Lögberg - 07.09.1922, Qupperneq 2

LOGBERG. FIMTUDAGINN
7. SEPTEMBER 1922.
Yfir Vatnajökul og
Sprengisand.
Ferðasögu þá, sem hér fer á
eftir, skrifaði eg fyrir beiðni
hins mæta kollega míns og vin-
ar, Steingríms Matthíassonar hér
aðs'læknirs á Akureyri. CEtlaði
hann upphaflega að slást í för-
ina og kanna þessa fáförnu og
lítt þektu leið, en hindraðist
vegna sjúkdóms. Eg varð hins-
vegar að leggja alt kapp á að
komast á sem stystum tíma úr
heyrði, en nú má tæpast nefna. sennilegra, því að norðvestur
Við urðum að fylgja nýjum sið undir Laugarfellinu er volg laug
og borða brauð og vatn, þótt létt og haglendistorfa, grösug en lít-
sé í maga. — Við sveittumst í il, hallandi móti vestri. Er þama
sólskininu upp brattar brekkurn- besti tjaldstaður, enda merktur
ar og hestarnir klifu á eftir. þannig á kortinu. Eigi höfðum
Strax á neðstu fjarðardalsbrún við verið lengur en 2 tíma á leið-
náði þokan okkur og huldi alla inni þangað frá Geldingsá, enda
útsýn upp að Sánkti Pétri. pað er greiðfær vegur — smásteinótt-
varða á hábrúninni á Vatnahjalla ar sandöldur.
fjarðarmegin, með sæti (eða aft-l Undir Laugarfelli. Við áðum
ari) móti suðri. Einhver illa y2 tíma við laugina og drukkum
innrættur náungi hafði móðgíTS úr henni. Hún er að því leyti
karlinn með beinakerlingarvísu, frábrugðin öðrum laugum, sem egj rangUriaust,
sem kvenkendi hann eins og hann hefi séð, að hún kemur upp í undan
Aldrei kent gigtar
hið minsta.
Síðan eg tók “Fruit-a-tives’1
hið fræga ávaxtalyf.
O. Box 123, Parrsboro, N.
S.
“Eg þjáðist af gigt í fimm ár,
var stundum svo slæmur, að eg
sandinum, í lítilfjörlegt haglendi
við Hreysiskvísl, að aflíðandi nóni
Voru það fyrstu hagarnir síðan
undir Laugarfelli, en hestarnir
litu vart við því, þó soltnir væru,
heldur stóðu þeir í höm fyrir
rigningunni. Við héldum þá
bráðlega áfram, og stundu síðar
komumst við í Eyvindarver, eftir
hraða reið móti veðrinu.
1 Eyvindarveri. Eyvindarver er
„„ „o1 j: væn beinakerhng, en ekki — karl steinþro, a að giska
Eyjafirði í Arnessyslu og valdi , ® ® . . ,
|— og var það vorkunn þeim langri V2 stiku ibreiðri og jafn
Sánkti Pétri.
því beinustu og stytstu leið, enda
var eg ekki nema 2V2 sólarhring
á leiðinni milli bygða, án þess
að ofgera hestunum, sem voru þó var komið
ekki nema 2 að tölu.
Leiðinni — inst úr Eyjafjarð-
gat ekki fylgt fötum. Reyndi lítil flóamýri, umgirt melöldum
yms auglýst meðul og lækna á- iá >rja vfgu’ en pjorsa a einn veg.
gigtin lét ekkerUPað er a stærð vlð moðaltun eða
rúmlega það. í miðju verinu eru
tóftirnar. !par áðum við í góð-
2 stikna “áxið 1916, sá eg auglýsingu . , , ,.
* um höcfum. — Af mielunum yfir
- - um, að “Fruit-a-tives læknuðu UI1 11W«U ,
djúpri, alveg sem steypt að und-| gigltf eg fékk mér öakju og fór að lita, var sem fjarbreiða væri
Kl. var þá 12 á hádegi er þar ir la?i Tr. Gunnarssonar til að. strax að batna; hélt þessu áfram fyrir í “* * "
parna hjá Sánkti Pétri rofaði SKlllI0: Leyfið
pfurlítið í þokuna og sáust þá drekka’’. Vatmð ca. 30-40o heitt,
rr\...... -* Urðarvötn (Ullarvötn á kortinu) Dálítið kiPPk°m ■unnan við laug-
arbotm suður a Sprengisandsveg, 1{+;i „mlír;n(rfi „r6* ina erl1 tóftir, sem Hjálmar
austan Hofsjökuls - er fyrst |1 1 nefndi “Seltóftir”. Er mælt, að
Guðmundur ríki á M'öðruvöllum
verinu. Kallaði eg til
vatna hestunum. Vantar að einsj ;'sexmármðí, þar tíi eg var orðinn Hjálmars, að löng yrði smala-j
; skiltið: “Leyfið hestunum aðj ajheiu/’ menska í
•Tohn E. Guilderson.
50 c. hylkið, 6 fyrir
austan Hofsjokuls — er fyrst ’ ’ . .,
greinilega lýst í heild af Daniel urlausum melotdum: en, brekk’
Bruun, sem kannaði hana sum-|#
urnar, sem við höfum nýskeð far-.
okkur katl katt ’Þar 1 sell>
Eyvindarver. En um
leið litu kindurnar upp hver af
annari og gerðust ærið hálslang-
$2,50, ar. pað voru um 40 svanir, þeim
Copenhagen
Vér ábyrgj-
umst þafi aðj
vera algjörlegí)
hreint, og það|
bv/.ta tóbak
heimi.
c?penííagen#
■ SNUFF
Ljúftengt og
endingar gott,
| af því það er
húið til úr safa
miklu en miídu
tóbakslauft
MUNNTOBAK
reynsluskerfur 25 c. Fæst í öll- Varð eigi ibilt við komu okkar.
bleytunni og hitað sér mjólk og
mat á sprittsuðutækjunum og
om lyfjabúðum, eða beint frájFærðu sig að eins undan er við j hvílst eftir erfiði dagsins. Hjálm-
Fruit-a-tives Limited, Ottawa.
arið 1902 að tilhlutum Páls ið ^e?fRtnVjyrún erýttar oe ó- Klukkan var ekki meira en 8,
Briems amtmanns og er ^81”*10 j greiðfœrar norður 0g niður í besta veður’ en tekið að kólna og hlið. Riðum við fyrst yfir nefnd-
22?e22S8^ hSÍ‘fró í rtmu P° voru >ær verstu *** “ * Jtífí'f lí HáÖldur* ^ VÖtnum hafi' verTð'þrjú samstæð hús Er'oJið húsaskjólsins aðnjótandi
fnnryfir’sprengillnd ^ ruddar> er mér hulin «áta> ■ ° - Þ ' þV’ fullsnemt milli norðurs og suðuns. Sunnan hafl T rvAXu ir-f i.w n Aff in Q oftír A\rcrcra Fvl crr\ r\cr
komum nær og löbbuðu norðvest- j Rr hafði eg orðið að skjjja við, mér
ur úr verinu. jtil mikilla leiðinda. Hefði gefið
Kofatóftirnar eru litlar og o-1 , -
-r._. -— ------- . ., _ , mikið til, að hann hefði getað
Deila þær vötnum ^eimlegar. po ma sja að þar
engisand til að sj'á hvernig Hjálmar gat rataí5 | ruðn! a« setjast að, enda áformað að undi,r þeim taka við sv0 nefnd þar eflaust mjög fallegt i góðu yfir nóttina, eftir dygga fylgd og
steð' a sama hatt * ,okunniKúr því að eng. komast alla leið að Sóleyjarhöfða pjórsárdrög| með smáum upp- sky*ni> með ut«yni (um skarð!ð, 1 .*ó«a samveru, i stað þess að fara
■ii vert vi« Kialvetr næsta dag, helst með viðkomu- sprettukvislum( sem renna til gy melunum) beint yfir 1 Hofsjok- j til ,baka og ,liggja úti. Hann var
út vörður og
og hann hafði gert við Kjalveg ,
1898. Kjalvegur var v&rtator inn var_*°us 0 lnn a ml *’ ' stað og dvöl undir Arnarfelli | Féru,m við yfir jfá stærstu ~er ul> Arnarfe11 hið mikla blas'jgkagfirðingur í húð og hár, mein-
r ra öariKti retri suour yiir w-i,i0 J _ nnHi vi« F.n íivprs vAoma bvcrði
1899 og Sprengisandur ««•<?).: ;» W»« mikla. Hjílmar haf8i i'kemur ,engat norhaustan.
en þessari leið hefir enn enginn oldurnar hoíðum við þokusiæðing. fjallgöngunj_ undanfarin, ár séð j Pokan úrkoman hélst
aómi verið sýndur enóa þótt hú„V»™Þ",Wl«.dl »Hka langt annaan Laug r vl8 hö(5um grei5færa 'meU,
hggj beinast við ur Eyjafirð! og^egur, og hofðum ekki lengi arfel)s Qg við vorum norðan.'komum við alt j einu ^ tjörnum
andi við. En hvers vegna bygði
Eyvindur kofann mitt úti í mýr- fyndlnn °* ha«mæltur - seum-
arfeni? Eða var það öðruvísi þá? l'ega eitthvað í ætt við nafna sinn
Vi? komumst að því, að ekki frá Bólu. — Eftir að áin var
um. par er mjög fallegt og
víða skógi vaxið. Vogurinn var
altaf að skýrast og girðingar —
þvergirðingar á veginum — urðu
vottur þess, að skamt væri til
mannabygða, enda kom að því,
að eg sá rjúka á sveitabæ undir
brattri hlíð — það var við Skriðu-
fell. T
Skriðufell. Kl. var 7 er eg
kom í bygð, eftir 13 tíma hvíldar-
litla ferð frá Bólstað. Eg hafði
hlakkað mikið til að koma til
bæja og sérstaklega til að heim-
í Eyjafjörð, í og frá Árnes- og rlfili5 fVr en vlð komum að vorðu Taldi hann klukkustund- með sandbleytu í kring Sýndust var ‘skeiðriðið né skjóthlaupið að þrófuð, snéri hann við, þorði ekki sækja kunningja minn Pál Steins-
Rangárvalla-sýslum. — Fyrir á- sem Kerling nefmst vestan i ar ferg og reyndigt það rétt vera.1 þær sem st6r vötn f j,okunni sem kofanum fyrir kaldum — mýrin að vera vestan hennar næturiangt 1 '
eggjan Steingríms Matthíasson- eaUm «2 breiðum as bagöi Fórum vig þ& gu8ur milli Laug-jaltaf var hin þéttasta Eftir’tals- einskonar si'kis viKgirðing um ef hún skyldi vaxa enn meir
ar héraðslæknis kemur nú lýsing Hjalmar mer, að sa as bæri hæst arfellg & vinstri hönd og Laugar- verðar kr6kaleiðir komumst við á kofann- Hafi Eyvindur hlaup-
greiðfær- milli ,þeirra( en brátt skeði mjög ið uppi svani í sárum þá
var
son á Ásólfsstöðum, sem eg vissi
| allra manna gestrisnastan heim
! að sækja. En eg gat ekki riðið
Eg var þvi einn i kofanum um fram hj. fyrata ,bænuni) sem eg
af þessari leið fyrir almennings-,á Vatnahjalla. Og er nú þok- fells,hnúks á hœgri>
sjónir og fer ekki erindisleysu, an hvarf, sa suðu{ yfir groður- ar melöldur ! me'Tíegt. —Tið ^mum * alt l einni& s'u björg nærtæk. En hve nóttina og dreymdi húsbændurn- kom til af fjol,iunum. Eg varð
ef hún gæti hvatt einhvern til iausar oldur sanda —• alt Náttstaður. Haglendi það, sem einu út úr þokunni eins og út mar?ar mannhœðir skyldi snjór-|ar þar, Sigurð og Guðbjörgu, sem þó að spyrja til vegar og fá mjólk
fjallfarar eða leiðbeint á þeirri suður að Hofsjökli. — Kerling- vJð funduTO) va,r við Uppsprettu-! um dvr é húsi Rokan stóð sem ir'n hafa verið ofan á kofamæn- ■ gerðu mér allan greiða líkt og að drekka. Ung og blómleg
leið, sem farin var og verið hef- arskömmin var vísulaus og
ir ómaklega fáfarin hingað til. Hjálmari að hann yrði, sem goð- gengur guður úr Laugarfelli.! hliðar sv0 langt sem
Frá Akureyri. priðjudagurinn gefa henni einn kviðling.
24. ágúst 1920 rann upp heiður' rr.,
og hreinn, með hressandi sunn- .-f J j . ',,t ^08”11’ Skj0 var þar sæmil€srt> megin voru Sprengisandsvorð-
arvindi - brakandi þerri. ;«reiðfæra sanda í SSV a átta- en votlent> þar sem skjólið Var!urnar j beinni roð til beggja
xt- . Vlta og &ekk í?reiðle£a þvl frem- best — yið 8ettumst að í laut handa svo lanet sem aUwað eVeði
Nu er faKurt a fJ°iium UPP! ur var undanhalt. Stefndum við uppi undir ásunum, settum hvilu- við f6rum vfir’ ilið 0 hvildum iat- >vert á móti rigndi aldrei svefninum,
— og eg af stað með vini minum nú á miðian Hofsjökul, því að pokana fremst í hana en hestana \ - • . - ■ .. -- —* ---- -•'* -* -----
r„ okólahróður Steinbóri Guð- ‘ * * i- p0Kana Iremsi: 1 nana> en nesrana hja einm þeirra og tókum okkur
og skoiaDroöur, bteinþori ouö engar eru vorður eða vegamerki j hana ofar> j,ar sem hún var bita
mundssyni skolastjora. Hann á Vatnahjalla onnur en þaU( sem stærri) dýpri 0g votlendari,
hafði með miklum erfiðismunum, uegar eru nefnd. Sá nú framund- meira var haiglendi. ,f Sjón-,megin bið gilið
en enn þá meiri dugnaði utveg- an vatnadrög nokkur, sem á deildarhringnum höfðum við háar j ,, . .
að ser graa reiðhryssu til að hægri hond virtust mynda gH og melöldur j guðri (Háöldur) og , / Í‘ • A í* . í u f
, ; ferðamaðurinn feginn að hafa
lindir nokkrar vestan í ás, er,þéttur — beinn —veggur á báðar
inum á veturna?
fól'kið á Torfufelli. Sagði kon- b6ndadottir kom til dyra og ban.ð
- c—o-- ------ -- ----=---------j Hiioar, svo langL sem Sa. t..* , ... . , . i ... .- , , - ,
aö Haglendið sýnist gott til að sjá,!fram undan fótum ,hestanna var ,111111111, leið nu betur’ iJ,ott, >eir,mer a feið næsta dag‘ Pað! hvort eg vildi! Sjaldan hefir mér
en reyndist lélegt við nánari litið gil en á barmi bess hinu homuðu sig 1 veðrinu var þó hag-jværi ekki svo oft, sem þau fengju bragðast það betur en í þetta sinn
F Niður að Sóleyjarhöfða. Hest-1 an, að Sigurður sinn mundi fylgja m6r til stofu upp á skyr. Skyr?
____1.!* — .1» ~4- 1 '44 1 A loi* „mtitn A r* r>r,:X .... « . . i . /*• ... / .
Úrkoma var þar ekki telj-
og andi, en veggurinn hélst hinu-
lendið alt of freistandi, svo þeir, gesti, að annaðhvort væri að þau j og sannfærðist eg enn á ný um
kroppuðu, með afturendann í reyndu að geriða fyrir þeim fáu hvilik ágætisfæða nýtt og gott
veðrið. — Á veðrinu var ekkert sem kæmu. pótti mér vel í skyr er_ — Hvað er langt til Ás-
en einkennlegur | 61fsstaða( spurði eg. 10 mínútna
fierð. — Eruð þér læknirinn,
p„ vaknaði 1 spurði hún. Já, ihvernig viss-
uð þér að mín var von. — Jú ma5-
meir en nú. Við tókum nú að. draumur er eg vaknaði.
blotna til muna undir olíufötun-
um. Vatnið komst niður með
fylgja mér úr garði. Eg þekti dalverpi, er gengi frá suðaustri Laugavatnshnúk í norðvestri, en ... . , . „ . .
hestana mina duglegir ungir til norðvesturs og síðar norður. framundan flaíneskja með ®má- 'Jj"* r V' * L*V° - —..........—- - ,
ferðahestar, 6 vetra baðir, hofðu Var j,að jokulsá eystri j Skaga- Isekjarsprænum, sem hurfu við ™arf ram Ja af e2urð nattur- íhönd, prðu altaf stærri og greini-: f. ð 6ðsIeva
feng.ð besta re.ðhestauppeld. en firði, sem kemur úr Hofsjökli og Sandhóla nokkra, er bar í norð- ** 7" le?ri’ 0!? er við náðum Sóleyjar- mynd af kofanum og h.taö. mer «
reyndust viljadauf.r. - Mer le.st Geldingsá, sem í hana fellur að austurhornið á Hofsjökli. Og i !* að,haMa . stefnUnni- höfða, urn miðaftansbil, var Kl^kkan sex tók eg * da*’
fjörlegn a re.ðhryssu_ Ste.nþors austan. við GeWingsá er göngu vegtri Qg suðvestri lokaði Hofs- 6hv*ð , * * Jí, -• ^ * Pjórsá >ar komin saman 1 tvær i hestana og lagði af stað eftir að ar’ að
og aður en hann kæmi og sæi kofi 0g hestahagi og þangað var jökull sjóndeildarhringnum. g ja vorðurnar au8að- geigvænlcga stórar og breiðar - - •■ • ......... —-n
Næsti morgunn.
, ,, ,,, , , . er birti í strompinn, skreið úr
halsmal.nu þott barðastor.r væru kanum og gægðist út K1. var 'ur hefir ná orðið var við >að 1
•hattarair t.l hl.fðar. Sl.kt steypi- þ& g> gólin var að koma upp yfir dag. (Hver þremillinn hugs-
regn hefir Hafstein varla dreymt, Vatnajokli og himnesk blíða. - aði e£. *«* að fJandinn hafi nú
um á Kaldadal. r- V.ð saum nu,;En >au viðbrigði _ Hestarnir hiauPið í einbverja beljuna og
að pjórsárkvíslarnar á hæ«ri ; voru kyrrir; eg færði þá í haga | fyteiunni minni svo verið kent
n*Oini- ' Tólt ___ XT^i \ I?n Lo'X ,V» oíxJ Oöm
mynd af kofanum og hítaði mérj
um. — Nei.) En það hafði sem
sé skeð sú nýlunda þar í bygðinr.i
, , .......... _ _ . ,----- sjóndeildarhringnum. _____________ _ , , ,,,, —-------
hana, sa eg mer leik á borði og.ferðinni heitið og — komið þeg- Hann síóð þar hár og hrikálegur ^ . rU, SV° SE Sronar nattur' kvíslar. Átti eflaust rigningin
skifta og léK hann hafa grána ar k]. var 4 um daginn. f rúmri milu fjarlægð með mjall- Unn.1( enda oftast ur.>vl efni> sem mikinn þátt í því, að hún hafði
minn í staðinn. Var mér skemt Við Geldingsá. f Geldingsá er hvita, slétta fannbreiðuna yfir Jnr h?ndl ®r a >eim stað’ Séu hlaupið svo fram.
þegar hann var að dáðst að fjöri tært bergvatn. Hún er nokkuð kolsvörtum, úfnum klettasnösun- >ær Vel gerðar nytur ferðamað', Yfi
þess gráa, sem eg sat á. — En minni en Glerá> en þó fyrgta nm ,urlnn Pess’ seu >ær llia ^erð' i lítill ás með góðu haglendi, upp-1
hafa gengið eins vel frá kofanum
og eg gat.
Niður með pjórsá. En sú blíða
-... , _,. . ..._. '°g fegurð! Eg gat ekki far-
tíl L^mergóðu Send'i ippr|Íð NÚ Sá eg jökulska11-
enginn má við «11 u sjá, því að, vatnsfalliðTTeiðinni, sem*kalla “Nótt á háfjöllum. Eigi höfðum ar hálf hrundar> stuðiar >«* | runatega^er hann eyj^í pjóS. \..áð^ ArnarfeT^ °* ^
m kom kvn- «4 v,„___ ______________L , . að >v». að setja sinn þunglyndis- xii----- hans Arnarieii,
næst þegar við áðum kom kyn- má. par eru lika fyrstu hagarn. við fyr gengið frá heatunum og að >V1> að setJa ainn þunglyndis- Nú fellur hún öl] vestan -------------------------- SUðaustur úr Hofs-
ferð, hestanna upp prettunum ir. Hún rennur frá ASA til VNV, tekið í sundur hvílupoka og leyst ffT ./ ,ve«farandann- nema i leysingum. Sjást >ess ' jökf. _8 dásamlega tignaHegf
Áð Torfufelh. Urn nonbil _ -þ. e. þVert á stefnu vegfar- frá malpokum, en þokubakkinn f a eg a minn egri o. s- merki , farveginum austan höfð- Vestan undir Vatnaiokli sáust
þcgar við logðum af stað, gerði andanS( og j,ess vegna 6gerlegt frá Vatnajokli þokaðist yfir Há- ' .. . an^ Vestan í höfðanum eru1 jö enkennilegir og fallegir
utangolu með þoku og urkomu og að verða ekki var við hana f oldurnar sunnan við okkur. Sveif En e,tt er vlst: Pær eru. enn >á vörður niður að ánni, og ná þær hnjúkar e„ 'fn ti°gsuðurs og
hélst urkoman a okkur inn 1 björtu. Ekkert gil er að henni, hanm strax yfir okkur, lokaði öllu. • , 1 a °e °fu nægjandl’ alveg á bakkann þar sem út í suðvestu’rs Holtamanna afréttir
Saurbæ. Borðuðum við þar skyr fyr en neðst( skömmu áður en útsýni og færði okkur úðaregn,' >að a að varða ve£ eins og skal leggja
og rjóma — í yfirlæti og sóma hún fellur { jokulsá. par> sem sem strax i,éttigt j verulega úr- >enna- Hann er greiðfær, stutt-1 fcvísllanna
hjá nýju prestskonunni og },að hefst( er ^áKtill hvammur. komu með snjóhraglanda og ur °£ kðður yíirferðar — að vísu ,hinumeginn eru vörður. — pjórs- ej t vlevma Dað
skildum þar. Reið eg þaðan f honum stendur kofinn alveg á krapi. Sáum við okkur það ráð er hann ekki vandrataðiur suður í á lleit enn ófrýnilegar út, er á _ kerline-arfiöll Aðrnm
til Æsustaða og var vel fagnað. árbakkanum. f hvamminum er vænlegast, að 'binda saman hest- hJortu> en erfiðari norðureftir. bakkann var komið. pað þurfti
Fanst mér eigi ofsögum sagt af mýrlendi og góðir hagar. En kof- ana og breiða yfir þá og skríða Er viðast ilt: að konjast ofan 1 Skaftfelling til að sjá, að ekki
rausn þess heimilis. . inn er st6r) nýreistur( að mestu sem akjótast í hvílupokana áður hotninn á Eyjafirði, annarstaðar Væri hún á sund landa á millumJ ^
Með því að dagur var að kvöldi lejrti fyrir forgongu og fé konu en við yrðum gagndrepa. Myrkr- en frá Sánkti Pétri. Ókunnugir pað skyldi nú brátt reyna, því daginn útsvnin
kominn, lögðu hjónin að mér að einnar fremst í Eyjafirði. Vildi ið færðist yfir 0g krapið lamdi mundu trauðla rata frá Geldings- að hinumeginn var kofinn —ivetrnrínn o-rei«nr
vera þar um nóttina. porði eg hún gera reiðhesti sínum minn- á hvílupokunum, sem voru klædd- á. norður yfir Vatnahjalla og sæluhúsið! fyrir kulda og ill-
það eigi vegna fylgdarmanns isvarða á þann hátt, að skýla fé- ir olíudúk. — Brátt dró úr lemj- hltta á Sankti Pétur, ef nokkuð viðri og torfærulaus vegur alla
míns, sem var inni í Hólagerði. lögum hans fyrir illviðrum í erf- andanum á .hvilupokana, _______ það væri að skygni. En þar er leið til bygða. — Áður en við iia
Bjóst jafnvel við að það gæti jðum fjallferðum — og mönnum var drepið léttara og léttara á þá >essi vegur er stuttur, og liggur reyndum ána tók eg alt sem ®nn dæma
evðilagt ferðalagið næsta dag. með( auðvitað! Enda ber kofinn og við urðum þess varir, að hvílu- sv0. heint við ur Eyjafirði 0g í Var þurt í töskunum, og setti það
Níels bóndi reið með mér að nafn hans og heitir Gráni. Hann pokalokið þyngdist og féll betur ^yj^f-í01^ t*1 suður- og norður- í ágæta, vatnshelda poka úr sára-
Torfufelli. Var dimt orðið af rúmar g hesta og 4 menn (til að ,hofðinU- _ j,að var hreinn ■ ferða> >a er >eim mun sjálfsagð- dúk, er eg hafði fengið gerða á
róttu. svo að eg settist þar að. nætur.hvíldar), er hár til risins snjór. En hlýjan í pokunum og ara ^ gera hann svo úr garðd, að Akureyri. Komu þeir þar
Eg fekk bestu^ viðtökur en og sæmilega bjartur, útbúinn þreytan hjálpuðust til að svæfa ferðamenn áræði að leggja á góðar ibarfir. bótt UDDrunales
hestunum slept á túnið. suðuáhöldum, Ijósmeti og fleira. okkur og þessi léttu og þéttu slög ;h3nn fyigdarlauat-
Yfir Vatnahjalla. Eg vaknaði AIt í besta standi og reglu. snjókornanna á pok’alokin urðu
í fyrsta skifti í sögu henn-
að bíll kom þjótandi og blás-
andi upp í gegnum hana alla —
upp að næst efsta bæ. — Ásólfs-
stöðum — með mönnum til móts
við mig. Fólkið stóð sem steini
lostið, (því þarna voru engir bíl-
vegir), og eg lika, þó ekki yfir
sem nú >essu,m viðburði, heldur af >ví, að
suðaustur úr Hofs- eg >arna — áður en eg vissi.af>
var kominn mitt inn í menning-
, svo langt sem augað eygði. Brátt
og eins á bakkanum gá eg enn eitt j norðvestn, sem
. — PJórs' eg sei
út, er á voru k
pað þur ti skáldum er ekki jeyfilegt að
reyna að lýsa þeim. — þarna fór
eg þvi 1 yndislegasta veðri allan
var töfrandi.
vegurinn greiður og glöggur, því
að auk varðnanna voru götuslóð-
» sui a w ar viðast ,hvar. Og ,þó þótti mér
Áður en við hann langur. Eftir kortinu að
voru ca. 50 km. frá Bólstað
til bæja, en síðar komst g að því,
að kofinn liggur 90 km. uppi í
* jóbygðum.
góðar jþarfir, þótt upprunailega | Er neðar kom var gil að pjórs-
væru þeir ætlaðir ti,l að koma í á, þröngur dalur og gliúfur að
_ t_________ “Morall” ferðarinnar. pað á að stað vatnsstígvéla í vatnaföllum, ánni. pað hefst með stórum
er sól skín i sali , klukkan mín Við snæddum þarna í sólskini sem svæfandi söngleikur í ómæJ- gera alt fil að herða hugi þeirra, á leiðinni. — Eystri kvíslin, sem, f°ssi. Liggur þá leiðin upp á
var þá 7, en TorfufeHsdduík^an a árbakkanum framan við kofan, anlegri næturkyrð öræfanna. sem llta föngunaraugum til ó- við vorum nú við, er talsvert j dalsbrúnina og frá ánni um
nærri 9. “Lítið efnilegur ferða 0g hvíldum í 1V2 tíma. i Næsta morgunn. Okkur varð bvgðanna og ekki einungis vanda breið og straumhörð og ,þó miklu ^ stuiid, en nálgast hana aftur þar
maður’ fanst mér eg vera og Eystri Pollar. Frá kofanum ekki svefnsamt um nóttina. fJallvegina., heldur einnig að mjórri en vestri kvíslin. (Hafði^em Tunguá fellur í hana. Aft-
spratt á fætur. En nú var alt fórum við ca. 5 mín. upp með Hestarnir voru ókyrrir, snerust hafa kofa við >á svo þétt, að fót- Kofoed Hansen ,sagt mér, að : ur Uggur leiðin frá ánni yfir
undirbúið. Hestarnir belgsaddir ánni, áður en við færum yfir um sjálfa sig og þrisvar varð ?ang'andi ferðalöngum sé engin væri sú eystri reið, þá væri hin.háan ás. Á vesturbrún hans er
á túninu og matur á borð b’orinn. hana, en nálega strax sunnan Hjálmar að færa þá, svo að þeir °fraun að ganga milli þeirra á það líka, með öðrum orðum jafn! gullfallegt. Sér þaðan hvernig
una.
— Bæir — fólk— bíll — nei,
eg vaknaði sem af værum draum.
Heillaður af fjöllunum bað eg
þess að mega heldur hverfa aft-
ur til öræfanna, og með heilum
huga tók eg undir með skáldinu:
Fjallalíf, nú þekki eg þig
þú hefir ekki gabbað mig:
Gunnlaugur Einarsson.
—Eimreiðin.
Húsbændur og folk alt á Torfu- við hana komum við í flóadrög snerust ekki ofan á okkur. —Kl.
felli var hið kurteisasta og gest- með smátjörnum, sem á kortinu 5 var nær fullljóst svo að við
ristnasta og greiddi fynr mer á eru nefndir Eystri Pollar. Var fórum úr pokunum. Var þá al-
alla lund. Var mér fylgt að Hóls- þar gamall áfangastaður á Ey- hvítt og snjóskán á pokunum.
Fylgdarmaður minn firðingaveífi. sem liggur þaðan Með deginum létti jelinu, en þok-
Hjalmar bondi porlaksson (Skag- vestur yfir Jökulsá eystri - vest-ían hélst með úrkomu hraglanda
írðingur) yar þá albúinn til far- ur yfir Jökulsá eystri — vestur °g þéttingskalda úr útsuðri og
ar °g k ’ ? f loEðum Vlð af stað- á Kjalveg norðan Hofsjökuls.! I-eystl snjóinn brátt. — Við dróg-
E tir há a klukkustund vor- Mátti greinilega sjá þess merki uni fram malpokana og lyfjaglas-
um við byrjaðir að fara upp úr á sléttu holti vestan við hag-jið, sem við átti, og hrestumst af
firðinum, hinn alkunna Eyfirð- lendið, því að þar taldi eg 18 reið- >ví og matnum. - Hvergi sá til
ingaveg, sem jöfnum höndum götur samliggjandi, sýnilega ó-llofts 0g útlitið var
nefnist Vatnahjallavegur. Byrjar notaðar í marga áratugi.
norðan Búrfells og
— sést skína í hana
hann með langri aflíðandi vall- Rétt vestan við holtið rennur
lendisbrekku, sem nefnist Há- Jökulsá eystri.
karlatorfa. Var þar stýfður skyr- Að LaugarfeUi. Við Eystri
hákarl úr hnefa í gömlum skeið- p0Ma eru vegamót. Eyfirðinga-
arferðum' Norðlendinga milli vegur Iiggur til vesturs eins og
Norður- og Suðurlands, og sjálf- áður er sagt, en okkar leið — tóm
sagt drukkið það, sem þá . til ar vegleysur — suðaustur, upp
______ • með Jökulsá sjálfr.i fyrst, en síð-
H| 1 FM HvI aB þjast at'ar. mef5 austurkvísl hennar. Er
I I L biæðadí og bóiginni nu stefnt á hnúka tvo, sem
f ; ! | xyiiiniaeð? Upp-,merktir eru á vegakorti Daniels
-skurður ðnauCsyn-, Bruun’g og nefndir Lauvaalda
Ointment veitir t>ér andir eins hjálp. ’ 80111 þarna er þaul-
60 cent hyikið hjá lyfcölum etsa frá kunnugur, segir eystri hnúkinn
Edmanson, Bates aná Co„ L.imited. nefndan Laugarfell en bann vost
Toronto. Reynslaskerfur sendur 6- _ • T ________- , ’ y vesi,-
keypis, ef nafn þeesa blaCs er tlltek- garfellshnúk. Er
lt og 2 centa frlmerkl aent.
það
ískyggilegt.
Okkur kom saman um, að vart
myndi svo bráðs óveðurs að vænta
að ekki hefðum við okkur suður
á Sprengisandsveg, og hann suð-
ur með vörðum, enda var engin
loftvog i förinni til að telja úr
okkur kjark. Hinsvegar var föst
vindstaða og tveir áttavitar til
að tryggja rétta stefnu. í slíkri
þcku og iHviðri þótti okkur óálit-
legt að fara í Arnafell, enda ekk-
ert keppikefli að vera þar nema í
góðu veðri.
Yfir Háöldur og pjórsárdrög.
Við bjuggum í snatri upp á hest-
a^a, og héldum af stað kl. í SSA.
dag. — Og það á að gera meira, djúpar báðar) Leist mér betur pjórsá á síðasta augnabliki, áður
það á að setja léttar, litlar ferj. að fara neðar yfir austurkvíslina en hún felliur norðan Búrfells,
ur á þær ár, sem tálmunum geta en vörðurnar sögðu til og reyndi sna-rbeygir suður og fellur suður
valdið. (pær eru sárfáar, svo Hjálmar hana þar og fékk hana austan Búrfells og fer suður
ko-stnaðurinn yrði aldrei mikill). lengst af á miðjar siður og í tagl-:fyrir >að, en yfir beygjunni —
Ef þetta yrði framkvæmt, yrðu hvarf þar sem dýpst var. Hin ; um skarðið
allir fjallavegir greiðir ferða- kvíslin (aðaláin) leist mér álit- iSkeljafells,
mönnum milli fjórðunga, og ólíkt ilegust beint milli varðanna, að aftur niður í pjórsárdal. Mað-
heilsusamlegri til hressingar og öllu athuguðu, eftir því litla, sem ur skilur ekki þenna krók, sem
hreyfings, en að kúldast í daun- eg hafði lært að sjá vöð á jökul-.hún Kerir> >V1 að leikur einn
illum klefum 1 sjóvöltum strand- ám við að ríða yfir Skaftafells-; yi-rðist; fyrir hana að brjótast
fleytum, með uppsölu og illri líð- sýslur. Hún var helmingi |heillt niður í piórsárdal norðan
an. breiðari, sem fyr er sagt og mun Búrfells. En einmitt þessi
A Sprengisandi. Hér eftir fer dýpri — í taglhvarf milli landa krókur gerir henni svo auðvelt
eg fljótt yfir sögu, því að Sprengi-' og gripu hestarnir tvisvar sund að láta oss í té 5—10 hestöfl á1
sandsvegur er svo þektur, að lýs- nokkrar hestlengdir í einu. En/hvert nef í landinu, þ. e. 500000
ing er óþörf. — Upp úr dag- er upp úr kom syntu pokarnir í — 1 miljón hestöfl með útbygg-
málum komum við að vörðunni. tóskunni, fytri af vatni. peir ingu niður í pjórsárdal. Hefir
Sandurinn er talsvert stakstein- voru svo þéttir að alt var þurt í norski verkfræðingurinn Sæters-
óttur og yfirleitt ekki greiðfærari þeim, og kom >að sér vel í kof- moen, sem er mörgum fsllending-
en það sem áður var farið. — Um anum eftir allan hrakninginn. [ uni að góðu kunnur, rannsakað
hádegisbil koimim við að Fjórð- BóQstaður. Faðmslengd frá þotta alt og mælt með mestu ná-
ungskvísl. í hehni er jökulvatn árbakkanum stendur kofinn og kvæmni. Leiðin liggur nú um
og tók hestunum vel í hné. Var heitir Bólstaður. Hann er með skarðið, sem pjórsá bíður eft-
nú tekið að rigna aftur fyrir al- hurð og strompi, manngengur og ir að verða teymd, niður í svo-
vöru, og herti því meir því lengra rúmgóður fyrir 4 menn til nætur- kallaðan pjórsárdal, sem er þekt-
sem leið á daginn. Við héldum vistar. KI. var um 7 og óveðr- ur fyrir fegurð og merkur að því
áfram með stuttum dvölum móti inu óðast að slota. pað var gott leyti, að pjórsá rennur ekki um
með vindstöðu skáhalt á > hægri slagvirðinu, uns við komum af að komast í hús og gtað farið úr hann heldur fyrir endann á 'hon-
Kvíðinn og hugsýkin, sem á-
sækir fólk stundum, eru átakan-
Iegustu einkenni taugaveiklun-
ar.
petta bréf er hughreystingar
skeyti til allra þeirra sem þjást
af taugaveiklun.
Mrs. Geo. T. Tingley, Albert,
N. B., skrifar:—
‘^árum saman voru taugar
mínar í hinni mestu óreiðu( svo
eg var í sannleika sagt að verða
reglulegur aumingi. Eg hrökk
upp við hvað lítinn ys sem var
og fanst stundum eins og eg
mundi missa vitið. Eg reyndi
lækna án árangurs.
“Vinur einn ráðlagði mér Dr.
Ohase’s Nerve Food og það með-
al var ekki lengi að láta til sín
taka. Mér batnaði talsvert >eg-
ar af fyrstu öskjunni og eftir
að hafa lokið úr tólf, var eg orð-
in heil heilsu og laus með öllu
við ’ninar óþægilegu tilfinning-
ar, sem taugaveikluninni
fylgdu. Eg er ávalt reiðubúin
til þess að mæla með þessu á-
gæta meðali.”
I)r. Chase’s Nerve Food, 50 c.
askjan, hjá öllum lyfsölum eða
Edmanson, Bates & Co. Ltd.,
Toronto.