Lögberg - 30.04.1925, Side 2

Bla. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGTNN
30. APRÍL. 1925.
Líkaminn va rhreinsaður
Svo Segir Ontario Unglingur,
Eftir að Hafa Notað Dodd’s
Kidney Pills.
Mr. iilward Dupts kvaldist mjög af
nýmaveiki. en lteknaðist við að
nota Iíodd's Kidney Pills.
Auld, Ontario, 29. apríl feinka-
fregnj. — “Eg tók eina öskju af
Dodd’s Kidney Pills, og þær gerðu
mér svo mikiS gott, aö eg fékk mér
aöra ♦kju og hreinsaði þar með al-
gerlega líkamskerfi mitt.
“Eg þjáðist af gigt og bakverk,
fann til þreytu og stirðleika i liða-
mótum. Kendi og jafnvel ákafs
höfuðverkjar.
“Nú eru allir þessir kvillar úr
sögunni.”
Slikur er vitnisburður Mr. E. Du-
puis, sem búsettur er hér á staðnum.1
iMr. Dupuis þjáðist af þremur
kvillum, sem samfara eru nýrna-
veiki. Þess vegna læknuðu Dodd’s
Kidney Pills hann að fullu. Þær
verka gagngert á nýrun, og veita
þeim mátt til að halda blóðinu
hreinu. Öhreint blóð orsakar marga
sjúkdóma. Hreint blóð þýðir heil-
brigðan líkama.
There Grows a Bonnie
Brier Bush.
Það er eftirtektavert að eini
maðifrinn, sem haldið hefir velli
fyrir tönn tímans, af þeim mönn-
um er tilheyrðu hinum svo nefnda
Kailyard skóla, er Sir James M.
Barrie. Hefir hann nú skotið
þeim skóla aftur fyrir sig, þvi
hin isíðari verk hans eru rituð
á hreinu ensku máli og bera ekki
lengur merki aragrúa þeirra, sem
aðeins virðast vera bergmál af
öðrum.
Þessi svo nefndi Kailyard skóli
hófst með ritunum “The auld ticht
Idylls” og “Window in Thrums,”
sem Ibæði voru skörp lýsing á lífi
Skota og karakter þeirra og gáfu
margar kýmnishliðar á því. Sér-
staklega voru þær þð bundnar við
bæinn. Þessum bókum var báðum
vel fagnað og varð það til þess
að fleiri fóru að rita í þeim sama
anda., sem kendur var við Kail-
yard og náði hann sér ibrátt niðri
ekki að eins á Skotlandi heldur
lika á Englandi.
Auk Barrie gjörðust fleiri til
þess að útbreiða stefnu og stíi
Kailyard skólans. Sá mikilhæfasti
og best þekti á meðal þeirra var
ef til vill Ian Maclaren. Hann gaf
út bók sína “Beside the Bannie
Brier Bush,” árið 1893 fimm ár-
um eftir að “auld Iicht Idylls
birtust og var henni tekið með
opnum örmum og á saga sú rót
sína að rekja til skozka kvæðisin3
gamla “There grows a Bonnle
Brier Bush in Oor Kailyard.”
Kvæði, sem Dr. John Watson (því
Ian Maclaren var aðeins dular-
nafn) var mjög hrifinn af. Þegar
höfundurinn valdi nafnið gerði
hann það með það í huga að láta
bók sína færa mönnum heim
isanninn um, að menn gætu rækt-
að iblóm í görðurn sínum hvað
litlir sem þeir væru — sjálfiír
segir hann: “Það alt sem fyrir
mér vakir að sýna rósina á stað
þeim, sem fólk sá aðeins kálhöf-
uð áður.”
Þó Dr. Watson vaeri fæddur 1
Essex Iþá samt kom fram hjá
honum rómantísk aðdáun fyrir
hálendi Skotlands. Mentun sína
fékk hann í Perth og á skólaárum
sínum fór hann margar ferðir til
‘^Craigie Knows,” “Woody Islands”
“Kinnoull Hill,” dró hann til sín,
eins og að hún hefir gert svo
marga aðra, sem tli Fair City
hafa komið. Hver getur gleymt
sýn þeirri er þar mætir auganu.
Áin “Tay” liðast í gegnum hið
frjósama “Carse oJGrowrie” hérað
og bakkar “Fife” árinnar grænir
og skógivaxnir blasa við mönnum.
Eða þá, ef maður er staddur við
ána og lítur upp í fjallaibrúnirnar
skógi þaktar, þar sem líka gefur
að líta leyfar fornra kastala, sem
þar ihafa staðið öld fram af öld
og-sem stórveður og stormar hafa
ekki unnið á.
Ian Maclaren þekti “South Inch”
eins vel og menn 'þekkja aesku-
stöðvarnar, því þar lék hann sér
ásamt öðrum unglingum, og hann
þekti “North Inch” hinn víðáttu
mikla leikvöll, gróinn grænu grasi
er áin klýfur, róðrarbátarnir fara
eiftir og laxinn leikur sér í, í sól-
skini sumarsins. Hann þekti sölu-
torgið þar sem bændurnir úr
Perth héruðum, er þekt eru víða
fyrir ihið ágæta nautgripakyn, sem
þar er framleitt, koma saman og
hann óefað hefir heyrt uppboðs-
ar sannaði hann þá staðhæfingu
sína með því að skrifa leikrit, sem
svo miklu haldi náðu á áheyrend
unum að þrjú þeirra voru leikin
í einu í sumum af stórbæjum og
það margari nætur í senn.
Verk þeirra Barrie, Ian Maclai-
en, Crockett pg annara, sem Kail-
yard skólanum tilheyrðu hafa náð
svo miklu haldi á hugum almenn-
ings að nú er ekki lengur þörf á
að kaupa ritstjórana til þess að
að ljá skozkum ritverkum rúm í
blöðum sínum og tímaritum
haldarana segja ibændum marga
skrítluna á milli þess að þeir voru
að selja stærri og smærri hópa
af sauðfé þeirra og nautgripum.
Göngu og aktúrar um héruðin
kringum Perth, gáfu Maclaren efn-
ið í bók sína. Hann fór fótgang-
1 andi í gegnum hinn strjálbygða
‘Xjlenisla’’ dal, sem cngin greið-
fær braut var til áður en bifreið-
arnar komu á vettvang, og hann
óð mosan í miðjan mjóalegg á
leiðinni upp fjallið “Blair.” En
þaðan gefur að líta betur en frá
nokkrum öðrum stað hina tignar-
legu og stórkostlegu fjallalsýn
Skotlands.
Því hefir verið haldið fram að
“Muirtown”, sem hann minnist
þráfaldlega á sé “Perth” og ekki
er unt að hugsa sér að hann faefði
getað fengið annan fegurri bæ sér
til fyrirmyndar, því Perth stendur
við rætur GrampianO fjallanna,
sem er stórkostlegastur fjalla-
klasi á Skotlandi, þar er útsýn-
ið mjög breytilegt. Hlíðar, hállsar
og afdalir.
S. R. Crockett var annar vel . . .
þektur maður, sem heyrði til þessu m'"'. hluta. Hitt má þó oftar finn-
ast a endanum, að skuldinni er-að
meira eða minna leyti skelt á
tækifæri og það þá gerði og síð-1 bóndinn haft gott af að eiga þar
Kreppa landbúnaðarins.
Þegar vér sjáum minst á land-
búnaðinn íslenzka í blöðum og rit-
um, sem eðlilega er eigi sjaldan,
þa er það alloft á þá leið, að sýnt
er fram á hve mjög hann sé orð-
inn á eftir öðrum atvinnuvegum,
og á eftir 'landbúnaði nágranna-
þjóðanna
Nokkrir, sem á 'þptta efni minn-
ast, gera það að vísu með fullum
skilningi, en láta þá orsakir liggja
sama tímabili. Hann var prestur,
en hætti við prestsskap til þess að
getað gefið sig algjörlega við
bókmentunum. Fyrsta bókin, spm
hann gaf út og vinsæld náði, var
“The Slickit Minister” var hún
rituð á skozku og var iskörp og
skemtileg lýsing á Gallowy, þar
sem hann var uppalinn.
Crockett hafði sérstakt uppá-
hald á Ro!bert Louis Steevenson og
honum er fyrsta bók hans til-
einkuð. En þegar fram í sótti
hneigðist hann þó meira í áttina
til Barrie. Hann, eins og Barrie
leggur mikla rækt við að sýna
karakter og einkenni fólks í hér-
uðum þeim, sem hann þekti best
til í, þó er “Idialiismihn ofinn að
nokkru leyti inn í þær lýsingar.
Hann var ættjarðarvinur í orðsins
fylsta skilningi — og það
íhaldssamur ættjarðarvin
ur og sýnir bók hans “Raider-
land” að ættjarðarást hans og
hugsjónir voru það sem munu nú
á dögum kallast “þröngt”. Hugs-
anir hans bera á sér blæ kaþólsk-
unnar og hann elskaði nágranna
isína og náunga með því afli kær-
leikans, sem engin takmörk þekti.
Cröckett, eins og Ian Maclaren
bændur, borið V|ið áhugaleysi
þeirra á öllum umbótum, ófram
sýni o. fl. Sumir láta jafnvel í
veðri vaka. að landbúnaðurinn sé
einskonar horgemlingur meðal at-
vinnuveganna, sem illa sé við
bjargandi, og bezt sé að koma
sem minst nærri. Að hrekja þá
skoðun, skal ei út í farið hér, enda
er hana helzt að finna meðal
þeirra, sem lítið hafa gerhugsað
þetta efni. Hitt skal eigi heldur
reynt að hrekja, að landbúnaður
vor sé styttra kominn á leið fram-
faranna en t. d. sjávar útvegur
inn íslenzki. Að hinu virðist vert
að víkja nokkuð, af hverjum or-
sökum kreppa landbúnaðarins stafi
og hver séu helstu grundvallarskil
yrði þess, að eitthvað rýmist um.
Að gera samanburð á okkar
landbúnaði og annara þjóöa, er
ýmsum annmörkum háð, og hefir
enda vafasamt gildi, því þar get-
ur seint orðið líku saman aS jafna,
sökum sérkennilegrar afstöðu okk-
ar lands. Þó aS búnaður vor sé
styttra kominn, er það því eigi
sönnun þess, að slíkt sé frekar en
líkur eru til, enda er því eigi unt
að neita, að framfarir í búnaSi
vorum hafa meiri verið síðustu
20—30 ár, en nokkru sinni fyr, síS
lentu inn í öldu þá er bækurnar “ Wist' ^ ^
„ ., T . , . t,k„ „ Iþessar framfanr er það þo svo o-
auld Licht Idylls, og “The j mótmælanlegt> aö landbúnaður-
Wmdow 114 Trums,” vöktu og inner j kreppu ^ þefir veriS,
'wu á þann hátt jþátttakendur I • einkum síðan stríðinu lauk. AS
vlndsældum þeim, er þær bækurjslíkt sé að kenna áhugaleysi og
höfðu notið. Ef Barrie Idylls hefði eymdarhætti íslenzkra bænda mun
komið út á eftir bókum þeirra
Ian Maclaren og Crocketts er
engan veginn víst hýernig saga
þeirra bóka hefði oroið.
Það ætlaði ekki að verða auð-
velt fyrir Barrie að fá bók sína
“Idyll’s” gefna út. Bókaútgefend-
urnir vissu ekki hvernig að fólk
þó eigi rétt. í það minsta er síð-
ur ástæða til aS saka bændur um
slíkt nú, en nokkru sinni fyr, því
óhætt mun að fullyrða, að flestir
þeirra hafi gleggri skilning á gildi
ræktunar og annara framfara, nú
en áSur hefir átt sér staS, enda
skiljanlegt, að aukin menning hafi
aukin áhrif í þá átt. Til krepp
FCZEMA
rw nu<-1 j_
Þö gerlr enga til-
Dr. Chaae’s Ointment viB Eczema
og öSrum húBsJúkdSmum. I>aB
jrreBir undir eins alt þeaskonar. Ein
aekja til reynslu af Dr. Chase's Oiret-
ment send frl gegn 2c frlmerki, ef
-afn Þeesa blaBs er nefnt. ÍOc. askj-
»n f ðllum lyfjabúBum, eBa frá. Ed-
wuineon. Mntes * Co.. l<td., Toronto.
mundi taka nýbreytpi þeirri f|Unnar og kyrstöðunnar liggja því
aðrar orsakir. Að rekja þær til
hlítar yrði of langt mál hér, og skal
því aS eins á nokkur aðalatriði
minst. Fólksfækkun log skortur
á vinnuafli í sveitunum, á hér mik-
inn hlut að máli, en að fólkiS hef-
ir svo mjög streymt úr sveitum til
sjávar stafar meðal annars af því,
að landbúnaðurinn hefir eigi þol-
að samkepnina, þ.e. eigi getað yf-
irboðið aðra a UppboSi vinnunn-
ar. Þetta hefir hann aS vísu gert
sum árin sér til stórtjóns, en slíkt
getur eigi til lengdar gengið, og
hafa því flestir bændur hætt við
það. í rauninni, er þetta ekki meg-
inorsök kreppunnar, heldur er hún
að 'sumu leyti af sömu rót runnin,
og hún er sú, að hlutfallið milli
tekna og tilkostnaSar hjá landbún-
aðarmönnum hefir raskast og
orðið stórum óhagstæSgra en var,
t. d. fyrir striðiS. Arin 1918 og
19 var ]>etta hlutfall að vísu biænd-
um hagstætt, en sá hagnaður sem
af því leiddi, fór algerlega í harð-
indakostnað áriS 1920, alt of víða
beinhnis, en þo miklu viSar óbein-
linis, þ.e.a.s i hin gífurlegu verka-
laun og fæðiskostnaS sumarið
1920, þegar verkalaun voru 6 og
7 föld við það, sem var fyrir
stríðið og hlutfallsleg verðhækkun
á sumum nauðsynjavörum er-
Jendum. Þegar íafurðir bænda
féllu jafnframt stórlega í verði,
var eigi góðs að vænta.
Siðan hefir líka svo til gengið,
þar til helst nú á þessu ári, að’
tekjur bœnda hafa illa svarað til
kostnaðar. Að eigi hefir af hlot-
ist bein og stórkostleg afturför,
má helst þakka þeirri gæfu, aS
þessi síðustu ár hafa víða um
land verið sérlega góð ár að tíðar-
fari til, og því eigi þurft eins mik-
ið fólkshald til heyöflunar eins og
arinars er venjulegt. Að engi
mánna standi meira og minna í
sinu, er að vísu eigi gott, en svo
hefir það orðið að vera víða hvar.
Sumir hakla því fram, að aðal-
orsök þess, hve landbúnaðurinn
standi illa að vígi nú, sé sú, að
bæradurl hafi engan aðgang haft
að^ lánsfé. Þetta tel eg eigi rétt,
því aðalorsökin er hitt, eins og að
framan greinir, hve framleiðslu-
vörur bænda hafa verið í lágu
verði, boriS saman við tilkostnað.
ftitt er rétt, að skortur á lánsfé
j hefir 'komið bændum illa á þess-
skozkum bókmentum, svo hver
á fætur öðrum end-
ursendu Barrie handritið. Söguna
um stríð það alt, segir Barrie í bók
sinni “Margaret Ogilvy” þar far
ast honum þannig orð: “Ekkert
þekt tímarit var fáanlegt til þess
að birta frásöguna um fátæ*ct
fátæklinganna í landi mínu. Crt-
gefendurnir, skozkir og enskír
neituðu að prenta handrit mín, þó
þeir fengju þau fyrir ekki neitt.
Það var ekki við það komandi að
þeir litu við þeim undir nokkrum
kringumstæðum. Menn virtust
hafa skömm á öllu sem skozkt var.
Að síðustu komst eg í samiband
við ritstjóra, sem varð til að gefa
bækur mínar út, og hann átti líka
mikinn þátt í því að eg lagði rit-
störf fyrir mig, en móðir hans með
efni bókanna.
Þégar “Idylls” kom út varð hún
til þess, að lyfta Ihöfundinum upp
í æðsta veldi listar hans. Bókin
varð til þess að vekja eftirtekt a
þeim fátæku og umhyggu manna
fyrir þeim og kom mönnum af
stað til þess að rita lýsingar ð
einkennum Skota og dró fram 1
ljósið menn með mismunandi hæfi
leika, sem í held sinni voru nefnd-
ir höfundar Kailyard stefnunnar.
Kailyard er nú yfirgefinn og
merkisberar þeirrar stefnu horfn
ir. Bókin, sem viðurkent er að sé
hornsteinn þess skóla hvílir á
sinni fornu frægð, og hann sem
ritaði hana varð eins forviða á
ákafa þeim, sem fólk yfirleitt
sýndi með að kaupa og lesa þess-
ar sveitasögur, eins og fólkið, sem
---r _________ f
greiðari aðgang, en raun hefir á
orðið.
Hins vegar er það nokkurn veg-
inn víst, að það hefSi eigi alment
baft eins bollar aflqiöingar og
margur heldur, að miklu lánsfé
hefði verið hleypt inn í landbún-
aðinn á síðustu árum.
Til þess að slíkt sé heppilegt,
þarf hagstæöari tíma, og vonirn-
ar benda frekar í þá átt, að þeir
tímar fara í hönd, en þar er þó að
eins um vonir aS ræða. Að jarS-
rækt og aðrar framfarir á sviði
búnaðarins hafa verið svo hæg-
fara á síðustu árum, á því eigi
aðallega rót sína aS rekja til skorts
á lánsfé, eigi heldur til hugaleysis
bænda, heldur fyrst og fremst til
þess, hve búreksturinn hefir yfir
Samkomuhús ætla að Ibyggja l
samlögum templarar og U. M. F,
Akureyrar. Það á að standa vestan
megin Hafnarstrætis, skamt utan
við hús Arthurs Gook Húsið á að
verða 14x24 álnir að stærð og 3
hæðir. Efsta hæð verður nær öll
samkomusalur er þessi tvö félög
nota til fundahalda sinna og sam
kvæma. Á miðhæðinni verður íbúð
umsjónarmanns hússins og veit-
ingasala. Á neðstu hæð verður
ibaðhús, sem félögin ætla að opna
til almennra nota bæjarbúa og er
þess vænst að menn vilji láta
baðast. Þá verður þar og verk-
stofa fyrir tréskurðarnámsskeið
og annað þess háttar. Loks verður
þar íþróttasalur. Bæði félögin áttu
íeitt 'boriö sig illa. Ef umbæturn-1 nokkurn sjóð. Sjóður U. M. F. A.
ar borguðu sig fljótar og betur, en
raun hefi rveriS á undanfarið, þá
mundi þeim fleygja fram, því þaÖ
er getan hagsmunavonin á þessu
sviÖi, sem er miklu takmarkaðri
en vilji og umbótalöngun bænd
anna.
Sé til þess litið, sem af mörg-
um er mikið um rætt, hvað hið
opinbera eigi helst aS gera land-
búnaÖinum til viðreisnar, þá tel
eg það einkum þetta:
1. Að þing og stjórn vinni og
láti vinna kappsamlega aS því, að
bæta markaðsskilyrSi fyrir land-
búnaðarvörur, einkum aSalvöruna,
kjötið, og horfi eigi i, ef nauðsyn
ber til, að kaupa eSa leigja kæli-
skip, ef útlit er gott með aS flytja
þannig út.
2. AS það sé trygt, að bændur
eigi hagfeldan aðgang að lánsfé,
einkum til umbóta, svo sem jarS-
ræktar, girSinga, bygginga o. fl.
3. Að jarðræktarlögunum verði
rækilega fylgt, og styrkur til Bún-
aðarfélags íslands éigi rýrður um
of.
Hér er eigi um neitt nýtt að
ræða, því um alt þetta hefir veriS
ritað og rætt, þó til framkvæmd-
anna sé litið komiS, enda eigi nemá
að sumu leyti að vænta. En það
sem mér virðist mest á skorta, er
þaS að menn taki þessi atriSi eigi
í réttri röð. Eg legg langmesta á-
herslu á hið fyrsta, því alt sem
þar vinst á, er hreinastur og hag-
feldastur gróSi.
Hagræðið, sem því. fylgir að fá
verður eigi haldgott, ef búreksD’
urinn ber sig illa. Því er eigi aS
leyna, að á yfirstandandi ári má
verð búsafurða teljast sæmilegt, þó
eigi nái neinum samanburði við
þaS, sem bændur nágrannalandanna
hafa að segja. Þá má því bet-
ur, ef duga skal, og útgjöldin þau
sem miSa að því að greiða fyrir
markaðsvörum bænda má allra
gjalda sízt spara.
/. P.—Vörður.
Frá Islandi.
lýst var í sögunum.
Barrie sjálfur sagði og skilið
við Kailyard skólann og fór tll
Lundúna, þar sem hann gjörðist
Ieikritahöfundur. Bókmentahæfi-
leikar hans eru nálega óviðjafn-
anlegir, og hann virðist njóta sín
eins vel* á meðal þeirra glæsileg-
ustu í félagslífinu í Lundúnum
raun út i biAinn 0g þeirra er í sáruistu fátækt böa,
a meðal oþroskaðra barna og af-
burða spekinga. Áður en hann fór
að fást vfð leikritagerð, Iýstí
'hann yfir því að aldrei í sögu
þjóðarinnar hefði þáð svið bók-
Frá Heilsuhælisfélaginu. Stjórn
og framkvæmdanefnd félagsins
héldu sameiginlegan fund með ser
á mánudaginn var; Framkvæmda-
nefndin skýrði frá störfum sínum.
Hafði hún skift með sér verkum
við fjársöfnun og félagaskráningu
í bænum. Ennfremur hafði hún
undirbúið samlskonar fjársöfnun
í sveitum. í bænum höfðu safnast
um 18.500 kr., þegar með er talin
rausnargjöf þeirra hjóna, Jakobs
Karlssonar ogkonu hans. Þá höfðu
Saunbæjarhreppsbúar brugðið við,
stofnað deild með yfir 300 félags-
miönnum og safnað um 1600 kr.
Alls er félagatala orðin 1500. Fjár-
söifnun er ekki lokið á þessum um-
ræddu stöðum og er í byrjun ann-
arsstaðar. Formaður skýrði fra
því, að málið hefði verið undlr-
'búið í hendur þingsins með rök-
studdu erindi og símskeytum og
eru undirtektir ýmissa einstakra
þingmanna góðar. Þá skýrði hann
frá því, að stjórnin hefið afráð-
ið að sækja um fjárveitingu til
sýslu- og bæjarsjóðs hér norðan-
lands. Var slíkt bréf lagt fram á
fundinum 0g samþykt. “Á fundin-
um mætti stjórn “Heilsuhælis-
sjóðs Norðurlands,” og lýsti yfir
samkvæmt áður gerðu samkomu-
lagi um leið og Heilsuhælisfélag-
ið var stofnað, að Heilsuhælis-
sjóður sá, sem isafnast hefir undir
umsjón “Sambánds norðlenskra
kvenna” skuli hér eftir falla und-
ir umráð Heilsuhælisfélagsins og
útiborgast til stjórnar félagsins
kvenær sem krafist er, jþó ekki
fyrri en byrjað verður að reisa
hið fyrirhugaða heilsuhæli.”
á með vorinu að verða orðinn
8000 kr. Sjóður templara er 12000.
Bæði félögin safna iþvd, sem til
vantar, með lánum og fjárfram-
lögum innan sinna vébanda. Á
næst síðasta fundi U. M. F. A.
lánuðu félagsmenn 10 þús. kr. og
gáfu 2000 til byggingarinnar. Lán
in eiga að endurgreiðast á næstu
10 árum og standa með 5% vöxt-
um. Húsið á að kosta 47 þús. kr.
Oddfellows og Verslunarmanna-
fél. Ak. ætla að byggja hús í sam-
lögum á gatnamótum Oddeyrar-
og Brekkugötu. Hús (þetta verður
funda- og samkvæmishús þessara
félaga. Að öðru leyti er blaðinu
ókunnugt um skipulag þess. Fer
nú að sneiðast um tekjur Sam-
komuhúss bæjarins.
Ný kvikmyndahús. Á bæjar-
stjórnarfundi þriðjudaginn 3. þ.
m. voru veitt tvð leyfi til þess að
setja upp kvikmyndahús ,hér í
bænum. önnur leyfisbeiðnin var
frá félagi, sem nefnist “Nýja Bíó”
og voru undirritaðir Jón Þór mál-
ari, Aðalsteinn Tryggvason raf-
yrki og Jón Sigurðsson mynda-
smiður. OEIinir leyfiabeiðendur
voru Anton Jórvsson útgerðar-
maður, Einar J. Reynis verslunar-
maður og Páll Skúlason kaupm.
Dagur 12. marz 1925.
. Höfðinglegar gjafir. Þau hjón

Lofsöngur vorsins.
Eftir borstein M. Borgfjörð.
Nú voriö er komið meö líf og sólar ljós,
Til lífsins aftur fögur blómin kallar;
Á balanum græna rís bjartleit lilju rós,
'Og bjarkir nýjum skrúöa klæðast allar.
í gilinu djúpa, þars lækjar bunar lind,
í laufi þýtur grjálsi morgunsvalinn,
En glóandi rööull gyllir jökultind
Og geisla skini hellir yfir dalinn.
Og hugglöðu dýrin svo líþurt bregða’ á leik,
En lág^ við jörðu ormar flatir skríða;
Og flest elskar lífið, sem fara vill á kreik,
Og flest vill sínum eigin lögum hiýða.
Ó, hve það er inndælt, er fugla skarinn frjáls
Með fjaðra þyt um hreina loftið svífur;
Og sjónin er betri, en sagnir heilar máls,
Því sjónin, betur anda mannsins hrífur.
Og bjartur og fagur er náðar himin hreinn,
Und hverjum allar lífsins traddir kvaka.
En maðurinn—hann er óánægtður einn
Og almættinu finnur margt til saka.
næg lán og styrk til jarSabóta, Einar iStefánlsson skipstjóri 0g
Rósa kona hans gáfu 1000 kr. 1
Heilsuhælissjóðinn. Sonur og
stjúpsonur þeirra Magnús Aðal-
steinsson frá Grund gaf sömuleið-
is 1000 kr.
Slys. Húsfreyjan í Kaupangi,
Ingibjörg Sölvadóttir fótibrotnaði
í gærkvðldi. Hún var á leið frá
Akureyri heim til sín, er hestur
féll með hana, og hlauist af þvl
slys þetta.
Látnir eru nýlega hér 1 Ibænum
Gunnar sonur Antons Tómassonar
sjómanns hér í bænum, 18 ára
gamall, Viktor Magnússon stýri-
maður og Kristján Guðmundsson
áður sótari hér í bænum, rúmlega-
fimtugur að aldri. Tveir hinir fyr-
nefndu dóu úr berklaleiki.
mentanna boðið jafnmikil og góð um árum, þ.ví víst hefði margur
Ágætt Nýtt Meðal Við Hjarta-
og Maga-sjúkdómum.
Iiæknar ine!i nmrgra ára æfinsni,
segja það iimlnrsamiegrt. hve
skjótan bata það veiti.
Lesendur þéssarar auglýslngar
munu standa undrandi yfir þv, hve
skjútt meBal þetta læknar. Hafi
iæknir yðar ekki ráBlaxt yBnr þafi,
þá skuluð þér fara strax til lyfsalans.
MeSaliB heitir Nugu-Tone. þaB er
ljúft aBgöngu og mánaSarskerfur
koetar aB eins. $1.00. fa8 er alveg
étrúlegrt hve skjótan bata meSal
þetta veitir. Ekkert meBal til, sem
betra er vifi hjantasjúkdórnum, stlí'u,
meltingarleysi og höfuBverk. Ef þér
Þjáist af svefnleysi' þá er meBal þetta j
hiB allra beata. —1 FramleiBendur
Nuga-Tone. þekkja mefiáliB svo vel.
að þeir hafa faliB öllum lyfsölum að
ábyrgjast þaB og skila peningum aft-
ur, sé fólk ekki ánægt.
Bréf úr Húnavatnssýslu.
Að kvöldi 28. febrúar 1924 urðu
skjót veðrabrigði. Veður hafði
hafði verið milt og gott framan
af deginum. Um miðjan daginn fór
veður að kólna og eftir 2 klst.
skall á norðangarður með 14>—16
stiga frosti og bálviðri.
Margir voru á ferð þessa daga
til og frá Blönduósi. Sýslufundur
stóð þar yfir þá viku og ýmislegt
var þar til mannfagnaðar þessa
dagana.
Mörgum varð því hverft við,
þegar veðrið skall á svo snögglega.
Heimilin víða mannfá og fé al-
staða úti og vitanlegt að margir
voru á ferðinni.
ÞÓ urðu eigi önriur tíðindi af
völdum þessa veðurs, en að nærri
lá, að norðanpóstur yrði úti á
Vatnsskarði. Vion var á honum
til Blönduóss þetta sama kvöld,
fimtudagskvöldið, en svo liðu
næstu tveir dagar að póstur kom
ekki. Var þá sjáanlegt að þetta
var ekki einleikið og á sunnudags-
morgun var sendur maður af
Blönduósi, til þess að vita, hvað
pósti liði. Hafði þá frést að hann
hafði lagt á stað frá Víðimýrl a
fimtudag kl. 3 e. m.
■Sendimaður mætti pósti í Ból-
staðarhlíð. Hafði veðrið skollið á
hann, þegar skamt var komið upp
á fjallið. Engin leið var að halða
hestunum á veginum, enda var
póstur einn og veðrið á hlið þeg-
ar vestar dró. Hrakti hestana und-
anveðrinu og póstur hefir senni-
lega mist réttar áttir. Er skemst ai
að segja, að eftir mikla hrakninga
þar á fjallinu komst hann loks kl.
3 e. m. daginn eftir ofan að Skotta
stöðum, sem er bær framarlega í
Svartárdal. Hafði hann þá týnt frá
sér hestunum, fundust jþeir þó
næsta dag nema einn, sem konut
aftur norður að Víðimýri. Sjálfur
var póstur nokxuð kalinn á andliti
á höndum og fótum og mjög þjak-
aður.
Margur spyr nú eflaust: Því var
ekki sent fyr til að leita að pósíi?
Ástæðan er í fæstum orðum sú, að
engin símstöð er á allri póstleið-
inni frá Akureyri til Blönduóss.
Póstur lagið á réttum tíma af
stað frá Akureyri, en ekki þótli
ástæða til að undrast um hann,
jþó hann kæmi ekki til Blöndóss
fimtud. og föstudaginn. Þótti
sennilegt, að hann hefði ekki ver-
ið lagður á stað frá Víðimýri a
fimtudagskvöldið þegar veðrið
skall á og setið þar jafnvel um
kyrt á föstudaginn því allan þann
dag var hið mesta harðviðri og
stórhríð á fjöllum uppi.
Ef símastöð hefði verið á Víði
mýri og í Bólstaðarh'líð, ihefði
strax mátt vita hvenær póstur
lagði af stað frá Víðimýri og
hefðu menn úr Svartárdal getað
komið til móts við hann þegar a
fimtudagskvöldið. Því auðvitað
mátti ætla honum tiímann yfir
fjallið og að honum liðnum hefði
strax verið sent.
Er það ekki í fyrsta skifti sem
símaleysið á póstleiðinni að norð-
kn hefir verið nærri því að valda
slysi.
“'Er iskemst til að minnast, er
Kristján norðanpóstur var nær
orðinn úti á Vatnsskarði g tveir
menn, sem með hOnum voru. Vilt-
ist þá fylgdarmaðurinn frá Krist-
jáni og komst við illan leik eftlr
nær sólarhrings villu ofan að
Hvammi í Svarárdal, sem er næstl
■bær fyrir framan Skottastaði.
Sjálfur stóð Kristján og hinr.
maðurinn yfir hestunum heila
nótt í stórhríðinni.
Á 10 síðastl. árum hefir auk
þessa iþrisvar verið komið að því
að menn yrðu úti á'Vatnsskarði.
Fjallvegur þessi er ekki hár, en
hið mesta veðraibæli, veðurstaða
mjög breytileg og á engu að átta
sig í dimmviðrinu, enda aldrei ver-
ið hirt um að várða veginn fyrlr
vegfarendur.
Má það furðu gegna, þegar þess
er gætt hve ábyrgðarmikið starf
póstanna er, þar sem þeim er, auk
peninga og póstflutnings, oft trú-
að fyrir mannslífum, hve lítið hefir
verið gert fil þess að* bæta póst-
leiðina og gera hana ratfærari.
Þegar síminn var lagður 1905
virtist flest mæla með því að hann
lægi sem víðast með póstleiðirini
eins og hún liggur nú eða ætlast
er tií hún liggi í framtíðinni. Úl
af þvi var þó víða ibrugðið og lín-
an í þess stað lögð yfir háa fja.ll-
garða og sjaldfarna svo sem Kol-
ugafjall á leiðinni frá Blðnduósl
til Sauðárkróks og svo norður yfra*
Heljardalsheiði, sem mun liggja
2—3000 fet yfir sjó og er megin-
hluta ársins ein snjó- og jöíku’-
breiða.
Við þetta vanst það að línan
varð styttri, en á hinn bóginn er
á það að líta, að simslit eru mjög
tíð á þessum fjallvegum og kostn-
aðarsamar aðgerðir. Með því að
leggja línuna yfir Kolugafjall
vanst það, að Sauðárkrókur fékk
símasamband lítið eitt fyr en orð-
ið hefði ef línan hefði verið lögð
með póstleiðinni noður Stóra-
Vatnsskarð um Bólstaðarhlíð og
Víðimýri og aukalína frá Víðimýri
til Sauðárkróks, en vegna þess að
línan var svo lögð fór meginhluti
Austur-lHúnavatnssýslu og na-
lega ðll Skagafjarðarsýsla utan
Sauðárkróks á mis við símasam-
bandið um óákveðinn tíma.
Ef landsímastjórinn hefði verið
kunnugri, en hann var þá, hefðl
síminn eflaust aldrei verið lagður
þannig. Sendi- og trúnaðarmenn
stjórnarinnar hafa líklega verið
helst til talhlýðnir við kaupmenn
á Saukárkróki. í “frjálsri sam-
kepni” hafa þeir þar beitt fram-
sýni sinni og góðhug giftusam-
lega fyrir landslýðinn.
Forberg lansímastjóri, sem er
talinn duglegur og réttsýnn em-
bættismaður, sá fljótt, er hann
fór að kynnast betur staðháttum,
hve hér hafði verið misráðið og
hefir jafnan verið hlyntur síma-
línu frá Blönduósi um Bólstaðar-
ihlíð og norður Stóra-Vatnsskarð.
í 19 ár erum við vestan og aust-
an fjalls samt búnir að bíða með
þögn og þolinmæði eftir isímanum,
sem við illu heilli fórum á mis við
1906. Mun nú flestum finnast að
nógu lengi sé beðið. Á þingi 1923
var loks veitt fé á fjárlögunum
til þessarar línu, “en þegar átti
til að taka, tómhljóð var í skúff-
unni.”
Það er nú komið svo, að þó
þingið veiti fé til verklegra fram-
kvæmda með fjárlögum, þá er
engin trygging eða visst fyrir því
að það fé verði nokkurntíma
greitt.
Við, sem búum vestan og aust-
an Vatnsskarðs, spyrjum í ein-
feldni okkar: Er fjárhagurinn 1
raun og veru svo þröngur, að ekkl
sé hægt að leggja hinn lögákveðna
síma nbrður Stóra/Vatnsskarð
þegar á þessu ári?*Eða eigum við
að bíða í önnur 19 ár eftir síma-
samlbandi? Eigum við að bíða eftir
því, að ef til vill næsta vetur frétt-
ist að nú hafi norðanpóstur orðið
úti á Stóra-Vatnsskarði, af þvl
hann hafði enga símastaura eða
vegavörður sér til leiðbeiningar.
B. St. Dagur 19. marz.
SUM AR
EXCURSIONS
I SUMAR-FRÍINU ,TZ7T<£
AUSTUR CANADA
VESTUR AD HAFI
»72
Vanoouvei1, Victoria
og annara staða frá
Winni|>eg og hcixnl.
Á þessari leið sjáið
þcr Banff, Lake I/Ouis
og Emeralti I.ake
Með járnbraut alla leið
eða braut og vötnum.
Canadian Pacific Gufuskip
Erá Fort William oða Port
Vrtliur Miðvd. og IjaugtL
til Port McNiooU, og I ’imtd
tJl Owen Sonnd.
pRJÁR IíESTÍR DAGLEGA FRÁ IIAI I TII/ IIAFS
innibindur Trans-Canada Limited
Hina skrautlegu Svefnvagna-lest, (fyrsta lest 19. maí)