Lögberg - 26.04.1923, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN
26. APRÍL 1923.
Bjargað frá uppskurði.
KOMST TIL HEILSU VIÐ NOT-
KUN “FRU1T-A-TIVES,’
Búið til úr jurtasafa.
Áþreifanlegasta sönnunin fyrir
gildi “Fruit-a-tives, eru vitn' -
burðir hinna mörgu kvenna, sím
hafa notað það meðál. Fylgr hér
einn slíkur:
“Eg jþjáðist lengi af hinum og
þessum sjúkdómum, svo sem bak-
verk, stíflu og höfuðverk. Lækn-
ir ráðlagði uppskurð. En þá
fór eg að nota Fruit-a-tives og
það góða meðal llæknaði mig að
fullu.”
Mrs. M. J. Garse.
Vancouver, B. C.
50c. hylkið, 6 fyrir $2,50 reynslu-
skerfur 25 c. Hjá öllum lyfsölum
eða beint frá Fruit-a-tives Limi-
ted, Ottawa, Ont.
Bréf frá Islandi.
Velkomið aftur
heim ít Snælands haga
heilnæma vor
ó lát o'ss vetri gjleyma.
L. S.
, .Vor. Það er sjaldgæft hér
á landi að þessi dagur beri svo
nafn með rentu, sem nú, þar sem
ekki hefir komið gráni á grund
og varla frost í heilan mánuð, og
farið er að grænka kringum býl-
in. Hvort sem þetta er fyrir-
boði góðrar framtiiðar eða ekki,
þá verður það þó til þess, þá verð-
þá verður það til að kveikja nýj-
ar vonir, sem eru djarfar og há-
leitar nú sem stendur, 'hvernig
sem þær rætast. Islenzki vetur-
ian er svo langur og mörgum
þungur í skauti, að langir vordag-
arnir vekja einlægt vonir og
gleði. \
Vormerki. Hér á Suðurlandi
eru mikil vormerki á ýmsum svi'-
um, og í hugum manna og lítill
vafi á því að batni nú árferði, o*
einkum að viðskiftalífið verði nú
heilibrigðara, eru þar fyrir dyrum
mikilsverðar umbætur. Er þeg-
ar kominn góður vísir til þess þar
sem eru tvö sjúkrahús að j-
gleyn\dum áveitum á Skeið og
Flóa. En hvað sjúkrahúsin
snertir virðist þar hafa gleymst
að sníða sér stakk eftir vexti; og
því miður hafa bæði, félög og ein-
staklingar gleymt því þessi dyr-
tíðar ár íhald mátti enginn
nefna, fþví ihann var strax stimpl-
aður með stimplinum “þröng-
sýnn.”
En fyrir þetta koma nú margir
út úr dýrtíðinni með leiðan bögg-
ul á baki, sem ervitt verður að
losa sig við, en |lamar þrekið til
framkvæmda að miklum mun með-
an verður að bera.
Önnur helztu mál sem hér eru
á dagskrá, eru auk járnbrautar
austur yfir fjall, ullarverksmiðja
og lýðháskóli. Ullarverksmiðj-
_ er nauðsynjamál, því markaður
fyrir íslenzka ull er lélegur, en
utlendir dúkar dýrir og eiga auk
þess illa við okkar loftslag marg-
ir 'hverjir; fyrir því er knýjandi
þörf á verksmiðju, sem getur tek-
ið að sér að vinna það sem bczt
er ha gt að vinna úr íslenzkri
ull.
Lj'ðháskóli, getur líka vafa-
laust orðið til þjóðþrifa ef hann
tekur í einhverju þeim alþýðu-
skólum fram scm fyrir eru, sem
virðast margir vera bezt lagaðir
ti(l að framleiða skrifstofumenn.
Við þurfum alþýðuskóla. þar sem
fólkið lærir að hugsa heilbrigt,
og vinna og framleiða fyrir sig og
fósturlandið.
Bændur á þingi. Nú situr
síðasta alþingi á rökstólum áður
en næstu kosningar fara fram. i
Kosningarétturinn er nú orðinn
svo rúmur að það má með sanni
segja að það tali fil alrar þjóðar-
innar þegar kjósa skal til alþing-
is. “Bændur á þing” var einu
•8a hörundBfegurö, er þr&, kvenna og
tmat m*ö þvl að nota Dr. Cha»«'«
Olntmena. Ailskonar húCajúkdómar,
hvorfa v!8 notkun þeaaa meöala
og hórundið v©r8ur mjúkt og fagurt.
F*«t hjá. öllum lyfBÖlum e8a fr&
Edmanion, Bates & Co., Limited,
Toronto. ókeypjs Býnlahorn «ent, ef
blað þetta er nefnt.
sinni kjörorð til sveita, og lík•
lega þykir það ekki vel við eig-
andi af mér sem bónda að mót-
mæla því, enda er það ekki mein
ingin. En menn þurfa að læra
það að velja þingmenn ekki eftir
stöðum heldur eftir drengskap og
manngildi. Annars virðist þeim
fjölga meðal bænda, sem hugsa til
þingmensku, og er í sjálfu sér
lítið við það að athuga. Samt
virðist sanngjarnt að krefjast
þess af þeim, eins og raunar af
allra stétta tnönnum, að þeir
stjórni búum sínum betur en
fjöldinn, áður en þeim er tiúað
fyrir að taka þátt í að stjóma
Jandinu.
Nýáll. pað má með tíðindum
telja að nú er Nýáll, bók Helga
féturssonar öll komin út. Því tel
eg það með tíðindum, að auk iþes3
scm líklegt m- a' þsr séu ný sann-
indi á f''rðinri, er bókin rituð af
meiri djörfung, víðsýni og mann-
úð, en alment gerist. Allir er
íslenzku le";a ættu að lesa hana.
Herra ritstjóri, eg vil hér með
þakka yður kærlega fjrir Lög-
berg, sem eg oft hefi haft ánægju
af að lesa og ekki sízt meðar,
verkfall prentara stóð yfi.' hér
heima.
Mér finst mjög skortur á víð-
sýni í því að eiltt blaðið hér heirr.a
hefir andað kalt í garð þessara
blaðasendinga, og kallað að með
því væri verið að “lokka” menn
til ve-turfara pví önnur ráð
eru líkast hollari til að glæða ætt-
jarðarást manna en að varna þeim
að kvrnast öðrum löndum.
lEg lít svo á að það sé þvert á
móti þakklætisverð bróðursend-
ing, sem vinnur að þvá þarfa
verki að glæða þekkingu og aam-
úð með þjóðanbrotunum austan og
vestan hafsins. -—
Argilstöðum, 21. marz 1923
Bergst. Kristjánsson.
Samtíningur
frá Californiu.
Nú er fyrsti sunnudagur eftir
páska, veðrið eitt það indælasta
sem hæ.gt er að hugsa sér að það
geti verið, sólskin og logn, en
ekki nema mátulega heitt. Blóma-
fjöldinn, sem á þessum tíma árs
er nærri takmarkalaus hefir ver-
j ið að' vaxa og þróast yfir vetrar
j mánuðina, þegar regn og sólskin
i skiftast á í beztu hlutföllum,
stendur nú í blóma og skreytir
' jörðina með ótal fögrum litum,
j og fuglarnir ^ljúga á milli
trjánna og blómareitanna eins og
I þeir séu aldrei vissir um hvar sé
I bezt að vera, og eru að því leyti
1 íkir mér, eða eg líkur þeim.
Eg er nú samt þeim hygnari,
j að eg befi nú sezt að í litla hús-
i inu okkar, sem eg með 'hjálp Akra
j drengjanna hef verið að byggja
hér að 1620 Carlson Court, Los
Angeles í vetur, og þó alt sem aft
því lýtur að þar sé okkar fjöl-
skyldu heimi(H þegar við erum
hér, sé enn ekki fullklárað, þá er
það ‘komið svo langt að við höfum
þar öll almenn þægindi, svo sem
vatnsleiðslu, gas-innleiðslu, raf-
urmagnsljós, afrensli t saurrenn-
ur borgarinnar, og því bað og
þvottatæki öjl í bezta lagi petta
befir farið um $3,500 að meðtaldri
lóð, sem bygt er á, og að sjálf-
sögðu hefir það bakað mér og þeim
sem hafa hjálpað mér talsvert af
harðri og umsvifamikilli vinnu,
svo að nokkur kjötpund af líkama
ýmsra okkar hafa tapast í bráð.
en eg að minsta kosti, hugga mig
við að á þenna hátt hefi eg losað
mig og mína sem hér eru nú,
undan okri þeirra, sem lifa og
fitna hér á því einu að lána öðr-
um hús til að lifa í, og taka fyrir
það ofurverð. Eitt það fyrsta
sem eg ásetti mér er eg var hér
fyrir ári síðan, var að hjíta ekki
þeim kjörum til lengdar ef annað
væri mögulegt, og því takmarki
hefi eg nú náð. , Að sjálfsögðu
hefi eg altaf á meðan á þessu
striti hefir staðið, verið að skjalla
sjálfan mig með að hafa með
þessu braski unnið talsvert þrek-
virki, hefi jafnvel verið að vonast
eftir að borgarstjórinn og frú
•hans, ef hún er til, sem eg veit
ekkert um og sem getur ef til vill
verið stórt spursmál, því frúr
eru hér fjarskalega stopuil eign
— að mér skilst, mundu koma hér
og votta mér virðingu, heiður
og þö>kk fyrir dugnaðinn, og jafr-
vel hengja kross um hálsinn á
mér, — ef krossar meina hér það
sama og annarstaðar í heiminum,
sem eg veit heldur ekki um. —
Ekki varð mér þó að þessu, því
aldrei kom borgar stjórinn og pj\
síður frúin, svo eg hætti að von-
ast eftir þeim og gleymdi þeim
svo alveg, en komst svo síðar að
orsökinni til þesis að þau höfðu
ekki komið, og það atvikaðist sem
hér skal samvizkusamlega fri
verða sagt: Fyrir stuttu er
annir mínar hér voru farn*ir að
minka og ásetningur minn va því
að fara að taka lífið ofurlítið Iétt-
ara, gaf eg mér tíma til að gjöra
mér ferð út í miðpart borgar nnar
þar, sem fyrir ekki löngu síðan
var byrjað á að byggja húskorn
eitt, sem ekki var þó að öðru
íeyti einkennilegt til mín — með
því að mörg af sama tagi eru alt
af í smíðum — enn >v*í að við
þetta vann fyrir góðu kaupi og
við ábyrgðarmikinn part af verk-
inu einn Akra piltur, sem e>- lærð-
ur verkfræðingur, þótt að er»n sé
ungur, hann heitir Hjálmarssor.
og er mér að því leyti vanda bund-
inn, að hann er bróðir B. H.
Hjálmarssonar tengdasonar míns.
Lika var þetta ihús að því leyti
’íkt mínu húsi, að í mínu átti ein
fjölskylda að búa, en í þessu áttu
200 fjölskyldur að búa, þetta hús
á að ' erða 14 hæðir, bygt úr sem-
cntsteypu járni og múrsteir i og
á að rúma eins og eg gat um 200
fjölskyldur, á að kosta hálfa aðra
miljón dofllara, og vera fullgjört
og tilbúið að leigja út fyrsta o’. t.
í haust, og fvr r hverr dag, sem
það verður ekki tilbúið eftir 1.
október, eiga þe;r sém eru ai
j lyggja það, að borga $500 ti e;g-
eru’ar na og síðast cn eþVí 3Ízt
er vert, að geta þess að beztu 1-
búðirnar í því eiga að kosta leigu
sem flestir hljóta að játa að er
sanngjörn, að eins 450 doll. á
mánuði. Eftir að mér var þetta
alt ljóst, og eftir að eg hafði
skoðað það sem búið var að gjöra
við þetta hús, þá -hætti eg alveg
að bera riitt og það saman, gat
þá auðveldlega skilið hvors vegna
borgarstjóirnn og frúm höfðu
ekki komið til mín með krossinn,
og eg þar að auki sá mig vera lít-
inn eins og mús, sem grefur sér
holu og í’oýr sér hre:ður í húsum
annara og sem enginn tekur eft-
ir eins lengi og hún gjörir ekkert
á hluta annara, Eg er ein músin
hér í Los Ang^les, svo það er ekki
að búast við að eftir mér sé
tekið, og ef til vill er það bezt
fyrir mig, þær eru býsna margar
mýsnar hér. líkar mér, en þær
virðast lifa sínu lífi, og una hag
sínum furðu vel, — en líf mil-
j jónamannanna þekki eg ekki og
j get því ekki um það dæmt.
Ein aðal ástæðan fyrir því að
j eg er að skrifa héðan opinjberlega
í Logberg þenna samtíning, er
j sú, að kunningjar mínir margir
I eru af og til að skrifa mér og
j bðja mig um meira af því tagi,
líka sú ástæða að eg gæti tæp-
j lega sparað tíma til að svara
nema fáum af þeim bréfum sem
j mér berast ihingað víðsvegar að,
bæði \ tilefni af samtíningnum og
annars efnis, og finn eg því að
j hagkvæmasti vegurinn er að
! brúka velvild Lögbergs. Síðan
eg sendi “Samtíning” síðast hefi
j eg íengið æði mörg bréf víðsveg-
j ar að, auðvitað svara eg mörgum
i af þeim heimuglega, en býsna
mörgum af þeim er ósvarað, og
þeim sem annars er vert að svara
j á nokkurn veg, leyfi eg mér að
! minnast með nokkrum orðum í
j “Samtíningnum” án þess þó að
i gefa til kynna nöfn eða heimill
þeirra sem skrifa mér, og me5
j því að alt .bendir til að allir þess-
! ir lesi Lögberg, þá bð eg þá að
j reyna að finna þar hvern sitt,
Konan, sem biður um ýmsar
j upplýsingar héðan frá Cailif. verð-
ur að gjöra sig ánægða með að
vita, eða skilja að mitt álit er að
þegar að ástæða er til að einn
j skifti um ibústað, flytji úr einu
J ríki í annað, þá held eg að Cali-
forniuríkið sé eitt það álitlegasta
að kynna sér, með því augnamiði
að setjast þar að, fyrst ætti þó
hver einn, að fyrst að vera viss
um að gild ástxða sé til að skilja
við heima haga, og þar næst að
kynna sér Californiaríkið, se í
bezt frá eigin sjónarmiði og með
tilliti til kringumstæða sinna en
ekki að byggja á áliti annara um
of, mér er meinilla við að nokkur
maður eða kona álái föstu því að
California, sé girnilegt pláss til
að flytja til, þó mér finnist það,
eða af því þeim finst eftir orðum
mínum, að mér finnist það. pv?
ekki skal því neitað að álit mitt
er að varasamt sé fyrir alla und-
:r öllum kringumstæðum að drífa
sig hingað, án þess að líta inn i
hvernig hagar til fyrst og líta
inn í það með eigin augum, en
ekki annara. Konan sem vita
vill um ýmislegt héðan, þar á
meðal tækifæri fyrir vélritara og
tóvinnu í höndum, verður að nota
sér það sama og eg segi um mál-
efnið hinnar konunnar, að eins
það meira, að tóvinna í höndum
hygg eg að komi að litlu liði hér,
en góður vélritari mundi hafa
gott tækifæri, allir sem kunna vel
einhverja iðn, sem hér er brúkuð,
hafa gott tækifæri í samkeppn-'
inni hér, hinir sem ekkert kunna
af því sem hér tíðkast hafa lítið
tækifæri, en að hungurdauði bíði
nokkurs hér, sem er viljugur og
fær um að starfa eitthvað, það
tek eg þvert fyrir að óttast þurfi,
þótt hitt ætti að vera öllum ljóst
að liðléttingar fyrir hvaða orsök
sem er hljóta hér eins og alstað-
ar annarstaðar í heiminum að
verða að sætta sig við erviðari
afkomu enn hinir sem fullkomn-
ari eru og því færari að brjóta sér
vegi. Ef til vill er jafnvel meiri
sá munur hér, að því er mér virð-
ist, heldur en víða annarstaðar,
því kröfur hér til verkamannsins j
eru á háu stigi og kajla fyrir
bæði kunnáttu og dugnað á öll-
um sviðum.
Maðurinn sem sendi mér kvæð-
ið á þökk skilið, en gott var að
það komst ekki á prent, því alt
það lof, sem þar er um mig kveð-
ið, mundi af flestum vera álitið
að vera um of, og gárimgarnjr
mundu hafa gjört sér gaman af,
sem þeim skal ekki takast eins
og sakir, standa. Sá sem telur
mig vera að dýrka sólguðinn helzt
til mikið, ætti, þó í glensi eigi
víst að vera, að geta skilið, að það
er sízt að lá mér, þó eg haRist að
“sólguðinum” til að dýrka, frem-
ur en frost, snjóa eða stormaguð-
inum, sem ávalt hafa reynst mér
harðir, svo ef um dýrkun annar-
legra guða er virkilega eða í raun
og veru að ræða, þá mun eg héð-
an af heldur halla mér að sól-
guðinum, en lofa honum að dýrka
hina og láta hann um það óáreitt-
ann.
Manninum, sem finst eg vern
að verða nokkuð eyðslusamur í
ellinni, með veru minni og toraski
hér, svara eg því bara, að eg býzt
við að eyða eigum mínum en ekki
hans, svo að 'hann ætti ekk*i að
finna míkið tiil undan eyðslusemi
minni. ' ' * ‘Z
Sá sem skrifar mér lan-gt e:i 'pó
mjög vinsamlegt toréf, hrósar mér
fyrir ritihæfileika bæði nú og 1
N. Dak. stjórnmálunum áður, er.
bregður mér þó mjög hæglátlega
um að hafa gjört mig sekann í að
fylgja “auðvaldi og efnis'hyggju"
að málum, ætti skilið að eg hefði
sest niður og skrifað honum jafn
vingjarnlegt toréf etns og hann
skrifar, og seip eg get e’:ki annað
en dáðst að, og sem eg lír með
þakka honum innilega fyrir, en
eg hefi átt annríkt, hef hvor-i
gefið mér tíma til að hugsa né
skrifa nema sem minst, og er hon-
um þar af leiðandi ósvarað. Nú
bið eg þann góða mann að benda
á hvar þau orð mín eru, sem hann
dregur út úr þá ályktun, að eg
fylgi auðva(ldi og efnishyggju” að
málum á móti almenningi, líka
bið eg hann að benda um leið á,
því hann réttlæti I. W. W. félags-
skapinn hér í Amer.; sem hann
með hægð bregður mér um að
hafa hallað á í einhverri af
greinum mínum í Lögbergi, en
sem eg man ekki eftir að hatn
gjört, en tek þó ekki fyrtr að eg
hafi kunnað að gjöra það í ein-
hverju sambandi, þvf sannleikur-
inn er að eg fyrirlít af öllu
hjarta hvern þann félagsskap
sem hefir fyrir markmið að koma
fram með ofbeldi við aðra, því
sem ekki verður gjört aðgengilegt
með góðu, um þá aðferð er I. W.
W. fé(lagsskapurinn sekur aftur
og aftur og það er það sem eg
fordæmi en ekki lögmætur fé-
Iagsskapur 5 nokkurri mynd sem
stefnir að eins til að halda uppi
rétti félagsmanna hverjir sem
helzt eru. Eg óttast að þessi
maður sem skrifar mér hafi mis-
skilið orð mín. Sá rauði þráður
sem eg hefi reynt að fylgja þeg-
ar eg hefi skrifað um þessi efni,
er sá, að vara menn við að fylgja
því s,em eg hefi þóst sjá að væ ú
rangt og reyna að sjá og gjöra
greinarmun góðs og ills. Eg
veit að oft er mikill vandi að geta
séð það rétta, og það sanna, og
efnkum þegar að þaulæfðir flag-
arar, sem gjöra sér að atvinnu og
lífsstarfa að vijlla almenningi
sjónir, fara um í hópum til þess
að fá menn á sitt band, svo að
þeir geti matað krókinn á einn eða
annan hátt, en skeyta ekkert um
rétt eða hag annara, við þessu
hefi eg oft varað og við iþessu vil
eg ætíð vara þá sem eg held að
séu leiddir saklausir, til þess að
hjálpa óafvitandi til að ranglæti
setjist í hásæti.
Eg er fús tfl að játa að mér
getur missýnst eins og öðrum, en
þegar eg þykist viss í minni sök
þá finn eg það borgaralega skyldu
mína að vara aðra við því, se«i
er rangt og hættulegt fyrir alla,
og einmitt á þessu augnabliki,
eins og æfinlega er fjöldi manna
að brugga svik á móti öðrum, sem
þeir á sínum tíma reyna að korna
í verk fyrir eiginn hagsmuna sak-
ir, og eg segi því enn, varið ykk-
ur öll!
Maðurinn, sem skrifar mér, og
toiður mig að virða fyrir sig lóð
sem hann á í, San Pedro, Calif.,
hefir varía hugmynd um ‘hvaða
erviðleikum það er háð að finna
“lot” eitt út af fyrir sig á öllu
því svæði sem hér er um að tala,
ef til vill mundi það taka fleiri
daga og tajsverða peninga að
grafa upp skilríkin “records”
Los Angeles borgar — því San
Pedro 'heyrir Los Angeles til, þó
um 30 málur séu á mil'li — hvar
þetta “lot” er, svo eg verð að biðja
afsökunar ýmsra orsaka vegna á
að eg get ekki orðið við þeim til-
mælum.
Sá sem skrifar mér að eg skrifi
eins og Ben. Gröndal, er að hæða
i mig, en eg fyrirgef honum það
einlæglega. Á fleiri bréf ætla
eg ekki að minnast nú, því sumum
er áður svarað og önnur eru ekki
svaraverð, en eg þakka öljum fyr-
ir bréfin af hvaða tegund sem
þau eru, þau stytta tímann og búa
tillbreytingu í ihuga mér frá stríði
því sem eg hefi haft ihér í L.A. í
vetur. — Þessi borg er í mínum
huga bezta iborg á þessu megin-
landi til að dvelja í, en þar með
meina eg alls ekki að nokkur mað-
ur eða nokkur kona ætti umhugs-
unarlítið eða fyrirhyggjulaust að
flana hingað og allra sízt að
byggja það flan á mínum orðum
eða mínu áliti, því eg tala fyrir
mig isjálfan. —
S. Thorvaldson.
Áskorun frá trúboð-
anum.
Hvíldart'ími sá, sem mér var
gefinn heilsu minnar vegna, er
nú á enda með þessum mánuði.
Byrja eg á verki upp úr páskum
sem heiðingjatrúboðsnefnd Sam-
einuðu kirkjunnar hefir falið mér
í Nebraska og Iowa íi Bandaríkj-
unum um mánaðar eða sex vikna
tíma. Verður mér því eigi unt
að heimsækja islenzku söfnuðina
fyr en að þvií verki loknu.
Heiðingjatrúboðsnefnd Sameir.-
uðu kirkjunnar lútersku 'hefir
hafið ileiðangur til fjársöfnunar í
sjóð, sem hún nefnir framsóknar-
sjóð heiðingjatrúboSsins. Hefir
svæðinu, sem ferðast á um, verið
skift milli 15 trútooða, sem nú eru
heima. Við það er kannast, að
kirkjan hafi ábyrgð á heiðingja-
trúboðinu. Verður það því hlut-
verk trúboðanna, að brýna þetta
svo fyrir söfnuðum, safnaðarfé-
lögum og safnaðarlimum, að
fundið verði betur til þess en
nokkru sinni áður, að kristið fólk
'ber ábyrgð á því, að fagnaðarer-
indi drottins verði flutt um allan
heiminn. Og til þess nú að
öllum gefst kostur á að svara í
verkinu upp á spurninguna: Hver
er ábyrgðarhluti minn að -því er
snertir þetta verk? — þá spyrj-
um við alla, söfnuði, safnaðarfé-
lög og einstaklinga, hvað marga
hluti þeir vilja kaupa og leggja
í framsóknarsjóðinn.
Texti okkar við þetta starf
verður: “Gjör tjaldstög þín löng
og rek fast hælana.” (Esajas 54
2). “Tjaldstögin eru fjárfram-
lög þau, sem koma frá kirkjunni
heima til starfsins á trúboðs-
svæðunum. H-elzt til oft hafa
þau “stög” verið of stutt í hiut-
falli við -styrk hinnar miklu ,lút-
ers/ku kirkju. “Hælarnir eru
viðleitni trúboðanna , fulltrúa
kirkjunnar, á trúboðssvæðunum.
Og oft hefir orðið að taka “hæl-
ana” upp vegna þess hve stutt
“tijaldstögin” hafa verið Og
of oft hefir verið að ein? hægt að
stinga þeim niður, bar sem búist
er við að reka megi þá fast, er
“tjaldstögin” verða gjörð nógu
löng til þess. Við getum málað
afar dökka mynd af vonbrigðum,
ef segja ætti frá ihinum mörgu
töpuðu tækifærum i sambandi við
lausu “hælana”. Áskorun okkar
verður því: “Gjör tjaldstög þin
löng,” gef meira en þú nokkru
sinni áður toefir gjört, svo að
toægt verði að “reka fast toæl-
ana,” gjöra verkið, sem kirkjan
hefir byrjað á trúboðssvæðunum,
að fasta-starfi hennar.
Sjóðurinn, sem hefir verið
minst og safna á í (The Forward
Fund), verður notaður til brýnna
þarfa trúboðinu til eflingar á
Indlandi ($202,OCO), Japan
($280,000), Liberiu ($28,000).
Buenos Aires ($65,000), til stofn-
unar trúboðs í Kína ($20,000)
og tll Júkningar skuldar, sem hvíl-
ir á heiðingja trúboðsstarfinu
(|$100,000). Öll upphæð sjóðsins
er áætluð $695,000, og af þeirri
upphæð á að nota $575,000 ein-
göngu til útbúnaðar á stöðvunum
á trúboðssvæðunum; t. d. á að
nota $25,OCO til lóðakaupa og
bygginga í borginni Nagoya,
borg, sem er nærri þrisvar sinn-
um stærri en Winnipeg. Hér -hef-
ir lúterskt trúboð verið rekð í 10
ár, og enn eigum við enga eign
|þar. — Petta síða-sta nær jafnt
til allra stöðvanna á höfuðeyju
Japans. — í ár verður þess minst,
að fyrir 30 árum var Mterskt trú-
boði hafið á Kyustou eyjunni, sem
liggur næst höfuðeyjunni að
sunnan. (Mun það flestum kunn-
ugt, að Japan er eyja-land.)
Nú ríður á þv-í, að okkur verði
hjálpað til þess að “reka fa3t
hælana”, svo að Japan verði
kristin þjóð fyrir trúboðsstarf
næstu 30 áranna. Með þetta
fyrir augum bjóðum við hlutina í
BlueRibbon
COFFEE
Just as good as the
Tea
Try It,
sjóðnum umrædda, hvern tolut
fyrir $25,00, er borgist á þriggia
ára tímabili, talið frá 1. júlí
1923. Við skorum á ailla söfn-
uði, öll safnaðar-kvenfélög, öl!
trúboðsfélög, öll bandalög, og
alla sunnudagaskóla. Áskorun-
in nær líka til allra einstaklinga,
sem vijja eiga , tolut í sjóðnum.
Blöð, er skýra nákvæmlega frá
öllu, er að þessu' lýtur, verða
send með pósti toverjum þeim, er
beiðist þess, ásamt toluta-eyðu-
blöðum fyrir lystihafendur. Bréf
með fyrirspurnum, sendist annað
hvort til föður míns, eða til mín,
til Selkirk, Man.
'Eg þykst mega vona, að svarið
upp á beiðni mína frá kirkjufé-
laginu, sem eg tilheyri, verði þvi
og mér til sóma, er eg llegg skýrslu
mína fram fyrir Heiðinjatrúboðs-
ráð Sameinuðu lútersku kirkjunn-
ar í Ameríku.
S. O. Thorláksson.
Ólafur B. Brynjólfsson
F. 25. aug. 1857 á Gilsbakka í
Húnavatnssýslu. — D. 10. maí
1921 á iheimili sínu í N. Dak.
Hann var bróðir Magnúsar toeit-
ins lögmanns Brynjólfssonar í
Cavalier, N. Dak., sem flestir ís-
lendingar kannast við.
Eins flytur dauði að feigðarströnd
sem fis hinn sterka meið,
með sára bitra sigð í hönd
um sitt ákvarðað skeið.
Er frétti lát þitt faðir kær
mér féllu tár af ihvarm.
Sár mig hreldi sorgartolær
svall mér negg í barm.
í fjarlægð varst er feigðarkíf
þig feldi á dánarbeð,
þér vildi eg hefði verið h|líf,
og veikum svölun léð.
Ó, hefði eg mátt þig sjúkan sjá
og sefa hinstu neyð,
og þerra svitann enni á
unz önd þín burtu leið.
Mér hugfró orðið hefði þó
alt horfið væri fjör:
að sjá þig blunda í blíðri ró
með bæn til guðs á vör. —
Nú veiztu bak við timans tjöld
hve tign guðs dýrðleg er,
hvort þeir ei synda sár fá gjöl'd
er sekir urðu 'hér.
Því trúi eg þín sæl er sál
í sölum dýrðargeims
er sig|lt er dauðans yfir ál
úr öldum þessa heims.
Til föður, systra og bræðra beint,
nú brosir éál þín glöð:
sem hér var toæði ljóst og leync
til lista og menta hröð.
Eg þaikka föður ást sem er
og aldrei verður gleymd,
og gjöifina sem til sæmdar þér
í sál er minni geymd.
Því trúi eg án efa þig
eg aftur fái að sjá,
sem faðir kannast munt við mig
er mætumst drottni hjá.
4.,3., ’23 Sv. Símonson.
Ofanritað kvæði, er bréf hugsað
fyrir Mrs. S. E. Bernhöft til dáins
föðurs síns. — Sv. S.
Minningarljóð.
um Eggert,M. Vatnsdal, sem dó
að Wadena, Sask., marz 1916;
ort af séra Matthíasi Joctoumssyni
Lyfting fór um íáð og mar
iands á nýjum morgni
rumskast tók og verða var
víkings andinn forni.
Fólkið hafði öld af öld
auðnu fanna hlotið
og við sút og okurvöld
eins og rekald flotið.
Loksins eftir langa þraut
léttust viðjur þungar
og á fagri framabraut
fjörla kempur ungar.
Ælskuroði lýsti land
lifnuðu sálir vorar
glóa sýndieti silfurband
Snæfeills milli og skorar.
Fýsti menn í frægðar arð
fjölguðu skipa göngur
barðar milli og bjargs svo var 5,
Breiðafjörður þröngur.
Kári toló en glotti gjöll
gaman var í förum
þegar rendi’ um ránar völl
röskum súðamörum
Marga gerði hildi há
hópur ungra sveina
fremstur varstu frændi þá
frækleikann að reyna.
Fornan hreysti hug þú barst
hvar sem mættir þrautum
örþrif ráða aldrei varst
oss á svaðil ibrautum.
Fimur eins við flóa dröfn
og frækn í búmanns standi
dugurinn bauð þér byr ög höfn
bæði á sjó og landi.
Stýrðir bðj, stýrðih sveit
stjórn var æ hin sama
vanst í hverjum verkareit
virðing gagn og frama.
Víkings eðlið vantar ró
var þér að því frændi,
út á nýjan afreks sjó
ávalt hugurinn mændi.
Eftir há(lfnað æfiskeið
ekki skortir dæmin
toguðu víkings vota leið
Vesturálfu flæmin.
Síðann um þinn sálarhag
set eg fátt i -bögu;
enginn skráði enn í dag
alla lífs síns sögu.
Víst eg hygg að hugur þinn
hafi frændi klöknað
við þau undra umskiftin
og augað hvassa vöknað.
Kvaðst ei oft er ærði þig
ómælandi .heiði.
Hvar má hjartað hvíila sig,
hvar er fjörðurinn b»-eiði.
Huggar mig sú helga trú
I hvíli bein und leiði
í ljósi guðs er lifir þú
að ljómi fjörðurinn breiði.
Gæfan fytlgdi gildum rekk
greiddust kjör >þar vestra
efni góð og orðstýr fékk
auðnubetri enn flestra.
Mönnuðust börn -hans mörg og'
fríð
því með honum fylgdi svanni —
alla þeirra æfitíð
engill sinum manni.
Farið vel nú styttist stef
stirðna bragar fingur
Eggerts kyn eg guði gef,
gamall Breiðfirðing'ur.
-Heimskringla er beðin áð birta
.þetta kvæði og það sama eru blöð-
in á Islandi beðin að gjöra.
(Tengdasonur hins látna)
B. J. Austfjörd.
Hensel, N. Dak.
Getur ekki liðið betur.
Eins og þessi maður var tauga-
veikur, er hann nú heill heilsu.
Segir sögu sína í þessu bréfi:
Mr. Ralph A. Robðtrts, Lo-
verna, Sas., skrifar:
Árið 1917 hafði eg mist alla
matarlyst og toafði tapað 25
pundum af líkamþsyngd minni.
Eg var orðinn svo tuugaveiklað-
ur, að eg toafði gefið upp alla
vo-n um h-eilsuibót. Engiin
meðöl dugðu og læknar og með-
öl voru rótt toúin að leggja má-g
í gröfina 39 ára að aldri. pá
las eg um Dr. Ohses meðölin og
ecftir að nota Dr. Chase’s Nerve
Foot og Kidney-Liver Pills í
þrjá mánuði, var eg heill heilsu.
Meltingin var komin ií ágætasta
horf og mér varð af engu meinit
og þyngdist full 20 pu-nid. Með-
öl'um þessum á eg líf mitt að
launa.
Dr. Chase’s Nerve Food 50
c. hylkið; Dr. Chase’is Kidney-
Liver Pills, 25 c. askjan. Fæst
hjá lyfsölum eða Edmianson og
Bates Co., Ltd. Toronto.