Lögberg - 13.07.1922, Qupperneq 3

LÖGBKRG, FIMTUDAGINN
13. JÚNÍ 1922
t
Sérstök deild í blað inu
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga i
...................... i
! Professi ional 1 Ca rds 1
1 1
%!ÍJKIlK;!KlljKIIIKli]KII!Kl!lK![lKí»llliK«!K
” VIRGILÍUS. "| |
Saga frá fyrstu tíð kristninnar í Róm.
--------- .. ■.. , yj
SJÖTTI KAPITULI.
Afturhvarf.
Virgilíus hafði snúist til kristinnar trúar í
Sesareu. þangað hafði hann verið sendur til þess
að reka erindi við landstjórann, og var hann sök-
rm stöðu sinnar og mannkosta mest virtur þeirra
nianna, sem til hirðar landstjórans í Júdeu komu.
Um þær mundir var það eitt mál, sem var á
a’lra vörum. pað var yfirheyrzla Gyðings, sem
tekið hafði kristna trú og átti fram að fara í við-
urvist Agrippa konungs. pessi fangi, sem hafði
verið kærður af sínum eigin þjóðar mönnum, því
þtir vildu hann feigan, hafði setið tvö ár í varð-
haldi í Sesareu, og beðið eftir hinum seinláta úr-
skurði laganna með óbilandi þreki og trúarvissu,
sem hvorki yfirvofandi þjáningar né hræðsla við
það, sem framtíðin kynni að geyma, gat bifað,
Virgilíus hafði þekt þenna afturhvarfsmann vel
á æskuárum sínum. Hann þekti hann þá sem of-
stopafullan Gyðing, sem með óslökkvandi hatri of-
sótti kristna menn; mann, sem ekki að eins for-
mælti nafni herrans Jesú sjálfur, heldur reyndi
alt, sem hann gat, til þess að fá aðra til að gjöra
það líka. Áhrifamikill, sökum hinna miklu hæfi-
leika sinna og festu í áformum, hafði hann verið
skæðasti óvinur kristinna manna. í Gyðingaráð-
inu, Sanhedrim, hafði hann komið því til leiðar, að
þeir sættu þyngri refsingu, og sökum hans áhrifa
voru fangelsin í Jerúsalem full af kristnu fólki.
Og þegar blóði fyrsta píslarvottsins var úthelt,
horfði hann á kvalir hans eftir að hafa gefið sam-
þykki sitt til þeirra. Hann ofsótti þá, sem vamar-
lausir voru og kvað dóm upp yfir þeim saklausu.
Hvemig gat staðið á þeirri undursamlegu breyt-
ingu, sem á honum var orðin? — breyting, sem
”ar furðulegri en þó að þeir, sem framliðnir voru,
hefðu risið upp frá dauðum. Hvernig hafði hatr-
ið snúist upp í kærleika, grimdin í undirgefni, —
hvemig hafði þessi þóttafulli maður verið auð-
mýktur, stolt hans iítiliæikkað, 'þessi ofsókna-
maður orðið að helgum manni?
Virgilíus sá þennan æskufélaga sinn standa
frammi fyrir dómaranum. Hann þekti manninn,
sem hann hafði verið svo kunnugur í æsku, en samt
\ar hann óumræðilega breyttur! Hann heyrði af
vörum fangans söguna um náðarundrið, sem hafði
snúið honum frá heiftarvérkum og leitt hann inn á
veg krossins. Hann heyrði hann segja frá ljósinu,
sem var hádegissólinni bjartara, er honum birtist
skyndilega og sem lokaði sjón augna hans; frá
röddinni af himnum, sem einhvern tíma kallar þá
hina dauðu fram úr gröfum þeirra, og sem vakti
hann til lífsins, hann, sem virtist dauður í syndum
sínum. pessi afturhvarfsmaður stóð frammi fyr-
ir heiminum, ekki að eins sem ímynd guðs fyrir-
gefandi náðar, heldur líka ímynd miskunnarverks
þess, sem guð vinnur í mönnunum sjálfum. Frá
)>ví að hann snerist til guðs, hafði verk þessa of-
sóknarmanns verið guði helgað. Honum, isem mik-
ið hafði verið fyrirgefið. Hann elskaði mikið,
starfaði mikið og þoldi hinar bitrustu ofsóknir og
þrautir.
í þreytu og þjáningum, í biðhaldi, stundum
þyrstur og matarlaus, í föstum, í uppihaldslausu
starfi, í fangelsi, í hættum, sem hans eigin lands-
menn bökuðu honum, í hættum sem umkringdu
hann frá hendi heiðinna manna, í hættum eyði-
merkurinnar, og í hættum á sjó, hafði hann sann-
að einlægni sína og fastheldni við málefni það, sem
hann síðar lét lífið fyrir.
Virgilíus átti tal við fangann nokkrum sinn-
um, og í hvert skifti, sem hann fór frá honum,
varð hann sannfærður um sannleiksgildi hinnar
kristnu trúar. Sæði orðsins féll í frjósaman jarð-
veg og hreint hjarta. Virgilíus sneri sér ekki í
burtu frá ljósinu og það skein með skærri birtu í
hjarta hans. pegar hann fór frá Sesareu, var
var hann búinn að veita kristindóminum viðtöku.
þó hann væri ekki þá búinn að taka skím. Hann
tók heim með sér hina aldurhnignu Mahala, til
þess að opna augu dætra sinna fyrir sannleikanum,
sem hann sjálfur var búinn að eignast, og litlu
síðar kom maður úr öldungaráði kirkjunnar, krist-
inn maður að nafni Azarhia, sem gat veitt heimil-
isfólki Virgilíusar frekari tilsögn í kristnum
fræðum og skírt þá, sem við trúnni tækju.
í ljósi því, sem hin nýja trú gaf Virgilíusi,
veitti hann öllum þrælum sínum frelsi. “J?að á
ekki við,” sagði hann, “að sá, sem frelsaður hefir
verið úr fjötrum syndarinnar, haldi meðbræðrum *
sínum í fjötrum.” pað voru þó sárafáir af þjón-
um hans, sem vildu við hann skilja, þó það væri að
eins einn á meðal þeirra, sem vildi taka kristna
trú. pað var Seyd, barn eyðimerkurinnar, flótta-
þrællinn frá Varró. J?að var þó ef tH vill ekki af
því, að kristna trúin hefði unnið sigur á hinu vilta
eðli hans. J?að var ef til vill ekki sannleiksljós
guðs orða, sem skein honum með ómótstæðilegu
afli; hann hlustaði á boðskap -þess þegjandi, en
enginn vissi hvað fram fór í fylgsnum sálar hans.
En það var kærlelikur til hins veraldlega húsbónda,
sem knúði hann til þess að feta í fótspor hans.
Seyd vildi ekkert aðhafast, hvorki í átrúnaði né
neinu öðru, er var mótfallið manninum, sem gaf
honum frelsi; það, að Virgilíus var kristinn, var
honum nóg; þjónninn átti engan vilja, sem að-
skilinn var frá vilja húsbónda hans. >
J?að var með sárum hugar kvíða, sem hinn
tigni Rómverji veitti áhrifum boðskapar Azaríasar
á dætur sínar eftirtekt. Átti hann enn að njóta
trausts þeirra og umönnunar, eða átti djúpið, sem
var að koma á milli hans og þeirra, að aðskilja þau
um alla ókomna tíð?
Tárin þornuðu brátt af augum Hebe, þau voru
að eins eins og daggarskúr á vordegi, sem líður
skyndilega hjá. J?egar mærin unga fann, að játn-
ing föður hennar hafði enga sjáaniega hættu
í för með sér, að enginn benti á hann fingri fyrir-
litningar, að ofsóknirnar virtust- liggja í dvala, og
geislar sólarinnar lýstu upp heimili þeirra með
dýrðlegri birtu eins fyrir það, þótt líkneski guð-
anna ættu þar ekki lengur sæti, að hún var enn
umkringd af þjónum sínum , og að hún átti eins
mikið af skrautklæðum nú eins og á meðan Vir-
gilíus setti traust sitt til skurðgoðanna. Henni
fór að þykja fremur gaman að breytingunni og
hinni vaxandi eftirvæntingu, sem hún hafði í för
með sér, og fór að ímynda sér, að hún væri líka
umvent í trúnni. Henni þótti svo undur gaman að
sögunum, sem Mahala sagði, — frásögum hennar
um kraftaverkin og hinar hræðilegu ofsóknir,— að
hún gleymdi að gjöra sér grein fyrir mismuninum
á milli hrifningar og kristindóminum, þegar hann
er orðinn eign hjartans. Fúsleiki hennar til þess
að láta skírast, var Virgilíusi uppspretta hinnar
dýpstu og sönnustu gleði, en hann hrygðist út af
trúarveikleik hinnar eldri dóttur sinnar, sem enn
virtist efablandin og óstöðug.
En það var ekki af því, að ekkjan unga hugs-
aði minna um þá hluti, heldur af því, að hún hugs-
aði enn meira um breyting þá, sem hin nýja trú
hlyti að hafa í för með sér, og henni virtust þær
meiri erfiðleikum bundnar, en Hebe kom auga á.
Sál hennar draup eins og vafigsviður, sem hefir
mist stoð sína, og hún þráði eitthvað, sem hvílt
gæti hina viðkvæmu en órólegu sál sína. J?að fann
hún í kristindóminum; hann gat veitt stoð þá, sem
hún þurfti, hann gat fyit upp auðnina síkveljandi,
sem ástvinarmissirinn hafði skilið eftir í sál henn-
ar. J?að voru ekki kenningar hinnar nýju trúar,
sem stóðu fyrir í huga Virgilíu, heldur óttaðist hún
kröfur þær, sem kristna trúin gerði. J?að voru hin-
ar fullkomnu heilagleika kenningar trúarboðskap-
arins, sem fyltu hjarta hennar ótta. Hún leit inn
i sitt eigið hjarta og angraðist út af meðvitundinni
um, að það væri óverðugt guði til fómfærslu. Var
þar ekki enn að finna leifar hjáguðadýrkunar, hjá-
trúar og dapurleika; vantraust, tilhneiging til þess
að mögla gegn réttlæti guðs, lögmáli guðs, til að
efast um hans eilífa kærleika? Virgilía grét út
af harðýðgi hjarta síns, og þau sömu tár voru ljós-
asti votturinn fyrir því, að kærleiki guðs hafði
vermt hjarta hennar. Hún þráði meira af heilag-
leik, og sú þrá var sönnun þess, að náðarverk var
þegar hafið í sál hennar.
SJÖUNDI KAPITULI.
Skírnin.
Um morguninn, þegar Virgilíus og dætur hans
ætluðu að láta skírast, kom Mahala inn til Virgilíu
og fann hana grátandi. Hún hafði dregið sig í hlé
frá augliti föður síns, er bar vott um hið sæluríka
sálarástand hans, og frá gáleysishjali systur sinnar,
en koma Mahala var henni kær; hún, sem þekti
sorgina svo vel, gat skilið hrygð hennar og haft
meðlíðan með henni. Virgilía, er kraup á gólfinu
í herbergi sínu og fól andlit sitt í skikkju sinni,
svaraði ávarpi Mahala þannig:
“Eg get ekki, ó, eg jx>ri ekki að játa kristna
trú, eða hæða almáttugan guð með því að leggja
nafn hans við hégóma. Eg er ekki verðug þess, að
sianda frammi fyrir honum. Eg, sem hefi syndg-
að svo mjög, já, er hlaðin syndum! Eg er enn á
valdi hins gamla átrúnaðar, og eg skelf, þegar eg
hugsa um þessi orð föður míns: “Enginn hálf-
leikur er í sáluhjálp þeirri, sem drottinn keypti
okkur til handa, og á tvískiftu hjarta hefir hann
ekki velþóknun.”
“Heldur þú, barnið mitt—leyf mér að kalla þig
því nafni”, mælti Mahala—, “heldur þú að trúar-
breytingin í hjarta þínu sé þér í vald gefin og það,
hvort þú skulir gefa lausnara þínum hjarta þitt,
eða ekki ?”
Virgilía leit á Mahala eins og hún gæti ekki
áttað sig á spurningunni.
“Hafði holdsveiki maðurinn fyrirlitni og af-
myndaði vald til þess að lækna sjálfan sig? Mað-
urinn hefir ekkert meira vald til þess að hreinsa
sig af hinum enn þá skaðlegri sjúkdómi, synd-
inni.”
“Hvað getum við þá gjört okkur til frelsis?”
spurði Virgilía.
“Gjörðu það sama og holdsvefiki maðurinn
gerði, farðu beint til frelsarans, fell honum til fóta
og seg: “Herra, ef þú vilt getur þú hreinsað mig;
gef mér þinn heilaga anda; ó, drottinn, gjör hjarta
mitt að bústað þínum. Án þinnar aðstoðar megna
eg hvorki þér að þjóna né þig að elska; veit mér
náð til þess að helga þér alt mitt líf.”
“Bið þú með mér, bið þú fyrir mér,” sagði
Virgilía. “J?að er svo erfitt að tala við þann, sem
maður ekki sér. Ef eg hefði að eins líkneski af
Jesú Kristi—”
Mahala greip fram í fyrir Virgiliu og mælti:
“Guð hefir stranglega bannað mönnum að tilbiðja
eftirlíkingar af honum. Guð er andi, og jæir, sem
hann tilbiðja, verða að tilbiðja hann í anda og sann-
leika. Mundu, að J>ó þú sjáir hann ekki, þá sér
hann þig, og þótt þú heyrir hann ekki, þá heyrir
hann þig; hinar þögulu bænir, sem stíga upp til
hans frá trúuðu mannshjarta í Jesú nafni, eru
drotni velþóknanlegar og þeim svarar hann.”
Um kveldið stóð dálítill hópur manna við gos-
brunninn. Frammi fyrir drotni var allur stétta-
munur horfinn. f hópnum kristna stóð hinn tigni
Rómverji ásamt þrælum sínum. Hebe dóttir hans
var þar, fögur eins og fegursta dagrenning, til þess
■■XmHliDIHIIIIBIIIIimsimiiHllllBIIIIBIIIiKnHIIIIBIIIJHIIIHIIIIKillHllinUIIB'tJ
að vera tekin inn í samfélag það, sem er ímynd
eilífrar fegurðar. Eftir ósk föður síns hafði hún
tekið af sér tignarklæði og skrautgripi þá, sem
hún var vön að bera, og aldrei hafði fegurð hennar
og ástríki verið eins áhrifamikið eins og þá, er hún
stóð þar í sinni eðlilegu fegurð. Himneskir geisl-
ar virtust stafa frá ásjónu hennar, eins og þeir
sem leiftra í ríki himnanna, þegar syndarinn snýr
sér frá villu vegar síns og að guði.. Mahala stóð
og horfði á. En er Virgilía kom til þeirra, hafði
hún sveipað blæju um andlit sér; hún hafði vætt
hana tárum sínum, og hún titraði yfir andlitinu,
sem hún átti að hylja. Virgilía gekk hægt til föð-
ur síns, sem þegjandi rétti henni hönd sína, eins og
hann vildi fullvissa hana um aðstoð sína og um-
hyggju. Hún tók höndina útréttu, laut höfði og
DR.B J.BRANOSON 701 Ltndsay ÐnlliHni Phone A 7067 Offiee tfmar: 2—3 HetmlU: 776 Viotor St. Phone: A 7122 Winnipeg, Man, Thos. H. Johnson og Hjalmar A. Bergman ialenaklr KW{fneOin(par Skrifatofa Room 811 MaArtlmr Building, Potéage Ave. P. O. Boz 1116 Phon«»: A6848 Of 684»

Dr. O. BJORNSON 701 Lindsay Rullding Offios Phone: 706T Offflce ttnaar: 2—3 Heimili: 764 Vlctor St. Telephone: A 7686 Winnlpeg, Man. W. J. IJNDAL * OO. W. J. Llndal. J. H. Lindal B. íttefAnaaon. I.ögfrveðla®ar 1*47 Unlon Trust Pld«. WUrlpng pa er elnnig aB flnna ft ritlrOrtd- aadl tlmum og stöBum: Lundar — fl. hverjum mlOvtkuéeit Riverton—Fyreta 0* l>rl8Ja ÞrlBJud&g hvers m&nabar Gii ill—Fyrnta og þrlBJa aN- vlkudag hvera mflaafar

og þrýsti henni að vörum sér; svo tók hún lítið
líkneski úr silfri, sem hún hafði geymt á brjósti
sér, lagði það í hönd föður síns með flýti, eins og
hún væri hrædd um að sig mundi bresta kjark til
þess að framkvæma þann ásetning, og sneri í
burtu grátandi.
J?að var síðasta líkneskið, og nú hafði hún lát-
ið það í burtu frá sér líka. Mönnum finst máske
ckki mikið til um þá fómfærslu, en drottinn, sem
hún færði hana, kunni að meta hana réttilega. Ó,
þér, sem þráið inntöku í ríki himnanna og veljið
ykkur hinn þrönga veg, sem til lífsins leiðir, mun-
ið, að þangað getið þér ekki haft neinn hjáguð
með yður. Ekki alið neina syndsamlega hugsun í
brjósti. Smá-leki í einum stað, getur sökt skip-
inu, ein ör lagt hinn hraustasta mann að velli.
Takmark yðar verður að vera fullkomin hlýðni.
Göfug verk vekja aðdáun manna og eftirtekt,
hin sýnilega barátta við heimshyggju og synd,
afsal á þægindum og auði, ölturu heiðninnar eyði-
lögð. En auga drottins sér enn dýpra—það sér
hættuna mestu, syndina, sem vakir í fylgsnum
sálarinnar og sem er oss eins kær og sjón augn-
anna — hinn minsta hjáguð, sem í hjartanu býr.
Daginn eftir fór Azarías í burtu, eftir að hann
hafði beðið guð að blessa litla hópinn, sem hann
skildi eftir á Arnon-dalnum. Áður en hann fór,
tók Virgilíus hann afsíðis og mælti: “J?ú hefir
lofað okkur, að þú skulir koma aftur áður en langt
um líður. Hver sá, sem kemur í nafni drottins, er
ávalt velkominn á mitt heimili. En ég vil biðja þig
einnar bónar, áður en við skiljum: Láttu mér eft-
ir um tíma hin heilögu rit, sem þú hefir lesið fyrir
okkur, er geyma hið guðinnblásna orð.”
Með þessari ósk átti Virgilíus við fyrstu sex
bréf Páls postula, sem þá þegar voru viðtekin á
meðal gullkoma kirkjunnar og útbýtt á meðal
meðlima hennar.
--------o--------
M'ISSKILNINGUR.
l’Fjöldi manna draga sjállfa sig á tálar í and-
legum efnum. Margir vona að þeir verði hólpn-
ir iaf því að þ'eir “ gjöri ekkert ilt”. Þeir setja
reyndar kröfurnar æSi lágt, og gjöri þeir ein-
hverjum greiða, geta þeir varla um annaS hugs-
aS en hválíkir “gæSamenn” þeir séu. Sumir segia
líka: “Eg gjörSi eiginlega hvorki gott né ilt, eg
er hér út af fyrir mig, en ekki í vegi fyrir nein-
um, og gjöri ekki flugu mein hvaS þá heldur
nokkrum manni. ÞaS væri skrítiS ef eg yrði
ekki liólpinn”.
Talmage, ræSumaSurinn nafnkunni, isegir frá
þessu atviki: “Vinur minn var á gangi upp í
sveit og þurfti að fara yfir jámbraut. Um leiS
og hann fór þar um, sá hann mann sitja á tein-
unum. “Eg flýtti mér til hans”, sagSi hann, og
haS hann aS flýta sér burtu, hann væri í mikilli
hættu, því aS hraölestin kæmi aS vörmu spori.
MaSurinn hreyfSi isig ekki og eg þóttiist sjá aS
hann mundi vera heyrnarlaus. Eg tók í handlegg
hans og reyndi aS draga hann meS mér og benti
á teinana, en alt varS árangurslaust, hann var
sterkari en eg og hrópaSi bálreiSur:
“Þiví getið þér ekki séS mig í friSi. Eg
gjöri engum mein og er ekkert fyrir ySur. Eg
hefi ekkert gjört á hluta ySar og sat hér alveg
aðgjörSalaus þangaS til þér réSust á mig.”
1 sama bili heyrði eg skröltiS í hraðlestinni,
og eftir örfá augnalblik, sá eg lestarljóskerið
koma fram undan hæð rétt hjá. Eg þaut fáein
skref til hliðar og fleygði mér til jarðar til þess
að verða ekki fyrir loptstraumnum.
HraSlestin fór fram hjá á augnablilci. Fám
mínútum seinna kom brautarvörður með ljósker
isitt og sást þá ekki annaS en blóðslettur og fá-
einar leyfar iaf heyrnarlausa manninum”.
HvaS hafði nú þessi veslings maður gjört?
A,lls ekki neit. Hann sat kyr, isinti ekki aðvör-
DR. B. H. OLSON
701 Lindaay Bldff. •
Oftlce: A 7067.
ViOtalatfanl: 11—12 og i.—«.80
10 Tlielma Apts., Homt Street.
Phono: Sheb. B8M.
WIKNIPHQ, HAN.
Dr- J. Stefánsson
600 Sterling Bank
Stundar augna, eyrna, nef og
kvericasjúkdóma. Er aC hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-6 e.h.
Tals. A3521. Heimili 627 Mc-
Millan Ave. Tals. F 2691
Dr. M.B. Halldorson
401 Boyd BoUdlni
Cor. Portai* Avo. oi Bdmonton
Stundar ■érataklega borklaatkl
0| aSra liincnaoiðkdöma. Br at)
ftnna 1 akrlfatofunnl kl. 11—
11 f.m. oi kl. I—4 c.na. Skrtf-
stofu tals. A 3521. Hehnlll 46
AUoway Ave. Talslml: Sh.r-
brook 1111
Dr. Kr. J. Austmann
M.A. MD. LMCC
Wynyard, Sask.
Arni Anderson,
liL lðcmaðw
1 félagi viö E. P.
Skrlfotofa: 801 Bloctrlo
way Chamboro.
Tolophono A 818T
ARNI G. EGGERTSSON,
tsienzkur lögfrætMngnr.
Hefir rétt ttl aC flytja mél b
í Manitoba og Sarkatchowaa.
Skrifstofa: Wynyaro, Saak.
Phone: Garry 261*
JenkinsShoeCo.
«89 Notre Dama
Avenue
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenna eg
barna sjúkdóma.
Er aC hitta frá kl. 10—12 f. h.
3-til 6 e. h.
Talsími A 4927
Heimili 806 Victor 8%r.
Simi A 8180.
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNHt
614 Somerset Ðlock
Cor. Portage Av«. .g Donald Street
Talstml:. A 888»
DR. J. OLSON
Tannlæknir
602 Sterling Bank Bldg.
Talsími A 8521
Heimili: Tals. Sh. 3217
Vér leilium aéiwtaka éheralu 4 aJI
hU* meBöl eftlr forakrlftum laakna.
BUn baatu lyf, nm hee«t er ai tA
eru notuO elngöngu. P#rar >ér ksnl
meö forakrtftlna tU vor, maatO Mo
vera vWb um fé rétt þa< wm inknlr-
Inn tekur tH.
OOLiOUBTJOH * OO.
Notre Dame Ave. o| Sherbrooke •*.
Phonee N 766»—746*
Grtftlnralyflabréf aeld
A. 8. Bardal
84S Sherbrooke St.
Salur ltkkiatur og annaat um útfarir.
Allur útbúnaður sá bezti. Enafrecn-
ur aelur hann aUkonar minnisvarSa
og legateina.
Skrtfat. talsíml N
Heimllia talaiinl N
fe
Vér geymum reittijél yfli wt
urinn og gerum þiu og nÉ,
ef þess er óskaC. Allar Ufuni-
ir af skautum búnaa: tél tam.
kvs&mt pftntun. ÁseMawleft
verk. Lipur afgreiCala.
EMPIRE CYCLE, OO.
641Notre Dame Ave.
DR. W. E. ANDERSON
307 Kennedy Bldg. Ph. A 7614
(gagnvart T. Eaton Co.)
SérfræCingur í augna, eyrna,
nef og kverkasjúkdómum.
ViCtalstími: 9-12 fJi. 2-6 e.h.
Heimili 137 Sherbrooke Street,
Sími Sher. 3108
Lafayette Studio
G. F. PENNY
I.jósin ynduamlSur.
SérfræClngur I aB taka hópmyndlr,
Giftingamyndir og myndir af héil-
um bekkjum skölafölks.
Fhone: Sher. 4178
489 Portage Ave. Wlnnlpe*
Verkatofu Tala:
A 8S8S
Heim. Tala.:
A 9384
G. L Stephenson
Phones:
Office: N 6225. Heim.: A7994
Halldór Sigurðsson
General Contracter
808 Great Wost Permareot Looa
Bldf., 866 Main Bl.
unum og — dó”.
Hversu margir eru þeir, sem líkjast þessum
manni? Þeir fara í kirkju, sumir sunnudag
eftir sunnudag, en þó verður engin breyting á lífi
Iþeirra. Ef -einhver reynir að opna á þeim aug-
uu, verSa þeir reiðir og bera fyrir isig, að þeir
séu svo “skikkanlegir” að þeim sé óhætt, “þótt
þeir iséu ekki að grufla út í andleg efni.” NáS-
artíminn líður óðfluga á meðan, og áður en þeir
vita af, er dauðinn og dómurinn kominn.
Vimur minn, ef þú >ert í tölu þessara manna,
þá gættu að þér í tíma, það er voðalegt skeyting-
arleysi að sætta ,sig við sífelda óvissu nm fram-
tíð sálarinnar. En vissuna, friðinn, sannan
öruggleika er hvergi að fá nema hjá Jesú, komið
til haus áður en iþaS er orðið of seint.
— Vekjarinn.
PLUMBER
AllMkocuu' mlaucmáhiUd, avo «e*n
■tranjám vira. allnr uvnndlr af
Klösum og aflvaka (batterla).
VERKSTDn: 67G HDME STBiET
-- ----- *
Giftinga og m,
Jarðarfara- piom
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST IOHN 2 RING 3
J. J. SwansoQ & Co.
Verzla meö fastelignlr. SJ& um
leiiu & húsum. Annast l&n 04
eldsábyrg® o. fl.
808 Parls Buildtng
Phones A 6349-A 6310
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAKSMAÐUR
Heimilistals.: St. John 1844
Skrifstofu-'TWs.: A 6557
Tekur lögtaki bæCi húsaleiguskuld^
veEskuldir, vixlaskuldir. AfgroiBlr al
sem a8 iögum lýtur.
Skrilatofa 255 Matn Strart