Lögberg - 06.08.1925, Side 3

X
LÖGBERG FIMTUDAGINN,
6. A'GÚST, 1925.

% ,irj<b<iia>cMM>a><MKi«ig»aa>aa><si«RiKi
Sérstök deild í blaðinu
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga
.^Kig;gaaigiigrei!H[^rai^igi[ai:í^ta!siiaK%a;g^ig'aiaac^iaa3iwgsi6?ii^mKiaiag]gBiaHia!«iia|j<!«rgijgiig
aiagmiMiaiaigigB
&ai§K*TMiKiSSiiasssa8iiaa®5aK?
Leyndardómur hallarinnar.
Barón von Housza'ux bjó í fögru fjallahéraði
í Frakklandi í höll sinni; ihann yfirgaf hðilina næst-
um aldrei, og tók ekki á móti neinum gestum. Gam-
all herbergiisþjónn og kona hans, voru þær einu
persónur er baróninn gat þolað a'ð sjá, og þær
stjórnuðu lika heimilinu að öllu leyti.
Höllin var bygð á þeim árum sem lénsmennirn-
ir voru tíðastir, og var að sumu leyti víggirt, svo
hún hefði þolað umsátur, og sem fangelsi var hún
hentug; fjórir háir turnar risu upp yfir aða'lbygg-
ingunni, og stórir lystigarðar umkringdu hana á
»llar hliðar.
• Það var álikunnugt í umhverfinu að IbaTóninn
átti son, en enginn hafði séð hann í höllinni. Hánn
var fæddur í Paríis og var komið þár i fóstur hjá
góðum ihjónum, og það var a'ltalað að móðir hans
hefði dáið þegar hann fæddist.
Ennfremur var mælt að baróninn hefði tekið
dauða hennar svo nærri sér, að hann gæti ekki
fyrirgefið -eyni sínum að hann var, raunar alveg
óviljandi orsök til dauða hennar. Þessvegna lét
hann son sinn alast upp hjá óviðkomandi fólki, og
þegar hann var nógu gatnall til þess að fara út í
heiminn, lét baróninn hann sjálfráðan um hvað
hann gerði. Sonurinn fekk næga peninga mánaðar-
lega, en fa'ðir hans vildi hvorki sjá hann né standa
í neinu sambandi við hann.
Að öðru leyti gerði gamli baróninn mikið gott
af sér, gaf fátækum oft stórgjafir og borgaði prest-
inum ríflega fyrir að flytja sálumessur fjórum
sinnum á ári, fyrir hina' framliðnu 'barónsfrú, er
samkvæmt hans skoðun hlaut að vera í hreinsun-
areldinum.
Þessar margendurteknu athugasemdir baróns-
ins við prestinn, komu mönnum til að ætla, a'ð í
endurminningum hans væru til atvik, sem köstuðu
skugga á hjónáband hinnar framliðnu barónsfrúar.
Menn mundu það a'ðeins að hún var óvanalega
fríð kona og ættuð og uppalin í París.
Þessi einkennilegi lifnaðarháttur kom þó ekki
í veg fyrir að baróninn var nafnkunnur visinda-
maður og meðlimur margra vísinda'félaga, bæði
innan landis og utan lands, og talinn meðal hinna
fróðusfu af hinum nafnfrægu peningafræðingum,
og átti mikil bréfaviðskifti Ivið Ihinn vísindalega
háskóla í París. Eins og áður er sagt, yfirgaf hann
sjaldan höllina og það gerði hann aðeins til að
vera til staðar við uppgröft einhverrar beinagrind-
ar frá því fyrir söguöld, eðá til að kaupa eitthvert
gamalt verðmikið peningasafn, sem hann svo flutti
heim í höllina.
Hinn mentaði og vinsæli sonur hans í Parísar-
samkvæminu skrifaði honum oft og þakkaði honum
fyrir peningasendingarnar, sem gerðu honum auð-
velt að eiga, þátt í samkvæmislífinu. Hann annað-
ist líka oft kaup á bókum og ýmsu öðru fyrir föður
sinn, en aldrei mátti hann koma með það sjálfur,
né sem gestur að heimsækja föður sinn.
f /
Einn daginn fékk gam'li maðurinn bréf frá
París, sem kom honum í mikil vandræði.
Sonur ihans skrifaði honum nefnilega svohljóð-
andi bréf:
“Eg er yður mjög þakklátur, eðallyndi faðir,
fyrir það, að þér bafið' samþykt trúlofun mína.
Þér megið vera alveg rólegur. Sú stúlka, ®em eg
hefi valið mér fyrir konu, er alin upp af siðavandri
og góðri móður, og hún er ejns hreinlíf og hún er
fögur svo að hún er fyllilega verð yðar heiðarlegu
blessunar. Yiljið þér ekki koma til okkar í París?
iSkjölin, sem þlr senduð mér hefi * eg afhent
þeim skjalaritara sem þér nefnduð. Fyrir alt ann-
að fylgir mitt innilegaista þakklæti. Mig grunaði
alls ekki að eg væri eins ríkur og þér «egið. Eg er
yðar tryggur og einlægur sonur,
Theophile de Houszaux.
E. S. '— Gerið þér svo vel að senda mér dánar-
vtfttorð minnar kæru móður.”
Bréf þetta kom baróninum í hin mestu vand-
ræði. Hann las það oft, og það liðu margir dagsr
* áðun, en hann ásetti sér að svara því.
, Þegar gömlu þjónarnir hans sáu að eitthvað
gekk að honum, voguðu þau að' spyrja ihann um
orsökina og það leit svo út, sem hann leyndi þau
engu, því hann fékk þeim bréfið og spurði þau ráða
hverju hann ætti að svara.
Þremur dögum síðar, þegar baróninn hafði
vakað 3 nætur við að hugsa um hvernig hann ætti
að svara þessu óibrotna bréfi, símritaði hann syni
sínum: v
“Komdu, eg vænti þín.”
iSonurinn hraðaði sér til föður síns, sem tók
innilega á móti honum, og skömmu isíðar gengu þeir
inn i bókaherbergið, og áttu þat eflirfylgjandi sam-
ræðu: ' *
“Barnið mitt, álítur þú i að eg s£ vandaður
maður?” ,
“Já, faðir minn.”
‘’Heldur þú að eg gæti gert mig sekan um af-
brot, já meira að segja ragmensku?”
“Nei.”
“Hefir þú í bréfum mínum til þín, eða í hin-
um vísindalegu ritgerðum mínum nokkurp tíma
orðiðtvar við lýgi?”
“Aldrei.”
“Þú berð þá traust til mín?”
“Algerlega.”
“Það er gott, barnið mitt, eg ætla að afhjúpa
fyrir þér stóHrleyndarmál, sem er mjög leitt fyrir
heiður ættar okkar. Eg íhefi látið Jþig hafa þá
skoðun í 23 ár, að móðir þín væri dáin. En eg hefi
tælt þig, tælt allan heiminn — móðir þín lifir —”
“Móðir mín? Hún lifir?”
“Já, en hún er brjáluð.”
' Ungi maðurinn varð á þessu augnábliki aftur
að barni. Hann varð alveg utan við sig; móðir
hans lifði, og hann þekti hana ^kki; móðir hans
lifði, og hún var brjáluð.
“Hvar er hún? Mig langar til að isjá hana.”
“Þú skalt fá að sjá hana, barnið mitt.”
“Komdu — við skulum fara af stað.”
“Það er þarflaust, hún er hér.”
“Hér ?”
Theophile de Houszaux skalf frá hvirfli til ilja.
Baróninn, sem var fölur og alvarlegur eins og
dómari, sem er nýbúinn að lesa upp dauðadóm, lagði
hendi sína á öxl sonarins og þrýsti honum niður á
stólinn aftur. “Þú verður enn í tvær mínútur að
hlusta á það, sem eg hefi að segja þér,” sagði hann
með sorgbitinni rödd. “Þegar eg varð var* við ásig-
komulag móður þinnar, yfirgaf eg París iásamt
henni undir eins. Læknarnir sögðu að brjálsemi
hennar væri ólæknandi —”
“En síðan?”
“Síðan hefi eg lifað inniluktur hér í höllinni
ásamt hinni veiku móður þinni; eg hefi sjálfur
vanið mig við einveruna; eg get ekki fengið mig
til að fá hana öðrum ókunnugum í hendur og hefi
sjálfur verið gæslumaður hennar. Þú skált fá að
sjá þennan vesalings isjúkling. Hún verður oft
mj’ög 'blíð, og spyr mig þá hvort ek'ki sé kominn
tími til að gefa sér frelsi. Hún vill samt ekki yfir-
gefa herbergi sín nú orðið, og eg forðast að gera
hana skapæsta. Komdu, en vertu skynsamur og
vægðu hinni veiku.” /
Skjálfandi fylgdi hann föður sínum upp í stór-
an turn; og enda þóttjþar væru slagbrandar fyrir
dyrum, járngrindur og annar útbúnaður til að
hindra flótta hinnar brjáluðu, var allur húsbún-
aður í samræmi við þær kröfur, sem heldri konur
geta gert. / 4
Ósegjanlegur hrollur fór um Theophile, þegar
þeir komu að þeim dyrum, sem í 22 ár höfðu aðskil-
ið hina ógæfusömu konu frá heiminum. Faðir hans
tók lykil upp úr vasa sínum og opnaði hengilás, sem
hélt dyrunum lokuðum.
En sorgaráhrifin hurfu, þegar ungi sonurinn
kom inn i framherbergið og sá sig umkringdain
hinu óviðjafnanlegasta skrauti. Sonurinn átti
mynd af móður sinni frá æskuárum hennar; hún
hvarflaði aftur og aftur fyrir hugskotssjónir hans,
en hann átti mjög erfitt með í fyrstu að þekkja
hina ungu og fögru mömmu i þessari lotnu, grá-
hærðu ihefðarkonu oJ| klædda í gamaldags föt, sem
með kvíðandi augnatilliti horfði á gesti sína.
“Efalaust læknir,” tautaði hún með dimmri rödds
sem var næstum alveg hljómlaus, eins og skiljanlegt
er hjá persónu, sem í 22 ár hefir aðeinis heyrt sína
eigin rödd.
Baróninn svaraði engu, en gekk hægum fetum
til hennar, en ungi maðurinn réði ekki við tilfinn-
ingar sínar, hann gleymdi aðvörun föður síns um
varkárni, þaut til móður sinnar og fleygði sér fyrir
fætur hennar.
“Mamma, mamma!” hrópaði hann snoktandi og
faðmaði kné hennar að brjósti sínu. Hún sat á tyrk-
neskum legubekk og Var með skrautsaum í höndusn
sínum; þegar hún heyrði þessi orð, rykti hún sér á
fætur, en hné strax niður á legubekkinn aftur.
“Farðu undir eins í burtu,” hrópaði baróninn
hörkulega en sonur hans hlýddi ekki.
“Ó, lofaðu mér að vera hjá henni,” sagði hann
í bæíiarróm, “það getur verið að eg geti fært henni
skynsemi hennar aftur.”
Frúin virtist hafa skilið og heyrt þessi orð;
hún jafnaði sig fljótlega, ibenti syni sínum að bíða,
og grátandi og snöktandi tautaði hún: "Sonur minn!
... /
sonur minn!
Gamli máðúrinn nálgaðist hana alt í einu; hún
leit á hann hræðslulega og sagði:
“Þér takið hann líklega ekki frá mér aftur?”
“Nei, ekki ef' þú vilt vera skynsöm. Við erum
komnir til að taka yður með okkur.”
“Taka mig með ykkur? Eg verð þá frjáls!
frjáls?” /
Augnatillit manns hennar kom henni til að
iskjálfa.
“Ó, það getur ekki verið satt,” sagði hún og
stundi. “Þið komið ekki til að sækja mig.”
En sonur hennar hvíldi höfuð sitt í kjöltu
hennar, og á sama hátt og menn segja börnum
, /
sögur, sagði hann henni að ihann ætlaði að gifta
sig, og að hún yrði að vera viðstödd hjónavígsluna
og að þau öll þrjú, hann faðirinn og móðirin ætluðu
að ferðast til Parísar aftuí'
Hún virtist iskilja þetta, án þess þó að láta
nokkura gleði í ljós.
Daginn eftir urðu þau samfer.ðá til Parísar.
Á leiðinni þangað var hin sjúka- þögul, kviðafull og
óframfærin tók hún á móti ástaratlotum sonar síns,
án þess samt að tala við hann.
Það var óhjákvæmile^t að kynna veiku kon-
una þeirri fjölskyldu, sem sonur hennar »ætlaði að
sameinaist; fjarvera hennar frá mannfélagslífinu
stafaði af langvarandi vei^i, * sag$i maður hennar.
Með því að hneigja höfuðið, samþykti hún þessa
frásögn og sagði svo:\“Það er satt, eg ihefi verið
veik.”
•
Það var um kvöldið, þegar ungu persónurnar
áttu að rita nöfn sín undir hjónabandsskilmálana
í viðurvist tveggja skjalaritara; veika konan sat 1
hægindastól í einu horninu, án þess nokkur veitti
henni sérstaka eftirtekt. Þá stóð hún skyndilega
upp, gekk út á mitt gólfið og byrjaði með þægilegri
en fastri rödd: ,
“Herrar mínir og konur! Eg hafði ekki búist
við því, að eg mundi nokkru sinni verða s^ödd í
slíkum hóp' sem hér, en eg er samt guði þakklát
fyrir það, að hann hefir hagað því þannig. Eg bið
ykkur að vera vitni mín, isvo þið getið' aðstoðað mig
við réttarhaldið, ef eg skyldi neyðast til að leita
hjálpar dómarans. Eg er ekki vitstola, og hefi
aldrei verið það. í hertbergjunum þar sem eg hefi
dvalið ihin síðustu 22 ár æfi minnar, geta menn
fundið dagbók mína, sem geymir nákvæma lýsingu
á ógæfu minni, og mun reynast óbifanleg sönnun
þess, að sá'larástand mitt er heilbrigt. Eg er reiðu-
búin að láta alla þá lækna, sem kallaðir verða, rann.(
saka mig, en eg krefst þess um leið, að maður minn
verði líka rannsakaður á sama hátt. Hann er
sjálfur sinnisveikur, og af hræðslu við þæh kValir,
sem hann hótaði mér, sá eg ekki annað fært en að
hlýða honum. Baróninn er afbrýðissamur, og
þessi afbrýði gerði hann vitstola. Þegar sonur
minn fæddist, sem líka er isonur hans — það sver
eg í áheyrn allra, sem hér eru staddir — fékk hann
mjög æst brjálsemislkast, og þá reif hann mig burt
frá barninu mínu, og lokaði mig inni í höllinni sinni.
Hvað gat eg gert? Hefði eg sýnt mótþróa, þá hefði
hann drepið mig. Þvinguð ti.l þess af kringumstæð-
unum, varð eg að taka þessum kvölum; á hverjum
' degi vonaðist eg eftir frelsun og, hjálp, og jafnframt
eftir því, að hann fengi full not skynsemi sinnar
aftur. Að því er snertir þessi gömlu hjón, sem
voru þjónar hans, þá hafði hann kynt þeim leynd-
armálið, og hvort sem þau hafa trúað því, að eg
væri í raun réttri brjáluð, eða að þau hafa af sín-
girni látið koma sér til að vera aðstoðarhjálpendur
þans, þá voru þau það í fylsta máta. Eg krefst
þess nú, að þetta verði rannsakað, og á meðan leita
eg verndar laganna.”
, “Eg segi ykkur það satt, að hún er vitlaus,”
hrópaði baróninn æstur af reiði og stappaði fótun-
um á gólfið.
Áheyrendurnir urðu alveg utan við sig. Með
kvíðandi augnatilliti horfðu foreldrar brúðurinnar
á brúðgumann og föður hans og móður. Hverskon-
ar fjölskyldu átti dóttir þeirra að sameinast. Hvert
þeirra var brjálað? Var það maðurinn? Eða kon-
an? Eða, höfðu þau bæði mist notkun skynsem-
innar?
Undirskriftunum undir hjónabandsisamninginn
var auðvitað frestað.
Barónsfrú de Houszaux fór einsömul til hótels
nokkurs. Læknar voru fengnir til að skoða hana,
og eftir nákvæma rannsókn, sem stóð yfir í nokkra’
daga var það samhljóða álit allra þeirra, að það
væri baróninn sem brjálaður var. lAtvikið, sem
kona ha.ns kom af stað, fekk brjálsemi hans til að
koma 1 ljós í fullum mæli.
Nú dvelur hann í sinnisveikra hæli, sem ólækn-
andi sjúklingur en hin brjóetumkennanlega frú
hans lifir sælu lífi hjá hinum nýgifta syni sínum.
MÚSARINDILLINN.
Músarindillinn er minstur allra fugla hér á
landi, og eru aðeins til tveir fuglar jafnlitlir í allri
Norðurálfunni.
Hann á heima um alla Norðurálfu, vesturhluta
Austurálfu og nyrðri hjuta Suðurálfu.
Hann er móbrúnn að llit og um þrjá og hálfan
þumlung að lengd, frá nefbroddi og aftur á stél-
enda. Stélið er heldur stutt og rís upp. Hann
gjörir hreiður ^itt úr stráum og mosa af mjög mikl-
um hagleik og fóðrar það inhan mjúkum smáfjöðr-
um- Hann verpir í maí t>g á sex til átta egg, ör-
lítil, hvít að lit, með ljósrauðum smádeplum.
'Söngur hans er einkar viðfeldinn, þótt hann sé
ekki fjölibreytílegur og syngur hann jafnt sumar og
vetur. —
Hann matar unga sína á flugum er hann liefir
veitt og þeir sperra allir upp litlu ginin í einu. Þeir
eru mjög gráðugir, og þurfa mikið að éta. En hann
er ötull í aðdráttum og fengsamur, og lætur þá ekki
mat skorta.
Það er gaman að standa í hánd við hreiðrið
hans og sjá, ihvernig hann elur upp börnin sín og
venur þau. Þp má enginn vera of nœrgöngull við
hann, né handleika börnin hans í bólinu, því að
þau eru veikbygð og viðkvæm og þola ekkert hnjask.
En öllum er frjálst að neyta augna og athyglis eftir
vild, og nema hýbýla- og lifnaðarháttu hans. —
Lærið og festið í minni fallegu vísuna hans
Þorsteins Erlingssonar um hreiðrið.
BANDALEIKUR.
Tvö börn halda snæri á milli sín. Bandið á að4
vera brú, eru þau þá brúarverðir. Hin koma þar að í
halarófu. Það fremsta segir við brúarverðinai
Flyttu mig yfir brú, brú breiða.
Brúarv.: Eg þori ekki að flytja ykkur milli lands
og eyja.
Hvað er að bxúnni breiðu?
Brotinn stöpull í miðju. ,
Hver kann bæfa brú betur en sjálfur þú?
Hvers menn eruð þé^?
Konungsmenn erum vér, komnir af lönd-
# \ •
um komnir af ströndum. Lyftu seglum,
leyf oss að fara. i •
Farið þið, farið þið, flýtið ykkur að
ganga, en seinasta manninn mun eg þó
fanga^ og 'hagn iskal hanga í bandinu
langa.
Síðan gengur öll halarófan uníiir bandið, en
brúarverðir reyna að handsama þann seinasta.
Þegar þeir hafa handsamað alla með þessu móti,
þá er leikurinn úti.
Börnin:
Brúarv.:
Bornin:
Brúarv.:
Burnin:
Brúarv.
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone: A-1834
Office ttmar: 2_3
Heimili: 776 Victor St.
Phone: A-7122
Winnipeg, Manitoba.

Vér leggjum sérstaka áherglu á atS
seljaj meöul ettir forskriftum lækna.
Hin beztu lyf, sem hægt er a8 fá, eru
notuð eingöngu. Pegar þér l\omiS
meS forskriftina til vor, megið þér
vera viss um, aö fá rétt það sem
læknirinn tekur tfl.N
COLCLEUGH & CO.
Xotre Dame and Sherbrooke
Phones: N-7659—7650
Vér seljum Giftingaleyfisbréf
THOMAS H. JOHNSON
Og
H. A. BERGMAN
ísl. lögfræðingar.
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Bullding, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: A-6849 og A-6840
DR O. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy St». Plione: A-1834 Office tímar: 2—3. Heimili: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manitolja.

DR. B. H. OLSON 316-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Plxone: A-1834 X Office Hþurs: 3—5 Heimili: 92l' Sherburne St. Winnipeg, Manitoba.

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg Cor. Graham og ICennedy Sts. Phone: A-1834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdóma.—Er aS hitta kl. 10-12 f.h. og 2-5 e. h. Heimili: 373 River Ave. Tals.: F-2691

DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega Kvenna og Barna sjúkdóma. Er a8 hitta frá kl. 10-12 f. hi og 3—5 e. h. ’s Office Phone: N-6410 Heimili: 80'6 Victor St. Stmi: A-8180

DR. Kr. J. AUSTMANN Vi8talstimi: 7—8 e. h. Heimili: 1338 Wolsley Ave. Simi: B-7288.

DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: A-3521 j Heimili: Tals. Sh. 3217

DR. G. J. SNÆDAL T^nnlæknir 614 Somerset Block Cor. Portafee Ave og Donald 9t. Talsími: A-8889

Dr. H. F. THORLAKSON Phone 8 CRYSTAL, X. DAK. Staddur a8 Mountain á mánud. kl. 10—11 f. h. AS Gardar fipitud. kl. 10-11 f. h.
A "
Munið símanúmerið A 6483 og pantiS meSöl ySar hjá oss.— SendiS pantanir samstundis. Vér afgreiSum forskriftir meS sam- vizkusemi og vörugæSi eru óyggj- andi, enda höfum vér margra ára lærdómsrlka reynslu aS baki. — Allar tegundir lyfja. vindlar, Is- rjómi, sætindi, ritföng, tóbak o.fl. McBurney’s DrUg Store Cor. Arlington og Notre Dame

Glftingá- og Jarðarfara- Blóm með litlum fyrirvara BIRCH Blómsaii 616 Portage Ave. Tals.: B-720 St. John: 2, Ring 3

A. S. BARDAL 848 Sherbrooke, St. Selur líkklstur og annast um út- farir. Allur útbúnaSur sá 'bezti. Enn fremur selur hann allskonar minnisvarSa og íegsteina. Skrifst. Talsími: N-6607 Heimilis Talsími: , J-8302
W. J. Lindal. J. H. Lindal
B. Stefansson.
fslenzkir lögfræðingar.
708-709 Great-Westl Perm. Bldg.
356 Máin St. Tals.: Ar49í3
þeir hafa einnig skriístofur a8
Lundar, Riverton, Gimli og Piney
og eru þar a8 hitta á eftirfylgj-
v and tímum:
Lundar: annan hvern miBvtkudag
Riverton: Fyrsta fimtudag.
Gimli: Fyrsta mi8vikudag.
Pinfey: priðja föstudifg
1 hverjum mánuSi.
A. G. EGGERTSSON
ísl. lögfræðingur
Hefir rétt til a8 flytja máb bæ8t
I Manitoba og Saskatchewan.
Skrifstofa: Wynyard, Sask.
Seinasta mánudag I hverjum mán-
u8i staddur 1 Churchbridge
J. J. SWANSON & CO.
Verala me8 fasteignir. Sjá
um leigu á húsum. Annast
lárí, eldsábyrgS o. fl.
611 Paris Bldg.
Phones: A-6349—A-6310
' STEFAN SOLVASON
TEACHER
_ of
PIANO
Ste. 17 Emilr Apts. Emily St.
KING GEORGE HOTEL
(Cor. King og Alexander)
Vér höfuni tekið þetta ágæta
Hotel á leigu og veituro við-
skiftavtnum öll nýtízku þæg-
indi. Skemtileg herbergi til
leigu, fyrir lengri eða skemrl
tíma, fyrir mjög sanngjamt
verð. iKtta er eina hótelið í
Winnipeg-borg, sem fslending-
ar stjóma.
TH. BJARXASON
Emil Johnson. A. Thomas
% SERVICE ELEOTRIC
Rafmagns Oontraoting — Ails-
kyns rafmagnsáhöld seld og við
þau gert — Seljum Moffat og
McClary Eldavélar og höfum
þær tU sýnia á verkstæði voru.
524 SARGENT AVE.
(ganUa Johnson’s bygglngin við
Young Street., Winnipeg.
Verskst. Bi-1507. Heim. A-7286
Verkst. Tals.:
A-8383
Heima Tals.:
A-938-1
G. L. STEPHENSON
PLUMBER
Allskonar rafmagnsáhöld, svo sem
straujám, víra, allar tegundir af
glösum og aflvaka (batteries)
VERKSTOFA: 676 HOME ST.
Sími: A-4153. " fsl. Myndastofa.
Walter’s Photo Studio
Kristín Bjarnason, eigandi.
290 PORTAGE Ave., Winnipeg.
Næst biB Lyceum leikhúsiS.
JOSEPH TAYLOR
Lögtaksmaður
Heimatalsimi; St. John 1844
Skrifstofu-Tals.: A-6557
Tekur lögtaki bæSi húsaleiguskuld-
ir, ve8slculdir og vlxlaskuldir. — Af-
greiSir alt, sem aS lögum lj^tur.
Skrifstofa 255 Main St.
i Islenzka bakaríið
Selur beztu vörur fyrir lægsta
verð. Pantanir afgreiddar bæði
fljótt og vel. Fjölbreytt úrval.
Hrein og lipur viðskifti.
Bjarnason Baking Co.
676 SARGEXT Ave. Winnipeg.
Phone: B-4298 *
MRS. SWAINSON
að 627 SARGEXT Ave., Winnlpeg,
hefir ávaJt fyrirliggjandi úrvala-
bdrgðir af nýtízkif kvenlióttum.
Hún er eina ísl. konan. sem slíka
verzhm rekur í Winnipeg. Islentl-
ingar, látlð Mrs. Swainson njóta
viðskifta yðar.
LINGERIE VERZLUNIN
625 Sargent Ave.
þegar þér þurfi8 aS láta gera HEM-
STITCHING, Þá gleymiSi ekki aS
koma I nýju búBina á Sargent. Alt
verk gert fljótt og vel. Aliskonar
saumar gerSir og þar fæst ýmiSIegt,
sem kvenfólk -þarfnast.
MRS. S. GUNXLAUGSSOX, ICigandi
Tals. B-7327. Winnipeg
»
1
/