Lögberg - 24.07.1924, Blaðsíða 7

f
I
VÍSUR,
Af djúpinu togarinn drekkhlaöinn fer,
með dýrasta varning, sem þekst hefir hér.
Með lestirnar fullar af lýsi og fisk,
—sem leggur til brauðiö á ríkisins “disk”.
Hann brunar að landi, — og býður sitt verð,
og brimlöðrið heftir ei togarans ferð.
Hann flytur í höfn eftir ferlega vist,
þann fjársjóð, er tæplega getum vib mist.
Þar vasklegir menn eru vinnandi’ um borð,
sem vita og þekkja hvert skyldunnar orð.
— Og verða’ ekki sviftir þeim veglega rétt,
að vera hin íslenzka sjómannastétt.
Sú stéttin er landinu starfandi ibezt,
og stendur þar ætíð, sem hættan er mest.
Við karlmensku-átök og krappasta dans,
hún kaupir í sannleika frelsi vors lands.
— Ó, blessa^Vor guð, hvern bátinn og knör,
sem byrjar frá landinu óvissa för;
— heit skipshöfnum vörður, — gef auðæfi ör,
með öruggri lending í hamingju vör.
—Vísir Landmaður.
Senator La Follette.
Fyriir sjö árum eða svo, voru
|þeir Ramsay Mac’Dtonald, Jo-
iseplh Caillaux og senator Rolberf
M. Lafollette, allir kallaðir land-
ráða'menn. Allir voru iþeir mót-
allnir þátttö'ku í stríðinu mikla.
Nú í dag situr sá fyrst nefndi við
stýrið á istórnarfleyi 'Bretlandls
hins mikla, Caiilaux er í þann veg-
inn að takast á hendur fjármála-
ráðgjafaembættið á Frakklandi,
en senator La Follette verður í
kjöri sem forsetaefni Bandaríkj-
anna, við nóvemlberkolsningarnar
í Ihaust og Ihlýtur að Ihafa á þær
stórkostleg áhrif, hvort Isem hann
sjálfur nær kosningu eða ekki.
Senator La Follette er kominn
fast að sjotugu og ihefir verið
fremur heilsuveill upp á síðkastið.
Þó er andinn enn arnihvass og á-
huginn ihinn sami, — áhuginn
fyrir ivelfarnaði lítilmagnans.
Eftir þv5 sem næst verður komist
mun La Follette hafa verið síður
en svo áfram um að bjóða sig
fram við næstu kosningar. Þegar
þess fyfst var farið á leit við hann
lí vor. isvaraði Ihann því til að vit-
uúlegra mundi að bíða þar til út-
nefningarþing gömlu flokkanna
væru um garð gengin og stefnu-
skráratriði þeirra heyrinkunn.
Kvaðst hann ekki með öllu von-
laus um, að annarhvor flokkurinn
kynni að skilja það vel köllun
sína, að hann tæki upp á stefnu-
iskrána ýmis þau helistu fram-
fara'máí er þjóðin beri ibrýnust
nauðsyn til að hrint yrði í fram-
kvæmid- f því falli, kvaðst hann vel
mundu geta setið ihjá, með því að
þriðja flokksins yrði þá ekki þörf.
En sú von brást. Hinn íhaldssam-
ari fylkingararmur Repuiblicana-
flokksins, með Calvin Coolidge S
fararbroddi, varð is'vo igeramlega
ofan á í Cleveland, að þaðan taldi
La Follette frjállslyndu stefnunni
einkis styrks að vænta, ihefir hann
þó isjálfur talist til þess flokks
alla æfi.
Stefnuskrá Demokrata varð að
vísu nokkru rýmri, en veitti La
Follette eigi fullnæging. Taldi
hann forlsetaefni þeirra Mr.
Davis íhaldssa'man um of. jáfnvel
ekki miklu betri en Ooolidge. Nið-
ustaðan varð því sú, að hann af-
réð að bjóða sig fram, sem frjáls-
lynt forsetaefni utan flokka.
í fullan f jórðung aldar hefir La
Follette verið þyrnir í augum Re-
pulblicana flokksins, íhann hefir
verið hvassorður, öpinskár og ó-
væginn, einkum í garð stóriðnað-
arforingjanna og miljónamæring-
anna. Hann er fjúkandi reiður út
1 bankana, járhbrautar- og eim-
skipafélögin, og telur állar slík-
ar stofnanir iblóðsugur á líkama
þjóðarinnar. Og mú svo komið, að
senatorinn. sá sér ekki flært leng-
ur að verða flokki sínum sam-
ferða. i
v.
Á “progressive” þingi því í
Cleveland, Ohio, þar sem isenator
La Follette hlaut útnefningu, vair
lesið frá homum bréf, þar sem
hann lýsir stefnu sinni 1 (þjóðmál-
unum. Tiltölulega lítið var þó á
þvlí að græða- Aðeins endurtekn-
ing þetss, að Ihann væri ihlyntur
ibændum og verkamönnum og mót-
fallinn auðfélögunum, en engar á-
kveðnar tillögur ibornar fra'm í þá
átt, ihvemig helst iskyldi ráða bót
á vandkvæðunum. Jafnvel afstaða
hans til tollmálanna, er sýnu ó-
ákveðnari en Demokrata. er í
stefnuskrá sinni Ihétu lágtolla-
istefnunni sklyrðislaulsu fylgi. í
þessu tilliti urðu ýmsir af bestu
fylgismonnum senatorsins fyrir
Bárum ivonibrigðum.
Hverjar líkur eru til þess að
La Follette nái kosningu? Þann-
ig spyr margur um þessar mund-
ir. — Blaðið New York Evening
Post, telur líkurnar ekki miklar.
Telur ekki óhugsandi að (hann
kunni að vinna Wisconisin,
Minnesota og Dakota og í mesta
lagi eitt eða tvö önnur ríki, þar
sem Non-partisan flokkurinn helst
ihefir skotið rótum. Sama blað
spáir því einnig, að senatorinn
muni ispilla langtum meira fyrir
Repuiblicana flokknum, en Demo-
krötum, og mun blaðið ekki eitt
uppi 'með þá skoðun.— Senator
La Follette, er mælskumaður með
afbrigðum, en isökum hins háa
aldurs og veiklunar á heilsu. mun
þöss tæpast að vœnta, að hann
taki mikinn þátt í kosningarimm-
unni, með ferðálögum eða ræðu-
höldu'm, heldur reyni að beita
pennanum eftir föngum.
Bankamálin í öngþveiti.
Fyr er nú fult en út af fljóti,
segir gamla máltækið. Það er
í raun og veru engin nýlunda, þótt
upp úr sjóði hinum pólitíska
katli á Balkanskaganum. Það
hefir ihelst altaf verið að því. Á-
stæðan að þessu sinni, er ofur
einföld- Rússneska sovietríkið, að
vísu sjálfu sér sundurþykt í mörg-
um atriðum, Lítur Ihornauga til
þjóðanna. sem búa á'milli Baltiska
flóans og Miðjarðarhafsinis, sem
sé Pólverja, Rúmeníumanna og
Ungverja. Þeir vildu sjálfsagt
langhelst gleypa þessar þjóðir
allar í einu, en gallinn er sá, að
þætr vilja ekki láta gleypa sig. Því
þótt þær komist ekki i námunda
við Rússa að fólksfjolda, þá telja
þær sig þó eiga sama rétt til lífs-
ins, engu að síður.
Meðan Poincare stjórnin sat að
völdum á Frakklandi, gerði hún
alt. sem í ihennar valdi stóð, til
þess að sameina þessar þrjár þjóð-
ir, eins og frekast var tastur. Og
meðan svo vair, stóð Rúteisu'm af
þeim hreint ekki svo lítill ótti. En
nú er ástandinu nokkuð á annan
veg farið, Isíðan að Poincare féil
og’ jafnaðafmannaJstjórnin kom
til valda.
iRússa munar í Bessarabíu
fylkið, sem nú er í höndum Rú-
meníumanna. Margar tilraunir
hafa verið til þess gerðar, að gera
út um þetta mál, en allar hafa þær
farið forgörðu'm. Pólverjar eru
óttaslegnir yfir vígibúnaði Rússa,
jþví þeir ráða einnig yfir löndum,
sem Rússar gera óspart tilkall til.
Kröfur ÍWoodrow Wilsons á frið-
abþinginu, eru stöðugt að fá
mejra raunverugildi. Hann gerði
alt, sem 'í 'hans valdi stóð, til þess
að fyrirbyggja, að nokkur sneið
væri tekin af landi Rússa, kvað
slíkt mundu hefna sín grimmilega
síðair, enda óverjandi með öl'lu, að
hefna sín á þjóðinni fyrir þá sök
eina, að hún hefði skift um stjórn-
arfar og fengið Bolshevikunu'm
völdin., Samningarnir milli Pól-
Iands, Czedho4Slovákíu og Rúmen-
íu, eru lítið annað en dauður bók-
stafur. Ef til þess kæmi, að Rúss-
ar réðust inn á Rúmeníu í þeim
tilgangi að ná Bessarábíu á vald
sitt, eru litlar sem engar líkur til
að hinar tvœr þjóðirnar mundu
koma henni til bjargar- —
Ástandið í Rúmeníu er afar
'ískyggilegt. 1 Forsætisráðgjafinn
Bratiano- telur þjóð isína aldrei
munu sleppa Bessarabíu á 'meðan
nokkur ihernaður ,sé uppistand-
andi fylkinu til varnar. En hann
kveðst vera ihræddur um að stríð
verði ekki umflúið, og þessvegna
hefir hann ekkert látið ógert, er i
valdi hans stóð, til þess að auka
og úttoúa herinn. Rúmeníumenn
og Ungverjar, hafa síður en svo
verið vinveittir í liðinni tíð, en
nú er s.vo komið, að istjórn hinnar
fyrnefndu íhefir fheitið Ungiverj-
um að láta þá aftur fá nokkuð af
löndum, er þeir eitt sinn áttu í
Tranlsylvaniu efi þeir á toinn bóg-
inn vildu heita því að standa hjá
og hafast ekki að, ef til ófriðar
LÖGBERG, FHMTUDAGINN.24. JÚNÍ 1924.
kæmi milli Rúmeniu og Rússlands.
Tilhugsunin u'm það, fyrir smá-
þjóð einls og Rúmeníu. að horfast
í augu við “rauðu hersveitiimar”
hefir leitt til innbyrðis óánægju
og sundrungar, sem svo ramt
kvað að umþríð, að konungshjón^
in lögðu upp í langt ferðalag um
Vestur Evrópu, með því að þeim
mun tæpast ihafa þótt hagur sinnl
tryggur toeima fyrir. Heim eru
þau nú samt ko'min aftur og tekín
við rlíkiissfjórn. Síðustu Rúmeníu-
fregnir geta þess. að Ceneral
Avarescu hafi 50.000 víg-
toúna hermenn við hendina og
muni ihafa í hyggju, að ráðast á
Bucharest einn góðan veðurdag,
leggja undir sig toorgina og land-
ið og gerast nokkurskonar alræð-
ismaður, eins og Mulssolini á Ital-
íu. Er fullyrt, að hann ihafi feng-
ið ógrynni af vopnum frá soviet-
stjórninni rússnesku. 1 því falli að
Ihonum ihepnaðisf slík tilraun,
mundi ekki lengur þurfa að óttast
stríð á milli Rússa og Rúmeníu-
manna. því þeir ’mundu þá að
isjálfisögðu gera með sér íbandalag.
lag. En hinu má jafnframt ekki
gleyma, að konungur þeirra Rú-
meníumanna er persónulega vin-
sæll og á drjúg ítök í touga þjóð-
ar sinnar. Er því ekki gott að
segja, ef til innbyrðiis' ófriðar
kæmi ihvor flokkurinn kynni að
verða yfirsterkari.
------o------
MacDonald stjórnin.
IFrá því að MacDonald stjórnin
tók við völdum á Englandi ihefir
ihún sjö sinnum orðið undir við
atkvæðagreiðslu í þinginu og í
síða'sta skiftið út úr einum lið fjár
'laganma. 1 fleistu'm 1 tilfellum
mundu stjórnir undir svipuðum
krigumstæðum hafa sagt af sér
og rofið þing. En hér var engu
slíku að heilisa. Stjórnin tók ó-
sigrum sinum brosandi og lét
isem ekkert um væri að vera. Er
það þVí sýnt að hún fier eldci frá
völdum nema því aðeins að hún
fái opinberlega vantraustsyfirlýs-
ingu. iStjórnin er í ákveðnum
'minnihluta eims og kunnugt er.
En sökum þess að hvorugur gömlu
flokkanna er sólginn í nýjar kosm-
ingar situr hún við völd, eins og
ekkert Ihefði í s'tarist.
Yfirleitt mun iþjóðin nokkurn
veginm ánægð m'eð stjórnina enda
hefir hún vafalaust gert sitt besta
til. Óánægðasti þipgflokkurinn
mun vera hennar eigin flokkur,
með því að mörgum þingmönnum
hanls þykir Ihún ekki hafa gengið
nógu langt í hreytingaáttina. Þótt
Ramsay MaoDonald sé frjá'ls-
lyndur verkaflokksmaður, þá hefir
ihann samt aldrei verið ibyltinga-
gjarn, — hefir aldrei haft trú á
þeim bráðabirgðasigurvinningum,
sem stundum fást með ofbeldi. Svo
þegar alt kemur/til alls, mun tæpj
ast verða með sanni sagt. að hann
ihafi lent í mótsögn við sjálfan
sig, eftir að ihann tók við stjórn-
artaumunum.
Stjórnmálaframtíð Mr- Mac
Donalds mun að miklu ileyti undir
því komin, ihverju hann fær áork-
að á Lundúnastefnunni er ihófst
þann 16. þ. m. og um skaðabóta-
málið á hendur Þjóðverjum fjall-
ar. í síðuistu för Ihans til Frakk-
lands, er rnælt að hann hafi að
m'estu leyti aðþylist skoðaniir
Herriots, yfirráðgjafa Frakka, að
því er Versalasamningana snert-
ir, sem sé þær, að á grundvallar-
atriðum þeirra yrði þlessi yfir-
istandandi Lund'únafundur að
toyggjast. En slíkt ríður í beinan
Ibága við iskoðanir verkamanna-
flokksins, er ávalt toefir talið þá
samninga með öllu óviðunandi. En
tímarnir breytast og mennirnir
með. Þeir sem meist útlhúðuðu Ver-
salasamningnum. sem auðvitað
mátti margt finna að, eru nú við
völd á Eng'landi og sjá nú ef til
vill málin lí nofkkuð öðiru ljósi.
Ábyrgðin er oft besta vekjara-
kluikkan, og ábyrgð sú isem
verkamannaflokkurinn breski und
ir forystu Ramsay Mac\Donald,
ber á stjórnarfarslegri tilveru
Bretlands, um þessar mundir, get-
ur orðið ihonum til ómetanlegrar
blessunar, aukið iskilning og víð-
sýni en útrýmt stéttdrægni og
pólitískri starblindu.
‘öllum Wer isaman um það, að
Ramsay Mac Donald, þrátt fyríir
það að vera í minni hluta í þing-
inu. hafi samt se?m áður stýrt mál-
efnum Bretlandlsi hinls mikla, bæði
heima og erlendis, drjúgum betur
en fyrirrennari hams í stjórnar
eessinum, Stanl'ey Baldwin, þóitt
hann nyti stuðnings af þvtí sem
næ«t þrem fjórðu þings. —
------o------
Steinar sem tala.
Sigur Kristninnar í sigurhöll
Títusar.
iHinn voldugi “Cirkufef’ úr grjóti
var gjör,
þar grimdinni átti að svala.
og þúsundir láta þar lif sitt og
fjör, (
en loks mundu steinarnir tala,
og háróma vitna u'm heilagra blóð,
sem toairðasta “járn”-iríkið toræddi
og beygði þá fornaldar fræknustu
þjóð,
sem fólkið á jörðunni toræddi.
!
. Sú víðáttumikla og háreista toöll
var iheimlsfræg að vexti og prýði,
með frámunar hagleik hún unnin
var öll,
hið aðdáanlegasta smíði-
Veggirnir hundrað og fjörtíu fet
þar fólkið úr lyftingu starði,
á sannleikans vitnið, sem líf sitt
|þar 'lét
og lausnarans málefni varði.
Mánuðum samfleytt þar sat
hin isiðspilta járnkalda þjóð,
ogj horfði á ihryllilegt at.
heilagra streymandi blóð,
tolutetaði á ægileg óp,
öskur og dýranna vein,
fagnaðar toúrrin og hróp,
og toræðileg angistar kvein.
Ó, Ihwtí'lk: toryllileg toljóð,
tonígur þar konungsins lið,
kristninnar tolessaða blóð
blandist dýranna við.
Það voiru mánuðir iþúír,
sem þjóðin að vígslunni bjó,
fimm þúisund féllu þá dýr,
en fleira af trúuðum þó.
Keisarinn sjálfur þar sat,
við sjötíu þúsundir manns,
.Lífin iþó lítils hann mat,
því löstur var afguðinn toans;
Ó, hvlílík isvlívirðu sjón,
að sjá þar í ungmeyja krans
lastanna þaulæfða þjón,
og þar næst ráðgjafa hans.
Silki og purpura pell
Pontifex, glæsilegt bar,
í gulllitum fiellingum féll
um fólskunnar toásæti þar.
Culli og gímsteinum isett
glóði þess tignarmanns skrúð,
er sveipaði svartastann blett
og sauruga lastanna húð.
I
Skamt þar frá hásœti hans
háttivirtur öldungur isat,
af hreyfingum hetjulegs manns
toaft ekki augu isín gat,
órór og eitthvað svo fár,
einis og hann Ihefði’ ekki frið
í augunum tindruðu tár.
Nú talaði einhver Ihann við.:
“Oktavíus, ert ekki með ”
öldungnum snögglega brá.
“Klappa með kátara geð,
keisarinn horfir þig á,”
En ráSherran nam ekki neitt,
nema hinn tápmikla svein,
Mfið Og yndið haniS' eitt,
nú átti að 'mylja hams Ibein.
Hann benti á hæðirnar toátt,
sem ihuggandi vildi Ihann segja:
Pabbi, þar uppi þú átt,
mér aftur að mæta, — en deyja
sem kristinn, — þótt kvelji um
istund |
keisarans iböðlar og ljón,
þá ihöldum vér glæstari grund,
og gleðjumst við dýrðlegri isjón.
Það heyrðist nú hljómfögur raust
frá íhópnum, sem kvalanna beið:
“Á Guði er alt okkar traust
og enga vér skelfustum neyð.
Lof sé þér lausnari vor,
vér lifum og deyjum þér nú,
og fetum svo fegin þín spor
og fögnum í lifandi trú.
Guðlausi Cæsar nú isjá,
sigurinn vara mun iskamt,
ríkið þeir frelsuðu fá,
vér fyrirgefum þér samt.
En það skaltu vita, að þér
þó verður stefnt fyrir dóm
og verkin, sem vinnurðu hér
þar vitna í dæmandi róm.
Þá öskraði keisarinn hamlaus af
heift: * ,
iHafið nú dýrin á kreik,
og óðar þeim lausum í ihamóð var
toleypt, j
þau ihó'fu sinn ferlega leik.
Unglinginn ljónið eitt lamdi og
ibeit
og lagði með kló sinni’ í gegn,
iþá undan hinn rómverski ráð-
toerra 'leit,
eú raun var þó honum um megn.
Það kvöld gekk inn rómverski ráð
Ihetrra út
(og raun sína ibeiisklega grét,
heimleiðis hraðar með sárasta sút
og sorgnni updan nú lét.
Keisarinn miisti, i— en Kristur þar
vann,
kærleikans sól var að bræða.
stáihjartað rómvenska, fyrst er nú
)fann
þVí farið var sáran að tolæða.
I
Þar næsta kvöld sat háttvirt
Ihefðarfrú
ihryllilega leikinn til að skoða.
en undarleg þó eitfhvað virtist sú
og andlitið var isterkum litað röða^
öll í silki’ og gulli glóði þar
og gneiistaði frá Ihringum demant-
anna, i
sem á hverjum fingri frúin ibar
að fornum siðum ríku höfðingj-
anna.
Niðri meðal lýðsins lífláts beið
lítil istúlka blómleg hrein og fögur.
Hienni frúin hafði orðið reið,
að hennar Ibarni ■ tjáði kristnar
sögur.
Hiún frúna blíðum ibtenaraugum
deit
og bað sinn Jesú henni fyrirgefa,
sem brann af ofsa ihefndargirni
heit
þó tougarælsing reyndi til að sefa.
,Nú gullu lýðpins svæsnu húnra
Ihróp, <
er toold og bein og alt var sundur
slitið,
en blóðið frúnni fram í kinnar
(hljóp,
er fljótlega til stúlkunnar var
litið. •
Hún vildi kætast, klappa eins og
hitt, j
«n kraftur artns og tungu virtiist
þrotinn.
BÍgursæla öirin Ihafði hitt,
nú jharka “járnþins” rómverksa
var brotin.
BU. 1
r- 1 .
“Líður vel, 'og stunda störf mínn
Mrs. IValtcr Gricvcs, Coe HUI, Ont., skrifar—■
“Eg var orðin svo heilsuveil, að eg gat ekki lengur sint innan-
hús-verkum mínum. Gat ekki sofiö á nóttunni og læknirinn hafði
engin ráð með að hjálpa
mér. Loksins reyndi eg
Dr. Chase’s Nerve Food og
nú er eg heil heilsu.
“Litla stúlkan min haföi
eczema og engin meðöl
komu að haldi, fyr en eg
fékk öskju af Dr. Chase’s
Ointment og það meðal
hreif.” •
DR. CHASE’S NERVE FOOD
60c. askjan, hjá lyfsölum eða Kdmanson, Bates & Co., Ud. Toronto.
getur veitt mannshjartanu ein-
hverja svölun, einhverja huggun,
isýnt lipurð, þýtt viðmót. sett sig
inn í tilfinningar og kringum-
stæður annara, umborið S kærleik
og þannig “Ihylt að sér tojörtun,”
er isannarlega Guði næist.
Pétur Sigurðsson.
Skilagrein.
frá nefnd þeirri, er stóð fyrir þátí-
töku íslendinga í firntíu ára afmæl-
ishátíð Winnipegborgar 18. júní
1924:
Inntektir.
!
Hún skundar toeim á skreyttan
silkibeð
og skelfd ög sturluð faldi sig í
dýnum,
og tók að gráta ákaft ekka með
yfir toinum vondu gerðum sínum.
Sú hefðarfrú og toái ráðtoenrann
hnigu isíðar meðal hinna smáðu,
en í þeim hita “járn” þess úíkis
rann,
en reynda “gullið”—kristnir sigri
náðu.
Þau vígi, sem járnríkið volduga
hlóð, !
til varnar þess gjörispiltu siðum,
siðum
ispirengdi ihið .svívirta saklausa
tolóð,
er Oæsara valdstjórnin fótunum
tróð
í dauðans og helvlítis ihliðum.
Þær rústir nú vitna um rómverska
frægð,
um rííkið, er “knosaði” og “marði”.
og herjaði löndin með hörku og
slægð,
“Ihant eintei og járnið” og þekti
ekki vægð,
en rétt sinn með valdinu varði.
Þær vitna um sannleikans sigur
för tolíð,
er sverð hinna gri'mmustu kvala,
þreytti ihin ibelskustu Iblóðugu
strið,
en beygt ekki gat þó hinn trúfasta
lýð.
Nú steindauðu steinarnir tala.
P. Sigurðsson.
-------0------
Spekings einkenni.
“Hinn vitri Ihyllir að sér hjört-
un.” Salómon.
“Það sem skapaði Kristi flesta
öfundarmenn var einmitt þetta, að
hann hylti að .sér hjörtun. Hvar
sem hann fór laðaði Ihann alla
að ,sér, svo að öfundarmenn han>s
ibrígsluðu honum um, að hann
gerði það sem guðhræddum 'manni
sæmdi ekki, að hann æti og drykki
með svöllurum og umgengist
skækjur o,g hórkarla. Þetta fá
þjönar Krists stundum framan S
sig jhá nútíðar fariseum. sem líkt
og einn þeirra forðum segja í
huga sínum: “Guð eg þakka þér,
að eg er ekki eins og aðrir menn.”
og benda ef til vill á bróður sinn
og segja: ekki einls og “þessi”.
Hálda að einihver heilagleiki sé
innifalinn í því að rembast áfram
með þröngsýnis stirðbusahætti og
hrinda öllu frá sér með vægðar-
lausum ókristilegum dómum. Orð
þessara manna eru eins og Ls-
vatn er slökkya allan kœrleiks-
neista. Þar er engin sönn Guðs
Hallgrímur Helgason.
Gardar N. Daík.
f.6 júli 1846 — d. 23. jan. 1914,
Hallgrímur sálugi dó úr lungna-
ibólgu á heimili sínu í Gardarbygð
23. jan. í ár.
1 þeirri bygð ihaði hann alið
aldur >sinn allan þann er toann
átti vestan hafs.
tEins og flest allir Vestur-ls-
lendingar aðrir kom hann að
iheiman með tvær henduir tómar,
settist hér að með fjö'lskyldu sína
fór að yrkja landið, gekk búskap-
urinn vel með aðstoð ibarnanna
sinna, varð fljótt frekar veitandi
en þurfandi, og Ihafði nægilegt til
elli áranna fyrir sig og konu sína.
Hann var ágætur eiginmaður og
ástríkuir faðir. Fríður sýnum var
hann og gæðámaður, hæglátur og
rólyndur, en- sénstakur iðjumað-
ur og reglumaður. Félagsmál
styrkti ihann og æ'finlega með
fjárframlögum.
'Seinni árin var iHelgi sonur
Ihans tekinn við búi. Voru þá
gömlu ihjónin Ihjá honum. Lét hann
sér ásamt konu sinni Mariu, æfin-
lega mjög ant um þau. Naut Háll-
grtmur sál. mjög nærgætinnar og
ástúíkrar hjúkrunar tengdadóttur
sinnar í Ibanalegunni.
(Nú er gamla konan, ekkjan, orð-
in ein eftir og fjörleg þó hún sé
komin hátt á áttræðisaldur, eins
og maður hennar var líka alt til
'síðustu stunda. Nú situr hún og
litur í anda liðna tíð, ljómandi
undir friðarböga, en framundan
toorfir hún á bjartar vonir.
Hallgrímur sál. var sonur Helga
Harignímsisonar og Guðirúnar
Jónsdóttur er bjuggu á Grísará i
Eyjafirði. Áttu þau Ihjónin átján
börn, og er Hallgrímur fæddur 6.
júlí 1846. Fjögur þeirra systkina
eru enn á lífi. Og eru þau þessi
Jösep Helgason' og Ha.raldur
Helgason, bændur í Eyjafirði;
Ingilbjörg Helgadóttir á Akureyrl
og Sigríður Helgadóttir >— Mrs.
Sigurðsson í Glenboro í Ar.gyle,
Man.
Hallgrtfmur sál. ólst upp hjá
foerldrum sínum og vár hjá þeim
heima á Grísará til 22 ára aldurs.
Gekk hann þá að eiga eftirlifandi
konu sína, Kristbjörgu Árnadótt-
ur frá Svaltoarðsströnd. Hafa þau
verið í hjúskap saman, mjög far-
sælum í 55 ár. Fyirst framan af
bjuggu þau á ýmsum býlum í
Eyjafirði alt fram að 1889, að þau
fluttu hingað vestur, og settust
að á Gardar.
Þau hjónin hafa eignast ellefu
börrt, og eru fjögur þeirra á lífi.
Fæddust þau öll hei’ma á tslandi
nema eitt, sem fæddst ihér. Og þau
sem dáið hafa, dóu hér. nema þrjú
sem dóu heima. Þau isem eru á lífi
pjóSr.féldeildin ,‘Fr6n” ..... $15.00
Court '‘Isafold” I.O.F......... 10.00
Kvenfél. Fyrsta lút. safn.... 10.00
“Skuld” I.O.G.T................ 10.00
J. Beck..... .................... .50
F. Stephenson .... ............ 1.00
J. W. Magnusson ................ 1.00
Victor Anderson ............... 1.00
E. Benson ..................... 1.00
Sarni. Sigurdson .............. 1.00
J. Asgeirsson ................. 1.00
Mrs. Gróa Brynjólfsson ........ 1.00
Fred. Thordarson .............. 1.00
T. Herman ..................... 1.00
S. Sígiurjónsson .................50
J. Johnston ................... 1.00
S. F. Olafson.....................50
Gunnl. Jóhannsson ............. 1.00
.G. B. Johnson .... ........... 1.00
Finnur Johnson ................. .25
Dr. A. cBlöndal ............... 1.00
Hev. B. B. Jónsson, D.D. ...... 1.00
A. Elggertsson....................25
J. Jónatansson ...................25
H. Skaftfeld................... 1.00
M. Skaftfeld ................... 100
Th. Bjarnason .................. 100
G. W. Simons.................. 1.00
Oli Julius ..................... .25
Sig. Thorsteinsson ..............25
L&rus Sigurdsson ................50
S. E. Johnson................. 1.00
J. A. Bilöndal................ 2.00
S. Anderson................... 1-00
M. Markússon .................. 100
N. Ottenson .................. 1.00
H. Johnson.................... 1.00
Johnson and Bergman .......... 5.00
O. S. Thorgeirsson ........... 1.00
Jón Austmann ................. 2.00
Bjarni Finnsson............... 2.00
Einar P. Jónsson ............ 1-00
H. Hermann .................... 100
J. J. Bildfell.................. 00
Bergþ. K. Johnson ............. 100
J. Thorleifsson ............... 100
Simon Simonarson ..,.......... 2.00
Jón Geirsson .................. 1O0
Fél. ungra kvenna 1 Sambands
söfnuói ..................
Sigfús Halldórs ............
Jón Tómasson ...............
Alb. Finnbogason ........... ••
H)úv. Elíosson .............
Ing. GuSmundsson............
Alb. C. Johnson.............
John J. Swanson.............
W. Olson ...................
Thordur Johnson ............
A. S. Bardal...............
C. Olaifsson ...............
J. L». Snædal ..............
Jónas Jónasson .............
Jódls Signrósson ...........
G. D. Stephenson...........
B. D. Bald'winson .........
Mrs. Óray ..................
SigrlSur Egi'lsson .........
John Goodiman ...< .........
Alla Johnson................
"Hekla” I.O.G.T.............
"V'ínland” CjG.F............
Kv.fél. iSantbandssafn....
Jón Sigurdson Chapter.....
J> jóSlræknisfél..........
Islendingadagsnefndin ......
Mrs. Brynjólfsson ........
Olafur Eggertsson.........
Mrs. H. Hannesson.........
H. Glslason .......... —-
Bjarnason Bakery .........
B. J. Goodman.......... ■■•
Arni Eggcrtsson...........
Th. Jónasson ...............
Bened. Olafsson...........
Pétur Jónsson ............
FriSrlk Kristjánsson .....
8 W. Melsted................
.Halldór Halldórssön .....
H. Sigurdson...............
Pétur Anderson ...........
Juilius Johannsson .......
onefndur .... ............
H. Johnson ...............
DaviB Jónasson ...........
VerSlauna úvlsun .........
Allar inntektir..
10.00
... 6.00
.. 1.00
.. 1.00
.. 1.00
.. 1.00
.. 5.00
.. 5.00
.. 2.00
.. 1.00
.. 10.00
.. 5.00
.. 1.00
1.00
1.00
.. 5.00
.. 10.00
.. 1.00
.. 2.00
1.00
.. 2.00
.. 10.00
.. 10.00
.. 10.00
.. 10.00
.. 25.00
25.00
... 1.00
.. 1.00
... 2.00
.. 1.00
... 1.00
......25
.. 1.00
... 1.00
.25
... 1.00
.25
... 5.00
... 1.00
... 1.00
.... 2.00
... 1.00
.30
... 1.00
... 100
. 200.00
þekking ekki sannur andi Krists,
aðeins kaldir dómar um alt og alla.
Margur ætti að staða 5 sinn eigin
barm, athuga hvort ltf hans heflr
verið sigursælt, áður en hann
Blengir bannfæringarorðum að
toróður sínum. Sá, sem gengur með
óhreinar hugsanir, isér óhireint !
öllum, djöfuilinn alsitaðar. Hin-
um hreina «r aftur á móti alt
hreint. ,
Eg herði nýlega gúðan ræðu-
mann 'segja, að fyirsta skilyrðið til
þess að “hylla að «ér tojörtun.”
vinna sálir ítyrir guðsríki, væri
kriistileg lipurð. Hann notaði orð-
ið 'takt”. “En”, sagði toann,
“ikærleikurinn er leyndardómur
lipurðar og samúðar.” Fráhrind-
andi Viðmót ber ávalt vott um
kærleiksteysi _. Margt viðkvæimt
hjarta verður oft að ISvíða isáran
fyrir þessa miskunnarlausu ’ og
nístandi köldu dóma mannanna.
Hið mikla samdráttarafl hjartn-
anna er örðið kalt, eins og sagt
var að verða mundi. Þar er skort-
ur á guðlegri speki, menn “hylla
eru: Helgi Helgason og Jón
Helgason í Gardar bygð, sem aldr-
ei hafa yifirgefið föðurlhúsin á
Gardar og lifa cþar, mestu myndar
o,g dugnaðarmenn. Þá Árni Helga-
son 1 íslendingabygðinni við
Brown P. O. Man, einn vneð lang-
mestu ágætisbændum bygðarinn-
ar. Og Eliisabet — Mrs Tlhorsteinn
Hallgrímsson í Argyle, Man.
Þá er Hallgrímur sál og kona
ihans fluttu íhingað vestur, var eitt
barnið þeirra, Árni Helgason,
kominn á undan. og annað kom á
eftir. En 5 'börn höfðu þau með sér
á aldrinum frá tveggja til tólf
ára. Var þvi ekki lítið um að hugsa
og fyrir að sjá í fátæktinni. En
þau hjónin voru samihent, iðjuisöm
og duglegð og áttu góð og hjálp-
scvn börn, því Iblessaðist þeim alt.
Hallgr. sál. var og alla æfi heilsu-
góður. En seinast greip hann
lúngnabólga. Lá hann í ihenni i
viku. Og lauk svo æfi han's 77
árin 23. jan. 1924! Hann var jarð-
sunginn á Gardar 26. jan. — Er
svo þessu mannslífi lokið, og Guð
C’tííjöUl:
Húsal. I.G.G.T. Hall......... *
Nagíar.... ■^............... ’ 6;is
27 yds ................. 9 18
Flögg og dreglar ............ ’
Bfnfog tilbúning A ”sterainer 4 05
Flaggefni og stengur ........
FerS til 'Se,Kirk - t;au ;- .. 2'.55
“Ribbons tM.— sarauts ....
Flutningur ú tim'bri og stólum 3.50
Leiga ú "Truck ............... 100.00
................................U0.50
F Swanson, efni og vinna .... l°0 0O
Geo. Skinner, kayrari........
Vikingsgerfi ......................9Q
.............................
Altur kostnaBur .... *400-46
Mismunur .......... 7 7'___
$453.30
- —Afganginn hefir nefndin samÞykt
aS leggja i "Cenotaph sjóólnn.
Fyrtr hönd nefndarinnar
B. L. Baldwinson, form.
ekki að isér hjörtun,” hrynda of hefir blessað alt toans æifistarf.
mikið hver öðru'm frá sér. Sá sem Páll Sigurðsson.