hér vestra. Og að sjálfsögðu óskum vér þá að það megi verða hita- straumar kærleika og hreinleika, en ekki jökulnepjur léttúðar og siðleysis. Góðum gestum fögnum vér hér vestra, hvort sem þeir heita Friðrik, Guðmundur eða Kjartan, gestum, er færa oss að eins það fegursta og besta, sem með þjóð vorri finst. En radda myrkursins í óði og orði getum vér vel án verið. pví fleiri þjónar ljóssins, sem starfa í sama anda og Ólafía á ættjörðinni kæru, þess meiri von er um að straumarnir að heiman verði oss hér til uppbyggingar og því er oss það sönn ánægja, er vér fhéttum um aukna starfskrafta þar heima við verk ljóssins. En ekki að eins vor vegna téljum vér það happ, heldur og vegna bræðr- íinna sjálfra og systranna á Fróni. " vS. S. --------o--------- Sundurlausir þankar. Enginn veit, hvað undir annars stakki hylst. Fyrnist ást sem fundir. Flærð í vinar-hjúpi dylst. Fjörður skyldi frænda milli. Frekur er hver til lífs að ná. Finst í li-tlu fegurð, snilli. Fæstir enda í byrjun sjá. v Geldur glópsku sinnar Gjálíf æskulund. — Gættu gæfu þinnar! Gleðin varir skamma stund; skýjabólstrar skyggja á sólu, skúrir dynja, er varir minst; leggur næðing næturgjólu nístingskalt að hjarta inst. 3pói. /

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.