Lögberg - 05.11.1925, Síða 7

LÖGBERG FIMTUDAGINN,
5. NÓVEMBER 1925.
Bte. T
MEÐ KVEF?
1
Sáran báls
ar, en mér gæti þá hæglega orðið
á að gleyma einhverjum, sem síst
skyldi, svo eg kýs heldur að nefna
engan á nafn, en sendi þeim öllum
hún stóð upp og sagði: “Fyrir | einkennilegu, löngu orðmyndun-
nokkru ibraut eg glugga, sem eg' unum, var fátækt að hugtökum,
[>Hin mdttuga og grœOandi kæra kveðju og mitt innilegasta
lœkninga guja, sem Pept þakklæti fyrir góða viðkynning,
alúðlegt og skemtilegt viðmót og
fúsleiik allan á að greiða götu
lofaði að borga, en eg hefi svikist
um það. Á jnorgun ætla eg að
borga það í peningjum. Viljið þið
biðja fyrir mér?” Foreldrarnir
urðu hjartans glöð, að iGuð gaf
þessa náð. Næsta dag kom lítil
d yfir aö ráða, veitir skjót-
an hata. '
Peps mýkja sdran hdls
öndunarpípumar; og þœr{ m'na. Eg tel þessa þrjá siðustu) stúlka upp í borðstflfuna okkar, og
drepa gerUn nema i hrott mánuði, sem eg hefi notað til aðíjafnvel þó leiksystkini hennar
hóigu og lœkna Jfvef <£j ferðast um bygðih íslendinga hérj væru að bíða eftir henni fyrir ut-
skömmum tima. Og þœr
styrkja brjóstið dásamlega.
PÉPS
J*. Mow 25 c.A Box
Nö 25c askjan
Ferðalag
um bygðir ísl ndinga í Saskat-
chewan. '
, • •
Eftir Pétur Sigurðsson.
Það sagði mér maður nokkur, er
eg gisti hjá í bygðinni'fyrir sunn-
an og austán Elfros, .að nágranni
í Manitoba og Saskatchewan,; an, sagði hún: “Mig langar til að
þann skemtilegasta kafla dvalar
minnar í þessu landi og mun lengi
geyma margar kærar endurminn-
ingar uha ferðala*gið.
Máltækið segir: “að glögt sé
gests-augað.” Þó er það svo með
mig, að sem gestur er eg óglögg-
ur á margt. Þó til dæmis einhver
spyrji mig: hvernig var þessi eða
eg sjaldnast úr að leysa, en svo
tek eg þeim mun betur eftir öðru.
Eg kom til dæmis á eitt ágætis
heimili, þar sem framkoma hús-
bóndans vakti athygli mína tölu-
vert. Hann hafði mikið að gera,
hafði fyrirmyndar ibúskap, en
sinn, enskur karl, sem hafði haft mátti þó vera að því að tala við
hinn klædd eða klæddur, þá kann meðal hinna trúuðustu tilibiðjenda.: þeirra mál og fleiri bækur.
þann sið að úthýsa mönnum, hefði
einu sinni e'kið spölkorn með Sig-
urð Sigvaldason, sem allir kann-
ast við. Karlinn hafði þá spurt
mann og gat einnig tekið sér tima
til að kveðja konun^sína alúðlega
er hánn fór frá heimilinu og einn-
ig að heilsa henni á sömu víSu, er
'byrjaði að segja Guði frá syndum
sínum.
Elsku barnið, eg er viss um "að
Guð hjálpar henni,\»g gefur henni
sigur.
svo sem eðlilegt var með þjóð, sem
lifði í hinni miklu dreifingu 6-
Ibrotnasta lífi þrotlausrar baráttu'
við náttúruöflin. Smámsaman
auðgaðist málið með vaxandi
menningu, og nú er svo komið
fyrir nokkru, að þafc er einvörð-
ungu notað í kirkjum og skólum
og opinberum málum. Orðaröðin
í hverri setningu er öfiug við það,
frelsast.” Svo ikraup hún niður og sem allflestar þjóðir eiga að venj-
ast, það orðið fyrst, sem við höf-
um síðast, og öfugt. j
200 árá menningarstarf Dana
Norðmanna og íslendinga hefir
Iborið góðan árangur. Nú eiga
sáDog líkama og skildi þar eftir
dagbækur þeirra félaga og sögu-
brot af síðustu viðburðunum, áður
en hann dó. —
Að síðustu lagði ræðumaður á-j
herslu á, að Grænlendingum stæði j
frjálst að heimta fult sjálfstæði í
sínar hendur, þegar þeir sjálfir
vildu, oz mundu Danir ekki standa
í móti þeitri ráðabreytni, þegar að —
^>ví kæmi; enda væri gróðinn va'a j SlAfía JlQl
samur fjárhagslega.
—Dagbl.
Svo myndi þér nú líka að heyraj Grænlendingar sína eigin presta
um gömlu ömmu Sun. Hún á heima og trúboða, kennara og sálma-
nálægt okkar mission og er ein skáld. Biblían hefir vprið þýdd á
Svo árum skifti dýrkaði húnj Ræðumaður kvaðst hafa komið
goðin með trúmehsku. Til þess fórj til Grænlands fyrir 27 árum, ,og
hún á fætur klufckan fjögur á starfað þar sem prestur í 14 ár.
morgnana. Nú sýnir hún hinum
lifanda Guði hina sðnnu trú-
mensku, og þó hún sé alls ekki fríð
sýnum, þá ljómar . hún af Jesú
dýrð. Börnin hennar vita að Guð
hefir gjört eitthvað virkilegt fyrir
Kann hann því frá mörgu að segja
úr lífi þjóðarinnar. Það eru að-
eins 41 ár síðan að Austur^Græn-
landbygð fanst (árið 1884). Dan-
ir komu þangað 1903, en trúboðs-
starf ihófat þar af Dana hálfu ár-
Mannœtur.
Vér heyrum oft talað um ment-
un siðmenningu og framfarir
vorra tíma. En minna um menning
arskort, siðleysi og blátt áfr^m
villimannaæði 1 sögum heyrir
maður oft talað um mannætur og
flesíum mun finnast aðferð þeirra
ógeðsleg og þakka í htrganum fyr-
ir, að vér á vorri tíð eigum ekki
við þann ófögnuð að búa. En þó
mannæturnar séu ekki á vorum
stöðvum, þá eru mennirnir engan
veginn lausir við þær, því- þær
reka iðn >sína í stórum stíl á ýms-
SNUÐAR!

Sigurð eitthvað á þessa leið: hann kom a/tur, þótt ekki væri um
“Hvernig heldur þú að íslending-j langa ferð að ræða. Slíkt er fal-
um reiði af þegar yfir kemur, slík-J Iegt að sjá' og öðrum til fyrir-
um trúleysingjum“? “Þeim reiðir myndar.
nú vel af,” hafði Sigurður svarað,
manna konur, sem eru báðar að
vaxa í»náð og þekkingu á Guði.
Mr. S. er innlendur prestur, en á
Á annað heimili kom eg þar sem
‘það gerir þeirra mikla gestrisni, eg undraði mig sérlega yfir fram-
því að þá mun sagt verða við þá:jkomu barnanna, sem flest voru
“Hungraður var eg, og þér gáfuðj uppkomin. Eg varð næstum hissa,
ménað eta, þyrstur var eg, og þér! er önnur dóttirin, kornung stulka,
gáfuð mér að drekka, gestur var sagðist hafa lesið töluvert af ljóð-J gætur, ungur maður. Hann elskar
eg og þér hýstuð mig, naki-nn var' um mjnum, og bræður hennarj sálir, og^ trúir, því að sú eina
eg, og þér klædduð mig.” | Settust hjá mér og tóku að ræðaj skylda lífs sins, sé að avmna sal-
“En ykkur,” bætti Sigurður við'vjð mig Jíkt og unglingar gerðu ^r fyrir Jesu- Hversu g°8ur Drott-
“sem úthýsið mönnum, mun farn-j heima á gamla landinu, á gó*ri i inn er að gefa oss shka mnlenda
ast illa.” | lsiensku. Eg segi ekki að þetta séj menn. Má eg-bi^ja þig um bæn
Það getur vel verið, að okkur ís- eina tilfellið, sem eg hefi'fundið; fyrir systur Steffans. Hun er o-
lendingum finnist stundum sjálf-J unga íslendinga í þessu landi, sem1 frelsuð ,en er gædd góðum hæfi-
um líkt og enska karlinum, að þjóð inniifaðir hafi verið móðurmálijleikurn^ í þarfir guðspjallsms. I
vor sé og hafi ávalt, verið fremur voru 0g íslenskum bókmentum* þvíj r hél(}um ™ð ^uðsþjónustu
lítið trúhneigð, þegair dæma á v,á hefi eg fundið oftar, í borgumj litunarbuð~ Hvers vegna. Það
eftir orðum þeirra og guðræknis-J jafnt sem bygðum, en þetta er þó fkal eg sefgja þér. Eigandinn hef-
siðum, en það eitt mun óhætt að mi](jg sjaldgæfara, en þar sem ir_ ^engið Guði a hond, og hefir
fullyrða að,íslenska þjóðin standi nag finst, sannar það manni, að nn tekið burtu öll skurðgoðin,
flestum þjóðum framar í gestrisni þag er vej hægt að varðveita ís- ^est UPP ritningartextana,- þveg-
og jafnvel fleirum dygðum. Glæp-j ienzkuna þó um ungling sé að
ir eru sjaldgæfir.á meðal íslend-! ræga, Sem fæddur er og uppaljnn
inga. Þeir hafa dreifst um þessaj j framandi landi. Og vel mundu
heimsálfu og víðar um löndin,1 afk0mendurnir borga eldra fólk-
skarað fram úr við nám, í listum,! inu þag; ef þag þreyttist ekki á að
úók-
hana, þó þau enn séu óf*elsuð.í jg 1909, 0g nú,eru allir íbúarnir ™ 8t°,5um, °? j
Hér í Shanghai hefir Guð einnig kristnir að kalla. - Lýsti ræðu-'þa™ da* 1 da?’,.SV0 8em 1
heiðrað og blessað okkar iðju maður átakaiilega hversu viljinni ^1 ™ri ^^yrrahafinu. . *
NokKrir eru alvarlega að’leita stælist hja Grænlendmgum við^ Innfæddir menn j New Guinea
Guðs. SérstaSclega vil eg nefna' daglega arvekm og einbeiting við;eru alræmdar mannætur. Eins og
einn ungan, greindan mann sem að afla ser ofsmum viðurværis 1 mörgum er kunnugt, þá var hinn
vitnar um að hafa frelsast a em-j með tækjum þeim, sem utbum eru nafnkunni dr. chalmers kristni-
faldan hátt„ og tvær ungar starfs-i af svo mikilh smld, að undrun ðj og landkonnVnarmaguti sem
vekur. - I fyrstur manna hó^ bygð hvítra
Drengurinn. er eina^ auolegði manUa á-eynni, þar sem 'bærinn
Grænlendingsins, og frá blautu port Moresby stendur nú, .sem er
barnsbeini er hann æfður til að stærsti hær þar> a ferð með fylgd-
róa og skjóta ‘%arpím,” 5 ára
gamall fer hann á sjó með föður
sínum, og 12 • ára er hann full-
þroska veiðimaður.
LEGGUR af þeim anganina *—
litfagrir .. og ljúffengir.
Heitir snúðar, búnir til úr Robin
Hood hveiti, uppáhald fjölskyld-
unnar á hverjum bökunardegi.

ROBIN HOOD FLOÚR
íþróttum og dugnaði við vinnu,! bendh þeim á ágæti íslenskra bóh
svo orð hefir farið af þeim víða menta 0„ islenskrar tungu. fta
mönnum sínum að kanna landið
sem að allra dómi er eitt hið auð-
ugasta í heimi. Lagði hann leið
s'na eftir ám og vötnum, þó eink-
mennina, sem ílaátnum eru, einni efle, fyrverandi ráðherra, í prúss-
eftir annan, færa þá í kaf og neska ríkisfangelsinu í Berlín.
sjúga úr þeim blóðið. J Hafði hann veViðStekinn fastur
í Afríku hafa hvítir ihenn hvað fyrir fjársvik. En dauði hans
eftir annað orðið mannætum að^hefir orðið til þes% að uppi hefir
bráð. Það er ekki langt síðan aðj orðið fjöður og fit tlm alt Þýzka-
skip frá Spáni strandaði nálægt^land, til þess að fordæma hið
mynni Milri árinnar í Afríku. Sjöj prússneska réftarfar, því að sagt
af skipshöfninni' komust á land, * er, að fangelsisvistin hafi drepið
til þess að vera drepnir og étnir Hoefle. Flest blöðin hafa verið
af mannæt,um. í Suður Ameríkul full gremju út af þessu, og prúss-
í Columbia lýðveldinu, er ókann- neska þinfeið hefir skipað sér-
ið alla ibúðina og ásetur sér nú að
vitna um Jesúrff fyrir öllum sín
um vinum og nágrönnum, og héð
an í frá að fylgja Jesú Kristi.
Við sungum, vitnuðum og báð-
um, og Steffán lagði út af: “Þér
menta *og íslenskrar tungu. 'ftað eruð salt jarðar. Ljós iheimsins.”
þó fámennir séu, en sjaldan birtist bar sv0 yfg, ag eg þUrfti að staldra! Þessi fagri, opni, ófeimni vitnis-
glæpasaga um ísjending. Gtð gefi vig á ;bæ einum nokkuð lengi, tók burður þessa búðareigp.nda hafði,
að okkar litlu þjóð takist að varð-jþ^ eina af jjógabókum Matthíasarj að eg held, meiri áhrif á mig, en
veita sem lengst þær dygðir, sem jochumssonar og fór að lesa upp nokku§ annað, sem eg enn hefi
hafa lýst hennar braut um liðnar þau frægi. Eg hét því þá éV eg séð í þessu landi. Skyldu nú
aldir, og þroska þær sem best og stdg upp frá lestrinum, að gera búðaeigendurnir heima (í heima-
vaxa í öllu'oþví er til fyrirmyndar mitt besta( hvenær sem tækifæri landinu) vitna þannig um meist-
getur verið. “Þannig lýsi ljós yðar gæfist) til’þess að vekja athyglijara sinn? Það sýndist líkast því
n^ðnnuAim að þeir sjái góðverk uppvaxandi kynslóðar á þeim að negla merkið í mastrið og
auðsuppsprettulindum íslenskrar brenna allar brýr að baki sér.
andagiftar, sem þessi þróttmiklu'Er ekki svo?
unT í ” bygðunum * * þa'r°'~vest!ra*'"ög j Ijóð góSskáldanna okkar íslensku | Það er hið sama og að segja og
eru. Það mundi líka reynast alt mema þetta: “Eg og mitt hus
önnur sálarf^eða fyrir hverja unga skal Guði þjóna.” n
upprennandi kál, að Iesa okkarj Og eg er viss um, að þú veitir
gðmlu góðu bækur heldur. en að eftirtekt því, sem eg ætla að
endunum” slgði^ e7‘'við'Tjáífan' alast á t'maritum þeim, sem nú segja þér um litla inndæla stúlku.
mig: Mikið hefir' mðrg góð fylla fleatar hyllur bolTsala^na, Áður en systir Scheidegger fm
lensk fnóðir lagt þessu landi til. Þ»r sem( siðspiUandi astaræfmtyn heim til að hvíla sig fti\ Ame-
| spennandi fráságnir unf ratn.og nku), var þessi litla stulka von
Skoðanir manna um ágæti lands! glæpi, fyrirlitning á kristilegum að fá önnur bötn til að leiða sig á
ins og lífskjör innbyggjenda þess,j si(5venjum, háðsglósum um trú sunnudagsskóla. Hún meðtók Jesú
1 í hjarta sitt, og hefir ávalt síðan
verið Guði trú í sinni sál, jafnvel
í harðri eymd af ýmsu tagi. Hún
yðar.” #
Oft er eé fór frá ágætis heimil-
Ihafði virt fyrir mér blómlegan
æskulýð og tápmikla menn, seni
voru að taka við, og höfðu þegar
víða tekið við af eldri forautryðj
Þjóðinni bar hann hið besta orð. um eftir Fly-ánni, sem er stærst
Útburður barna og gamalmenna á allra vatnsfalla þar á eynni. Fynst
sér eigi framar stað, hjátrú og í stað gekk þeim félögum vel. Inn-
hindurvitni, ótti við bjargvætti og fædda fólkið tók þeim vel og virt-
forynjur er horfinn,1 en ljós krist- ist vera þeim vinveitt, en eftir því
indónjsins komið í staðinn. Á sem lengra kom inn í landið fóru
grænlenzku heitir ‘kristindómur-i þeir að verða óvinveittari og að
inn “Sú trú, sem tekur óttann frá sjðustu veittust þeir að þeim fé-
oss.” lögum nótt eina, drápu þá alla og
Hvað er þá unnið við starf trú-. átu.
boðanna norrænu? Breyting til; Þetta dæmi, sem sýnir fyrst og
hins betra. Mentun og menning er
komin í staðinn fyrir siðleysi og
vanþekking. Á Vestur-Grælandi
er lýðháskóli með sex ára skóla-
vist. Lestur, skrift, landafræði o.
fl. er kent þar. Reikning eiga
landsbúar lakast með að læra.
þeir geta talið upp að tuttugu:
“tut'tugu’ eru á þér tær og fingur.’
Tuttugu sama sem 1 maður. 84 ára
gömul manneskja, er “fjórir menn
að eða lítt kannað landsvæði, sem
Cacaquesta nefnist, og hafa hvlt-
ir menn oft verið illaNeiknir og
orðið fyrir hinum ægilegustu af-
drifum irá ihéndi mannætanna
þar.
Hegning fyrir glœpi.
24 þjóðir hafa ráðstefnu
til að ræða það mál.
eru mjög misjafnar, en víða má manna, guðlast og apatrú, vé-
sjá blómlegt fólk með bjart yfir-j fengingar um Guð, kristilegar-
lit, sem virðist benda á, að um' dygðir, alt og alla*. — flóir yfir
frekar almenna vellíðan sé að a]]a hakka. Þar sem lífsspeM tísk- syngur sálmana án afláts heima
en
*---- -----»---- ----- “ ~ ciu icgKja uieu a a. o.\j -pv TTnpfl v
fremst menningarlegt ástand \týr„ gWum heldur en að hegna , woell‘jL v
tölks hess. sem um aldaraðir hefir „ov okin. bann var hnept
og fjórir fingur.” Verðmæjti er á-
kaflega óljóst hugtak og peningar
eru sjaldgæfir.
Ræðumaður mintist á konungs
heimsóknina 1921 og hina barns-
legu hrifningu við það óvænta
tækifæri. Allir klæddust si.num
bestu fótum, hinum einkennilega,
^ra^nlenzka marglita ibúningi. Bar
hann Grænlencfingum vel söguna.
Viljasterkir, árvakrir, þolinmóðir,
ráðvandir, þöglir, fullir virðingar
cfg hæverskir ganga þeir til starfaj hrömmum mannætanna.
í skóla og ’Jcirkju. Og í kirkjuna' öhnur hætta er það, sem ferða-
leiða mæður öll sín börn, eða bera' mönnum er ægileg þar á eynni,
þau, frá því þau erp kornung.j þeim, sem eftir ám og vötnum
Söngelskir eru þeir, og syngja ferðast er vatnsormurinn, sem
ink-
fólks þess, sem um aldaraðir hefir
alið aldur sinn á þeesum stððvum
og i öðru lagi við hvaða erfiðleika
að landköniyinarmenn og kristni-
boðar, sem vegí sína leggja inn í
ókunn héruð og lönd eiga að
stríða.
En það var nú ekki að eins frá
þessum villimönnum í New Guinea
sem Dr. Chalmers og félögum hans
stóð hætta. Þar'er og f jöldi óarga-
aýra, sem hættuleg eru ferðanmnn
um, ekki síst þeim, sem ókunnugir
qju og' þekkja ekki háttu þeirra og
j-áneðli, og auk dýranna og lofts-
lagsins, sem þar er hið hættuleg-
asta öllum þeim, sem því eru ó-
vanir -— svo hættujegt, að vprla
eru dæmi til að hvítir menn, sem
þar er nálega óþolandi á heitys^u
tímum ársins hafi komist lifandi
þaðan, þó þe*ir hafi nú lftsnað úr
margraddað. Þeir eru orðnir djarf
ari } framkomu en áður, en þó að^
eins til bóta. Á þar mikinn þátt í
því sú kristilega þjóðernisvakn-
ing, er æskulýður Vestur-Græn-
ræða. Mér datt stundum í hug, aS kunnar er sett fram í svoféldum fyrir, en fólk hennar banpar _ _______________^ _________(__
ekki þyrftu menn að ferðast alla frægigreinum: Enginn veit neitt, hennþ að fara lengur 1 bænahus— jands kom af stað fyrir nokkrum
leið til eyjunnar Mauritaniu tilj enginn skilur neitt, enginn getur| ið. Nú höfum við heyrt, að þetta áruni( og sem hefir leitt af sér
þess að sja íturvaxnar og blom-| sannag neitt, engu má trúa, tru er fólk se þvinær búið að^ deyða mikja bl^ssun. Ræðumaður * dró
legar konur. Þær sjást víða í, þroskatálmi, Guðstraust er andlég barnið með óbóta höggum/'í þeirri
veiklun, synd er ekki til, glæpirn-
ir eru einn þluti guðdómsins, ef
til vill kallaðir ranghverfan á
bygðum íslendinga, og það þó þær
kunni allar vel að lesa og skrifa.
Mér duttu í hug sum fallegu
heimilin stórlpændanna vestur í honum. Þetta ásamt oft lélegri og
bygðunum, þegar konan mín sagði siðspillandi skólamentun, er í and-
mér, að maðurinn, sem leigir okk-j iegri merkingu áin Níl, þar sem
ur húsið hér í Ánborg (hann er kraftur kynslóðarinnar druknar í.
enskur lögmaður) hefði sagt við j>ag er sárt að sjá rauðagull
sig, er hún var eitthvað að firnia bókmentanna brent á fórnarstalli
að fráganginum á húsinu að inn-j tisku þeirrar, sem tilbiður hið
an: “Eg lét gera við.þetta hús meðj brotætta glys glapsýnis menning-
‘það fyrir auga að leigja einhverj-j arinnar.
um bónda það.” Mér þótti súæmt
að eg var ekki heima Eg fflundi fremsta megni sem best að því,
hafa spurt hann að, hvort hann aorri Q„a„ænWn;tílT
hefði nokkurn tíma heimsótt
^bændurna og séð bústaði þeirra
von að það gjörði ú± af við hana.
Nábúakona heyrði Ihljóð hennar,
og þegar hún kom inn, var mað-
urinn, sem tjýr með móðuir henn-
ar,-að lemja barnið. Hún heyrði
fram ýms skemtileg afvik úr lífi
landsbúa, sem lýsa þroska þeirra
hefst þar við í ám og vötnum ei
um þó Fly-ánni. Menn vita ekki
hvað isú skepná getur orðið stór,
en ferðamenn hafa komist í kast
við suma sem hafa verið frá
tuttugu til þrjátíu fet á lengd
Ormur þessi, sem er hinn mann-
skæðasti liggur í' vatninu og
grandar mönnum sjaldan þegar
þeir eru á ferð, en ef þeir festa
staka rannsóknarnefnd í málið.
Greiddu ílhaldsmenn meircf ^ð
segja atkvæði með skipun nefnd-
arinnar. •— Vitni þau, sem rann-
sóknarnefndin hefir' látið kalla,
eru á einu máíi um það, að for-
dæma hegningarstofnanir Prússa.
Þannig sagði t. d. Hermann Mul-
ler, fyrverartdi utanr'kisráðherra,
að meðferðin á þeim, er lentu í
greipum prússneska dómávalds-
ins, væri þannig, að þeir j\ði ald-
rei framar að mönnum. “Að vísu
Á siðari árum hefir mikið vqrið eru þeir ekki píndir með glóandi
um það talað í heiminum, að hegn-‘ töngum, en það er beitt enp verri
ingarlöggjöf flestra ríkja væri úr-rpínipgaraðferðum gagnvart sál-
el^ og óheppileg. Þjóðirnar verði arlffi þeirra”, mælti hann.
að leggja meira kapp á það að af-| v&r laginn þá er
ur í varðhald, og
* u. '* c a ■■ er fullyrt, að það hafi flýtt fyrir
uð alþjoðanefnd 1 Bern fynr ^ ^ j J
morgum arum til þess að, athugal ---------- __________________* ;1Í-
fyrir glæpi, þessv^gjna var skip-
þettá mikla vandamál
komai fullnæffjndl læknsh.ia,P- að llla
- * », - > e u *- °F ódrengilega hafi verið farið
fram með akveðnar tillogur 1 þvi.i - ,______, » , - ,
4 með hann. Bloðm benda a, að ur
A nu að halda raðstefnu 1 Eng- , > * , . , . -v ~ * e
1 ■ >-i 1__________Pvi að þannig se farið með fyrver-
landi braðum til þess að ræða ,. r*. ” ,, . . J .
* , - ,,, , andi raðherra — ekki einu sinni
malið og verða þar fulltruar frai »
*Cþjóðum. Formaður nefndarinn-'rá*h^a Ur flokkl jafna®a™anna
ar er-Sir Evelyn Ruggles-Briije. ^ þvi að Hoefle var mlð«okksmað
í samtali við blaðamenn hefir
hann stuttlega gert grein fyrir
áliti néfndarinnar og fórust hon-
um þá orð á^ þessa leið, meðal
annars: “Á siðustu 50 árum hafa
skoðanir manna \ i . þessu efni
breyst mjög mikið og nú er ekiki
eingöngu um það hugsað að hafa
glæpamenn 4 járnum innan fjögra
veggja. 1 flestum ríkjunþheimsins
er nú meira hugsað um það að af-
atýra glæpum heldur en að hegna
jnönnum fyrir glæpi. Og þá er það
fyrst og fremst uppeldi barna sem' vissu
ur — hvers megi þá váenta Um
meðferð á Pétri og Páli, sem lendi
í klónum á prússnesku yfirvöld-
unum.—Dagbl.
HVERJIR BOA t NEW YORK?
Oldham biskup 1 New York var
nýjega á . ferðalagi á Englandi.
Fíutti hanri fyrirjestur um Banda-
ríkin og sagði þar, að það væri að
eins í»rfáir Englendingar, sem
mokkuð um Bandarfkirt. —
kemur til greina. 1 uppeldinu er Þessa lýsingu gaf hann á New
vísirinn að því, hvort menn verða York: 1 New York eru fleiri írar
glæpamenn eður eigi, og menn, j en í Dublin, fleiri Skotar en i Ed-
sem hafa athugað þefta, -fullyrða ,nborg, fleiri Frakkar en í París^
að framtíðarinnræti barna hafi f,eiri Rússar en í Moskva, fleiri
mótast áður en þau verða fimm, Pólverjar en í Róm, fleiri Grikkir
ára gömul. Þetta er aðal atriðið ogj en 1 Aþenu og fleiri Júðar en 1
'báta sína, eins og menn gjöra oft
að riæsturlagi og láta fyrirberast
í þ^im, ekki síst þar sem eins óá-
litlegt er til landgöngu, eins- og í
‘ sem arðvænlegastan ávöxt gefur,
og hæfileikum. Mintist hann í því
samibandi á frægðarför Mylius
Ericsens 1909 og félaga hans, og
hina dæmalausu viljafestu og _______„ _____ „ ___
litlu ^túlkuna kalla: “O. Hsia: þrekraun crænlendingsins Jörgen skógum New Guinea, þá er hins
Thers Chi, hjálpaðu mér. Ná-| Bröndlund í^þeirri för, þar semj versta von af þeim.. Hljóðalaust
búakonan vissi, hver þessi Usia! hann gekk frá félögum sínum renna þeir sér í gegn um vatnið,
var (Scheidiger), svo hlín_ sétl:i dauðum eða dauðvona 4 raílur til! unz þeir eru komnir undir bátinn.
næsta vistábúrs, vitjaði þeirra Þá stanza þeir og reisfc hausinn
aftur, en hvarf svo þaðan enn á| og sporðinn upp á borðstokka
ný, og lagðist svo þar að l^kum bátsins sitt hvoru megin og halda
niður, sjúkur og sundurkrammn ál honum þannig föstum, en grípa
Ur bréfi
I
frá Gordon Rom, trúboða í Kína.
)Eg sá sumstaðar heimili, svo'
vönduð að þau jafnast á við vönd-
uðustu og dýrustu hús í borgun-
um, með öllum þægindum. 1 því
eru fslendingar ekki.á eftir öðrum' Elskulegi bróðir Paul:—
innflytjendum til þessa lands.j----------Ver sannfærumst meir og
Heimili þeirra eru víðást fulNeins meir um, að “bænin breytir hlut-
reisuleg eins og hinna. Yfirleitt unun^.”
leist mér svo á, á ferðum mínum.j Dýrð sé góðum Guði. Hversu
hana. Nú ætlum við að sjá um,
að betur sé farið með elskubarn-
ið hér eftir. Hún er tötrum klæfld
eftir Þar sem hún er blind, þá er
hún nær ósjálfbjarga. Við erum
nú að láta sauma handa henni
fatnað, og þar við nú vitum, hvar
hún á heima, munum við gæta
betur að henni.
Thora B. Thorsteinsson,
þýddi.
að um mesta myndar búskap væri
að ræðri hjá þeim all-víða.
Þetta ferðalag mitt um bygðir
þeirra, þótt um mesta annrikis-
támann væri, var mér að mösgu
leyti mesta skemtiför. Eg mun okkur að' umliðna nótt hefði sér
ekki strax gleyma þíim mörgu j ekki orðið svefpsamt, heldur
Fyrlrlestur um Grænland
Eins og til stóð, hélt hr Schultz
Lorentzen prófastur og lectorj
dýrmæt hefir hanp návist verið nú fyrirlestuf í dómkirkjunni í fyrra-J
upp á síðkastið.
Fyrir tveim vikum kom sú breyt-
ing á hér að tveir ungir menn
gáfu sig Guði. Annar þeirra sagði
kvöld. Formaður sóknarnefndar
bauð gestinn velkominn, sálmr.r
var sunginn og leikið undir^ af
orgatileikara kirkjunnar.
Því næst hóf prófastur máls ogj
lýsti mjög skilmerkilega og ítar-
hlýju handtökum, sem eg fékk og hvarflaði hugur hans yfir síðast-j lega hinu grænlenzka trúboði frá
viðurkenningar og þakklætis 0rð-; liðið sjö ára tímabil, sem hann upphafi, eða frá árinu 1721, þegar
um fyrir það, sem ibirst hefir á hefði útilokað Guðs anda og dauf-j presturinn Hans Egede fór til
prenti eftir mig, sem eg þó sjálfur heyrst við Drottins raust. Um'Grænlands, hinnar víðáttumestu
aldrei hefi haft neitt sérlega stór- nokkra stund hefði grátur gripið eylendu jarðar, til þess að leita
ar hugmyndir um né álitið þakka-J hann. Svo úthelti hans hjarta sérj að leifum landnámsmanna þar
vert. Hefðu ekki allir sagt mér í tárum. Svo svaraði eldri bróðir norður frá og boða þeim kristna'
um skáldið Magnús J. Bjarnason í, hans Uuði játandi l ka, og sigraðijtrú. Landið er 40 þús. fermílurj
Elfros, að hann ætti ekki hræsni ihinn vonda. Eg vildi óska að mérj danskar, eða 25 sinnum stærrá~enj
gæti tekist að lýsa þeim mýkjandi ísland, og því drfið leit að nokkr-
daginn i
til, þá hefði eg haldið að hann
væri að slá mér gullhamra. Slík- anda, sem þá var allan daginn í um þús. íbúa á vesturströndinni,
ar viðtökur eru viðkvæmum sálum okkar mission. enda þótt hin dreifða bygð hái
dýrmætar.^Eg^ átti samt bágt með Margir Tleiri ungir menn stóðu ekki yfir nema 300 mílna svæði.
að átta mig á, að eg ætti vitnis-| einnig upp og óskuðu með tárumj Hans Egedp.flutti trúboð sitt á
fara of langt. Eg ætlaði ekki að að við bæðum fyrir þeim, þarj norsku framan af, þótt enginn
arfa of langt. Eg ætlaði ekki að þeirra sálir Jþráðu sigur yfir pllu,skildi málið, en síðar lærði hann
nefna nokkurn mann*á nafn, því illu. Sumir sögðu: “Á morgun setla að nokkru hið erfiða tungumál
þeir yrðu þá svo ihargir, sem eg eg að játa á mig ýnrislegt ranglæti,! eyjarekeggja. Rélt svo Páll sonur
þyrfti að nefna, og þykir mér biðjið fyrir mér að Guð hjálpi mér hans og eftirkomenduir trúboðs-
slæmt að meiga ekki minnast á.til'þess.” Hinir tveir ungq (áður starfinu áfram.'
viðtökur þær er eg fékk víðsveg- nefndu) menn, eiga li^la systir, Grælenzka málið, með hinum
\«o(rar _ _ T n
EXCURSW'1!
því hefir starf nefndarinnar verið
vlísindalegs eðlis aðallega. En til
þess að breyting\ komist á, þarf
bæði framtakssemi og fé. Tökum
t. d. barnaleikvellina okkar. Eg á-
lít að þeir séu besta ráðið sem
enn er fuhdið til þess að afstýra
megi glæpum. Vísindin verða að
komast að raun um það hverjar
tilhneigingar hvers bams eru, eða
nokkurri annari borg í heimi. Þó
mæla allir þar á enska tungu.—
Mbl.
Maður bíður bana af eitri.
Hér lést á mánudagsnótt Ketill
Bjarnason trésmiður. Drakk hann
ca. 50 grömm af ópíum í misgríp-
hverjár ætía.má að tilhneigingarn-fum & mánudagskvöld.
ar verði þá er það þroskast. Það
er þýöingarlítið að ætla sér að
betra þá, sem hafa fengið slæmt
uppeldi í æsku. Við tökum þá er
þeir eru fullorðnir og lokum þá
inni í fangelsi, er það er of seint
Það verður að leita uppi þau börn,|
sem hafa tilhneigingar til glæpa
og hafa vakandi auga á þeim.”
' — Dagbl.
AUSTUR-CANADA
PARBRÉF TIL, SÓL.U DAGLEGA ,
DEC. l. 1925 til JAN, 5. 1926
Frá BRAUTARSTÖÐVUM í MAfcíITOBA (Winnlpeg og
vestur, SASKATCHKWAN og ALBERTA
Gamla Landsins
ri*ARBRÉF AUSTÚR AÐ HAFI (St. John,
Halifax' og Portland.)
TIL SÖLU DEC. 1. 1925 til JAN. 5. 1926
Frft BRAUTARSTÖÐVUM 1 MANITOBA (Winnipeg Og
vestuf), SASKATCHEWAN og AUBERTA
\ ostnr íið Hafi
\ FARBRÍÍF TIL VANCOUVeA, VICTORIA, NEW
WESTMINSTER, SEL.D FRÁ BRAUTARSTÖÐV-
UM t ONTARIO (Port Arthur og vestur), MANI-
TOBA, SASKATCHEWAN og AUBES.TA.
i Visslir dagar í Des., Jan. og Febr.
CANADIAN PACIFIC
Hugkvæmið vetrarferðirnar nú. Vpplýsingar hjd öllum umboðsmönnum
HNEYKSLISMÁL A ÞÝZKA-
_ LANDI.
k
Réttarfar Prússa fordæmt.
Fyrir skern^u afidaðist dr. Ho-j
OKEYPIS
5 Tobe Radio Set
ÓKEYPIS
Sendið áritun ýðar í frí-
Inerktu bréfi; og fáið frek-
ari fréttir um Tilboð vort.
Radiotex Co.
296 Broadway, New York.
THE BIGGEST BARGAIN IN THE W0RLD
!men A«50rrLWOOL
't'B CL I 11T TAll-0RED to measure
■pUIT™0" $4-
$1000.00
VEITTIB '
hverjum þelm, er
s5'nlr aReitthvaÖ
1 þessarl augrlýs-
Ingu, sé elgl «am-
kvtemt eannleik-
'anum.
TÆXIFÆRI YÐAR
tll atS kaupa beint frá. verkamltJj-
unnl ekta alullafr fatnað, $50.00
virbi. Föt^r handsaumutt og tlr
Serge e«a Worsted. Nýjasa sni» — ein- ^ A f|{)
eöa tvlhnept., fyrir at5 eins ..............
Send No Money—Write for our Special Offer. Perfect Flt
and SntÍKfaetion Ciuaranteed.
Kvenra
$10.00
-SPECIAL OFFEÆ-
Karla
Sex pör af þykkum
e6a puanum, ekta
SILKI SOKKUM,
kvenna, $10.00 vlrCi,
fyrir a8 ^eins
$1.00
Abyrffst ab vera úr
Bezta Efni.
Virði Ekta ^ilki ^kkar Fyrir Aðeins
pör
$1.00
Tólf pör af ekta,
karlmanna SILKI-
SOKKUM, þunnum
eða þykkum, $10.00
vlröj, fyrir að«ns
$1.00
SendltS Engra l*eninKn.
ÖkrifiS ossr stráx eftJr
frékarl upplýsingum.
Ihe Allied Sales Co., 150 Nassau St., New York, N.Y
r
/