Lögberg - 06.09.1923, Blaðsíða 3

loGBERG, fimtudaginn
6. SEPTEMBER 1923.
t
S8SSSS2S2?SSSSSSSgSSSSSSSSSSSS88SSS8S8SS38SSSS8S88S8
Sérstök deild í blað inu
SSSSSSSSSSSSSS2SSSSSSSSS2S2SSS2SSSSSSSSSSS2SSSSSSS2S
SOLSKIN
•0*01
sssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
Fyrir börn og unglinga
ssssssssss^ssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
Ák væðaskáldið.
“Nóg er komið, Torfi minn,” sagði hann. “Og
skaltu nú fá spesíuna, ef þú léttir af þessu gjörn-
ingaveðri og lætur aftur koma logn og sólskin.
Iðrar mig sárlega, að eg skuli hafa egnt þig til
reiði, og er það ærin dirfska að etja kapp við ann-
að eins ákvæðaskáld og þú ert. Og víst er um það,
að ekkert ákvæðaskáld á íslandi stendur iþér á
sporði, þar sem þú ert gæddur svo miklum kyngi-
krafti og andagift, að jafnvel höfuðskepnurnar
hlýða þér.”
“Fyr hefðir þú mátt svo mæla,” sagði Torfi,
“og mun eg nú gera bragarbót.”
pað var niðamyrkur í baðstofunni, og storm-
urinn hvein í strompinum, en gegnum stormþytinn
heyrðist alt í einu þrumandi rödd. pað var Torfi
gamli, sem tók nú til að kveða:
Blómin sólu brosi mót,
burt með veðrahaminn!
Aldrei hefir bragarbót
betur verið samin!
Á sömu stundu kom indælisveður, eins og áður
var. Stormurinn datt í dúnalogn, og sólin skein
glatt inn um gluggana.
4. ..Betri er belgur en barn.
Nú var Torfi gamli í essinu sínu. Aldrei á æfi
sinni hafði hann lifað aðra eins hamingjustund.
Alt heimilisfólkið snerist í kring um hann, eins og
skopparakringlur, og vildi nú hver verða fyrstur
til að gera honum greiða.
Sýslumaður skrapp fram í stofu og kom um
hæl inn með spegilfagra spesíu. Hann ætlaði að
leggja spesíuna í lófann á Torfa gamla, en í sömu
svipan bast að eyrum hans ómur af skærum og
hvellum barnshlátri. Hann hætti við að fá Torfa
spesíuna og leit til dyra. Var baðstofuhurðinni þá
hrundið upp, og inn kom Hrefna litla dóttir hans
með fasi miklu. Hún ætlaði að segja eitthvað, en
gat ekki komið upp einu einasta orði fyrir hlátri.”
“pú mátt ekki hlæja svona hátt, góða mín,
þegar gestir eru komnir,” sagði móðir hennar og
strauk hendinni um vangann á henni.
“Eg get ekki annað en hlegið,” sagði Hrefna.
‘‘Eg sá nokkuð skrítið áðan. Svo hló hún og fliss-
aði, eins og hún væri ekki með öllum mjalla.
“Hvað sástu, barn?” spurði sýslumaður og leit
framan í iHrefnu. pað var ekki að sjá, að hún
hefði verið úti í illviðri. Hún var kafrjóð út undir
eiyru, og gleðin geislaði úr augunum á henni.
“Eg sat úti á tún,” sagði hún, “og var að búa
mér til festi úr fíflaleggjum, en þá varð mér alt í
einu litið heim að bænum. Eg sá tvo stóra kláfa
bak við bæinn, og upp úr öðrum þeirra kom ljótur
strákur. pá fleygði eg mér niður í laut, til þess að
láta hann ekki sjá mig.”
Torfi fór að ókyrrast í sæti sínu og kvaðst
ekki mega slóra lengur. Hann stóð upp og ætlaði
að ganga út, en sýslumaður skipaði vinnumönnum
sínum að standa fyrir baðstofudyrunum og láta
hann ekki sleppa. 1
“Betri er belgur en barn,” tautaði Torfi gamli
og gaut hornauga til Hrefnu litlu. Hann sá sér
engrar undankomu auðið, því að þrír ungir og
hraustir menn stóðu fyrir dyrunum, og voru þeir
ekki árennilegir. Nú var yfirlætissvipurinn horf-
inn af andliti hans. Hann litaðist um með flótta-
legu augnaráði.
Sýslumann var nú farið að gruna margt. Hann
bað Hrefnu að segja sér, hvað hún hefði séð meba,
og var hún ekki sein til svars: “Strákurinn lauk
upp hinum kláfnum og. tók upp úr honum fýsi-
belg og skjóðu, og tvö gæruskinn. Svo fór hanri
tneð þetta alt saman upp á bæinn.”
“Og hvað gerði strákurinn svo?” spurði
sýslumaður.
“Hann setti fýsibelginn ofan í strompinn og
fór að blása ótt og títt.
“Ekki skal mig furða, þó að stormurinn væri
stinnur,” sagði sýslumaður og hvesti augu á Torfa.
“Og hvað gerði strákurinn svo?”
“Hann tók grjón úr skjóðunni og jós þeim á
báða glugga.”
“Ekki skal mig furða, þó að hríðin væri hörð.”
sagði sýslumaður. “Og hvað gerði strákur svo?”
“Hann tók bæði gæruskinnin og breiddi þau
yfir gluggana.”
“Ekki skal mig furða, þó að sólmyrkvinn væri
svartur,” sagði sýslumaður. “Og hvað gerði strák-
urinn svo?”
“Hann tók skjóðuna, fýlsibelginn og gæru-
skinnin og lét þáð alt saman ofan í annan kláfinn,
en skreið sjálfur ofan í hinn.” ílrefna var tals-
vert upp með sér, því að allir rendu augum til henn-
ar og hlustuðu með undrun og gaumgæfni á hvert
orð, sem hún sagði.
Sýslmaður leit óhýrlega til Torfa og kvað
hann vera hinn mesta mannhund, “en ekki er þér
vits varnað,” sagði hann. “Hefir þú leikið marg-
an manninn grátt hér um slóðir, og skaltu nú fá
þín makleg málagjöld.”
5. Rósaleppurinn.
það fór nú að minka gorgeirinn í Torfa.
Hann horfði í gaupnir sér og mælti ekki eitt orð.
Var hann bundinn rammlega með nýjum reipum
og lokaður inni í skemmu. Síðan voru kláfamir
bornir heim á hlaðið. Lauk sýslumaður öðrum
þeirra upp, og kendi þar margra grasa. Fyrst kom
fýsibelgur, þá skjóða og tvö gæruskinn, og loks
kom ull og smjör, sem Torfa gamla hafði áskotn-
ast á ferðum sínum.
Nú vissu menn ekki fyr, en lokið á hinum
kláfnum hrökk upp, og stökk upp úr honum dreng-
hnokki, á að gizka sjö ára gamall. -Hann leit ótta-
sleginn í kring um sig, eins og fangaður fugl.
Hann var illa til fara, með úfið hár og óhreinn í
framan. pað skein í bera olnbogana á honum, og
neglurnar stóðu langt fram af fingurgómunum,
eins og hrafnsklær.
“parna er ljóti strákurinn,” sagði Hrefna og
faldi sig bak við móður sína.
“Hvað heitir þú, litli snáði?” spurði sýslu-
maður.
“Eg heiti Gaukur,” svaraði drengurinn svo
lágt, að það heyrðist varla.
“pað er undarlegt nafn,” sagði frúin. Hún
gekk til drengsins og virti hann kostgæfilega fyrir
sér. Svo tók hún báðum höndum mjúklega utan
um höfuð hans og lyfti því betur upp. Drengur-
inn leit feiminn framan í hana, og sá hún þá, oð
hann var móeygur. pá varð hún alveg heilluð og
gleymdi öllu öðru.
“En hvað augun í þér eru falleg. Er mig að
dreyma? Mér finst eg hálfkannast við þessi blíð-
legu, tindrandi barnsaugu. Einu sinni átti eg
dreng, sem hafði svipuð augu. En hann er nú fyr-
ir löngu dáinn. Æ, lofaðu mér að horfa lengur í
augun á þér, ljúfurinn minn. pan eru svo fögur
og sakleysisleg. ó, að eg mætti horfa í þau um
alla eilífð! Eg finn, að það sefar sorg mína. pað
hefir betri áhrif á mig en að lesa fögur Ijóð. pað
fær mér meiri unaðar, en að hlusta á hljómfagran
söng.” pað var eins og frúin væri að tala upp úr
svefni, og sæluríkt bros lék um varir hennar, eins
og hún væri hugfangin af einhverri dýrðlegri
draumsjón.
Nú fór sýslumanni ekki að lítast á blikuna.
Hjann hélt að konan sín væri farin að tala í óráði.
“Hvar er hann fóstri minn?” spurði dreng-
urinn kjökrandi.
“Hann er nú lokaður inni í skemmu,” sagði
sýslumaður.
pá fór drengurinn að gráta, og tárin hrundu í
dropatali niður vangana. Hann tók ofurlítinn rósa-
lepp úr barmi sér og fór að þerra af sér tárin með
honum.
Sýslumannsfrúin átti bágt með að trúa sínum
eigin augum, og hjarta hennar barðist milli vonar
og ótta. Hún þreif rósaleppinn af drengnum og
fór að skoða hann. Svo flýtti hún sér upp á dyra-
loft og kom að vörmu spori út aftur með rósalepp-
inn, sem hún hafði geymt í kistunni. Voru nú rósa-
leppamir bornir saman, og kom það þá í ljós, að
þeir voru nákvæmlega jafn stórir óg rósirnar þær
sömu, bæði að lögun og lit.
Sýslumaður lét undir eins leiða Torfa út úr
skemmunni og skipaði honum 'að segja satt 'frá
ætterni drengsins, og hvemig á því stæði, að þessi
rósaleppur væri í fórum hans.
“Ekki tjáir að deila við dómarann,” sagði
Torfi, “og mun eg nú segja alt sem eg veit um
drenginn og rósaleppinn, en frjáls vil eg vera,
meðan eg segi söguna.
Voru þá leyst af honum böndin, og settist
hann á annan kláfinn, en drengurinn hljóp til hans
og vildi hvergi annars staðar vera. Tók þá Torfi
drenginn og setti hann á hné sér og lét vel að hon-
um. Hóf hann síðan má lsitt á þessa leið:
Fyrir fjórum árum var eg á ferð suður í Kjós.
Eg var fótgangandi, meða kláfahest í taumi að
vanda. pá kom maður ríðandi á móti mér. Hann
var í grárri úlpu og reið rauðblesóttum hesti. Eg
kastaði á hann kveðju, og tókum við tal með okk-
ur, en ekki vildi hann fara af baki.
Nú brá svo undarlega við, að eg heyrði barns-
grát rétt hjá mér, og vissi ekki gjörla, hvaðan
hljóðið kom. Maðurinn sló í hestinn og ætlaði að
halda áframð, en í sama bili kom fálmandi bams-
hönd út úr barminum á úlpunni hans. Kendi eg
í brjósti um barnið og þóttist vita, að hann mundi
hafa stolið því. Eg tók í taumana á hestinum og
stöðvaði hann. Spurði eg nú manninn að heiti, en
hann vildi ekki segja til nafns síns. Skipaði eg
honum þá að láta barnið laust, og kvaðst eg ella
mundu kveða hann niður og láta jörðina svelgja
hann lifandi. Sagði eg honum sem var, að eg væri
Torfi ákvæðaskáld. Hafði hann þá ekki hug til að
halda baminu lengur. Hann hnepti frá sér úlp-
unni og rétti mér ofurlítinn drenghnokka, er hann
hafði reitt fyrir framan sig undir úlpunni. Fór
hann síðan leiðar sinnar og reið mikinn.
Eg fór að stumra yfir drengnum og spurði
hann að heiti. Kvast hann heita Gaukur, og lof-
aði eg honum að halda því nafrii. Fór eg nú með
hann heim til næsta bæjar og fékk mjólk handa
honum. Varð hann þá allhress og hætti að vola.
pegar eg tók af honum skóna um kvöldið, var rósa-
leppurinn sá arna í öðrum skónum hans, en hinum
hafði hann týnt. Eg spurðist víða fyrir um ætt-
erni drengsins, en enginn vissi deili á honum. Réð
eg það þá við mig, að alla önn fyrir honum sjálfur
og hafa hann með mér á ferðum mínum, enda var
hann nú orðinn svo elskur að mér, að hann mátti
ekki af mér sjá.”
Nú þoldi frúin ekki lengur mátið, og rann
henni blóðið til skyldunnar. Hún tók drenginn í
fang sér og faðmaði hann að sér, frá sér numin af
gleði.
“pú heitir ekki Gaukur,” sagði hún. “pú heit-
ir Haukur, og eg er mamma þín, elsku drengurinn
minn.”
“Og eg er faðir þinn, Ijúfurinn minn,” sagði
sýslumaður og klappaði Hauk á kollinn.
“Og eg er systir þín,” sagði Hrefna. Hún náði
í annan fótinn á Hauk og lagði hann undir vanga
sinn.
“Nú trúi eg ekki!” sagði Haukur. Hann skim-
aði í allar áttir og vissi ekki, hvaðan á sig stóð
veðrið.
pá þrýsti móðir hans brennheitum kossi á
vangann á honum og var svo góð við hann, að hann
gat ekki efast lengur. Hann hallaði sér öruggur
að móðurhjartanu, sem sló svo ört af ást og gleði.
Frúin hélt enn á rósaleppunum í hendinni, en
nú stakk hún þeim í barm sér og sagðist víst skyldi
geyma þá eins og sjáaldur auga síns meðan hún
lifði.
Alt heimilislfólkið safnaðist kringum sýslu-
mannsfrúna með miklum fögnuði, og vildu nú all-
ir bera Hauk á höndum sér.
“Ekki óraði mig fyrir því, að slík heill mundi
hljótast af komu þinni,” sagði sýslumaðurinn og
sneri sér að Torfa gamla. “Vel gerðir þú að bjarga
syni mínum úr klóm Finns Flakkara, því að hann
hefir það verið og enginn annar, sem tók Hauk
frá okkur. Skal eg nú gefa þér tvær spesíur, og
máttu fara leiðar þinnar í friði, og get eg ekki
fengið af mér að refsa þér.”
Torfi varð hnugginn og mælti: “Fullþung
refsing finst mér það vera, að verða nú að skilja
við þennan hugljúfa dreng, sem eg hefi tekið ást-
fóstri við, og vildi eg heldur vera laminn með lurk.
Enginn maður hefir ^.uðsýnt mér blíðu, nema þessi
litli drengur, enda hefir hann verið eini geislinn á
götu minnar auðnulausu æfi.”
“pá mun eg gera þér annan kost,” sagði
sýslumaður. “p úskalt vera hér hjá mér, það sem
eftir er æfinnar, svo að þú þurfir ekki að skilja við
Hauk litla. Máttu hafa svo mikið frjálsræði, sem
þú vilt, og vinna þau verk, er þér sýnist.”
Torfi tók þessu kostaboði með þökkum, og var
nú allkátur yfir því, að mega vera samvistum við
Hauk.
Um kvöldið var haldið veglegt afmælisgildi,
því að nu var Haukur orðinn sjö ára gamall.
Hafði honum verið þvegið og greitt, og neglur af
honum skornar. Sat hann nú við borðið með silki-
klút um hálsinn, og höfðu menn orð á því, hvað
hann væri fríður sýnum.
pá gall eldabuskan við og-mælti: “Hvert á
baminu að bregða, nema beint í ættina?”
Torfi gamli ákvæðaskáld sat á aðra hönd sýslu-
manni og var mjög í hávegum hafður. Skemti
hann mönnum vel og lét fjúka í kviðlingum.
Hafði ekki í manna minnum verið önnur eins glað-
værð á sýslumannssetrinu.
—Geislar.
Barn kallar trúleysingja til afturhvarfs.
Heyrt hefi eg getið um kenslukonu við sunnu-
dagsskóla, sem hafði haft svo sterk kristileg áhrif
á hvert eitt af börnum sínum, að þau öll gáfust
frelsaranum. En hún lét ekki þar við sitja. Hún
gejði sér alt far um, að fá börnin til að koma öðr-
um börnum inn í skólann. Eitt sinn kom eitt af
börnunum — það var lítil stúlka — til hennar, og
sagðist hafa reynt að fá börn í fjölskyldu einni
til að sækja barnaguðsþjónustu, en faðir barnanna
væri trúleysingi, og vildi með engu móti leyfa þeim
það. En með því hún skildi ekki vel, hvað væri
trúleysingi, þá bað hún kenslukonuna að þýða það
fyrir sér. Svo fékk hún þá að vita, hvað það þýddi
að vera trúleysingi, og þótti henni það svo óskap-
legt, að hún dauðhræddist það.
Nokkrum dögum seinna lá leið þessarar litlu
stúlku framhjá póstafgreiðsluhúsi rétt í þeirri and-
ránni, að þessi trúlausi faðir kom þar út. Hún
gekk þá rakleiðis til hans og sagði: “Hvers vegna
elskar þú ekki Jesúm?” Hefði það verið maður,
sem hefði spurt hann að þessu, hefði hann senni-
lega slegið hann rothögg, eða eitthvað þvílíkt. En
nú lét hann sér nægja, að líta reiðilega til litlu
stúlkunnar og fór svo leiðar sinnar. í annað sinn,
er fundum þeirra bar saman, bar hún upp sömu
spurninguna: “Hvers vegna elskar þú ekki Jes-
um?” Hann rétti henni þá höndina og vék henni
blíðlega til hliðar til að ganga fram hjá henni, því
þá er hann leit til hennar sá hann tár í augum
hennar. pegar hún hitti hann í þriðja sinni, spurði
hún hann á sama hátt: “Hvers vegna elskar þú
ekki Jesúm?” En hann svaraði, því enn engu og
fór leiðar sinnar.
pegar hann kom inn á skrifstofu sína, stóð
spurningin honum lifandi fyrir hugskotssjónum.
í hverju bréfi, sem hann opnaði eða skrifaði, las
hann þessi orð: “Hvers vegna elskar þú ekki Jes-
úm?” Hann hafði engan frið inni. Hann fór því
út á strætin, til að verða af með þessa óþægilegu
hugsun í mannþyrpingunni. En einnig þar heyrð-
ist honum hann heyra spyrjandi rödd, er'sagði:
“Hvers vegna elskar þú ekki Jesúm?”
Hann hugsaði þá með sér, að hann hlyti að
gleyma þessu öllu, þegar hann kæmi inn til fjöl-
skyldu sinnar um kveldið. En það fór á aðra leið.
Hann kvartaði þá um lasleik og fór að hátta. —1
En þegar hann hallaði sér út af á koddanum, hvísl-
aði sama röddin að honum: “Hvers vegna elskar
þú ekki Jesúm?” Hann gat með engu móti sofn-
að, og um miðnætti fór hann á fætur, og sagði við
sjálfan sig: “pað er bezt, að eg nái mér í biblíu
til að leita að þeim stöðum, þar sem Kristur kemst
í mótsögn við sjálfan sig, svo eg hafi því meiri á-
stæðu til að elska hann ekki. Og svo fletti hann
upp Jóhannesar guðspjalli.
En vinir mínir, ef þér leitið að ástæðu til að
elska ekki Jesúm, þá ættuð þér sízt að fara til Jó-
hannesar. pað var lærisveinninn, sem mest elsk-
aði Jesú mog sem Jesús elskaði mest. Og eg get
ekki ætlað, að nokkur geti lesið Jóhannesar guð-
spjall án þess að verða snortinn af elsku til Jesú.
En það sem frá manninum er að segja, er það,
að hann las og las. en svo langt var frá að hann
fyndi nokkra ástæðu til að elska ekki Jesúm, að
ann rak sig á margt, er mjög svo studdi það. Hann
las alt guðspjallið frá upphafi til enda, og áður dag-
ur rann, lá hann á knjánum frammi fyrir frelsara
sínum. Spurningin litlu stúlkunnar kallaSi hann
til afturhvarfs.—Moody.
----------------- -----
Professional Cards

DR. B. J. BRANDSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Oor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-7067 Office timar: 2—3 Helmili: 776 Victor St. Phone: A-7122 Winnipeg, Maniteba

DR. 0. BJORNSON 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kenned; Sts. Phone: A-7067 Office tímar: 2—3 Heimill: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manitoba

DR. B. H. OLSON 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-7067 ViCtalstml: 11—12 og 1—6.30 Heimili: 723 Alverstone St. Winnipeg, Manltoba

DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdöma.—Er aC hitta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h. Talsími: A-3521. Helmili: 627 McMlllan Ave. Tals. F-2691

DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd BuUding Oor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasýki og aCra iungnasjúkdóma. Er aC finna á skrifstofunni kl. 11 12 f.h. og 9—4 e.h. Simi: A-3521. Heimili: 4 6 Alloway Ave Tal- eimi: B-3158.

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega kvenna eg barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. 3 til 6 e. h. Office Phone N-6410 Helmilí 806 Victor S%r. Síml A 8180.

DR Kr. J. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7—8 e. h- Heimili 469 Simcoe, Office A-2737. res. B-7288-

DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDIOAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Talaími A 8621 Heimili: Tals. Sh. 8217

J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald St- Talsíml: A-8889
Vér leggjum scrstaka áherzlu á aö sclja meðul eftir forskriftimi lickna. Ilin beztu lyf, sem liægt er að fá eru notuð eingöngii. . pegar þér komlð með forskrliftum til vor megið þjer vera vlss um að fá rétt það sem lækn- irinn tekur tU. COLCLEUGH & CO., Notre Dame and Sherbrooke Phones: N-7659—7650 Giftingaleyfisbréf seld
Munið Símanúmerið A 6483 og pantið meðöl yðar hjá oss. —' ; Sendið pantanir samstundis. Vér! ;! afgreiðum forskriftir með sam- ;! vizkusemi og vörugæði eru óyggj-I \ andi, enda höfum vér magrra ára ; \ lærdómsrika reynslu að baki. —; ; Allar tegundir lyfja, vindlar, ís- '; rjðmi, sætindi, ritföng, tóbak 0. fl. McBURNEY’S Drug Store Cor Arlington og Notre Dame Ave
J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð 0. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310

Ciittinga 05'L«/ Jarðarfara- o\om með litlum fyrirvara Birch blómsali 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RING 3
THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
Skrlístofa: Room 811 McAltlm
Bulldlng, Portage Ave.
P. O. Box 165«
Phones: A-6849 og A-684*
W. J. IiINDAB, J. H. LINDAIi
B. STEFAN8SON
Islenzkir lögfræSlnsar
3 Home Inveetment Buildlng
468 Maln Street. Tals.: A 4968
Jelr hafa elnnlg skrlfetofur &6
Lundar, Rlverton, Qimll og Ptner
og eru þar aB hitta & eftlrfylgj-
andl tlmum:
Lundar: annan hvern miCvikud&c
Riverton: Fyreta flmtud&g.
Gimliá Fyrsta miCvlkudag
Piney: þriSja föetudag
1 hverjum mánuCi
ARNI ANDERSON
ísl. lögmaður
í félagi við E. P. Garkmd
Skrifst.: 801 Electric Rail-
way öhambers
Taisiml: A-2197
A. G. EGGERTSSON LL.B.
ísl. lögfræðmgur
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Phon«: Garry SOIC
JenkinsShoeCo.
689 Notre Dame
Avenue
—........... j
A. S. Bardal
84» Sherbrooke 8t.
Selur líkkistui og annaet um útfarir.
Allur útbúnaður aá bezti. Ensfrem-
ur selur hann alakonar minnisvarða
og legsteina.
Skrlfat. t&isiml N tsW
Heimiiig talMmi N 1301
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki aö bí8a von úr viti.
viti. Vinna öll ábyrgst og leyst ai
hendi fljótt og vel.
J. A. Jóhannsson.
644 Burnell Street
F. B-5t>60. AC baki Sarg. Fire Hall
Ljósmyndir
Fallegustu myndirnar og me8
bezta verðinu fást hjá:
PAIMER’S STUDIO
643 Portage Ave. Phone Sh 6448
þriðja hús fyrir austan Sher-
brooke St. Stsekkun mynda
ábyrgst að veita ámegju.
i'alsímar:
Skrifstofa: ....... N-6225
lieimili: ......... A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAK8MACU*
Helmllistala.: St. John 1844
Skrlfstofu-Taia.: A 6587
Tekur lögt&kl bæCl htbsalelguaknhlh
veCakuldlr, vlxlaakuldlr. AfgrelCir u
sem aC lögum íytur.
BkrllMofa 256 Maln Stve—
Verkstofu Tala.: Heima Tals.:
A-8383 A-9384
G. L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsáliökl, svo sera
straujárn víra, allar tegundlr &f
glösinn og aflvaka (ixatteriee)
Verkstofa: 676 Home St.
Phone B-4558 TU taks 6
öllnni tímum.
Exchange Auto Transfer Co.
Flytja Húsgögn og Pianos
Annast flótt og vel um allar teg-
undir flutninga; Jafnt á nótt sem
nýtum degi
A. PRUDEN, Eigandi
57? Vherbrooke St. Winnipeg