Lögberg - 02.12.1920, Page 2

LOGBEAG FIMTUADGiiMN 2. DESEMBER 1920.
Dásamlegt
Avaxtalyf
FRUIT-A-TIVES ER NAUÐSYN-
LEGT Á HVERJU HEIMILI
1 CANADA.
peir er þjást af meltigarkvill-
um, lfirar doða, harðlífi, höfuð-
verk, taugavesöld, nýrnakvilla og
gigt, bakverk, útslætti og öðrum
kvillum, fá skjótan bata af Fruit-
a-tives, ef trúlega er brúkað eftir
fyrirsöign. — Fruit-a-tives er
eina lyfið, gert af ávöxtum og
inniheldur lyfjakraft epla, orang-
es, fýkju og sveskju með mætum
hressingar og gerileyðandi efnum.
50c. askjan, 6 fyrir $2,50, og 25c.
fyrir reynsluskerf. Selt hjá öll-
um kaupmönnum eða beint og
póstfrítt frá Fruit-a-tives, Limi-
ted, Ottawa.
Úr mimiingarblöðum
Finns frá Kjörseyri.
Jón var fljótlyndur og óvæginn,
ef því var að skifta, en líka eink-
ar sáttfús og drenglyndur. Við
vorum góðir kunningjar alla tíð,
en oft reiddist hann við mig af
litlu, og það bætti ekki um, að eg
gat þá sjaldnast varist hlátri. pað
stóð þó sjaldnast nema augna-
blik, þó okkur bæri eitthvað á |
milli, sem eins oft var mín sök og
hans. T. d. einu sinni varð tíð-
rætt um nýju sálmalögin, er fólk
var á sumum stöðum farið að
syngja. Jón lét sér fátt um finn-
ast, hvað hinn svokallaði nýi söng-
ur væri skemtilegur. Eg var á
annari skoðun. Hann sagði:
“pessi nýi söngur er svo þvoglu.
legur. pegar nefndur er Krist-
ur, þá verður það “kræs”. Eg
kannaðist við, að þetta ætti sér
stað hjá stöku manni, en mætti
heita undantekningar, en ekki al-
ment. Við .spjölluðum lengi um
þetta með stillingu. Eg vildi
reyna að Ibreyta skoðun Jóns, hvað
þetta snerti, því álit Jóns hafði
mikið að segja hjá mörgum, og það
því fremur sem hann var nýbúinn
að byggja kirkju og hafði mikil á-
hrif í sókn sinni. En mér mis-
tókst Iþað alveg. Hann tók ekk-
ert tillit til þess, er eg færði nýja
söngnum til ágætis. pegar eg
sá að öll von var þrotinn, sagði eg,
“pað er ekkert að marka hvað þú
eegir, Jón minn, um söng.” pá
þurfti ekki meira, og hann svarar
stórreiður: “pó eg hafi ekki ver-
ið söngmaður, þá vona eg, að guði
! hafi verið eins þóknanlegur minn
söngur og þetta, helvítis nýja:
Kræs, kræs, kræs!” og gargaði upp
kræs, mjög ámátlega. En eg
skellihló að því, hvað karlinn var
fljótur að reiðast og fálkalegur
þegar hann gargaði: kræs kræs, og
þá var líka hans reiði horfin.
Nýlega hefi eg heyrt sögu
nokkra af Jóni, þegar hann var í
Skagafirði, er sýnir, ihve hann var
fús að hjálpa öðrum við mála-
rekstur, sem voru lítilsigldir, og
hve hann var úrræðagóður og sá
það er öðrum sást yfir. Skottu-
læknir nokkur var kærður fyrir ó-
lögmætar og viðbjóðslegar lækn-
inga tilraunir. pað voru leidd
vitni að því, að hann hefði tekið
sjúklingi blóð og látið hann drekka
blóðið. Hinn ákærði gat ekki hor-
ið á móti þessu. pótti mönnum
þetta svívirðilegt, og var útlit fyr.
ir að maðurinn yrði hart dæmdur.
Jón var áheyrandi við réttarhald-
ið, en áður en rétti væri slitið
spurði hann, hvort honum væri
leyft að tala nokkur orð, og var
honum 'leyft það. Spurði hann
þá hinn ákærða, hvort faann vildi
að hann spyrði vitnin að nokkru
rr hann snerti, og vildi hinn það
gjarna. pá spurði Jón vitnin,
hvort sjúklingnum hefði orðið
nokkuð meint við það, þó hann
drykki falóðið, hvort hann hefði
veikst á eftir. Pví neituðu vitn-
in. Spurði þá Jón, fyrir hvað
væri þá kært, þegar enginn skaði
hefði orðið. Fyrir þessi afskifti
Jóns féll málið niður.
Jón var tæplega meðalmaður á
hæð, þrekinn í herðum, með dökt,
hrokkið hár og faartskegg og varð
snemma sköllóttur og hærðist
með aldrinum. Ekki var hann
smáfríður, en andlitið skarplegt
með fjörlegum og skarplegum
svip, en harðlegum og einbeittum,
þegar alvara var öðrumegin, en
oft mesti æringi, bæði heima og
heiman. Striðinn og glettinn,
einkum þar sem hann var kunn-
ugur. Hann ferðaðist víða og
kyntist fljótt. Einatt var það,
þegar hann kom á bæi og baðst
gistingar og fleiri voru fyrir,
sagði hann: “Ef knapt er um
rúm, þá tek eg mér til þakka að
sofa fajá þokkalegri vinnukonu”.
pegar hann þakkaði fyrir góð-
gjörðir, sagði hann oft: “Eg
þakka þér (eða yður) fyrir helm-
inginn.” við hvort hjónanna, og
var þá oft hlegið að honum. Eitt
sinn sagði hann við Sakarías
bónda á Kollfjarðarnesi: “pakka
þér fyrir helminginn." Svarar þá
Sakarías: “Mikill reglumaður
ertu Jón.” pað svar þótti Jóni
\ ágætt.
' — I UHlH*ít
Oft heilsaði hann stúlk-
um með þessu ávarpi: “Sæl vertu
þú, jómfrú góð, þú fyrirgefur, ef
eg lýg.” pað kom honum bezt, ef
þær þá firtust og kölluðu hann
dóna, en ekki var hætt við að
hann reiddist, þó honum væri
goldið líku líkt í orði eða verki og
þótti gaman að, ef það var gert
laglega.
pó Jón væri fljótlyndur og harð-
orður stundum, var Ihann vel þokk-
aður að vinnufólki sínu og öðr-
um, og ætíð talinn nytsemdar- og
sæmdarmaður í héraði. Á Enni
misti Jón sjónina og síðustu æfi-
árin lá hann í kör, en lengst af
hélt hann óskertum sálarkröftum
sínum, glaðlyndi og áfauga. Eg
kom nokkrum sinnum að Skrið-
nesnni á síðustu árum faans Var
hann þá ætíð fjörugur, ungur í
anda og skemtilegur að tala við
hann. Áður en hann Iagðist í kör,
kom hann á sumrin kynnisför hér
inn í Bæjarhrepp, og glaðnaði
jafnan yfir mönnum, þegar gamli!
maðurinn kom. pví sorg og víl
átti sér sjaldan stað í nálægð
hans, þó sjónlaus væri. Hann
kunni líka frá m'örgu að segja
og skorti ekki greind, eins og
kunnugt var, og ergist eg nú
yfir því, að á þeim árum gerði eg
svo lítið að því, að koma í veg fyr-
ir að margt gleymdist, er seinni
mönnum mundi þykja ekki alls ó-
fróðlegt. — Eg man Mtið af því,
er hann sagði mér úr Skagafirði.
I Aðrir hafa sagt mér að hann hafi
búið á Utanverðunesi og Eyhildar-
holti og verið gildur bóndi. Átti
hann “jakt,” sem gekk til hákarla
og fiskiveiða, en hún fórst með
mönnum og hafði sonur Jóns ver-
ið þar með. Hafði Jóni fallið
það svo þungt, að ráð hans hafði
verið á reiki þá um tíma, og er
líklegt að flutningurinn vestur
hafi stafað af því.
Ýmsar smá skrítlur sagði Jón
mér úr Skagafirði, er eg man
sumar. Ein var sú, að hann
sagðist hafa verið góður kunningi
Magnúsar prests Sigurðssonar,
er var 'í Reynistaðarþingum um
1828. Prestur var undarlegur
og hafði sumum ekki virst hann
með réttu ráði í köflum. Hann
sá oft lengra fram á veginn en
aðrir og sagði jafnvel fyrir óorðna
hluti. Hann sagði Jóni margt,
er reyndist rétt. pá var Jón
unglingur og ekki farinn að hugsa
um giftingu. pó spyr hann prest
hvort það muni liggja fyrir sér að
giftast. Hinn hvað já við því.
pá spyr Jón, hvort hann vissi
hvað konuefnið héti og hvar hún
væri. Prestur sagði að hún væri
norður á Hálsi í Fnjóskadal og
héti Anna og væri dóttir séra
Magnúar í Glaumbæ. Jón lagði
lítinn trúnað á þetta, en mundi þó
eftir því, þegar stúlkan kom í
Skagafjörð 1—2 árum seinna.
Fór faann þá að gefa henni auga
og svo fóru leikar að ihann fékk
hennar. pá var séra Magnús
Sigurðsson löngu dáinn, hann
druknaði í Svartá í Skagafirði og
óraði fyrir dauða sínum. Morg-
uninn sem hann dó, kom hann til
Jóns Bjarnasonar og spurði hann,
hvort hann gæti léð sér hnakk.
Sagði að hann mundi ekki fara
slysförum, ef ihann riði í hnakk
Jóns. pað gat Jón ekki, því hann
ætlaði að ferðast þann sama dag.
pá spurði prestur, hvort hann
gæti léð sér svipuna, það væri
betra en ekki neitt og það gerði
Jón. En þann sama dag drukn-
aði prestur, eins og áður er sagt.
Margir hagyrðingar sagði Jón
að hefðu verið í Skagafirði. Eink-
um nefndi hann til þess bónda
nokkurn, Pál porsteinsson í
Pottagerði. Hafði Páll verið
fljótur að kasta fram vísum. peg-
ar Páli var sagt að ull og tólg
væru gjaldgengt 'í prestgjöld,
kvað hann:
“Má það gleðja misjafnt fólk,
mörgum hlaðið farestum,
að en fæst fyrir ull og tólk
eilíft líf hjá prestum.”
Við hreppstjóra, er flutti sig úr
hreppnum, kvað Páll:
“pað var skaði þessum hrepp,
þú hefir fjallað með hann.
Mér lá við að segja: sepp,
svei þér burtu héðan.”
Maður nokkur, Jón að nafni,
og átti heima að Miðhúsum í
Blöndufalíð, hafði talað um ýmis-
legt ráðlag Páls frammi í Skaga-
firði. pegar Páll frétti það, kvað
hann nokkrar vísur með niður-
lagi: “Monsjör Jón í Miðhúsum,
mælti það fram á faæjum”. Tvær
fyrstu vísurnar mundi Jón. pær
hljóða þannig:
Skröltir Páll 4 skuldunum.
Skatnar, að því hlæjum.
Monsjör Jón í Miðhúsum
mælti það fram á toæjum.
Lofar tíðúm lamfaseldum,
þó lítið faafi af slægjum.
Monsjör Jón í Miðhúsum
mælti það fram á faæjum.
Fleiri vísur lét Jón mig heyra
eftir Pál of fleiri, er eg hirði ekki
að tilfæra faér.
Eitt sinn í byrjun túnasláttar
var Jón, ásamt fleirum, að slá
túnið á Reynistað. par á meðal
var porleifur faróðirJóns. Á
Reynistað var þá stödd göngukona.
pegar hún fór, lá leið hennar
skamt frá sláttumönum. Kallar
þá porleifur til hennar í gáska:
“Voru þeir farnir á Hafnarhval-
inn?” þeir, sem Ihann til tekur.
“Hefir þar rekið hval?” spyr
kerling, “Jú, þar hefir rekið
hval,” svarar porleifur. Kerling
fer nú sem leið liggur inn í Skaga-
fjörð. petta var snemma dags.
pegar leið á daginn, sáu þeir á
Reynistað, að lestir voru á ferð út
Skagafjörðinn. Skildu þeir ekk-
ert í því, hvernig á því stæði.
Maður einn kom frá lestunum
heim að Reynistað. Spurðu þeir
hvernig stæði á þessum lestum,
Hvort þeir hefðu ekki heyrt um
hvalrekann á Höfnum, “hún”,
sem hann til nefndi, hafði sagt
það. pá muna þeir eftir gaspri
porleifs, og þótti þeim ver en
miður, að þetta skyldi hljótast af
því. Maðurinn fer samstundis
og snýr aftur lestunum. Seinna
fréttu þeir, að kerling hefði farið
bæ frá bæ með hvalfréttirnar.
Jón Bjarnason var kynsæll mað-
ur, og eru allir afkomendur hans
merkisfólk, að því leyti, sem mér
er kunnugt. Eru flestir hér
vestra, en sumir komnir til Am-
eriku.
Eimreiðin.
Þurkaðu skarrið af skónum maður,
sérðu ekki að gólfið er hreint.
faefir oft verið sagt við mig þeg-
ar eg hefi af hugsunarleysi og
trassaskap, gengið á hreinu gólfi
með lítt hreinar fætur. Óefað
faefir þetta verið sagt við fleiri en
mig, því fleiri eru trassar en eg
Mér kom þetta í hug er eg um
daginn las bæði í “Lögbergi” og
“Heimskringlu” ritsjórnar grein-
ar um úrslit kosninganna hér
syðra, því þó þær séu á parti
prýðilega skrifaðar, og all-ítarleg-
ar, þá eru þar spor og þau ekki
fá sem sóma sér ekki sem bezt
eftir hugsunarhætti og skoðunum
fjöldans hér, og margir, já, lang-
flestir hér syðra mundu segja að
skórnir ykkar hefðu ekki verið
sem hreinastir, en af engu öðru
en hugsunarleysi sjást sporin og
ættu iþví að vera fyrirgefin. Eg
ætla þó að benda á nokkur þeirra
í von um að þið verðið varkárari
næst.
1. Spor: Eg neita því afdrátt-
arlaust, að við höfum valið til
sóiknar til forseta, ófaæfari mann
enn kostur var á.
2. Spor: Eg neita því, að í
þessum kosningum hafi nokkuð
það verið brúkað, sem getur kall-
ast ljótt eða ósæmilegt, og sem er
að nokkru verulegu leyti frábrugð-
Copenhagen
Vér ábyrgj
umst það a>
vera algjörleg.
hreint, og þaó
bezta tóbak i
heimi.
Ljúffengt og
endingar gott.
af því það ei
búið til úr safa
niklu en mildn
tóbakslaufi.
MUNNTOBAK
ið vanalegum kosninga aðferðum,
hvar helzt sem er.
3. Spor: Eg neita því, að nokk-
urt mál sem uim var þrefað í
þessum kosningum hafi verið hald-
ið uppi og yfirvegað á ógöfugri
hátt en áður hefir verið gjört, þar
með talið alþjóða sambandsmálið,
sem ykkur faáðum virðist liggja
þungt á hjarta, og eg bendi ykkur
á orð Hardings er hann vissi að
hann var kosinn: “pað er ekki
heiðurinn, sem er fyrst í huga
mínum við þetta tækifæri, heldur
ósk til guðs, að mér megi auðnast
að leysa skyldu mína vel af
hendi.”
4. Spor: Eg samþykki ekki að
þjóðin hafi með atkvæðum sínum
reynt að komast hjá að uppfylla
skyldur sínar, eða að blint flokks-
iýlgi eða hleypidómar hafi ráðið
hugum manna, og vilt mönnum
sjónir.
5. Spor: Eg neita því, að Gomp-
ers eða MacAdoo, séu þess verðir
að ráða þeirra verði að nokkru
gætt, eftir þeirri reynslu sem við
höfum af þeim í liðnum tíma.
6. Spor: Eg neita því að fólk
hér sé svo flokksblint, að það kjósi
nokkurn tíma “mannhræðu” af
sínum flokki ef “ágætismaður” er
í vali frá hinum.
7 Spor: Eg neita því, að Wilson
forseti faæri, eða hafi nokkurn-
tíma borið höfuð og herðar yfir
alla samtíðarmenn sína.
10. Spor. Eg neita því að nokk-
ur ástæða sé til að álíta, að kvenn-
fólkið hér, hafi gireitt atkvæði í ó-
samræmi við kringumstæður, og
neita einnig að nokkur sanngirni
hefði verið fyrir þær að flykkjast
saman til að hefnast á iþeim sem
höfðu verið á móti kvennrétti, við
hér trúum ekki á svoleiðis lagaða
atkvæðagreiðslu.
Fleiri spor má finna eftir ykk-
ur, en við þetta læt eg sitja, og
vona að þið gangið um stjórnmála
gólf okkar næst með hreinar fæt-
ur. Verið sannfærðir um eitt í
þessu sambandi, að engin þjóð í
heiminum er færari að beita at-
kvæðum en við hér. Við vitum
hvar skórinn kreppir, og við reyn-
um að laga hann, ekki eins og aðr-
ir segja okkur, heldur eins og
okkur sjálfum lýst að gjöra.
Eg þakka fyrir Iblöðin ykkar
bæði, eg les þau ávalt með ánægju,
þrátt fyrir skóna ykkar. S. Th.
Akra N. Dakota.
Barnastúkan.
pessibörn voru sefct í embætti í
barnastúkunni Æskan 20. nóv. s. 1.
Æstitemplar Kjartan Bjarnason
Varatempl. Margrét Dalmann.
Dróttt. María Anderson.
Kapelán Sigurveig Davíðson.
Ritari Kar porsteinson.
8. Spor: Eg neita því, að viðAðst- rit. Edvin porsteinson.
eigum að virða og heiðra Wilson AÖst- drótts. Lillan Furney.
fyrir það að hann hefur allann Féhirðir Stefán Holm.
heiminn að “sjónarsviði,” við hér Fjármrit. Rósa Olson.
kjósum fyrir okkar þjóð, en ekki Vörður Sigurbjörg Hannesson.
fyrir allann heiminn. Útvörður ólafia Anderson.
9. Spor: Eg neita því að nokk- F. Æ. T. Kristín Hannesson.
ur hæfa sé til þess að Republican Gæslukona ungtemplara Guðb. G-
flokkurinn hafi lofað helming af Patrick.
kjósendum sínum embætti að laun- Fundir byrja stundvíslega kl. 3
um, slíkt er að eins skáldskapur. á laugardögum.
IIHIIIIBilil
HHi''iKII'HiliKlliHlliHilllHII'IHlMHIiliHIIiiHlj!:
immnMHBmMii
iniiHimiimiiHiiiiHiiiimfiHiinainHiiHiiiMiiiiHiíiiHiiiHiiiiHiniBiinmMinimmiiHiiiMiniHiniBiiiiiHiiiiHiiii
IHHBIIHIUIHll
íiHiiHiiimiHiHiHiiiiHniHniiaiinii
BOR
ARAR
i
WIN
1
■
■
■
■
■
|
i
■
Bæjarkosningar í nánd.
Þann 3. Desember, nœsta frstudag
eigið þér að kjósa menn til að sitja fyr-
ir yðar hönd í bœjarstjórn og skólaráði
á næstkomandi ári. Hér um bil 87.000
kjósendur á kjörskrá, 27,000 fleiri en
í fyrra.
ARVÖRÍÍW* Allirkjörseðlar, líka
i\\J ▼ VylvUll. {yrjr borgarstjóra,
verða að vera tölumerktir, en ckki með X.
Kjósið til fulltrúa í 2. kjördeild:
2 ára tímabil:~Thos. Boyd
Allan L. Maclean
J. A. McKercher
1 árs tímabil:-John O Hare
E. Parnell
fyrir
Borgarsjóra
Mann sem annast jafnt um hag
allra stétta.
Neytið atkvœðisréttarins, menn ogkon-
ur í Winnipeg, látið það sannast að
borgin gangi á undan að því er áhuga
á opinberum málum við kemur.
Á borgaralistanum, Citizen’s Ticket, standa
nöfn þeirra, sem hlutu útnefningu í kjördeildum
sínum á opnum fundum. sem boðað hafði verið
til í opinberum auglýsingum.
HAFIÐ ÞÉR Eí í vafa, þá heimsœk-
A TIZ\J TCni? ið Ward Committee
AlKVÆtUÍ Rooms eða Central
Headquarters, Cor. Portage & Carlton.
Phones: A4378 N8575 N8657
Kjósið til skólaráðs fyrir 2. kjörd.:
Til 2 ára~Arni Anderson
Joseph Kerr
Til 1 árs—George Adam
Garnet Coulter
■
■
■
; GREIDID 60RGARA LISTANUM ATKVÆDIYDAR NÆSTA FDSTUDAG. SITJID EKKI HEIMA!
i!iiiaiiiBiiiiai!i:M!«i:>ia:iL,nua::.iaiiiaiiiaiiai.''KiaiiiBiiiaiii'BiiiiHiiiiaiiiiHiiiiHnjiB«iiBiiiiBiiiiBiiiiBiiia!i!!Himi!!!B!iiai!!:a!BiiiiBiiiii
IF1—ji»i ■■■■MI»ll'i»»IWIIIMW»l
li:!IBIil
■illlHuiWH
nmoiBiiiiaiiiia
|!I!HII!IWIIIIWII!IWIIIIW!I|