Lögberg - 17.01.1924, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 17. JANUAR 1924.
Bls. 9
Eg held því sem
eg hef
Eg snéri mér við og gekk frá dyrunu'm. Eg
gat ekki neytt drukkinn mann til þess að berjast.
pegar eg var kominn svo sevn tíu faðma frá
'húsinu, rakst eg alt í einu á Indíánann Nautan-
gauas, án þess að hafa heyrt nokkuð til hans. “Eg
•hefi verið úti í skógi á veiðunU’ sagði hann á þess-
ari seinu hljómfögru ensku, sem Rolfe hafði kent
honum. i “Eg vissi hvar pardusdýr átti sér bæli
og í dag lagði eg snöru og náði því. Eg fór ‘með
það iheim til bróður míns og setti það í búr þar. Eg
ætla að gefa það hinni fögru konu, þegar eg hefi
ta'mið það.”
Hann bjóst ekki við neinu svari, og eg svar-
aði íhonum heldur engu. — Stundum eru Indíánar
þeir beztu félagar, sem hægt er að óska eftir.
Áður en við náðu'/n sölutoginu urðum við að
ganga fyrir endann á þröngri götu, sem lá niður að
ánni. pað var mjög dimt, þótt stjörnurnar skinu
gegnu'm glufur á skýjunum, sem !bárust hratt fyr-
ir vindinum. Við gengum hratt — fótatak mitt
heyrðist skýrt á frosinni jörðinni, en hann gekk
hljóðlaust eins og skuggi. Við vorum rétt að
komast fyrir endann á götunni. pegar hann
rétti út hendina og greip smávaxinn, svartklæddan
mann í myrkrinu.
Á miðju sölutorginu stóð stórt ker úr messing,
sem var fylt ’með tjörguðum viðarkubbum. Það var
skylda vökumanns bæjarins, að sjá um að eldur
logaði í því þegar di'mt var orðið á kvöldin þangað
til birta fór á morgnana. Við sáum að það hafði
verið fylt nýlega og það lagði birtu út frá því í
allar áttir. Indíáninn læsti fingrunum, sCm
voru sterkir eins og þeir væru úr stáli, utan um
úlnliðinn á manninum, sem hann hafði klófest og
dró hann með sér inn í birtuna frá viðarkerinu.
“Ertu enn að leita að lækningajurtum, minn
lærði doktor?” spurði eg.
Hann gretti sig og þvöglaði eitthvað og snéx-
ist ýmist á þes-sa hliðina eða ihina undan átaki
Indíánans. ....
“Sleptu honum,” sagði eg, “en láttu hann ekki
ko'ma of nálægt þér. Hvers vegna herra lækn-
ir ert þú á kreiki hér í kulda og myrkri, þegar eld-
ur logar og vínið flóir í lækjum í gistihúsinu ?”
Hann horfði á mig með daufum augum og
brosti, en brosið var hættulegra en urrið í vilii-
dýri. “Það er satt, göfugi herra, að eg sat fyrir
þér,” mælti hann með veiklulegri og draumkendri
rödd, \“en eg gerði það þér til góðs. Eg vildi
aðvara þig.”
Hann stóð þarna hökinn og kyrkingslegur með
hattinn í hendinni. Að vörmu spori hélt hann á-
fram. “Það getur verið að viss maður hafi gert
mig að óvini sínum. pað getur verið að eg segi
mig lausan úr þjónustu hans. Það getur verið
að eg vildi igera honum eitthvað til ills. Eg get
sagt þér leyndarmál, herra 'minn.” Hann lækk-
aði róminn, eins og hann væri hræddur um að ein-
hver stæði á hleri. “Eg skal hvísla því að þér
heri’a,” sagði hann.
Eg 'hrökk frá .honu'm. ,,Komdu ekki nálægt mér!“
hrópaði ieg, ,,eða þú skalt elcki safna læknisjurtum
oftar fyr en í ihelvíti."
„Helvíti!“ svaraði hann. „Það er ekki til. Eg
segi ekki leyndarmál mitt hátt.
„Italski Nioolo! Nicolo eiturbyrlari! Nicolo
svartidauði! Eg er kominn til að sœkja sál þína,
semþú hefir selt mér. pað er til helvíti!“
Þessi orð voru sögð með þrumandi röddu, sem
virtist koma neðan úr jörðinni undir fótunum á
okkur. ítalinn hrökk aftur á bak, u'm leið og hann
gaf frá sér hljóð, sem var hvorki stuna né vein,
og rak sig á heitan málminn á glóðarkerinu. pegar
hann fann ihitan, rak ihann upp ógurlegt öskur,
fórnaði upp Ihöndunu'm og þaut eitthvað út í myrkr-
ið. Við heyðum fótatak hans þangað til hann komst
hálfdauður af hræðslu inn í gistihúsið.
“Getur prédikarinn leikið djöfulinn líka?” sagði
eg séra Sparrow, sem ko’m til okkar út úr myrkrinu
hinu 'meginn við eldinn. “Eg hefði getað svarið að
röddin kæm upp úr iðrum jarðarinnar. pað er
mjög undarleg gáfa.”
,,pað þarf ekkert nema dálítið lag til þess,“ sagði
hann og .hló hátt, „en það hefir ko'mið mér að góðu
haldi oftar en einu sinni. pað kann enginn þetta hér
í Virginíu. En áður en orð drottins kom til mín og
bauð mér að bjarga hei'mskum sálum var eg leikari.
Eg lék einu sinni svip konungsins í Ha'mlet eftir
Sha'kespeare, og eg skal segja þér það, að eg talaði
þá eins og eg heyrði til neðri heimu'm. Eg gerði
bæði hina leikendurna og áhorfendurna svo hrædda
að þeir staðhæfðu að þetta væru galdrar. En þetta
kemur nú ekki málinu við. pegar eg var búinn að
kasta steininu'm, gekk eg yfir að húsi landsstjórans
og leit þar inn um glugga. Landstjórinn hefir bréfið
frá félaginu og hann og ráðunautarnir allir nema
Pory, sem ekki gegnir skyldum sínum, sitja þar og
horfa á það og banka á borðið með fingrunum.”
,,Er Rolfe á fundi?“ spurði eg.
„Já, hann var að tala — tala þínu máli, geri eg
ráð fyrir þótt eg heyrði lekki það sem hann sagði.
Þeir hlusta en þeir hrista allir ihöfuðin.“
“Við fáum að vita úrslitin á morgun,” mælti eg
“Nóttin er að verða ískyggileg og héiðarlegir ’menn
ættu ættu að vera gengnir til ihvílu. Góða nótt Nan-
tanguas. Hvenær verður þú búinn að temja par-
dusdýrið þitt?”
,,Nú er haustmánuður,“ svaraði Indíáninn.
“pegar næsti blómamánuður ke'mur skal dýrið
velta sér við fætur konunnar ifögru.“
,,Næsti b 1 óma'mánuður“ mælti eg. Það er langt
þangað til. ,,Eg þarf sjálfur að temja villidýr áður
enn sá mánuður kemur. ,,Þessi nótt vekur hjá
'manni ofsalegar hugsanir, iherra Sparrow. Vindur-
inn, skvaldrið í vatninu og skýin, Sem feykjast u'm
loftið. Hver veit hvort við lifum það af að sjá vor-
ið?“ Eg hló að kveifarskapnu'm ..
Meðmœlin.
(Eftir Edgar A. Guest).
Ef handan gröf á helgum stað,
Herrann lífs vill fá; •— i—
Mitt vegabréf, og vita um iþað,
hvar var eg jörð hér á. — ;
Hvar lék og vann bezt lífs um stig,
Og líka vildi hann sjá,
Nöfnin þeirra er þektu mig,
þessa heims vegferð á.
Eg gæti ei tilfært tigin nöfn,
né talið upp herra og frúr,
sem bættu að nokkru málstað minn,
eða markvert gjört þar úr:
Kona og börn ’mér kyntust Ibezt,
köldum heims á stig,
hver eg var, tþau vita um ’mest,
og vitnað geta u'm mig.
Vitjaðu hús þess herra minn,
sem hefi eg kallað mitt;
þér ibörn og kona bjóða inn,
þeim beint hefir orðið þitt; —
ó, guð eg hófst ei hátt á békk,
til hróss í tign og völd,
en hei'milinu eg forsvar fékk,
fram á hinsta kvöld.
pá lífsins herra á helgum stað,
heimtar orðstýr minn-------
hvar tó'mhent fólk loks tínist að
og tekur við eilífðin. — -—
Til ihjálpar verður helzt það mér,
sem herma börn og víf:------
Hann fram gekk trúr í hei'mi hér,
og hugglatt sýndi líf. —G. H. Hjaltalín.
Gjöfin meiri.
Eftir Láru Goodman Salverson.
Hann heyrði ekki mikið af ræðu
prestsins. En hann óskaði,
að hann þyrði aö syngja. Söng-
urinn var svo fagur og þegar að
hópur hvítklæddra barna kom fram
og gekk skrúðgöngu eftir göngum
kirkjunnar og söng: “Ó barnið unga
í Betlehem,” þá komu tárin fram í
augun á honum.
Á meðan á þessu stóö sat Magn-
ús kyrr í sæti sínu og lét ekkert á sér
bera. Stór og grönn kona hafði sest
í sætið við hliöina á honum og mál-
hreifur rauðleitur maður við hina.
Þau litu til hans hornauga fyrst, en
létu hann svo eiga sig.
Þegar guðsþjónustan og skemti-
skráin var á enda tók maður hár
vexti og með bro's á vörum að kalla
upp nöfn, og í hvert sinni, sem hann
kallaði upp nafn gaf eitthvert barn
sig1 fram, fór til hans og lcom aftur
frá manninum og trénu broshýrt
með böggul í fanginu.
Magnús litli sat rólegur í sæti sínu
og beið, þegar að börnin fóru fram-
hjá honum með bögla sína, langaði
hann til að samgleðjast þeim, og ef
til vill sjá hvað i þeim væri, en lét
þó ekki á sér bæra. Maðurinn hélt
áfram að lesa upp nöfnin. Magniki
þótti undarlegast hvað lengi að mað •
urinn var að því, og honum
sýndist að það væri búið að taka
al!a böglana af trénu, sem skreyttu
það áður.
Svo var eins og hann vaknaði alt
í einu upp af draumi. Maðurinn var
hættur að lesa upp nöfnin. Börnin
voru hætt að hlaupa eftir ganginitm.
Svo stóð alt safnaðarfólkið á fætur
og söng hátt og heldur óáheyrilega og
svo fór það að fara út úr kirkjunni.
Háa og granna konan, sem sat á
bekknum hjá Magnúsi vafði sig inn-
an í loðkápu, bretti loðkraganum
upp svo hann náði upp yfir eyru.
litli rauðleiti maðurinn fór að setja
tipp yfirskóna og sýndist reyna ó-
sköp mikið á sig við það. En Magn-
ús litli sat höggdofa eins og steinn
. . . þetta var guðshús og hann
hafði verið góður drengur . . . og
samt liafði guð gleymt honum. Hann
beit á vörina, þreifaði eftir yfirhöfn
sinni, velti sér, einhvern veginn í
hana og rölti út úr jdrkjunni.
Eftir því sem lengra leið á kveld-
ið því órórri varð móðir (Magnúsar.
Hún gat ekki kyr verið. Hún stóð
upp og gekk að matarskápnum. Þar
var ekki um auðugan garð að gresja,
Ofurlítið af hveitiméli, sem hún á-
setti sér að baka úr nokkrar pönnu-
kökur, þó engin væru eggin til þess
að bæta þær með, en svo var hún nú
orðin svo vön því að búa til pönnu-
kökur án þess að hafa egg í þeint
og þær voru ekki slæmar.
Þegar hún hafði lokið við að
baka þær, vafði hún þær-saman, skar
þær í sundur og raðaði þeim smekk-
Iega á disk; úr gömlu kofforti tók
hún ganilan, hvítan borðdúk og lagði
hann á borðið , sótti síðan olíulampa
og setti hann á borðið. Aftur fór
hún að Ieita í koffortinu án þess að
hún vissi verulega að hverju hún
væri að leita,*og fann þar til allrar
lukku litið, hvitt kerti og mjóan
rattðan boríia. Hún batt borðan uin
kertið og lagði það hjá diskinum á
boðið. Svo setti hún niður og hlujt-
aði eftir fotataki Magnúsar. Þegar
klukkan var orðin tiu
var hún farin að verða mjög óróleg.
Hún gekk að dyrunum og leit út.
Það var farð að snjóa og vindurinn
þeytti snjókornunum i. hringiðu. Hún
ætlaði varla að ná andanunt þegar
hún kom út úr húsinu og út á götuna
og þar á fetir henni kom Magnús og
barðist áfram í bylnum grátandi.
Þegar að hann kom til móður sinn-
ar var hann að þvi kominn að hniga
niður.
reyndi að vera svo góður.
Hún greip hann í fang sér og bar
hann inn í húsiö og settist með hann
í keltunni á stólinn við eldSvélina og
færði hann úr skónum og snjófötun-
um án þess að segja eitt orð við
hann, lét hann gráta óátalinn.
Þegar hún var búin að færa ham.
úr skónum og snjóklæðunum og
vefja hann inn i hlýju sjali tók
hún höndum um andlit drengsins,
leit brosandi frarnan í hann og
mælti: ,,Svo þú fékst bestu gjöfina
eftir alt saman góði minn“.
Hann leit stórum augfm á móður
sína og barðist við að halda tárun-
ttm til baka. Magnús var ímyndtinar-
ríkt barn. Kannske að jólagjöfin
hafi verið send heim til hans.. Dæm-
alaust hafði hann verið heimskur að
hugsa ekki út í það.
„Hvað er það mamma?“ Móðir
hans þrýsti hon'um fastara upp að
sér og hagræddi sér svo á stólnum
að ylinn frá eldavélnni lagöi a
fæturna á honum.
„Þú hefir heyrt söguna um litla 1
barnið Jesús. Þú manst eftir þvi að
þegar hann kom- í heiminn, þá var
hvergi Jannarstaðar rúm fyrir hann
en i fjárhúsjötunni". s
„Já rnamma."
„Og þú hugsar máske um hina
göfugu Maríu, móðir Jesú, hún var
hrygg og táraðist . . . þvi þessi stað-
ur var ekki ákjósanlegur fyrir barn-
ið hennar. Svo manstu að konung-
urinn hefði tekið Jesú * af lífi ef
hann hefði fengið því orkað, og að
foreldrar hans urðu að flýja með
barnið ; það var og hið mesta hrygð-
arefni Magnús minn.“
„Já mamma“.
Og ánægjustundir Jesú hafa ef til
vill verið fáar i Galileu . . . inanst
eftir hrygðartíð þeirri, sem á eftir
fór. — Manstu eftir honum þegar
hann var einn í grasgarðinum í næt-
urmyrkrinu. — þegar að hann stóð
frammi fyrir Pílatusi, og þú manst
eftir krossinum.
„Já mamma.“
Magnús litli var orðinn klökkur í
hug út af meðferðinni á Jesú.
„Og jólin eru fyrst og fremst tíð
endurminninganna og svo gleðinnar.
ú veist það litli drengurinn minn
og að Jesú Kristur kemur til jarðar-
innar á hverjum einustu jólum í lík-
ing barns þess, sem hann einu sinni
var , . . . og hann kemur til barns
þess, sem verðugast hefir verið fyr-
móttöku hans á því ári og á með-
an að hann er hjá þvi, legst skuggi
krossins yfir hann á ný eins og þeg-
ar að hann lá í jötunni og hann fell-
ur Iíka yfir barnið, sem hann hefir
útvalið — það er hin sanna jólagjöf.
Velþóknun guðs..
‘Ó mamma!” sagði Magnús litli
og var undursamlegur glampi í aug-
unum á honum. Móðir hans
reyndi að kefja tilfinr.ingar sinar,
hagræddi sjalinu, áfem hún hafði
vafði hann innan í og þrýsti honum
fastara að sér og brosti blíðlega
framan í hann.
“Og þetta er gjöfin, sem þú fékst
litli Magnús -minn”, '»
“En mamma —”
%
“Veitti nokkur þér eftirtekt í
kirkjunni ? Var nokkur þar, sem
sá þig? Talað nokkur þar til þin,
eða reyndi að tefja fyrir þér?”
“Nei mamma. En —”
“Jæja ! skilurðu nú ekki þetta'
Það gat ekki öðruvísi farið, það var
ómögulegt. Það sá þig ekki

DODD’S
kiöneyJ
, pills M
thepS
Dodd* nýrnapillur eru bszt*
týrnameðaiið. Lækna og gigt
íakverk, hjartabilun, þvagteppu
,tg önnur veikindi, sem starfa frá
aýrunuin- — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c. askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllum lyt-
tólum eía frá The Dodd’s Medi-
þetta fólk, þeirra eigin umhugsun-
arefni skygði á þig. Það er svo
æfinlega með krossins börn, þau
eru ekki fjöldanum samferða — þau
fylgja drotni sínum. Augnabliks
skemtanir eru þeim einkis virði —
stjörnurnar eru þeirra félagar og
englarnir fylgisveit. Brostu aft-
ur ástin nún. Ertu ekki sæll að
finna þannig náð í augum guðs
þins?”
“Ó, mamma!” sagði Magnús og
vafði handleggjunum utan um háls-
inn á henni móðttr sinni og kysti
hana innilega. “Ó það er svo fag-
urt, svo indælt! En hvernig vissir
þú þetta ?” Móðir hans brosti
glaðlega og það var eins og að
steini væri létt frá brjósti hennar.
Hún stóð á fætur, bar Magnús að
borðinu og setti hann þar á stól
“Þvi var máske hvíslað að mér.”
sagði hún. "En sjáðu nú til.
Hér er ofurlítið til að gleðja mig og
þigl” Hún helti kaffi og mjólk í
bollana, sem voru á borðinu og sett-
ist svo niður hjá honum.
Þegar Magnús sá kertið með
rauða borðanum -hjá diskinum sín-
um, klappaði hann saman höndttn-
um af gleði. “Ó látrnn okkur
kveikja á þvi mamma, svo við get-
um horft á það meðan við erum að
borða.”
“Nei, góði minn, Við 5{l<ulum
kveikja á því þegar þú ert háttaður
.og láta það svo loga við rúmið þitt
á meðan þú sefur, það er jólakertið,
eins kerti og börnin kveiktu á um
jólin á ætllandinu minu kæra og
svo dreymir þig — ungi vinurinn
útvaldi.
Eftir að Magnús var háttaður lá
bann vakandi og horfði á ljósið á
kertinu Vim fetund, Kallaði svo á
m.óðir sina. Hún kom að rúminu
lians þreytt en með ánægjusvip á
andlitinu, beygði sig ofan að hon-
um og hann vafði handleggjunum
um hálsinn á henni.
“Mamma,” hvíslað hann. Held-
urðu að þetta hafi hrygt hann. Eg
hefði átt að gráta af þvi að eg ekki
skldi',. Nei elsku drengurinn
minn. Eg held að hann skilji öll-
um öðrtim fremur.”
Magnús horfði alvarlega á móður
sina dálitla stund og mælti svo.
.,Eg býst við skttgginn hafi
ltka fallið yfir þig þegar þú varst
lítill og að þess vegna skiljir þú á-
valt svo vel.”
RJOMI
Styðjið heimaiðnað með því að styrkja yðar
eigið félag og fá fult verð fyrir framleiðsl-
una.
Hafið hugfast, að samvinnu markaðurinn er
eini framfaravegurinn að því er landúnaðinn
snertir. Látið ekki glepja yður sjónir, farið
að fordæmi annara þjóða, sem hafa sannað, að
samvínnumarkaðs aðferðin er sú eina, er
skapar gott verð á mjólkurafurðum.
SENDIÐ RJÓMANN TIL
The Manitoba Go-operative Dairies
LIMITKP
EIMSŒKIÐ
VANCOVVER
og VICTORIA
New Westminster ÞENNAN VETUR
EXCURSION
FARES Ti,SÖIu
$72.00
Frá
Winnipeg
Tii baka
E
Niðursett far frá ÖÖrum stöÖum. FERÐIST M
janOar
3, 8, 10, 15, 17, 22, 24
FEBRÚAR
5 og 7
Mamma ó mamma !
og eg
Cane^Horr Pacific
Professional Cards
1
DR. B. J. BRANDSON
210-220 MEÞICAL ARTS Blillt.
Oor. Graham amt Kf'nnedy St»
Phone: A-7007
Offlce tlmar; 2—3
Heiniill: 776 Victor St
Phone: A-7122
Winnípes. Manitoba

THOMAS H. JOHNSON
og
H. A. BERGMANN
ísl. lögfræðingar
'krtfstofa: Kooni 811 McAlt-bnr
Btiildins. Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phnnes: A-6840 og A-684*
DR. O. BJORNSON
216-220 MEOICAL ARTS BLDti
Cor. Grahnm nnd Kennody Stx
Phone: A-7067
Office tímar: 2—3
Helmiii: 764 Victor St
Phone: A-7586
Winnipeg, Manitoba
DR. B. H. OLSON
210-220 MERICAIj ARTS BLJX.
Cor. Graham and Kennedy Sts
Phone: A-7067
Vi8talstmi: 11 —12 og l—6.30
Hehnili: 723 Alverstone St
Winnipeg, Manitoba
W. J. LJNPAIi, J. H. IJNDAIi
B. STEFANSSON
Islenzkir lögfræðingar
3 Home Investment Bullding
468 Main Street. Tals.: A 4M8
petr hafa einnig skrifetofur að
'Lundar, Riverton, Gimli og Plney
og eru þar aF hltta á eftirfylgj-
andl ttmura:
Lundar: annan hvern mtðvtkuda*
Rlverton: Fyrsta fimtudag.
Oimliá Fyrsta miðvikudag
Plney: þrtðja fðstudag
I hverjum mánuBI
DR J. STEFANSSON
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graitam and Rennedy Stó
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdðma.—Er að hltts
kL 10-12 f.h. 0g 2-5 e.h.
Talsími: A-1834. HeimUi:
373 River Ave. Tals. F-2691.
DR. B. M. HALLDORSSON .
401 Boyd Buiiding
Oor. Portage Ave. og Edntonton
Stundar sérstaalega berkiasýki
og aðra lungnasjúkdðma. Er aC
finna & skrifstofunn! kl. 11—12
f.h. og ?—4 e.h. Sími: A-3521.
Heimili:. 46 Alloway Ave. Tal-
elmi: B-3158.
4RNI ANDERSON
ísl. lögmaður
i félagi við E. P. Garland «
Skrifst.: 801 Electric Rail- i
wav Chambers
Talsími’ A-2187
A. G. EGGERTSSON LL.B. J
ísl. lögfræð'ngur j
Hefir rétt til að flytja mál
bæði í Man. og Sask.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérstaklega kvenua eg
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 6 e. h.
Office Phone N-6410
Heimili 806 Victor 8tr
Simi A 8180.
DR. Kr. J. AUSTMANN
848 Somerset Blk.
Viðtalstími 7—8 e. h-
Heimili 469 Simooe,
Office A-2737. res. B-7288
DR. J. OLSON
Tannheknir
216-220 MEDICAL ARTS BLDG.
Cor. Graham and Kennedy Stó.
Talsími A 8521
Heimili: TaU. Sh. 3217
Phone: Garry 2616
JetkinsíhoeCo.
689 Notre Datne
A. S» Bardal
843 Sherbrooke St.
S.lut lfkkistui og ennast um útfarir.
AUur útbúnaður sá bezti. Ennírem-
ur selur hann alskonar minnisvarða
og legsteina.
Hkrt/st. ttUsínsl N 5»38
HelmUls taialmi N 6307
J. G. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave. og Donald 8t-
Talsími: A-8889
Vér lcggjttm sérstaka álterzlu & að
selja mcðul eftir forskriftum lwkna.
Hin beztu lyf, sein hirgt er að fá eru
notuð eingiingu. . pegar þér komið
með forskrliftnm til vor megið þjer
vera viss titn að fá rétt það sein lækn-
irinn tekur til.
COI-CLEIJGH & CO.,
Notre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—7650
Giftingaleyfisbréf seld
EINA ÍSLENZKA
Bifreiða-aðgerðarstöðin
í borginni
Hér þarf ekki að bíða von úr vltl.
vitl. Vinna öll ábyrgst og leyst af
hendi fljðtt og vel.
J. A. Jóhannsstm.
644 Burnell Street
F. B-8164. A8 baki Sarg. Fire Hal
John Christopherson, B.A.
Barrister, Solicitor, Notary
Public, etc.
DOYLE, COSTIGAN and
CHRISTOPHERSON
345 Somitset Bldg.
Phone A-1613 Winnipeg
Munið Símanúmerið A 6483
og pantiS meðöl yðar hjá oss. —
Sendið pantanir samstundis. Vér
afgreiðum forskriftir með sam-
vizkuseml og vörugæði eru ðyggj-
andi, enda höfum vér magrra ára
lærdðmsrtka reynslu að baki. —
Allar tegundir lyfja, vindlar, is-
rjðmi, sætindi, ritföng, tðbak o. fl.
McBURNEY’S Drug Store
Cor Arlin^ton og Notre Dame Ave
j. J. SWANSON & co.
Verzla með fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Anaást
lán, eldsábyrgð o. fl.
808 Paris Bldg.
Phones. A-6349—A-6310
raisímar:
Skrifstofa:
Heimili: ....
N-6225
A-7996
HALLDÓR SIGURDSSON
General Contractor
808 Great West. Perm. Loan
Bldg. 356 Main St.
JOSEPH TAVLOR
LÖGTAK8MAÐUR
Helmillstals.: St. Jofan 1844
Skrifstofu-’Bals.: A 8557
Tekur lögtaki bæðl húsaletguakuld^
ve'Sskuldlr, víxlaekuldLr. AfgrftlBir mX
sem aC lögum iýtur.
Skrilstofa 255 Main Stnw*
Verkstofu Tals.: Hetma Tala.:
A-8383 A-9384
G- L. STEPHENSON
Plumber
Allskonar rafmagnsáhökl, svo sem
straujárn víra. allar tegnndlr al
glösiim og aflvaka (hatterlee)
Verkstofa: 676 Home St.
Giftinga og t t,
Jarðarfara- Dlom
með litlum fyrirvara
Hirch blómsali
616 Portage Ave. Tals, B720
ST IOHN 2 RING 3
I sambandi viðviðarsölumína
veiti eg daglega viðtöku pöntun-
umfyrir DRUMHELLER K0L,
þá allra beztu tegund, sem til
er á markaonum.
S. Olafsson,
Sími: N7152 619 Agnes Street