Lögberg - 18.03.1926, Qupperneq 4

Bis. 4
LÖGBERG FIMTUDAGINN,
18. MARZ 1926.

XoQberg
Gcfíð út hvem Fimtudag af The Col-
I ambia Preu, Ltd., (Cor. Sargent Ave. &
Toronto Str., Winnipeg, Man.
T»laimari N-6327 o|* N-632S
JÓN J. BILDFELL, Editor
Ltan&tkrift til blaðsina:
TKE eOLUM|B|| PRESS, Ltrt., Box 317». Wlnnlpag. M)an.
Utan&akrift ritatjórans:
EOITOR LOCBERC, Box 3172 Winnlpag, N|an.
»
The “Lögberg” la prlnted and publlshed by
The Columbla Preaa, Limited, ln the Columbla
Buildlng, C95 Bargent Ave., Winnlpeg, Manitoba.
Stórmerk kona.
Um þessar mundir starfar með hinni indversku
þjóð kona ein, Mrs. Sarojini Naiidu að nafni, er
vakið hefir heimsathygli. Það er hún, er tók við
forystu sjálfstæðisflokksins á Indlandi, er 'Gandhi
lét af henni, en flokkur sá berst, sem kunnugt er,
fyrir fullkomnu þjóðfrelsi Indverjum til handa.
Mrs. Naidu, er hin fyrsta kona þjóðar sinnar,
er áræði hafði til að brjóta á bak þúsund ára venj-
ur og leita sér mentunar á Englandi. Stundaði
hún nám við Girton lærðaskólann og hlaut lof mik-
ið fyrir gáfur sínar, iðni og ástundun. Hneigðist
hugur hennar snemma að bókmentastörfum, og tók
hún þegar á skólaárum sínum að yrkja á eriska
tungu. Náði hún um tvítugsaldur svo miklum
þroska í Ijóðlistinni, að hún komst í hið mesta af-
hald hjá ýmsum merkustu rithöfundum Lundúna-
borgar. Má óhætt fullyrða, að á þessu sviði, hafi
hún verið reglulegur brautryðjandi meðal þjóð-
flokks síns. ' Vöktu ljóð hennar einkum athyglá
fyrir mýkt í formi og angurværan draumlyndisblæ.
Að loknu námi hvarf Mrs. Naidu heim til átthag-
anna ogi tók að leggia stund á ken3lustörf, einkum
á meðal kynsystra sinna. “Þjóðin verður fyrst og
fremst að mentjist, — að.öðrum kosti verður sjálfs-
forræðið henni að harmabrauði”, var hún Vön að
segja.
Það er forgöngu Mrs. Naidu að þakka, að
fjöldi indverskra kvenna, leitar nú árlega mentunar
á Englandi og víðar í Evrópu, heimaþjóðinni til ó-
metanlegrar blesáunar, — því heim hverfa þær
flestar undantekningarlaust, að loknu námi, og
leggja stund á kenslu, sjúkrahjúkrun, lækningar
og þar fram eftir gijtunum.
Indverskar konur eru. yfirleitt fastheldnar við
þjóðbúning sinn, — en nú eru þær margar hverjar
búnar að Evrópusið, þótt þær við hátíðlegustu
tækifæri klæðist hinum skrautlega þjóðbúningi
SÍnum. Mikill meiri hluti þeirra indverskra kvenna,
er notið hafa mei^tunar í Evrópu, hafa, er heim
kpm, skipað sér í fýlking Sjálfstæðisflokksins og
svarið honum hoHustu. Er þess að vænta, að starf
þeirra í þeim efnum, komi Mrs. Naidu að ómetan-
legu liði.
Mrs. Naidu hefir lýst yfir því, að hún fylgi í
öllum meginatriðum stefhu Gandhi, í sjálfstjórn-
arbaráttunni. Samkvæmt stefnu 'hans má aldrei
sækja málin með ofbeldi, heldur að eins beita kyr-
látu viðnámi.
Mrs. Naidu er komin af háum ættum, en spor
hennar eftir heimkomuna frá Englandi, hafa flest
legið á meðal almúgafólks. “Mentunin frelsar al-
þýðuna og upp úr því frelsar alþýðan þjóðarheild-
iha,” er ein af tÓmustu setningum Mrs: Naidu.
— -------f—
Nýir vitnisburðir,
Nú á þessum tímum, þegar hugmyndir mann-
anna um Krist eru orðnar svo margvíslegar, að erf-
itt er farið að verða að átta sig á þeim, og þá líka
á því, hvar sá skilningur manna muni lenda, eða
hvað verði orðið úr hinum sögulega Kristi, um það
er því ímyndunar samsafni er lokið, þá er ekki úr
vegi að benda á það, sem sumir af nafnkunnustu
fræðimönnum vorra daga eru að aðhafast, eða að
afkasta í þessu sambandi.
Fyrir skömmu hélt fræðimaðurinn Dr. Robert
Eisler fyrirlestur í félagi fræðimanna á Þýzka-
landi, um nýjar sögulegar sannanir, er hann hefir
fundið í sambandi við sögu ritningarinnar um
Krist og hérvistartíð hans. ,
Dr. Robert Eisler tók fram í þessum fyijirlestri
sínum, að sér hefði borist í hendur leifar af ritum
Jóns frá Antíok, sem uppi var um 600 árum eftir*
Krists búrð, og þar standi á meðal annars, að í
stjórnartíð Tíberíusar hafi herrann Kristur, 33 ára
gamall, verið kærður af Gyðingum fyrir að vilja
eyðileggja trúarbrögð þeirra, en setja önnur trúar-
brögð í staðinn, og þeir (múgurinn) hafi hópað sig
saman í Jerúsalem og hrundið á sta ð uppþoti og
haft í frammi svívirðileg orð um guðs orð og keis-
arann. “Að því búnu réðust óvinir hans á hann og
tókui hann fastan á næturþeli. Fóru með hann á
fund landstjórans Pontíusar PÍIatusar. Hann
annað hvort sökum hugleysis við uppreisnarmenn-
ina (múginn) eða fyrir fjárrtútur, úrskurðaði að
Kristur skyldi líflátinn, þrátt fyrir það, þó hann
fyndi enga sök hjá honum.”
Biblíufræðingum hefir lengi verið ljós mis-
munur sá, sem er á þýðingu gríska textans hjá
Rússum og hinni grísku þýðingu þess sama texta
og sem biblíuþýðendu® hafa lagt til grundvallar
fyrir þýðingum sínum, eh enginn hefir enn getað
varpað neinu Ijósi yfir hann.
Út af þeim mismun og til að reyna að leysa þá
gátu, setti Dr. Robert Eisler sig í samband við hinn
víðfræga sagnritara Rússa, Prófessor Istrian í
Leningrad, og eftir nákvæma rannsókn komst að
þeirri niðurstöðu, að rússneska þýðingin sé ekki
gjörð eftir gríska textanum, heldur eftir hinum
upphaflega afamatiska texta, sem til Babylon hafi
borist og til Gyðinga í Persíu, þaðan til Gyðinga 1
Armeníu og Suður Rússlandi, og þegar Gyðingar
voru skyldaðir þar til kristnitöku árið 969, að þá,
eða síðar, hafi texti sá komist í hendur Rússa.
Dr. Eisler telur sennilegast, að Jón frá Antiok
hafi þessa staðhæfing um handtöku Krists eftir
sagnritaranum Jósefusi og að þau hafi staðið í
frumtexta hans.
1 hinum gamla rússneska biblíutexta, sem hér
um ræðir, er getið um, að í musterinu hafi verið
steintafla, sem letrað var á þremur tungumálum:
“Kristur ríkti ekki sem jarðneskur konungur. Hann
var krossfestur fyrir það, að hann sagði fyrir fall
Jerúsalem og hrun musterisins.”
Dr. Eisler telur, að þessi áletran í sambandi
við hinn nýja vitnisburð Jósefusar í ritleifum þeim;
sem fundist hafa eftir Jón frá Antíok, sýni fylli-
lega, að kenningar Krists, sem Gyðingarnir mis-
skildu, ollu uppreisnar, og sé því efi sá, sem leikið
hefir á því atriði frásagnarinnar, sökum þess að
Jósefus ekki minnist á það, að engu orðinn.
Eftir að búið er að bæta orðum þeim, sem í
ljós hafa komið eftir Jón frá Antíok, við frásögn
Jósefusar um hinn mikla sorgaratburð, segir pr.
Eisler að hún hljóði á þessa leið:
“Á þeim tíma kom fram maður, ef í sannleika
er hægt að kalla hann mann. Eðli hans og vöxtur
var mönnum líkt. En eftir útliti hans að dæma var
hann meira en maður. Hann framkvæmdi undur-
samlega hluti með ósýnilegum mætti. Sumir sögðu
að hann væri einn af fyrstu lærifeðrunum, sem ris-
inn væri frá dauðum, og staðfesti þann sannleika
með því að lækna sjúka og með öðrum undraverðum
kraftaverkum. Aðrir trúðu, að hann væri af Guði
sendur. Eg, sökum hinnar almennu afstöðu hans,
get ekki nefnt hann sendiboða Guðs. Hann mót-
mælir lögunum 1 mörgum tilfellum og heldur ekki
hvíldardaginn samkvæmt siðvenju forfeðra okkar.
En á hinn bóginn þá aðhefst hann ekkert ilt, né eT
við glæpi riðinn, heldur framkvæmir alt með orð-
um. Fjöldi fólks aðhyllist hann og trúir kenning-
um hans og margir trúa því ákveðið, að hann sé
kominn til þess að frelsa Gyðinga undan ánauðar-
oki Rómverja.
Það var vani hans að hverfa burt frá mann-
fjöldanum og til Olíufjallsins; þar læknaði hann
sjúka, og þangað komu til hns 15 þeirra er ófrjáls-
ir voru, auk fjölda alþýðumanna.
Sökum þess að þeir sáu vald hans og það, að
hann þurfti ekki annað en bjóða til þess að fá vilja
sínum framgengt, þá kröfðust þeir (lýðurinn) þess,
að hann færi inn í borgina og legði að velli Pontí-
us Pílatus og rómversku hermennina og gjörðist
konungur Gyðinga. Og Iýðurinn hópaðist saman í
Jerúsalem og vakti þar uppreisn með lastyrðum
gegn Guði og keisaranum. En óvinir Krists tókp
hann höndum á náttarþeli og afhentu hann Pontí-
usi Pílatusi. En hann, sökum hugleysis við múg-
inn, eða fyrir fémútur, ákvað að hann skyldi kross-
festur verða þrátt fyrir það, þó hann fyndi enga
sök hjá honum.
Fyrir tuttugu árum síðan, eða árið 1905, fór
hinri nafnkunni fræðimaður, Próf. Flinders Petrie,
rannsóknarferð til Sínaífjalls, og var sagt frá því,
að hann hafi fundið átta steintöflur með letri á i
hlíð fjallsins. Ekki gat Prof. Petrie haft steintöfl-
ur þessar með sér, en hann tók mynd af þeim og
letri því, sem á þeim var. Allmikla eftirtekt vakti
þessi fundur þá, en þegar átti að fara að lesa úr
letrinu, var ekki hægt að fá neinn mann, sem gat
skilið það. Töflurnar með letrinu á voru lokaður
leyndardómur. Lærdómsmennirnir reyndu sig hver
af öðrum, en ekkert gekk. Árið 1915 var letrið á
töflunum enn hulinn leyndardómur. En þá tók mað-
ur, Dr. Allan Gardiner, upp á því, að raða sam-
hljóðendum saman, sem þó teknir væru úr egypsku
rúnaletri, táknuðu ekki orð eða atkvæði, heldur
hljóð eða stafi.
En það varð til þess, að fyrstu stafirnir í
þessu ólæsilega tungumáli, urðu skiljanlegir. Dr.
Grimme, kennari í egypskum fræðum við Muenster
háskólann, sagði, að enginn efi væri á, að letur
þetta væri ekki gert af Egyptum, þó það leyndi sér
ekki heldur, að sá, er ritað hefði, hefði kunnað það
mál. Dr. Grimme, sem tók við ráðningu á þessari
gátu af Dr. Allan, ásamt prof. Sethe og Dr. Eisler,
og hélt því starfi áfram í fleiri ár, komst að þeirri
niðurstöðu, að í máli þessu 'ókunna væru 27 stafir,
og því líka ljóst fyrir honum, að stafageiðinni
svipaði mjög til biblíumálsins hebreska. Eftir all-
an þennan undirbúning kemst Dr, Grimme svo að
orði: “Svo fór eg að geta lesið ofurlítið af því,
sem stendur á þessum steintöflum, og fann eg þrjár
línur, sem sérstaklega vöktu eftirtekt mína. Þær
hljóða svo: “Eg, Móses, þakka Hatshepsut drotn-
ingu fyrir að bjarga mér úr ánni Níl og veita mér
mikla virðingu.”
Dr. Grimme getur þess, að orðið "Móse” á
steintöflunum, geti líka þýtt “Manasse”, en hann
telur engan efa á, að hvortveggju orðin þýði hið
sama, enda bendir hann á, að “Móse” sé nefndur
“Manasse” á einum stað 1 ritningunni.
Þessi nýja uppgötvun skýrir sérstaklega tventj
Fyrst nafnið á dóttur Pharos, er bjargaði honum
úr ánni, og áðu* var ekki þektv Annað, að timabil
það, sem Móses var uppi á, flyzt til baka um 200
ár, Sumir halda því fram, að ánauðartímabil Gyð-
inga í Egiptalandi hafi verið á stjórnarárum
Ramse II, en hann ríkti frá 1292 til 1225 f. Kr.
Eftir þessum vitnisburði Móse, hefir það ekki get-
að verið, því Hatshepsut drotning var dóttir Thut-
mosis fyrsta, er ríkti frá 1540 til 1501 f. Kr.,
Auk Hashepsut átti Thutmosis I. tvo sonu, Thut-
mosis II. og III.. Þau systkinin urðu ósátt út af
ríkiserfðum, og ríktu sitt tímabilið hvert með styrk
stuðningsmanna sinna. Telur Dr. Grimme sjálf-
sagt, að Gyðingar hafi stutt Hatshepsut til valda.
Síðast þeirra systkina ríkti Thutmosis III, og segir
Dr. Grimme, að hann hafi miskunnarlaust ofsókt
stuðningsmenn Hatshepsut drotningar um 1440 f.
Kr., og telur hann þær ofsóknir eina af ástæðunum
fyrir burtflutningi Gyðinga úr því landi.
Dr. Grimme þykir sennilegt, að Móse hafi reist
Hatshepsut drotningu minnisvarða einhvérs stað-
ar á óhultum stað, og til þess að leita þeirra minja
og annara, sem hann telur víst að faldar séu þar
eystra, hefir hann og stuðningsmenn hans bundist
samtökum um að senda rannsóknarmenn austur á
Sínaí skaga, eins fljótt og auðið er, til að leita forn-
minja þar og færa heim steintöflur þær, er Prof.
Flinders Petrie fann þar.
Ávarp til Vestur-íslendinga.
Eins og öllum Vestur-íslendingum er nú orðið
kunnugt, eigum vér vor á meðal mann, sem sýnt hef-
ir frábæra hæfileika til tónsmiða. Þessi maður er
Björgvin Guðmundsson. Fátækt hefir varnað hon-
um alla æfina, að neyta hæfileika sinna. En með
dæmafárri elju, þrautseigju og gáfum, hefir hann
aflað sér þeirrar sjálfsmentunar, að hann hefir vak-
ið á sér eftirtekt söngfróðra manna, ekki einungis
þeirra landa sinna, er fremst standa hér vestra í þeirri
grein, og beztu manna annara í Winnipeg, heldur og
heimsfrægs snillings, þar sem er Percy Grainger
Að þessu hafa stuðlað slík verk sem “Fuga”, “Kvöld-
bæn”, sem sungin hafa verið við mikið lof í sjálfri
Parísarborg, ‘“Serenade”, “Dauðsmannssundið”, og
nú að siðustu hið mikla listaverk hans, “Adveniat
regnum tuum”, kantatan, sem sungin var nýlega hér
í Winnipeg undir hans handleiðslu, við svo mikinn
orðstír.
En þetta er að eins byrjun. Og þrátt fyrir gáf-
ur og áhuga slíks listamanns, sem umkomulaus er og
fátækur, eru jafnaðarlega flest sund lokuð, ef eigi
kemur styrkur einhversstaðar að.
Með tilliti til þess, og með sannfæringu um það,
að slíkar gáfur verðskuldi alla mögulega aðhlynn-
ingu, kaus Þjóðræknisþingið þriggja manna nefnd,
til þess að vinna til styrktar Björgvini Guðmunds-
syni. Og með sama huga kom söngfólkið, er sungið
hafði kantötuna undir hans handleiðslu, sér saman
um að kjósa fimm mann nefnd til þess að starfa í
sömu átt. Þessar nefndir hafa ákveðið að starfa
saman. — Vér undirritaðir, sem kosnir höfum verið
í þessar nefndir, höfum komist að þeirri niðurstöðu,
með hjálp sérfróðra manna, að til þess að fullar vonir
geti orðið um að gáfur Björgvins Guðmundssonar
fái notið. sín, muni hann þurfa að hafa fullan að-
gang að vönduðum hljómlistarskóla, alt að því 3 ár.
Kostnaðurinn við það myndi verða um $2,500 á ári.
ÞEIR SEM ÞURFA
LUMBER
KAUPl HANN AF
The Empire Sash& Do orCo.
Limíted
Office: 6th Floor Bank of Hamilton Chambers
Yard: HENRY AVE. EAST. - - WINNIPEG, MAN.
VERÐ og GŒDI ALVEG FYRIRTAK
9
Þar sem tíminn er
peningar.
ÞAR hefir greið afgreiðsla
mikið að þýða, ein9 og
á sér stað þegar víxla þarf
peningum, eða gera önnur
viðskifti við bankann.
Viðskiftavinir vorir geta
fært sér í nyt bein símasam-
bönd, sem vér höfum við
helztu borgir í Canada, og
Bandaríkjum og Cuba,
The Royal BanK
of Canada
Nefndirnar eru þess fulltrúa, að tiltölulega auð-
velt muni reynast að safna þessu fé, í þessum til-
gangi, með því að hér sé að ræða um málefni, sem
muni geta stórkostlega aukið á sæmd þjóðernis vors
hér vestra, jafnvel meira en flest annað, ef vel fer.
Treysta þær á almenna og skjóta þátttöku Vestur-
íslendinga.
Nefndirnar hafa fengið hr. bankastjóra T. E.
Thorsteinsson, Royal Bank, Cor. William and Sher-
brooke, til þess að veita móttöku fjárframlögum í
þessu skyni. Mun hann flestum Vestur-íslendingum
kunnur.
Færi svo ólíklega, að eigi safnaðist nóg, til þess
að Björgvini Guðmundssyni verði fært að leggja á
þessa braut, verður hverjum manni skilað aftur því
fé, er hann hefír þegar lagt|fram. Færi svo, enn
fremur, að hann, af einhverjum ástæðum, af hend-
ingu, eða frjálsum vilja, neyddist til þess að afbiðja
frekari styrk, þá verður því fé, sem þá kann að vera
í sjóði, skift hlutfallslega á milli gefenda.
Þess er vænst, að undirtektir manna verði eigi
einungis góðar, heldur og skjótar, því sá gefur tvisv-
ar, sem fljótt gefur, eins og latneska máltækið segir.,
Fjárframlög, hvort heldur ávísanir eða pening-
ar, skulu send beina leið til Mr. T. E. Thorsteinsson,
Manager, Royal Bank, Cor. William and Sherbrooke,
Winnipeg, og þarf auðvitað geta þess, í hverju skyni
þau koma.
Winnipeg, 16. marz 1926.
'F. h. Þjóðræknisfélagsins,
/ \
J. P. Pálsson.
Einar Páll Jónsson.
Fr. A. Friðriksson.
F. h. söngflokksins,
S. K. Hall, (form.),
Baldur H. Olson (ritari).
M. B. Halldórsson.
Paul Baral,
Sigfús Halldórs frá Höfnum.
iH5H5H5H5H525E5H5H5a5aSH525H5H5E5H5E5H5H525H5H5a5H5H5S5H£HS25H5H525H5K
1
K
X
x
G
fi
G'
x
K
X
X
G
x
K
x
K
x
v\
K
H.f. EIMSKIPAFÉLAG ISLANDS
AÐALFUNDUR
Aðalfundur Hlutafélagsins Eimskipafélag Islands
verður Kaldinn í Kaupþingssalnum í húsi félagsins í
Reykjavík, laugardaginn 26. júní 1926, og hefst kl. 1 e.h.
DAGSKRÁ:
1. Stjórn félagsins skýrir frá hag þess og framkvœmdum á Iiðnu starfsári, og
starfstilhöguninni á yfiratandandi ári, og ástœðum fyrir henni, og leggur
fram til úrskurðar, endurskoðaða rekstrarreikninga til31. deaember 1925
og efnahagsreikning með athugasemdum endurakoðenda, svörum stjórn-
arinnar og tillögum til úrakurðar frá endurskoðendum.
2. Tekin ákvörðun um tillögur stjórnarinnar um skiftingu ársarðains.
3. Koaning fjögra manna í stjórn félagains, í atað þeirra sem úr ganga sam-
kvæmt félagalögun^m.
4. Koaning eina endurakoðanda í stað bess er frá ^er* °8 eina varaendur-
skoðanda.
5. Umræðurjog atkvæðagreiðala um önnur mál, aem upp kunna að verða
borin.
Þeir einir geta sótt fundinn, sem hafa aðgöngumiða.
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir hluthöfum
og umboðsmönnum hluthafa á skrifstofu félagsins í
Reykjavík, dagana 23. og 24. júní næstk. Menn geta
fengið eyðublöð fyrir umboð til að sækja fundinn hjá
hlutafjársöfnurum félagsins um alt land, og afgreiðslu-
mönnum þess, svo og á aðalskrifstofu félagsins í Reykja-
vík. ' Reykjavík, 16, Desember 1923.
' STJÓRNlN,
0
B

Lögl berg og Sagan. Peg $3.
Ný uppgötvun.
Að tilmælum ofanskráðrar nefndar, lofaðist eg
til að láta örfá orð fylgja ávarpi því til Vestur-ís-
lendinga, er hér um ræðir, þótt þess sé í raun og
veru ekki bein þörf, með því að dregin eru þar fram
þau atriði, er helzt þykja máli skifta. Persónulega
finst Wér þetta Björgvins-mál þannig vaxið, að það
hljóti að sæta góðum undirtektum af hálfu íslenzks
almennings hér vestra. Vestur-lslendingar hafa
sjaldan legið á liði sínu, ef um einhver þau mál var
að ræða, er viðkomu þjóðernissæmd þeirra. Hér
er nú einmitt eitt slíkt mál á ferðinni, og þessvegna
hlýtur því að verða borgið.
Það er ávalt göfugt viðfangsefni, að hlynna að
nýgróðrinum og greiða vaxtarskilyrðum hans götu.
Sár er tilgangur ávarpsins ofangreinda. Einn slíkur
nýgróður í þjóðlífi voru, er BjöTgvin Guðmundsson.
Hann er sá hinna yngri manna vor á meðal, er vakið
hefir á sér mesta athygli á sviði hljómlistarinnar.
Tónverk hans eru svo þrungin af fegurð, að djúp
rinun er .að kynnast þeim, og þó eru þau frumsmíð
sjálfmentaðs, fátæks manns, er örðug lífskjör hafa
hamlað fra að verða aðnjótandi nauðsynlegrar
skólamentunar í hljómfræði. Eigum við ekki að '
verða sammála um að greiða honum veg til frekari
frama og fullnægja þar með einni af hinum mörgu
skyldum vorum við íslenzka þjóðernissæmd?
Vera má að einhverjum sé ókunnugt um, af
hvaða bergi Björgvin Guðmundsson er brotinn, og
skal þess því getið, að hann er sonur Guðmundar
heitina á Rjúpnafelli í Vopnafirði og önnu konu
hans, sem nú er búsett í nánd við bæinn Leslie í
Saskatchewan fylki.
Hressilegur hjartasláttur,
hundrað-miljón faldur!
Forðum hefði hugvits vél sú
haldin vera galdur.
Menning nýrri, meiri rannsókn,
mun í námund vera:
Hljóðauki, og heljar lúður,
hjartað opinbera.
Hætt er við, að hækkað miljón,
hjarta mannsins stynji *—
sumum finst sem eimvél öskri,
eða stórfoss hrynji.
Líkt og hafrót, hjartaslögin
hreyfa mætti sorgar.
Hafa tröll á tréskóm stigið
traðir vorrar bórgar?
Veslings hjartað, hafið þannig,
held eg vart sín njóti —
ástar þinnar insta smárödd
eg held kafna hljóti!
Muntu ástblítt móðurhjarta
meta kunna, vinur;
þér birt eins og þúsundfaldur
þrumufleygsins hvinur? — —
Hávaða- og hraðamenning,
hjartað lát í friði!
Heimi það er hulin aflstöð,
helguð æðra sviði. .
Hógvær okkar hjartasláttur
hugsun engra gremur —
leyf oss þess í leyni njóta,
lengur eða skemur.
Einar, P. Jónsson.
O. T. Johnson.