Lögberg - 18.01.1923, Blaðsíða 2

LÖGBERG FIMTUDAGIfc N
18. JANÚAR 1923
Soliloquim Senilis.
Og hjartað þjóðar harðar stáli og stein
hann steypti ura í móti ljóða sinna.
og þúsund ára þjóðar barna mein
hann þekti vel að mýkja, lækning fnna.
Og hjartað hrosir, hilýtt við tungutak
þá titra hljóonar lista skáldsins góða
þá er sem hugann seiði svana kvak
er silfur strengir gjalla dýrra ljóða.
Ef fengjuan heyra innst við arin glóð
að aftni hverjum hörpu strengja kliðinn,
þá rnundi hitna heima alið hlóð
og hjörtun klökku endurtaka niðinn.
Heilsuboðskapur
til heimsins.
Notið “Fruit-a-tives” og látl® yður
líða vel.
“Fruit-a-tives” hið fræga meðal
unnið úr jurtasafa, er ein sú
mesfca blessun í heilsufræðilegu
tilliti sem mannkyninu hefir
veízt.
Alve eins og appels'ínur, epli og
fíkjur, geyma í sér lækniskraft
frá náttúrunnar hendi, svo má
segja um “Fruit-a-tives” að þeir
innihaldi alla helztu lækninga-
eiginleka úr rótum og jurtafiafa
— bezta meðal við maga og lifrar
sjúkdómum, bezta nýrna og þvag-
sjúkdóma meðal, blóðhreinsandi
og óbrigðult við stíflu, tauga-
slekkju og húðsjúkdómum.
Til þess að láta yður líða vel er
bezt að nota Fruit-a-tives.
50 cent hylkið, 6 fyrir $2.50 og
reynsluskerfur 2öc, fæst hjá kaup-
mönnum, sömuleiðis gegn fyrir-
fram borgun frá Fruit-a-tives
Limited, Ottawa.
Fréttabréf.
Innisfal, 31. des. 1922.
Heiðraði ritstjóri Lögbers!
Kæra þökk fyrir gamla árið,
bíítt og bjart nýtt ár til þin og
þinna, og allra kunningja vina og
vandaimanna nær og fjær. par
næst verður alheims stjórnfræð-
in efst í ihuga mínum; er yfir
liðna árið verður litið eitthvað á
þessa leið:
Lambs að stóli leiddur er
iljómar sól um heitið;
eg við “skólaskáldið” mér
skemti um jóialeytið.
Guðs forsjálu geymdi vé,
gull úr stáli vinnur,
cnglamál, þó íslenzkt sé
úr þVí sálin spinnur.
Lézt í fliíkum lausnarans
lof sé slíkum manni;
fáir líkar finnast ihans
fæddir ríki ísalands.
Ljóðafeng, sem lifir einn
leggi enginn niður,
mun hans lengi hljóma hreinn
ihörpustrengja kliður.
Ljúft úr máta lifir sáld —
leyst r gátan þannin,
þar er látið listaskáld,
Ijóðin gráta manninn.
Saman bindur ljóss í leit
ljóð með yndfögnuði
hann á tindi hróðrar reit,
. hreina mynd af guði.
Valdi sjóð úr sálar mest
sjaldan bróður stinga,
gjaldi þjóðin barna bezt
Baldur ljóðmæringa.
Brugguð skál við ibanakvöld
beisk, frá táli sleit 'ann
guðamál á gullin spjöld
geislum sálar reit hann.
Sólar viísis sá of lönd
söngs í dísa fulli;
sögu Islands setti á hönd
sveig af lýsigulli.
-Dómar kransi svanasöng
sóminn hans þá lifir;
hljómi landsins líkaböng
ljóma mannsina yfir.
J. G. G.
Lukkuhjólin lands um bý
á “London”bóli spunnin;
ein eru jóQin enn á ný,
og ársins sól út runnin.
öll augu stjórnfræðinga stórveld-
anna virðast líta hornauga á al-
heiims höfuðból heimsins, “Lon-
don” á Englandi, við máske ger-
um það líka.
(parnæst sný eg huga mínum að
andlátsfregn fyrrum ráðherra
íslands, er Lögberg færði mér á
porlákmessu en Hkr. á annan í
jólum. Við fyrstu fregn vera
hugsanir mínar eitthvað á iþessa
•leið: Hannes Hafstein heiti bar,
heiðvirt skáld það sjáum, ráð-
herra hann vitur var, á valda-
sessi iháum. fsland sýndi trú og
trygð, tröllið gæfuríka, saman
tengdi bæi og bygð, og brúaði haf-
ið líka. Létt á metum stór-
skáldanna þegar skriðan fellur,
Jón minn; verða orð smælingj-
ans, þó af hjartans einlægni eéu
töluð.
Úr heimahögum verður fátt að
frétta, eg er nú búinn að lifa 40
jól og áramót í Manitoba, Dakota
og Alberta, þar 34 ár í þessari
nýlendu. pá var land mitt virt
$2.00 ekran, nú $31 til 36, þá en'-
ir skattar fyrstu árin, nú rúmir
46 á hvert land, einn fjórða ú.*
section. En hvað höfðum vi3
þá, og hvað nú? pá var a'j
heita mátti ekki neitt til neins.
eins og skráð er í landnámsþáttum
bygðarinnar. Nú flest lönd að
mestu rudd og ræktuð, utan húss
og innan flest er bóndinn og kon-
an iþarfnast, flestir hér hafa
síma, er kostar $21 um árió, og
svo aukagjöld fyrir langleiðar
samtöl (Long distance). N /kkrir
rafljós, sem í stórbæjum. Bú-
pening af öllum vanalegum teg-
undum, og töluvert til sölu ár-
lega, fjöldan alilan af bifreiðum,
eða stríðalda keyrslubesta. Lifn-
aðarhættir svo fullkomnir sem
mest má verða, einlægt ;ólin;
varla hægt að gera sér dagamun,
nema með jólatréssamkomum og
samt kvarta flestir, af því að
vasar manna og kvenna eru ekki
altaf fuMir með gangsilfur. Barna-
skólar árið um kring að heita má,
á annari hverri þúfu, með $100
kennaralaunum á mánuði og þar
yfir, og þó kvaHa þsir um tóma
vasa öðruhvoru, sem aðrir, en s tt
að segja vinir mínir. finst mér
tímarnir engu lakari en r'ft hafa
áður verið undrn farin ár.
pá er að minnast á veðráttu,
herT’ar h fh áðrr minst verið
fram til júlí eða ágúst, er voru
báðir óvanalega heitir og þurrir
f^am undir miðjan ágúst er gaf
okkur nokkra stórfelda regn-
skúra, er bættu korntegundir að
stórum man. er hólst a" og til
um mánaðartíma, hveiti uppskera
afar misjöfn. Sum pláss fengu
ágætisregn 5. júnlí, önnur ekkert.
Á stöku stað var að eins 7—-15
busel af ekru hverri. Á öðrum,
þar regn féll í júní, frá 20—30,
og þó verður jafnaðartalan rúm
13 í suðurparti fylkisins, í mið-
/ÍMn Pú enga tll-
f U L LITIlB ra-un Qt í bláinn
I m«S þvl aS nota
■iDr. Chase’s Olntment viS Bcaesaa
og- öBrum húSeJúkðömum. )i8
CræSir undir eins alt þesskonar. Bin
aakja til reynslu af Dr. Chase’s Olnt-
ment, send fri gegn 2c. frtmerki, ef
nafn þessa blaSs er nefnt. 60c. askj-
aji 1 öllum lyfjabúSum, eBa frá Ed-
moim. Baíse and C., Ltd, Toronto.
partinum heldur minna er menn
héldu að yrði nær 16, auðvitað!
ekki allar skýrslur frá þreskivél-|
um innkomnar, eða út komnar. j
Meðalltal hafra mun verða rúm
201, að minsta kosti ihérum pláss,
og má það allgott heita. Nú er
hveitiverð 85c hafrar 43c, barley;
53; rúgur 63, bushelið komið upp
um 10 cent síðustu fjórar vikurn-
ar og 10—15 centum hærra en um
áramótin d fyrra, og mest af korni
fyrsta og önnur tegund. IHaustið
óvanalega gott, alauð jörð til 2.
desember, og kuldakast um tvær
vikur, síðan veðuriblíða hin bezta,
en snjólétt, að eins vel sporrækt.
Búfjárhöld hin beztu, allar skepn-
ur í haustholdum, og sumstaðar
fitnað á íhálmi og grænum akur-
lendum, og get eg hreint ekki ver-
ið að vanþakka skaparanum veður-
blíðuna né búsæld, er mér finst
að haldast í hendur. Aldrei hlað-
inn sorg né seim, sséll með bauga-
línu, vini á um allan heim, inst
í hjarta mínu. Heilsufar heldur
gott, stöku íslendingar á sjúkra-
listanum. Sig. Eldon, Didsbury
nýdáinn. Virð mærðina á hægra
veg. pinn með ást og virðingu.
Jón Björnsson.
frá Langruth.
Heiðraði ritst.!
Héðan er fátt að frétta nema
alt það bezta. Fiskimenn era
að búast í fiskiverin. Kríkarnir
eru allir frosnir og leikurinn mun
vera að mestu rendur. Að minsta
kosti er víkin vel lögð fyrir sunn-
an pontuna. Hafa fiskimenn
lagt þar, en ketsað lítið enn þá.
Sumir fiskitmenn hafa stórar
útgerðir, þetta 20—30 slöngur og
frá 10—20 faðma langan pól. Hafa
þeir rekið netin niður í krafti og
eru víst flestir búnir að leggja.
[peir flytja með sér sína eigin
kampa og kötta í stóna 1 bússun-
ulm rétt í kring og eru kátir.
Sumir ætla að freita sinn eig-
in fisk á hundunum en aðrir fá
hann fluttan á tímum. En best-
nir verða að vera vel skóaðir
svo þeir ekki verði gliðsa á ísn-
um. /
pað er mikiill trobull að leggja.
Stundum verður maður að breika
í gegnum þykkar hrannir og þá
vi'll oft til að maður bostar pól-
inn og verður að draga hann út
til að fixa hann Stundum slitnar
línan eða köttast á ísrtum og
stundum keanur það fyrir að mað-
ur missir niður og ,þá verður mað-
ur að veiða það upp með reil úr
skóginum.
Hagurinn er orðinn stuttur, þú
veizt, og sólin kemur ekki upp
fyr en komið er langt fram á dag.
Og þá er lítill tími til að skeita,
enda kofrar snjórinn nú glæruna
víðast hvar, það eru rétt dálitlir
kringlóttir spottar hér og þar.
Svo eru vaða krakkar í isinn, það
er því mjög varasaimt að taka
löng trippi mjög djúpt.
Heyrst hefir að prísinm verði
mjög lágur í vetur, svo þar gera
Iíklega ekki allir stóra díla. Sumir
halda að það séu trilck, sem þessi
fiski komibæn séu að pleia, að
nokka niður verðið rótt þegar
fiskurinn er að koma. Sumir
halda að skeilin sé vitlaus. pað
væri gott ef Greingrovers vildi
kaupa fisk í vetur svo hann hækk-
aði í verði. En þá eru fölsku
botnarnir, En svo er nú kanske
búið að fixa þá. Eg hefi ekki
spurt Mæk að því.
Kalli ætlar að kaupa fisk í vet-
ur og er hann independent. Bú-
ast menn við að ihann sprengi
fiskinn upp um jódin.
pá man eg nú ekki meira að
sinni, en kanske sendi þér línu
seinna, Gúdd bæ.
S. B. B.
tOhurehbridige, 13. des. 1922.
Herra ritst. Lögbergs!
Um leið og eg sendi þér á-
skriftargjald mitt. Eða ölla
heldur ráðsmanni blaðsins, fyri)-
þetta ár, og frá júM 1921 að upp-
hæð þrír dalir, vil eg innilega
þakka þér blaðið og sérstakle?a
allar íslandsfréttirnar, sem mér
er svo kært að heyra, svo þar
næst þesisa fróðlegu llýsingu af
Canada. Eg skil ekki að þú
hafir lært kverið þitt betur, en
sögu Canada, pað er að heyra
að þeim sem skrifa okkur hingað
vestur, frá íslandi, að talsverð
löngun sé vöknuð íbrjósti marg’ a
iil vesturflutninga, en getan
ræður þar úrslitunum. pað væri
betur að þeir gætu komið upp hjá
sér laxa og silunga klakinu fyri-
austan, sem p jrði FlóventSoyri
þótti bezt og líklegast. Svo þakka
eg emn betur ro-ðu sé a • r..'*'rik
Friðrikssonar í Reykjavík, þar
finnur m".ður lifanci kristi dóm,
i em búlít mátti vð ;f slíkum
manni, sean bæði e" og margir
fleiri eftir andagift og framferði
hans að dælma halda að sé guð-
innblá«irn m?ð"r, se-n allir lita
með hrærðu hjarta og velþóknun
á, í Reykjavík eru fleiri guðs-
vimir, svo sem, fríkirkju prestur
Ol°fur ólafsson og Sigurbjörn Á.
Gíslason, ritstjóri Bjarma. Eg
hefi heyrt margar ræður góðar,
bæði austan hafs og vestan. pó
voru tvær ræður sem eg heyrði
til ó. ó. 1920, iþegar eg fór heim,
með þeim allra beztu, er eg minn-
ist að hafa heyrt, og með S. Á.
Gíslason ritstjóra Bjarma er það
sama, - þó eg ekki hafi heyrt til
hans nema litið eitt, þá er kirkju-
blaðið Bjarmi það bezta fyrir r* g
og mér finst eg ekki geta án þess
verið. Hvað allir, sem í það
blað rita, finnast kristilega og
trúarlega standa á sama grund-
velli, svo hvert orð hrtífur man .,
sem andi drottins sé yfir iþeim.
Fleiri kristindómsvini mætti
telja í Reykjavík, þó eg telji ekki
fleiri. trt um sveitir veit eg
ekki um að öðru leyti en því, sem
Bjarmi segir, að síðan húsvitjan-
ir presta, og húslestrar mikið til
hættu á heimilum, þá hafi krist-
indóms áhuginn farið hnignandi,
messum. fækkað, og altarisgöng-
um, sem búast mátti við, það
gerðist nær ómögulegt fyrir
presta á íslaruli, að hafa 3—4
kirkjur, og svo eðlilega sumar
af þeim í svo mikilli fjarlægð, að
óhugsandi var að sækja á þær,
nema í blíðskapar veðri að vetri
til, og það tel eg standi mest fyr-
ir, sem að sjálfsögðu eykur messu-
föllin og þar af leiðandi altaris-
göngur strjáilar. Eg sé heldur
ekki von til þess að þessir prestar
geti uppfylt aðra eins altaris-
gesta tölu og hér á sér víðaat stað,
eða eins og ibezt var í Breiðuvík í
Nýja íslandi, þar sem nálega allir
fermdir aafnaðar meðlimir neyta
kvöldmáltíðar, sakramentis Jesú
Krists einu sinni og tvisvar á ári.
Með ihúslestrana tel eg alt annað,
það er hægt, og lífsnauðsynlegt
að lesa húslestra helst á hverjum
degi, eða þá biblíukafla, eins
og margir enskir gjöra. Við mig
hefir það verið kallaður vani, það
er já góður vani, seim ber blessun-
arríkan ávöxt í Kristi Jesú. Eg
var 7 ár á einum bæ á Mandi, 20
manns í heimili 8—12 börn, þar
var sú góða regla, að lesa sunnu-
daga lestra Jóns Vldalins og
Péturs Péturssonar biskups,
haust vetur og vor. Eg man
lengst þá andagift og virðingu
fyrir þeirri drottinlegu athöfn.
bera hann á höndum sér og fagna
honum sem aufúsugesti í hví-
vetna, en bræður þeirra vestan
megin hafsins fara nokkuð öðru-
vísi að ráði sínu, þó margir séu þar
undanskildir. Kemur hér varla
svo út eintak af íslenzku blaði, að
eigi sé þar einhverjum flugu-
manni veitt rúm til árása á Step-
hán G. — Mönnum, sem fengið
hafa málræpu sína prentaða i
Vestur-íslenzkum blöðum í hálfan
eða heilan mannsaldur, þótt aldir-
ei hafi verið sendibréfsfærir og
sem virðist það hugleiknast að fá
að sjá nafn sitt á prenti, stendur
þar opið dálkrúm til þess að sví-
Börnin vöndust strax á að hlýða og j yirða Stephán — rnann sem vita
sitja alveg kyr, mér til stórrar skuld á alt annað skilið af þjóð-
ánægju þegar eg kom heim til Is-
lands 1920 voru 9 börnin lifandi.
Gat eg heimsótt 8 þeirra og mér til
stórrar ánægju höfðu öll mótast
eftir þessu kristilega og blessun-
arrika heimii, sem að ofan er sagt.
bræðrum sínum og auk iþess er nú
hniginn á efra aldur og á því
naumast von langra lifdaga.
Fæ eg ekki betur séð en skrif Jóns
Einarssonar í jólablaði Lögbergs
séu aðallega til þess gerð að læða
6 af þessum áttu samskonar heim- úr sér aðdróttunum til Stepháns
ili og foreldrar iþeirra, og þurfti JG. Má þar um segja “umbúðirn-
eg ekki langa dvöi þar ti! að sjá ar eru vætt en inniihaldið lóð,”
og heyra að eining andanas var hefir þó Jón Einarsson það fram
við haldið með bandi friðarins. Eg yfir suma aðra er hnútum kasta
lofaði góðan guð þegar eg sá á- til skáldsins að í greinum hans
vöxtinn af því brennlheita kristin-1 glórir í dálitla skynsemi öðru
dómsstarfi, sem þau og öll börn! hverju, þegar hann nær því valdi
þeirra, urðu avo blessunarlega að á íslenzkri tungu að hægt er að
njótandi. Blessuð gamla konan
var lifandi, (hann löngu dáinn)
hjá syni sínum 85 ára, glöð og
hress og höfðum við mikla ánægju
að talla um gamlar endurminn-
ingar, alt kristilegs efnis, hvað
þessi sonur hennar og tengda-
dóttir voru henni góð. Hún var
hætt að hafa fótavist, var því 12
ára dóttursonur hennar látlnn
sitja hjá henni og lesa fyrir hana,
til að stytta henni stundirnar, og
sá drengur var svo fróður um alt
og stálminnugur, að þegar við
gamla konan og eg, mundum ekki,
þá gat drengurinn alt munað, og
las okkur stóra kafla út ritmrig-
unni, bæði gamla og nýja testa-
mentinu, og svo öllum sögum
Norðurlanda, eg varð uneira en
hissa, og datt í hug sjálfur Jesús
Kristur 12 ára mitt á meðal læri-
feðranna iheyrandi þá og aðspyrj-
andi þá. Gamlli maðurinn sál-
ugi var hreppstjóri, og tveir syn-
ir þeirra eru hreppstjórar, o% sá
þriðji er nefndarmaður, þeir
voru ekki fleiri. Efnalega líð-
ur þeim öllum ljómandi vel, og fá
öll aknennings orð. pa- sem
guð er með í verki (eins og þarna
átti sér stað) fylj&if lán og bless-
un. ó, guð gæfi að við ættum
mörg heimili svona. Vel líkaði
mér ibréfið frá blessuðuTr. gamla
kallinum á Betel, Gimli, sem
hann skrifaði til ritstjóra Bjarma
það er saimhljóða minni hugsun.
pað er mikil ánægia fyrir blessuð
gamalmiennin á Becel, að sofna
frá húslestrinum og eins og oft
hefir borið við, vaknað hjá góðum
guði á himnum, að lesa 35 hug-
vekjuna í Péturs hugvekjm, sælir
eru þeir sem í drotni deyja, og
mér finst alveg eins, og munur
finst mér það, og haggun, að hafa
lesið aðra eins kvóidlestra, með
bæn og faðirvori Eg er Jakob
Briem m]jög þakklátur fyrir alt
sem komið hefir frá hans penna,
sem er svo þakklátt og kristilegt,
hann er í ætt við trúarskáldið
mikla Valdinmr Briem höf. hinna
yndis-fögru sálma, t. d. “Eg horfi
yfir hafið” og “1 fornöld á jörðu
var frækorni sáð,” “ó syng þín-
um drottni”. Sálmar V. B. eru
svo hver öðrum tókir, átakanlegir,
þó eg taki Passíusálmana fyrst af
öllum sálmum og ræður Jóris Ví-
dalíns fyrstar af öllum hús’estr-
um og þriðja í röðinni Bjarma.
Eg ihefi heyrt margar ræður eins
góðar eina og eina, enn ekki heila
bók, við hér erum hepnir með það
að fá ágætar rœður hjá presti okk-
ar eins og allir prestar eru hér
vestan hafs, sem eg hefi heyrt.
Hugheilar óskir til allra.
B. J.
Setið meðan sœtt er.
Eg tel naumast sæmilegt að
sitja hjá afskiftalaus og gjalda
samþykki með þögninni skrifum
hælbíta þeirra er sí og æ geyja að
Stepháni G. Stephánssyni, í blöð-
um vorum .hér vestra, jafnvel þó
ekki sé glepsað til hans af öðrum
en iþeim, er ekki eru ilíklegir að
valda ihonum hættulegra mann-
orðsspjalla. —
Austur-íslendingar hafa sýnt
Stepháni þann maklega heiður að
bjóða honum heim til íslands,
Lœknaði kviðslit sitt.
Fyrir nokkrum árum var eg aC lyfta kiatu
og kvlðslJtnaði. Lknar réðu mér til að
ganga undlr uppskurð. Umbúðir komu að
engu haldi. Loksins fékk eg það sem hreif
og lseknaði að fullu. Ar eru liðin sðan og
kenni eg mér einskis meins, vinn þó erf-
iða smíðavinnu. Enginn uppskurður, ekk-
ert tlmatap, engin vandræði. Eg hefi ekk-
ert til sölu, «n veíti fullar upplýsingai i
hvernlg þér getlð lænkast án uppskurðai,
ef þér skrifið mér, Eugene M. Pullen, Car-
pentier, 152 J. Marcellua Avenue, Manas-
quan, N.J. Klippið út þenna miða og sýnlð
hann þelm sem kviðslltnir eru—þér getið
borgið með þvi lífi, eða losað kviðslitið
fólk við uppskurð og fthyggjur.
átta sig á iþví hvað ihann er að
fara, en vitaskuld er mest af því
skrifi Stepháni G. öldungis óvið-
komandi og mjög er það óverð-
skuldað að bregða Stepháni G. um
að yrkja klámvísur af tilfinningu,
rekur mig ekki minni til að hafa
rekist á þá tegund kveðskpaar hjá
honum, en þó svo væri að honum
ihefði orðið það á að kveða klám-
stöku, teldi eg honum enga van-
virðu að, en Jóni Einarssyni eða
öðrum þem er hafa vilja skó af
Stepháni tel ekki vapvirðulaust
að halda slíku á lofti, og ekki fór
mér úr huga kveldið það, er eg
las ritgerð Jóns, erindið úr kvæð-
inu "Á ferð og flugi”:
“f dómnum hans milda um eðli
mitt alt
var óknytta getsökum lætt
1 sérhverri afsökun ásökun var
Sem eitri í kaleikinn bætt.”
— Mér hefir þótt vænt um
Stephán G. síðan eg var litill
drengur. Fyrsta kvæði hans,
sem vakti athygli mína var "Sig-
urður Trölli. Hann hafði að
eins eitt að gera í ættanhefnd, —
það var að bjarga. Síðan hefi
eg lesið flest af því sem Stephán
þefir ritað og skipa eg honum hfk-
laust meðal fremstu skálda vorra,
ihefur aðdáun raín vaxið, því bet-
ur sem eg hefi kynst örðugleikum
þeim og torfærum, bæði andlegum
og líkamlegum, sem því eru sam-
fara að komast áfram í ókunnu og
óbygðu ilandi, og eru þó hinar
andlegu torfærur að mínu áliti,
engu síður fjandsamlegar skáld-
þroska og menningarlífi, en þrátt
fyrir það þarf Stephán engan
(cinnroða að bera þótt borinn sé
saman við mestu skáld og andans-
menn þjóðar sinnar, þeirra er
bezta hafa átt aðstöðu og dýpst
hafa teigað af innlendum og út-
lendum menningarlindum.
Ein af aðalákærum þeirra
manna er bera St. G. ámælum er
sú, að hann sé myrkkvæður, liggur
orsökin til þess orðróms í því aö
St. G. hefur meiri orðaforða á
hraðbergi en aðrir menn, og að
hann er flestum hagari og hrað-
tækari á nýyrði, telur og einn
með kostum það sem annar kallar
löst í þeim efnum og ekki tel eg
rétt að liggja haukum á hálsi, þótt
hærra fljúgi alifuglum og hröfn-
um, ætla og satt vera að eigi sé
meðalviti ofvaxið að brjóta legji
Stepháns G. til mergjar, og þótt
stöku gallar kunni að fii*-’-*st i
stóru kvæðasafni er slíkt naum
ast tiltökumál, er meginihluti
kvæða Stepháns slíkur að efni og
búningi að jafnfætis stendur þvl
er bezt hefir verið lcveCið á I*-
lenzka tungu, og það veit eg að
hefði kvæðabálkurinn “Á ferð og
flugi” verið ritaður á fjöllesnu
máli, mundi Stephán nú helms-
frægur maður og það jafnvei þótt
minni snild hefði verið.
Að endingu bið eg menn að hafa
hugfast , að skáldin ber að mæla
HEIMSINS BEZTA
MUNNTÓBAK
COPENHAGEN
Hefir góðan
keim
Munntóbak sem
endist vel
Hjá öllun tóbaksiölum
eina og trén, þar sem þau eru'
hæS't, en ekki eftir lággreinum
eða rótarskotum.
A jólunum 1922
Páll Guðmundsson.
ANDRÉs BJÖRNSSON.
Brosti í gegnum blítt og strítt
brosti frjáls en snauður,
Brosti ihlýtt og brosti þýtt
brosti lífs og dauður.
Páll Guðmundsson.
Stökur.
pó þú eigir sorgasjóð
og sviða hjartað finni.
Láttu vinur vorsins iljóð
váka á tungu þinni.
Gegnum böl og bitur kjör
iberðu létta skapið.
pó syrgi hjarta, syngi vör,
svo skal ileggja lí krapið.
Sála mín er sóilarsnauð
sárra kennir meina.
pegar að eg bið um ibrauð
býður lífið steina.
ipó þú sigrir þúsund djöfla
þúsund sinnum, trúðu mér.
Meiri ertu af einuan sigri
yfir sjálfum þér.
Gleymist lífsinis frost og fjúk,
frá mér Satan víkur —
Barnfflhöndin hlý og mjúk
íhrukkuvangann strýkur.
Vakið, vakið vonir raínar
Eg veit hvernig fer.
Hann sigrar að síðustu
sannleikans her.
pó þú bognir brotnaðu ekki —
Bíður svarið þess sem spyr.
Rís við sérhvern harm og
hnekki
hærri og stærri en varstu fyr.
pó eg gestur hildi há
hljóti á vesturslóðum.
pað sem bezt í eigu á
er úr nestissjóðum.
Páll Gnðmimdsson.
Berklar í nautgripum.
Á 1 ækn afélagsfundi i Reyfcja-
vík 13. des. 1920, skýrði Magnús
dýralæknir Einarsson frá því, eft-
ir því sem Læknablaðið greinir,
að hann hafi athugað 9000 naut-
gripaskrokka alls, og að eins einn
ékki verið grunlauis.
Á Austurlandi — í Múlasýslun-
lum, — rannsakaði hann fyrir
nokkrum árum um 300 kýr með
J “tuberculini”, og reyndust 3 af
I hundraði af þeim grunsamar. En
Jþað athugist í þessu sambandi, að
sullaveiki o. fl., getur haft þarna
áhrif og vilt að nokkru. pó var
það eftirtektarvert, að kýr þess-
ar, sem reyndust grunsamar, voru
á berklaveikisheimilum. — Á Suð-
urlandi hefir hann rannsakað u*a
100 kýr, og engin þeirra reynd'^t
veik af berklum.
Magnús taldi líklegt, að berkla-
veiki væri hér lítil eða engin í
nautgripum, og að þeir smittuð-
ust alls ekki af mönnum. Kúm
yrði þá fyrst alvarlega hætta
búin, ef útlendar kýr flyttust til
landsins.
— Freyr, — okt.—nóv. 1922.
On Sendir hverja af
eftirtöldum hljóm-
vélum heim til þín.
Afgangurinn borg-
ist á tveimur árum.
Aðeins nœsta Föstudag og
Laugardag
Hver af okkar Hljómvélum (Phonographs) í hinum
stóru birgðum vorum, af hinni nýjustu gerð í venju-
legri stærð, verður send heim til yðar fyrir eins
dollars niðurborgun
McLagan,
Columbia,
Empire og
Windsor
Hljómplötuskápar fást einnig ef óskað er með hverri
hljómvél, með áðurnefndum og áður óheyrðum
vildarkjörum.
Hljómplötur frá 75c upp.
JABanfie/d
“The Reliable Home Furnisher”
492 Main St., Winnipeg
“ROSEDALE” DrumhelleKs Bestu
LUMP -|OG- ELDAVJELA
STÆFD
EGG
STOVE
NUT
SCREENED
Phone B 62
OPPERS
CITY
$18.50
Tonnid
MEiRI HITI—MINNI KOSTNADUR
THOS. JACKSON & SONS
370 CoIonySt