Lögberg - 06.08.1925, Side 5

Lögberg - 06.08.1925, Side 5
LÖGBERG FIMTUDAGINN, 6. ÁGÚST, 1925. Blfl. 5 arlegs frelsis í þessari heimsálfu. Þaí5 má með sanni segja, að hin lifandi og starfandi trú þeirra yrði síðar hinn traustasti lífskraftur hjá niðjunum. Tréð dæmist ekki af rót þess, heldur ávöxtum. Að halda fast við siðvenjur cíg erfi- kenningar feðra sinna þar til eitt- hvað verulega betra getur komið í þeirra ^tað, er enginn löstur, en miklu fremur kostur hjá hvaða þjóðbroti sem vera skal. Ein af erfikenningum íslendinga er löghlýðnin. “Með lögum skal land byggja en ólögum eyða” sagði einn af hinum djúpvitrustu for- feðra vorra. Þrátt fyrir atvik, sem fyrir hafa komið í seinni tíð, held eg að óhætt sé að telja ís- lendinga á meðal hinna löghlýðn- ustu borgara þessa lands og er það þeim til ævarandi heiðurs. Eitt af þeim tíu boðorðum, sem svo að segja öll mannlég löggjöf byggist á, er það sem skipar mönnunum að heiðra föður og móður. Ef Vestur-íslendingar 1 heíðra feður sína og mæður í orðsins fylsta skilningi, þá verða þeir að sýna hinn sama dugnað og hinn sama sanrra drengskap, sem hin fyrsta kynslóð ísjendinga í þessu landi sýndi, ekki að eins í baráttu fyrir sínu eigin lífi og hagsmunum, heldur lika fyrir því að þær kyn- slóðir, sem á eftir komu, fyndu veginn ruddan, lífsbyrðina léttari og lífskjörin þægilegri en þeir sjálfir höfðu átt við að búa. Þeir, sem heiðra föður og móður, hafa líka fyrirheit um það að þeir skuli lifa lengi í landinu. Ef eipstak- lingnum yfir höfuð; vegnar vel, þá er líka velgengni hjá þjóðinni. Þar sem heiðruð ér minning göf- ugra forfeðra, þar er fenginn hin öruggasta trygging fyrir vdlferð þjóðar og þjóðfélagsstofnana. Þeir sem hafa lært að meta göfugt starf feðra sinna, thunu aldrei vera með i því, að rífa niður það, sem feður þeirra bygðu upp með atbrku og dugnaði og fórnuðu kröftum sínum og jafnvel lifi fyrir. Ef vér Vestur - Islendingar, heiðrum ein% og vera ber minningu feðra vorra, sem svo dyggilega hafa starfað, og erum trúir þeim hugsjónum, sem mestu réðu í lífi þeirra, þá erum vér lika sjálfum oss trúir. Þá erutn vér einnig feðrafró’ni voru og eigin þjóð trú- ir, og höfum fullvissu fyrir því, að vér byggjum grundvöll, sem aldrei getur haggast, fyrir fram- tíð niðja vorra í þessu lancþ. Þá líka getum yér haft þá’ lifandi, uppörfandi sannfæring, að Vest- ,ur-íslendingar séu ékki rotinn kvistur, heldur* lifandi, frjófguð grein á hinu unga og fagra þjóð- tré, sem hér nú vex og blómgast með ótrúlegp' miklum krafti og þroska. Fimtía ára landnáms- minningarhátíð Islend- inga í Vestur-Canada. verður haldin á Gimli, Manitoba. laugardaginn þann 22. ágúst 1925. ekki vilja sinna því. , hann væri reistur hér á Gimli og Við þessum tílmælum og trausts afhjúpaður 21. okt. í haust. Mundi Sökum þess að yfirlýsing mín í íslensku blöðunum síðast, með breytingum þeim, sem urðu á hinu fyrsta fyrirkomulagi okkar Nýja íslendinganna, við þátttöku Win- nipeg manna og með hinn fyrst ákvarðaða dag, að þetta væri nú orðin 50 ára minningarhátíð ísl. í Manitoba, þá langar mig til að útskýra hvað fyrir nefndarmönn- um vakti þegar þessi yfirlýsing var samþykt á síðasta fundi þeirra er haldinn var á Gimli, 26. júlí s. 1. Nefndinni er full—ljóst að með landnámi Nýja íslands er byrjaði síðasta sumardag 21. október árið 1875 kl. 4% síðdegis, þegar fyrst var stigið á land hér á Gimli (eða nákvæmlega frá sagt á Víðirnesi (Willow Point) um 3 mílur suð- austur af borgarstæðinu), þá hófst fyrst íslensk bygð hér í Vestur- Canada. Þetta eru þau sögulegu sannindi, sem allir vita, er muna og fylgst hafa með gangi viðburð- anna á liðnum árum. Þetta er því aðal atriðið er'vakti fyrir oss þeg- ar vér gjörðum þessa breytingu á “50 ára afmælishátíð Nýja ts- lands” yfirlýsingunni. Engum af þeim mönnum er nú skipa nefndina dettur í hug neinn ofmetnaður eða óviðeigandi stolt í þessu máli,- en það eitt gátum við ekki lagst undir höfuð, að láta þetta fimtugasta ár líða svo hjá að við svæfum altaf og gjörðum ekk- ert. Gimli menn vissu vel frá byrjun, að þeim bar að rumskast og vekja málið til íhugunar; og það gjörði ísl. dagsnefndin hér, um miðjan vetur (febrúar) og kallaði til fundar, ®em ekki var sóttur svo vel, sem æskilegt va,r, En frá þeim tíma hefir málinu verið haldið vakandi og fyrir þeirra umhyggju er þó svona langt komið. Svo þegar fyrsti bygðar- fundur var haldinn í Riverton 29. júní s. 1. þá er fimm mðnnum á Gimli falið þetta mál til meðferð- ar. I. Það að ágúst, n. k. halda hátíðina 21. II. Fá menn úr öllum pörtum nýlendunnar til samvinnu, svo hátíðahaldið gæti orðifj alment og fjölsótt af bygðarfólki. III. Ennfremur er þeim falið á hendur að komast í samband við ísl. í Wpeg, og Minpesota er sama afmælisár eiga og vita hvaða þátt þeir vildu eiga með oss í þessu efni, eða hvort þeir mundu yfirlýsingu frá Rivertonfundinum, urðu Gimli menn og byrjuðu á því verki, sem þeim var þannig á hendur falið; og þeir gjöra það til enda ársins 21. okt. 1925. á þann hátt , sem þeim verður framast mögulegt. Ekkert verður látið ó- gjört af pefndinniytil þess að há' tíðin verði sem veglegust, fjöl- mennust og ánægjusamlegust. Vill hún því mæltst tiÞað Islendingar hvar sem eru, komi og samgleðjist henni með að heiðra sem best og mest minningu vorra látnu og núlifandi, landsmanna og kvenna. * # # Nefndarmenn frá Wpg. höfðu boðið Mr. J. J. Bíldfell, ritstj. Lög_ bergs að koma á fund þeirra á Gimli 26. júlí til að ræða við nefndina um frestun á hátíðahald- inu þar til í júní næsta ár, eins og ritstjórinn hafði bent á í blaði sínu er út kom þann 16. júlí s. 1. Ræddi Mr. J. J. BDldfell málið ítarlega Og kvaðst hafa komist í samband við menn úr tveimur ný- lendunum, er hefðu sentsér skeyti um hvernig á þetta væri litið hjá þeim. Las hann upp símskeyti frá G. B. Björnson í Minneota. Minn. og G. J. Oleson í Glenboro er mæltu með að fresta hátíða- haldinu til næsta árs. Einnig lagði Mr. B. Lifmann fram áskorun undirritaða af 10 mönnum er fóru þess á leit að nefndin fr^staði há- tíðinni þar til í júní 1926. Um þetta urðu langar og margar ræður og tóku til máls auk Mr. J J. B. Mr. B. Lífmann, G. Oddleifsson. T. Ingjaldsson, G. Sigmundson, Helgi Benson og J. J. Sólmundson (er vildi fresta til 21. okt. einungis) | Allir með frestuninni. Á móti henni töluðu forseti, Sv. Thor- valdson, G. Féldsted, Einar P. Jónsson, og B. B. Olson. Kom að síðustu fram tillaga frá I. Ingjaldsson studd af B. Lífman, að fresta hátíðinni, og'var tillag- an feld (10 á móti, 8 með). Var þá kl. orðin 4 og fundi frestað fyrir hinar ýmsu nefndir að ræða sín sérstöku mál. Kl. 4.45 setti forseti aftur fund og komu þá nefndirnar fram með sín mál og ráðstafanir eins langt og þeim var unt. Áætlnnir nefndanna um kostn að við hátíðisdaginn 22. ágúst varð um $1500.00 alls, Fjármálanefndin lagði til að láta búa til hnappa með þartilbúnu merki og mynd eftir Fr. Sveinson er selja skyldi sem aðgöngumerki að hátíðinni og skyldi hver full- orðinn bera þetta merki, er í lysti_ garðinn komi að heyra skemti- skrána, en öll börn innan 15 ára fengju frían inngang. Einnig bjóst nefndin við að leita samskota til að mæta kostn- aðinum og á annan hátt hafa féð saman. Minnisvarðanefndin lagði til, að sá tími vera nægilegur til undir búnings, og æskilegast að gjöra það á hinum rétta degi. Um kostn- aðinn gat nefndin ekkert sagt á þessu stigi málsins vegna þess að óráðið væri enn hvernig varðinn mundi verða. Væri listamaðurinn Fr. Sveinson að gjöra teikningar, sem enn væru ófullgjörðar og nefndin því ekki fær um að gefa frekari upplýsingar að þessu sinni. Ákveðið að halda næsta fund á sama stað og tíma. Sunnudaginn 9. ágúst. Gimli 1. ágúst 1925. B. B. Olson. Niðursett fargjöld. • Samningar hafa verið gerðir við járnibrautarfélögin um niðursett fargjöld fyrir þá — utan Winni- peg borgar •— sem sæki 50 ára landnámsminningarhátíð íslend inga, sem haldin vgrður að Gimli á lagardaginn 22. þ. m. um eitt og hálft vanalegt fargjald, þannig; Menn kaupa farbréf til Gimli ■ eða til Winnipeg, eftir því sem á stendur og borga fult fargj&ld fyrir þau og fá um leið frá selj anda “validation certificírte” sem þeir svo framvísa við vagnstöðina 'á Gimli og sem þar verður áritað af umboðsmanni félagsins gegn 25c borgun fyrir hvert certificate sem svo gildir fyrir hálft fargjald fyrir heimleiðina. Það er nauðsym legt að allir sem kaupa farbréf sem kosta yfir 75c fái bessi certificates til þess að geta nctið afsláttarins fyrir heimferðarfar- bréf sín. Frá Winnipeg kosta far- bréf til Gimli og til baka þaðan ti! ^Vinnipeg $1.25. 3. ágúst 1925. B. L. Baldwinson. Mjóifjöröur; 121 sál; 31 læs, Kálfafell: 193 sálir; 84 læsir, 90 ólæsir. Prestur spyr annan eðaf 109 ólæsir. Prestur er fyrir nokk-j þriðja hvern sunnudag; húsvitjari uru byrjaður að spyrja, þegar þvi oft. verður við komið. Kvartar yfir t— ,r ■ , ,v ... i vanrækslu barna að koma, er far- , . , , , ínn að husvitja einu sinm a ari. læsir, 119 olæsir. Prestur lætur J vel yfir þekkingu safnaðar síns, Bjamanes og Hoffell: 237 sál- en hann er talinn h^fa hug á ver-í ir; 109 læsir, 128 ólæsir. Prestur andlegum efnum og vanrækja' og kapellán deilugjarnir, segja spurningar og húsvitjanir. j söfnuðinn vel að sér, en stundaj „ '* , hvorki húsvitjanir né barnaspurn- Refstaðir: 129 salir; 57 læsir, in„ar 72 ólæsir. Presturinn (Jón Ólafs- ° son) byrjaður að spyrja fyrir tveimur árum, en fullorðna fólk- Einholt: 174 sálir; 54 læsir, 120! ólæsir. Prestur (Jón ÞórðarsonJ inu fanst það óþarfi og reis uppj ólærður og ófróður um embættis gegn því'. Prestur bláfátækur, j skyíldur. Taldi nóg að prédika, kvartar yfir því, að hann geti ekkií ei diffst að spyrja hvern sunnudag. gefið sig við embætti sínu eins ogj Það mundi talin nýjungagirni. skyldi, þvi hann þurfi að vinnaj Sumir i söfnuðinum mjög fá- fyrir sér: Talinn drykkfeldur, fróðir. Óskar eftir barnaskóla, einkumi TT f . „ handa fátækum. Margir fáfróð- „Hof * Oræfum og Snæfell: 132 ir í söfnuðinum. j salir; 56 læsir, 76 olæsir Prestur olærður og uppurðarhtill. Söfn- Hof í Vopnafirði: 290 sálir; 121 j uðurinn fáfróður á guðsorð. Spurt læs, 169 ólæsir. Prestur vanrækir er færi gefst; æskulýðurinn yfir- spurningar og húsvitjanir fþó! heyróur einu sinni á ári J heima- margir fáfróðir) af því hann tel-| húsum. ur sig hafa fullnægt skyldu sinni með því að prédika. Hann hvorki gáfaður né lærður. I Bneðdalsþing: 265 sálir; 961 læsir, 169 ólæsir. Prestur talinnj drykkfeldur, en lætur sér þó mörgum fremur ant um spurn- ingar. Kvartar yfir því, að marg- ir séu fáfróðir og sæki illa kirkju, eða fari á sjó eftir messu. Stöð: 118 sálir; 43 læsir, 75 ólæsir. Prestur talinn drykkfeld- ur. í Austur-Skaftafellssýslu alls 938 sálir; 358 læsir, en 580 ólæsir. Dánarfregnir. Hinn 5. október síðastliðinn andaðist að heimiil sínu í grend við Kristnes, Sask, konan Sigríð- ur Abrahamsson. Hún var fædd 25. sept. 1862 á Espihóli í Eyjafirði. Foreldrar Hefir ei lagt stund á fræðslu hennar voru Árni Þorsteinsson, safnaðarins, þó fáfróður1 væri. Háls í Berufirði, Berunes og Papey: 253 sálir; 140 læsir, 113 STÁRF HVEITISAMLAGSINS Til bœnda í Vesturlandinu! Milli-fyllíja hveitisamlagið hefir bundið enda á þá heimskulegu aðferð, að fleygja hveitinu á markað fyrir, það verð, er kaupandinn sjálfur setur. Það ser að innleiða hýtt tímabil í ,sögu búnaðarins, þar sem samvinnan tekur Við af samkepninni. að því er viðkemur sölu bænda-afurða. Það styður alla hveitibæftdur, en þó fyrst og fremst þá, er með samningi heyra samlaginu til, Fyrir tilstilli samlligsins, geta bændur í Vestur-Canada í fyrsta sinni iverslað með sitt eigi^ korn sjálfir, — sentj það milliliðalaust/ af býlinu til kornhlaðanna og hleðslupallanna og þaðan til myllnanna. Tilraun til að eyðileggja samlagið, með því að knýja hveitiverðið niður fyrir það, sem samningshafar fengu, kom þeim sjálfum. í koll, er að því stuðl- uðu. Samlagið aðskildi þá, er knýja vildu ver&ið niður fyrir frarrileiðslu kostnað, og samningshafa. Ekki einn einasti mælir, var seldur fyrir milli- göngu samlagsins, á trufluðym markaði, þrátt fyrir allar sögurnar, er um það gengu, a.h það hefði neyðst til að selja miljóniy með slíkum hætti. Það voru spekúlantarnir meðal bænda, er utan ^amjagsins stóðu, er urðu fyrir stærsta skakkafallinu Samlagif^ hefir svo vík&að út viðskiftasambönd sín, að það hefir selt lang- mest af korpinu frá byrjun ársins 1925, beint til kaupenda handan'við haf. I ‘ , . I 4 * Því meira, sem samlagið hefir til meðferðar af uppskerunni, þess betri •árangur fyrir hjvern samningshafa. Samlas(ið*hefir orðið sérhverjum hveiti- bónda í Vestur-Uanada til stórra hlunninda. Þúlsundir bænda, sem voru á báðum áttum í fyrra, hafa nú innritast í samlagið, en samt er fjöldi bænda', er samlagið hefir hjálpað, án þess að þeir hafi styrkt það, með því að gerast meðlimir. ’ x N / 1 Samlag yðar starfar í yðar þágu, alt árið í gegn. Veitið samlaginu nokkra stunda vinnu, svo það fái umráð yfir tveim þriðju hlutum uppskérunnar i istað helmings. ' • THE INTERPROVINCIAL WHEAT POOL. .íslenzk albýðumentun. á 18. öld. (Framh.) Múlasýslur 1744. Þingmúli: 100 sáljr í söfnuðin- um; 30 læsir, lo ólæsir; prestur hafði vanrækt söfnuðinn; að eins hirt um að prédika. 'Ás í Fellum: 166 sálir; 100 læsir, 66 ólæsir; Prestur óskar eftir “kateket” til að spyrja börn- in, er þó byrjaður að húsvitja einvi sinni á ári, þar sem hann telur þess mest þörf. Byrjaður á barna- spurningum. Hallormsstaður og Skriðuklaust- ur: 86 sálir; 42 læsar 44 ólæs- Preáturinn ýMagnús Guðmunds- son) hefir stundað vel barna- spurningar, en vanrækt húsvitj- anir. Lofar að taka þær upp. Valþjófsstaður: 194 sálir; 102 læsir, 92 ólæsir. Presturinn (Hjörl, Þórðarson, síðat prófastur) ósk- ar eftir barnaskóla til að kenna þeim, sem foreldrar geta ekki kent. Hann spyr hvern sunnudag og húsvitjar tvisvar á ári. Hofteigur: 138 sálir; 72 læsir, 66 ólæsir; spurningar og húsvitj- anir óþektar. Kirkjubær: Fjölmennasti söfn- uður í Múlasýslum, 353 sálir; 165 læsir, 188 ólæsir. Klippstaður og Húsavík;, 1132 sálir; 44 læsir, 88 ólæsir. Prestur (Þorvarður Guðmundsson) drykk- feldur, vissi lítið um söfnuð sinn. Stundar ekki barnaspurningar; al- varlega ámintur. Desjarmýri og Njarðvík: 166 sálir; 61 læsir, 105 ólæsir. Prest- ur byrjaður að spyrja fyrir tveim- ur árum; húsvitjar einu sinni á á ári. Hjaltastaðir:/209 sálir; 90 læs-i ir, 1x9 ólæsir. ólæsir. Prestur hefir sjaldan yf- irheyrt unglinga opiinberlega, en spurt þá einu sinni á ári í heima- húsum. Hof í Álftafirói: 107 sálir; prestur vissi ekkert um kunnáttu safnaðarins; kvaðst spyrja á föst- unni og húsvitja einu sinni eða tvjsvar á ári." Fólk sækir illa kirkju, húsagi linur. Kapellán lýs- ir ástandinu nokkru betur. Þvottá: 44 sálir; 25 læsir, 19] 'læsir; presturinn (Þórarinn Jóns-] sonj er talinn einn hinn ólærðasti og lélegasti á Austurlandi. Hirðir lítið um söfnuð sinn. Spyr hvorki né húsvitjar. Eyöar-: Þar prestslaust. Pró- fastur telur æskulýðinn mjög fá- fróðan; 155 sálir; 60 læsir, 95 ó- læsir. Vallanes: Prestur spyr ekki, en yfirheyrir þá, er til skrifta ganga; mikil fáfræði, einkum ólæsra. Eftir þessari skýrslu voru prestaköll í Múlasýslu og sex ann- exiur ; 4.193 sálir; taliS er, að 1,754 séu læsir, en hinir ólæsir. Þetta er þó ekki nákvæmt af þvi skýrslu um lestrarkunnáttu vant- ar úr tveimur prestaköllum. Sem staðist hef. ir reyneltjna nú yfir 5o ár Um sambúð presta og safnaða er líkt að segja og í Hólastipti. Þó eru einstaka prestar ánægðir með sóknarbörn sín, eins og sýnt hefir verið. Fátækt ér oft talin orsök þess, að foreldrar láta ékki kenna börnum sínum. Einn prest- ur getur þess, að síðan fréttist um að ætti að lögbjóða fermingu, hafi áhugi fólks á barnafræðslu vakn- að, I Þegar þess er gætt, að í fólks- talinu 1 eru börn talin með, og að þau byrjuðu sjaldan að Íesa fyr en þau voru orðin nokkuð stálpuð, sennijega , 12-14 vetra þá virð- ist mega telja ekki fjarri sanni, að helmingur Múlsýslinga hafi kunnað að lesa, 1,744-. Hafa þeir því staðið miklu framar en S'unnlendingar í lestrUrkunnáttu, eins og siðar verður sýnt, og senni- lega verið bezti hlutinn í Skálholts- biskupsdæmi. Ekki er hægt að sjá orsakir til þess, nema ef vera kynni, hve imargir prestar voru á Austurilandi ogj fáar annexíur. .„ Þeir hafa haft betra tóm til þess læsir, 85 ójæsir. Prestur (Vigfúsj að gefa sig við bamafræðslunni. SigurðssonJ gnmall maður, kvart- Þetfa er þó að eins ágizkun. ar yfir fáfræði og veraldar-i hyggju fólksins, en óskar þó þessi okálholtsshph. eins, að fá tekju> sínar auknar. ; Úr Skálholtsstipti eru ekki til | samskonar skýrslur og úr Hóla- Skeggjastaðir: 79 sálir; 31 læs, stipti, því þar lét Harboe ekki 48 ólæsir. Engar fræðaskýringarj spyrja börn' og unglinga. Hann söfnuðinum, nema fáðinar j stefndi .prestum til sín eða heim- bóndi á Espihóli og Ingibjörg Sig- urðardóttir, kona hans. Sigríður misti föður sinn tveggja ára gömul, en var frá þeim tíma í fóstri hjá Tómasi og Þuríði hjónum að Holti í sömu sókn, þar til hún giftist tuttugu Og eins árs. Giftist hún þá eftir yfandi manni sínum, Friðriki Abrahamssyni í júní 1883. Bjuggu þau á íslandi í 4 ár en fluttu til Ameríku árið 1887 og settust að í Nýja íslandi og voru þau þar í fjögur ár. Þaðan fluttu þau til Pipestone bygðar og bjoggu þar þangað til þau fluttu til Saskatch- ewan í marz árið 1919. Börn fæddust. þeim sjö: Abra- ham (dáinn), Valdemar Tómas Briem, bóndi nálægt Kristnes, Sask,; Guðjón, býr í grertd við Ár- borg; William Alfreð, ‘ (heiiha). Friðrika Þuríður, gift og búsett í Saskatchewan, Valgerður, gift og einnig búsett í Saskatchewan; EÍleonora Aðalbjörg — heima. Sigríður heitin var jarðsungin fáum dögum eftir dauða hennar. 241 Viðstaddir þá athöfn voru séra H. Sigmar og sá sem ritar þessar línur. Við dauðsfall þetta hefir fjöj- skylda hennar mist elskan'di eigin. konu og móður, sein var ætíð fús a§ fórna öllu fyrir mann sinn og börn. íslensk trygð var eðli henn- ar. Vinátta hennar var ákveðin og hrein, enda var henni alt tildur fjarri skapi. Kirkju sinni reynd- ist hún trú. Guði vildi hún þjóna og leitast við að líf sitt yrði guðs- þjónusta. Er maður því mintur við dauðsfall hennar á orð frelsarans: “Sælir eru hjartahreinir, því þeir munu guð sjá.” Blessuð sé minn- ing hennar. H. J. L. um koim út frá prestinum. En blessuð forsjónin hefir séð fyrir því eins og öllu öðru, gefið mér með árafjöldahum eins og ’kalt vatn i blóðið, og kent mér þanjjig að kæra mig kollóttan. En samt sem áður hefi eg lært og þegið af Guði þá náðargjöf, að þykja vænt um og gleðjast af því, þegar góður og elskuverður drengur hefir hlotiö sér samvalið konuefni. Og eitt slíkt ákjósanlegt atvik hefir, ekl?i fyrir löngum tíma síðan, éndurtekist hér á Gimli. — 20. júní síðastl. voru gefin saman í hjóna- band, hr. Norman Stevens og ung- frú Margrét Skaptason, hún 23 ára, hann 24 ára, svipuð að gjörfugleik og góðleik, eins og þau eru að aldr- inum til. Hann er sonur þeirra hjónanna, Jóns kafteins Stevens hér á Gimli, en hún er dóttir (kjördótt- ir) þeirra hjóna, Capt. Joseph Skaptason í Selkirk. Það er auðvitað óþarfi að taka það fram: þegar þau, þessi nýgiftu hjón komu úr giftingarferð sinni, voru margar hlýjar hendur til að taka á móti þeim hér á Gimli, þar sem hið nýja heimili þeirra, að öllu leyti vel út búið, beið þeirra. Þar voru fyrir um þrjátíu vinstúlkur og vinkonur brúðarinnar til að fagna íeim hjónum með veizlu og góðum gjöfum. Þetta er nú alt, sem eg ætla að segja í þetta sinn. Þegar eg næ mér í konuefni sjálfur, mun eg víst ekki þegja yfir iþví. Ein það verður fráleitt fyr en þá máske á Marz, og þá getur maður ef til vill haft í staupinu eins og í gamla daga—og þá var nú gaman að lifa, segjum við stunjum, þeir gömlu. Gimli, 20. júlí 1925. J. Briem. Dvergasteinn: 128 sálir; 43 Frá Gimli. 1 Mætti eg Jangt frá málma-gný með þér, ástfagur -svanni, þrfyija, friðsælum dali fjalla í , i faðmi þinum lifa’* og deyja,” — E. Tegpier. Þessi hugsun er eins og árstíðirn- Spitsbergen — Svaibar ði Blöðih eru nú alment farin að kalla Spitsbergen Svalbarða, og frændur vorir Austmenn, ' sety. slegið hafa eign sinni á landið, munu hafa lögboðið það nafn. Þó er það nokkum veginn víst, að það nafn hefir landið aldrei bor- ið til forna. Það eru ekki til margar upplýs- ingar um Svalbarða í fornsögun- um. Eiginlega er ekkert til að ^yggja á nema lýsingin af sigl- ingaleiðunum í upphafi Land- námu. Nú skulum vér athuga, hvernig þar er sagt frá (útg. kgl. Fornfræðafél. 1925J: Frá Stað í Noregi er 7 dægra sigling vestur til Hors á austan- verðu íslandi, en frá Snæfellsnesi, þar sem skemst er, fjögra dægra haf til Grænlands. Frá Reykja- nesi til Jökulhlaups á írlandi, er 5 dægra haf, en frá Langanesi er j 4 dægra norður til Svalbarða í ! hafsbotn. , Ef litið er á landabréf má óð- ar, einlægt að endurtakast; eins og K®8 J*88' ^ getur alls blómin, sem vaxa af sinni rót á vori: ?kk'- ^ - J10 Sprisbergen efhr hverju. Hugsunin verður aö orð-í -mUm leiÖunum hefðl att að vg-a um og orðin að verknaði. Eftir ?.!- varlegt samtaf, er þau, piltuf og til stúlka, komitf á stað til prestsins. 8—10 dægra haf þangað, enda liggur landið svo úr léið Jyrir Is- lendinga* '■Mj spurningar prentaðar f^rir 200! sótti þá, yfirheyrði þá og rann- árum. Biskup aldrei vísiterað.1 sakaði embættisrekstur þeirra. Lét Foreldrar byrjaðir að leggja meiri; þá gefa nákvæma skýrslu um hve rækt við kenslu barna upp á sið- margt fólk væri i prestaköllum kastið. t Prestur vanrækt spurn- þeirra, hve margir væru til altaris ingar, þó yfirheyrt börn eiriu'sinni og hve margir kynnu að lesa. á ári á heimilum. , j Vér skulum ætla, að prestarnir Hólmar: 308 sálir; 128 læsir, hafi sagt nokkurn veginn satt frá, 180 ólæsir. Prestur (Jón Þor- og ættu þvi þessar skýrslur um láksson, prófastur) óskar eftir lestrarkunnáttuna að vera ábyggi- aðstoðarmanni til þess að varna legri og ítarlegri en spuminga- fólki útgöngu úr kirkjunni, með-j skýrslurnar úr Hólabiskupsdæmi. an á spumingum stendur og hindra! Útkoman er því miður ekki mjög það frá að rápa ,út um messu. Vill ‘ fögur. , að fólki sé bannað að giftast. nemaj það sé yfirheyrt, og athugað hvort Skaftafellssýslur. það mundi geta séð fyrir sér. Vrldi Stafafell: 192 sálir ; 55 læsir fá '“Politiforordning”. Byrjaður 137 ólæsir. Presturinn (Högni að spyrja fyrir tveim árum. Söfn-; Sigurðsson prófastur) kvaðst hafa xiðurinn vaknað við það til íhug-j ámint fbreldra um að láta börn unar og námfýsi. ! sin lesa á kvöldin nokkuð í fræð Skorrastaðir: 260 sálir; 83! unum og hafa upp fyrir þeim læsir, 177 ólæsir. Prestur spyr skýringar yfir þau. Segist hafa _ að lítil líkindi eru ,til að Knýja á hurðina. Henni ’er lokið lu*;fl Þanfa? koml®- upp. Presturinn stendur brosléitur bvalbarði hefir verið nokk- í dyrunum, hann hneigir sig góðlát-; 110 annaÖ cn ísröndin (hafsbotnj, lega fneð útbreíddar hendur, og býð- ^a nmn það ha*a verið JanMayen ur þeim að koma inn. — Aður’enj e8a Grænland, sennilega kri|ig- dagur er að kvöldi kominn, eru þau um b'coresby sund. Vér ættúm orðin hjón,- Og þá er þetta, sem Þý1 hætta að nota Svalbarða í gerst hefir, alt í einu orðið svó nýtt þessari merkigu. Ei vér viljum og eitthvað svo undarlegt, en þó Þ>'öa Spitsbergen á íslenzku, þá svo unaðsríkt. ’ gætum við kallað landið til dæm- Svona hefi eg um æfina í hugan- is Tindfjallaland, eða Tindafell. um mátt horfa á svo hunjruðum Það er rétt þýðng og góð ís- skiftir af laglegum og góðum stúlk- lenzka.—Tíminn. kostgæfilega, húpvitjar hvert heimili einu sinni á ári. Telur skort á húsaga; börn sjáivont eft- irdæmi. ♦!♦ ferðast um til þess að sjá hvernig þessu væri framfylgt. Hefir ann- ars ekki spurt opinberlega nema fermingarbörn. f f f f f f f ♦> >♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦♦♦ ♦>♦>♦>♦♦—♦—♦—>♦>♦>♦> ♦> ♦> ^ Swedisli-Americaii Line IIALIFAX eða NEW YORK Ss Drottingham REYKJAVÍK Ss Stockholm 2. og 8. farrými ISJjANDI 2. og 3. farrými , Á þriðja farrými $122.50. Fáið farbréf yðar hjá næsta umboðsiftanni, eða hjá * Swedisli-Amorican Line 470 Main Street, WINNIPEG, Phone A-4266 f f f t f f f ♦!♦ •♦♦>♦>♦>♦>♦>♦>*>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦>♦> ♦> ♦:-> 14»

x

Lögberg

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.