Lögberg - 22.01.1925, Page 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN
22. JANÚAR, 1925.
Áttatíu og eins árs
og nýtor beztu heilsu.
Newfoundlands maður þakkar það
Dodd’s Kidney Pills.
•Hann byrjaði fyrst að nota Dodd’s
Kidney Pills, fyrir tuttug*u og
fjórum árum.
Portune Harlbor, Nfld., 19. jan.
(einkafregn). Enginn staður er
svo lítill eða aflstkektur, að ekki
finniist þar einhver, sem fús sé að
viðurkenna, að hann eigi (heilsu
slína að þakka ihinu fræga cana-
diska meðali — Dodd’s Kidney
Pillis. Mr. Richard Quirk, velmd>-
inn horgari hér, er einn af þeim.
“Fyrir 24 árum (þjáðist eg af al-
varlegum nýrnasjúkdómi. Svo
aumlega var eg á mig kominn í
þrjá mánuði, að eg var að verða
að krypplingi. (Eg fór að nota
Dodd’s Kidney Pills og eftir sex
mánuði var eg gersamlega heill
heilsu.
Nú er eg áttatíu og eins árs að
aldri og nýt belstu heilsu, þakka
eg það hinum ágætu Dodd’s Kid-
ney Pillis, er eg notaði fyrir mörg-
um árum.”
Dodd’s Kidney PiIIs, hafa reynst
vel við gigt, bakverk, hjartasjúk-
dómum og öðrum þeim kvillum, er
stafa frá veikluðum nýrum.
lýðveldishugsjóna, — æsingar
mega þar hvergi komaet að.”
Mr. Green er ákveðinn andstæð-
ingur Communista stefnunnar og
telur hana hvarvetna hafa orðið
verkalýðnum til böls. Aðalkeppl-
nautur Mr. Green’s um forseta-
tignina, var John L. Lewis, for-
seti hinna sameinuðu námamanna-
félaga, hinn mikilhæfasti maður
og líklegur til þess að verða næstl
verkamálaráðgjafi Bandaríkjanna
ef Mr. Davis segir af 'sér, sem bú-
ist er við að geti orðið í byrjun
marz. Þeir William Greten og John
L. Levis eru persónultegir vinir, og
má ganga út frá því sem gefnu, að
samvinna þeirra framvegis verði
jafnvel enn betri en áður, því hvor
um sig vill auka á veg hins.
WilHam Green.
Hinn nýi forseti verkamanna-
samtakanna í Bandaríkjunum, —
American Federation of Labor,
William Green, er maður, sem
margir spá, að muni verða engu
áhrifaminni á sviði verkamálanna
en fyrirrennari hans, Samúel heit-
inn Gompers. Blaðið Rihmond
Timeis — DiJspatch, fer einkar
lofsamlegum orðum um Mr. Green
telur hann vera djúphygginn og
gætinn mann, sem stýra muni
verkmannafleyinu heilu í höfn.
Téð blað kveðst sannfært um, að
undir forystu Mr. Green’s þurfi
leiðtogar iðnaðarmálanna ekkert
að óttast, — honum sé það ofur
vel ljóst, hve lífsnauðsynlegt það
undir ðllum kringumlstæðum sé,
að sem allra víðtækust samúð
geti haldist miilli vinnuveitenda
og vinnuþiggjenda.
Mr. Green er fimmtíu og eins árs
að aldri, en gæti vel verið nokkr-
um ánim yngri, eftir útliti að
dæma. Blaðið Pittsburgh Gazette
Times, telur það litlum vafa und-
irorpið, að hann nái endurkosn-
ingu, þegar ártsþing verkamanna-
samtakanna verður kvatt til funda
í októbermánuði næstkomandi. Mr.
Green er eindreginn vínbanns-
maður, og á að því leyti til ósam-
merkt við fyrirrennara sinn, er
taldi bannlöggjöfina undirrót alls
i'll's, ef svo mætti að orði kveða.
Mr. Green er fæddur í Coshoc-
ton í Ohio-ríki, og tók að starfa í
kolnanámum, ungur mjög., Blaðið
Akron Press, fer eftir/ylgjandi
orðum um æfistarf hins nýja
verkamannaleiðtoga:
“A'lla leið frá barnæsku, hefir
æfi Mr. Green’s verið látlaus bar-
átta fyrir því, að bæta kiö- verka-
manna. Hefir honum orðið stór-
mikið ágengt, hvað snertir betri
launakjðr og vinnuskilyrði stétt-
arbræðra sinna. Flutti hann per-
sónulega og knúði fram, ýma merk
löggjafarnýmæli í efri málstofu
Olhio-þingsinls, meðan hann áttl
þar sæti.
Árið 1906 var Mr. Green kosinn
forseti námamanna félaganna I
Ohio-ríki, en þremur árum síðar
náði hann kosningu sem fjármála-
ritári Sameinuðu verkiamannafé-
laganna — American Federation
of Labor. í stjórnmálum hefir Mr.
Green alla jafna fremur hallast
á sveif Demokrata, en sjálfur vill
hann halda verkamannasamtökun-
um utan við flokkapólitík.
Daginn eftir að Mr. Green var
kosinn forseti verkamannasam-
takanna, sendi hann blððunum eft
irfylgjandi yfirlýsingu til birting-
ar:
Sú skaJ ávalt verða stefna
mín, að fylgja grundvallaratrið-
um þeim, er fyrirrennari minn, Mr.
Þjóðbandalagið.
Hinn 10 þ. m. átti þjóðbanda-
lagið — League of Nation's, fimm
ára afmæli. Þtegar á alt er Iitið,
verður tæpast annað sagt, en að
starf þess á tímabili því, er hér um
ræðir, hafi borið ærið víðtækan
árangur, þrátt fyrir það, þó við
flókna örðugleika væri oftast að
etja.
Ekki voru þeir fáir í fynstu, er
lítið gerðu úr þjóðbandalagshug-
myndinni og töldu hana verða
mundu kák eitt. Nú er þó svo
komið, þrátt fyrir vantraustið og
hrakspárnar, að stofnunin er jafnt
nýbúið sé að þvo þau og pressa.
Silfur og kristalls-borðbúnaðurinn
er ein® gljáandi og þó æfður stofu
þjónn hefði ekki gjört neitt ann-
að en fága hann, þorðdúkarnir
hvítir sem snjór. Svefnherberg-
in skreytt og eins vel búin eins
og konunglegar svefnstofur væri
og baðherbergin.......
Baðherbergin.
Það þarf verulega opinberunar
gáfu til þess að lýsa baðherbergj-
um Bandaríkjamanna. í sérstökum
tilfellum er þar um að ræða svita-
böð í smáum stíl. En eg er að tala
um þau eins og þau vanalega gjör-
ast, en þau sem verkalýðurinn
notar, eða finna eru í stórum 1-
búðarhúsum (apartments) líta al-
veg eins út, Aðál herbergið í þeim
íbúðum er oft dálítið stærra en
kassar, sem hattar eru geymdir
í. En frágangurinn er alt af sá
sami, skrautlegur og prýðilegur.
Þegar maður kemur heim til Eng-
land-s eftir að hafa ferðas-t um
Bandarikin og séð alt þetta, þá
finst manni að heimilin þar séu
jarðhús ein, samanborin við þessi
heimili Bandaríkjanna.
Húsmæðurnar í Bandríkjunum.
Mönnum þarf líka að vera það
Jjóst að fullkomnun þessari í hús-
haldi, er ekki náð með fórnfærslu
eða þrælkun fjölskyldunnar, eða
því að bægja gestum frá garði.
Konurnar í Bandaríkjunum eru
og þétt að öðlast meiri -samúð og ekki nærri eins bundnar á heimil-
festa dýpri rætur í huga fólks. | um sínum, og k-onurnar á Eng-
Aðal viðfangsefni þjóðbanda-1 landi eru. Þær fara vanalega að
lagsins, er vitanlega heimsfriðar- heiman frá sér um klukkan ellefu
málið, — þýðingarmesta menning- á morgnana og fara þá ekki til
armálið sem nokkur stofnun I þees að kaupa til heimilisins, held-
nokkru sinni hefir haft með hönd- j ur til þess að hlusta á fyrirlestra
um. Og þótt heimsfriðarhugmynd- j um mál þau, sem á dags-krá eru,
in, ef til vill eigi því miður langt eða um utanríkismál svo er hún
í land, með að verða að staðreynd
í lífi þjóðanna, þá e.r henni þó fyr-
ir tilstilli þjóðbandalagsins, hald-
ið betur vakandi nú en nokkru
sinni fyr. Síðasta ársþingið
sneritet því nær einvörðungu um
það mól og samþykti í þvi tillögur
þær, sem kendar eru við Dr. Ben-
es, yfirráðgjafa Czecho-Slovákíu
þjóðarinnar. Ýmsar af tillögum
þessum hafa sætt talsverðri mót-
tepyrnu, einkum virðast Bretar
mótfallnir því ákvæði, er gerir
ráð fyrir, að breski flotinn skuli
ávalt vera til taks, þjóðbandalag-
inu ti-1 aðstoðar, nær -sem á þurfl
að halda.
Þrátt fyrir þetta, virðist það
liggja nokkurn veginn í augum
uppi, að breyta megi svo ákvæð-
um sáttmálanls, að alilir aðiljar
mtegi vel við una. BúM er við að
að ibandalagið kveðji til fundar I
júnímánuði næstkomandi, til þess
að ræða málið frekar og ráða því
til lykta. —
Af málum þeim, sem þjóðbanda-
lagið tók til meðferðar á síðast-
liðnu ári og réði fram úr, má
nefna Memel-deiluna og misklíð-
ina út af landamterkjalínum milli
Iraq og Tyrklands. Gert var út um
deilumól þessi á friðsamlegan hátt
og var þó svo mikill hiti kom-
inn í sdðara málið, að tæpaist var
annað fyrirsjánlegt, en að opin-
iber ófriður myndi brjótast út þá
og þegar.
Þá má og beinlínis þakka þjóð-
bandalaginu viðreisn Austurríkis.
Má hið sama segja að nokkru
leyti um Ungverjaland, þótt starfi
þesls þar, sé að vísu enn eigi lok-
ið. Þess er einnig vert að geta, að
bandalagið tók að ®ér miljón
grísikra flóttamanna og hefir kom
ið rúmum helmingi jþeirra fyrir,
við iðnaðar og akuryrkjustörf á
föðurlandi þeirra.
Afskifti þjóðbandalagsins af
heillbrigðismálum mannkynlsins,
hafa verið næsta víðæk. Hefir það
í þjónutsu sinni fjölda sérfræð-
inga á sviði heilbrigðismálanna og
er nú rétt í þann veginn að o-pna
Skrifstofu í Singapore í þeim til-
gangi að afla sér ábyggilegra
Skýrsla um heilbrigðisástand
Austurlanda.
Af þessu, sem nú hefir verið
bent á, er sýnt, að þjóðbandalagið
hefir tvímælalaust réttlætt til-
veru sína á þessu fimm ára tíma-
'bili, sem það er búið að starfa
Skilningur almennings á tilgangl
þess ihefir skýnst til muna og
Gompers bygði verkamannaisam- sam-úðin aukist. Meðlimum hefir
tókin á, enda hafa þau reynst ame
rís-kum vericalýð í hvívetna giftu-
drjúg. Kröfur vorar Um fcetri
launakjör og bætt vinnuskilyrði,
hafa verið og verða í framtíðinni
bygðar á skýlausum rétti vorum
til að njóta sömu Iífsþæginda og
aðrir flokkar samfélagsins. úr-
lausn vandamála vorra verður að
byggjast á grundvelli amerískra
Hvi að þj&st af
U I I L synlepur. fvl Dr.
■ I blaeBandi og bölgr-
I I Irla U inm fylllDlæí?
Uppekurður 6nau8.
i'haew a Olntment hjálpar þér straz.
*0 cent hylkií hjá. lyfsölum e8a tr&
Rdmanaon, Bates * Co., Lsmltad,
Toronto. Reynsluskerfur aendur 6-
hev-ir, ef nafn þeeaa blaða er tlUek-
•* v* 2 eent frimerk' —
fjðlgað og nú er búist við, að
Þýskaland og Tyrkland muni í
náinni framtíð bætast í hópinn.
Heimilisbragur í Banda-
ríkjunum.
Um hann ritar ungfrú Rebecca
West í New Repuiblic þannig:
“Heimili með tveimur þjónum 1
Bandaríkjunum er betur haldið,
bæði að því er til máltíða og her-
bergjahirðingar kemur, en sams-
lags heimili á Englandi, er með
fimm þjónum. Hin spegil'sléttu,
gólf, sem -búin eru til úr mjóum
borðum og kristalls hrein.
Gluggatjöldin eru undantekning-
ar lítið hrein og bragðleg, eins og
að heiman mestan part dagsins,-—
kiemur heim hálfum klukkutíma
fyrir matmálstíðir og sest svo til
borðs á réttum tíma, með fjölda
gesta, sem maður mundi hugsa að
tæki allan daginn að framreiða
máltíð fyrir.
Bandríkjakonurnar eru gest-
risnar. Heimili þeirra tíðum full
af gestum og þegar «vo er, virðast
þær ánægðatetar og spara þá ekk-
ert til þetea að þeir séu sem glað-
astir og ánægðastir.
Og þessi gestrilsni þeirra er
engin uppgerð — það er ekki þrá
til þess að iáta á sér bera í fé-
lagslífinu, heldur einlæg og fögur
þrá íil þess að láta gesti sína
njóta gleði og ánægju á meðan
þeir eru á heimilum þeirra.
Ókunnugir, sem mæta konum
þesisum á eimlestum og þó þær vit!
ekkert um þá, annað en það að þeir
séu útlendingar, þá sýna þær
þeim hinn sama höfðin-gskap og
gestrisni.
Enskar og Bandarískar konur
Það er einn skrítinn mismunur
á enskri og bandarískri gestrisnl.
Á Englandi mundu menn skilja
svo ef þeir væru tíðum (boðnir í
vinarboð, þar sem fleiri væri en
tíu tólf gestir, að sá er byði hefði
litla löngun til þess að halda kunn-
ings-, eða vinskap við mann.
En í Bandaríkjunum þá finst
konunum að þær séu að misbjóða
virðingu gesta sinna ef þær ekki
bjóða heilum mannsöfnuði til
þess að kynnast honum.
Oftar en einu sinni hetfi eg
eygður, eða að hann Bé vel klædd-
ur, þá segja þær það hréint út, og
eru sivto á augabragði farnar frá
manni og einhverjar aðrar komnar
til mannte til þess að segja manni
alveg það sama.
Þessu heldur áfram eina klukku
‘stund eftir aðra, samt sýnast þær
vera eins óþreyttar og karlmenn-
irnir, sem í þesisum tsamkvæmum
eru og aldrei taka sér hvíld frá
dansinum.
Dansamir í New York.
Þeir einJs og öll önnur ummerki
um fhið vakandi líf fólksins í New
York, eru hrífandi. Þegar maður
hugsar -um danssalina í New York
þá kemst maður að raun u-m hve
sérkennilegir þeir eru. Þegar öll
þau pláss sem sérstaklega er not-
uð til dansleikja í New York eru
talin — kjallararnir alræmdu, þar
sem annan húsibúnað gefur ekki
að líta en flöskur með Iheimatiil-
Ibúnu víni í, og dansisálirnir gljá-
andi með glitrandi gólfinu og
undursamlegri músik. Hinir svo
nefndu “Cabaret” salir, ®em allir
til isamanis eru yfir sex hun-druð
að tölu þar í borginni og allir eru
þeir fu.’Iir af fólki, isem dan-sar frá
því snemma á kveldin þar til klukk
an eitt, tvö, þrjú og jafnvel til
fjögur á morgnana.
Eftir því skyldu menn muna, að
nálega allir karlmenn í Bandaríkj-
unum vinna og fjöldi af kvenfólk-
inu, jafnvel það sem auðugast er
af því og verður -það alt að vera
kiomið í vinnu isína á vislsum tíma
og að vinnutíminn hjá því hefst
hálfri klukkustund áður en hann
byrjar á Englandi. f mörgum þess-
um danlssölum og það á meðal
þeirra ibestu >og skemtiiegustu get-
ur aðeins að líta fó-lk, sem vinnu-
bundið er, með þeirri samvi'sku-
semi, er þeirra stöðum fylgja, þeg-
ar þeim er vel gegnt.
Það fólk er í sínum rvanalega
búningi, (því það verður alt að vera
komið í vinnu sína í tæka tíð að
morgni. En það dansar fram á
morgun. Þetta lífstfjör er að tfinna
á meðal allra -stétta og allra kyn-
þátta. Hjá Gyðingum og tfólki frá
Mið-Evrópu, Slövum ,sem eftir að
vinna allan daginn vinna líka
alla nóttina á isvipaðan hátt og
þeir gerðu að deginum til -í heima
landi isínu.Hjá negrum, sem búa I
útjöðrum borgarinnar og sem líka
þurfa að gegna daglegum tetörfum
og langt er frá því að slíkt lífsfjör
sé eingöngu -bundið við skemtan-
irnar.
1 Hið fegursta, sem auganum mætir
Það eru steinkastalarnir miklu
sem mennirnir gátu ekki komið
huganum að þar til Bandaríikja
menn reistu þessar feiki byggingar
sem teygja turna ®ína upp í himin
bláman og sem ibreyta því hvers-
dagslega, sem auganu mætir í
undraverða fegurð.
IMeð því fallegasta, ®em eg hefi I
séð qg sem istendur n'okikra samlík-
ingu við musterijsturnana í Cor-
dova, eru turnar, sem 'bygðir hafa
verið með vibsu millibili á Fifth
Ave. í New York tiil þess að tempra
umferðina eftir götunni. Frá þess-
um turnum glampa rauð og græn
ljós á víxl, sem benda fólks-
straumnum og varna áreksturs.
Þessir turnar eru svo haglega
gerðir, að óhugsandi er að nokkr-
lit®. Það er í raun og veru ekkert
gamalt fólk til á -sléttunum. Því
lengur sem það lifir, því lífsglað-
ara verður það. Þó undaríegt
megi virðast. þarf ávalt aðkomu
menn til þetes að leiða þenna sann-
leika í ljós. Breskir ferðamenn eru
fljótir að veita því eftirtekt. Þeir
standa blátt áfram á öndinni yfir
því að hitta hér fornvini, teem aka
þurfti áfram á Englandi, hrausta
og heilbrigða, með hugann þrung-
inn af áhuga og starfsþrá. Margir
ferðamenn ,sem hingað hafa kom-
ið frá hlýju'stu og fegurfstu stöðum
í Bandaríkjunum, öfunda oss atf
hinu hressandi og heilnæma lofts-
lagi Sléttu-fylkjanna þriggja. —
ÞAÐ ER
Lækning í hvert sinn er þú snertir
rám-Buk
Laeknar alla húðsjúkdóma og
Hörundskvillar.
Hörmulegt slys.
í Vestmannaeyjum drukna 8.
manns nálægt landi í útróðri að
Gullfossi, þar á meðal héraðs-
læknirinn Halldór Gunnlaugsson.
Var hann í venjulegri akiplskoðun-
arferð..
Það hörmuilega slys vildi til um
nónlbil í gær, að bát með 9 manns
hv-olfdi rétt við land í Vestmanna-
eyjum. Ætlaði báturinn út að
Gu-llfo-s'si, sem þá var nýkominn.
Komst einn maður á kjöl, og náð-
ist í hann af mótorbát en. hinir
druknuðu allir.
Veður var hvasst af norðaustri,
og hafði Gullfoss því verið lagt
v-estan við s-vo nefnt Eiði. Löng
leið er frá höfninni .austan við
Heimaktett og út að -skipum ,er
þau liggja iþar, -og hefir því tíðk-
ast, að héraðslæíknirinn færi í
róðrarbát út að skipum, lSem koma
frá útlöndum ,og bíða verða af-
greiðslu, uns héraðslæknir ihefir
1-eyft samlband við land. En smá-
bát er hægt að draga frá aðal-
höfninni og vestur yfir mölina.
svio var og gert í þetta sinn.
Vestmanneyingar eru allra
manna vas-kastir sjómenn, -eins og
kunnugt er, og láta ekki á sig fá
þó ilt sé í sjó. Þó hefir -það þóít
vera teflt á fremstu hlunna í
mörgum ferðum héraðslæknisins
út í skip, sem, sem beðið hafa af-
greiðsilu, og voru það hinir kná-
ustu sjógarpar í eyjum, er höfðu
það með höndum að flytja héraðs
lækni út í ski-p. Voru það þeir
Bja-rni Bjarnason frá Hoffelli,
formaður, Snorri Þórðanson frá
Steini, útvegsbóndi og foróðir Guð-
mun-dar, útívegslbónd'a á Akri.
Allir þeSsir sjóga-rpar fylgdu
lækni sínum í þetta sinn, sem
endranær., En viðibúið er, að í
þetta sinn hafi báturinn verið í
minsta lagi fyrir svo marga mtenn.
Þeir voru nýlega kiomnir á flot,
þegar alda reis upp framan við
bátinn, svq hann tók sjó að -aftan.
og skifti það engum togum, uns
honum hvolfdi. Aðeins einn báts-
verji komst á kjöl. Var það ólaf-
ur Villhjálmsteon frá Múla. Fjö-ldi
fólks -var í fjörunni og foorfði á j
þetta átakanlega slys, en engin i
tök voru á að ktoma þaðan til bjarg
ar.
kveldi, en ófundin voru líkin af
þeim Ölafi Gunnarsteyni og Guð-
mundi Þórðarsyni.
Bát vantar.
Seinni partinn í gær, lagði Gull-
foss á stað -úr Eyjum, til þeiss að
svi-past efór mótorlhát, sem héðan
fór í fyrradag, áleiðis til Eyja með
(10?) mannis. Báturinn er eign
Jóns Jónsjsonar frá Hlíð, og fóijf
hann með bátinn. Báturinn er
sagður með afllítilli vél.
Síðustu fregnir úr Eyjum.
Kl. 9 í gærkvöldi var veðrið að
harðna, og út leit fyrir versta fár-
viðri. Bátar, sem höfðu verið við
framskipun í Esju, komu-st ekkl
í land, og urðu að vera úti við
Esju í nótt.
Óljásar fregnir höfðu heyrst
um það, að sést hefði til -báts und-
ir segllum fyrir vestan Eyjar, ur
landi, er gæti verið móterbátur
Jóns frá Hlíð.
Morgunfol. 17. des.
mætt fólki í New York, aem mér | um Evrópumanni hefði getað
féll vel í geð, og avo aftur fengið neitt slíkt í hug. Stíllinn er
frá því heimlboð. Hefi eg svo á til-
teknum tíma búið mig sem best
og hrósað happi yfir því með
sjálfum mér að nú fengi eg þð
næði til þess að tala í róleg'heit-
rómverskur. Þeir líta út sem helgl
jblys lýðveldilsins — mynd hins
helga þjóðrækniseldls, sem brenn-
ur án þesis að hann sjáist í sál jþjóð
arinnar. ISlíkt og þvílíkt er hin
um um landteins gagn og nauð- ®ívakandi ameríska þjóðarsál alt
synjar við þessa kunningja mína.
En þegar eg kom þangað varð eg
var við að þarna var eg heiðurs-
gestur við te-drykkju og þangað
hafði l'íka verið boðið um fimtíu
gestum. Afleiðingarnar af þessu
eru að New York borg er óútreikn-
anleg í þessu einte og öllu öðru, er
sú gestrisnaista ibtorg, sem maður
getur komið í, en hvergi annars
Btaðar íhefi eg komið, sem ein-s
erfi-tt er að kynnast fólki «g þar.
Eirðarleysi.
í loftinu liggur eirðarleysl
nokkurs konar sveiflandi leiftur,
sem kemur því til leiðar, að fólkið
í New Ytork nýtur skemtana betur
á hreyfingu, en kyrstöðu. Þegar
breskar konur, einlkum þær sem
hægfara eru fara í slík heimlboð,
þá er ekki ólíklegt að þeim finn-
ist eins og þær standi á vatns-
strönd og að í kringum þær svífi
skrautlegur fuglahópur sí-garg-
andi. Bandaríkjakonurnar, sem
altaf eru fljótar og tíguJegar I
hreyfingum -sökum þess hve mittis
grannar og fótnettar þær teru,
eru komnar til manns í hendin-gs
kasti og láta formála-laust álit aitt
á manni í Jjósi — á útliti manns
og framgöngu. 1 þeim ummælum
þeirra, er oft hróte, sem, ef maður
vill segja aatt -eru miklu geðfeld-
ari en Ih-vað þau eru óþægileg. Ef
af að framkvæma. Engin getur
sagt fyrir hvað hún mun gjöra I
framtíðinni. Eg hefi svarið við
ejáilfa mig, að taka mér ferð á
hendur til New York að minsta
-kosti einu sinni á hverjum fim-m
árum.
Heilsusamlegasta
landið.
HVaða land í heimi er heilsu-
samlegast ?
Spurningin gæti vafalaust skoð-
ast óþörf, með því að Jandið okkar
er tvímælalaulst það heilsusamleg-
asta. Þtelssi sannl-eikur var fyrir
Iskömmu opiniberaður í félagi vís-
indamanna í Lundúnum. Fáeinir
vitrir menn í Canada, virðást þó
hafa veitt þessu eftirtekt fyr. Hér
fyr á árum var það að orðtaki
haft í Ontario, þegar nosknir menn
austur þar höfðu brugðið ibúi, kom
ið börnum sínum á leigg og ráð-
gert að setjast í helgan stein, að
ek-ki þyrfti nú annað en fíytja til
sléttunnar velstrænu og byrja dáð-
ríkt líf á nýjan leik, og varð sú
ma-rgsinnis raunin á.
Það fyrsta sem dregur að sér at-
hygli ferðamanna, er til Vestur-
landsins koma, er hið heilnæma
loftslag. Þeir undrást yfir því
undanteflcningarlaust og dást að
Esja var við Eyjarnar í þann j
mund, og var móterbátur istadduri
úti við hana. Urðu þeir varir við
slysið frá borði. Brugðu þeir við I
á mótorlbátnum og fóru- \ vett-1
van-g. Náðu þeir Ólafi og Halldóri
heitnum lækni. Halldór hafði
haldið aér uppi á aundi um -stund,
en (kraftarnir þrutu áður en til
hans náðist. Líísmark hafði þó
verið með honum, er bátinn bar
að. Fór mójtorbáturinn með þá
tvo út í Esju. En svo aðfram kom-
inn var Halldór heitinn, er til
hans náðist ,að lífgun tókst ekki,
er þangað kom .
Þeir sem"druknuðu, voru þessir:
Halldór Gunnáluigsson, héraðs-
læknir, lætur eftir sig ekkju og
4 börn.
Ólafur Gunnarsston, ógiftur, son
ur Gunnars Ólafssonar konsúls.
IBjarni Bjarnason frá Htoffelli,
form., lætur eftir sig ekkju og 3
börn.
Guðmundur Þórðarson frá Akri,
útvegsbóndi, kvongaður maður og
þriggja bama faðir.
Krístján Valdason sjóm., (ó-
gitftur.)
Guðmundur Eyjólfsson verkam.
lætur eftir sig ekkju og mörg börn
Fimm likin voru rekin, er vér
töluðum til Ve'stmannaeyja í gær-
Bátstaparnir vestra.
Því miður má nú telja alveg
v-í-st, að ibátar þeir tveir af ísa-
irði og Hnífsdal, Leifur og Njörð-
ur, sem getið hefir -verið um í tolöð
únum, að -vantaði, hafi farist með
allri áhöfn. Hefir ekkert til Njarð
ar sést síðan aðfaranótt föstudags
og ekkert til Leitfs síðan aðfara-
nótt mánudags. Bátar hafa verið
sendir norður og suður með fjörð-
unum, í leit, en árangurslaust.
Ennfremur hefir stjórnarráðið
h-lutast tíl um það, samíkvæmt
beiðni bátaeigendanna, að togarar
þeir, sem eru á veiðum vetetra,
svipuðust um og legðu lykkju á
leið sína, ef þeir yrðu Varir við
einhvers konar rekald. Þá hefir og
Lagarfoss, sem er á leið hingað
að iveistan, verið beðinn að gefa
gætur að öllu því, sem gæti bent
á eittfovert spor eftir bátana. Tog-
ararnir hafa ekki orðið varir við
nei-tt, og lítil líkindi erq til þess
að Lagarfoss finni n-okkuð.
En það sem tekur af öll tvímæli
um afdrif — að minsta -kolsti ann-
ans bátsins, Leifs, — er það, að
á laugardaginn kom enskur togarl
inn á önundarfjörð með eitt lík,
er komið hafði í vðrpu hjá hon-um.
Er það af einum manni af Leif,
Hlöðver Sigurðssyni.
Stórkostlegur er sá mannskaði,
er Veistfirðir hafa enn orðið fyrir
með tapi þessara toáta. Er skamt að
minnaist báteins Rask af ísafirði
sem fórst í haust með 15 mönnum.
Á Nirði voru þessir ellefu menn:
Jónatan Björn'sson( tformaður,
af ísafirði, kvongaður maður en
Ibarnlaus.
Adoflf Jabolbslslon stýrimaður, úr
Hniífsdal, ókvongaður.
Ásgeir Þórðarson, vélamaður,, af
ísafirði, kvongaður ,og hafði fyrir
fósturbörnum að sjá.
Þorgeir Guðmundsson, úr Hnífs
dal, einhleypur maður.
ISturla Þórðarison, af fsafirði,
kvongaður og átti 3 börn.
Jónas Helgaston, úr Bolungarvík,
einhleypur.
Jakob Einarsson, ísafirði, gift-
ur maður og átti' ibörn.
Jenis Jónsson, úr Bolungarvík,
einhleypur maður.
Jóhann Hall Sigurðsson, af ísa-
firði, ókJvongaður. '
Jakob Kristmundsson, af ísa-
firði, kvongaður, átti 4 foörn.
Mjaríanu-s Gunnlaugsíson, af
fsafirði, ókvonigaður maður, en
átti -börn.
Á Leifi voru 12 menn og voru
það þessir:
Jón Jónsson, formaður, af ísa-
firði, -einlhleypur maður.
Páll Guðmundsteon, stýrimaður,
af fsafirði.
Eiríkur Guðmundsson, vólamað-
ur, af ísafirði, kvongaður og áttl
3. börn.
Hlöðver Sigurðsson, af Súg-
andafirði, einhileypur maður.
Guðmundur Benediktsson, úr
Aðalvík, einhlejrpur maður.
[Brynjólfur Friðriksison, úr Að-
alvík, einhleypur.
Páll Guðmundsson, úr Aðalvík,
einhleypur.
Magnús Dósóþeusson, úr Aðal-
vík, -kvongaður barnamaður.
Guðm. Þ. Jónsson, úr Aðalvik,
einhleypur.
Magmús Friðriksson, úr Aðal-
vílk, (Bróðir Brynjólfs), -einhleyp-
ur.
Enok Jónsson, úr Aðalvík, ein-
hleypur.
Kanl Clausen, af ísiafirði, eln-
hleypur.
Þetta ár, sem nú er að renna út,
hefir verið með mestu mannskaða-
árum, sem komið hafa í seinni
tíð. Eru nú komnir í sjóinn víðs-
vegar með fram ströndum lands-
in-s, um 80 menn. Harðdrægastur
h-efir þó sjórinn verið við Vestfirð-
inga o-g skemjat h-efir hann látið
þar Ihögga í milli. Fyrir skömmu
eíðan fórust 15 menn af “Rask.”
Nú hniiga 23 vas-kir menn af svip-
uðum stöðvum í sömu gröfina. Það
eru því um 40 menn, sem Velst-
firðir háfa orðið á bak að sjá síð-
an í hau-st.
Þetta er eitthvert hið m-esta og
hörmulegasta mannfall, sem einn
land-shluti sefir af að segja á svo
Etuttum tíma. Og fullyrða má það
að þarna ha-fi í valinn fallið dug-
legir, hraustir og harðgerir menn,
því til þessara vetrarveiða veljast
að jafnaði ékki aðrir en váskir
menn og fufllhu-gar. Lndsfjórð-
ungurinn hefir mist þarna mikið
vinnuafl, mikinn mannstyrk, og
stendur nú auðari eftir en áður.
En það er önnur hlið á þe®su'
máli, og hún er enn sárari og við-
unhlutameiri. Það eru allar ekíkj-
urnar, allar mæðurnar, öfll börn-
in, sem lifa og standa nú andspæn
is mestu fagnaðarhátíð mann-
kynsinis, jólunum, með harm sinn
og trega, og ef ti-1 vill örðuga af-
komu. Sjálfisagt verða víða 'A
þeíssu landi döpur jól, eins og
endranær. En hvergi munu þau\
verða eins víða dö-pur og á Vest-
fjörðum. Um fjörutíu heimili eiga
þar að sjá á bak ástvini og fyrir-
vinnu, ættingja ag vini.
Sennilega verður mörgum, mitt
í jólagleðinni, að hugsa til þess-
ara heimila. Og fáir munu þeir
verða, sem ekki taka innilegan
þátt í missi þeirra, og þeirri sorg
sem þeim hefir að höndum borið.
Sextugsafmæli á í dag Dr. Ól-
afur Stephensen, læknir í Winni-
pe-g; hann fór af íslandi til Vest-
urheimls sumarið 1893 og hefir síð
an átt heima í Winnipeg; —vin-
sœll læknir og góður Islendingur.
Vísiir 22. des.
Innflieim\tumaður landsverslun-
ar var nýlega Warinn tifl óbóta og
hiefir náðst í manninn, sem of-
beldisverkið framdi. — Hann heit-
ir Þorkell Þórðarson og situr hann
í gæisluvarðhaldi.
Ólafur ísleifsson frá Þjórsár-
túni, er nýkominn til bæjarins og
ætlar til útlanda á Guilflfos-si til
að leita sér lækninga.

þeim þykir gestur þeirra vera vel því, hve fólkið sé hreystilegt út- _
Tal
s í m i
KOL
COKE
V I D U R
Thos. Jackson &
TVÖ ÞÚSUND PUND AF ANÆGJU.
S o n s