Lögberg - 24.07.1924, Page 4

BIb. 4
LöníBERG, B ÍMTUDAGINN24. JÚLl 1924.
é
JSögberg
Gefíð át hvem Fimtudag af The Col-
ambta Press, Ltd., (Cor. Sargent Ave. &
Toronto Str., Winnipeg, Man.
Talaimari N-6S27 «4 N-6328
JÓN J. BILDFELL, Editor
Utanáikríft til blaSaina:
TKf COLUMBIK PRES8, Ltd., Box 317t. Winnlpsg, M*i).
Utanáskrift ritatjórans:
EOiTOR LOCBERC, Box 3171 Wlnnlpsg, M*n.
"Ihe ••Lögberg” ls printed and published by
The Columbia Press, Liimited, ln the Columbia
Building, 695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.

Stjórnarskiftin á Frakklandi.
Rréttin um fall Poincaré stjórnarinnar á Frakk-
landi og síÖar um embættisafsal Millerand forseta,
barst meö símunum út um allan heim, og menn lásu
fréttirnar í dagblööunum og hugsuöu svo ekkert
meira um það atriði. Menn eru orðnir svo vanir
því, að ein stjórnin eftir aöra falli, og því engin á-
stæða til aö gjöra sér rellu út af því.
En stjórnarskiftin á Frakklandi eru likleg til
þess að hafa miklu meiri áhrif, ekki að eins á ásig-
komulag Frakklands, eins og þaö er nú, iheldur og
lika áhrif á öll Evrópumálin, en í fljótu bragði virðist.
Stefna sú, sem Poincaré, Millerand og fleiri
mikilhæfir menn í París og blöð þeirra ihéldu fram,
var vægðarlaus og blind. Vægðarlaus í garö Þjóð-
verja, sem þeir hötuöu og bjuggust ekki viö nema
illu einu af; hlind af því, að 'hatur getur aldrei alið
annað af sér en hatur.
Stríðinu hefir aldrei lint á milli Frakka og Þjóö-
verja. Hatrið hefir logað á báðar hliðar og Frakk-
ar hafa gengið eins langt í því aö sverfa að Þjóð-
verjum, og þeir hafa þorað. Þegar vér segjum
Frakkar, þá eigum vér við stefnu þá, sem ráðiö hef-
ir í stjórnmálunum á Frakklandi síðan vopnahlé var
•samið. En þessi hermálastefna þeirra Millerands og
Poincaré fékk mótspyrnu frá byrjun, og mótspyrna
sú kom frá bænda og verkalýð þjóðarinnar.
Þessar tvær stefnur, Parísarstefnan—stríösstefn-
an, með Poincaré i broddi fylkingar, og bænda- og
búalýðsstefnan, með Edouard Herriot, hinn nýja
stjórnarformann í broddi fylkingar, hafa sókst á í
ákafa.
Um Parisar-stefnuna eða stríösstefnuna þarf
ekki að fara mörgum orðum. Saga hennar er öllum
heimi ljós. Vígbúnaður Frakka siðan stríöinu lauk,
einkum að því er loftflota þeirra snertir, setulið
þeirra í Ruhr, valdnám þejrra á járnhrautum, nám-
um og öðrum iðnaðartækjum og stofnunum Þjóð-t'
verja, sem alt hefir oröiö til þess að magna óvildina
á milli þessara tveggja þjóða og stefnt beint í áttina
til annars blóðugs striðs, vakiö óhug og sundrung
út i frá og varnað þess, að jafnvægi og velvild gætt
komist á, sem ekki að eins þessar tvær þjóðir þurftu
svo mjög á að halda, heldur allar þjóðir heimsins,
eftir hin stórkostlegu umbrot, sem verið höfðu.
Hinn nýji forsætisráðherra Frakklands, Eouard
Herriot, er talsmaður og merkisberi hinnar stefn-
unnar, friðar- og einingarstefnunnar.
Eouard Herriot er af fátækum foreldrum kom-
inn. Hann er fæddur árið 1872. Þegar í æsku misti
hann foreldra sína. Fyrir tilstyrk vina fékk hann
dálítinn námsstyrk, þegar aö hann var fimtán ára,
svo að með dugnaði og sérstakri varkárni gat hann
hafið nám við Saine Barber háskólann í Paris.
Herriot gat sér orstír snemma fyrir hæfileika.
( Hann var námsmaður ágætur, enda gekk hann að
náminu með afli og atorku, sem að öllu ööru, er hann
snertir hendi viö. En hann var meira en .námsmað-
ur, hann tók og ákveðinn þátt í málum þjóðar sinn-
ar snemma og stefna hans í þeim vann honum traust
og virðingu viss hluta þjóðarinnar. 33 ára varð
hann borgarstjóri í Lyons, þá yngstur allra þeirra,
sem í samkyns stöðu voru á Frakklandi. Þeirri
stöðu hélt hann samfleytt í tólf ár. 39 ára gamall
varð bann þingmaöur fsenatorý, þá og yngstur í
þeim hópi. Ekki hélt hann þeirri stöðu samt lengi,
því hann sagði senatorsstöðunni lausri árið 1919, og
sótti um þjóðþingskjördæmið í Lyons, og var kos-
inn. Þaö segist Herriot hafa gjört til þess, að eiga
kost á að berjast gegn hermálastefnunni á ákveðnara
og áhrifameiri hátt.
Frá þvi að Herriot tók sæti sitt í þjóðþinginu,
hefst sókn svo bitur frá hans hendi á Poincaré stefn-
una, að almenna eftirtekt vakti, og þegar í byrjun
auðséð, að einvígi var hafið á milli þeirra tveggja
manna, Herriot og Poincaré, sem varð að enda í
pólitisku falli annars hvors þeirra. Og eins og menn
vita, þá varð það Poincaré, sem miður 'hafði.
Seð höfum vér sum blöð og heyrt menn fagna
yfir þessum stjómarskiftum á Frakklandi, sem sigri
sósíalista. Mun slíkt umtal eða slíkur skilningur þó
á mjög litlum rökum bygður.
Eouard Herriot er ekki sósialisti. Um sjálfan
sig segir hann: “Eg er á undan öllu öðru ‘Frans-
maður’.” Um Bolsheviki stefnuna á Rússlandi seg-
ir hann: ‘‘Hún er heimska, og eg læt mig hana engu
skifta.” Hann er heldur ekki æsingamaður, eins og
það orð er venjulega skilið. Hann er miklu fremur
alveldismaður, vill vingjarnlegt samband og velvild
á meðal allra þjóða, og trúir því hjargfast, að sú '
velvild sé undirstaðan undir framtíðarvelferð Frakk-
lands, sem og allra annara þóða.
Eouard Herriot, sem franska þjóðin hefir nú
fengið völdin í hendur, hefir svo stórkostlegt og
vandasamt verkefni af hendi að leysa, að spurning
sú hlýtur að koma fram i buga manns, hvort það
sé á nokkurs eins manns færi, að reisa rönd við
verkefni því, sem honum hefir verið lagt upp í
hendur með embættinu.
Eouard Herriot var ekki kosinn sökum þess, að
hatur það sem Frakkar yfirleitt bera til Þjóðverja,
sé horfið hjá hinni frönsku þóð, eða að það sé jafn-
vel í rénun, heldur fyrst og fremst fyrir það, að
Frakkar eru að sligast undir skattabyrði þeirri, sem
hermálastefna Poincaré lagði á þá. í öðru lagi
sökum þess, að fjármál þjóðarinnar út af þessari
stefnu, voru að komast, eða voru komin í hið mesta
óefni—svo mikið óefni, að þjóðin þurfti að fá út-
lendan stuðning til þess að gangverð gjaldmiðils
hennar 'hrapaði ekki til grunna.
Verkefni þessa nýja forsætis ráðgjafa Frakk-
lands, er að létta skattana, koma jöfnuði á gangverð
gjaldmiðilsins, og sætta, ekki að eins hina frönsku
og þýzku þjóð, sem hafa hatast í meira en manns-
aldur, heldur líka bera friðarorð á meðal allra þjóða.
Verkefniðl er mikið og göfugt. Maðurinn er
einbeittur, mikilhæfur og ákveðinn. Óskandi væri,
að hann yrði sigursæll.
------o------
Kveðjur frá öðrum löndum.
Með þassari fyrirsögn birtist grein í The
Christian Register, málgagni Unitara félagsins í
Boston, frá 7. júní 1923. Er þar að finna á meðal
kveðja, eða skýrslna frá ýmsum löndum, eina frá ís-
landi, eftir Prófessor Ágúst H. Bjarnason. Og af
því að fróðlegt er að heyra, hvað Dr. Bjamason hef
ir að segja um þáu mál, þá birtum vér hér í laus-
legri þýðingu kafla þann úr áðurnefndu blaði, sem
inniheldur skýrslu prófessorsins.
“Umtalsefni prófassors Ágústs H. Bjamasonar
var: “Stefnur í trúmálum á Islandi”, og var persóna
þess manns ekki síður eftirtektarverð, en umtalsefni
hans. Hann segir: “í fyrra vetur gekst Stúdenta-
félagið í Reykjavík fyrir samfundi um andleg efni,
sem þeir kölluðu “Trúmálaviku”, þar sem formæl-
endyr hinna ýmsu trúmálastefna mættu og gerðu
grein fyrir meginatriðum kenninga-stefna þeirra, er
þeir voru málsvarar fyrir Þar voru umboðsmenn
frá hinni foríieskjulegu (old fashioned) stofnkirkju,
og frá Félagi ungra kristinna manna. Þar voru og
málsvarar frá guðfræðideild iháskólans, frá Spíritist-
um, sem nú eru starfandi á íslandi, og frá Guðspeki-
félaginu í Reykjavík.
Hver þessara málsvara flutti erindi og að þeim
loknum fóru fram almennar umræðum. Og voru
svo erindin og umræðurnar prentaðar síðar. Þannig
hafið þér alt þetta á prenti fyrir yður.
Við íslendingar erum frekar víðsýnir og lausir
við þröngsýni í trúmálum, og eg held mér sé óhætt
að segja, að við séum fremur skynsemistrúarmenn.
Við viljum skilja það, sem okkur er skipað að trúa,
og ef okkur finst það of þröngsýnt, eða ófullkomið
á einhvern hátt, þá erum við fúsir til að breyta um.
Og skýrir það ef til vill hinar breytilegu stefnur, sem
nú eru svo eftirtektaverðar á íslandi.
I einn eða tvo mannsaldra höfðum við hina
góðu og gömlu ríkiskirkju, af því að við* þektum
ekkert annað. Svo kom hin frjálsa hugsun og um-
ræður óheftar, og síðan hefir ekkert samkomulag
ve'rið. Hver trúir því, sem honum bezt þykir, og nú
sem stendur er engin heil brú í trúmálunum. Allar
mögulegar trúmálastefnur /og trúmálafélög ýmisleg.
hafa nú umboðsmenn í Reykjavík, frá kaþólsku og
gamal-lútersku, til nýguðfræði, adventista, spíritista,
guðspeki, frjálshyggju og efasemdamanna.
Þar sem hugsunarhátturinn er nú orðinn frjáls-
ari, þá held eg að únítarismus, fluttur af víðsýnum
og samúðarfullum manni, mundi svo vel meðtekinn
—sérstaklega á meðal þeirra mentuðu — og hver er
það, sem ekki er þolanlega vel mentaður? Únítar-
isminn myndi hreinsa hugmyndirnar á íslandi, og
það er einmitt það, sem við þörfnumst mest með, til
þess að komast út úr guðfræðaflækjunni, sem við
eigum nú við að búa.”
------o------
Eimreiðin,
Fyrsta, annað og þriðja hefti þrítugasta ár-
gangs Eimreiðarinnar erum vér nýbúnir að meðtaka
og lesa, oss til mikillar ánægju. Þessi hefti öll eru
prýði^vel úr garði gjörð. Hið ytra útlit er að vísu
svipað því, sem verið hefir, og getum vér ekki sagt,
að vér séum hrifnir* af uppdrættinum á framsíðu
ritsins; hann mætti vera fallegri og smeklegri, og er
ekki alllítið undir því komið með sölu á ritum, að
þau grípi ihugann, þegar fyrst er á þau litið, og vel
fer ávalt á þvi, að hinn ytri og innri búningur sarrN
svari sér.
Um þessar mundir er allmikið verið að tala um
að yfir heiminn gangi bóka-, blaða- og rita-pest, sem
sé að verða eins hættuleg og pestir þær, sem eyði-
leggja bæði fólk og búfé. Og víst er það, að furðu-
mikið er framleitt af blekiðnaði, sem ekkert erindi á
út á meðal manna og enga ærlega hugsun hefir
að bjóða. Eimreiðin er ekki í tölu þeirra rita. Inni-
hald alllra þessara hefta er efnisríkt og vekjandi og
á mörgu af því, sem þau 'hafa að flytja, er snildar-
bragur með svo skýrum merkjum, að ekki verður á
vilst. Enda eiga þeir, sem þektir eru að ritsnild, gáf-
um og listfengi mikið ítak í efni þessara hefta, eins
og efnisskráin sýnir:
Fyrsta og annafr hefti: — Einar Benediktsson:
Stóri-sandur, kvæði. Sig. Nordal: André Cormont.
Sveinn Sigurðsson: AðLögbergi. Ólína Andrés-
dóttir: Til ferskeytlunnar, kvæði. Guðm. Finn-
bogason: Ræða á Álfsheiði. Trausti Olafsson:
Frumeindakenning nútimans. Sigurj. Friðjónsson:
Kvæði. Einar Biened'iktsson: Nýlenda íslands.
Hulda: Papar. Freysteinn Gunnnarssdn: Frá Fær-
eyjum. G. O. Fells: Glampar, ljóð. Einar H. Kvar-
an: Spíritisminn eflist á Englandi. Sigfús Blöndal:
Kórsöngvar eftir Eurépides. Rauða snekkjan:, saga
eftir Antonio Beltramelli. Tvö kvæði úr ensku,
þýdd af Freysteini Gunnarssyni. Sveinn Sigurðs-
son: í Braga lundi. Tímavélin, eftir H. G. Wells.
Ritsjá, eftir Indriða Einarsson, Jakob J. Smára og
Svein Sigurðsson.
Þriðja hefti:—Sigurður Nordal: María guðs-
mðir. Þorkell Jóhannesson: Einar Benediktsson
(með mynd.J Þegar fönnin hvarf, smásaga eftir
Skarphéðinn. Jón S. Bergmann: Ást (stakaj. Stef-
án frá Hvítadal: Það er vor, kvæði. Guðm. Finn-
bogason: Vinnu hugvekja. Sveinn Sigurðsson: Feg-
urstu staðirnir. Guðm. Friðjónsson: HVað skortir
íslenzku þjóðina mest? kvæði. 'Samkepni: Skýring
eftir ritstjórann. H. G. Wells: Tímavélin. Ritsjá:
Sveinn Sigurðsson.
Útsölumaður Eimreiðarinnar er herra Arnljót-
ur Olson, Winnipeg.
Góöar horfur.
»
Sir Henry Thornton, forseti þjóðeignabrautanna,
er sannfærður um, að þrátt fyrnr það, þó uppskera
Vesturlandsins verði engu meiri en í fyrra, eða jafn-
vel rýrari, þá muni járnbrautarkerfi það, er hann
veitir forystu, engu að síður hafa þrjátiu miljón dala
tekjuafgang eftir að öll útgjöld við reksturinn séu
greidd.
Hrakspár margra manna hafa alla jafna fylgt
þjóðeignakerfinu, og sjálfsagt hefðu hreint ekki svo
fáir kosið á það feigð, hefðu.þeir haft nokkra minstu
von um, að slíkt bæri tilætlaðan árangur. En sem
betur fer, hefir það og jafnan átt fjölda trúrra stuðn-
ingsmanna, svo sem núverandi stjórn í Ottawa. Ef Sir
Henry Thorntons nýtur við, er fátt líklegra en það,
að á tiltölulega fáum árum hafi félagið gert meira en
borga skuldir sínar, og er þá vel.
Sir Henry Thornton hefir fylgt Hudsonsflóa-
brautar deilunnni með athygli. Hann hefir sjálfur
persónulegt traust á því, að hún geti borgað sig, og
ætlar að ferðast norður að flóanum við fyrstu hent-
ugleika og kynna sér hafnstaðinn og önnur tækifæri
þar nyrðra með eigin augum. Mun óhætt að mega
vænta, að 'hann hvetji til þess, þegar á næsta
þingi, að fé verði veitt til brautarjnnar og lokið við
verkið. Þetta er mál, sem íbúar Vesturlandsins liða
engum að þegja í hel.
Lundúna-stefnan.
Eins og þegar er kunnugt, er það einungis undir
úrslitum Lundúnastefnunnar komið, hvort tillögur
Dawes-nefndarinnar í skaðalbótamálinu gegn Þjóð-
verjum, ná fram að ganga, eða ekki. Síðustu fregnir
af þessum stór-þýðingarmikla fundi láta þess getið,
að all-alvarlegur ágreiningur eigi sér stað meðal full-
trúa hinna ýmsu ríkja, þó ekki sízt meðal brezku og
frönsku fulltrúanna, er mestmegnis stafar af Ruhr-
málunum. Þó hefir jafnframt annað atriði blandast '
inn í, er valdið hefir ágreiningi og jafnvel slegið óhug
á fundarmenn í heild sinni, sem sé það, að banka og
fésýslumenn þeir aðrir, er samkvæmt tillögum Sér-
fræðinganefndarinnar, 'hétu Þjóðverjum láni, eru
nú farnir að efast um, að trygging sú, er um var
talað í fyrstu, sé nægileg. Munu fundarmenn sízt
af öllu hafa átt ivon á nokkrtí slíku. Til þess að reyna
að fyrirbyggja, að fundurinn færi í mola, eða endaði
með skelfingu, hefir sendiherra Bandaríkjanna í
Lundúnum, Frank B. Kellogg, verið kosinn til þess
"að miðla málum. Er hann maður með víðtæka þekk-
ingu á fjármálum og kunnur að samvinnuþýðleik.
Vænta menn því, að honum takist að finna meðalveg
þann, sem einn er nauðsynlegur, út úr yfirvofand^
ógöngum.
Blaðið London Times er þeirrar skoðunar, að svo
fremi að Norðurálfuþjóðirnar eigi ekki beinlínis að
lenda á stjórnarfarslega og fjárhagslega vonarvöl, sé
lífsnauðsyn, að yfirstandandi fundi í Lundúnum,
hepnist að hrinda tillögum sérfræðinganefndarinnar,
tafarlaust í framkvæmd.
MIKLEY.
Þú frjáLsa eyja föðmuð bláum legi
Drvar frónskir drengir ihafa numið lönd.
Þitt hros er skært á blíðum sumardegi
er Ibáran syngur létt við þína strönd,
við augum blikar útsýn heið og fögur
og alt í kring er hafið geislum skreytt.
Þú geymir margar mætra drengja sögur
og merki þau, sem itíminn fær ei hreytt.
Hér fundu gildir fru'mbyggjendur vígi /
með fornan þrótt, er veitti móður storð,
þeir Ihræiddust .ei Iþó hrönn frá djúpi stigi,
að Ihalda fram á mið var þeirra orð.
'Nú íhvílaist þeir, en niðjar erfðu auðinn
íhvar íslenskt þrek og viljakraftur bjó.
þá fögru minning felur ekki dauðinn,
[þó falli öldur geyst um tímans sjó.
CLát Ibjarkir þínar greinum skrýddar gnæfa
við geislabál af vorsins morgun-sól,
(þig signi frelsi, friður, ljós og gæfa
með fornan dug, sem víkingsblóðið 61,
og gley'mdu aldrei (þeim. sem veginn þreyttu,
með þéttri lund að íhinstu dagsins tíð,
ög eyðiströnd ií blóma reiti íbreyttu
er hrosa nú við glæstri ránar^hlíð.
Þú fagra eyja lauguð svölum legi
Ihvert lauf þitt beri hundraðfaldan arð,
með viljans kraft á vorsins þroska degi
að vinna rétt, og fylla sérihvert skarð.
En vertu hrein/ í verki, sögn og Ijóði
með von og trú á drottins máttarhönd
og geymdu norrænt gull í hjartasjóði
er geisilum krýni þína fríðu strönd.
Hvað um morgun-
daginn?
LÍTIÐ þér til framtíðarinnar með fullu
trausti og vi*su ?
Það tímabil mætir oss öllum á lífsleiðinni, er
vinnujorekið bilar og tekjurnar minka. Það
eina sem þá getur bœtt yður upp hallann, er
fé það, sem }oér hafið sparað og sparið nú.
ÞÉR HAFIÐ ALDREI BETRI
ÁSTÆÐUR TIL AÐ SPARA
Hefir aðstoðað Canadamenn síðan 1669

“£<7 vaknaði upp við vondan drautn
Þeir héldu mér veizlu að höfðingja sið,
Hákarl og skötu mér veittu og svið,
Og skenktu mér heima búið til “boose”,
Blandað að helmingi “reddy for jús”.
Svo fóru þeir með mig á flugvél i kring,
Og fluttu mér kvæði, og gáfu mér hring;
Og fríðasta “daman” mér fylgdi á veg,
En frúin var “bobbuð”—þá vaknaöi eg!!
K. N.

Jóns Bjarnasonar skcli.
Jóns iBjarnasonar skóli will með
þessum línum, láta aHmenning
Vestur-/íslendinga vita að áfoirm-
að er að hann Ibjóði á næsta starfs-
ári kenslu á öllu'/n 'bekkjum mið-
skóla og fyrstu tveimur bekkjum
college-deildar. Þetta er jafnt fyr-
ir þá, sem stunda .háskólanám og
þá isem búa ,sig undir kennara-
stöðu (artiSi teadhers og combined
courses).
Kennarar nú þegan- ráðnir við
skólann eru:
Séra Rúnólfur Marteinsson,
iSéra Hjörtur J. Leo,
l,Miss Salóme Halldórson.
Eru það sömu kennarar og voru
síðastliðið ár. Ennfremur er búist
við að einn kennari í viðbót verðl
ráðinn til skólans af norsku kirkj-
unni.
Á iþessu stigi málsins varðar
mestu, að alllir, se’m ihugsa sér, að
stunda nám við skólann næista
næsta vetur, láti undirritaðan vita
um það sem allra fyrst.
Eg hefi tekið 'hér fram það nám
sem skólaráðið hefir áformað að
Ibjóða, en undir aðsókninni er það
komið Ihvort breyting verður þar á
eða ekki.
Byrjunartími skólans ásamt
fleiri atriðum snertandi hann,
verður auglýst ®íðar.
Sendið mér umsóknir yðar taf-
arlaust.
Rúnólfur Marteinsson, skólastj.
493 Lipton Ft. Winnipeg.
Talsámi B 3923.
Dánarfregn,
Þau Mr. og Mrs. Jón Frederick-
son firá Argyle bygð í Manito/ba,
sem um þessar mundir eru stödd
í Kandahar Sask, þar sem Mr.
Frederickson er við smíðavinnu,
urðu fyrir þeirri sorg að missa
yngri son sinn, Edward Kristján,
rúmlega ársgamlan, sunnudaglnn
5. júlí. Var hann jarðsunginn frá
kirkju Ágústíns-safnaðar í Kanda-
har mánudaginn 6. júlí og stýrði
séra H. Sigmar útförinni. Hann
var jarðsettur í grafreit Ágúst-
íns-safnaðar vestur af Kandahar.
-------------o-----
Indíánarnir í Ecuador að
líða undir lok.
Nýlega birtist ritgerð, eftir mann
einn, sem H. S. Dickey heitir, í
merku riti í Bandaríkjunum, um
ástand Indiánanna í Ecuador, sem
er all-fróSleg. Grein þessi er rit-
uö af manni, sem búsettur hefir
verið þar syðra í fleiri ár, og er
því nákunnugur ástandi, siðum og
háttum fólks þess, sem hann ritar
um. Grein 'hr. Dickey hljóöar þá
þannig:
“Hin ákafa eftirsókn Indíán-
anna í Ecuador eftir höföum þjóð-
bræðra sinna og systra, sem er
líkleg til að valda eyöilegging viltu
mannflokkanna þar, hefir vakið á
ný eftirtekt manna á þessu lýð-
veldi í Suöur-Ameríku, sem telur
um hálfa aðra miljón íbúa og ligg-
ur við strönd Kyrrahafsins.
Á meðal Indíánanna, sem meö
siÖum sinum og einkennilegu lifnað
arháttum ,hafa ekki all-lítiö aukið
á fegurð þá, sem fyrir augu manns
ber í Ecuador, hafa drepsóttir og
stríð á milli flokkanna sjálfra leg-
ið í landi síöan í september, og
þessi fáránlegi ákafi með aö ná í
og safna að sér mannahöfðum,
hefir valdið svo mikilli fækkun á
meðal þeirra, að stjórn landsins eu
orðin óttaslegin út af framtíðar til-
veru þeirra, sem taldir eru að vera
þrír-fjóröu allra ibúanna i Ecua-
dor, sem veita hinu ráðandi útlenda
spanska þjóðlífi þrótt og setja hið
sérkennilega mark sitt á það, og
verður því aö taka hin sögulegií á-
hrif Indíánanna til greina, þegar
ræða á um þjóðlífsástandið í Ec-
uador með nokkurri sanngimi. En
einkum er þetta satt að því er Ori-
ente héraðið snertir, sem liggur
meö fram Andesfjöllunum aö aust-
an og er eitt af þeim héruðum
Suður Ameríku; sem erfiðast er
að ná til, en er eitt af fegurstu hér-
uöum landsins. I héraði þessu er
að finna ,hina fornu fegurð, sem
þar hefir varðveizt í aldir„ og lifn-
aðarhættir og líf frumbyggjanna
er eins áhrifamikið og vilt eins og
fegurð ihéraðins.
í héraði þessu er bæði fjall- og
sléttlendi, sem er undursamlega
frjósamt. Hérað þetta nær yfir
um 6o prct. af Ecuadorríkinu og
um þaö falla fimm ár, sem renna
allar inn í Amazonfljótiö.
Hvítu innbúarnir í Oriente eru
n8 að tölu og eru þeir allir búsett-
ir í Tena, sem er höfuðstaður
héraðsins, í Archidona, og í Nepo,
sem eru smábæir, er nefndir eru
eftir ánum, sem eru í nágrenni við
þá og svo eru nokkrir hvítir menn
við landamærin þau, sem aöskilja
Oriente, Columbia og Peru. Að
undanteknum þessum 118 hvítu
SPARAÐ FÉ SAFNAR FÉ
Ef þér hafið ekkl þegar Sparisjóðsreikning, þá gctið þér ekki
breytt hyggilegar, en að lcggja penlnga yðar inn á eitthvert af vor-
um næstu útibúum. par híða þcir yðar, þegar rétti limlnn kemur tll
að nota þá yður til sem mests hagnaðar.
Union liank of Canada liefir starfað í 58 ár og hefir á þoim tíma
komið upp 345 útibiium frá strönd til strandar.
Vér bjóðum yður lipra og ábyggllega afgreiðslu, hvort 'sem þér
gerið mikil eða lítil viðskifti.
Vér bjóðum yður að heimsækja vort næsta útibú, ráðsmaðurinn
og starfsmenn hans, munu flnna sér Ijúft og skylt að leiðbeina yður.
ÚTIBC VOR ERC A
Sargent Ave. og Slierbrooke Osborne og Corydon Ave.
Portage Ave. og Arlington I.ogan Ave og Slierbrooke
491 Portage Ave. og 9 önnur útibú í Winnipeg
AOALSKRIFSTOFA:
UNION BANK OF CANADA
MAIN and WII.IJA.M _ — WINNIPEG
M. Markússon.