Lögberg - 29.09.1921, Side 4

fí'.M. 4
LÖQBERQ, FmTUDAOINN, 29. SEPTBMBER 1921
1‘ogluu}
Gefið út Kvem Fimtudag af The Col-
umbia Press, Ltd.^Cor. William Ave. &
Sherbrook Str.. Winnipeg, Man.
Talsimart N*6327.o4 N-6328
Jón J. BíldfeU, Editor
Utan&skrift til blaðsino:
THH COIUMBIA PRHSS, Ltd., Box 3172, Winnlpog, ^an-
Utanáokrift ritstjórans.
EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipeg, ^an.
/
The "Lögberg” is printed and published by The
Columbia Press, Limlted, in the Columbia Block,
853 to 857 Sherbrooke Street, Winnipeg, Manitoba.
Stétta pólitíkin
i.
Dominíon kosningarnar, sem í hönd fara
eru þær eiríkennilegustu, sem fram hafa farið
> Canada.
A undanfömum árum hafa þaÖ verið tveir
stjórnmálaflokkar að eins, sem um hefir verið
að ræða, þegar til Dominion kosninga hefir
korriið í Canada. Ihalds, eða afturhaldsflokk-
inn og'framsóknar eða frjálslynda flokkinn.
Þegar til ríkiskosninga var gengið á und-
an förnum árum, þá vissu menn, að það var
annar hvor þessara flokka, sem sigurinn vann
og tók við völdunum og líka við allri ábyrgðinni
sem vöildunum fylgdi-
Nú er þetta breytt hér hjá oss, eins og
flestum öðrum þjóðum, að því ieyti, að flokks-
afstaða manna, hefir riðlast mjög — svo mjög,
að fjöhli fófks veit rnú naumast hvar það stend-
ur stjórnmálalega.
Stríðið kom svo miklu losi á hin eldri
stjórnmálabönd manna, að frá sjónarmiði stjórn-
málaflökkanna gömlu, fór alt á ringu'lreið, og
í stað þeirra, eða út úr þeim sprungu nálega
óteljandi smáflokkar — flokkar sem höfðu sam-
eíginleg áhugamál, svo sem verkamenn, bænd-
ur, sosialistar o. s. frv.
Sumir telja þessa æxlun góðs vita — segja
að hún beri vott um framþróun í stjórnmála-
legum efnum — að menn séu nú famir að hugsa
ifyrir sig í lándsmálum og láti ekki gömlu
stjórnmálaflokkana leiða sig á eywunum lengur.
Vér erum ekki sammála þeim mönnum, og
teljum slfka staðhæfingu fljótfæmislega.
f fyrsta lagi er það afturför, þegar hugsun-
arhartti einnar þjóðar er þannig farið, að hinar
ýmsu stéttir þjóðfélagsins fara að keppa um
völdin hver við aðra, með það aðallega fyrir
augum, að bæta sín eigiai kjör, á þann hátt að
ná Stjórnarvaldinu í sínar hendur, til þess að
veita sjálfum sér þau réttindi sem almennings
álitið, þ<jgar það naut sín, vildi ekki veita.
f öðm lagi, er velferð og velmeigun þjóð-
félagsins komin undir innbyrðis einingu, stefnu-
festu við það sem rétt er, einbeitni og mögu-
leikum stjórnarvaldanna, til þess að framkvæma
það.
En hveraig á að geta verið innbyrðis friður
í því þjóðfélagi, þar sem hver stéttin rís upp á
móti annari og berst fyrir sínum eigin hags-
munum —verkamannaflokkurinn fyrir styttri
vinnutíma og hærr^ kaupi, án tillits til þess
hvort ‘þjóðfélagið er megnugt að borga. Bænd-
urnir fyrir niðurfærslu á verndartolli — fyrir
lengri vinnutíma og lægra kaupgjaldi — fyrir
lækkun á framleiðsliíkostnaði en hæk'kun a land-
búnaðar afurðum. Verksmiðjueigendumir
heimta hærri tolla, lægri vinnulaun og hærri
prísa fvrir vörur sínar.
Segjum að allir þessir flokkar, vér segjum
allir, (þó verksmiðjueigendurnir hafi ekki bein-
línis enn sem komið er, myndað sérstakan stjóra-
málaflokk, þá hafa /þeir þó haft mikið að segja,
þegar til stjórnar framkvæmdanna hefir kom-
ið), ættu að mynda eina stjóm. Hvernig
-haldið þið að það færi? Haldið þið að sú stjóm
gæti orðið samhent og samtaka við að skara
eldi að köku þjóðarheildarinnar, þó þeir með
því væri að skara frá sinni eigin?
Nei og aftur nei, svo miklir englar eru
mennirnir ekki orðnir enn þá. Þetta írafár
sem hlaupið hefir í nálega allar stéttir mann-
félags vors, að ná stjórnarvöldunum í sínar
hendur, í fylkja og alríkismálum, er sýki, sem er
hættuleg og hefir ávalt orðið til tjóns, þar sem
hún hefir náð sér niðri.
Stjómmála flokkarnir mega ekki vera háð-
ir neinni sérstakri stétt í þjóðfélaginu. Verða
að vrera málsjvarar allra stétta, þegar á þing
kemur og allra stétta jafnt.
Þessi stefna — stétta-pólitíkur stefna, er í
eðli sínu ekkert annað en uppreisn á móti lýð-
veldis fvrirkomulaginu. Því undirstöðu at-
riði þess eru eins og Macaulv lávarður sagði:
“meiri hluta vald” — það er að segja, óháð
meiri hluta vald, meiri hluta vald allrar þjóðar-
innar, en ekki vald sérstakrar stéttar, sem sú
sérstaka stétt hefir brotið undir sig.
Stéttapólitíkin, er þá ein af vorum verstu
og mestu meinum, sem stendur afkomu og fram-
sókn fyrir 'þrifum- Og það skaðlegasta sem
fyrir gæti komið í þessum, í hönd farandi kosn-
ingum, er að stétta-pólitíkin yrði dfifin í svo
fitórum stfl að enginn flokkurinn hefði þrótt til
að mynda stjórn og veita málum landsins for-
stöðu, án þess að gjöra sig háðan einhverjum
hinna.
------o------
Breyting á póstlögum Canada
Fvrsta október næstkomandi, ganga eftir
fvlgjandi brevdingar á póstlögurn Canada í
gildi:
1. Bréf. Burðargjald undir bréf til annara
staða en í Canada, og þeirra staða á Bretlandi
eða í breakum nýlendum, sem ekki eru undan-
þegnir í póstreglugerðinni frá 1921 (íbls. 70),
í Bandaríkjunum og Mexico, þar sem sama
burðargjald verður áfram eins og nú er, verður
burðargjald undir bréf, sem vigta eina únzu
(ða minna, .10 cent.
2. Póstspjöld: Sama burðargjald, sem nú
er, verður undir póstspjökl til staða í Canada
á Bretlandi, í Brezkum nýlendum, til Bandaríkj-
anna og Mexico. En til annara staða verður
burðargjaldið 6 eent undir einfalt póstspjald og
G cent á hvom part þegar þau era tvöföld.
3. Prentuð rit og blöð: Burðargjald undir
prentuð blöð og rit, til allra staða utan Canada,
Bandaríkjanna og Mexico, nema undir Canadisk
blöð og rit, þegar þau era send til staða innan
brezka Veldisins, (sem talað er um í 12. kafla
48. gr. póstreglugerðarinnar frá 1921), er 2 cent
undir hverjar tvær únzur eða part úr xínzu,
undir hvernböggul eða pakka, sem ber sérstaka
utanáskrift
4. Bækur og rit til lesturs handa blindu
fólki, sendist frítt til allra staða í Canada,
Bandaríkjunum, Nýfundnalandi og Mexico. En
1 eent undir pundið eða part úr pundi, kostar að
senda þær bókmentir til annara landa.
5. Verzlunarskjöl: —.Burðargjald undir
verzlunarskjöl sem send eru með jiósti, til ann-
ara staða en innan Canada, verður 10 cent fyr-
ir böggul, sem ekki vigtar meira en 10 únzur, og
svo 2 cent fyrir verja únzu, sem þar er fram
yfir, eða part úr únzu-
6. Viðurkenning fyrir ábyrgðarréfum : —
Ef hún er tekin þegar menn kaupa ábyrgð á bréf
sín eða bögla, þá kostar hún 10 cent. En ef
menn hiðja um þá viðurkenningu, eftir að þeir
eru búnir að pósta slík bréf eða bögla, þá kostar
hún 20 cent.
--------o-----——
Förunautar sannleikans
Það sýnist ekki nema sjálfsögð skylda, áð
segja satt og menn þurfa að eins dálítið af
hugrekki til þess að víkja ekki út af þeim
vegi. x
En það þarf meir en hugrekki, eins og eft-
irfylgjandi dæmisaga sýnir. Það eru fleri
skilyrði, sem menn verða að hafa.
Það var dag einn, að 'Sannleikur kom inn
í bústað guðanna, rennandi votur og mjög illa
til fara.
“Sonur sæll,” .sagði Júpíter, “eg hélt að
þú hefðir farið til jarðárinnar til íþess að búa
á meðal mannanna barna. Þú hefir eikki stað-
næmst þar lengi.”
“Nei,” svaraði Sannleikur, “Satt að segja
varð eg fyrir vonbrigðum, Fyrst heimsótti eg
höll keisarans og tók hann vel á móti mér. En
þegar eg sagði honum, að hann hefði unnið
ríki sitt með því að myrða fjölda manns og að
hann héldi því við með harðstjórn og svikum
og að hann gæti ekki unnið traust og fylgi fjöl-
skyldu sinnar nema að þegnar hans væru verri
en hann var sjálfur, þá reiddist hann, o& þegar
hann hótaði að láta s'kera tunguna úr munni
mér, hafði eg mig á bUrtu skyndilega og fór til
aðalsfólksins.”
“Og það var fegið að sjá og hlusta á
þig!”
“Já, fyrst í stað. Á meðan eg talaði um
keisarann, hlustaði það með eftirtekt, og þeg-
ar eg talaði um galla lýðsins, gladdist það. En
þegar eg sagði því, að það væri hégómagjamt,
stærilátt og skrautgjarnt og að það hugsaði
mikið meira um að njóta sjálft, en að koma
fram landi og lýð til góðs, þá ætlaði það að
myrða mig, svo eg fór í burtu frá því og til
prestanna.”
“Þeir hafa sjálfsagt tekið þér vel?”
“Þeim þótt svo vænt um komu mína og
þotti svo mikið til sannleikans koma, að þeir
vildu einir að mér sitja og stungu upp á því,
að halda mér föstum, þar sem þeir einir gætu
notið mín. Svo eg flúði til heimspekinganna.”
“Hvernig tóku þeir þér?”
“Þeir vildu ekki einu sinni hlusta á mig.
Þeir vissu alla skapaða hluti sjálfir og sögðu
að eg væri bara úrþvætti og þar ofan á létu
þeir mig skilja á sér, að eg væri svikari. Svo
eg fór frá þeim og til vinnulýðsins.”
“Og hvaða viðtökur fékstu þar?”
“Honum féll vel í geð, þegar eg var að
segja honum frá, hve undirokaður hann væri
og hvernig að réttur verkafólksins væri af því
svikinn. Eg hefði getað haldið áfram að segja
þeim frá stolti og saurlifnaði aðalsfóíksins, á-
gimd og síngirni þeirra ríku, án þess að það
}>reyttist á að hlusta. En þegar eg sagði því
að margt af erfiðleikum þess væri því sjálfu að
kenna, að það væri fátækara en það þyrfti að
vera vegna þess, að það hefði sóað fé sínu í
fjárglæfraspil, og eytt því sem það hefði getað
klætt börn sín með og gjört heimili sín vist-
legri með, á knæpunum, þá mislíkaði því stór-
um við mig og hefði brent mig á báli, hefðu
prestarnir ekki verið komnir áður á meðal
þeirra. Samt sviðnaði eg illa og komst undan
með því að steypa mér ofan í djúpan brunn, og
nú er eg hér kominn, til þess að fá leyfi að haf-
ast við i brunninum framvegis. ”
“En sonur sæll,” sagði Júpíter, “Sann-
leikurinn kemur mönnunum ekjii að miklu
haldi, ef hann er niðri á brunnbotni.”
“Nei,” svaraði Sannleikur, “og ekki held-
ur í miðjum eldinum.”
“Eg er hræddur um, að þú hafir verið of
orðfrekur og nærgöngull.”
“pjg væri ekki sannleikur, ef eg væri það
ekki. Eg væri þá að eins smjaðrari. Látum
þá, sem þrá samfund minn, koma að brannin-
um og líta ofan í hann.y’
“Nei,” savaraði Júpíter, “þú ferð ekki
öftur í brunninn. Mennirnir þurfa á sannleik
að halda, en hann þarf förunauta og 'þá gef eg
þér nú og sendi þig aftur til jarðariHnar, og
þér mun veitast léttara að framkvæma verk
þitt* Því sannleikurinn einn er ekki fullnægj-
andi. Hvernig lízt þér á þá?”
“ó, faðir minn, þessi er yndisleg. Hve
létt er ekki fótatak hennar. Það heyrist varla
og handtak hennar er eins og handtak við-
kvæmrar ástmeyjar. Hvað heitir hún?” ^
“Hún heitir Gætni, og stundum er hún
kölluð Greind.” (
“Og hin! Hve bros hennar er vingjarn-
legt! Hve svipur hennar er góðlegur! Hve
staðfast augaráð hennar! Hvað heitir hún?”
“Góðlyndi. Og gleymdu aldrei að hafa
þær í fylgd með þér. Því mennirnir munu á-
valt veita sannlekanum móttöku, þegar Gætni
og Góðvild eru honum samferða.”
Sannleikurinn er sagna beztur, þegar
hann er sagður með góðvild og gætm.
--------o--------
Hjátrú
Eftir H. Addington Bruce.
Nýjar upplýsingar um þ"að, hve mikið er-
enn af hjátrú og bábiljum meðal mentalýðsins
í Ameríku, hafa gerðar verið heyrin kunnar
af sálarfræðideild háskólans í Oregon.
Nokkur undanfarin ár, hefir sú regla við-
gengist, að sálarfræðideildin hefir fengið ný-
komnum stúdentum eyðublöð í hendur, með
eftirfarandi spurningum, sem þrafist var skrif-
legs svars við:
“Tilgreinið í stuttu máli þær tegundir hjá-
trúar, sem yður finst mest um, og sem haft
hafa að einhverju leyti áhrif á hegðan yðar, að
því er þér bezt vitið.
Gerið grein fyrir, ef þess er nokkur kostur
hvers vegna þér trúið eða trúðuð á hindur-
vitni og leyfðuð þeim að hafa áhrif á hugar-
far yðdr og breytni.”
Svör við spurningum þessum hafa þegar
komið frá 550 ungum stúdentum, meyjum og
sveinum. Nákvæm yfirvegun svaranna hefir
leitt það í ljós, að áttatíu og tveir af hundraði
námsfólks jiessa, trúa hindurvitnum eða bá-
biljum í einhverju formi og játa það hrein-
skilnislega. —
Algengustu hjátrúartegundirnar, sem stú-
deötarnir við néfndan háskóla tilgreindu. voru
þe^sar: Ahrif fjögra blaða smárans, spá-
mannlegar draumsýnir, talan 13, lagning spila,
boílalestur og þær hégiljur, að ills viti væri, að
opna regnhlíf inni í húsi og að taka upp títu-
prjóna, sem á gólf féllu, í stað þess að sópa þeim
burt með venjulegu rusli. —
Af rannsóknum þessum mátti það einnig
ráða, að konur virtust hneigðari til hjátrúar,
en menn. Af kvenstúdentum, er spurnipgum
þessum svöruðu, játuðu sextíu af hundraði, að
þær tryðu eins og nýju neti hinum og þess-
um hindurvitnum, en af svöram karlmannanna
kom það í ljós, að einungis 40 af hundraði, kváðu
gjgi sannfærða um ýmsar hjátrúar tegundir.
Hjátrú karla og kvenna, eí oftas.t bundin
við mismunandi tegundir. 1 skýrslu sinni, er
að máli þessu lýtur, farast Edmund S. Conklin,
forseta sálarfræðisdeildarinnar, þannig orð:
“Flestar hjátrúar-tegundir kvenna, standa í
sambandi við heimilið, samkvæmislífið, ástir,
giftingar og dauðsföll, þar sem hindurvitni karl-
manna virðast að mestu leyti snúast um íþróttir
og viðskifti. Hjátrúin nær venjulegast fljótar
tökum á tilfinningalífi kvenna, heldur en karla
og festir dýpri rætur. Þó er þessi regla, samt
engan veginn algild.”
Vel er það vert íhugunar, að stúdentar þeir,
er hér um ræðir, kenna æskuáhrifum um hjátrú
sína. Með öðrum orðum, þeir hafa “smitt-
ast” af foreldrum, frændum og vinum. — Hind-
urvitnin, sem fólk þetta heyrði mest um á
bernsku og unglingsárunum, hafa í mörgum til-
felluin stimplast óafmáanlega á hugarfarið og
staðið í vegi fyrir eðlilegum þroska dómgreind-
arinnar.
Foreldri ættu að varast það eins og heitan
eld, að skemta börnum sínum með hjátrúar eða
hindurvitna sögnum, meðan þau eru sem mót-
tækilegust fyrir utanaðkomam/li áhrif. — Æskan
á heimting á því, að koma frjáls út í lífið, and-
lega frjáls, óbrennimerkt af hégiljum og hindur-
vitnum.
E. P. J.
------o------
Ný sýningaraðferð
Eins og kunnugt er, þá sendi stjórnin í
Frakklandi járnbrautarlest fram og aftur um
Canada með a'llar mögulegar tegundir af vör-
um til sýnis. Lest þessi fór úr einni borginni í
aðra og fólkið kom í tugum þúsunda til þess að
sjá hvað Frakkar hefðu að selja. Gengu í gegn
um lestina, þar sem sýningarmununum var hag-
anlega raðað til beggja handa,
Þessi sýningaraðferð er alveg ný, að minsta
kosti í þessari heimsálfu. En þó munu Frakkar
ekki eiga þessa hugmynd, því fyrir skömmu
komu verzlunarmenn í Bandaríkjunum upp með
að gera út skip, sem sigldi um öll höf og sýndi
vörur þeirra. Nú hefir verzlunannáladeild Can-
ada ákveðið að senda eina slíka vörusýningar-
lest, sem ferðist um á Frakklandi á næsta sumri
og hefir fyrir hönd Canadamanna þegið eftir-
fylgjandi boð stjórnarinnar á Frakklandi í
sambandi við þessa sýningu:
1. Að flytja vörur Canadamanna ókeypis
fram og til baka á milli landanna.
2. Ókeypis geymsluhús fyrir canadisku
vörurnar á meðan jidrf gerist.
3. Ókeypis ferð mað járnbrautum á Frakk-
landi til allra aðal borga oghæja 'landsins fyrir
járnbrautarlestina og lána endurgjaldslaust
það af flutningstækjum, sem Canadamenn þurfa
á að halda.
4- Lána öll helztu leikhúsin á Frakklandi
til þess að sýna hreyfimyndir frá Canada—af
Canadiskum iðnaði og náttúruauðlegð landsins
og eiga Canadamenn sjálfir að eiga ágóða þann
Meðlimir Grain Exchange, Winnipeg Produce Clearing Asso- j
ciation, Fort William Grain Exchange, Grain Claims Bureau. j
LICENSED AND BONDED
By the Board of Grain Commiss.ioners of Canada.
North-West Commissiomi CoD |
LIMITED [
Telephone A. 3297
216 Grain Exchange, Winnipeg, Man.
íslenzkir bændur!
Munið eftir íslenzka kornverzlunarfélaginu, það gæti borg-
að sig að senda okkur sem mest af kornvöru yðar þetta ár. —
Við seljum einnig hreinsað útsæði og kaupum “option” fyrir
þá sem óska þess. — Skrifið á ensku eða íslenzku eftir upp-
lýsingum.
HANNES. J. LINDAL.
PETER ANDERSON.
MONEY ORDERS
eins og ódýrri og áreiðanlegri aðferð til þess
að senda peninga alt að $50 upphæð.
Gilda án aukagjalds við útibú allra banka hér í
dland) og Can hggá plandi (nema Yukon) og
í Newfoundland.
$5 og undir..... 3c. Yfir $10, upp að $30 lOc
Yfir $5, upp að $10 6c Yfir $30, til $50.15c
THE ROYAL BANK
______________OFOANADA
Borgaður höfuðstóll og viðlagasj. $40,000.000
Allar eignir.........$544,000,000
sem af slíkum sýningum verður að frádregnum
kostnaði.
5. Canadamenn eiga að fá rúm í hentugustu
bvggingunni í Parísanborg í sex mánuði, líklega
í Petit Palais við Elysees torgið án endur-
gjalds, til þess að sýna þar vörur sínar.
Sir Georg Foster segir, að þetta séu sömu
hlunnindi og Frakkar hafi notið hjá Canada-
stjórn í sumar. Hann lætur }>ess og getið, að
verzlunarmáladeild Canadastjórnar beiti sér að
eins fyrir þetta mál á meðan verið sé að mynda
framkvæmdarnefnd á meðal verzlunarmanna til
þess að taka málið að sér.
Grænar Grundir
(Framh. og niðurl.)
pyí miður gat eg sem næst enga
viðdvöl haft í Red Deer-bæ. Var
búinn að ákveða mig norður í Ed-
monton á tilteknum tíma, gat að
eins, sem snöggvast, skroppið heim
á heimili Indriða Reinholts. Eftir
stutta ánægjustund þar varð eg
að fara á lestina og þótti fyrir að
geta ekki séð hina íslendingana.
í Edmonton mætti Jón Jónsison
mér á vagnstöðinni, flutti mig
heim á Iheimili þeirra hjónanna í
Hefcla Block. Dvaldi eg hjá þeim
þann tíma, sem eg staðnæmdist í
^dmonton. Auk annars, sem þau
hjónin gjörðu^til að annast mig
sem bezt, ók hann með mig um
bæinn, til að sýna mér alla helztu
staði hans. Saskatchewan-áin
•
rennur í djúpum og allbreiðum
dal í gegn um bæinn og er útsýni
þar tilkomumest.
Yfir höfuð eru íslendingar meiri
fræðimenn en fjársýslumenn. Oft
hefir þeim í þessu landi míshepn-
ast í fjármálunum, en svo er þess
að gæta, hvað ólíkt þeir standa að
vígi í samkepninni hér, þegar þeir
eru bornir saman við hina ensku
samborgara sína- petta er land
hinna ensku, og málið hér er þeirra
mál. peir eru hér öllu kunnugir
og þeir ráða hér lögum og lofum.
Öllu er hagað hér, eins og þeim er
eðlilegast og þeir eru mentaðir á
beztu skólum. Á allan hátt eru
þeir búnir undir lífið hér í sínum
eigin heimi, á þann bezta hátt sem
unt er. .Inn í þennan heim kemur
isvo íslendingur, fæddur o^ uppal-
inn í torfbæ á íslandi, skólament-
unarlaus, framandi að tungu,
þjóðerni, siðum, ókunnugur í öllu
hérlendu Iífi, fákunnandi ekki
einungis í öllu, sem lýtur að ment-
un og verzlun þessa lands, heldur
jafnvel í flestu hinu verklega.
Ef nú að íslendingnum, sem
stendur svo ójafnt að vígi við hinn
kanadiska meðbróður sinn, öðlast
sigur í samkepninni, hlýtur það
að vera vegna þess, að í honum er
eitthvert efni eða hann hefir feng-
ið eitthvert það veganesti, sem
ekki svíkur.
Einn slíkur maður er Jón Jóns-
son. Hann var fæddur og uppal-
inn í Skagafirði á íslandi, flutti,
er hann var ungur maður, með föð-
ur sínum Jóni Péturssyni, frá Hol-
gröf, til Nýja íslands árið 1876,
þekti þar sultinn og stritið á hörm-
ungatíðinni mestu, sem yfir nokk-
urt íslenzkt nýlendusvæði hefir
gengið hér vestra, fór svo hér og
þar út í vinnu hvar sem tækifæri
bauðst, og varð síðar frumbyggi
bæði í Norður Dakota.og Alberta.
í Alberta-nýlendunni var hann fá-
tækur bóndi, með all-stóra fjöl-
/
skyldu, þegar eg þekti hann fyrst.
Kominn yflr miðbik æfínnar, með
enga reypslu í verzlunarstörfum,
maður sem aldrei hafði verið nem-
andi í nokkrum skóla, með að eins
örfá hundruð dala, sezt hann að í
Edmonton skömmu eftir árið 1900
og tekur að verzla með bæjar-
lönd og síðar að reisa byggingar
og selja eða leigja. Stríðið og
verzlunarhrunið hefir krept að
honum ekki síður en öðrum, en
samt er það ekki ofsagt, að hann
hafi varist með hinum beztu-
Jón er stefnufastur maður og
mjög ákveðinn í skoðunum, sterk-
trúaður, kristinn maður, og hefir
styrkt með höfðingsskap málefni
lúterskrar kristni, sannur íslend-
ingum, eins og hann er sannur
kristindómsvimur.
Sonur hams, vinur minn, O. T.
Johnson, fyrv. ritstjóri Heims-
kringlu, var boðinn og búinn mér
til hjálpar á allan hátt meðan eg
dvaldi í Edmonton. Hann er á-
kveðinn stuðningsmaður og sann-
ur vinur Jóns Bjarnasonar skóla.
Óefað er hann í hópi hinna rit-
færustu Vestur-íslendinga, hvort
heldur er á bundið eða óbundið
mál. Áhugameiri íslending getur
tæpast meðal vor, og þó hefir
hann aldrei séð ísland.
—^Ásgeir V. H. Baldwin iheimsótti
eg- \yar hann hvatamaður þess í
Víkursöfnuði að Mountain, Norð-
ur-Dak., að tooðið var öllum lút-
erskum íslenzkum söfnuðum vest-
an hafs á fund að Mountain, í þeim
tilgangi að mynda kirkjufélag og
leiddi það til stofnunar Hins ev.
íút. kirkjufélags Vestur Islend-
inga. Hann hefir ávalt verið
drenglyndur stuðningsmaður krist
indómsmála vorra, skýr og skemti-
legur maður, þýður í viðmóti og
hinn bezti heim að sækja, enda
tóku allir íslendingar í Edmonton
mér vel, bæði gamlir kunningjar
og nýir.
Frá Edmonton fór eg á laugar-
dagskvöld til bæjar, sem nefnist
Camrose. Dvaldi eg þar þangað
til að kvöldi sunnudagsins. Gjörði
eg það til að sjá norska lúterska
mentastofnun, sem er þar í bæn-
um. Var eg við guðsþjónustu í
norsku kirkjunni um morguninn
og prédikaði þar eftir beiðni á
ensku um kvöldið. Skólastjórinn,
séra Solheim, var þar í kirkjunni
í bæði skiftin og átti eg tal við
hann um kvöldið, en eftir miðdag-
inn var hann að heiman. Prest-
urinn, sra. Ellingson, bauð mér til
miðdagsverðar og sonur hans
sýndi mér skólann, og vil eg nú
segja lítið eitt frá skó'lanum, ef
ske kynni, að það yrði einhverjum,
að rninsta kosti, umugsunarefni.
Bærinn Camrosé, þar sem skól-
inn á heima, telur svo sem 5 til 6
þús. íbúa>, er hreinlegur, anotur