Lögberg - 22.09.1921, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 22. SEPTEMBER 1921.
JSU S

kWiiianiiHii
imiBiiinHiiHinmisHiiQHmi^iiiHíimiiiQMmimHi
■lillMISMWBWKiWWIWBWWW—WWIBIMBK
Sérstök deild í blaðinu
<imiiiiiiiiiiiiiiiinii
skihikiiui
iniiiiniiininiiiinimuiininiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimniniiK-
SOLSKIN
BIIHtIIIHIIlIBII«HID!H!lliailltHllliaillIHlBIIIIHIIIII
mnniiiiiiiiiiiiniiiuiiiniiiinniiiimiiiiuinininiiiiiin- 11S
Fyrir börn og imglÍDg&lll
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiiiiiiiiumiimimmDiiiiiuimiiiimimiiiiiiiiuiiiiiiiK K ■
Professional Cards
lUllBIIIIHIIIIBIIIIBlDIBiHUHIIIIBIlllHUIlJ
liillBllllKIIKIIKIin
IIIIIKIIII
IISKIICKllllKIUIKIHIKUIIKI»KiJI!K!IIIKIISK!lDKmiKi'IBKmiK!ini
lOllKIIIIKIIIIKIIIKIIIIKIIIII
IIIIIKIIIIKIIIII
IIIHIIIIKIIÍIKIIIIKIII
Þjónninn
Eftir S. T. Semyonov.
I.
Gerasim kom til Moscow rétt fyrir jólin, á
þeim tíma árs, sem erviðast er með atvinnu, og
hver einasti miaður heldur dauðahaidi í það $em
hann hefir að gera, hvað lítilfjörlegt sem það
kann að vera í von um einhverja glaðning um há-
tíðina. í þrjár vikur hafði þessi drengur verið
að leita sér að atvinnu en árangurslaust.
Hann hafði dvalið hjá frændum sínum og
kunningjum, sem komið höfðu frá þorpinu litla,
þar sem hann var upprunninn, og Iþó hann hefði
ekki liðið af skorti, þá hafði það lamandi áhrif á
hann, sem var hæði hraustur og heilsusterkur,
að þurfa ganga atvinnulaus.
Gerasim hafði átt heima í Moscow frá því að
hann var á unga aldri. Þegar hann var lítill
drengur, hafði hann verið settur til vinnu á öl-
bruggara stofnun og var hann settur þar til að
þvo flöskug, og síðar sem undirþénari í húsi öl-
bruggarans. En síðustu árin tvö hafði hann
verið í þjónustu kaupmanns nokkurs, og hefði hann
sjálfsagt verið þar áfram ef stjórnin hefði ekki
kallað hann heim í litla þorpið sem hann var fædd-
ur í, til herþjónustu. En svo atvikaðist það
samt svo, að hann hafði ekki verið tekinn í her-
inn. Honum leiddist þarna í þorpinu, því hann
var óvanur sveitalífinu og honum fanst að hann
vildi heldur vera í Moscow, þó hann hefði þar
ekkert að gjöra, annað en telja steinasa í göt-
um borgarinnar.
Hver mínútan var að gjöra honum ómögu-
legra að halda áfram að ganga fram og aftur um
göturnar í iðjuleysi, og efcki lét hann nokkurt
tækifæri ónotað, til þess að reyna að fá sér eitt-
hvað að gjöra, hvað svo sem það væri. Hann
lagði fast að öllum kunningjum sínum, og hann
jafnvel tók fólk tali á daginn, þar sem það var á
gangi á götum borgarinnar — en alt kom fyrir
ekkert.
Að síðustu gat Gerasim ekki þolað lengur
að liggja upp á velgjörðamönnum sínum, því hann
var farinn að finna, að sumum þeirra var farið
að þykja nóg um, að undrhalda hann, og aðrir
höfðu fengið óþökk hjá yfirboðurum sínum, fyr-
ir að skjóta skjólshúsi yfir hann. Hann vissi
ekkert hvað hann átti af sér að gera, og það var
margur dagurinn, sem hann bragðaði ekki mat
allan daginn.
II.
Einn daginn tók Gerasim, sér ferð á hendur
til að hitta mann einn, sem var ættaður úr sama
þorpi og hann, en átti heima í útjaðri Moscow
borgar, nálægt Sokolnik. Hánn var ökumaður
hjá kaupmanni sem þar bjó og 'Sharov hét.
Ilann hafði komið sér svo í mjúkinn hjá hús-
bónda sínum, að Sharov treysti honum til allra
hluta, og var að sjá sem honum þætti mikið til
hans koma. En ástæðan fyrir því að hann hafði
komið ár sinni svo vel fyrir borð, við húsbændur
sína, var sú, að hann var milligöngumaður á milli
Sharov og verkafólks hans og sagði honum alt eft-
ir því, ,sem Sharov virtist koma mikið vel.
Þegar Gerasim kom til ökumannsins, heilsaði
hann honum vingjarnlega. Hinn tók því vel,
setti fyrir hann mat og drybk og spurði hvernig
að hlutirnir gengju fyrir honum.
“Mjög illa; Yegor Danilych,” svaraði Ger-
asim.
‘‘Eg hefi ekki haft neitt að gjöra í margar
vikur.”
gamla
að fá vinnu hjá
‘‘Reyndirðu aftur
húsbónda þínum?”
“ Já.”
“Hann vildi ekki taka þig aftur?”
“Staðan var veitt öðrum.”
“Þarna er það. Þetta er vegurinn ungu
mannanna. Þið vinnið bara svo — svo fyrir
húsbndur ykkar, og þegar þið farið úr vistinni þá
eruð þið vanalega búnir að búa svo í haginn áð
dyrunum er lokað fvrir ykkur, ef þið leitið þang-
að aftur.
Þið ættuð að þjóna húsbændum ykkar svo að
þeir fái álit á ykkur iog vegur ykkar vaxi hjá þeim,
svo að þegar þið leitið til þeirra aftur, þá neiti
þeir ykkur ekki um vist^ heldur láti Iþá menn
rýma fyrir ykkur, sem sezt hafa í plássin vkkar.”
“Hvernig getur maður gjört það? Hús-
bændurnir eru ekki jmnnig innrættir nú á dög-
um, og svo erum við ekki heldur neinir englar
sjálfir.” i
“Til hvers er að eyða orðum um þetta? Tök-
um sjálfan mig. Ef eitthvað skyldi koma fyrir
svo að eg yrði að fara úr þeirri stöðu, sem eg hefi
heim til mín, og koma svo aftur til hr. Sharov,
þá muiidi hann ekki einasta taka mig til baka,
heldur yrði hann feginn að fá mig til ibaka.”
Gerasim hlýddi á kunningja sinn niðurlútur.
Hann fann sjálfshólið í því, sem hann hafði sagt
og datt í hug að ala ofurlítið á því.
“Eg veit það” sagði Gerasim. En menn
eins og þú Yegor Danilych, eru nú ekki á hverju
stráinu. Ef þú værir fátækur verkamaður, þá
hefði húsbóndi þinn ekki haft þig í þjónustu sinni*
í tólf ár.”
Yegor brosti. Hólið var honum ljúft.
“ Það er einmitt það,” sagði Yegor. “Ef að
þú hegðaðir þór eins og eg og þjónaðir eins trú-
lega, ]>á þyrftir þú ekki að ganga iðjulaus svo
mánuðum skiftir.”
. Gerasim svaraði engu.
Rétt í þessu fékk Yegor boð frá húsbónda sín-
um að koma. Snéri liann sér þá að Gerasim og
sagði:
“Bíddu, dálitla stund, eg kem strax aftur.”
“Það er ágætt,” svaraði Gerasim.
III.
Yegor kom bráðlega aftur til baka, og sagði
að innan hálftíma vrði hann að hafa ökuhestana
tilbúna, því húsbóndi sinn ætlaði að aka inn í
borgina. Hann kveikti í pípu sinni, gekk nokkr-
um sinnum fram og aftur í herberginu. Svo
stansaði hann alt í einu fyrir framan Gerasim og
mælti:
“Heyrðu drengur minn. Ef þú vilt, þá skal
eg biðja húsbónda minn, að taka þig í þjónusfu
sina.”
“Þarf hann á manni að haldaT’
“Yið höfum einn, en hann er hálfónýtur. Hann
er orðinn gamall og á ervitt með að gjöra verkin.
Það er annars hepni fvrir okkur hérna að það er
ekki mikið um að vera í nágrenninu og að lögreglan
skiftir sér ekki mikið af hlutunum, annars gæti
gamli maðurinn víst ekki haldið plássinu, svo
hreinu, að íþeir gerðu sig ánægða með slfkt.”
“Ó, Yegor Danilyeh, ef þú getur lagt mér
liðsyrði, þá skal eg biðja fyrir þér alla æfi mína.
Mér er ómögulegt að standast þetta vinnuleysi
lengur.”
‘ ‘ Gott, eg s'kal tala máli þínu við húsbóndann.
Komdu aftur á morgun, en á meðan skaltu taka
við tíu kopek peningi, hann getur komið þér vel.
“Þakka þér fyrir, Yegor Danilycr. Þú
ætlar þá að reyna fyrir mig. — Gjöra mér þann
greiða.” —
“ Já, eg ætla að reyna hvað eg get.”
Gerasim fór sína leið, en Yegor spenti hest-
ana fyrir sleðann, fór í ökumanns einkennisbún-
inginn, steig upp í sleðann og ók upp að húsinu.
Hr. Sharov lauk upp hurðinni, gekk út að
sleðanum og steig upp í hann, hagrseddi loðfeld-
unum, hallaði sér aftur á bak og hestarnir hlupu
léttilega á stað eftir brautinni.
Hann lauk af erindi sínu í borginni og hélt
heimleiðis aftur. Yegor sá að vel lá á húsbónda
sínum, tók hann tali og mælti:
Hr. Sharov Xiodorycli! Mig langar til að
biðja yður bónar.”
“Ilver er hún?”
“Það er kominn yngismaður frá þorpinu, sem
eg var fæddur í hingað. Hann jr bezti drengur,
en hefir ekkert að gjöra.”
“Hvað um það?”
“ Vilduð þér ekki gjöra svo vel óg gefa honum
vinnu ? ’ ’
“Hvað á eg að gjöra við hann?”
“Að láta hann gegna útistörfum í kringum
húsið.”
“Hvað verður þá um Polikarpych?”
“Til hvers er hann? Það er kominn tími til
þess að þér losið yður við hann.”
“Það væri ekki rétt. Hann er búinn að
vera svo lengi hjá mér. Mér er ómögulegt að
láta hann fara að ástæðulausu.”
“Segjum að hann hafi unnið fyrir yður í
mörg ár. Hann hefir ekki gjört það án endur-
gjalds — hann hefir fengið kaup fyrir þá vinnu
og hann hefir vissulega lagt til síðu nokkra doll-
ara, til þess að geta gripið til á elliárunum.”
“Lagt til síðu! Hvernig gat liann það?
Hvað átti hann að spara? Hann hefir konu að
sjá fyrir og hún þarf bæði fæði og klæði.”
“Konan hans vinnur líka. Hún brennir kol
á daginn. Það munar líklega um það sem hún
hefir getað sparað! Eg býst við að 'það sé nóg til
að kaupa fyrir “Kvas” Því ættuð þér að láta
yður svona ant um Polikarpych og konuna hans?”
“Ef satt skal segja, þá er hann mjög lítilfjör-
legur þénari. Því ættuð þér að vera að sóa fé
yðar á hann? Hann er aldrei búinn að rnoka
snjónum í burtu j tæka tíð og þar ofan í kaupið
gjörir liann alt vitlaust,1 sem hann leggur hendur
að. Og þegar hann á að standa á verði á nótt-
unni, þá fer hann í burtu, svo sem tíu sinnum á
hverri nóttu, af (því að hann þolir ekki kuldann.
Þér getið reitt yður á, að þér lendið einhverntíma
í ónáð við lögregluna, sökum þess að hann gegnir
ekki skyldu sinni. Það er sannarlega ekki á^lit-
legt fyrir yður, að vera ábyrgðarfullur fyrir gjörð-
um Polikarpych. ”
‘ ‘ Samt er þetta ranglátt. Hann er búinn að
vera fimtán ár í þjónustu minni og að fara svona
með hann á gamalsaldri það væri synd.”
“Synd! Hvað gerði honum þetta svo sem
til. Ekki mundi hann svelta. Hann fer bara
á fátækrastofnun og það er honum fyrir beztu, því
þar getur hann notið rólegheita í ellinni.”
Hr. Sharov sat hugsandi.
“Jæja þá—” sagði hann eftir nokkra stund,
“komdu með þenna kunningja þinn, eg skal sjá
hvað eg get gjört.”
“Ó, takið þér hann herra. Eg kenni svo í
brjósti um hann. Hann er bezti drengur, og hefir
verið vinnulaus svo lengi. Eg veit að hann vinn-
ur verk sitt vel og verður trúr þjónn. Síðustu
stöðu sinni tapaði hann af því að hann var kallað-
ur í herinn, annars hefði maðurinn, sem hann
vann síðast fvrir, aldrei slept honum.”
IV.
Kvöldið eftir kom Gerasim aftur, ávarpaði
Yegor og mælti:
“Jæja, gastu gert nokkuð fyrir mig?”
“Eitthvað held eg. Látum okkur nú drekka
einn tebolla. Svo skulum við fara og sjá hús-
bóndann.”
Gerasim hafði enga löngun til þess að setjast
við tedrykkju. Hann sárlangaði til þess -^ð binda
enda á óvissuna sem hann var í út af hinni væntan-
legu stöðu sinni, en til þess að sýna ekki ókurteisi,
þá drakk hann úr tveimur bollum te og svo fóru
þeir af stað til að tala við Sharov.
Sharov spuröi Gerasim hvar hann hefði átt
lieima áður og hvað liann gæti gert. Svo sagði
liann honum að hann skyldi ráða hann til þess að
gegna verkum þeim, sem gera þyrfti utanhúss og
hann gæti afkastað. Og áð hann skvldi koma
alfarinn í vistina daginn eftir.
Gerasim var nærri yfirkomipn af þessari ó-
væntu hepni sinni og reikaði eins og í leiðslu til
baka með Yegor til herbergiö hans^og þegar þang-
að kom tók Yegor til máls og sagði:
“ Jæja, drengur minn, nú skaltu muna eftir að
leysa verk þín vel og rétt af hendi, svo eg þurfi
ekki að skammast sín fyrir þig. Þú veizt,
livernig þessir húsbændur eru. Ef þér verður
á að gjöra eitthvað öðruvís-i en á að gjöra það,
þá linnir aldrei aðfinslunum þaðan í frá og þeir
láta þig aldrei í friði.”
“Vertu ekki hugsjúkur yfir því Yegor Dau-
ilvch. ’ ’
“Jæja þá.”
Gerasim stóð upp og kvaddi og þegar hann
gekk frá herbergi Yegor þurfti hann að ganga
vfir garðinn, sem var á bak við hús Sharov til
þess að komast að garðshliðinu, sem menn fóru út
um þegar menn fóru út á aðal brautina.
Tlerbergi Polykarpych sneri út að þeim garði
og af því skuggsýnt var orðið lagði 1 jósglampa
úr glugga hans út í garðinn rétt þar sem Geras-
im þurfti að ganga. Gerasim vissi að þetta
voru herbergin sem að hann átti að búa ’í eftir
að hann tæki við hinni nýju stöðu sinni og hon-
um lék hugur á að sjá inn í þau ef hann gæti.
Hann gekk því upp að glugganum og reyndi að
sjá inn, en það var ómögulegt því hann var svo
hrímgaður af frostinu að ekkert sást í gegnum
hann. En inn í herberginu heyrði hann manna-
mál, svo hann stóð kyr og hlustaði á það sem sagt
var inni.
“Hvað eigum við nú að gjöra?” heyrði hann
að sagt var inni í kvenmannsróm.
“Eg veit ekki, — eg veit ekki,” var svarað
í karlmannsróm, (sjálfsagt Polikarpych) svelta
býst eg við.”
“Það er það eina sem við getum gert, vi8
eigum einkis annars úrkosta,” svaraði konan. “Ó,
við fátæklingamir, hvaða vesældarlíf er það sem
við eigum vi® að búa. Við vinnum og við vinn-
um frá því snemma á morgnana og þangað til
seint á kvöldin, dag eftir dag og svo þegar við
erum orðin gömul, þá er okkur vísað burt.”
“Hvað getum við gjört? Húsbóndinn er
ekki af okkar sauðahúsi, það væri þýðingarlítið
að fara að tala um þessa hluti við hann. Hann
hugsar bara um sjálfan sig og sína hagsmuni,
allir húsbændur eru svo eigingjamir, þeir hugsa
ekki um neinn annan en sjálfa sig. Þeim kem-
ur aldrei til hugar að hugsa um okkur — hugsa
um að við erfiðum fyrir þá af einlægni og heil-
um hug, svo árum skiftir og eyðum lífskröftum
okkar í jieirra þarfir. Þeir eru hræddir við
að halda okkur árinu lengur, jafnvel þó svo mik-
ið sé eftir af kröftum okkar að við getum af-
kastað fullu verki. Ef kraftar okkar væru ó
nógir til þess að afkasta verkum þeim, sem oss
voru falin förum við úr vistinni ótilkvödd.”
“Þetta er ekki eins mikið húsbóndanum að
kenna eins og ökumanninum, Yegor er að ná
stöðunni fyrir einhvern ikunningja sinn.”
“Já, hann er regluleg eitbrnaðra. Hann
veit svo sem hvernig að hann á að beita tung-
unni. Bíddu bara lastmælgis kvikindið þitt. Eg
skal ná mér niðri á þér. Eg fer beint til hús-
bóndans og segji honum frá því hvernig að hann
svíkur hann, hvernig að hann stelur frá honum
bæði hevi og fóðurkorni. Eg skal skrifa það
niður og svo getur hann gengið úr skugga um
það hvernig að þessi ökuþjónn hefir rægt okkur.’
“‘Gættu að þér kella mín. Syndgaðu ekki.”
“iSyndga? Segi eg ekki þetta satt?. Eg
veit svo sem hvað eg er að tala um, og eg hefi
ásett mér að segja húsbóndanum eins og er. Hann
ætti að sjá með sínum eigin augum. - Þ\ú ætti
hann ekki að gjöra það? hvað getum við annars
gert nú? Hvert eigum við að fara? Hann hefir
evðilagt okkuf. eyðilagt okkur!”
Gamla konan fór að hágráta.
Gerasim heyrði alt samtalið og það gekk
honum til hjarta eins og hvast eggjárn. Hann
sá uftdir eins hve óumræðilega mikla ógæfu að
hann mundi leiða.yfir þessi gömlu hjón, og til-
hugsunin um það skar hann í hjartastað. Hann
stóð jjarna í sömu sporum djúpt hugsandi lengi
lengi, svo snéri hann við og gebk til baka til her-
bergja ökumannsins.
“G'levmdurðu einhverju?” spurði Yegor
þegar hann sá Gerasim boma.
“Nei Yegor Danilych,” svaraði Gerasim og
hélt áfram stamandi. “Eg kom — hlustaðu nú
— Mig langar til þess að þakka þér innilega
fyrir það hvernig þú hefir tekið á móti mér — og
og öll ómökin sem þú hefir tekið á þig mín vegna
—En eg get ekki tekið þessa stöðu.”
“Hvað! Hvað meinarðu?’
“Ekkert, eg ætla bara ekki að taka þessa
stöðu, heldur leita mér uppi aðra sjálfur.”
Yegor reiddist ákaflega og mælti:
“Var það þá aðeins meining iþín að gabba
mig, var það virkilega heimskinginn þinn?”
“Þegar þú komst hingað varstu auðmýktin
sjálf — reyndu að hjálpa mér; gerðu það fvrir
mig að tala máli mínu, og svo neitarðu að taka
stöðuua, óþokkinn þinn, þú hefir svívirt mig!”
Gerasim svaraði þessu ekki neinu. Hann leit
niði;r fyrir sig og roði færðist í kinnamar.
Dr. B. Gerzabek
Jí’ 5’ 9; Enfjlandi, L. R. C P. frá London, M R. C. osr
, • V’. S. fna Manitolba. Fyrverandi aðstoðarlæknir við
hospital í Vinarlborsr. Prasr osr Berlín osr fleiri (hosnítöl.
Skrifstofa á eisrin íhospital 415—417 Prichard Ave..
Winnipesr. Skrifstofutími frá 9-12 f. h. osr 3-6 ojr 7-9 e. h.
Dí. B. Gerzabek eÍRÍð hospital 415—417 Pritíhard Ave.
Stundun og lækninsr valdra sjúklinsra, sem Ibiást af brjóst-
veiki, Ihjartalbilun. masrasjúkdómum, innýflaveiki. kvensjúk-
dómum, karlmannasjúkdómum, tausraveiklun.
DR.B J.BRANDSON
701 L/indsay BnJlding
Phone A7067
Office tlmar: 2—3
Heimili: 770 Victor St.
Phone: A 7122
Winnipeg, Man.
Dr. O. BJORNSON
701 T.indsay Building
Office Pho-ne: 7067
Offfice tinmr: 2- —3
HeimUi: 764 Victor St.
Telephone: A 7586
Winnipeg, Man.
DR. B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
Ofíice: A 7067.
Viðtalstimi: 11—12 og 4.—6.S0
10 Thelma Apts., Home Street.
Phone: Sheb. 5839.
WINNIPBO. MAN.
Dr. J. 0. FOSS,
íslenzkur laeknir
Cavalier, N.-Dak.
Dr. J. Stefánsson
401 Boyd Buildine
COR. PORT^CE ATE. & IDMOfiTOfi ST.
Stundar eingongu augne, eyma. nef
og kverka sjúUdóma. —. Er að hitta
fré kl. 10—12 f. h. eg 2-5 e.h,—
Talslmi: A 3521. Heimili: 627
McMillan Ave. Tals. P 2691
Dr. M. B. Halldorson
401 Boyd Buildlng
Cor. Porta.se Ave. og Bdmonton
Btundar aérataklsga berklaaýkl
og aSra lunrnaajðkdúma. Br at!
flnna A akrlfstofunnl kl. 11—
12 f.m. os kl. 2—4 c.m. Skrif-
Stofu tals. A 3521. Heimili 46
Alloway Ave. Talalml: Shar-
brook 3168
DR. K. J. AUSTMANN
810 Sterling Bank Bldg.
Cor. Portage og Smith.
Phone A 2737
Viðtalstími 2—4 og 7—8 e.h.
Heimili að 469 Simcoe St.
Phone Sh. 2758
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. ag Donald Streat
Talsími:. A 8889
Thos. H. Johnson
og
Hjalmar A. Bergman
íslenzkir lögfræðingar
Skrifstofa Room 811 McArthur
Building. Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A 6849 og 6840
W. J. IiINDAL & CO.
W. J. Lindal. J. H. Lindal
B. Stefánsson.
Lögfræðingar
1207 Union Trust Bldg. Winnipeg
P& er einnig að finna á eftirfylgj-
andi tlnrum og stöðum:
Lundar — á hverjum miðvikudegl.
Riverton—Fyrsta og þriðja
þriðjudag hvers mánaðar
GIi íli—Fyrsta og þriðja mið-
vikudag hvers mánaðar
Arni Anderson,
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garland
Skrifstofa: 801 Electric Rail-
way Chambers.
Telephone A 2197
MacnwBaaaggiMMMaBMiadMMMUiA
Ehone: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
639 Notre Dame
Avenue *
Vér leggjum sérstaka áherzlu á að
selja meðöl eftir forskrlftum lækna.
Hin beztu lyí, sem hægt er að fá,
eru notuð eingöngu. fegar þér komið
með forskriftina til vor. megið þér
vera viss um fá rétt það sem læknir-
inn tekur til.
COLCXiEUGH & CO.
Notre Dame Ave. og Sherbrooke St.
Phones N 7659—7650
Giftingalyfisbréf seld
A. S. Bardal
84S Sherbrooke St.
Selur líkkistur og annut um útfarir.
Allur útbúnaður aé bezti. Ennfrem-
ur selur hann alakonar minniavarða
og legsteina.
Skrifst. talsimi N («08
Heimilis talsími N 6607
J. Johnson & Co.
Klæðskurðarmaður fyrir
Konur og Karla
Margrra ára reynsla
482 H Main Street
Hialto Block Tel. A 8484
WINNIPEG
Vér geymuir. reiðhjól yfir vet-
urinn og gerum þau eins og ný,
ef þess er óskað. Allar tegund-
ir af skautum búnar til sam.
kvæmt pöntun. Áreiðanlegt
veik. Lipur afgreiðsla.
EMPIRE CYCLE, CO.
641Notre D%me Ave.
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSMAÐUK
Heimilis-Tals.: St. John 184.
Skrif stof n-Tals.: Maln 7978
Tekur lögtaki bæðl hús&leigu.kuldlr,
veðakuldlr, vlxlaakuldlr. Afgreiðlr aR
sem að lögum lVtur.
Skrtfstofa. «55 Ma«n StreM
Giftinga og i i ^
Jarðarfara- om
með litlum fyrirvara
Birch hlómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST JOHN 2 RING 3
ROBINSON’S BLÖMA-DEILD
Ný blóm koma inn daglega. Gift-
ingar og hátíðiablóm sértaklega.
Ctfararblóm búin me8 stuttum
fyrirvara. Alls konar blóm og frr
á vissum tíma. —Islenzka töluð \
búðinni.
Mrs. Rovatzos ráðskona.
Sunnud. tals. A62S6
J. J. Swanson & Co.
Verzla með taateignir. Sjé ur>
leigu & búsum. Annaat lén o.
eld’aábyrgSir o. fl.
808 Parls Bnlldlng
P’honea A 8349—A «31*