Lögberg - 31.07.1924, Side 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 31, JÚLÍ 1924.
Bla. 1
Fréttabréf.
Frá Brown P. O. Manitoba.
Þegar þjóðræknisfélagið ivar
lhér reist á fót, þá var sú regla
tekin upp á tímabili. að fólk
ihverrar sýislu ættjarðarinnar
hefði samtök með skemtun á upp-
lestri, ræðum og leikjum á sam-
komunum. Svo sem Húnvetningar
Skagfirðingar, Eyfirðingar, Þing-
eyingar o. s. frv.
Þegar þeirri umferð var lokið
og ítrekuð, þá kom röðin að hú's-
mæðrunum, ungu stúlkunum, ó.-
giftu piltunum og bændunum.
Með þessu fyrirkomulagi voru
fundirnir skemtilegir og nytsam-
ir; það komu fram andlegir kraft-
ar, sem lágu huldir eins og falinn
eldur. i
Nefndin í jþjóðræknisfélaginu
stofnaði til fundar 7. júlí.
Aðal tilgangur þeirrar sa'mkomu
var sá, að minnast þess að þá voru
liðin 25 ár frá fyrsta landnámi
í lendinga ií bygðinni er liggur um
hverfis Brown póetlhús ÍO'O mílur
suðvestur frá Winnipeg, norðar-
lega á ihinum svo nefndu Pemb-
ínafjöllum.
Sól og sunnanvindur helguðu
daginn ihimininn var heiður og
skýjalau®. semibenti á það, að eng-
in ský mættu skyggja á lífsgleð-
ina |þó margir landnámsmennirn-
ir og landnámskonurnar væru
ihorfnir burtu. sumir í aðrar sveit-
ir landsins, og aðrir ti>l landnáms
á nýrri jörð undir nýjum himni.
Margt fólk frá öðrum bygðum
prýddi samkomuna, sem lauslega.
skal greina.
Friðrik Stephansson frá Winni-
peg og fjölskylda hans. Hann er
einn landnámk'maðurinn. Guð-
mundur kaupmaður frá Elfros og
fjölskylda hans. Mns. Guðrún
Jónsson frá sama bœ. Hún er ein
af landnámskonunum.
Það væri ófyrirgefanleg
gleymska og óréttlæti ef hlaupið
væri yfir jþátttöku þeirra kvenna
sem stóðu jafnfætis manninum
við landnámið.
Það voru konurnar á þei'm ddg-
um — isem gengu naast — þeim
herra, er mettaði mannfjöldann
á eyðimörkinni með litlum sýni-
legum efnum.
Einnig var fólk frá North Dak-
ota, Hensel, Eyford og Gardar.
Þann bróðurhug og velvild er það
sýndi með ko'mu sinni, þökkum
vér. f
Jón S. Gillis stýrði samkom-
unni. Sló á hugarstrengi máls og
minnis. kallaði menn fram til
brautargiengiis í söng og sögu.
Árni Tómasson og Þorsteinn
Gíslason í Brown sögðu frá
landaleit og tildrögum öllum, að
þesi sveit var valin til ibúsetu og
hér fundust öndvegissúlurnar er
stóðu föstu'm fæti í frjóvri mold.
Næst talaði séra Páll Sigurðsson
frá Gardar, langt og snjalt er-
indi. í spádómisanda og hilling-
um sá íhann framfarir bygðarinn-
ar næstu 25 ár. Þegar landnám
bygðarinnar var hafið var séra
Páll lítill drengur heima á ætt-
jorðinni. Guð vakti sveininn og
sendi okkur hann.
Ga’malíel Þorleifsson frá
Gardar flutti sögulegan fróð-
leik, það var eins og
hressandi fjallablær ættjarðarinn-
ar andaði frá orðum hans.
Benóní Stefánsson frá Garðar
áleit bygðina standa jafn-
fætis mörgum eldri bygðum í
Dakota og jafnvel framar, er hann
kvað upp í langri ræðu með mörgu
öðru er hann mælti.
Tryggvi Sigurðsson skýrði frá
andlegri menningu sveitarinnar
lestrarfélagi, skólum o. s. frv.
Jón Húnfjörð taldi í ræðu
sinni að heimilin væru menning-
argrundvöllur æskulýðsins og
benti á marga ibestu og mestu
menn heimsins, sem auðgast
hefðu andlega við móðurkné og
þann auð gætu engir skólar veitt.
Árni lólafsson talaði á víð og
dreif* Hann kvað akrana fallega,
en þó 'stæðu helsti mörg blóm í
þeim. Hann sagði að exin hefði
sett fyrsta markið á landnámið.
Já, exin var það. Hún á heiðurinn.
Ef skaft ihennar brotnaði á þeim
árum, þá varð að fara 10 til 15
mílur til þess að kaupa nýtt skaft
En kaupmenn í Morden þorðu ekki
að lána axarskaft þegar þeir vissu
að það var Islendingur sem tekið
hefði land með öðrum fleirum í
óbyggilegu skógarplássi. Betra
var að gera ,sín axarsköft heima.
og niðurlægingarorðið sem ihvílir
á því að gera axarsköft varð í þá
daga að heiðursmerki o. s. frv.
Mili þess sem ræðurnar voru
fluttar var sungið og spilað á
orgel. Hér til staðar er æfður
söngflokkur af J. S. GiIIis og frú
Lovísu konu Þorsteins kaupmanns
Gílsasonar á Brown , ihún hefir
verið sæmd verðlaunum fyrir
píanóspil.
Miss Grace Thorlákson, systlr
Lovísu söng einsöng.
Þær geta leitt fram isvanasöng
í settum tónum lágum
og Mfvakann frá “Líkaböng”
ise'm lyftir nótum háum.
Niðurlagsorð samkomunnar voru
eitttovað á þessa leið:
Hafi Kerúib verið ihikandi að
hlýða iboði drottins í iþví atriði að
vísa Evu Iburtu úr aldingarðinum
Eden, þegar hann sá hið mikla og
fagra hár hennar, sem huldi hana
alla; þá er >ekki að undra þó við
jarðarbúar dáu'mst að beltiissíðu
konuhári.
Þessa sumardaga dansar sunn-
anvindurinn við laufprúðar eik-
urnar úti í skóginum.
Skógargyðjan greiðir hár sitt á
hæla niður. Hún fellir tár yfir
tískunni sem ibúin er að hertaka
uppvaxandi mæður komandi kyn-
slóðar og það er hún sem talar
bjarka máli til landnemanna í
meðfyllgjandi ikvæði og svo bend-
ir heilræðadísin á hið gullna hlið,
sem feður og mæður eiga að opna
fyrir barnssálinni.
SKÓGARGYÐJAN.
ávarpar íslenska landnema við
Brown pósthús 7. júlí 1924. á 25.
byggingarári sveitarinnar.
Eg fagna ykkur frá grænni grein
gömlu þróttmiklu brautryðjendur,
með sigg í lófum og lúin bein,
það letur >er grafið á ykkar hendur,
að braut hafið lagt og barið stein
á iburt af leið svo afkomendur
ykkar sjái þar akurrein,
sem áður stóðu skógarlendur.
öll voru lönd ykkar eyðimörk,
þar Indíánar burtu flúnir
með skýru letri á skógarbörk
skráðar voru þær gömlu rúnir
að guð hjálpar þeim. sem orku á
og öllu nauðstöddu kýs að bjarga.
Sökkvabekksdísin sat þar hjá
vneð sjónarvotta trúa og marga.
Þið risuð fyr upp af sæng en sól
söngfugl vakti að kveða á greinum
og seinna en Glóey gekk að pól
þið gáfuð upp verk, — en leynduð
meinum.
Þar heyrðist ekki æðruorð
alt gekk rétt fram, í þagnar málum
þar sást ekki kryddað konungs
borð.
né kampavín ér freyddi á skálum.
Hvað óskiftur vilji orka má
oft líkist siönnum kraftaverku'm,
iþað bygðin ykkar bendir á
með býlin reist á grunni sterkum.
Og forna spakmælið fram það ber
sem firnist ekki i sögu mannsins,
að búsins stólpi ibóndinn er
og búið miesti stólpi landsins.
---------------o-------
'Heyrið frá skýjunum hrópandi
rödd
Heilræðadíisin er þar stödd.
Þrumur og eldingar þið skuluð sjá
hvað þýða, sendar frá kraftsins
veldi.
Þær eiga að minna menn það á,
hvað máttug er stjórn í hagli og
eldi.
Af lotningu skuluð með lifandi
þrá
á leiftrandi norðurljósa kveldi,
börnunum ykkar benda á —
biljónir ihnatta á himins feldi.
Þar fræðin Guðs setja fyrstu
grein
í fræðslu skóla mannsins anda.
Það tala kann engla tunga ein,
um tignar merkin sem þar standa.
Hvað læknar betur mannleg mein
þá rnótbyr slær á Mfsins sanda
holdur en traustið og trúin hrein
á tignar konung sólar landa,?
;S. B.
Frá California.
Los Angeles Calif. 10. júlí ’24
Heiðraði ritstjóri Lögbergs!
Enn á ný 'leyfi eg mér að mæl-
ast til að þú flytjir vinum okkar
austur frá, nefndum og ónefndum,
dálitla grein í Lögbergi, þegar
tækifæri býð'st og annað þarfara
þarf ekki að sitja á ihakanum.
Ekki er það nú isamt vegna þess að
eg hafi neitt nýtt eða nauðsynlegt
að skrifa um, heldur hitt að við—
einkum þó konan mín, erum orðin
svo djúpt sokkin í bréfaskuldir að
við sjáum þann kostinn bestann
að biðja Lögberg fyrir eitt opin-
bert skeyti til allra þeirra, sem við
skuldum á tveggja eða svo mán-
aða fresti. Konan mín á mjög ibágt
með að skrifa þeim, sem skifa
Ihenni, og eg er sjálfur mesti trassi
að borga fyrir mig sjálfan, og al-
veg ófær að skrifa fyrir 'hana.—
Eg að stíla bréf til kvenfólks, það
yðri dálaglegt hneyksli. Geta vil
eg þess í þessu sam/bandi að kon-
an mín svona lasin að geta varla
eða alls ekki Iborgað bréf. sem
henni 'berast, í sömu mynt, er eins
glöð og nokkurn tíma áður að fá
bréf frá vinum sínum, hún les þau
aftur og aftur og hana tekur mjög|
sárt að geta ekki svarað, biðurj
mig að skrifa fyrir sig, en eg fær- j
ist undan í flæmingi fyrir orsak-j
ir áður nefndar. Nú vil eg biðja'
þá vini okkar sem eiga bréf hjá
henni bæði að fyrirgefa að þeim
er ekki svarað og taka kringum-
stæðurnar til greina hversvegna
það er, og líka vil eg mælast til
að þeir ihvort sem eru konur eða
menn, skyldir eða vandalausir,
firtist ekki, en haldi áfram að
senda Ihenni línur af og til við
tækifæri á meðan hún er isvöna
fjærri öllum vinum austur frá, og
á meðan hún getur notið ánægj-
unnar af að heyra frá þeim. Ef
iþær konur sem skrifa henni hér
eftir fyrir þessa beiðni mina, vilja
setja þá 'skilmála í bréfum sínum
að eg skrifi fyrir ’hana, þá skal eg
fara í pils og lífstykki og íklæðast
á allan hátt kvenlegu eðli einis
mikið og mér er mögulegt og gera
mitt ítratsa til að uppylla þá kvöð
vel og sa'mvizkusamlega, “you bet”
iþað skal eg gjöra, en ekki vil eg
ábyrgjast annara dóma um það
ritverk.
Um heilu okkar og Mðan hér
ætla eg að vera fáorður, aðeins
iskal eg segja ag ef heilsan væri
ögn betri þá mundi okkur líða af-
ibragðs vel, því iblíðviðrið er frá-
bært, oftatet eins og hugurinn hugs
ar, um 75 stig kvöld og morgna,
um 90 stig um miðja daga og um
65 istig um nætur, optast mjög
hæg gola frá hafinu, aðeins næg
til að slökkva á eldspýtu ef mað-
ur þarf að kveikja í pípu eða vind-
ling úti. ef maður snýr ekki nef-
inu í tindinn og kveikir í skjóli
við það og yfir ihöfuð höfu'in við
öll skilyrði hér fyrir að okkur
geti liðið vel, ef beilisan væri ögn
betri eins og áður er minst á. Að
öðru leyti sleppi eg að fjölyrða
um það, því eg felli mig við það
sem svo oft er sagt að böl hvers
eins, hvort það er ímyndað eða
verulegt, tilheyrir honum sjálfum
en minna öðrum
;Nú læt eg hugann sveima yfir
fjöll og da'li, akra og engi og stað-
næmist á öldunni hjá gö'mlum og
góðum kunningja Jónasi Hall og
konu hans við Gardar N. Dak. og
eftir að Ihafa tekið innilega í
hönd þeirra, en áður en Mrs. Hall
kemur með kaffið, sem er sjálf-
sagt öllum gestum þar, þá segi eg:
“Kæra þökk til ykkar fyrir nærri
50 ára viðkynningu — já, nána
viðkynningu á margan hátt,” því
eg fullyrði að eg og Jónas Hall
höfðum það í eðli okkar báðir að
geti lesið hvorn annan ofan í
kjölinn þó á skemri tíma hefði
verið. Og eg segi ennfremur; Eg
fékk með bréfi frá iMrs. J. O. til
dóttur okkar, tilboð að vera með
í gullbrúðkaupi ykkar, og eg
þakka sérstaklega fyrir það, þð
það gæti ekki látið sig gjöra eins
og á stóð fyrir mér, en ihugur minn
var þa,r Ihjá ykkur oft þann dag,”
og ennfremur segi eg við þau:
“Það getur ekki öðruvísi verið en
að þið og allir þeir, sem ihljóta
þann Iheiður og þá velvild af hálfu
vina og vandamanna að sitja með
þeim gullbrúðkaup og geta kallað
það sitt eigið, það hlýtur að vera
líkt og að drekka heila flöisku af
ibesta kampavíni, ánægjan hlýtur
að vera isvipuð, og vara svipað
lengi, þú Ihlýtur að vita það Jónas
þú Ihefir reynsluna ~af hvoru
tveggja eða ihvað? Það er engum
'blöðu’m um það að fletta að ykkur
fhefir /hlotnast þarna stór heiður
og ánœgja en sem þið áttuð jafn-
framt margfaldlega skilið fyrir
prýðilega unnið lífsstarf. Eg get
vel sett mig inn i það, hvaða sam-
úð er í hug og hjörtum ykkar og
fólksins við slíkt tækifæri og
og þegar eg hugsa um það í næði
þá finst mér að jafnvel eg finna
ylinn, sem frá því leiðir í nærri
3000 mílna fjarlægð líkt og istaup
af góðu víni gjörði u’m árið þegar
þú Jónas og eg tókum staup á
mánaðar fresti, eða sjaldnar. Ekklj
Ekki mun það koma á mína daga
að sitja með vinum mitt gullbrúð-
kaup, og þegar öllu er á botninn
hvolft þá er munurinn ekki mikill
því lí raun og veru eru á þessu
sem öðru tvær hliðar. önnur elns
og eg hefi minst á, hin líkist mest
jarðarför — ef mér líðst að taka
svo til orða. Okkar allra sælu og
gleði dagar eru liðnir hjá þegar
gullbrúðkaup getur haft istað. á
meðan heilsan er góð og stríðið er
mest, á meðan börnin eru* ung og
mátulega há til að þægilegt sé að
klappa á ljóshærða kollinn og
segja að við “lifum til að leiða
litla drenginn okkar,” þá eru
sæludagar okkar allra. en þegar
eól lífsins er orðin eins lág og hún
hlýtur að vera á gulllbrúðkaups-
tlímanum þá er hvorki það eða
kampavínsflaska til langvarandi
gleði, og þá er aðeins eitt eftir,
sem getur varað og orðið styrkur,
það eftir er lífs, og það er að ihalla
sér að fyrinheitum kristninnar og
vona eftir mætti að annað og
betra líf sé í vændum, þú Jónas
og eg líka Ihöfum oft verið merkt-
ir að vera efasamir í trúmálum og
þessvegna bendi eg lauslega á
þetta við þig eg vona að þú takir
það ekki iMa upp. Guð iblessi ykkur
góð hjón og gefi ykkur sem á-
nægjulegast Mf það eftir er af æfi
ykkar og Jeiði ykkur farsællega út
yfir takmörk þessa jarðneska lífs
og inn í það sem hann af náð og
miiskunn ætlar ykkur, ‘mér og iriín-
um ihvort :sem það er nú eins og
prestarnir segja okikur eða eitt-
hvað öðruvíBi, eins og vel getur
átt sér stað. því satt að segja er
mín trú isterk, sú, að það sem bíð-
ur okkar sé Guðs eins að vita um
og að það hafi ekkert “auga séð
né eyra heyrt.” Nú er Sigríður
komin með kaffið, svo eg hættl
og bið afsökunar, ef eg hefi
hneykslað nokkurn.
SvO kveð eg Hall hjónin og flýg
í anda til Grand Forks N. Dak.
Iheilsa upp á Mr. og Mrs. Thor-
grímsson, Mr. og Mrs. A. Árnason
og bið fyrirgefningar á, að bréfum
þeirra hefir ekki verið svarað,
Þaðan flýg eg til Minneota og
finn MPs. Jolhnson, Mrs. Peterson
og Miss Péturson og friðmlælist
við iþær, þaðan til Canton O. og
taíla við Mrs. Sctho'maker (hana
Siggu okkar), til Winnipeg kemst
eg ekki, það er út úr leið. eina
er Saskatdhewan, Alberta, Seattle
San Francisco og margir staðir i
N. Dak., sem eg 'hefði þurt að
reka við á í sömu erindum. Eg
gjöri það síðar ef g. 1., því eg býst
við að verða austur frá um tima
iþetta su'mar en veit varla á hvaða
tíma.
Fréttir ihéðan frá Califomia
nenni eg varla að reyna að tína
saman enda eru þær ekki í nein-
u*m uppvöðum svo eg muni. Nefna
má það þó, að hér eru nú að allra
sögn daufari tímar en hafa verið
um mörg undanfarin ár; orsakir
til þess eru helstar afarlágt verð
á aldinum árið sem leið og upp-
skerubrestur á hveiti og öðru, sem
vatnsveitingar ná ekki til, fyrir
ofþurka bæði í fyrra og aftur í ár,
haga og fóðurleysi fyrir skepnur
af sömu orsökum og fóta og munn
pestin í gripu'm í vor, alt þetta og
ef til vill fleira. — já í hönd far-
andi kosningar hjálpa líka, segja
sumir, til að gjöra atvinnulskort
og kauplækkun algengt, bæði á
landi og í bæjum. Hér í Los A.
er þó mikið unnið, alt af bygt og
braskað á margan ihátt en margir
kvarta um vinnuleysi og lágt
kaup ihér líka. Svo eg ráðlegg
hverjum þeim, sem hingað ke'mur
þetta sumar eða haust, að koma
ekki álveg “brok/}” eins og niú
istanda sakir, iþví oft hefir orð
leikið á að aðkomumenn eigi bágt
með að komast hér að Mfvænlegrl
vinnu en aldrei mun það hafa
verið verra en einmitt nú. Samt
get eg ekki stilt mig um að geta
iþess, að eg er stórmontinn af
tveim frændum mínum, sem 'hing-
að Ihafa komið nýlega, Waldimar
syni Sveins og Sidney syni Elísar
(bræðra minna báðir þeir hafa
fengið atvinnu við bankavinnu,
istuttu eftir að þeir komu og hafa
állgott kaup, um $150' á mánuði,
]>ar að auki hefir Waldimar náð
eignarrétti á Californía stúlku,
sem álíst eftir mínum smekk að
geta verið No. I eiginkona frá
hvaða sjónarmiði sdm það er skoð-
að, og eins og geta má nærri óska
eg honum til lukku með kvonfang-
ið, hún vinnur líka á sama bank-
anum, sem gefur þeim báðum til
samans kaup, hátt upp í $300 á
'mánuði.
Svona ættu fleiri að speculera,
hér eru ótal tækifæri af þesisu tagi
já, stórríkar stúlkur á hverju strái
því auður er ihér meiri en gjörist
þar sem ihveitirækt er aðallega
stunduð, mörg ljós merki þess
isjást oft; ein ihefðarfrú hér skamt
frá átti hús og lóð, sem var um
$25000 virði, keypti aðra lóð á
$65000 og var eftir stttan tíma
boðið $85000 fyrir ihana, en hafn-
aði því og 'lét flytja húsið, sem
hún átti á þessa nýju ilóð, sem
kostaði $5000, þar var ekki hægt
að kbvna ihúsinu fyrir svo henni
líkaði, svo Ihún lét rífa það þar
og byggja annað, sem á að kOsta
um $50000 og við það vinna nokkr-
ir íslendingar ásamt öðrum, en
svo þegar alt -var komið vel á
stað hér, þá lagði hún á stað I
ferð um Evrópu en dóttir hennar
er að sjá um verkið hér á meðan,
Þetta er enginn skáldskapur held-
ur bara blátt áfram ei.tt af þeim
dæ'mum, sem sýna hvað lúsugt
sumt fólk hér er af peningum og
hvað óskaplega fávíislega það
brúkar þá oft og tíðum.
Svo er þá víst nóg komið í þetta
sinn og eg enda þessar línur svona
Mitt opna bréf, um ýms þau stef,
í andvökum og þegar eg sef, 1 hug
mér koma, eg hérmeð gef, hverjum
þeitn eg unnað hef, góða nótt.
S. Thorwaldson.
1620 Calrson Court.
----—o--------
að milklu leyti að sjá það sem við
ber í heiminum, samkvæmt þvl
sem þau lýsa því.. Það er nu
komið nærri tíu mánuðir síðan eg
veiktist og finst mér það orðin
of langur ti'mi til að vera veikur,
en 'slíkt dugir ekki um að tala. Ef
eg ihefði aldrei ihaft góða iheilsu,
þá Ihefði eg eigi saknað hennar
eins mikið og eg gjöri. Eg ætla í
sambandi við þessa vesæld mína
að fara fáum orðum um ásig-
komulagið sem var hér í vetur.
Konan ein með foörnin herma Og
ekki ne'ma 'helmingis íheys fyrir
skenurnar, isem stafaði af voða-
flóði S Manitdba-watui næstliðið
sumar og er það fyrsta sinni 1
mínum ómyndar búskap, sem eg
hefi orðið heylaus. En til allrar
hamingju voru þeir foræður Jó-
foanneis og Karl Kjernested hér í
veri og aðstoðuðu þeir heimilið
að ýmisu leyti, og komu .síðan
flestum skepnum í fóður, hér norð-
ur í foygð, hjá ýmsum og verð eg
að minnast þeirra sem veittu sken-
unum fojörg og eru þeir Páll og
Karl Kjernested, Sigurðu.r Sig-
fúisson, Einar Sigurðsson (frá
Kálfafelli í Suðursveit), Arnljót-
ur Gíslason, Harri Davidson, Oh.
Nelson, Stefán Stefánsson og svo
Helgasons bræður í vor. Og höfð-
inginn Páll Reykdal, sem tók lang-
flest. Einnig má eg geta þess að
Ásm. Freeman sendi mér orð að
eg mætti senda sér tíu hesta *mér
að koistnaðarlausu, (en isem ekki
var hægt koma) og síst má gleyma
dánumanninum, Guðm. ísberg,
sem kom gagngert eftir tíu kúm,
án þess að hann væri foeðinn.—
Miagir af þessum góðgjörðamönn-
um mínum hafa látið iþað í veðri
vaka að þeir hefðu ekki ætlað að
setja neitt fyrir greiðann eins og
„f'jáðist mjög í bakinu er hú heilbrigð’
Mrs. William Walkcr, Welhvood, Ont., skrifar:—
“Eg þjáðist mánuÖum saman
af magaveiki og fylgdi henn ó-
þolandi bakverkur. Hélzt eg
stundum varla við í rúminu um
nætur. Eg þandist upp af gasi
og misti matarlystina að heita
mátti. Læknirinn gaf mér hin
og þessi meSöl, en árangurslaust.
AÖ lokum fór eg aS nota Dr.
j Chase’s Kidney-Liver Pills, og
I þótt eg hafi ekki notaö nema úr
þrem öskjum, er eg orðin al-
heil.”
DR. CHASE’S
KIDNEY-LIVER PILLS
35 oents a.skjnn af 35 plllum, Edmanson, Batos & Co., Etd., Toronto.
yfir ástandinu hér, auminginn I sem er meistaralega sett saman,—
og ræðst á Norris-stjórnina. Hennl! þur vantar ekkert, því þar er sönn
er alt ilt að kenna; já, auðvitað! samsteypa af hagmælsku orðgnótt,
- efni, andagift og skáldlegum inn-
(ekki ætla eg að fara að fegra1
Norris-stjó'mina) .—altaf
föllum. Hann á til málsnild ihann
Einar Benediktsson, en ihvað hann
kenna einlhverjum öðrum en sjálf-
um sér. Nú ef þetta er Kristján
Pétursson, vildi hann þá ekki svo | meira en smá-skáld,
vel gjöra og láta mig vita uvn! skáldsikaparstrengina
situr tignarlega við stýrið og
stjórnar þar öllu vel. Það tekur
að stilla
eins og
þessa búskapar erfiðleika sína og I hann gjörir. eg kalla hann Einar
föður síns, og hvað myndarlega “vneistara” Enginn má nú skoða
foann hefir haldið áfram búinu j sem svo að eg hafi nægilegt vit á
gamla mannsins, föður síns?, og því sem eg er að segja, enda mun
segja söguna sanna, og sjá svo enginn gjöra það, en mér finst
hvort ekki eru fleiri sekir í aftur- þetta, og 'held mér svo við það,
för búskaparinis heldur en Norris- j þar til einhver sýnir mér fram á
stjórnin. — Mér leiðast þessar að eg fari tneð rangt mál.
endalausu barlómsgreinar, sem j Illa þykir mér þessir forjóst-
oftast koma frá mönnum, sem lít-1 mylkingar þjóðar og lands hafa
ið nenna að leggja í isölurnar til hegðað sér með Hudsons Bay járn-
velferðar landi og lýð, auðvitað er brautarmálið eftir allan þennan
löggjöf landsins iléleg á vnörgum árafjölda (um 40 ár), sem það er
þeir kalla það, — sem hefði þó • sviðum og þyrfti endurbóta við, j búið að vera á prjónunum, og má
en sú endurtbót fæst ekki með þó Hudson það með réttu eiga, að
einlægu væli og bölsýnis-fougsun-1 hann hefir gengið sleitulaust fram
um, slíkt er l'ítill hetjuskapur, j 1 því máli, sýnt með ómótmælan-
menn verða að sýna eins mikið, j legu'/n rökum fram á réttmætl
já, og jafnvel meira en feður j málsins og rakið söguna prýði-
þeirra gerðu og sjá svo hvort ekkl í lega frá byrjun til þessa tíma, og
sem gjörð
ekki mátt minna vera en setja
upp sanngjarna foorgun. Og fyrir
utan þssar stóru velgjörðir hafa
margir aðrir rétt mikilvæga fojálp-
arfoönd síðan eg varð veikur. öllu
, þessu fólki er eg hjartanlega
I þakkllátur því aldrei íhefi eg notið j batnar í búi fojá þeim — en þið; dregið fram ákvæði
meiri velvildar frá neinum enjkomist ekki til þess, uppvaxandi j voru af Oliver 1908, og aftur 1917,
iþessu ofangreinda fólki, enda j mennirnir því þið eruð önnum og ekkert dugir.— einlægar vöflur
aldrei þurft neinnar hjálpar við I kafnir við barlómshugsanir ykkar.! frá austan mönnum um tjón, sem
j fyr, Þarna geta menn séð hvað
eftir lifir af fornuvn íslenskum
höfðingskap. (Líkast og í förn-
öld á íslandi). Jæja, nú foefi eg
nóg að lesa um stund, enda kemur
það sér betur, því nú er eg einn
heima með eldri drengjum okkar
og finst mér einkar einmanalegt
sem stendur; konan var sótt hing-
að og hin börnin og farið með
þau suður til Stony Hill P. O. í
g uj 1 lb r ú ðk a ups ve is 1 u foreldra
foennar, sem reyndar átti að fravn-
kvæma síðastliðið haust, ef eg
hefði ekki tékið upp á því að veikj-
ast, því til fyrirstöðu og fara inn
til Wpeg og hviíla mig á sjúkra-
húsinu til sællar minningar, ef
Gövnlu íslendingunum er skömm j af því kunni að leiða, að leggja
gerð með islíku væli. Hvernig fóru
þeir ókunnugir og efnalausir að
byggja upp landið? Þeir gerðu
það ekki með bölsýnisvælinu hans
Sigurðar læknis. Eg hefði gaman
af að fá að ræða það mál við hann
en foann verður að fara foægt með
mig, iþví eg er seinn í spori. Hann
verður Iblessaður að leggja niður
þetta gandreiðaflug, isem honum
er svö hætt við, eg hugsa að okk-
ur gæti komið nógu vel saman —
Hann má ekki segja að Borden-
stjórninni sé alt ilt að kenna.
Sigurður veit betur en það, ef
Ihann bara foægir ferðina dálítið.
En það er æfinlega svona 'rneð
eg mætti svo að orði komast aðí ykkur þessa blessaða bölsýnis-
kalla það hvíld, en það er nú ljóta
vinnan að vera veikur. Það foefir
eflaust orðið ánægjubros á vörum
fleiri íslendinga en mínum, er þeir
lásu um hin heillavænlegu úrslit,
sem þið W.peg Islendingar urðu
aðnjótandi á 50 ára afmæli borg-
arinnar þann 18 júmí s. 1.
Mér finst það alveg óhjákvæmi-
legt að láta ánægju mína í Ijósi
yfir þeim mikla isigri sem þið
foáruð úr býtum og sem er svo vnik-
ils virði fyrir alla Islendinga hvar
berserki að þið verðið æfinlega að
hamast á einhverjum öðrum en
sjálfum ykkur — því þið eruð
hreinir og óflekkaðir af öllum ó-
myndarskap—. Það er ekki að
furða foeldur, þó þið æfilangir bú-
höldar hafi eitthvað að segja um
vanblessun landsins. Aðra dá-
litla grein þarf eg að minnast á
með fáum orðum. Hún er undir-
skrifuð af Helga Sigurðssynl
(líklega frá Vík í Lóni) uvn fyrir-
lestur S. Vilhjálmssonar (ansi
lendingur eins og því miður hefir
stundum átt isér stað.
Það var mikið á jafn stuttum
undirbúningstíma og þið höfðuð,
að þið skylduð geta komið því til
leiðar jafnmyndarlega og þið
gerðuð. Það undrar mig 'mikillega
innan um alt blaðanaggið, !sem
svo oft á sér stað á milli ykkar.
Þetta sýnir ljóslega hvað þið get-
ið áorkað þá viljinn er einlægur
þjóðarheildinni til isóma, og öllum
til ánægju, en þó einkanlega ykk-
ur til verðugs lofs og heiðurs.
Hafið þið kærasta þa'kklæti frá
til fé til þess fyrirtækis. Það var
ekki tjón fyrir austan menn. er
þeir sóttu mörg þúsund dollara
virði til Hudsons Bay foér fyr á
áru'm; þá var flóinn vel fær tu
þess, sem gjöra þurfti, þótt nú
séu allar torfærur í vegi á þeirri
leið, og H. B. félagið fór eins
margar og fjórar ferðir á einu
sumri, þangað, með kaupvarning.
Þessi isíðasta yfirlýsing Mc Laugh-
lin er sannarlegt apaspil, — seg-
ir foara að leið sú geti ef til vill
orðið notuð eins og nokkurs konar
bakdyra leið fyrir komanda, og
þetta er tekið gott og gilt. (Græn-
ir sneplar á bak við?)
Eg má ekki fara lengra út i
þetta mál núna, því það yrði alt of
langt fyrir nokkurn að þola úr
mér veluna, því eg yrði aldrei bú-
inn. Eg ætla að minnast svolítið
með einungis fáu'm orðum á hin
sameiginlegu sölumannalög hér,
þau eru mögnuð, og ætla eg ein-
ungis að minnast á eitt, það er
þetta, að það skuli vera lög til 1
landinu, sem leyfa flokki af mönn-
um að taka sig saman og .setja 17
■dali fyrir að selja eða hjálpa til
að selja eitt járnbrautarvagns
æki af lifandi peningi í griparétt-
inni sameinuðu í St. Boniface, við
W.peg, þar sem er sannað að menn
suður í Bandaríkjum geti staðist
allan starfskostnað með því að
setja mönnum aðeins $4.75 fyrlr
vagnhlassið, og í fyrra foaust að
hver heybaggi skyldi kasta $1.35
svo sem þeir eru, ef þei'm þykir sniðug grein) en af ummælum,
ekki skömm að því að vera ls-isem Helgi lætur falla í stað orða
Sigurðar — að sjaldan hafi B. L.
Baldwinson fengið útilátinn verð-
skuldaðri löðrung en hann fékk
hjá Sigurði, og fyrir ihvað á foann
þennan löðrung iskilið, Helgi.?
Máské fyrir alla uppá hjálpina að j
fornu fari> sem alla tíð var boðinn (annað fóður að sama skapi) þar
og búinn til aðstoðar okkur hér í. sem um það leyti i septemiber var
fyrri daga, endurgjalds lausti sára lágt verð á foeyi. Var kostn-
eða máské fyrir það að hann aðurinn á einu æki frá Mulvihill
er líklega sá mesti íslendingur til W.peg vfir $10>00. Hvar eru nú
núlifandi af ihinum eldri íslend- (þessir blessaðir .svokölluðu þing-
ingu’m? Eða fyrir það, að hann menn? (Brjóstmylkingarnir) þorr-
endurreisti Heimskringlu, svo að; inn af þei’m eins ónýtir eða verrl
Helgi gæti komið þar inn grein-! en sumir nýgræðingsbændurnir.
mér. Eg var nærri því búinn aðjarstúf til þess að gefa honum Bara þar til að bíða eftir kaupinu
rýna út úr mér augun 5 þessa j löðrung, nei, það getur ekki verið j Nú fer að liða að öðrum ágúst,
táknmynd tímans (víkingaskipið) i neitt af þessu. — Við skulum eg verð orðinn nokkuð langleitur
en eftir að eg Ihafði áttað mig, þá; segja að það foafi verið fyrir hug- j eftir að frétta um hann. Eg vildl
fanst 'mér hún foarla góð, þegar j myndina um ‘Víkingaskipið”, sem j að hann yrði eins affarasæll fyrir
tekið er tillit til hinna mörguj er orðin hljóðbær um allan heim.jykkur eins og þáttakan í skrúð-
erfiðleika, sem þið þurftuð við að; íslendingum til só'ma. Mér fellur j ferðinni um daginn, því það yrðl
etja, ■—i auðvitað hefði mér þótt einkar illa þegar ráðist er svonajmér sönn ánægja þótt eg geti ekki
fallegra að tjaldið isem er hengt á menn alveg að ófyrirsynju, og orðið þess aðnjótandi að vera þar,
Um eitt og arnað.
Þann 7. þ. m. bárust mér loksins
þriggja vikna blöðin og var það
orðin heilmikil syrpa, og sem eg
var orðinn mjög óþreyjuullur eft-
ir. Það er nú mest megnis sú eina
ánægja sem eg hefi að sjá það sem
út kemur í þeim •— því maður fær
mér til gamans. En gleymið þvi
ekki að fjölmenna þar, hvert ein-
asta ífilenskt mannsbarn verður
að vera þar og eiga öll börn að
hafa frían inngang til 12 ára ald-
urs, á Ihverri einustu lslendinga
utan á skipið hefði verið hærra með allri viðeigandi virðing fyrir
uppi einkanlega að framan, svo að :Sig. Vi.lfojálmissyni þá verð eg að
brimið hefði brotið á forjóstij segja, að eg er fullviss um að
skipsins, og nokkrir menn undir 'Sigurður kemst aldrei með tærn-
árum og lyfting framan og aftan,! ar þiangað sem Bí'aldíwin foefir
og Capt. Sigtr. Jónsson í annar! ^ hælana.
og B. L. Baldwinson í hinni kaf-j Já, eg var búinn að segja aðiþjóðátíð hvar sem svo að Ihún er
teinninn auðvitað á afturpalli en jmér hefði þótt blöðin fræðandi aðjhaldin, því með iþeim hætti getur
Baldwin á frampalli — því hann frádregnu því. sem nú er tilgreint, I hátíðin haldist næstu foundrað ár
þekki eg mann aðgætnastan að bæði í foundnu og óbundnu 'máli. j í blóma. En ekki má gleyma því
vakta það sem fvrir kann að koma Mikið af góðum ritgerðum og heldur, að velja hina foestu menn
á einn og annan hátt — en hvað.kvæðum og verð eg að minnast j hjóðarinnar, til að stjórna henn!
um það— þið gerðuð ljómandl.! svolítið á Scvæðið “Vorfögnuður” i án nokkurs flokkadráttar; þess-
Þessi umtöluðu síðustu folöð hafa eftir Þorstein, ef það er ekki ljúftjháttar gefst illa þeir mega ekkl
verið mjög fræðandi og friðsöm, j og skemtilegt, hvað er það >þá? Þá hafa neitt vald til að hafa sig af-
að frádregnir einni grein eftir P. j Hormsteinninn eftir séra Jónas j sakaða, ef þeir á annað borð vilja
K. Bjarnason— á það ekki að vera prýðilega ort enda ágætt yrkisefni, vera góðir Islendingar, og eg veit
K. P. Bjarnason — sonur Péturs foonu'm ferst myndarlega ljóða- að þeir gjöra það ekki.
Bjarnasonar í grend við Otto P. O. gerð, þá kem eg að kórónu-kvæð-i IDuck Island 10. júlí 1924.
Man.? Hann foer (sig mjög illa inu sem eg kalla “Jón meistara”, j" B. Rafnkelsson.