Lögberg - 10.04.1924, Qupperneq 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 10. APRÍL. 1924.

Bla. 7
Öll fjölskyIdan notar
þœr.
Mrs. J. Lister Hœlir mjög Dodd's
Kidne\y Pills.
Ontario kona er hrifin og hælir
mikillega Dodd’s Kidney Pills
og Dodd’s Dyspepsia töflum.
Ravensworth, Ont., 7. apr. ('ein-
kaVregnj..
“Eg get með gó'Öri samvizku mælt
meÖ Dodd’s Kidney Pills og vildi
ekki vera án þeirra á heirnilinu
hvað sem kostaÖi. Bæði eg, mað-
ur minn og born, nota þær.
“Eg hefi einnig notað Dodd’s
Dyspepsia töflur og hafa þær
reynst mér vel. Eg var orðin ófær
til vinnu og hafÖi enga matarlyst.
Eftir aÖ hafa tekiÖ úr tveimur
öskjum, kendi eg mér ekki neins
meins.” Slík er reynsla Ms. J. Lis-
ter, velmetinnar konu hér í ná-
grenninu.
Dodd’s Kidney Pills verka beínt
á nýrun og veita þeim mátt til aö
halda blóöinu hreinu. — Dodd’s
Dyspepsia töflur eru ágætar við
magaveiki og halda meltingunni í
góðu lagi.
Með góðri meltingu og hreinu
blóði getur líkaminn af sjálfsdáð-
um varíst flestum sjúkdómum, er
daglega reyna að ofsækja hann.
Dodd’s Kidney Pills og Dodd’s
Dyspesia töflur fást hjá öllum lyf-
sölum.
Hver er ástæðan ?
Eg bjóst við, að Ritstjóri Heims-
kringlu svaraði grein minni, sem
birt var i Lögbergi—þó ekki væri
nema vegna þess, að hún var þar
birt :— og skrifuð var í tilefni af
árás hans á hr. Burnell, formann
hveitinefndarinnar. Og sjá! Það
stóð ekki á svarinu. Hitt er ann-
að mál, hvernig þar er gengið til
verks.
Eg skildi ekki í ástæðu ritstjór-
ans fyrir árás hans á hr. Burnell.
Gat þess þó til, að hún væri sú, að
Hkr. hefði farið-varhluta af aug-
lýsingum hjá bráðabirgðanefnd-
inni. Þó eg viti fullvel, hve mik-
ilsvert það er fyrir blöðin, að fá
auglýsingar, fanst mér það samt
smávægileg ástæða fyrir árásinni’ á
formannn Bændafélagsins og eg
furðaði mig á hvað undir byggi.
í grein sinni í síðustu Hkr. svar-
ar ritstjórinn því einu til, að árás
sin á hr. Burnell hafi verið verð-
skulduð, og að athugasemdir min-
ar við hana séu ekki á rökum bygð-
ar. Sama staðhæfingin endurtek-
in án tilraunar eða þess, sem því
nafni getur heitið, að sanna málið
og sýna ástæður fyrir frumhlaup-
inu.
Skýring sú, er ritstjórinn gaf
mér litilmótlegast á skrifstofu
sinni, var mér alt annað en full-
nægjandi. Satt að segja held eg,
að það, sem eg lagði til málsins
þar, hafi alveg eins verið til greina
takandi og það annað, sem sagt
var. En kappgirm stórmennanna
er nú stundum til svona, að þeir
eiga svo bágt með að taka athuga-
semdir smælingjanna til greina.
Þá bætir það ekkert úr fyrir rit-
stjóranum, að hann nú í þessari
svaragrein sinni reynir að bera
ráðsmann blaðsins fyrir ummælum
sínum um Burnell, eða því, “að
framkoma Burnell og auglýsinga-
manns bráðabirgðar nefndarinnar,
stappi l(tilsvirðingu næst gegn les-
endum Hkr.”. Og meðan ráðs-
maðurinn sjálfur lýsir því ekki yf-
'rt efast eg um að ritstjórinn hafi
haft leyfi frá honum til þess að
birta þau ummæli. Aðferð rit-
stjórans i þessu efni ber á sér, hvað
sem öðru líður, greinilegan yfir-
klórs-blæ. Sé nokkuð hægt upp úr
þessari staðhæfing ritstjórans að
Eggja, er það einna frekast það.
að ummæli min muni reynast sönn
um að lítið verði gert úr rausi
þeirra manna um hr. Burnell, sem
hvorki hafa heyrt hann né séð
sjálfir. Það fer vanalega sem
vill, ei’ns og sagt er, með staðhæf-
ingar manna, þegar farið er að
halda þeim fram á grundvelli ó-
kunnuglieka og vanþekkingar.
Enn fremur re>tnir ritstjórinn,
að fegra málstað sinn með þvi, að
svo heppilega vilji til, að hann hafi
átt tal við Islending, sem einna
mest hafi átt við Burnell að sælda;
mann, sem virðingar nýtur fyrir
hreinskilni og ósérplægni, segir rit-
stjórinn. Hefir hann fyrst eftir
manni þessum, að hann geti und-
irskrifað flest í grein minni um
Burnell. En—samt, á einhvern yf-
ii náttúrlegan hátt, að eg hygg hel/.t,
kemst ritstjórinn að þeirri niður-
stöðu, að þessi maður skilji ómögu-
lega, fremur en hann sjálfur, af-
stöðu Burnells í nefndarstarfinu,
og því síður mina i bændamálum.
Hver þessi skoðanabróðir ritstjór-
ans er, fær maður ekki að vita.
Ritstjórinn verður þar aftur á yf-
irklórs-aðferðinni að halda.
En muninn, sem er á skoðun
minni og þessara tveggja manna—
ritstjórans og skoðanabróður hans
—í þessu umrædda máli, segir rit-
stiórinn felast í því, að þeir hugsi
um málefnið, en ekki manninn, eins
og eg geri. Auðvitað hefir rit-
stjórinn ekki verið að hugsa um
Burnell, þegar hann sagði fram-
komu hans i nefndarstarfi’nu
heimskulega! Hver svo sem þessi
hreinskilni, ósérplægni bændasinni
er, sem ritstjórinn minnist á, á eg
erfitt með að trúa, að honum sé
ljósari ástæða ritstjórans fyrir
þessum ummælum um Burnell,
en afstaða Burnells í hveitínefnd-
nni og afstaða min í bændamálum.
Ef ritstjórinn væri svo góður, að
segja ti'l nafns hans, væri ekki úr
vegi, að biðja hann að skýra málið,
því ekki er óhugsandi, að hann
gæti gert betri grein fyrir ástæðu
sinni en ritstjórinn.
Að eg sjái ekki hvað málefnum
l’ður, vegna blinds dálætis á vissum
mönnum, getur verið valt fyrir rit-
stjórann að reiða sig á. Og líti'l
ástæða er það fyrir þeim dómi rit-
stjórans um mig, að eg gat um
það, sem Burnell hefði afrekað í
þjóðfélagrnu, í örfáum orðum.
Þykir mér vænna. um að ritstjór-
inn, sem ekki þekti neitt til Burn-
ells áður, kannast við, eftir þá lýs-
ingu, að hann sé mannkostamaður.
Og ef svo færi, að ihann með tim-
anum sæi betur eftir en áður, hve
árás hans var óverðskulduð, þá tel
eg grein mína ekki hafa farið er-
indisleysu.
Fyrir mitt blinda dálæti á mönn-
um eða tilhneigingu til skurðgoða-
dýrkunar, hefir mér ekki verið
neitt við brugðið. En verið hefi eg
á því þingi, þar sem þessi til'hneig-
ing, sem ritstjórinn semur varúð-
arreglur um í grein sinni, hefir
gengið svo langt hjá mönnum, að
þeir hafa gert sig að athlægi. Að
öðru leiti er að jafnaði erfitt að
draga línu á milli manna og mál-
efna. Ef,eg færi, eða einhver ann-
ar, að segja framkomu eínhvers
okkaf- leiðandi manns hér vestra
heimskulega, er eg viss um, að það
yrði undir eins skoðað sem árás á
stefnur þær, eða skoðanir, sem
maðurinn berst fyrir, af fjöldan-
um, sem honum fylgir að málum.
Sú tilhneiging kemur á smásmug-
legan hátt fram hjá ritstjóranum
sjálfum, þar sem honum finst það
stór furða, að eg skyldi birta svar
mitt í Lögbergi.
Ritstjórinn er í vondu skapi út
af því, að eg beri brigður á sann-
sögli hans. Út af því er þarflaust
að reiðast. Það skortir mikið á, að
nokkur maður sé alvitur. Sú hætta
gctur því ávalt vofað yfir, að
mönnum skeiki óafvi'tandi. En sá,
sem viðurkennir yfirsjónir sinar,
þegar sannaðar verða, , meta flest-
ir meiri mann en ekki minni. í
grein minni man eg ekki eftir, að
eg segði ritstjórann fara með vís-
vitandi ósannindi; þó mig greindi
stórlega á við hann út af ummælum
hans um Burnell.
Á einum stað i grein sinni er rit-
stjórinn að reyna að vera fyndinn.
Segir hann, að ef eg hefði lesið
Ilkr. síðan eg fór frá, hefði eg átt
að skilja, að eg sé að tefla óær
legan leik með ummælum mínum.
Eg get fuHvissað ritstjórann um
það, að eg hefi lesið blaðið síðan
hann tók við, þó fræðslan sé nú
ekki komin lengra en þetta.
Ritstjórinn hefir effír þessa síð-
ari atrennu sína ekki gefið full-
nægjandi ástæðu fyrir ummælum
þeim. að framkoma Burnells hafi
verið ,‘heimskuleg” í bráðabirgða-
nefndinni eða að hún “stappi næst
fyrirlitningu á íslendingum.” Hann
meira að segja áréttir ummælin
með því að segja, að það sé
einlæg sannfæring sín, að Burnell
verðskuldi þau og sé vel að því
kominn, að hann, ritstjórinn, segi
honum til hvernig verkinu skuli
hagað. Ástæðuna, sem vér héldum
orsök til slíkra ummæla, segir hann
ósanna. En hver er hún þá, þessf
Krímstríðs-kempa
hœlir “Fruit-a-tives ’
MAJOR CEO. WALKER
Major George Walker, nafnkunn-
ur borgari a Chatham, Ontario, er
einn þeirra manna, er tóku þátt í
Indverja uppreistinni. Hann seg-
ir: “Ég tók þátt í Indverja upp-
reistinni og Krímstríðinu ásamt
Roberts lávarði. Látlausar orustur
og vökur urðu þess valdandi, að eg
fékk slæma gigt, • fæturnir bólgn-
uðu, svo eg varð lítt fær til göngu.
Einnig þjáðist eg af meltingarleysi
og^ stýflu. Eftir að eg tók að nota
“Fruit-a-tives” fór mér strax að
batna, magi'nn komst í sitt rétta
horf og gigtin hvarf.”
“Fruit-a-tives” eru hið fræga
Fruit Treatment, sem svo mörgum
hefir komið til heilsu. 25C og 50C
askjan. Hjá lyfsölum eða beint
frá Fruit-a-tives, Limited, Ottáwa,
Ont.
sanngjarna ástæða ritstjórans? Það
ætti þeim að skiljast, sem aðeins
líta á málefnin, en ekki á mennina,
að tómt yfirklór og Gróu-sögur er
tilgangslaust að bera á borð í þvi
efni í stað sannana.
. 5. E.
Úrskurður kviðdómsins.
EftirJustin Wentwood.
Ljóshærður, freknóttur dreng-
ur, kaupmannssonur tók sér stöðu
fyrir framan son dómarans, sem
var trveimur árum eldri og tveim
þu’mlungum hærri. Þeir spertu
sig upp hvor fyrir öðrum. Þar
nálægt stóð stúlka og bar hár
'hennar gullslit; og horfði hún á
drengina af auðsjáanlegum á-
huga.
“Viltu láta stúlkuna mína í
friði?”
“Hún er ekki stúlkan þín.”
Ótt og títt. Þeir voru þegar
komnir saman og hagnýttu hisp-
urslaust hnefa og klær. Kaup-
mannssonurinn sótti hetjulega,
en sá eldri og ihærri hafði yfir-
höndina frá byrjun. Eftir stutta
.sókn og vörn valt kaupmannsson-
urinn niður í moldina.
“Ileyrðu, viltu láta hana í friði?”
“Nei.”
“Eg skal mylja á þér andlitið
mjölinu smærra.
“Harry, mikil þó smán. Skamrn-
astu þín ekki, strákur á þínum
aldri, að bero’a vesalings Roger
um koll? Farðu og findu einhvern
af sömu stærð og þú ert, til að
berjast við.”
íStúlkan hjálpaði Roger Benson
á fæturna 0g þau gengur sam-
hliða í burtu. Harry Soames, son-
ur dómarans horfði á eftir þeim
ólundarlega. Hann skildi ekki
fyllilega. Því að stúlkan hefði átt
að koma til sigurvegarans. Hvers-
vegna ihafði hún snúist gegn hon-
um?
Harry Soames var kominn heitn
frá hóskóla og það var stóreflisi
fagnaðar.samkoma heima hjá
Soames. Soames fjölskyldan var í
góðum kringumstæðum fjármuna-
lega. Myra var þeim eitthvað
tengd, þó það væri veikur hlekkur
í fjölskyldunni. Samt se’m áðurj
var henni og móður ihennar ‘boðið
til sandcvæmisins. Stóri járndunk-
urinn með ískalda rjómanum kom
seint. En bráðum sást vagninn i
skröltandi eftir brautinni. Roger
Benson stöðvaði hest sinn fór;
niður af vagnsætinu og lyfti
dunknum niður.
“Þakka þér fyrir maður minn,
þú getur látið Ihann niður þarna.” |
Roger, ,sem var í sínu’m rykuga ‘
vinnuklæðnaði, roðnaði upp und-
ir rætur síns ljósa hárs. Honum
leið óþægilega af feimni, iþegarj
kvenfólkið starði á hann. Hann'
lét dunkinn niður, þar sem ihonuml
var bent til og ,sneri séjf við, til
að fara.
“Þakka þér kærlega Roger. Eg
vissi það, að þú mundir ekki bregð- j
ast vonum vorum.”
Rað vai’Myra, sem sagði þetta. j
Roger rétti úr sér og brosti til j
hennar. Harry Soames ihorfði til j
hennar ólundarlega. Einhvern-
vegin virtist honum, eins og hún
hefði eyðilagt allan árangur afj
ágæti ihans og yfirburðum. Og!
hvað meinti Ihún, ’með því að tala
eins og við jafningja við iðnaðar- j
mannssoninn?
Og hann mundi nú óglögt, hvern
ig fyrir árum síðan, þegar hann
hafði yfirunnið Roigers í hnefábar-
daga, hún hafði gengið í burtu I
með þeim sigraða í staðinn fyrir
með sigurvegaranum.
Ár ihöfðu enn liðið. Myra og
Harry Soamers, voru álitin sama
sem trúlofuð. Roger, ihinn ungl
löigmaður hafði lagt niður, að
heimsæfeja húsið. Hann var í sann-
leika undir útlegðaráliti 1 tbænum
því hann hafði með ’höndum mála-
ferli gegn Soames feðgunum fyr-
ir hönd stjórnarinnar.
Feðgarpir voru sakaðir um
fölsun, stórkostlegar mútuþágur
og ólöglegan fjárdrátt. pað meinti
dóm fyrir langa fangelsisvist fyjt
ir þá báða, ef fundnir yrðu seklr.
Og Myra var frænka þeirra. peg-
ar hún hafði hætt að tala við Rog-
er á götunum, sagði hann: “Eg
má ekki biðja þig um vináttu þína
lengur, Myra, þar isem eg er nú að
þessari lögsókn. Láturn þetta vera
kveðjuna.”
Og Myra ihafði Ihraðað sér I|
burtu. *
Tilraun iþessa unga lögfræðings,
hafði dregið að sér athygli allrar
þjóðarinnar. pað var flókið mál,
varið í margskonar flækjuhjúp og
hræðilega margbrotið mál. Falsk-
ar vitnaleiðslur voru frjósamar.
pað var almenn tilfinning, að
þrátt fyrir snildar meðferð Ben-
soms unga á málinu, yrði ekki ihægt
að kveða upp sektardóm yfir
Soames fjölskylduna, fyrir það,
að hún stóð of hátt. Hún var því
sem næst ihafin yfir lögin.
Síðasta talan hafði verið flutt.
pað var ræða flutt af Benson, sem
var svo ágæt, að Ihún hlaut að upp-
hefja orðstýr hans. Ekkert em-
bætti eftir þetta var of hátt fyrir
hann. Hann visisi það. Hann hafðl
•heyrt fagnaðarópin, se’m brustu
út inni í dómsalnum, með sjáan-
legri ánægju, en þó með sárum
hjartslætti.
Sendið oss yðar
RJÓMA
og sannfærist um að þér fáið
Hæsta verð,
Rétta vigt,
Sanngjarna flokkun.
Sendið til vors næsta útibús og
sparið flutningsgjald
Dominion Creameries
Dauphin Winnipeg. Ashern
Þetta meinti fráskilnað frá
Myra, að eilífu. En íhann hafði
vogað sér að vona, að dreyma að
einhvern dag — enn, en nú vissi
hann, að það væri vonlaust. Ef
hann ynni, þá gæti hann aldrei
framar við hana talað. Ef hann
tapaði — var hún sagði fólkið,
aðeins að bíða, þar til orðstýr
Harrys Soames væri Ihreinsaður,
svo að hún gæti gifst honum.
Dómnefndin var að koma til
Ibaka inn í dómsalinn, og hann
hrinti frá sér allri hugsun u’n
Myra að sinni, með stakri ein
beittni.
“Við álítum sakborninga . . .
ekki seka af einni og sénhverri ai
klöguatriðunum ...”
Svo það var búið, hann hafð
tapað málinu. Hann sá Harrj
Soames illyrmislega Iháðbrosand:
andlit. Hann sá straum fólksiní
til ríka mannsins. Hann fór ú'
hljóðlega og veiktrúaður. Hanr
hafði Ibarist vel og drengilega, ei
hann hafði orðið undir, eins oj
hann tapaði í öllum kappleik vií
Harry Soames.
“Roger, ætlar þú heim? Má ej
ekki flytja þig í bifreiðinni minni'
-Það \far Myra, Myra, ise’m hefð
átt að vera með Soames flokknun
brunandi glaðlega eftir Ibrautinnl
“Myra. Eg — þú veist —”
“Komdu inn og segðu mér frí
á leiðinni.’
“Það er ekkert til að segja þér
Myra. Þú hlýtur að hafa vitað ac
mig langaði. En það sýnist al'
vonlaust. Það særir — hafand
vinskap þinn, þar sem mig vantai
ást þína.”
“Kæri Roger —”
Hnn snéri sér að henni áfergis
legur. “Ertu trúlofuð honum!
Hann hefir yfirunnið mig; hani
mun kalla þig sigurlaun bardag
ans. Hann hló beisklega.
‘Roger, manstu ekki. Eg ei
verðlaunapeningurinn, sem af
hendist þeim, sem tapar,” sagð
hún viðkvæmnislega.
J. P. ísdal. þýddi.
Bréf frá Islandi.
Jötu I Hrunamannahr.
29. febr. 1924.
Iferra ritstjóri!
Ekki er nú raunar annaíS erind-
ið. en þakka fyrir Lögberg. Mér
hefirN verið það óblandin a,nægja,
aS lesa það ÞaS er nú svo um
flesta okkar hér heima, að við eig-
um fleiri og færri ættingja og vini
þarna handan við hafið, og okkur
dregur muna til frétta af þeim, og
ekki síður þegar það er gott. Skiln-
aðurinn okkar, sem beima sitjum
og þeirra, setn leita síns daglega
bftuðs i X’esturálfu heims, hann
nær til rúms en ekki tíma, og þvi
Why Ford Predominates
ER YÐliR KUNNUGT UM ÞAÐ-
Ford hreyfimöndullinn er mas-
kinuunninn nákvæmlega til eins
þúsundasta hluta þumlungs-^7'
Ford öxullinn er þannig gerð-
ur, að hann þolir tiu sinnum
meiri áreynslu en þekkist í
venjulegri notkun—
Að eins fimm tök handa og
fóta, þarf til þess að fullkomna
skiftinguna frá neutral til full-
ferðar á Ford bíl, í stað 15 á
Selective Gear shift bilum—
Skifting á gear í Ford bílum,
getur ekki mishepnast. Það er
engin hætta af gear árekstri i
Ford transmission—
15,000 breytilegar aðferðir eru
notaðar við að smíða Ford
C-hassis—
Að sniiða Ford bíl tekur 38
, stundir og 15 mínútur og á þeim
gengr hann í gegn um hendur
249 lærðra bodybuilders, trimm-
ers og finishers.
Finnið cinhvern viðrkcndan Ford sala.
&bnc6
CARS < TRUCKS « TRACTORS
CF-32C
Að borga háu verði, meinar ekki nauð
synlega betri tegund. Heimtið Blue
Ribbon— þaðbezta á hvaðaverði sem
er.
SendiS 25c til Blue Ribbon, L,td.
Winnipeg, e£tir Blue Ribbon
Cook Book I bezta bandi —
bezta matreiSslubókin til dag-
legra nota í Vesturlandnu.
er enn og verður margt satneigin-
iegt: niínningar og mál; ættarbönd
og áhugamál. Og því hefir það nú
oft verið, þakkað vc-r en ætti, sem
vestan-íslenzku blöðin hafa lagt til
viðhalds þeirra minja og nýrra
framkvæmda.
Ef segja ætti eitthvað tíðinda, þá
er það fyrst tíðarfarið. Það stend-
ur okkur næst, sem alt eigum “und-
ir sól og regni”. Og nú hefir það
verið gott siðustu vikurnar. Yet-
urinn þessi veðragóður og hægur;
þó ekki sé eins og s.l. vetur. En
hér sunnanlands var hann betri, en
menn jafnvel mundu áður. Að
öðru leytí þrengja erfiðleikarnir að
á alla vegu. Skuldir, vegna und-
anfarandi harðæra og dýrtiðar,
liggja orðið þyngra á bændum, en
þeir fái risið undir, að því er séð
verður og gengishrun ísl. krónunn-
ar nú i vetur, bætir á vandræði
viðskiftanna. Hiyggja nú margi’r
á það, að hverfa að eldri ráðmi um
sparnað og starfsemi. hvernig sem
það gefst, jægar til fullrar alvöru
kemur.
Alment er endurvakinn áhugi á
því, að reisa rjómabúin úr rústum,
og haldist markaður smjörsins á
Englandi, eru nokkrar vonir til
þessarar starfrækslu.
Nýjung er j>að í búnaðarháttum
hér, að tilraunir hafa verið gerðar
til nýrrar votheysverkunar. Er
hún kend við Erasmus Gislason,
frá Loftsstöðum, sem mest hefir
unnið að framkvæmdunum. Steypti
hanu s. I. vor votheysgryfjur hjá
tveimur bændum: Guðm. Erlends-
syni í Skipholti, og Þórst. Þórar-
inssyni, hreppstjóra á Drumbodds-
stöðum. Heyið er sett nýslegið og
blautt i gryfjurnar, og að öðru leyti
með ]>að farið eins og súrhey.
nema í stað fargs fgrjóts) er í
gryfjurnar helt vatni, yfir heyið,
og hitinn takmarkaður með þ\d.
Hefir þessi aðferð gefist ágætlega
og gera menn sér miklar vonir til
þessa í framtíðinni. Væri þaö ekki
litill fengur, ef viSia væri fyrir því
aðbjarga mætti heyínn undan sunn-
lenzku votviðrunum ó svona auð-
veldan hátt. Vitanlegn. er jætta
dýrt í byrjun, meðan byggingarefni
er svo dýrt sem nú er, sement, en
viðhaldið er þá lítið, ef vel er vand-
að til þess í byrjun.
Dálítil hreyfing er nú í lýöskóla-
málinu hér sunnanlands. Bar það
til, að Biskupstungnahreppur bauð
að gefa jörð til skólaseturs : Hauka-
dal. Er jtað höfuðból að hlunn-
indurn og jarðargæðum og frægt i
sögunni, frá dögum Halls hins
gamla Þórarinssonar og síðan.
Mælist þessi gjöf hvarvetna vel
fyrir, og nntn jtó ekki fullráðið
hvort skólinn verður reistur þar
eða ekki. Það dregur úr þessu sem
öðru, að lítils f járstyrks er að vænta
úr ríkissjóði til nýrra framkvæmda.
eins og nú er högum komið með
fjárhaginn. En í þessu máli lyft-
ir það þó eigi alllítið undir, að vts
getur verið skólastaðurinn, sem all-
ir ntunu una vel við, og svo hitt,
að ekki þarf langt að leita forstöðu-
mannsins. En það er kunnugt, að
allir hafa litið til séra Kjartans
Helgasonar, prófasts í Hruna, sent
æskilegasta lýðskólastjóra, þegar aö
jtvi kæmi. Er hann og nokkuð
kunnugur þarna vestra, og ntun j)á
öllum skiljast, er eitthvað jtekkja
hann, að varla er hægt að minnast
sýo lýðskóla, að hans sé ekki ósk-
að sem skólastjóra.
Eg minnist ekki á þau mál. sem
efst eru á dagskrá þjóðar og þings.
Þar verður að moða úr blöðunum
það, sem skárst er.
En eg endurték þakkir ntínar
fvrir Lögberg og allar þær ttpplýs-
ingar, sent það hefir flutt um land
og þjóð þar vestur frá, og bið yður
fyrirgefa masið.
Með kærri kveðju, vðar
Einar Síinonarson.
Tungu, Fáskröösfirði
Suður-Múlasýslu, íslandi,
20. jan. 1924.
Heiðraði herra!
Með vðar heiðraða vikublaði
“Lögberg”, sem }>ér hafið verið svo
vænn að senda mér ókeypis undan-
farið, koni s.l. sumar bréf, jiar sem
spurt er um, hVort mér sé blaðiö
kærkomið, og svará eg þvt játandi.
með kæru jiakklæti. Við erum 12
til 14 á heimilinu og lesum flest
]>etta blað meira og minna. Að
vísu erum við hjónin farin að eld-
ast, uin 60 aldur, svo það er ekki
líklegt, að við njótum Canadagæð-
anna. En við erum hrifin af sam-
úð ykkar við okkur heima-íslend-
inga, og við eigum 6 syni og 6 dæt-
ur, auk 4 fósturbarna, sem byggja
þetta heimili með okkur þar til þau
fara að lifa fyrir sig sjálf. Þau
sent eru heima, lesa öll blað yöar og
tala um hvað Canada sé gott land,
og yfir höfuð Atneríka, ltvort sem
hugur nokkurs þeirra hneigist
þangað síðar.
Úr því eg er farinn af skrifa
landa mínum í Canada, sem eg hefi
þó ekki séð eða kynst persónulega í
lífinu, en margt lesið eftir, dettur
mér í hug, jafnvel þó eg viti að
hann og aðrir Canadamenn lifa nteð
okkur og eru öllu hér heima ná-
kunnugir, að segja eitthvað ‘hér úr
sveitinni; ekki að eg ætlist til, að
hann setji neitt af því í blaðið,
heldur honum einum, ef hann vill
vinna til að lesa það.
Fáskrúðsfjörður er talinn lagleg
sveit, eftir íslenzkum mælikvarða.
Fjörðurinn er djúpur og hrein inn-
sigling; inst við hann að norðan
stendur Búðajiorp, jtar eru um 500
manns, sem lifa að mestu á fiski-
veiðum og vinnu við verzlanir, sem
eru, fjórar stærri og fjórar minni:
10 mótorbátar ganga þaðan til
fiskiveiða, einkum vor og haust;
um 20 árabátar eru notaðir jtaðan
til fiskiveiða alt sumarið á hverj-
um eru 3 menn venjtjlega, jteir
liggja td vers utar við fjörðinn, þvi
of langt er að róa innan frá Búð-
um; þeir fiska í meðalári frá 60—
80 skp; jarír bátar við þenna fjörð
fengu s.l. sumar 100 skp. hver, og
þótti vel fiskað; mótorbátarnir
fiska i meðalári 2—3 hundruðtskp.
og þykja bera illa kostnaðinn; á
þeim eru 4 menn; þeir vinna ekki í
landi, annað íólk beitir linurnar og
tekur á móti fiskinum og verkar
hann: síld og steinbítur er notað
til beitu á mótorbáta, en skel (kræk-
lingurj á árabáta, og þeir fiska
líka á handfæri.
Á öllum heimilum fram með
firðinum, er bæði landbú og fiski-
veiðar; sauðfé gengur jiar mikið
fyrir sér á vetrum. Fyrir innan
f jarðarbotninn eru cex 'heimili; á
þeim er einungis stundaður land-
búskapur; það er kölluð innsveit.
þar er Tunga fyrir miðjum firði og
blasir við allur fjörðurinn út á haf.
Skipin, sem flest koma að Búðum,
sjást héðan úti í fjarðarmynni.
Héðan til verzlunarstaðarins er
hálftíma ferð með hesta. — Eg
gleymdi að geta jæss, að á Búðum
eru 5 hafskipabryggjur; engin hús
eru þar stór, en nokkur lagleg, svo
sem sjúkrahúsið (franskaj, læknis-
húsið (líka franskt), kirkjan, barna-
skólinn, Valhöll, Sunnuhvoll o. fl.
íbúðarhús.
Tíðarfar s.l. sumar var mjög vot-
viðrasamt, grasvöxtur á túnum og
harðvelli mjög góður, en ný-ting
slæm. Það sem af vetrinum er
liðið.' hefir verið milt og hagsælt,
en fremur óstilt, og nú, 22. jan., 5
stiga hiti og regn, auðjörð.
Vellíðan Islendinga handan við
hafið, óskum við hér heima.
Virðingarfylst,
Páll Þorstcinsson.
Fáið sem mest fyrir
Rjómann
Sendíð til vors næsta útibús og
sparið flutningsgjöld.
Vér ábyrgjumst:
Hæsta verð,
Nákvæma vigt.
Lipra afgreiðslu.
Réttláta flokkun.
Hotiand CreameriesCo.Líd.
Virden. Somerset, Manitou.
Gilbert Plains. Winnipeg.