Lögberg - 03.12.1925, Blaðsíða 7

LÖGBEiRG FIMTUDAGINN,
3. DESEIMBER 1925.
f
Mannlýsingar.
Brot úr fyrirlestri.
íslandssögur lýsa mönnum me®
tvennum hætti. Annarsvegar með
beinni lýsingu, venjulega þar sem
þeirra er fyrst getitS. _ Hinsvegar
óbeinlínis, meS öllu því, sem sagt
er af framkomu þeirra, orðum og
athöfnum. Gott dæmi beinnar
mannlýsingar er lýsingin af Gunn-
ari á Hlíöarenda í Njálu.
iHún skýrir fyrst frá ætt Gunn-
ars og heimilisfangi og segir síð-
an: “Hann var mikill maðr vexti
ok sterkr ok allra manna bezt vigr.
Hann hjó báðum höndum ok skaut,
ef hann vildi; ok hann vá svo skjótt
með sverði at þrjú þóttu á lofti at
sjá. Hann skaut manna bezt af
boga ok hæfði alt þat, er hann skaut
til. Hann hljóp meir en hæÖ sína
með öllum herklæðum ok eigi
skemra aftr en fram fyrir sik.
Hann var syndr sem selr. Ok eigi
var sá leikr,- at nakkvarr þyrfti við
hann að keppa, og hefir svá verit
sagt, að engi væri hans jafningi.
Hann var vænn at yfirliti ok ljós-
li.taðr, rétt nefit ok hafit upp í
framan vert, bláeygr ok snareygr
ok rjóðr í kinnum, hárit mikit, gult,
ok fór vel. Manna var hann kurt-
eisastr, harðgerr í öllu, ráðhollr ok
góðgjarn, mildr ok stiltr vel,
fastr ok vinavandr.
auðigr at fé.”
Þessi lýsing mun með réttu vera
talin ein af hinum beztu mannlýs-
ingum i I slendingasögum, svo langt
\ sem hún nær, og vér skulum nú í-
huga hvert atriði hennar út af
fyrir sig og gæta að, hvaða vitn-
eskju það veitir um manninn, sem
það lýsir, og hvort ekki Væri hugs-
anlegt að lýsa betur þeim eiginleik-
um, sem teknir eru fram. En fyrst
er þá að vita, hvaða mælikvarða
rétt er að leggja á slikar lýsingar.
Eg íbýst nú við, að’ vér verðum sam-
mála um að telja lýsingu að sama
skapi fullkomnari sem hún gefur
ótviræðari hugmynd um það, sem
lýst er, og að fullkomnasta mann-
lýsingin væri sú, er gæti. kallað fram
i huga lesandans eða áheyrandans
svo skýra mynd ,af manninum, að
málari eða myndasmiður gæti mál-
að hann eða mótað eftir lýsingunni,
í réttri líkamsstærð. Auðvitað er
það efasamt, að hægt væri að lýsa
svo nákvæmlega í orðum einum, en
æðsta stigið væri það engu að síð-
ur. — Lýsingin á Gunnari, eins og
margar mannlýsingar fyr og síðar,
byrja á að gera grein fyrir ætt hans
og heimilisfangi. Ætterni er lýst
bæði vegna þess„ að reynslan sýnir
að flestum kippir í kynið, svo að
þeir, sem þekkja ættina, þykjast
betur vita, hvers er að vænta af
manninum, og svo er það margt í
lífi manna, og ekki sízt íslendinga
í fornöld, er ekki verður skilið til
fulls, nema menn viti um þann þátt,
er frændsemin á ,i viðskiftum
manna. Heimilisfangið setur mann-
inn hins vegar á sinn stað i um-
hverfið, sem alt af ræður miklu um
hugsanir manna og athafnir.
Þá segir, að Gunnar var mikill
getur þvi enginn vitað, hve vel vig-| gráum, 8 af kembingslit og 4 af
ur Gunnar var í samanlburði við döklcum augnalit. Með þvi að þera
nútíðarmenn. Til þess þyrfti hann þessi sýnishorn saman við tiltekin
hlutföll. Það er erfitt í mörgum eða konur geti lokið fullu dags-
efnum og i sumum efnum ekki unt, verki á aðeins hálfum deg|i, og á
að ganga aftur með öllu sama eðli
og hann hafði í lifanda lifi.
En sagan segir meira um vígfimi
Gunnars: Hann hjó báðum hönd-
um og skaut, ef hann vildi. Þarna
er ákveðið atriði tekið fram, þar
sem menn geta mælt sig við hann.
Það er i sjálfu sér mælanlegt, hve-
nær menn eru jafnvígir á báðar
hendur, því að þar er fimi hvorrar
handar borin saman við hinnar, og
menn geta því vitað, hve nær þeir
eru jafningjar Gunnars í þessu
atriði. “Ok hann vá svo skjótt
með sverði, at þrjú þóttu á lofti at
sjá.” Hér er enn mælikvarðinn
fyrir því, hve snarhöggur Gunnar
var. Hver sem vill getur því reynt,
hve hart þarf að vega með sverði
til þess að þrjú sýnist á lofti og vit-
að, hvenær hann er jafnsnjall
Gunnari í þessu.
Hann skaut manna bezt af boga
og hæfði alt þat, er hann skaut til.
Þarna er líka alveg ótvíræður mæli-
kvarði. Hæfni Gunnars hefir ver-
ið 100%.
Hann hljóp meir cn hæð sína
með öllum herklæðum ok eicji
skemra aftr en fram fyrir sik. Her
vitum vér ekki eins nákvæmelga,
hve hátt hann stökk, af því að við
TT ' 'n, vitum ekki hæð hans i cm og ekki,
Hann var vel'
augu og finna, hvaða lit þau likj-
ast mest, má tilgreina litina með því
að tilgreina tilsvarandi raðatölu á
mælikvarðanum, og þá getur hver
sem mælikvarðann hefir, séð hvað
átt er við. Hraða augnahreyfing-
anna og þar með, hve snareygur
maður er, er hægt að mæla, en
reyndar þarf til þess allmikinn út-
búnað.
Hárit mikit, gult ok fór vel. Það
er all-nákvæm lýsing. Hárvöxt
manna mætti auðvitað mæla jafn-
auðveldlega og reifi af sauð, ef
það þæ.tti nokkurs um vert. Fyrir
háralit hafa mannfræðingar mæli-
kvarða með 32 litbrigðum, og er
með hann farið líkt og mælikvarð-
ann fyrir augnalitinn. En þar sem
tekið er fram að hárið fór vel, þá
mun vera átt við að það féll slétt
og voru ekki í því sveipir. .
Þá kemur lýsingin á framkomu
Gunnars og skaplyndi, og vér sjá-
um þá brátt, að þar koma eigin-
leikar, sem erfitt er að mæla með
likum hættí og það, sem eg áður
taldi, heldur er dómur um þá oft-
ast kominn undir mati. Fyrst er
kurteeisin. Hvað talið er kurteisi á
hverjum tíma, fer mjög eftir tíð-
aranda og siðvenjum. Gröndal
Heljarslóðarorustu, þar tsem
en viðleitnin er hin sama fyrir því,
enda sýnir reynslan, að það, sem í
gær var talið ómælanlegt, reynist
mælanlegt í dag.
Guðm. Finnbdgason.
—Bimreiðin.
Fáein minningarorð.
segir
. liann lýsir Frökkum: hafa
hve miklu meira en hæð sina hann fjes^-jr fleiri en eina, eða fylgi-
maður vexti og sterkur. Hér er minsta kosti 5I atkvæSi með því að
um tvo eiginleika að ræða, sem bað-
ir eru i eðli sinu mælanlegir. Vér
vitum undir eins nokkuð um lík-
stökk. Vér vitum ekki heldur, hve
þung eða hve liðleg herklæðin
voru, svo að hér er ekki hægt að
vita með vissu, hvenær jafnast er
við Gunnar eða ekki. Aftur er hitt
mælanlegt, hvenær menn stökkva
jafnlangt aftur á bak og áfram.
Hann var syndur sem selur. Hér
er mælikvarðinn jafn-ákveðinn fyr-
ir oss eins og Gunnar. Hver sem
vill getur þreytt sund við sel og
séð, hvort hann er honum jafn-
snjall og þar með Gunnari. Að
ví’su kann að vera, að allir selir séu
eigi jafn-fljótir á sundinu, en ger-
um þá ráð fyrir, að miðað sé við
meðal-sel.
Hann var vænn at yfirliti, þ. e.
fagur ásýndum. Frummerkingin i
vænn er: sá sem vekur vonir, og að
merkingin hefir síðan orðið “fag-
ur” sýnir, að menn vænta sér betra
af þeim, sem fagur er, en hinúm,
sem ljótur er. Eins og kunnugt er,
deila menn löngum um það, hvort
einhver tiltekinn hlutur sé fagur
eða ekki, s^m eðlilegt er, þar sem
sami hlutur hefir nokkuð mismun-
andi áhrif eftir því hver maðurinn
er. Þó er ekki loku fyrir það skot-
ið, að hægt væri að finna einskon-
ar mælikvarða fyrir fegurð hverr-
ar tegundar hluta um sig, svo að
hægt væri að vita, hvað átt er við,
þegar sagt væri, að eitthvað væri
svo og svo fagurt., Gerum t. d.
ráð fyrir, að finna ætti mælikvarða
fyrir andlitsfegurð karlmanna. Vér
gætum þá hugsað oss mælikvarð-
ann búinn þannig til, a.ð 100 menn,
er taldir væru glöggir á karlmanns-
fegurð, veldu úr fjölda af ágætum
ljósmyndum af karlmönnum, 100
myndir eftir þeirri reglu, að tekin
yrði engin mynd, sem ekki fengi að
konur, og svo hafa og konur fleiri
en einn mann, og þykir það kurt-
eisi.” Ef vér hugsum oss, að í ein-
hverju landi væri löggilt ’bók um
um mannasiði, þá mundi mega meta
Ólafur J. Erlendsson.
Mánudaginn 26. okt. síðastlið-
inn andaðist að heimlili sínu, Con-
cret N. Dak. ólafur J. Erlendson,
eftir 3 vikna ilegu, 36 ára gamall.
Hann var jarðsunginn 28. sama
mán. af séra Páli Sigurðssyn'i á
hinn bóginn hlýtur ávalt að vera
vandi að skrifa um látinn bróður,
vegna þess að maður velit svo lítið
þegar til alvörunnar kemur, og í
öðru lagi verður það ávalt séreign
hvers manns hvernig hann hefir
hagað lífi sínu og athöfnum alveg
á sama hátt og trúin er prívat efgn,
sem menn vilja ógjarnan láta
hrófla mikið við, og enginn velit
um tilfinningar annara, eng’inn
veit, nema Guð einn um alt það,
sem menn hafa að stríða við, en
um leikslokíin vitum við oft, sá sem
ekki er nógu sterkur hlýtur að
falla fyr eða síðar.
Ólafur heitinn var vel gefinn
maður, sérstaklega bókhneigður
og mundi vel það sem hann las.
Sama var að segja um það verk-
lega, mér er til efs að eg hafi kynst
fjölhæfari manni, hann var smið-
ur, málari, hafði ágæta söngrödd,
gerði við bíla og tractora, rendi
elevator og á síðastliðnu sumri
byrjaði hann á verzlun.
Alt lék þetta í höndum hans, en
heilsan, þessi dýrmæta guðsgjöf
var á förum og 2 dögum áður en
hann dó sagði hann þeim er þess-
ar línur rlitar að hann væri kominn
é heimleiðina, hann sagðist ekki
kvíða því og vita, að guð og góðir
menn mundu sjá um sína nánustu.
Hvíldu í fijiði Guðs.
Vinur.
Vestrænir ómar.
kurteisi borgarmanna eftir því, hve|Garðar, flutti hann húskveðju og
oft eða sjaldan þeir brytu boðorðjræðu í kirkjunni, og vestur í Con-
hennar. En hver telur slíkt og held-1 cret las Mr. J. J. Myres nokkra
hafa mætti um manninn, sem hún
er af, lýsingarorðið “fallegur”.
. , , , Þegar þessar 100 myndir væru
amsstærð mannsms iþegar ver heyr- f a þa raðagi hver þessara 100
nm Vmnn tni I/1II irovfi Kirl 9 (S . . 0 . . « r
um, að hann sé mikill vexti, því að
vér höfum i huganum myndir af
mönnum af ýmsum stærðum. Vér
vitum hvaö meint er meS meðal-
maður og köllum þá menn mikla
vexti, sem eru mikið meira en meö-
almenn að hæð og gildleik, því að
“mikill” á við hvort tveggja, þegar
ekki er annað tekið fram. En ná-
kvæma vitneskju um stærö manns
fáum vér ekki meS slíku handa-
hófsmati og flokkun, sem á því er
bygS, heldur meS mælingu. Vér
vissum meira um vöxt Gunnars, ef
vér hefðum likamsmál hans eftir
nýjustu reglum mannfræðinnar í
cm og mm, eins og Guðm. Hannes-
son hefir verið aS mæla menn nú
í háskólanum. Þær líkamsmæling-
ar eru svo nákvæmar og marg-
brotnar, að myndasmiSur, sem s'líkt
mál hefSi af Gunnari, gæti mótaS
líkneskju hans í réttum hlutföllum.
Um styrkleikann er líkt aS segja.
Krafta manns má mæla, og sérstök
áhöld eru til aS mæla handstyrk
manna, fótastyrk og bakstyrk, í
kílógrömum. Þó sagan segi, aS
Gunnar væri sterkur, þá vitum vér
ekki, hve sterkur hann var, hvort
t. d. hann var sterkari en Sigurjón
Pétursson eða Johanhes Jósefsson.
Það gætum vér vitað, ef söguhöf.
hefði sagt oss átak hans í kg.
Þá segir, aS Gunnar var allra
manna bezt vígur. Á hverju getur
sá dómur bygst? Hann byggist á
samskonar athugun eins og þegar
sagt er, að einhver sé allra manna
beztur glímumaður eSa hnefaleika-
maður. Það er einkenni slíkra í
þrótta, aö enginn .getur iðkað þær
einn síns liSs, enginn getur barist
eða glímt viS sjálfan 'sig. Þar er
einn maSur annars mælir. Beztur
glímumaSur i tilteknum hópi er sá,
sem oftast fellir hvern hinna og
sjaldnast fellur sjálfur fyrir hverj-
um þeirra; Ibezt vígur sá, sem oft-
ast hittir og flest höggin og lögin
ber af sér. Þetta á auövitað eins
við, þegar miöað er við niSurstöð-
una en ekki aðferöina. í fegurS-
arglímu t. d. er ekki um fall eitt að
ræöa, heldur tilburðina. En feg-
urS glímu er í rauninni ekki mæl-
anleg og dómur um hana því bygö-
tir á mati en ekki mælingu. I þeim
íþróttum, þar sem einn er beinlínis
annars mælikvarði, þar endist mæli-
ur skýrslur yfir? Auk þess væri
með slíku að eins litiS á yfirborðiS
og ekki tekið tillit til þess, hvort
“kurteisin kom aS innan,
sú kurteisin sanna,
siðdekri öllu æSri,
af öðrum sem lærist.”
Ef vér lítum á hin lýsingarorð-
in um skaplyndi Gunnars: harð-
gerr í öllu, ráðhollr ok góðgjarn,
mildr ok stiltr vel, vinfastr ok vina—
vandr, þá sjáum vér, aS þaS er likt
ástatt meS þau öll eins og um orSiS
kurteis, hvort um sig lýtur að
tvennu: annars vegar að ytri
framkomu mannsins, hinsvegar aS
kafla úr reglum — A. O. U. W„
sem sá framliðni tilheyrð'i. Enn-
fremur sungu solo Mr. Guy Jami-
son í Crystal og Mr. H. P. Thom-
son í Cavalier sá síðar nefndi hið
undur fagra lag Lead Kindly
Dight.
Líkið var jarðsett í grafreit
Vídalíns safnaðar, að viðstöddu
miklu fjölmenni þrátt fyrir afar-
harðan nrðan froststorm.
Poreldrar ólafs heitiins eru þau
Jóhann Erlendson og Sigurbjörg
Guðlaugsdóttir, fluttu
snemma á árum frá Akreyri vest-
ur um haf, og hafa lengst af búið
innri hneigð eöa hæfð, sem ,er hinn nálægt Hensel N. D., þar sem Jó-
eiginlegi og varanlegi grundvöllur hann tok helmi':srett a 160 ekr-
framkomunnar. Þegar vér segj- um a andi. Mega þau áreiðan-
kominn á sjónarsviðið. Lögin
(melodíurnar) aftur á móti eru
eftir óþektan mann, sem nú kem-
ur fram í fyrsta sinni, og dylst
ekki að hann er hæfileikum gædd-
ur.
Hér og þar má finna setningar,
sem ótvírætt Ibera vott um anda-
gift, og sem margir lærðari vildu
fegnir geta framleitt, vil eg því
til sönnunar benda á nr. 3. “Sum-
ar á förum”, seinni partinn af nr.
4. “Dís gróandans.” nr. 13 “Dísar-
höll” nr. 14 “Sumarlok,” nr. 15
“Þorri” og nr. 17 “Um undrageim.”
Og eru enda öll þessi ofangrendu
lög að mínum dómi verulega fal-
leg sem heild hvert fyrir sig. Þá
er og nr. 5 “Hvín í hnúk og gili’
myndarlegt og laglegt. Sumstaðar
hefi eg mér til leiðinda rekist á
óþarflega óeðlilegan fallanda, t. d.
í nr. 1 “Brim”, nr. 11 “Á aldamót-
um” og jafnvel í nr. 3, sem er þó
Ijómand'i fallegt lag o. v.. Fæ eg
ekki áttað mig á, hvað höfundin-
um hefir gengið til þess. Slíkir
hortittir eru lítt afsakanlegir,
nema því að eins að melódían
fríkkli við notkun þeirra, en a. m.
k. í nr. 3 fer því fjarri að svo sé.
En þetta er meinlaus aðfinsla,
sem eg vona að höfundur taki sér
ekki nærrí, því hún er ekki af ill-
vilja framsett, heldur aðeins til
íhugunar fyrir hann og aðra, sem
kynni að henda hið sama. Enginn
skyldi taka sér það nærri, þó
benda megi á galla hjá honum.
Hitt er meira um vert að verkið í
held sinni haldi velli, það verður
tímlinn að leiða í ljós, en eg spái
því, að sum af þeim lögum, sem
þessi bók hefir inni að halda eigi
sér góða framtíð og verði langlíf,
og vil þá um lejið og eg þakka höf-
undinum fyrir að Ihafa gefið söng-
bók þessa út, leyfa mér að stað-
æfa, að hún, sem heild, sé bók-
mentalegur gróði fyrir ísland.
Ættum við því að greiða götu
þessa söngheftis, því að það er
hin eina sanna þóðrækni að
hlynna að öllu því, sem er andleg
tímatoærir dómar, er eitt af því,
sem margir eru of örlátir á. Til
að geta dæmt um andlegt gildi
hvaða skáldskapar sem er, þarf
maður að kynnast honum jafnvel
svo árum skiftir, nema því aðeins
að um ótvíræð listaverk eða al-
gerðan leirtourð sé að ræða.
Björgvin Guðmundsson.
um t. d. um boga, aS hann sé lang-
drægur, þá eigum vér viS það
fyrst og fremst, að hann beri örina
langt, þegar skotiS er af honum.
Hve langt iboginn dregur, vitum
vér aðeins af athugun í hvert skift-
ið. En hin eiginlega og varanlega
orsök langdrægisins e rfjaSurmagn
lega teljast með frumbyggjum
þessarar bygðar.
Ólafur heitinn var giftur Krist-
ínu Magnúsdóttur Ásgrímssonar
frá Sléttubjarmarstöðum í Skaga-
firði; lifir hún mann síinn ásamt
4 ungum börnum, ennfremur
syrgja hann 6 bræður og ein syst-
og Friðrik, auk földa annara
vandamanna og vina.
Ekki verður langt mál skrifað
um þennan framliðna mann, enda
varð æfin ekki löng, 36 ár er að-
eins rúmlega helnfingur manns-
æfi, og eg hygg að mjög fáir menn
dómara sér á parti myndunum i
röð eftir fegurS þannig, aS lægsta
stigiS væri 1 og 'hæsta stigiS 100.
SíSan væri tekið meSaltaltaf þeim
raðtölum, sem hver mynd hefSi
fengiS hjá öllum dómurunum, og
myndunum raðaS ckir þeim tölum,
sem, þær fengju meS þessu móti, í
röS frá 1 til 100. Væri svo bók
meS þessum 100 myndum svo að
kalla í hvers manns höndum, þá
gæti sá, er dæma vildi um fegurS
einhvers tiltekins manns, 'boriS hana
saman viS hverja af annari af
myndunum í bókinni, unz hann
fyndi þá, sem væri líkust þessum
manni a.S fegurð. Segjum, að það
væri myndin nr. 70. Dómurinn
væri þá, aS fegurS þessa manns
væri 70, og hver sem hefSi bókina,
vissi þá að átt væri við mann, sem
líkastur væri nr. 70 að fegurS.
Slíkur mælikvarSi hefir nú ekki,
svo eg viti, enn verið búinn til, og
enn síSur tíSkaðist hann í Gunn-
ars tíð, svo aS nú veit enginn ná-
kvæmlega, hvaS orSið “vænn” þýð-
ir um Gunnar.
Þá er sagt, aS Gunnar var Ijós-
litaður og rjóður í kinnum. Vér
vitum ekki nákvæmlega, hve bjart-
ur hörundslitur hans var. En auð-
sætt er, að búa mætti til mælikvarða
fyrir hörundslitinn, þannig aS takajskorts ]>eirra hjá sjálfum sér. Aft-
t. d. ein 10 sýnishorn af hörundslit ur á móti mundi aS líkindum mega
bogans, sem aftur á rót sína í efna-jir ^r£þ Norman í Hensel, en
samsetningu hans. Vér teljum norn nræðranna eru: Guðlaugur,
fjaSurmagn bogans varanlega eig- Eggert, Erlendur, Jakoib, Tryggvi,
leika hans, ]xitt það komi elcki í ljós
nema þegar hann er spentur, og vér
getum prófaS þennan eiginleika
bogans án þess að skjóta af hon-
um, og þannig í eitt skifti fyrir öll
gengiS úr skugga um, hvort hann
er langdrægur eSa ekki. Þegar hins
vegar er sagt, aS boginn sé lang-
drægur, þá er óbeinlírþs um leið
sagt, aS fjaðurmagn hans sé mik-
iS. Líkt er nú þegar talað er um
skaplyndi manna. Vér þekkjum
skaplyndiS aS eins af ytri fram
komu manna, hvernig þeir reynast
í þaS og það skiftið, en orsökin til
framkomunnar er aldrei eingöngu
hin ytri tilefni, heldur jafnframt
eiginleikar mannsins sjálfs, eigin-
leikar, sem stundum má prófa út
af fyrir sig, aS sínu leyti eins og
prófa má fjaðurmagn bogans á
annan hátt, en skjóta ör af honum.
Þar sem sagt er, að Gunnar var
harðger í öllu, þá er átt við þaS,
hve fylginn sér hann var, hve fast
hann fylgdi fram því, er hann
hafði upp tekið. Til þess þarf þol
og hugrekki, láta sér ekki bregSa
við váveiflega hluti, og þann eig-
inleika má prófa. Er þaS ekki ein-
mitt sá eiginleiki, sem strákarnir
eru að prófa hver hjá öSrum, þeg-
ar þeir fara í hnefakaup? RáS-
hollustu góSgirni, mildi, vinfestu
og vinavendni mundi vera erfitt að
prófa annarsstaSar en í .skóla lífs
ins sjálfs. Það skyldi þá vera meS
því aS láta þann, sem prófaður
væri, dæma um þessa eiginleika eSa
andstæSur þeirra, þar sem þeir
birtast í sögu eða sjón, en naum-
ast myndi þaS próf verSa áreiðan-
legt, því að stundum lofa þeij
mest dygöimar, sém mest finna til
Átján sönglög, eftir Þórarinn
Jónsson, kaupmann í Seattle,
Wash., með undirspili eftir próf
Svb. Sveinbjörnsson. Prentuð hjá
Zimmerman Print,. Cincihnati.
—Bókaverzlun Finns Jónssonar,
666 .Sargent Ave.
Það er ekki svo títt, að Vest-
ur-íslendingar gefum út frum-
samdar sönglagabækur að ósann-
gjarnt sé að ætlast til að blöðin
geti þeirra að nokkru.
Þessi Ibók, sem hér er um að
ræða er nýkomin á markaðinn og
kostar $2.50. Er það fyrsta söng-iur gróði fyrir okkar llitlu þjóð, og
bók, sem mér vitanlega hefir verið; í því tilfelli sem öðrum koma mis-
prentuð í þessari álfu með ís-, og góðgerðir feðranna fram á niðj-
þau lenzkum texta og eru það út af! Unum í marga liðu.
fyrir sig ólbein meðmæli með gildij Það var aldrei ætlun mín að r}t.
hennar fyrirþá, sem hugsa lengraidæma bókina enda er það erfiðarp
en nefio nær. Þo verour ekki kom-1, * , . .
ist ’hjá að geta þess að ytri frá-i far„e® fvelr menn hafa um hana
gangur, sem er það eina amerískt; Tal‘a®^ 1 oðru lagi er eg henm
af einkennum bókarinnar, er langt I e^ki nógu kunnugur ennþá til að
um lakari en innihaldið, að vísu|geta Það með góðri samvizku. ó-
er góður pappír í þókinni og prent
un sæmileg, en við fyrirkomulagið (
hefi eg tvent að athuga.. Vantar
sem sé titilblaðið og lögin ekki
númeruð nema í efnisyfirlitinu.
Hvort það er höfundinum eða
þeim þar í Cincinnatii að kenna,
læt eg ósagt, en mér finst inni-
Ihaldið eiga fallegri umbúðir sk'il-
ið, og þá er nú að snúa sér að
því.
Um undirspilin þarf ekki að
fjölyrða. þau bera ótvírætt merki
höfundarins, sem a. m. k. í þeirri
tegund raddfærslu, mun vera
snjallasti fslendingur, sem enn er
FALLEGAR JÓLAGJAFIR.
Á skrifstofu Stjömunnar höf-
um vér nú gott úrval af íslenskum
fræðibókum, sem mundu vera vel-
komnar jólqgjafir á flestum ís-
lenskum ’heimilum bæði hér vest-
na hafs og austan.
Ðeilan mikla, sem er viðurkend
fyrir að vera fullkomnasta siða-
bótasaga, er nokkurn tíma hefir
komið út á íslensku. Kostar hún í
bandi með leður á kjöl og hornum
$4.50' og í skrautbandi $3.50.
Tákn Tímanna, sem ekki ein-
ungis sýnir oss útlit mannfélags-
ins á yíirstandandi tíma, 'heldur
sýnir hún oss Jjóst hvert stefn-
ir. í fallegu léreftstoandi $1.00 í
kápu fimtíu cents.
Sigur kærleikans, er ný bók, sem
prentuð hefir verið á íslandi. Hver
er sú móðir eða sá faðir, sem ekki
mundi fýsa að lesa þá bók. f
skrautbandi $1.50.
Vegurinn til Krists er indæl bók
sem maður getur lesjið oftar en
einu sinni og haft gagn af. í fal-
legu léreftsbandi $1.25 og í kápu
með litmynd á fimtíu cents.
Prófsteinn Aldanna. er saga
hins mikla minnisvarða, sem
Drottinn s'jálfur reisti í Eden. f
kápu fjörutíu cents.
Sérstakt tilboð: Tákn Tímanna,
Vegurinn til Krists og Prófsteinn
Aldanna, allar í kápu fyrir $1.00.
Er það svo að segja gefins.
Munum vér senda þessar bækur
hvert í heim sem er, fyrir ofan-
nefnt verð. Sendið inn pöntun í
dag. Skýr utanáskrlift og andvirð-
ið verða að fylgja pöntuninni.
Munið einnig að árgangur af
Stjörnunni er mjög kærkomiin jóla
gjöf. Bver nýr kaupandi mun fá
einhvern liðinn árgang í kaupbæt-
ir. Árgangurinn kostar $1.50.
Virðingarfylst,
Davíð Guðbrandsson.
302 Nokomis Building, Winnipeg,
Man. Canada.
. I
Hin Eirta Hydro
St e a in H e at ed
BIFREIDt HREINSUNARSTDD
manna stig af stigi frá þeim deksta
til þess ljósasta, svo að jafn munur
væri alstaöar á milli, munurinn á i.
og 2. ,jafn og á 2. Og 3., 3. og 4. o.
s. frv. alla rööina. Sá, sem lýsa
vildi hörundslit tiltekins manns, og
prófa stililinguna, valdið yfir sjálf-
um sér.
Eg hefi farið svo nákvæmlega
út í þessa sérstööku mannlýsingu
til þess að sýna þaö sem bezt á sér-
stöku dæmi, bæöi hvers kyns þær
hefði mælikvarðann í höndum, mannlýsingar eru, sem alment eru
þyrfti þá ekki annað en að béraj taldar góðar, og hins vegar í hverju
sýnishornin hvert af öðru að hör-
undi mannsins, unz hann fyndi
hvaða sýnishom væri líkast. Hör-
undslitnum er þá lýst með raða-
tölu þess sýnishorns.
Rétt nefið og hafið upp í fram-
anvert. Þetta mun svo að skilja,
bættar aöferðir við mannlýsingu
mundu vetra fólgnar. Eg vona, að
það hafi'komið skýrt fram, að það,
sem greina mundi vísindalega
mannlýsingu frá venjulegri, er
mæling á þeim eiginleikum og at-
riðum, sem lýst er. Vísindin geta
að þegar horft er frá hlið, þá er ekki látið sér nægja aÖ segja að
neflinan bein frá -brún að nef-
broddi og myndar HtiÖ eitt sljótt
horn við linuna frá nefbroddi að
efri vör. Gefur það allskýra hug-
mynd um lögun nefsins, en auðvit-
að væri hægt að mæla þes^a hluti.
Þá er sagt, að Gunnar var bláeyg-
ur o'g. snareygur. Mannfræðingar
eins að eitthvað sé af þeirri eða
þeirri tegund. Þau leitast alt af
við að finna í hvaða mæli eða á
hvaða stigi hvað eina sé. Þeim
nægir ekki að vita t.d. að einhver
þjóð sé hávaxin. Þau vilia vita hve
hávaxin hún er, hver er meðalhæð
karla og kvenna í cm„ hve margir
eru i hverjum hæðarflokki ,0. s. frv.
í W I N NIPEG
Þar sem þér getið fengið bílinn yðar þveginn,
það er að segja hreinsaðann og olíuborinn á ör-
stuttum tíma, meðan þér standið við, ef svo
býður við að horfa, eða vér sendum áreiðanleg-
an bílstjóra eftir bíl yðar og sendum)ður hann
til baka, á þeim tíma er þér œskið. Alt verk
leyst af hendi af þaulvönum sérfrœðíngum.
Þessi bifreiðaþvottastöð vor er á hentugum
stað í miðbœnum, á móti King ogRupert St.,
á bak við McLaren hótelið.
Praipie City Oil Company
Umited
. hafa búið til mælikvarða fyrir, „ ,.
kvarðmn auðvitað ekki lengur en augnalit. Sá nákvæmasti mun sýna Vísindin vilja mæla alt, sem mæl-
maðurinn, sem miðað er við. Nú 16 litbrigði augna, 4 af bláum oglanlegt er og finna ákveðin talna
Laundry Phone N 8666
Head Ofíice Phone A 6341