Lögberg - 05.06.1924, Blaðsíða 1

Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
Athugic5 nýja staíSi'nn.
KENNEDY SLDG. 317 Portage Ave. Mót Eaton

35. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 5. JÚNÍ 1924
NÚMER 23
DR. B. J. BRANDSON HEIÐRAÐUR Á FIMTIU ARA AFMÆLIHANS
■
■
■r&'ki
■ ■ ■ ,
Dr. B. J Brandson.
Mrs. B. J. Brandson.
P'imtugsafmæli átti hinn nafn-
kunni' og ágæti læknir, Brandur J.
Biandsson í Winnipeg, i. þ.m., en
af því að þann mánaðardag
bar upp á sunnudag, þá var þess
atburðar minst af íslenzkum vi'num
hans og kunningjum 2. þ. m., me<5
veglegu samsæti á Fort Garry Ho-
tel hér í borg, er 140 manns sátu,
og var þó fjöldi manns fjærver-
andi, sem þátt höfðu viljað taka i
því ab heiðra doktorinn, en gátu
ekki komið sökum ýmsra ástæðna.
því það er sízt ofsagt, að hann sé
vinflestur allra íslendinga, sem nú
lifa og búsettir eru í Vesturheimi,
og ber margt til þess. Fyrst og
fremst kostir mannsins sjálfs, því
þeir eru svo mikli'r og þess eðlis, að
hann hefði hlotið að vinna sér til-
trú og virðingu í hvaða stöðu, sem
hann hefði valið sér, en ekki sízt
þegar hann valdi sér þá, að létta
þrautir þeirra, sem sjúkdómarnir
þjÓ, því þeir eru ávalt margir og
líka minnugir á það sem þeim er gert
til sorga- og sjúkdómsléttis; og þeir
eru nú orðnir margir á meðal ís-
lendfnga, að vér ekki tölum um
annara þjóða fólk, sem Dr. Brand-
son hefir létt og bætt sjúkdóms-
bölið. En Dr. Brandsson hefir ver-
ið og er sjúlclingum sínum meira
enu læknir. Hann hefir verið þeim
öllum vinur—ráðhollur, umhyggju-
samur, einlægur og viðkvæmur
vinur, hversu erfiðar sem kring-
umstæður þeirra hafa verið og á-
stand þeirra alvarlegt. Gamla ís-
lenzka máltækið segir: “Vinur er
sá, sem í raun reynist.” f>að er
undur hægt að vera vinur þeirra,
sem vináttuna endurgjalda í sömu
mynd og maður sjálfur lætur hana
í té, en að vera vinur lítilmagnans
liðfáa á sárustu sjúkdómsstundum
hans, er dálítið annað. Að vera
vinur krossberans þjáða og ein-
stæða, sem er að berjast við grimm-
an dauðann, það er vináttan í sinni
fegurstu og stærstu mynd og það
er þar, sem mannkostir þessa mik-
ilhæfa og ágæta læknis sýna sig í
sinni aðdáanlegustu fegurð. Vér
segjum ekki, að Dr. Brandson sé
sá eini læknir, sem sú dygð prýðir,
en vér höfum hvergi séð hana í rík-
ari mæli heldur en hjá honum, og
vér höfum heldur ekki þekt marga
menn, sem staðið hafa eins vel að
vígi til þess að hafa áhrif á alla
þjáða og óþjáða, sem eitthvað eiga
saman við hann að sælda, sökum
hins mikla jafnvægis og stórkost-
legu hæfileika, sem honum eru lán-
aðir. Og um hann má með sanni
segja það, sem Bjarni Thorarinsen
sagði um séra Tórnas Sæmunds-
son:
“Frá norðrinu streymir um
mann'heima magnið
Mjölnis úr segul í hendi á Þór.
Hjá honurrt glansar gullnum í vagni
Gyðjuleg trúmenskan fögur og
stór.”
Samsæti þetta, sem var eitt það
fjölmennasta og glæsilegasta, sem
haldið hefir verið á meðal Vestur-
Islendinga, hófst klukkan 7.30 e.h
með þvi, að allir settust til máltíð-
ar í einum af stærstu veizlusölum
hótelsins. Var máltíð sú hin ágæt-
asta, og spilaði hljóðfæraflokkur á
meðan að á henni stóð.
Að máltíðinni lokinni bauð for-
seti samkvæmisins, Thos. Hl. John-
son, gestina velkomna með snjallri
og skemtilegri ræðu. Var þá sung-
ið “O, Canada” og minni konungs
drukkið í tæru “jökul”-vatni. Síð-
an sungu allir “Hvað er svo glatt?”
Þar næst flutti séra Björn B. Jóns-
son ávarp til Dr. Brandssonar, sem
hér fylgir, og afhenti honum mál-
verk eftir Emile Walters, sem heit-
ir “Sólskinsmorgun í júni” og lof
hefir hlotið á myndasýningum í
Bandaríkjunum, og listdómarar
hafa lokið miklu lofsorði á. Fluttu
þá ræður þeir séra K. K. Olafsson,
um æskulíf og æskustöðvar Dr.
Brandsonar; séra Rúnólfur Mar-
teinsson, um endurminningar frá
skólaárum sínum og doktors Brand-
sonar o. fl.; Hjálmar A. Bergmann
um Doktor Brandson sem skóla-
kennara; doktor Jón Stefánsson
um hann sem læknir; séra Friðrik
Hallgrímsson um þátttöku doktors-
ins í félagsmálum; doktor Olafur
Björnsson mælti fyrir minni Mrs.
Brandssonar. Frumort kvæði til
Dr. Brandssonar eftir séra J. A.
Sigurðsson, var lesið upp, og sem
birtist hér í blaðinu. Og að síðustu
flutti Doktor Brandsson sjálfur
fallega og skörulega ræðu. Var
svo að skilnaði sungið “Eldgamla
ísafold, og þjóðsöngvar Bandaríkj-
anna og Breta Á milli ræðanna
voru íslenzkir þjóðsöngvar sungn-
ir af öllum og einsöngvar af Mr.
Paul Bardal; próf. S. K. Hall spil-
aði undir. — Samkvæmi þessu hinu
myndarlega, var slitið rétt um
miðnætti.
Vér höfum lagt drögur fyrir að
fá ræðurnar, sem fluttar voru við
þetta tækifæri, til birtingar í blað-
inu, og væntum, að vér getum birt
þær, eða flestar þeirra í næsta
blaði. — Samkvæmi þetta sátu, auk
bæjarmanna, fjöldi af utanbæjar-
fólki. Á meðal þess urðum vér
varir við séra K. K. Olafsson frá
Mountain, N.D.; Mr. og Mrs. Ein-
ar Brandson, frá Mountai'n, N. D.;
Mr. og Mrs. Jón Olafson, frá Gar-
dar; Mr. og Mrs. Rev. F. Hall-
grímsson, frá Baldur; Mr. og Mrs.
Jón Ólafsson, frá Glenboro.
Avarp séra B. B. Jónssonar D.D. i
til heiðursgestsins•
Dr. B. J. Brandson!
Vinir þínir, þeir er hér eru sam-
an komnir, færa þér hugheilar ham-
ingjuóskir á þessum tímamótum
æfi þinnar.
Nokkrir aðrir vinir þínir, sem
eiga þátt i fagnaði þessurn, en ekki
geta verið hér viðstaddir, taka und-
ir þær hamingju-óskir með oss.
Þó hér eigi hlut að máli þeir
einir, sem þér eru handgengnastir,
þá má fullyrða, að alt fólk, víðs-
vegar um bygðir íslendinga, biðji
þér blessunar á þessum degi, — svo
vinsæll maður sem þú ert og mik-
ilsmetinn af öllurn löndum þínum.
Og þótt íslendingum um fram
aðra menn sé skylt og ljúft að vott’
þér virðingu og þakklæji, þá er
það kunnugra en frá þurfi að
segja, að meðborgarar vorir í þessu
landi, sem annarlegan ættstofn
eiga, meta þig og virða eigi síður
en vér, — svo mikinn orðstýr og
ágætan sem þú hefir getið þér sem
læknir og borgarí.
Dr. Brandson! Vér vinir þínir
samfögnum þér á fimtugasta af-
mæli aldurs þins. Vér fögnum yf-
ir því, að þér hefir, fyrir hand-
leiðsiu góðrar forsjónar, vegnað
vel í lífinu. Þér hefir ekki ein-
ungis auðnast, að vinna frægðar-
orð sem læknir, heldur einni'g það,
sem meira er vert, ást og virðingu
almennings fyrir mannkosti þína.
Vér minnumst þess, Dr. Brand-
son, hvílíkur máttarstólpi þú hefir
verið mannfélagi voru, hinu vestur-
íslenzka, svo að fár hefir þar fremri
verið um forystu þei'rra mála, er
til heilla horfa.
Vér minnumst þíns ánægjulega
heimilis og hinnar ágætu eiginkonu
þinnar; og vér þökkum fyrir
gleðistundirnar heima hjá þér.
Vér minnumst þín um fram alt
sem hins tryggasta vi'nar vina
þinna. Fegnir vildum vér geta á
viðeigandi hátt vottað þér þakklæti
vort fyrir vináttu þína.
Dr. Brandson, okkur langar til
að færa þér í kvöld lítilsháttar
vott um virðingu og vinarþel.
Vinagjöfin, sem vér færum þér, er
málverk efti'r hinn unga og efnilega
landa vorn, listmálarann Emile
Walters. Vér vonum að það megi
verða þér til bœði ánægju og
sæmdar að þyggja þetta listaverk,
sem hlotið hefir lofsorð sumra
fremstu listdómara í Ameríku.
Myndin heitir “Sólskinsmorgun í
jún,í mánuði.” Vér afhendum þér
þá mynd, sem vinagjöf, með þeim
hjartanlegu óskum, að þú eigir
mörg nytsemdar ár enn ólifuð og öll
æfi þín verði jafn gleðileg og fög-
ur eins og sólskinsmorgun i júní
mánuði.
Aðalbjörg Benediktsdóttir
Brandson.
Þegar að ræða er um lífsstarf
manns þess, sem kvæntur er, þá er
ekki ávalt hægt að segja hvað mik-
ið honum sjálfum er að þakka þrek
það af 1 og 'hugprýði, sem hann sýnir
í lífsstarfi sínu. Það er hlutskifti
manna að stríða og sigra í baráttu
og samkeppni lífsins. Það er þeirra
hlutskifti líka að njóta mannvirð-
inga þeirra, sem slíkir sigrar hafa
í för með isér, En konan blíð, ástrik
og einlæg kemur lítt við söguna.
Hennar athafnir sjást ekki á hinu
daglega starfssviði. Blöðin flytja
ekki afreksverk hennar með stór-
um fyrirsögnum og menn ræða ekki
um framkvæmdir hennar. Góð
kona fæst ekki um slíkt. Hún þekk-
ir verksvið sitt og hún gleðst yfir
að geta reynst því trú. Hún veit
að maðurinn sinn þarf umhyggju
og ástúð, þegar hann kemur heim
til sín að kveldi dags “frá volkinu
á veraldarsjó” og sigur hennar og
lífsgleði er í því fólgin að gjöra
hann sterkan og öruggan fyrir
verk hins komandi dags. Sómi
hans er hennar sómi, sigur hans
hennar sigur, gleði hans hennar
gleði og von hans hennar von.
r
O Qaí' O
Slíkt er hlutskifti góðrar eiginkonu
og ein af þeim er Aðalbjörg Bene
diktsdóttir Brandsson kona Dr.
B. J. Brandssonar í Winnipeg.
Aðalbjörg er fædd á Stóru-
Völlum, í Bárðardal á íslandi, 2.
sept. 1878, dóttir Benedikts Jóns-
sonar og Nönnu Amgrímsdóttur
málara, sem bæði eru þingeyisk.
Hún var fjögra og hálfs árs að
aldri, þegar hún fluttist vestur um
haf með foreldrum sínum og til
Winnipeg, þar sem hún hefir lengst
af dvalið síðan.
Mrs. Brandsson er vel mentuð
kona frið sýnum, . tíguleg á velli,
prúð í framgöngu og í öllu samboð-
in hinum ágæta manni sínum. Fyr-
ir minni' hennar mælti Doktor Ólaf-
ur Björnsson á þessa leið.
Rœða flutt af Dr. O. Björnssyni.
Fyrst þegar eg sá Mrs. Brands-
son, þá var hún aðeins lítil stúlka,
brosleit og bjarteygð, og ógnar létt-
fætt, svo það var eins og smá-
fugl hoppaði grein af grein, þegar
hún færði sig til. Snemma á æf-
inni vann hún sér orðstýr fyrir að
vera fljót að hlaupa.
Nokkrum árum seinna var eg
staddur hér í Winni'peg-og einn dag
kom tvent nýstárlegt fyrir mig.
Það fyrra var að eg sá í fyrsta sinn
rafmagnsvagn, og þótti mér það
mertkileg sjón. Það seinna var að
eg var á Islendingad.hátíð í fyrsta
sinn, annari, sem haldin var í Win-
nipeg 2. ágúst; veðrið var hið in-
dælasta, logn, sólskin og heiðríkja.
Allir voru prúðbúnir og “punt-
aðir”. Fólkið safnaðist saman á
fletinum, sem er fyrir framan
nokkuð sögurikt, og ef eg mætti
bæta við, andríkt stórhýsi, sem enn-
þá stendur á horninu á Elgin Ave.
og Kate, fánar blöktti í vindinum,
það var blásið í lúöra og barðar
bumbur. Svo var hafin skrúðganga,
sem hélt ofan Elgin og suður aðal-
stæti til Assiniboine árinnar, þar
settust menn niður í þennan undra-
vagn: lítið hjól, sem var á enda á
stöng var sett undir vír, sem lá
uppi í loftinu og svo brunaði alt
af stað á fleygiferð og nam ekki
staðar fyr en komið var suður til
Elm Park. Þar næst var byrjað há-
tíðahaldið', og það, fyrsta sem var
á dagsskránni var kapphlaup fyrir
drengi og stúlkur frá io til 12 ára.
Það er ekkert spennandi’ við það,
þó nokkrir krakkar hlaupi, en þó
varð mér sérstaklega starsýnt á
stúlknahlaupið, því strax og þær
fóru af stað tók eg eftir því að ein
skaust langt fram úr hinum og
þeyttist framhjá okkur með ógur-
legum hraða,— eins og dálítil álfa-
mær — og var komin að markinu
og sest niður og búin að kasta
mæðinni þegar hinar komu að. Hún
hlaut fyrstu verðlaun — dýrgrip
mikinn.
Eg þarf eikki að draga dulur á
að þessi léttfætta stúlka var sú
hin sama, sem seinna hljóp uppi
heiðursgestinn okkar í kvöld, og
er nú Mrs. Brandsson og hefði þó
varla þurft á þessum ógna hraða
að halda, ekki frárri maður en
hann er á fæti.
Ávalt síðan hefi eg átt því láni
að fagna að njóta náinnar vinátta
þessarar litlu stúlku, 'því leiðir okk-
ar hafa oft legið nálægt hvor ann-
ari. Öll þessi ár hefi eg veitt henni
eftirtekt og séð hana dafna, blómg-
LÆKNIR
á fimtugsafmæli 1. júní 1924.
Skýringar, til hinna yngri meðal Vestur-íslend-
inga: Hefur—byrjar. Höfuðlausn—hiö fræga kvæði
Egils Skallagrimssonar. Kvaddur—að ávarpa, engu
síður en kveðja. Ljóri—gluggi (og reykháfur. Þing-
boð—í fornöld var send öxi eða kross með þingboði,
til að minna á þingvíti.—J.A.S.
Hér hefur enga Höfuðlausn,
þá hollvin kvaddur er.
Að lofa þína list sem rausn,
Sé líka fjarri mér.
Þarf birta dagsins lofsöngsljóð,
Frá ljóra húmsins sent?
Fær skýið sungið sólu óð?
Hinn sjúki lækni kent?
Þótt blési kaldan, brást þú ei,
Hlauzt byr hjá smárri þjóð;
'Með feðra þrek frá úthafsey
Og andans kosta sjóð. —
í heljarstriði’ að hafa Brand
Varð heill og sigur oss, —
Við þingboð tíð um þrautaland
Með þungan dauða kross.
Vér bárum til þín börn vor sjúk,
Þér birtum snauðra kvein;
Og líknarhönd þin, ljúf og mjúk,
Oft létti þjáðra mein.
Á bak við styrka, haga hönd
Er heilbrigð, kristin sál. —
Þú læknar jafnvel líf sem önd,
Vors lands og félagsmál.
Frá sjúkum, þjáðum, særðum lýð,
Eg sendi þakkaróð.
En mæðra tárin, munarblíð,
Þér mæld úr hjartna sjóð:
Þín auðgi, blessi æfispor
Sem öðrum bættir kíf.—
Þér framans haust sé friðsælt vor,
Þín fóm — hið æðsta líf!
Jónas A. Sigurðsson.
Syngur í Riverton

ast og þroskast frá léttlyndri,
áhyggjulausri ungmey upp í væna
og tignarlega konu.
Sagt gæti eg frá tilhugalífi þei'rra,
giftingu, og hjúskap, nú hátt á 19
ár. Hvernig brosleita, glaðværa
ungmevjan breyttist á örstuttum
tíma, varð að efnilegum, fullþroska
kvenmanni', svo að ástríkri eigin-
'konu, viðkvæmri og umhyggju-
fyrir löngu ljóst, en að McCrea
mundi ihallast á hátollasveifina,
mun hún tæpaist hafa búist við.
Allir eru fjórmenningar þessir
fiá stóriðnaðarkjördæ'mum, sem
notið Ihafa tollverndunar 1 háa
iherrans tíð.
Hon. T. A. Crerar, fyrverandi
leiðtogi bændaflokksins kvað
gauaganginn í Austurfylkjunum
Mrs. Dr. Jón Stefánsson.
Söngkonan góðkunna, Mrs. Dr.
Jón Stefánsson heldur consert í
Riverton föstudagskeldiði þann
13. þ. m. eins og sjá má af aug-
lýsingunni hér í iblaðinu. Bræðra-
söfnuður jþar í bænum hefir stofn-
að til samko'mu þessarar.
Mikill Ihluti skemtiskrárinnar
fer fram á íslensku. Mrs. Stefáns-
son, þótt eigi sé af íslensku bergi
hrotin, hefir lagt svo mikla rækt
við íslenska söngva og her þá svo
vel fram, að stórkostleg unun er
að ihlýða á söng hennar. Riverton
ihúum og fslendingum þar í ná-
grenninu, gefst að þeseu sinni
tækifæri á að njóta skemtunar,
sem óhætt má reiða sig á að verð-
ur bæði ánægjuleg og uppbyggj-
andi. M^s. Stefánsson hefir 'mikla
og fagra rödd og framúrskarandi
vel æfða.
'Mrs. Baldur Olson, leikur und-
ir á píanó, og er hún sem kunnugt
er hinn mesti snillingur. pað er þvi
ekki eitt heldur alt, esm mælir með
því að húsfyllir verði á samkomu
þessari.
! I -X
jafnt. Frá því að tflokkur vor
komst til valda, íhefir almennings-
hagnrinn ávalt verið látinn sitja
í fyrirrúmi, hvað sem flokkslhagn-
um leið.”
r—- - r '—■
Canada.
samri móður; ráðsettri og skyldu- ... . .
rækinni’ húsmóður, skörulegri og ó-|f*n fjarlagafrumvarpinu mmna
sérhlífinni starfsystur í félagslíf-1a rimmuna út af gagnskiftasamn-
jnu | ingunum 1911. Alt átti að fara
Lífsferill hennar hefir verií51 for^ör&um, ef þeir fengi fram að
yfirlætislaus og hún hefir ekki lát-! ganga. Ý-msir úr frjálslynda
ið mikið á sér bera. En þa<5 er meö flokknum svikust þá undan 'merkj-
'hana eins og vötnin lygnu að í í um, og sneru haki við hinum
þeim er straumþunginn mestur. Og | glæsilega floringja sínum. Gagn-
forn grískur spekingur segir að sú : skiftasamningarnir urðu Laurier
sé konan merkust, sem minst er að falli, en stefnan, sem 'hann
rætt um; og viö þaö mætti bæta og fram, vakir enn hrein og
líka sú, sem minst ræöir um aöra. j g^.ýr j ve5vitund þjóðarinnar og
f hversdagslífinu hefir hún veriö
hógvær, fáorð og góðorð, ávalt haft
hemil á tungu sinni, bún hefir hlust-
að og látið aðra tala.
Eftir margra ára samveru og
innilega vináttu hefir mér lærst að
meta hiö mikla manngildi Mrs.
Brandsson, sem skyldurækninnar
dóttur, ástríkrar eiginkonu og um-
öyggjusamrar og viðkvæmrar móS-
ur.
Þessa fögru eiginleika, ásamt
ótal öðrum 'hefir ihún til að bera í
ríkum mæli'.
Við þökkum henni svo fyrir
samfylgdina á lífsleiðinni og fyrir
alla þá vináttu og alúð, sem hún
hefir sýnt okkur fyr og síðar. Við
sem þekkjum hana best virSum
hana og unnum henni mest. A8
endingu óskum við Mrs. Brands-
son margra og farsælla lifdaga.
---------------o-------
Úrherbúðum Sambands
þingsins.
Eins og þegar er kunnugt, hlaut
f járíagafrumvarp stjórnarinnar
samþykki þingsins, ‘með 112 at-
kvæða meiriihluta og mun óhjett
mega fullyrða, að sá meirihluti
ihafi líttskiftan þjóðarvilja að baki.
Atkvæðagreiðslan var þýðingar-
mikil frá fleiru en einu sjónarmiðl.
Umræður urðu ef til vill lengri
en dæmi eru til, og meirihlutinn
á ihlið stjórnarinnar, er blátt á-
fram einstakur í isinni röð, í þing-
sögu ihinnar canadisku þjóðar.
Línurnar í tollmálunum skýrðust
svo innan vébanda stjórnarflokks-
ins, að ekki verður framar um
þær deilt. Allir þingmenn þess
flokks, að undanskildum fjórum,
ibeinlínis isóru lágtollatefnunni
verður vafalaust leidd fyr til sig-
urs, en nokkkurn varir. —
Sá úr flokki stjórnarinnar, sem
kröftuglegast mælti á móti fjár-
lagafrumvarpinu, var Mr. Marler
frá Montreal. Er þess vænst, að
hann muni innan skamms innrit-
ast í vemdartollafylkingu Mr.
Meighens. Hon. Walter Mitchell,
lagði niður þingmensku, sama dag-
inn og atkvæðagreiðslan fór fram
og kvað ætla að bjóða sig fram að
nýju í kjördæmi sínu, isem hátolla-
maður, án þess þó að ganga í
bandalag við Meighen.
Ý'msar raddir hafa komið fram
um það, að þeir Marler og félag-
ar hans, mumdu í raun og veru
hafa mælt fyrir munn Quebecbúa 1
heild sinni. Ekkert getur þó verið
fjarstæðara en það, eins og best
sést af því, að sextíu og tveir af
sextíu og fimm þingmönnum það-
an tjáðu sig við atkvæðagreiðsl-
una, eindregið fylgjandi stefnu
stjórnarinnar í tollmálunum.
Varnarræða Kings stjórnarfor-
manns, sú ei4 hann flutti rétt áð-
ur en til atkvæðagreiðslunnar kom,
var meistaralega framsett og
þrungin af eldmóði. Tætti hann
sundur lið fyrir lið, ásakanaræðu
Mr. Meighens, svo ekki var eftir
í Ihenni heil brú. pótti vegur Mr.
Kings mjög hafa vaxið af þeim
viðskiftum. í lok ræðu sinnar,
komst Mr. King þannig að oröi.
‘IMeð fjárlagafrumvarpi þessu,
er hrundið í framkvæmd megin at-
riðunum í stefnuskrá flokks vors
frá 1921. Vér eru'm sannfærðir
um, að tollmálastefna vot, er hin
eina heillavænlega fyrir þjóðina 1
heild sinni. Fjárlagafrumvarpið
Bæjartstjórnin í Winnipeg hefir
samþykt að láta fara fram al-
menna atkvæðagreiðslu hinn 27.
þ. m. um það, ihvort tekið skuli
$750.000 lán í þeim tilgangi, að
stofna til sýningar í River Park,
og að reisa þar að lútandi ibygging-
ar.
* * *
Hinn 29. f. m. lést að heimili
sínu í St. Joihn N. B. MacDonald
fyrrum þingmaður í sambands-
þinginu fyrir Carleton kjördæmið
92 ára að aldri. Hann var eindreg-
inn stuðningsmaður frjálslynda
stjórnmálastefnunnar, alla sína
æfi.
Sa'mkvæmt skýrslu járnbrautar-
málaráðgjafans, Hon. George P.
Graham, lagðri fram í sambands-
þinginu þann 28. fyrra mánaðar,
hafa skuldir þjóðeignabrautanna
—Canadian National Railways,
lækíkað á síðastliðnu fjárhagsári
um $5,917,561.—
* * *
Nýjustu verslunarskýrslur frá
Ottawa sýna, að á tímabilinu frá
30. apríl 1923 til sama mánaðar-
dags 1924 keypti Bandaríkjaþjóð-
in $429,265,000 virði af canadisk-
(um. vörum. Er það fimtíu miljón-
um meira, en á árinu 'þar á undan.
* * *
Samkvæmt Ottawa fregnum,
hefir sambandlsþingið fallist á
lækkun isöluskattsins úr sex niður
í fimm af hundraði.
ar góðir ? _ _ _
er ekki samið með heill einlhverrar Qg látum oss gera af eða a um
Fundarboð
Fundur verður haldinn í neðri
sal Good Templara hússins á Sar-
gent Ave. í kveld (fimtudagskveldj
kl. 8 til þess að ræða um hvaða
þátt Winnipeg íslendingar eigi aö
taka í hátiS þeirri, sem haldin verð-
ur hér í borg eftir miðjan þennan
mánuð. til minningar um fimtiu ára
afmæli Winnipegborgar, eða hvort
þeir vilja taika nokkum þátt í henni
sem sérstakur þjóðflokkur. Flest-
ir aðrir þjóðflokkar bæjarins hafa
nú þegar gefið sig fram til þátt-
töku. Hvað viljið þið gera, land-
Fjölmennið á fundinn
hoílustueið. Um afstöðu þriggja ákveðinnar stéttar fyrir augum þetta.
áf þessum fjórum, var stjórninnii heldur allra stétta þjóðfélagsinB j
Jón J. Bildfell.