Lögberg - 10.04.1924, Page 3

Lögberg - 10.04.1924, Page 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 10. APRÍL. 1924. Bla. » tTiu^w-ufupiimnBWKgiis^rgnaiggigigigiHi^^ SOLSKIN Sagan af Sigurði kóngssyni. Einu isinni voru kóngur og drotning í ríki sínu. pau áttu son, sem Sigurðu 'hét; hann var heldur ungur og þó mannvænn, er þessi saga gjörist. Átti hann kastala út af fyrir sig nálægt ihöllinni, og sat þar með sveinum sínum'. Svo bar við að drotning tók sótt og andaðist. Fráfall hennar olli kóngi svo mik- illar sorgar, að hann var fyrst varla mönnum sinn- andi. pegar frá leið, fór 'heldu að rétta af honum, svo hann fór að ræða við menn. Einu sinni kom hann að máli við hirðmenn isína, og kvað sér vera í hug, að kvongast að nýju. peir tóku (því vel, og fýstu hann iþess í alla staði. Kjöri þá kóngur þá af hirð- mönnum sínum, er hann þekti að íhyggindum og trúleik við sig og bað þá að fara í land nokkurt, er hann tók til,\og biðja sép til handa dóttur kóngs þess, er þar réði fyrir, ogl,ef hann vildi gifta sér dóttur sína, iskyldu þeir hafa hana heim með sér. Hirðmenn tóku glaðir við -erindi þessu, og fbjuggu sig til ferðar á skipi einu. pegar þeir voru komnir langt frá landi, laust á þoku svoi myrkri, að þeir vissu ógjörla hvert þeir fóru. Siigldu íþeir þó alt að einu uns þokunni fór að létta af. Voru þeir þá komnir nærri landi einu, er þerm virtist þó fremur eyja en meginland. Með |því að þeir voru bæði fegn- ir landssýn, og vissu ekki hvar þeir voru við komni-r, réðu iþeir af að stíga á land, og hafa fregnir af eyjartoúum. Þegar þeir voru komnir á land, og höfðu gengið kippkorn frá sjónum, ‘heyrðu þeir hörpu- hljóma svo fagra, að þeir þóttust aldrei hafa heyrt slíka. Komu þeir frá tjaldi einu, er stóð á víðum velli, er varð fyrir þeim á eynni. Þeir gengu nú að tjaldinu og þagnaði þá hörpuslátturinn, er þeir áttu skamt þangað. Þeir gengu að tjaldinu eigi að síður, því þar þóttust þeir þó eiga víst, að hitta menn fyrir, er gætu sagt þeim, hvar þeir væru við land komnir. Þegar þeir komu í tjaldið, -sáu þeir þar konu svo fríða, að þeir þóttust aldrei hafa slíka séð. Hún hafði þá lagt frá isér hörpuna og greiddi sér með gullkamhi, er þeir gengu í tjaldið; engir voru þar menn hjá toenni. Hirðmenn kvöddu konu þessa virðulega og tók hún kveðju þeirra hæversklega. peir spurðu hana hvar þeir væru við land komnir, og sagði hún þeim af því hið ljósasta, og það með, að -þetta væri eyðieyja. pað þóttu-st þeir finna á Svörum ihennar, að hún var heldur döpur í toragði. peir intu hana eftir, hvenig s-tæði á því, að hún væri þar ein á eyðieyju. Hún kvaðst hafa mist ný- gift kóng, sinn í styrjöld, er hann hefði átt við vík- inga, sem á land hans sóttu, 'og hefði hún látið trúnaðarVnann sinn flytja sig út í ey þessa, með því, er hún mátti komast með í bráð af -eigum slnum, er hún hefði frétt fall kóngs í -orrustunni; væri hún nú búin að vera þarna einmana um hríð. Þegar hirð- menn heyrðu þetta litu þeir hver til annars, gengu úr tjaldinu um sinn og báru saman ráð sín. Kom þeim það öllum ásamt, að kona þessi væri svo fög- ur, vel viti borin kurteys, að hverjum kóngi væri þar fullkoista. , er ihún væri. peir réðu það því með Sér að hiðja hennar kóngi sínum til handa, þó hann hefði ætlast til, að þeir vektu annarstaðar til ráða- hags. Eftir það gengu þeir í tjaldið aftur og vöktu máls á um ráðahag -sinn. Konan tók því seinlega og þó hæversklega; sagði -hún, að sér hefði ekki verið iþað í hug, að giftast aftur, er hún hefði mist mann sinn, þó sér væri kóngur þeirra lítt kunnur vnundi hún ekki teljast undan, þar sem líkt stæði á fyrir báðum, ef -þesisi ráðahagur mætti verða þeim til unaðstoóta. Erindrekar kóngs glöddust við þessi um- mæli drotningar, og fluttu hana síðan út á skip sitt með öllu því, er hún -hafði þar umleikis. Engin tíðendii urðu í febðum þeirra, fyr en þeir tóku ihöfn í landi kóngs; sá-st þá til ferða þeirra frá kóng-saðsetrinu, og tojóst hann að fara á móti þeim og heitvney sinni, er hann taldi víst að væri í för með þeim. Lét hann því toeita fyrir tvo vagna, steig sjálfur í annan, en Ihinum var -ekið tómum til sjávar. pegar kóngur sá drotningarefni sitt, varð hann þegar gagntekinn af ást til -hennar, og þótti hirðmenn sínir iheppilega hafa rekið erindi sitt, þótt ekki hefðu þeir hitt þá konu, sem hann hafði vísað þeim á. pví næst toauð hann henni til hallar og þeim öllum, og ók hún í öðru’m vagninum, en hann í hinum. Eftir þetta lætur kóngur Ibúa vei-slur ágætar og stóð sá undirbúningur í íhálfan mánuð; enda var þar boðið öllu stórmennum úr ríki 'hans. Áður en veislan átti að vera gekk kóngur til fundar við son sinn, tjáði honum, að\nú hefði ihann aftur fastnað sér konu, og toað -hann sitja torúðkaup sitt. Sigurður bað hann ekki -orða það við sig, því sér væri ekki fnóðurmi.ssirinn enn úr minni liðinn, og við svo bú- íð gekk kóngur þaðan. gíðan fór brúðkaup kóngs fram, og voru 'menn þar útleystir með góðum gjöf- um. Efti það sat kóngur um kyrt í ríki sínu um híð, og er ekki annars getið en hann yndi vel -hag sínum. Ein'hverju sinni kemur drotning að máli við kóng, og spyr hann hversu víðlent ríki hann eigi. Hann segir henni af því ihið sannasta. Hún spyr íhann því- næst um skattheimtu af löndum hans, og segist 'hann ekki um isinn hafa hugsað u'm það mál, enda hafi annað fyrir sig snúist. Leiðir drotning honutn þá fyrir sjónir, að svo búið megi ekki standa og hljóti -hann að heimta skatta af þegnum sínpm, sem aðrir kóngar. Kóngur fann að mikið var satt í því, og bjóst þegar til skattheimtufarar. Einhvern góðan veðurdag, er kóngur var farinn í 'skattheimtu fór drotning að breiða út og viðra skrúðklæðnað ými.s konar. Var þar og 'með skikkja ein afbragðs falleg og vönduð að sjá. Sigurður kóngsson hafði -enn ekki heilsað stjúpu sinni og ekki séð hana; -hann sat jaínan í kastala sínum, þreyði all-a jafnan móður sína og hafði -sem minsta ■sa'mblendni við hirðmlenn en talaði fátt um stjúpu S1na, er um hana var rætt í eyru han-s. Þenna sama óag og nú var getið kemur Sigurður auga á skikkj- una góðu úr kastala sínu'm og fin.st honum, sem öðrum mikið um svo kostulegan grip. Liður nú svo nokkur stun-d, að klæðin eru úti, og fara menn hans allir úr kastalanum. Verður hann þá ekki fyr var við, en komið er að kastalanum og toarið að dyrum, hann lýkur upp, og er þar þá komin stjúpa hans. Hún- kastar kveðju á hann og mælti af nokkrum 'móði; “Þó þú leggir fáþykkju á mig, Sigurður, sem þú hefir sýnt í því, að þú -hefir Ihivorki heil-sað mér, né viljað sitja torúðkaup mitt, vil eg þó ekki láta það í ríkja með okkur; vil eg nú gefa þér skikkju þessa toina góðu, er öllum þykir gersemi í vera, en ger þú það til skaps í móti, að þú far í þana, og lát mig sjá, hveru hún sæmir þér.” Sigurður svaraði engu, en tók við skikkju isinni, virti ihana vandlega fyrlr sér, og með því honum Iþótti hún, sem fleiru'm girnd- argripur hinn mesti, fór hann í 'hana. Þegar Sigurð- ur er kominn í skikkjuna gengur stjúpa hans að honum með svo tröllslegu útliti, að hann þóttist 'hvorki íyr né síðar -hafa séð islikt, og mælti: “Nú legg eg það á þig, að þú skal vella allur grár í lús- um meðan þú ert í skikkjunni; skaltu Iþví skifta um nafn og 'heita Lúsahöttur; aldrei skaltu úr þessum álögum komast, né úr skikkjunni fara, fyr en þú hefir sofið hjá kóngsdóttur í 3 nætur, en það mun seint verða.” Við þessi orð drotningar Ibrá Sigurði, svo sem hún -hafði fyrir mælt; en svo var hann hug- sjúkur af þessu, að hann fékk engu áhrínsorði kcrm- ið upp, enda dvaldi drotning ekki lengi í kastalan- um! eftir þetta. Sigurður fann ofglögt til óskapa sinna til þess að hann gæti 'haldist við í kastalanum, enda sá hann að sér mundi þar hvorki fært að vera, né nokkur undanlausnarvon frá ánauð sinni. Hann safnaði því saman er hann átti eigulegast og dýrmætast, en það var gullistóll, er gera mátti svo lítinn, að hafa mátti hann í vasa sínum; annað var gullkambur undur fallegur; fingrugull var hinn þriðji gripur, og var af lýsigulli; þurfti þar ekkert l^ós, er gullið var bor- ið í mannslhendi, svo lýsti af þvi, þó niðamyrkur væri og var það hin mesta gerse'mi. Þá tók ihann og skrúð- klæði ,sín með sér. Alt iþetta lætur hann í poka einn og ber hann á bakinu, er hann fer úr kastalanum, og leggur isvo búinn burt frá kóngssetrinu. Nú fer hann svo um hríð, að ekkert -segir af ferðum hans, fyr en hann kemur á kotbæ í skógi einum. Þar barði -hann að dyrum og kom þá út kona öldruð. Hann heilsar henni og biður hana að lofa sér að vera. Hún kvaðst vera treg á að taka slíka óþverra, sem hann væri á heimili ,sitt; -en þó verður það af, að hún lofár hon- um að liggja inni. Síðan spyr hún hann að nafni og segist hann Iheita Lúsahöttur. “par fylgir nafn rentu”, kvað kerling, “ og er það vel á komið”. Um morguninn tók Höttur upp hjá sér gullpening mik- inn og gaf kerlingu. Varð hún þá léttbi-ýn við, og kvað Ih-onum -heimi-1 gisting1 hjá sér meðan hann vildi. Lúsa'höttur var svo/hjá kerlingu; um hríð, svo ekki toar til tíðindá. Hann frétti kerlingu um marga hluti og leysti hún vel úr öllu. Húnn 'sagði honum, að kóngur í því landi væri þar skamt 'frá; -hann ætti dóttur eina fríða -og væna, og vi-ssi hún'engan henn- ar löst, nema þann einn, að hún væri kheldur ágjörn svo að hún vildi nálega eiga alt, sem'lhún sæi. Lúsa- -höttur kvað hana ekki v-era verri fyrir það, 'og þótti nú heldur -vænkaát u'm Ihag sinn, er hann "heyrðí þetta; toiður hann nú kerlingu vera sér til iiðsinn- is með fregnir frá kóngi og dóttur hans, og hét hún því. Eitt sinn kemur kerling að máli við Lúsahött og kveðst hafa komist að því, að kóngsdóttir ætli út í skóg að skemta sér þann dag. Lúsahöttur kvað henni vel fara, og bað hana stilla svo til, að fundum þeirra bæri saman. Kerling sagði að hann skyldi halda sig í skógarrjóðri einu, er. hún tók til, þai4 sem 'hann yrði á vegi fyrir kóngsdóttur. Lúsahöttur fer þang- að, sem kerling hafði tilvísað, og hefir með sér gullstólinn. -Lúsahöttur sest nú á stólinn og toíður svo þess, að kóngsdóttir komi með -ske'mmumeyjurn -sínum í rjóðrið. Hann situr þar grafkyr, er þær koma og lætur sem ihann sjái þær ekki. Kóngsdóttir hnykkir fyrst við, er hún sér hnann í rjóðrinu. En er hún fer betur að líta eftir keipur hún auga á stól- inn. Verður ihenni þá allstarsýnt á 'hann og getur ekki skilið í því, að slíkur óþverri, sem moraði all- ur'í lús, skyldi eiga svo góðan grip. Hana langar og mjög að -eiga stólinn og er svo annars hugar af því, að hún gáir ekki að því að ske’mta sér. Loksins kall- ar hún á meyjar sínar og toiður þær að íara til •manns þessa og fala af ihonum1 stólinn. eða láta sér hann eftjr. Meyjarnar hlupu til Lúsa'hattar og skil- uðu til 'hans kveðju kóngsdótlur og vinfengi, ef hann vilji láta hana fá stólinn. Lúsahöttur kvað það enga von, að hann fargaði' stólnum, hvað sem í tooði væri, nema hún vildi lofa sér að s&fa í sama 'her- bergi og hún um nóttina.'Við það f-óru þær aftur á fund kóngsdóttur, og sögðu henni af förum síriiyn. Kóngsdóttir réðst þá'rim við meyjar sínar, hvort sér mundi ekki hættulaust að leyfa Lúsahetti það og þótti þeim það vera. Fóru 'svo meyjar kóngsdóttur til Hattar, og sögðu honum, að hann mætti liggja í skemmunni, ef hann kæmi ekki fyr en dimt væri orðið, og færi áður (burt að morgni, en birti, svo enginn sæi hann. Hann heitir l'henni góðu um það og fær þeim nú stólinn og þykir kóngsdóttur vænt um -hann.1 Um kvöldið kemur Lúsah-öttur í skem’mu ’kóngsdóttur, og liggur í herbergi hehnar um nóttina en fyrir dag fór -hann aftur'burt þaðan. Nú hugsar hann með sér að hann skuli æsa ágirnd ihennar aft- ur þann dag með gullkambinum, og'vera að kemtoa af sér varginn með honum, er hún ko'mi út'í skóg- inn. Fer hann svo heim í kot til kerlingar og sækir kambinn og fer svo alt sem hinn fyrra dag, að kóngsdóttir ágirnist kambinn ekki síður en'stólinn. En Lúsahöttur lætur hann ekki fyr falann, en hún lofar'honum, að hann megi liggja á skörinni fyrir framan rúmið sitt, en þó með þeim skildaga, að hann kcm í skemmuna og farkþaðan aftur, eins og áður. Heitir Höttur henni því, og fær henni kamto- inn; 'sefur hann svo þá nótt á skörinni fyrir framan rúmstokkinn hjá kóngsdóttur. pegar leið að degi fór 'hann tourtu úr skemmunni, og hugsar nú ’mest um að verða laus við álög sín, ef hann mætti og 'verja til þess hringnum góða, er hann átti nú einn eftir kostgripa sinna. Fer -hann þá og 'sækir 'hring- inn og er að leika sér að honum 'um daginn, er kóngsdóttir kemur í skógarrjóðrið sa'ma. Vaknar þá skjótt löngun hennar til hingsins og lætur skemmu- meyjar -sínar leggja fölur á ‘hann. Lúsahöttur bvað þess engann kost að hann1 lógaði hringnum, slíkum grip, nema kóngsdóttir lofaði sér að sofa hjá sér'. Fóru skemmumeyjar við iþetta aftur til kóngsdóttur; áttu þær svo það að tala hvort það mundi takandi í - mál, að leyfa Hetti það, og varð það ofan á, að þeim þótti það ótækt, því -bæði var það svívirðing fyrir -kóngsdóttur, og -svo iþótti þeim Lúsahöttur svo ófét- islegur, að slíkt væri ekki takandi í mál. —Framh. ísland fyrst og síðast. -—Vor— pá minningar ber%.mig burt í geim þær bera mig jafnan aftur heim til íslands og æskudaga, Við ströndina hafið blikar breitt v það býöur mér faðminn—aldrei þreytt, með logni á milli laga. —Sumar— í blámanum una fannhvít fjöll viö fossanna ljóð—við báruföll og brimgný á milli braga þá elfan líður með léttum nið og lækina smáu hjalar við um sólríka sumardaga. —Haust— Eg sé þegar steypist toylgjan tolá með tolossandi kambinn framan á í svipbrigðum sólarlaga, er fuglarnir hrekjast grein af grein og grátekki bterst frá hverjum stein um síðustu sumadaga. A. E. ísfeld. Borgarvirki og Víga-Barði. Skarmt frá bænum ( Stórutoorg í Ve-sturhópi er hamraklettur hár og mikill um sig á' hæð nokkurri, eða ási fyrir vestan Víðidalsá; Hamar þessi er kallaður Borg eins og bærinn, eða þó heldur Borgarvirki. Að norðan og vestanvprðu er virkishamarinn -ekki minni en 10 \ faðma á hæð, myndaður af náttúrunni af eintómu fimmstrendu stuðlabergi; að sunnanverðu hefir vii’ikið verið miklu lægra af náttúrunna;r -völdum enl þar hafa fornmenn 'hlaðið girðinguna svo mikl- um stórgrýti-stojörgum, að vajrla mundu 5 eða 6 menn hreyfa þau úr stað, og á sama hátt er austunhlið virki-sins hlaðin og hefir þar ve,rið ggngið í það, þó dyrnar séu nú mjög fallnar. Virkið er 200 faðma ummáls og einkar víðsýnt af því eins og það sést langt að. Innan er virkið dalverpi lítið og grasivaxið og uppsprettulind í, og sjást þar enn ummerki lít- illa húsakofa. Af því enginn þykist vita með vissu hver þetti -virki 'hefir hlaðið, þa,r sem manaverk eru á því, hafa þeir, sem um það hafa ritað, getið sér til að það mundi annaðhvort hafa gert Finn-bogi rammi meðan hann bjó á Borg. til varnar sór fyrir ófriði Vatnsdæla, ,þó hvorki sé þess getið í Vatn-sd'ælu né Finntoogasögu, eða þá Barði Guðmundsson frá Ás- bjarnarnesi, til varnar sér og félögum sínum fyrir Bqrgfirðingum eftir heiðarvigin og vantar því máli einungis til sögunnar of meinlega aftan af Heiðar- vígasögu, -se'm hvergi fæst nú fullkomin, því um- mælin 'hafa nú að fornu og nýju, að minsta kosti frá dögum Páls Vídalíns og alt til þessa daga, hik- laust eignað Barða, sem alment er kallaður Víga- Barði, og félögum hans Borgarvirki og fullherma að það hafi staðið og eigi að standa í henni. Eftir að þeir Viga-Barði höfðu hefnt Halls bróð- ur hans á Borgfirðingum segja ’munnmælin. lét Barði búa til vijrki þetta, af því að hann tojóst við, að Bopgfirðingar mundu leita norður til hefnda eftir mannskaða þann, sem þeir höfðu beðið fyrir Norð- lendingu'm í heiðarvígum. Barði lét ekki aðeins gera virkið, heldur sett.i hann menn á tveim stöðum, ann- an á póreyjarnúpi, ef Borgfirðingar færu Tvídægru en hinn á Rauðanúpi, ef þeir kynnu að fara Arnar- vatnsheiði, annaðhvort ofan í Víðidal eða Vatnsdal. Skyldu njcsnarmenn þessir kynda vita, ef þeir yrðu varir Borgfirðinga. Barði va>r nærgætur um þetta; því Borgfirðingar komu, en ekki er getið hvora leið- ina þeir fóru að sunnan. Fór þá Barði í virkið og menn hans, en Borgfirðingar settust um það og sóttu að nokkrum sinnum, en varð ekki ágengt. Ætl- uðu þeir þá að svelta virkismenn inni, og segir þá ein sögnin, að þeir Barði ihafi 'haft nóg?<r vistir, og hinir hafi snúið frá við svo búið eftir hálfan mánuð. Aðrir segja svo frá, og gekk sú -sögusögn einnig á dögum Páls Vídalíns, að svo hafi þrengt að 'mat virk- ismanna, áður Boggfirðingar hurfu frá umsátrinu, að allar vistir voru uppgengnar, nema eitt mörsiður. En seinasta sinnið, sem Borgfirðingar sóttu að, hafi ein'hver af virkismönnum kastað mörsiðrinum ásamt grjóti út í flokk Borgfirðinga, virkinu til varnar. Hafi þá Borgfirðingar-.ráðið af því, að gnógt vista væri í virkinu, og því Ihorfið frá. En nú gengur sú sögusögn nyrðra, að Víga-Barði hafi einu sinni orðið þess á-skynja, að Borgfirðingar voru að þinga um það fy,rir utan virkið að virkismennina 'mundi bráðum þrjóta A'istir. Hafi Barði þá kallað á bryta sinn og beðið 'hann að sýna ,sér, hver.su mkinn forða þeig ættu eftir. Kom þó brytinn með mörsiðrið og sagði að það væri eitt eftir af matvælum þeirra. Barði hjó mörsiðrið sundu.r í miðju og fleygði toáð- um stykkjunum út af virkinu í þröng Borgfirðinga, þar sem þei,r voru að ræða um vistaskortinn. En við þetta bragð Barða er sagt að þeir hafi snúið svo búnir suður aftur og ætlað að virkismenn hefðu mat- arnægtir miklar. Báðurti þessu frásögnum fylgir málshátturinn: “að kasta út mörsiðrinu.” Einar skálaglam. Frá Iþví er sagt í fornum sög- um að Einar druknaði á Breiðafirði, og rak töfra- skálir þær, sem 'Hákon jarl gaf honum til liðs við sig, og Einar var síðar kendur við, í eyjum þeim, scm draga nafn af þeim, og heita Skáleyjar. par sem hann druknaði heitir Einarsboði; milli Hrapps- eyjar og. Purkeyjar; þar sem skjöld hans rak upp, heitir Skjaldey og Feldarhólmur, þar sem feld hans rak. Feldarhólmur, Skjaldey og Skáley heita og eyj- ar nærri Hrappsey, og segja menn nú, að þær dragi nafn af gripum Einars. Illþurka. Á innanverðu skarðinu milli Skarðs ,og Búðardals þar sem vötnum hallar, er dv# og varða, sem heitir Illþurka,' og eiga allir, sem í f.vrsta sinn ríða þar hjá, að taka stein af 'hestbaki og -kasta í dysina. Undir dysinni er sagt að sé galdrakona eður völva; hún vildi ekki láta grafa sig að kirkju, heldur þar sem hvorki heyrðist J kl^k-kna'hljóð frá Búðardal né Skarði; frá Illþukru toer og leiti á milli og kirkjunnar í Búðardal. Professional Cards í DR. B. J. BRANDSON 21 #-220 MEDICAIj ARTS BIiDO. Uor. Graham and Kennedy Sts, Phone: A-1834 Office tlmar:_ 2—3 Helmili: 778 Victor St. Phone: A-7122 Winnlpeg, Manitoha -I DR. o. BJORNSON 216-220 MEDICAI, ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Phone: A-1834 Office tlmar: z—3 HelmUi: 784 Victor St. Phone: A-7586 Wlnnipeg, Manltoba DR. B. H. OLSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Grnham and Kennedy Sts. Phone: A-1834 Office H-ours: 3 to 5 Hehnili: 723 Alverstone St. Wlnnlpeg, Manitoba DR J. STEFANSSON 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sts. Stundar augna, e-yrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er aö hitta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h. Talsíml: A-1834. Heimlll: 373 IUver Ave. Tals. F-2691. DR. B. M. HALLDORSSON 401 Boyd Buílding Oor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklasykl og aöra lun^nasjúkdóma. Er aö finna á skrifstofunni kl. 11—12 f.h. og 21—4 e.h. Sími: A-3521. Heimili: 4 6 Alloway Ave. Tal- simi: B-3158. DR. A BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega kvenna barna sjúkdóma. Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. 3 til 5 e. h. Office Phone N-6410 Heimlli 806 Vtetor Str. Sfmi A 8180. DR. Kr. J. AUSTMANN 848 Somerset Blk. Viðtalstími 7—8 e. h. Heimi-li 469 Simcoe, Office A^2737. res. B-7288- DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 MEDICAL ARTS BLDG. Cor. Graham and Kennedy Sta. Talsími A 3521 Heimili: Tala. Sh. 3217 J. G. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave. og Donald 8t- Taisiml: A-8889 Vér leggjum sérstaka álierzlu á að selja meðul eftir forskríftuni liekna. Hiu beztu lyf, sem lirgt er að fá em notuð etngöngu. . pegar þér komlð með forskrliftnni til vor megið þjer vera viss nm að fá rétt (>að sem lirkn- irinn tekur til. COLCLEPGH * CO., Notre Dame and Sherbrooke Pliones: N-7659—7659 Giftlngalej’íisbréf seld 1 Munið Símanúmerið A 6483 ! 1 og pantiö meööl yöar hjá oss. — \ Sendiö pantanir samstundis. Vér ! afgreiöum forskriftir meö sam- ! vizkusemi og vörugæöi eru óyggj-! I andi, enda höfum vér magrra ára !; lærdðmsrlka reynslu aö baki. —; ; Allar tegundir lyfja, vindlar, is-; 1 rjðmi, sætlndi, ritföng, tóbak 0. fl ; McBURNEY’S Drug Store ! Cor Arlington og Notre Dame Ave j J. J. SWANSON & CO. Verzla með fasteignir. Sjá um leigu á húsum. Annast lán, eldsábyrgð 0. fl. 808 Paris Bldg. Phones. A-6349—A-6310 THOMAS H. JOHNSON og H. A. BERGMANN ísl. lögfræðingar Skriístofa: Room 811 MeArthtsr Bullding, Portago Ave. P. O. Box 165« Phones: A-6849 og A-684# W. J. I.TMIAIi, J. H. IJISDAL B. STEFANSSON Ialenzklr lögfræðlngar S Honie Inveetment Bulldinff 468 Matn Streot. Ta Is.: A 4968 Peir hafa einnig skrifstofur »8 Lundar, Rlverton, Qlmll og Plner og eru þar aC hltta & eftlrfylgj- andi tlmum: Lundar: annan hvern mlCvlkudat Riverton: F'yrsta fimtud&g. Qimllá. Fyrsta mitSvikuda* Piney: þrltSJa föstudag 1 hverjum ra&nuSl ARNI ANDERSON ísl. lögmaður í félagi við E. P. G&rland Skrifst.: 801 Electric Rail- way Ohambers Talsími: A-2191 A. G. EGGERTSSON LL.B. ísl. Iögfræð:ngur Hefir rétt til að flytja mál bæði í Man. og Sask. Skrifstofa: Wynyard, Sa.sk. A. S> Bardal 848 Sherbrooke St. Selur llkkistui og annast um útfarir. Allur útbúnaSur sA bezti. Ennfrem- ur selur henn alskonar minnisvarða og legsteina. Skrlfst. talslnsj N »«98 Heimillg Uiteíml N 6367 EINA ISLENZKA Bifreiða-aðgerðarstöðin í borginni Hér þarf ekki aiS biöa von úr vltl. viti. Vinna öll ábyrgst og leyst af henói fljótt og vel. J. A. Jóhannsson. 644 Burnell Street F. B-8164. AC bakl Sarg. Fire Hal Dr. AMELIA J. AXFORD Ohiropractor 516 Avenue Blk., Winnipeg Phone: Office: N-8487 , House: B-3465 s Hours: 11-12, 2-6 Consultation free. ralsímar: Skrlfstofa: Heimili: ... N-6225 A-7998 HALLDÓR SIGURDSSON General Contractor 808 Great West. Perm. Lo&n Bldg. 356 Main St. JOSEPH TAVLOR LO gtaksmador HeimiIlBtals.: St. John 1844 Skrlfstofu-TaU.: A 6557 Tekur lögtakl bæBl húaalelguakuld^ veöakuldir, vlxla«kuldlr. AfgralBtr 4) sem aö lögum ITtur. Skrltstofa 255 Mnln 8tnM Verkstofu Tnls.: Hetma TaU: A-8383 A-9384 G. L. STEPHENSON Plumber AJIskonar rnfmagnsAhöld, svo sesn straujárn víra, allar tcgiindtr af Clösum ok aflvaka (batteries) Verkstofa: 676 Home St. Giftinga og 1 Jarðarfara- Dlom með litlum fyrirvara Birch blómsali 616 Portage Ave. Tals. B720 ST IOHN 2 RINC 3 m í sambandi við viðartöln mína veiti eg daglcga viðtöku pöntnn- um fyrir DRUMHELLER K0L, þá allra beztu tegund, sem til er á markaðnum. S. Olafsson, Sími:N7152 619 Agnet Street

x

Lögberg

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.