Lögberg - 18.06.1925, Blaðsíða 5

LÖGBERG, MMTULAGINN, 18. JÚNÍ. 1925.
Bfe. 5
BEIÐ BANA AF BIFREIÐARSLYSI
. I 1111

■ 1. ■
■ i §1 i |l|

Wilmar Pétur Thorwaldson.
Wilmar Pétur Thor-
waldson
Skriíað af föður hans og fyrir hönd
móSur, systkina hins látna sonar og
bró'öur.
Um leiS og vi8 biöjum Lögberg
aö flytja skyldmennum og vinum
Ijósmynd þá, er síöast haföi veriö tek-
in af þessum nýlátna vini okkar,
leyfum viö okkur einnig aö biöja
blaðið aö flytja nokkur orö' um líf
hans, dauða, og sumt þaö, sem ó-
hjáJtvæmilega vefst inn i þá harma-
sögu, og snertir okkur, sem nú
syrgjum.
Um líf hans er ekki hægt að fjöl-
yröa, það náöi að eins yfir barns- og
ungdómsárin o'g upp að þroska-aldr-
inum, og má því helzt líkja því við
hvítt og óatað pappírsblaö, sem lítiö
hafði verið skrifað á, og það, sem
var á það skrifað, var sumt
gáta þeim, sem Iásu.
Hann var fædduí á Akra, N. Dak.
19. júlí 1892, og andaðist í Los Ang-
eles, Cak, 8. maí 1925. Hann ójst
upp hjá okkur foreldrum sínum að
Akra, gekk á barnaskólann þar og á
aðra hærri skóla á tímabilinu, en
vann hjá okkur sem oftast við alls-
konar bústörf. Hann hafði fæðst
með lyndiseinkenni svo augljóslega
i samræmi hvert við annað, að ekki
munu finnast menn á hverju strái,
sem eru gæddir eins miklu samrærni
í öllu því, sem gjörir menn yfir höf-
uð það, sem mqð sanni má kalla
góða menn. Engum gat dulist, við
kynni við hann, hans viðkvæma og
milda hjarta. Hreini og göfugi
hugsunarháttur, þýða og viðfeldm
lund, varúð í orðum, trúmenska við
skylduf, sjálfsafneitun, greiðasemi
og íórnfýsi við aðra, glaðlyndi, jafn-
lyndi og stilling. Að útliti var hann
fríður og um leið vel vaxinn og
karlmannlegur, yfir 6 fet á hæð og
þrekinn, vigtaði yfir 200 pund, og
hafði mikið meira en meðalmanns
líkamsburði; var ljósjarpur á hár
og hafði fagran andlits lit; var jafn-
an hæglátur og orðfár, en orð hans
hin fáu meintu því meira; gekk hægt
og stillilega að öllu verki, en vann
alt vel, fyrir verklægni og skarpa
útsjón. Las oft, er aðrir hjöluðu,
en var jafnan manna fljótástur til
liðs, ef á lá, hver sem í hlut átti.
Vorið 1918, er Bandaríkin höfðu
gengið i stríðið, var hann. og Ólaf-
ur, yngsti bróðir hans, þeir einu af
börnum okkar, sem eftir voru heima
hjá okkur, og var Ólafur þá um vor-
ið tekinn til að fara i herinn. Okk-
ur féll það öllum sárt, en ekki mun
Wilmar hafa tekið það léttast, og
mjög bráðum bauð hann sig sem
sjálfboði í herinn líka, þvi, eins og
hann sagði: “Mér er eí*ki vandara
um, en yngri bróður mínum, sem
þarf nú að leggja líf sitt í hættu.”
Aldrei fór hann þó austur yfir haf-
ið, en vann sem aðstoðarmaður við
heræfingar i Bandaríkjunum til
stríðsloka. Að striðinu loknu komu
þeir báðir til baka heilir á húfi fyrár
guðs miskunn, sem við fögnuðum
mjög ýfir. — Það voru döpur tíma-
mót í lífi okkar for'eldranna, er báð-
ir bræðurnir lögðu á stað í stríðið,
og við þá skilin eftir alein, þar öll
hin börnin voru áður farin út í
heiminn, og við bæði eins, einkum
þó móðir þeirra, með ótt hnignandi
heilsu, enda félst okkur þá hugur og
við gáfum upp búskap það vor.
—Gekk Wilmar svo, er hann kom
aftur, á skóla eitt tímabil, en byrj-
aði að vinna í félagi við bræður
sina við bifreiðtasölu og aðgjörðir
í Cavalier og Walhalla, N. Dak., og
hélt því starfi áfram þar til haustið
1922.
Haustið 1921 höfðum við foreldr-
ráð-! ar hans ráðist í að fara til Californ-
ia, þar heilsa okkar, einkum hennar,
var þá mjög bág og augljóst var, að
vetrarkuldinn óg stormurinn í N,-
Dak. höfðu mjög ill áhlif á hana.
Og er við eftir vetrarveru í Cali-|eg þá er lesa að virða mér til vork-
Og nú, þegár Wilmar var farinn,
greip mig svo sterk hvöt að skrifa
þeim, að eg settist niður við að
skrifa. Þess háttar bréf verða ekki
skrifuð í. flýti, eins og flestir munu
kannast við; maður hikar við hvert
orð og verður seint viss um, að
orðin séu þau réttu og eigi við, og
viðkvæmar tilfinningar hrífa mann.
Eg var enn að leitast við að húa
hugsanir mínar í viðunanlegan bún-
ing, er skeyti kom til mín um að
Wilmar hefði meiðst, og eg beðinn
að koma á tiltekið sjúkrahús í bæn-
um, þar sem hann væri nú. Eftir
um 30 mínútur var eg Tcominn þang-
að og var Jennie dóttir okkar þar
þá, líka önnur hjúkrunarkona, og
tveir læknar, og var Wilmar þá ný-
látinn.
Margoft áður hafði eg verið í
nærveru við aðfarir dauðans, undir
allslags kringumstæðum, en aldrei
áður vissi eg hann hafa verið eins
fyrirvara- og miskunnarlausan eins
og í þetta skifti. Engum manni er
möguelgt að gjöra sér nokkra grein
fyrir, hvaða óskapa Ráfrþt rís upp
í huga syrgjandi föður við svona
lagað tilfelli, eins og eg stót^ nú aug-
liti til auglitis við. Hjartað barðist,
taugar og vöðvar titfuðu og hugur-
inn flaug í ofboði fálmandi eftir
einhverju, sem stuðst yrði við cg
veitti frið og huggun, og fyndist
ekkert, lá ekki fyrir annað en að
hníga í bráð niður i vonlausa sorg
og örvænting. Eg fann á augna-
blikinu hvað bezt hefði verið, það
var að mega hniga þar dauður niður
ur sjálfur líka. En fyrir Guðs misk-
unn fann eg líka aðra huggun, sem
eg greip við strax, og við hana hefi.
eg haldið dauðahaldi síðan. Þetta
elskaða barn, sem eg sá þarna
liðið lík, hafði lifað allan sinn aldur
í sambúð við mig. Eg hafði ^ áður
reynt að lesa það ofan í kjölinn, og
eg hafði fyrir löngu sannfærst um,
að í þvi yfirgnæfði alt það, sem al-
ment er kallað “dygðir”, en samtím-
is hafði eg nokkurn ótta fyrir, að
það gæti. þrátt fyrir það, verið, ef
til vildi, hðst til yerjufátt á leiðinni
gegn um lífið, þar sem ferðast þarf
með svo mörgum misyndis og vond-
um samferðamönnum, sem gátu, er til
vill ásælst, afvegaleitt, og á ýmsan
hátt misbrúkað það. Og þessi ugg
ur hafði heldur ágerst við þessa
nýju stöðu þess. Gátu ekki illmenni
og bófar ,sem svo mikið er til af,
oft undir fölsku yfirskyni, tekið Ííf
þess, áður hjartalag þess leyfði því
að snerta eitt hár á höfði þeirra?
Nú var allur sá ótti ástæðulaus. Nú
var barnið mltt úr .allri hættu, og nú
hvíldi það rótt hjá guði að eilífu.
Hvort eg hafði rétt til að grípa til
þessarar huggunar, sem hefir dreg-
ið svo mikið úr sorg minni, er guðs
eins, en ekki manna, að dæma um.
Að eg hefi eytt svo mörgum orð-
um um minar eigin tilfinningar, bið
var þar, og talaði ekki langa en
mjög vel orðaða ræðu, helst þess
efnis, að hvetja þá, sem við voru
staddir, að gjörast stríðsmenn Krists,
hinu góða málefni til eflingar, í
hans nafni og í minningu um þenn-
an fallna liðsmann. Sólósöngur og
Píanó spil fór fram bæði fyrir og á
eftir ræðunni, og var í bæði skiftin
mjög hugðnæmt. Yfir það heila tek-
ið var öll athöfnin í útfararsalnum
mjög skipuleg og viðeigandi. Þeg-
ar likfylgdin fór á stað til grafreits-
ins voru fjórir lögreglumenn á mót-
orhjólum látnir fara á undan á víxl
og stöðva alla umferð á strætum
þeim, sem farið var eftir, á meðan
líkfylgdin fór fram hjá. Þegar
grafreitinn kom, var kistan lögö á
op grafarinnar til reiðu að falla nið-
ur í steinsteypu kassa, sem fyrst
hafði verið látin ofan i gröfina og
sem var svo hár^ að efrí 1)rún hans,
eða réttara lok hans, var að eins um
tvö fet neðan við yfirborð jarðar og
þar ofan á átti að koma mold og
grænt grastorf efst, jafnt við jörðu.
Kistan var klædd mógráu klæði og
bar sama lit sem föt þau, er líkið var
í, o% blómum öllum var hlaðið um-
hverfis. Athöfn öll var þar hin sama
og vanalegt er, og þar að auki skot-
ið yfir gröfinni að hermanna sið af
American Legion, sem Wilmar var
félagi í. Gröf hans er No. 6 í Victory
Plat Nr. 540 í Forest Lawn graf-
reit, sem er bæði stór og prýðileg-
ur og ærnu fé varið árlega til að
passa hann og prýða, svo að hann er
viða eitt blóma haf. »A þeim parti,
sem gröf Wilmars er, má ekki reisa
legsteina, heldur að eins marmara-
plötur jafnar við jörðu, með nöfn-
um á. Á öðrum stöðum eru leg-
steinar, en þykja spilla mjög útliti
og hindra hreinlæti og gjöra pöss-
un erfiðari.
Þannig endar þá þessi vordraum-
ur í lífi okkar ástvina hans. Þeir,
Dodds nýrnapillur eru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt bak-
verk, ihjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllmn lyf-
sölum eða frá The Dodd’s Medi-
cine Comp^ny, Toronto, Canada.
ing siú, sem varð í Evrópu á 18.
öldinni hafði haft geysimikil áhrif
á þær þjóðir og frjálslyndustu
mennirnir höfðu orðið fyrir mikl-
um vortbrigðum út af því hve
skamt þau áhrif náðu. Við höfum]
ástæðu til að spyrja, hvaða áhrif
það hefði haft á Evrópu, ef tals-
menn frjálslyndu stefnunnar á
Englandi og annarsstaðar í Évr-
ópu hefðu látið_, bugast, eða
dregið sig í hlé eftir árið 1815.
Við getum ekki efast um að á
tímabilinu, segjum frá 1815<—1848
að ljósblikan, sem þeir sáu koma
vestan yfir Atlantshaf var Ijósið,
sem glæddi vonina i hjörtum frels-
is vinanna um alla Evrópu.
Á þessu tímabili voru innflytj-
íornia afréðum að fara ekki til baka
til N. D. í bráð, en ásettum okkuur
að mynda okkur heimili í Los Ang-
els, sagði Wilmar upp félagsskapn-
um við bræður sína, til að geta far-
ið til Californa og verið okkuy til
liðs.
Frá því er hann kom hér fyrst,
virtist að hann una hag sínum hið
bezta, varð fljótt kunnugur öllum
lifnaðarháttum hér, eftir fárra
mánaða dvöl þekti hann alla króka
og kima þessa bæjar, og lét oft i
ljós aðdáun sína yfir náttúruein-
kennum þessa ríkis, svo sem blíð-
viðri, hafi, fjöllum og fjölbreyttum
jarðargróða; dáðist líka að hinum
margvislegu mannvirkjum, sem eru
hér fleiri og fullkomnari, en hann
hafði áður átt kost á að þekkja.
Hann virtist að eiga hér heima frá
fyrstu, og ávann sér álit og vin-
sældir, hvar sem leið hans lá. Vann
fyrst við að koma upp húsi okkar
hér, og við húsagjörð með öðrum;
var bifreiðastjóri um tíma, og vann
við ýms önnur störf, þar til síðla
næstliðið sumar, áð hann gekk í lög-
regjulið þessa bæjar, fyrst á skóla
um þrjá mánuði, til undirbúnings
við það starf, og eftir það sem full-
gildur lögregluþjónn, eftir að hafa
gengið undir próf og fengið ágætis
vitnisburð. — Vinnutími hans við
það starf frá byrjun, var frá kl. 2
til 10 að morgni, dag þvern, og vana-
lega var hann kominn heim til okk-
ar frá vinnu kl. 11 f.h., og svaf svo
hér heima meira og minna eftir mið-
dagsverð, og einnig fyrri part næt-
! ur. — Þennan okkar sorgardag kom
hann heim að vanda laust fyrir
miðjan dag, klæddi sig úr einkenn-
isfötunum, þvoði sér, tók á sig
unnar. Um tilfinningar annara skyld-
menna og vina er eg síður fær um
að dæma, en giska á að þær séu svip-
aðar minum. Og blessuð vanheila
móðir hans, sem var heima i húsi
okkar og vissi ekkert um, hvað skeð
hafði. Hún, sem hafði elskað þenn-
an son sinn svo mikið; hafði dag-
lega upp á síðkastið notið hjálpar
hans, hafði af honum og með hans
aðstoð verið færð úr stað í stað
henni til þæginda, hafði verið hug-
hreyst og á allan hátt af honum
glödd, við hvert tækifæri. Mundi
hún afbera þessa sorg? i
Og systkini hans öll, sem líka elsk-
uðu þennan góða bróður sinn, alt frá
barnsaldri hans, svo heitt og inni-
lega hvílík sorg fyrif þau!
Með þetta í huga reikuðum við
Jennie dóttir okkar út úr sjúkrahús-
inu og yfir á lögreglustöðina, sem
var þar nærri, fundum þar að máli
yfirmann Wilmars í lögreglunni, sem
tók okkur eins vel einsog bezti bróð'-
ir hefði getað gjört, hughreysti okk-
ur, ráðlagði okkur,- og bauð okkur
að láta lögregludeild þá, er Wilmar
vann i, taka að sér allar ráðstafanir
viðvíkjandi jarðarförinm, en sagði
okkur, að reglur bæjárins væru á
móti því, að útför hans yrði borguð
af bænunt, þar sem hann hefð; ekki
verið í embættiserindum, en sagði.
að það sem gert yrði fyrir okkttr
af lögreglunni, yrði gjört okkur að
kostnaðarlausu. Lét svo flvtja okk-
ur heim. og fór sjálfur með okktir.
Á þriðja degi var rannsókn hald-
in, i útfararstofu þeirri, er lík Wil
mars var búið undir greftrun í, með
dómnefnd, sem átti eftir vitnaleiðslu
að komast að sannleikann um or-
. sakir til slyssins. Nefndjn úrskurð-
mer,
sem syrgja, auk foreldra hans og! endurnir frá Evrópu að mynda hér
þjóðfélag — fjölment, auðugt og
áhrifamikið á meðal allra þjöða,
en á því sama tímalbili átti aftur-
kagt mikið sér stað í Evrópu, ef
það hefði ekki verið fyrir fordæmi
það og áhrif, sem Ameríka hafðt,
þá hefði getað orðið bið á frelsls-
hreifingunum, sem þar áttu sér
stað á tímabilinu frá 1835—1848.
Hin víðáttumikla demokratiska
hreyfing, sem hreif fólk í Evrópu
á vald sitt á síðari helming 19.
aldarinnar hefði máské aldrei náð
að festa rætur ef það hefði ekki
verið fyrir útflutninginn, sem
átti sér stað.
Á tímabili því er eg hefi verið
að minnast, var innflutta fólkið,
sem hingað kom nálega eingöngu
frá Nðrður- og Vestur-<Evrópu
löndunum. útflutningur sá hafði
þau áhrif á hugsunarhátt þeirra
þjóða, að þær-Jögðu eyru sin við
frelsisröddum þeim, sem létu til
sín heyra. 1 þessu landi, með þvi
að efla innflutning þessa fólks til
-Nlorðurríkjanna vár þrælahalds
plágan brotin á bak aftur og þjóð
vor frelsuð frá þeirri vanvirðu.
Þessir norrænu menn, á m&ðal
hverra eru þeir, sem við erum að
minnast hér í dag, hafa. frá því
fyrst að sagan segir okkur frá
þeim, verið toörn frelsisins. Upp-
runnir úr löndum þar sem lofts-
lagið er hart'og kalt, og jarðvegur
er ekki auðugur. höfðu þeir frá
byrjun vanist við harða vinnu og
að fara vel með efni isín. Tilfinri-
ingin fyrir því að eiga löndin
sjálfir — vera sjálfstaððir var rík
frá toyrjun, sem altaf hefir verið
einkenni þess fólks, sem krafðist
viðurkenningar á lýðveldishug-
sjónum sinum. Það þráði bæði
efnalegt og stjórnarfarslegt sjálf-
stæði. Það skildi þörfina á al-
þýðumentun og hefir því ávalt á-
kveðið stutt alþýðuskóla.
Þúsundir norrænna manna i
þessu landi gjörðust sjálíboðar i
við
fjölda skyldmenna og vina, eru syst-
kini hans sjö, af hverjum sex voru
i fjarlægð; þal! öll hafa skrifað okk-
ur, á meðal annars eina setningu.
sem að eins lítill orðamunur er á, en
meiningin hjá öllum hin sama: “Eg
gleðst af því alla æfi, að hafa átt
eins góðan bróður eins og Wilmar
var.”
Systkini hans eru eftir aldri þessi:
Alys Sigríður Jóhannsson. Seattle,
Wash.; Þorvaldur Thorwaldson,
Walhalla, N. Dak.; Björn Thorwald-
son, Cavalier, N. Dak.; ólavía Pál-
ína Shield, Exeter, Cal.; Guðný
Thorbjörg Hjálmars'son, Akra, N.
Dak.; Olafur Kristinn Thorwald-
son, Cavalier, N. Dak^; Jennie El-
isabet Thorwaldson, Los íkngeles,
Cal. ^
Svo þökkum við af hjarta á ný
öllum þeim, sem hafa á ýmsa vegu
hjálpað okkur á þessum okkar sorg-
ijr timum, 0g tökum öll í auðmýkt
við hinn almáttuga guð undir með
séra Hallgrimi:
“Höndin þín, drottinn, hlífi
þá heims eg aöstoð missi.
En nær sem þú mig hirtir hér,
hönd þína eg glaður kvssi.”
þess hefir líka notið sín við jarð-
ræktina og allstaðar hefir
það verið í fylsta máta
mannúðlegt. Þegar eg hugsa um
árangurinn v>g alt það mikla, sem
það hefir komið til leiðár, þá get
eg ekki varist þeirri hugsun að
æðri hönd hafi stýrt því. Það er
hér um eitthvað lífrænt, ákveðið
og varanlegt að ræða, sem eg get
ekki komið öðru vísi orðum að en
nefna það hið mikla varanlega.
Yður hefir verið lánað ósegjan-
lega mikið afl, en yður er jafn-
þýðingar mikil ábyrgð lögð á herð.
ar. Þeirri ábyrgð hafið þér ávalt
reynst trúir. Aflið hafið þér aldrei
gleymt að hreinsa og helga, Og þar
í er falinn hjartapunktur frægðar
þeirrar, sem þér hafið öðlast í lið-
inni tíð og þar í verður hann að
finna í öllu því er þér afkastið i
komandi tíð.
Eg trúi því að í öllu upplýstu
fólki búi ómótstæðilegt afl, isem
knýr það áfram til réttlætis í hugs.
unum, orðum og verkum.
Framtíð Ameríku' með öllu þvl
sem hún á og ann, er nú og verður
um alla tíð, í yðar hendi. Hinar
frjálsu kirkjulegu stofnanir,
menta Og hagfræðismöguleikar,
hinn stjórnarfarslegi réttur og
lagaleg ráðvendni eru verðmæt-
ustu innstæður mannanna. Sá rétt.
ur kemur ekki frá stjórn-
unum. Þeirra varanlegi samistað-
ur er í huga og hjarta alþýðunnar.
Þær fæðast og þroskast í hjarta
föðursins, kærleiks móðurinnar og
trygð barnanna. Þær eru afkvæmi
einlægra uppihaldslausra tilrauna
-sem fram eru lagðar til þess að
byggja upp heimilishelgi og heimili
þjóðar vorrar, þær geta ekki átt
sterkari meðhaldsirienn, en hið
sameiginlega borgarafélag, sem
þér eruð partur af. Þdgar eg virð:
yður fyrir mér og hugsa um það
sem þér eruð og hvað þér hafið
gjört, þá veit eg að í yðar höndum
er þessari þjóð vel toorgið. Þér haf-
ið helgað andlega auðlegð yðar
því toesta. sem þessi þjóð á og þar
er yðar hjarta. Þér hafið svarið
Iandi frelsisins hollustu eið, og
Norðmenn hatfa aldrei torugðist
eiðum sinum.
Ný ljóðabók.
Stígur Thorwaldsottt
Ræða Calvin Coolidge.
Framh. frá 1. tois.
un Ihafði farið að, fá aðgengilega
og ákveðna mynd, þá fór nýr á-
hugi að vaxa hjá nýlendufólkinu
í Bandaríkjunum fyrir því að fá
frændur sína úr Evrópu-löndun-
um til þess að flytja hingað. Þelr
gerðu nokkurs konar herferð þð
án vopna, eða valds. Þetja nýja
land bauð ekki aðeins bætlf efnaleg
kjör, heldur frelsi frá andlegri kug
un og ósjálfstæði, sem þeir óskuðu
af heilum hug að vinir þeirra
mættu njóta. Borgararétturinn í
nýja heiminum meinti annað og
meira en þeir höfðu átt að venjast 1
Látinn er nýlega í Port Arthur,
Dr. G. W. Brown, einn af elstu og
merkustu læknum þeirrar borgar.
* * *
Fylkisþingið í Nova Scotia hefir
verið rofið og nýjar kosningar
fyrirskipaðar, þann 25. þ. m.
gömlu löndunum. Þeir sáu að það
var eitthvað nýtt, sem hinn nýl j borgarastríðinu og ; stríðinu
heimur bauð. Það var vakandi til-! Spánverja og tugir þúsunda í hinu
finning fyrir því, að margar byrð- siðasta alheimsstríði. Þeir sömdu
ar og æfa gömul v.anaþrælkun j sig fljótt og eðlilega að siðum og
væri hér léttári. Hér var hver ein-^ stjórnarfyrirkomulagi Vegsemd
staklingur sinn eiginn hðrra, sinn.! þeirra Ijómar alt í kringum yður
ar eigin gæfu smiður, verndarl! og í kringum minningu hinna
sinnar eigin tignar. Hér var hann t dánu mikilhæfu ættmanna yðar.
frjáls.
Þeir hafa lagt píkinu til fræga
Sparið gegn 4%
t yðar eigin sparistofnun,
innlög yðar draga 4% í vöxtu
og eru trygð af Manitoba-
fylki. Þér getið lagt inn - og
dregið \it peninga alla virka
daga milli klukkan 9 og 6,
en á laugardögum til klukkan
eitt, eða þér getið gert banka-
viðskifti yðar með pósti.
Byrja má reikning
með $1.00—fylkisabyrgð
Province of Manitoba
Savings Office
Cor. Garry St. og Notre Dame
Ave. — 984 Main Street,
WINNIPEG
Ötibú í Brandon og Port. la Prairie.
“Stofnuð til að glæða sparn-
að og vinna að almennings
heill.'’
verkaföt og las blað þess dags, tókjaði, að slysið hefði or$ið af árekstri
dagverð með okkur, og gat þess þájtveggja bifreiða, sem báðar hefðu
við okkur,, að hann ættlaði að taka farið mjög hr^iða ferð, á stræta-
bifreið sina niður í bæ til aðgerðar. ] mótum, þar sem sökum landslags út
Við höfðum reynt að stuðla að því,l sýn fram undan var ekki næg til að
að hann færi að sofa á hans reglu-1 sjá hættuna og afstýra slysinu í
lega tíma; uni það var þó ekkert sagt' tíma. Líka kom í Ijós, að bifreið
í þetta sinn, því út af þv hafði borið Wilmars hafði fengið áreksturinn á
áður, án þess að nokkuð hlytist af. j hliðina og veltst um, hann vcrið tek-,
Hann gekk því út frá okkur, glaður^ inn upp meðvitundarlays og fluttur
og heilbrigður, um kl. 12.30 í síðasta á sjúkrahús, hvar hann dp litlu síð-
skiftið, er við sáum hann lifandi. j ar, án þess að hafa fengið meðvit-
* Hér Iæt eg eftir mér að geta nokk- undina eftir slysið. — Okkur kom
urs, sem er að eins litilræði, en þó þessi úrskurður ekki á óvart eftir
dularfult mér. Eg veit bezt sjálfur.l að hafa grenslast tim áður, hvað
að af öllum tímum dags er stundin' þarna hafði komið fyrir. ___Á fjórða
Með frelsisihugsjónum átjándú ■ hermenn, stjórnmálamenn, vís-
aldarinnar, fundu menn enn á- indamenn, mentamenn iðnáðar og
kveðnar til þess að hinn nýi heim- verslunarmenn. Þelr haf^ verið
ur var ekki bundinn vana forn- j fljótir til þess að semja sig að
eskjunnar og fordómum og 'því' siðum landsins og taka fullan þátt
toauðst alþýðu betri lífsskilyrði j í borgaralegúm rétti og borgara-
hér. ; legum skyldum og miðlað þjóðfé-
í þessu landi gat hann notið ^ lagi þessu mörgum af hinum göf-
jafnaðar, sefn á þeim tímum varjughstu þjóðareinkennum sínum.
að vakna í , tilfinningu Evrópu! Hve fljótir þeir hafa verið að
manna. Sú eðlilega framþróun var. samlaga og sameina sig þjóðar-
hægfara á fyrstu 'sjötíu og fimm j andanum, á þjóðin að miklu leyti
Þeim sem þegar vita, að eg und-
irritaður er að gefa út ljóðabók,
er hér með gert kunnugt, að bókin
muni heimsækja þá bráðum. Á-
skrifendur toólkarinnar, eru vin-
samlegaist toeðnir að hafa toorgun-
ina til þegar bókin kemur, því út-
sendarar mínir vérða ekki oft á
ferðinni.
Hver sem vill, f jær eða nær, get-
ur nú sent inn pöntun fyrir toók-
inni til Péturs Sigurðssonar, Ár-
borg, Man., Can. eða til The Col-
umbia Press Ltd., Box 3172 Winni-
peg, Man. Can. Verðið verður að
sendast fyrirfram. Það er nóg til
af bókinni, svo engin toætta er a
að pantendur hennar fái hana ekki.
Menn eru þó ýtarlega mintir á, að
kvarta við útgefanda bókarinnar,
ef einhver vanskil verða á send-
ingum eða á frágangi, sem þá
annaðhvort er óviljaverk eða ó-
happ. Höfundur bókarinnar þolir
engar ásakanir manna um óáreið-
anlegheit, sem kynnu annars að
spretta af vanskilum, ef fyrlr
kæmi, svo áríðandi er að menn
hugfesti sér þetta. Mér er mjög
umhugað um að viðskiftin frá
minni hálfu verði í góðu lagi.
Bókin er 260 bl^ðsíður, í þriðj-
ungi stærra þroti en vanalegt er
um ljóðatoækur, prentuð á góðan
pappír, með skýru, stóru letri og
kostar $2.00 í fallégri kápu, en
$3.00 i mjúku skraubbandi.
Þótt menn hafi fulla ástæðu til
að vera þreyttir á bókaútgáfu
þessu landi, þá toer eg fult traust
til landa minna, að þeir muni ekkl
kyrkja nýgræðing með því að út
hýsa toókinni algerlega.
Virðingarfylst,
Pétur Sigurðsson.
BANDARÍKIN.
Svo ramt hefir kveðið að brot-
um á vínannslögunum í ýmsum
borgum í austurhluta iowa-ríkls,
að ýmsir leiðandi menn, hafa
skorað á Washington stjórnina,
að stemma stigu fyrir ófagnaSI
þessum, nú þegar, eða leyfa að
öðrum kosti sölu áfengs öls og
éttra víntegunda.
• * *
John B. Stetson frá Philadelp-
hiu hefir verið skipaður sendi-
herra á Finnlandi í stað Charles
L. Kagey, sém nýlega hefir sagt
stöðu þeirri lausri.
Látinn er nýlega að heimili sínu
í Brookline í Massachusetts rík-
inu, Miss Amy Lowell, nafnkunn
skáldkona, fimtíu og tveggja ára
að aldri.
• • •
Áætlað er að tekjuafgangur
Bandaríkjastjórnar, fyrir fjár-
hagsárið, sem .endar þann 30 þ.
m., muni nema $108,000,000.
að afloknum miödagsverði, minn ó-
vanalegasti tími að setjast niöur við
að skrifa, ótilneyddur. Nýlega hafði
okkur borist sú sorglega fregn, að
Kristina, dóttir Mr. og Mrs. Wm.
Pleasance að Akra, hefði látist
snögglega; og þar þau voru vinir
degi eftir slvsið fór jarðarförin
fram. frá útfararsalnum, og var að
öllu leyti undir umsjón lögreglu-
deildar þeirrar, er Wilmar vann í,
og útfararstjórans. Bifreiðar til að
flytja fólk á, voru okkur lagðar til
horgunarlaust. Við jarðarförina var
okkar og nábúar um yfir 40 ára tíma-iá að gizka 200 til 250 manns, þar af
bil, og þar við vissufri, að þessilum 60 lögreglumenn, og voru lik-
efnilega einkadóttir þeirra hjóna varjmenn allir úr þeim flokki; lika var
eftirlæti og augasteinn þeirra, þá|móðir hans sitjandi á stól borin af
tók fregn pessi okkur sárt, og egjþeim það seni hún þurfti að flytj-
hafði í huga að skrifa þeim linu og ast. Blómkransar voru þar fleiri og
ingatímatoil nýlendu lýðsins, og
hann fór þá að gjöra sér gleggri
grein fyrir framtíðarhugsjónum
sínum. En það virðist ekki að Evr-
árum 18. aldarinnar. Sjö ára stríð-j að þakka hina -stóru framför i þvi
ið, eða eins og við oft köllum það, vblduga verki að sameina í andlega
fransk-indverska stríðið, var vakn-j heild hina mörgu kynþætti og mis-
munandi eiginleika, sem lyfta
þjóðinni upp á það stig, sem hún
er komin og gjört hefir fólkið að
því sem það er orðið. Þó þessi
Canada fréttir.
Samkvæmt blaðinu Vancouver
Sun. mun vera í ráði að koma upp
þar í borginni nýju fryetihúsi, er
iætlað er að kosta muni um tvær
miljónir dala.
Blómsvcigasjóffur stofnaður.
Blómsveigasjóður'' hefir nýlega
verið sitofnaður af kvenfélagi
Herðubreiðar safnaðar nieð $5.00
gjöf til minningar um hvern einn
af eftirfylgjandi látnum vinum:
1. Ma,rino Thorsteinsson,
■2. Ásmundur Thorsteinsson,
3. Jennie Erlendsson,
4. Steinunn Tómasson,
5. Kristín Benjaminsdóttir,
6. Þiðrik Eyvindsson,
7. Guðbjörg Váldimarsson,—frá
börnum hinnar látnu' $5.0x1.
8. Hannes Erlendsson.
—Alls í sjóði, $45.00.
Tilgangur félagsins er að af-
nema blómagjafir. en í þess stað að
gcfa í þenna sjóð og um leiö gefa
vinum og vandamönnum tækifæri,
að leggja í sjóð i minning sinna
látnu.
Sjóður þessi, sem á að verða
að eins til styrktar bágstöddum í
Langrifth og nærsveitunum verð-
tir undir umsjón kvenfélagsins.
Nefnd skipuðí fjórum konunt
tjiV kosin, að ráðstafa fyrirkomu-
lagi þessarar deildar félagsins —
að taka á móti giöfum — auglýsa
r.öfn gefenda og þeirra sem er
gefið í nrinningu um — jafnframt
t ð tilkynna nánustu ættingjum á
tilhlýðilegan hátt um gjafir, sem
þær hafa meðtekið í minningu um
þann látna.
Gjafir úr sjóðnum verða veiúar
ef meiri hlutinn á lögmætum fundi
felst á það.
Langruth, 10. apríl 1925.
<♦ «£►
Swedish-American Line
ópumenn hafi skilið hinar nýju ] hreifing fólks hafi átt upptök sín
framtíðarhugsjónir Bandaríkjanna * Noregi, þá er hún samt í infet^
fyr en toylting, sjálfstæði og inn-
anlandisstjórn þrengdi þeim upp á
þá. En þá fæddist ný hugmynd I
huga Evrópumanna. Þeir litu á
hinn nýja heim, sem heim er færði
fram gjörtoreytt þjóðlífsfyrirkomu
lag. Þeir litu ekki aðeins á það
sem nýtt land og nýja þjóð, iheldur
eðli sínu amerísk, þar ber ekkert
á átéttaríg. Ekkert á höfðingja-
valdi. Hún var ekki toafin af nein-
um volclugum leiðtoga. Hún er ná-
lega eingöngu ímynd þess sterka
afls, er siðast hefir ákvæðisvaldið i
þes«um heirií alþýðunnar. Það fel-
ur í sér mátt heimilisins og arin-
sem land eða þjóð, sem væri eldsins, fjölskylduiböþd föður og
lata í Ijós við þau samhrygð okkar. stærri en eg hefi áður séð. Prestur Evrópu þjóðunum gagnólíkt. Vakn- móður, börn og ættmenn. Máttur
Ý
f
T
t
t
❖
t
f
♦♦♦
HALIFAX eða NEW YORK
Ss Drottingham REYKJAVÍK
2. og 3. farrými ISLANDI 2.
Á þriðja farrými $122.50.
GRIPSHOLM
1., 2. og 3. farrými.
Fáið farbréf yðar hjá næsta umboðsmanni,
eða hjá
Ss Stockholm
og 3. farrými
Swedish-American Line
470 Main Street, WINNIPEG, Phone A-4266
♦♦♦♦♦♦♦^♦♦^♦♦^♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^
:
t
t
t
t
T
t
f
t
t
♦:♦
\