Lögberg - 13.07.1922, Blaðsíða 4

m. 4
IiOGBERíG, FTMTUIVAGINN
13. JÚNÍ 1922

Jögberg Gefið út hvem Fimtudag af The Col- umbia Press, Ltd.jCor. William Ave. & Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
Talnimnri N-6327 ofi N-6328 Jón J. BfldfeU, Editor
Ijtanáskrift til biaSsins: TlfE €0LUM|BIJV PffESS, Ltd., Box 3172, Winnipeg, tyat\. Utanáskrift ritstjórans: EOiTOR L0CBERC, Box 3172 Winnipog, Rfan.
The "Lögberg" la printed and publiahed by The Columbia Prese, Limited, in the Columbia Block, Íó3 to 8S7 Sherbrooke Street, Wlnnipeg, Manltoba

“Lest we forget.”
Svo kvað Kipling forðum. /
Og enn er á margt að minnast með fylkis-
kosningar fyrir dyrum í Manitoba.
Blekkingar-tilraunir eigingjarnra manna eru
ínn margar og á ýmsan hátt. Enn er létt að
lokka menn með fögrum loforðum um bættan og
breyttan hag, til að hafna >ví, sem þeir hafa;
auðvelt að gera þá óánægða með ástandið eins og
það er, andstæða þeirri stjórn, sem við völdin
hefir verið. J7að sem er nýtt, gengur oft í aug-
un—stundum líka í kosningum.
En ekki var það æfinlega bezta vistin á fs-
landi, er lofaði hjúum sínum hæsta kaupi og
hélt þeim veizlu vinnuhjúaskildaginn, — en gat
ekki haldið gömlum og dyggum hjúum hjá sér.
Loforð og efndir fara ekki ávalt saman. pað
ættu vitrir menn að muna í kosningum.
Rússar fengu nýja stjórn, en ástandið þar
hve þó ekki vera sem bezt. Umbótamennimir svo
nefndu fengu þar ráðin og hvílik umbót. Verka-
mönnum og bændum var lofað gullí og grænum
skógum. Voru þau loforð efnd?
Ríkarður snauði—eða Benjamín Franklin, —
varaði menn við að gefa of mikið fyrir pípuna,—
þó hún kynni að vera ásjáleg.
pað á við um loforð manna í kosningum, —
einkum hinna óreyndu.
Fáir munu hafa gleymt því hér um slóðir,
er vér Canadamenn höfnuðum 1911 viðskifta-
samningnum við Bandaríkin. Aflturhaldsflokk-
iy*inn, sem Hkr. studdi þá, lokkaði kjósendur
landsins til að trúa því, að sá samningur þýddi
innlimun Canada í Bandaríkin.
Fáir munu nú telja sér sæmdarauka, að hafa
þá trúað þeirri kosninga-lýgi.
Norris tók við stjóm Manitobafylkis 1915.
Styrjöldin var byrjuð. Auk hennar erfði hann
ýmsar syndir Roblins, — ýms erfið mál og óhag-
sýn fyrirtæki, sem ráða varð til lykta, þrátt fyrir
styrjöld og dýrtíð. Minna má á þinghúsið.
Verð á öllu margfaldaðist. pað er því enginn
vandi fyrir óhlutvanda, að benda á stærri upp-
hæðir eyddar. En á Norrisstjómin skuld á
slíku ?
Jafnvel Hkr. hefir kostað meira. Er Norris
einnig um það að kenna ?
Síðan Thomas H. Johnson lét af stjórnar-
starfi, hefir ritstjóri Hkr. talið hann ágætis-
mann, sem í raun réttri hefði átt að vera stjórn-
arformaður fylkisins. Áður fanst nú blaðinu
stundum eitthvað að opinberum störfum Mr.
Johnsons. En Lögberg samgleðst hinni sýndugu
sambýliskonu sinni, Hkr., út af þessu afturhvarfi
hennar. Betra seint en aldrei.
Viðkunnanlegra hefði þó óneitanlega verið
og hreinskilnara að afturhvarf blaðsins hefði náð
til Norrisstjórnarinnar, þar sem Mr. Johnson var
vitanlega aðalmaðurinn ávalt síðan Norris tók
við völdum.
Enga stjórn né starfsmenn, sízt þá stjórn, er
setið hefir að völdum í sjö ár og það styrjaldar
tímabil, mega kjósendur áfella fyrir það, þó ýms-
ar misfellur megi sjá í stækkunargleri reynslunn-
ar. — Enginn maður svo góður, að hann geri alt
rétt og viturlega. En vér nefnum menn góða, ef
hið góða og réttvísa ræður mestu í lífi þeirra.
Vér tölum um vonda menn, ef yfirsjónir eru aðal-
þættir í framkomu þeirra. Hið sama lögmál ætti
að ráða um störf manna á sviði stjórnmálanna.
Og eftir þeim mælikvarða munu flestir telja
Norrisstjórnina góða stjóm.
Satt er það, að viðsjálir menn geta lengi
lokkað lýðinn, — og stundum gert menn að sín-
um eigin böðlum.
En íslendingar eru alment of hygnir menn,
til að láta villast af svipuðum blekkingum.
pessa sögu höfum vér frá réttorðum manni:
Thomas H. Johnson var nýorðinn ráðherra.
Hann var á ferð í f jarlægri borg ásamt frú sinni.
Ferðin var gerð í hvíldarskyni. Kominn í á-
fangastað símar Mr. Johnson fomvin sínum, bú-
settum í borginni, sem staddur var á fundi og
ekki náði fundi ráðherrans fyr en eftir háttatíma.
En þótt Mr. Johnson væri ferðlúinn, fór hann
þegar á fætur og sat á tali við vin sinn fram und-
ir morgun. Vildi hann afla sér upplýsinga um
bætt kjör fanga og um fjárstyrk af hálfu hins
opinbera til ekkna og föðurlausra barna.
Síðar kom Norrisstjómin ekknastyrk í fram-
kvæmd í Manitoba og þaðan hefir sú hjálpar-
starfisemi borist til annara fylkja. Vitanlega
hafa útgjöld fylkiSins aukist við þá hjálp og
ýmsum hinna auðugri gjaldenda fundist fátt til
um slíka starfsemi stjómarinnar og muna henni
það kannske við þessar kosningar. En ótrúlegt
er það, ef íslendingar meta ekki slíka mannúð og
fela enn þeim mönnum forystu mála sinna, er
þannig minnast hinna munaðarlausu.
Og gott er til þess að vita, að slíkar umbætur
eru runnar frá hjartarótum íslendinga hér á
vorum slóðum.
Meðal annars reynir á það í þessum kosning-
um, hvort vér meinum nokkuð með rækt við ís-
lenzka menn vor á meðal, t. d. við valið hér í
Winnipeg, þar sem íslendingar eiga þess kost, að
kjósa á þing í stað Thomas H. Johnson jafn-öt-
ulan og íslenzkan mann sem Árni Eggertsson hef-
ir jafnan reynst. Sú þjóðrækni er ekki á marga
fiska, sem hafnar sínum eigin atorkumönnum
fyrir óþekta og óreynda menn er fátt þekkja til
íslendinga og unna oss því síður—nema meðan á
kosningum stendur.
Lengi hefir Hkr. veri vinveitt auðvald-
inu. Nú boðar hún framsókn bænda. Trúmenn
finst oss þeir hljóti að vera, ér nú geta fylgt hin-
um nýja boðskap blaðsins, -— eftir alt hið undan-
gengna. — pað á víst ekki við það blað, sem <Em-
erson sagði eitt sinn:
Verk þín tala svo hátt, að eg heyri ekki hvað
þú segir.
—Vegfarandi.
-------o------
Meira kapp en forsjá.
Kosningarbaráttunni í Manitoba, er nú
bráðum lokið — verður með ölln lokið, áður
en næsta blað Lögbergs kemst út til lesend-
anna. #
Koisningabaráttan hefir verið afar ein-
kennileg. — Flokkar manna berjast af alefli
á móti Stjóm og stjómarflokk, sem þeir hafa
ekkert verulegt út á að setja, er til niðrunar sé.
Stjóm, sem auk þess að veita fylkisbúum
fjölda nytsamlegra hlunninda, hefir reist
.fylkið úr rotnun siðferðisspillingar þeirrar,
er það var fallið í, og hafið það upp í fremstu
röð fylkjanna í Canada.
Enginn af mótflokkum stjórnarinnar hef-
ir neitt nýtt að bjóða, enginn þeijra gerir sér
minstu von um að geta gert betur, en Norris-
stjómin hefir gert, eða að minsta kosti hefir
enginn þeirra getað bent á eitt einasta atriði
í þá átt í gegnum alla þessa koisningahníð.
' En samt, oig þrátt fyrir þessa framistöðu
Norris-stjórnarinnar, skora þessir flokkar og
leiðtogar þeirra á kjosendur fylkisins, að
að hafna henni, við í hönd farandi kosningar.
1 gegnum allan Iþann hávaða, og í gegnum
alt það bosningaryk, getur maður treyst kjós-
endunum til þess að meta heill og velferð
fylkisins, fram yfir ofurkapp þeirra manna,
f sem mest bugsa um völd og virðingar.
Stærsti mótstöðu-flokkurinn, bændaflokk-
urinn, leggur hvað mest kapp á að ná völdum.
Svo mikið, að hann hefir tekið inn í sig, og
boðið velkomna menn, sem með engu móti
geta talist þeim flokki til — menn, sem eru
fráhverfir bændastefnunni, og meira að segja
ganga beint á móti henni, svo eem R. W' Craig.
J. T. Murray, K.C., Newöomb, Peter McCallum
í Winnipeg, sem allir eru alþektir afturhalds-
menn og hafa neitað, að fylgja vínibanns-
stefnu bændanna. Talbot og Prefontain eru
alþektir afturhalds-seggir, ibáðir hafa einnig
smeygt sér inn til bændanna. Scgjum svo,
að afturhalds-flokkurinn hefði fjölmennasta.
flokkinn á þingi, hvar haldið þið þá, að þessir
menn mundu halla sér að?
Enn fremur mætti benda á, að P. A. Tal-
bot, Prefontain, Yakimichak, Hryhorczuk,
, Bachvniskis og Maron, eru allir persónulega
á móti aljþýðuskóla fyrirkomulagi fylkisins.
í íhópi bænda þingmanna- efnanna, eru að
minsta kosti tólf, sem hvorki geta talist í tölu
bænda, né heldbr eiga nokkuð sameiginlegt
með þeim. Menn sem aðeirts halda að þeir
geti flotið inn í emibætti með hreifing þeirri,
sem bændur 'hafa vakið.
öllpm hugsandi mönnum, keuiur saman
um, að það sé lífsspursmál að fá ábyggilega
1 stjórn, til þess að standa fyrir málum fylkis-
ins. Tlettur nú nokkrum manni í hug, að þó
að bændafliokkurinn yrði fjölmennastur ú næsta
þingi, að úr því liði, sem er sVo tilfinnanlega
■sundurþykt sjálfum sér, yrði hægt að mynda
ábyggilega stjórn?
Blaðið Free Press, sem fer oft nærri um
hvernig stjórnmálin standa, hefir kveðið upp
úr með það, að engin von sé til, að bændumir
nái meiri hluta þingsæta í fylkinuy enda vissu
þeir það áður, sem best “þektu til stjómmál-
anna, og allir vita, að það er frjálslyndi flokk-
urinn, undir stjóm Norrisar, sem sjálfsagður
er að verða mannflestur hinna flokkanna, ef
hann nær ekki yfirburðum yfir þá alla. — Það
er því ekki aðeins hyggilegt, fyrir alla þá, sem
reynda og ábyggilega stjóm vilja hafa og bera
/ hag fylkisins fyrst fyrir brjósti, að greiða at-
kvæði með þingmannaefnum frjálslynda flokks-
ins, heldur blátt áfram sjálfsögð skylda.
--------o--------
Náttúruauður fylkisins.
í fimtíu ár hefir Manitoba fylki verið að
berjast við að fá yfirráð yfir náttúruauði sín-
um. Hver stjórnin á fætur annari hefir reynt
það, en ekki tekist. Hver sendinefndin á
fætur annari, hefir verið send til Ottawa, en
árangurslaust; þeir sátu fastir við sinn keip
þar eystra og skelltu skolleyrum við öllum
kröfum fylkisins í þessu efni.
Þegar Norrisstjórnin kom til valda, lofaði
hún að fylgja því máli fram eftir mætti, og
það hefir hún gert svikalaust, eins og alt ann-
að, sem hún lofaðþ
Eftir að málið hafði verið undirbúið og,
MacKeneie King, var kominn til valda, fóru
þeir stjómarformaður Norris og fyrverandi
dómsmálaráðherra Thlos. H. Johnson, austur
til Ottawa, og innan viku vom samningar
komnir á í öllum gmndvallar atriðum í þessu
erfiða máli. Nú er eftir að fullgjöra þá
samninga. — Hver finst yður að sé líklegasti
maðurinn til þess að gjöra það? Þið segið
máske, að það ætti nú að standa á sama hver
það gerði, en við mennimir emm nú einu sinni
i.svo gerðir, að þegar um ágreiningsmál er að
ræða, þá tekst oss betur að jafna þau við þá,
sem oss eru andlega skvldir heldur en þá, sem
fjami oss em hugsanalega og óvinveittir.
Norris er því líklegasti maðurinn í öllu
fylkinu til þess að leiða það mál farsællega
til lykta,"og þó það væri ekki neins annars
vegna, þá ættu fylkisbúar að istyrkja höndui;
hans, og framtíðarvelferð 'þeesa fylkis, með
því að senda Norris og fylgjendur hans með
yfirgnæfandi meiri hluta á næsta fvlkisþing.
--------o--------
Luigi Facta.
Núverandi stjórnarformaður ítölsku
þjóðarinnar, Luigi FaCta, er af mörgum talinn
að vera einn þeirra allra eihkennilegustu,
stjómmálamanna, er um þessar mundir fara
með völd í Norðurálfunni. Hann er yfirlæt-
islausari og lifir einfaldara lífi, en aðrir menn
í slíkri stöðu og ýmsir kalla hann “hinj» hvísl-
andi ráðgjafa”, sökum þess, hve tamt honum
er að tala í hálfum hljóðum. Það stendur
þó öldungis á sama í ‘hvaða stórhýsi að Facta
talar, hvfsl hans á langtum greiðari aðgang inn
að hjarta áheyrendanna, en hróp og hár'eysti
þeirra þjóðmálaskúma, er aðeins hafa fram
að bera: “Orð, orð, innantóm.”
Það var í raun og vera Giolitti, sem upp-
götvaði Facta og fann að í þessum feimna og
óframfærna manni, lá falinn eldur, er ekki
þurfti nema lítið að róta við, til þess að hann
blossaði upp. Andstæðingar Faota stjóraar-
formanns, hafa haldið því fram, að þfegar alt
kæmi til alls, væri hann ekki annað en auð-
sveipur vikadrengur fyrir Giolitti. En þeir,
sem hnútunum eru kunnugastir vita, að slíkt
er hin mesta fjarstæða. Maðurinn, þótt hæg-
fara sýnist, er sjálfstæðari og fastari fyrir en
®vo, að hann láti leiðast af nokkmm samistarfs-
manna ,sinna, nema því aðeins, að skoðanim-
ar falli í öllum meginatriðum saman, og þá er
það í rauninni ekki hann, sem leiddur er, heldur
hefir hann með lempni sinni og hógværð, fengið
aðra, jafnvel óafvitandi til fylgdar við sig.
Facta istendur rétt á sextugu. Hann er mjög
tekin að grána á hár. Þó er andlitið unglegt
og skerpa augnanna ekki minstu vitund farin
að láta sig. Hinn nýji istjórnarformaður
ítölsku þjóðarinnar, er lögfræðingur og það
meira en að nafninu til. Hann er meira að
segja talinn einn sá allra snjallasti málaflutn-
ingsmaður, sem þjóðin á til í eigu sinni. Hann
er rökfastur og skarpskygn og Ihfeldur ávalt
jafnvæginu. Það er ekki á hvers manns færi,
að reita Facta til reiði, — er í rauninni ógjöm-
ingur. Hugurinn er ávalt bundinn við mál-
efnið sjálft. Alt annað lætur hann eins og
vind um eym þjóta. Viðmótsþýðleikinn ger-
ir það að verkum, að Facta getur nær sem vera
vill, unnið í ótruífluðu samræmi, við jafnvel
sína allra bitrustu mótstöðumenn á sviði
stjómmálanna. Hann slær vopnin úr hönd-
um þeirra, með sinni hógværaí röksemda-
færslu og “hvíslinu”, sem hann er svíffrægur
fyrir.
Dagblöðin ítölsku fullyrða, ,að sambandi
þeirra 'Facta og Giolitti, sé svipað háttað og
á sér stað milli kennara og lærisveins, þar
sem alt er eins og það á að vera. Facta hef-
ir tekið Giolitti sér til fyrirmyndar, án þess
þó að láta isér nokkru sinni koma til hugar að
stæla hann. Giolifcti skoðar hinn nýja stjóm-
arformannJ ,sem réttan og sléttan jafningja.
En Facta er á hinn bóginn sannfærður um, að
GiWitti standi sér að öllu leyti framar, og fer
Iheldur ekki í neina launkofa með þá skoðun
sína. Giolitti er strangur reglumaður á öll-
um sviðum; hann hvorki reykir né neytir á-
fengis, Ifeggur sér sjaldan kjöt til munns og
gengur undantekningarlaust snemma til hvílu.
Flestum þeim háttum fvrirrennara sínis, hefir
Facta dyggilega fylgt, að því einu undanteknu,
að hann hefir aldrei gengið í algert kjöt-
blndindi. Hanu er göngugarpur hinn mesti
og brattsækjnn vel. Hafa þeir Giolitti upplifað
margt þgleymanlegt æfintýri á gönguför sam-
an og hvílt lúin bein í hljóðum Alpa-lundum.
Facta stjórnarformaður er mikilmenni.
TJm það eru samþjóðarmenn hans eigi aðeins
að mestu leyti sammála, heldur hfefir hann
hlotið slíka viðurkenningu víðsvegar út um
heim. Sjálfur segist hann vera réttur o£
sléttur meðalmaður og hreint ekki meira.
Það er sagt, að sumir menn beri bros á
vör æfina á enda. Facta stjórnarformaður er
ekki einn af þeim. Hann brosir með augun-
um, dökku og djúpu augunum, vitnunum ó-
tvíræðu um sálarhitann og mannúðina, er
innifyrir býr.
“Hvaða eiginleikar eru það í fari Facta,
er gera hann flestum mönnum fremur sann-
færandi”, spurði Nitti einhverju sinni. “Eg
hefi brotið heilann yfir því”, svaraði Orlando,
“en eg held það sé hógværðin, þessi óviðjafn-
anlega hógværð, sem fylgir honum eins og
skugginn,. hvert sem hann fer.
E.P.J.
Kosningarnar í St.
George.
(NiSurlag.)
Fylgismenn séra Alberts virð-
ast láta sér mjög ant um að þing-
mannsefnin séu borin saman; og
“Indepentent—Liiberal-ConservaK
tive- Farmer- Progressive” blaðið
Heimskringla segir að kjósendur
muni krefjast þess að þeir séu
bornir saman. Eg byrjaði þann
saman/burð í fyrriparti þessarar
greinar og skal nú halda honum
áfram.
'Meðan ,SkJúli Sigfússon sat á
þingi (eitt kjörtímabil) útvegaði
hann $157.279,00 til vegagerða í
kjördæminu og sá svo um að verk-
ið væri unnið undir umsjón sveit-
anna sjálfra alstaðar þar sem því
varð viðkomið. Eins og áður er
tekið fram er það einróma álit
allra, vina jafnt sem óvina, að
að Vhann hafi fjallað um alt þetta
fé með stakri ráðvendni.
Hann útvegaði fé til þess að
sjá um að lagðar væru 250 milur
af talþráðum í kjördæminu og
munu flestir kjósendur gera sér
grein fyrir þeim þægindum sem
það veitir.
Hann barðist fyrir og fékk því
framgengt að vegastæði var keypt
fyrlr þjóðveg meðfram C. N. R.
brautinni frá Deer Horn til Fair-
ford árinnar, þar sem lagður verð-
ur 100 mílna langur þjóðvegur.
Hann lét mæla Fairford ána ná-
kvæmlega og eru prentaðir upp-
drættir af þeim mælingum geymd-
í Ottawa og Winnipeg; var þetta
gert til undirbúnings undir það að
dýpka Fairfórd ána og þannig að
lækka Manitobavatnið. pegar
þeir verða báðir komnir undir
græna torfu Skúli og Albert, þá
verða þessi verk og árangur þeirra
talandi vitni um það hvort St.
George hafi ekki átt trúan og
framkvæmdasaman þingmann 19-
15—1920.------
Frá því er skýrt í Voröld að
Skúli hafi ekki fylgt öllum þeim
almennu máluim sem eg fyrir mitt
leyti óskaði að hann hefði fylgt.
pá skoðun hefin eg enn, samt
raskar það engan veginn þeim
sannleika að hann var trúr og
nýtur þingmaður kjördæmi sínu.
Eg hefi að ejns talið sumt af störf-
um hans fyrir kjördæmið, að ó-
gleymdu því hve fús hann var til
leiðbeininga, ferðalaga og lið-
veizlu, hvort heldur var í þarfir
héraðsins eða einstakra manna.
Auk þeirra mála sem kjördæmið
snerta einvörðungu, fylgdi hann
og greiddi atkvæði með mörgum
þeim malum er almenning varða
og mikils eru verð; skal nokkurra
þeirra minst síðar. En sá sem
annað eins hefir gjört fyrir kjör-
dæmi sitt, má sannarlega teljast
nýtur þingmaður, þótt hann hafi
hvorki flutt langar ræður eða
margar.
Til samanburðar er fróðlegt að
vita hvað séra Albert hefir gert
það hálfa tímabil sem hann sat á
•þingi. Eftir því sem eg bezt
veit er það alls ykki neitt. Hann
hefir oft talað og talað vel, en orð
hans urðu hvorki að vegum til
greiðari ferðalaga, né bitum til
saðnings ekkjum og munaðarleys-
ingjum, ekki heldur að talþráðum
kjördæminu til nota eða bændum
bútoætir að nokkru leyti. pað er
satt að lítt mögulegt var að koma
fram málum meðan hann sat á
þingi, og hefir hann þar sann-
gjarnar málsbætur. En hverju
reyndi hann að koma á framfæri?
Hvaða frumvörp eða tiillögur bar
hann fram? Hvaða málum barð-
ist hann fyrir kjördæminu í hag?
Viðleitnina hefði þó mátt virða
hefði um eitthvað þvílíkt verið að
ræða. Hafi hann flutt nokkur
mikilsvarðandi mál fyrir kjör-
dæmið og fylgt því fram til
sreitu þá verð eg að játa það að
eg hefi gleymt því. Ef til vill
muna einhverjir aðrir betur — sé
þar eitthvað að muna. Aðalat-
riðið er ekki hverju hann gat kom-
ið fram heldur hitt hvað hann
reyndi að gera; hverju hann barð-
ist fyrir í þágu kjördæmisins.
Eftir því hlýtur hann að dæmast
og hver annar þingmaður sem með
sanngirni er dæmdur.
Séra Albert hefir lesið upp á
fundum sínum ummæli mín í Vor-
öld um Skúla Sigfússon 1920.
Hann er frjáls að því. Eg hefi
þegar skýrt þar afstöðu mlna og
læt það nægja, það er sannleikur
enn eins og það var þá að eg hefði
viljað sjá Skúla ljá fylgi sitt
sumum málum sem hann -lét af-
skiftalaus; en það raskar því
ekki sem hér hefir verið sagt. pá
hafði eg meiri trú á séra Albert,
þá var hann órejmdur — nú þekki
eg hann betur.
Séra Albert flaggar með þau
ummæli mín í Voröld að eg telji
klafatímabilið um garð gengið.
Eg hefi sömu skoðun enn; munur-
inn er nú einungis sá að þá hélt
eg að séra Albert mundi engan
klafa þola; nú hefi eg sannreynt
það að hann unir vel klafanum,
bara að það sé Crerar-Bancroft-
Ashdown klafi,. “Bara ef lúsin
íslenzk er, er þér bitið sómi."
Á fundi á Gimli mælti séra Al-
bert þessi stóru og velsögðu orð
árið 1917: “Margt getur komið
fyrir í pólitík og öðrum málum en
eitt getur aldrei komið fyrir;
það er að eg eða nokkur annar
frjálshugsandi maður beri nokkru
sinni traust eða tiltrú til nokkurs
manns, sem á svo mikið þrællyndi
í sálu sinni að hann ljær her-
skyldumálinu fylgi og atkvæði. —
Atkvæði manns er helgur dómur
Og að kasta því herskyldumegin
er sama sem að hrækja framan í
ásjónu frelsisgyðjunnar.” Mér
þótti þetta svo vel sagt að eg
skrifaði það á blað höfundinum til
hróss.
En svo batt þessi sami maður
kiafa um háls sér 1921, svo ræki-
lega og óleysanlega að hann þótt-
ist bera traust og tiltrú til þess
manns, sem átti svo mikið þræl-
lyndi í sálu sinni að hann léði her-
skyldunni fylgi sitt og atkvæði og,
Electro Gasoline
“Besl by Every lesl”
pcssi Gasolía endist yfir mestan mílufjölda og
fyrirbyggir ólag á mótornum.
Skjót Afgreiðsla hjá vorum Sjö
Service Stations:
Sérstök þægindi við fylling og hreinsun Transmissions
og Crank Case
No. 1. Corner Portage og Maryland.
N. 2. Main Street, gegnt Union Depot.
No. 3. McDermot og Rorie, Sts., gegnt Gr. Exchange.
No. 4. Portage Ave. og Kennedy St.
No. 5. Rupert og King, bak við McLaren Hotel.
No.6. Osbome og Stradbrooke St.
No. 7. Main Street North og Stella Ave.
Einnig til sölu hjá eftirgreindum Garages:
Willys-Overland, Cor. Portage og Marylana.
Cadillac Motor Sales, 310 Carlton.
Imperial Garage, Opp. Amphitheatre.
Biðjið kaupmann yðar um:
Buffalo English Motor Olíu, Tractorlene Olíu og Greases.
Prairie Gity Oil Go., Ltd.
Phone A 6341 601-6 Somerset Building