Lögberg - 22.04.1926, Blaðsíða 3

LÖGÍBEkG FLMTUDiAGINN,
22. APRÍL 1926.
Bls. S.

Sérstök deild í blaðinu
SOLSKIN
Fyrir börn og unglioga
Undrablómið.
Eftir Rosa Dodiilte.
Einu sinni var konungur, ungur og fríður, er
réði fyrir miklu ríki. Hann var orðlagður fyrir mildi
og réttvísi og það, hve ant hann lét sér um hag
þegna sinna.
Til þess að sannfærast því betur um það, hvort
embættismenn hans störfuðu samvizkusamlega, tók
hann tíðum á sig dulargerfi " og ferðaðist um
manna á meðal.
Það var einn dag, er konungur var á slíku
ferðalagi um útjaðra borgar sintar, þar sem margt
fátækt fólk átti heima, að hann kom á stræti, er
ekkert hús var á. Gekk hann nú eftir því endi-
löngu og loks, er hann kom á enda þess, sá hann
kofa fátæklegan og garð í kring. Konungur athug-
ar stað þenna, og kemur hann þá auga á blóm eitt
undurfagurt, í beði í miðjum garðinum.
Þykir konungi það furða, að svo fagurt blóm
og vel ræktað, skuli vera á svo eyðilegum stað, og
langar hann til að vita meira um hagi þeirra, er
um hafi búið.
Hann ber að dyrum á kofanum. Kemur þá
gömul kona til dyranna. Konungur biður hana að
gefa sér að drekka, og gerði hann sér það til er-
indis.
Konan býður honum að koma inn eftir drykkn-
um. Þar sér hann unga stúlku, forkunnar fagra,
að saumum við gluggann í stofunni.
Konungi varð all-starsýnt á stúlkuna. Aldrei
fyr fanst honum hann hafa séð svo gullið hár né
frítt andlit. Fór nú svo, að hann sagði konunum
alt af létta um hið upprunalega erindi sitt. Kvað
hann blómið í garðinum hafa heillað svo huga sinn,
að hann hefði mátt til að koma inn og reyna að fá
að vita meira um það.
Hann spurði yngri konuna, hvort hún væri eig-
andi blómsins.
Hún kvað svo vera.
Hann spurði, hvort hún vildi gera það falt fyr-
ir fé og nefndi álitlega upphæð.
Hún sagðist ekki láta það fyrir neitt.
“Það er einkennileg saga bundin við þetta
blóm,” sagðí hún.
Hún virtist halda í það við sig að segja meira,
en viðmót konungs var svo alúðlegt og vakti traust
hennar, svo hún leiddist til að halda áfram fyrir
ítrekaðar spurningar hans, og sagði honum sögu
sína, er var á þessa leið:
“Eg er fædd og uppalin í framandi landi. Fað-
ir minn var þar konungur og var það mikið ríki.
Eg var einkadóttir hans.
Hatursmenn hans sóttu þráfalt á ríki hans með
óvinaher, og fór svo að lokum, að bæði hann og
móðir mín voru af dögum ráðin.
Það virtist vera kraftaverk, að eg og fóstra
mín komust af.
Eftir harða og langa útivist komumst við loks
hingað, og var vel á móti okkur tekið af eigendum
þessa húss, sem nú eru, því miður, dánir. En eng-
inn hér um slóðir veit það, að eg er konungsdóttjr.
Einu sinni á flótta okkar fóstru minnar, kom-
um við í myrkviðisskóg; var eg þá svo aðfram
komin af hungri og þreytu, að eg beiddi fóstru mína,
sem æfinlega reyndist mér trygg, að lofa mér að
fyrirberast þar um stund og hvíla mig.
Varla hafði eg fest blund, þegar eg hrökk upp
við undarleg hljóð, líkust veiks manns stunum.
Eg stökk á fætur og kallaði hástöfum á fóstru
mína, en fékk ekkert svar. Þegar eg sá, að eg var
ein í þessum dimma og þrönga skógi, varð eg á-
kaflega hrædd. Eg féll á kné og spenti greipar,
eins og móðir mín ástkær hafði kent mér að gjöra,
og beiddi Guð að varðveita mig.
Aftur heyrði eg stunurnar og nú hafði eg hug
til að fara, og stefndi beint á hljóðið.
Eg var ekki lítið forviða, ei; eg fann gamla
konu, liggjandi í skóginum, með stóran hrísbagga
á baki, og hljóðaði hún aumlega. Hún hafði dottið
undir byrði sinni og gat ekki staðið á fætur.
Eg losaði af henni byrðina í snatri, sótti
henni vatn að drekka og reisti hana á fætur. Síðan
tók eg bagga hennar á bak mér og fylgdi henni
heim.
Þegar eg kvaddi hana, þakkaði hún mér mikið
fyrir hjálpina og gaf mér að skilnaði frækorn, með
þeim ummælum, að eg skyldi gæta þess vel, og sá
því, þegar eg væri átján ára.
“Blóm, sérlega fagurt og einkennilegt, mun
spretta upp af því,” sagði hún, “og því mun fylgja
gæfa og gengi fyrir þig.”
Eg þakkaði henni gjöfina, kvaddi og flýtti mér
til baka í skóginn. Þar hitti eg fóstru mina, á
staðnum sem eg hafði hvílt mig á, og var hún nær
því örvita af hræðsluMít af hinu skjótlega hvarfi
mínu.”
“MJörg ár eru liðin síðan,” hélt konungsdóttir
áfram, “og fyrir nokkru var átján ára afmælisdag-
urinn minn, og eg gróðursetti þá blómið, eins og
konan hafði sagt mér. Það sem upp af því spratt,
er blómið fagra, sem þér sáuð úti.”
Konungur var hugfanginn mjög af sögu kon-
ungsdóttur, en ekki síður af fríðleik hennar.
“Fagra konungsdóttir,” mælti hann, “saga yðar
hefir haft mikil áhfif á mig. Eg vil nú biðja yður
þess, að þér yfirgefið þessa fátæklegu og yður ó-
boðlegu híbýli, og. komið á heimili mitt. Eg full-
vissa yður um, að vel skal með yður farið að öllu
leyti. Eg er ríkari og af hærri stigum en útlit
mitt ber vott um, og skal hver ósk yðar verða upp-
fylt.”
“Eg þakka yður velvildina,” svaraði konungs-
dóttir hæversklega, “en eg get ekki og ætla aldrei
að yfirgefa fóstru mína. Hún hefir gengið mér í
móðurstað og næst Guði á eg henni líf mitt að
launa.”
“Enginn hlutur er fjarri mér,” svaraði konung-
ur, “en sá að skilja ykkur að. Eg fyrirlít vanþakk-
lætið.”
Eftir að þau höfðu talað við um stund um
þetta mál, varð það úr, að konungsdóttir samþykti
að þær fóstrur færu með honum, kæmi hann eftir
þeim að hálfum mánuði liðnum.
Hann kvaddi þá konurnar og sneri heim létt-
ur í lund yfir því, að þessi fagra mær hafði lofast
til að þfggja boð hans. Ekki var það fyr en þær
vornu seztar að í höllinni, að þær vissu um stöðu
velgerðamanns síns.
Loks hafði þá spádómur gömlu konunnaí í
skóginum ræzt. Undrablómið, kallað “þakklæti”,
hafði fært konungsdóttur hamingju.
“Skömmu eftir þetta, beiddi konungur kon-
ungsdóttur sér fyrir konu. Hann drakk brúðkaup
sitt til hennar með mikilli viðhöfn, og þegnar hans
um alt ríkið samglöddust honum.
R. K. G. S. þýddi.
Gilsbakkaljóð.
Kátt er um jólin, koma þau senn,
þá munu upp líta Gilsbakka menn.
Upp munu þeir líta, og undra það mest:
úti sjá þeir stúlku og blesóttan hest.
Úti sjá þeir stúlku, og umtalað varð:
Þar sé eg hér ríður Guðrún mín í garð.
Þar sé eg, hér riður Guðrún mín heim.
Út kemur hann góði Þórður einn með þeim.
Út kemur hann góði Þórður allra fyrst;
hann hefir fyrri Guðrúnu kyst;
hann hefir fyrri gefið henni brauð;
tekur hana’ af baki, svo tapar hún nauð.
Tekur hana’ af baki og ber hana’ inn í bæ;
komdu sæl og blessuð! segir hann æ.
Komdu sæl og blessuð, keifaðu inn,
kannske þú sjáir hann afa þinn.
kann ske þú sjáir hann afa og ömmu þína hjá,
Þínar fjórar systur og bræðurna þrjá.
Þínar fjórar systur fagna þér bezt.
Af skal eg spretta og fóðra þinn hest.
Af skal eg spretta reiðtygin þín.
Leiðið þér inn stúlkuna, Sigríður mín;
leiðið þér inn stúlkuna, og setjið haná í sess.
Já, segir Sigríður, kyssir hún fljóð:
Rektu þig ekki’ í veggina, systir mín góð;
rektu þig ekki’ í veggina, gaktu með mér;
koma þær inn að húsdyrum og sæmilega fer.
Koma þær inn að húsdyrum og tala ekki orð—
þar situr fólkið við tedrykkju borð.
Þar situr fólkið, og drekkur svo glatt;
fremstur situr hann afi, með parruk og hatt.
Fremstur situr hann afi, og ansar um sinn:
Komdu sæl, dóttir mín, velkomin inn;
komdu sæl, dóttir min, sittu hjá mér;
nú er uppi teið, og báglega fer.
iNú er uppi teið, en ráð er við því,
eg skal láta hita það aftur á ný.
Eg skal láta hita það helzt vegna þín;
heilsaðu’ öllu fólkinu, kindin mín.
Heilsaðu’ öllu fólkinu og gjörðu það rétt.
Kyssir hún á hönd sína, og þá er hún nett. *
Kyssir hún á hönd sina og heilsar áp móðs.,
allir í húsinu óska henni góðs.
Allir í, húsinu þegar í stað
taka til að gleðja hana, satt er það;
taka til að gleðja hana, ganga þar inn:
Guðný og Rósa með teketilinn;
Guðný og Rósa með glóðar ker;
ansar hann afi: Nú líkar mér.
Ansar hann afi við yngra Jón því:
Taktu ofan bollana, og gáðu að því:
sparaðu ekki sykrið að hneppa þar í;
sparaðu ekki sykrið, því það hefi eg til,
alt vil eg gera Guðrúnu í vil;
alt vil eg gera fyrir það fljóð.
Langar þig ekki’ í sýrópið, dóttir mín góð?
Langar þig ekki í sírópið? afi kvað.
Æi já, dáindi þykir mér það;
æi já, dáindi þykir mér te.
Má eg bjóða þér mjólkina? Meir en svco sé.
Má eg bjóða þér mjólkina? bíð þú þá við.
'Sæktu fram rjóma í trogshornið;
sæktu fram rjóma, Vilborg fyrst,
vertu ekki lengi, því stúlkan er þyrst;
vertu ekki lengi, því nú liggur á,
Jón fer að skenkja í bollana þá;
Jón fer að skenkja, ekki er það spé,
sýrópið, mjólkina, sykur og te.
£|ýrópið, mjólkina; sýpur hún á;
sætt mun það vera, smakkið þið á.
Sætt mun það vera, sýpur hún af lyst,
þangað tiL að ketillinn alt hefir mist.;
þangað til að ketillinn þu^r er í grunn.
Þakkar hún fyrir með hendi og munn.
Þakkar hún fyrir og þykist nú hress.
Sittu nokkuð lengur til samsætis.
Sittu nokkuð lengur—sú er mín bón.
Kallar hann afi á eldra Jón.
Kallar hann afi: Kom þú til mín,
sæktu, ofan í kjallara mesátivín;
sæktu ofan í kjallara messuvín og mjöð,
eg ætla að veita henni, svo hún verði glöð.
Eg ætla að veita henni vel um stund.
Brátt kemur Jón á föður síns fund.
Brátt kemur Jón með brennivíns glas.
Þrífur hann sfaupið, þó það sé mas.v
Þrífur hann staupið og steypir þar á,
til er henni drukkið, og teigar hún þá.
Til er henni drukkið ýmislegt öl,
glösin og skálarnar skerða hennar böl.
Glösin og skálarnar ganga í kring —
gaman er að koma á svoddan þing.
Gaman er að koma þar Guðnýj ber
Ijósið í húsið, þá húma að fer.
Ljósið í húsinu logar svo glatt,
amma gefur brauðið, og er það satt;
amma gefur brauðið og ostinn við,
Margrét er að skemta að söngvara sið;
Margrét er að skemta, það er henni sýnt;
þá kemur Markús og dansar svo fínt.
Þá kemur Markús í máldrykkju lok,
leikur hann fyrir með latínu sprok.
Leikur hann fyrir með lystugt þel.
Leiðin er þrotini—og lifið þér vel!
Ljóð þessi lærði eg tíu ára gamall. Voru þau
þá alment e^gnuð séra Snorra á Húsafelli. Síðan
hafa sumir viljað eigna þau ýmsum öðrum. En
hvað sem um það er, 'þá álít eg að þau séu þess
virði að halda þeim frá gleymsku.
Magnús Einarsson.
Bardagi við dreka.
Eftir Ruth Merwyn.
María frænka hafði verið að segja börnunum
sögur af álfadrotningunni, og riddurum hennar.
Hvernig hún sendi þá í hernað og þeir unnu stór-
sigur og frægð. Sérstaklega hafði þeim þótt gam-
an að heyra af Rauða Kross riddaranum, sem drap
stóran dreka, er réðist á hann.
“O, frænka,” hrópaði Donald litli og augun í
honum glitruðu og glömpuðu af undrun og ákefð.
“Eg vildi bara óska, að það væru drekar til nú
á dögum, og að einhver þeirra réðist á mig, og
yndi sig utan um mig Eg skyldi bara draga upp
sverðið og berjast við hann og steindrepa hann”.
“En nú e r u drekar til þann dag í dag,” sagði
María frænka. ‘“Og það sem meira er, Donald
minn, að einn þeirra er að vefja sig utan um þig, það
svo þétt, að ef þú ekki gáir að þér í tíma, þá bindur
hann þig svo fast, að þú losast aldrei við hann.”
“Hvað ertu að tala um, frænka?” sagði Donald
og augu hans urðu enn þá stærri. “Þú ert að narra
mig.”
“Nei, síður en svo, iDonald íitli.”
"Hvað áttu þá við?”
“Taktu nú eftir. í morgun sat eg við glugg-
ann hérna og saumaði; þið börnin voruð að leika
ykkur hérna úti, svo eg gat ekki gert að því að eg
heyrði hvað ykkur fór á milli. Þegar eitthvert ykk-
ar stakk app á því, að þið skylduð reyna ykkur,
sagðist þú vita það, áður en þið hlupuð, að þú yrðir
á undan öllum. Þegar þið reynduð stökk og ein-
hver annar drengur en þú stökk, sagðir þú: “Þetta
er ekkert, eg get gert mikið betur en þetta.” Svona
gekk það í öllum leikjunum. Þú hældir þér sífelt
fyrir að vera öðrum fremri, áður en þið lékuð það,
er um ræddi, og gortaðir sífeldlega af þér og því,
hvað þú gætir mikið. Dreki, sem kallaður er GORT,
er að vinda sig utan um þig, og ef þú ekki drepur
hann, þá sigrar hann þig.”
Á fyrri dögum hældu riddararnir sér ekki af
því sem þeir gerðu. Þeir bara gerðu það, sem mik-
ið var, og leiddi það af sjálfu sér, að aðrir dáðu þá
fyrir afrekin.
Þegar einhver drengur fellur undir vald þessa
dreka, Gorts, þá fá allir aðrir drengir óbeit á þeim
hinum sama dreng, og er óljúft að viðurkenna,
jafnvel það góða, sem hann kann þó að afkasta.”
Donald varð alvarlegur á svip, og mælti svo:
“María frænka, eg ætla að berjast við þenna dreka.
Eg vissi ekki, að hann væri að vefja sig um mig.”
“Jæja, frændi litli. Eg ætla þá að vera álfa-
drotningin, sem sendir þig út til að vinna á honum.
Þú skýrir mér frá af og til, hvernig bardaginn
gengur.
Við Robert litla, er var fimm ára gamall, mælti
María frænka:
“Þú, Robert, átt líka við dreka að berjast.
Ekki heitir hann Gort, heldur Eigingirni. Þú veizt
hvað illa þér gengur að gefa hinum börnunum af
góðgætipu þínu. Það er vegna þessa dreka. Svo
eg ætla að senda þig til að berjast við hann. Næst
þegar þú færð eitthvað gott, þá hugsaðu ekki um
hve gott þér þyki það sjálfum, heldur hve mikið að
hin börnin langi í það. Og Donald, í hvert skifti
sem þú hefir tilhneigingu til þess að hæla þér, þá
skaltu hafa hægt um þig. Með því særirðu drek-
ann og svo deyr hann smám saman.”
Næstu dagana á eftir þessu samtali, gáfu
drengirnir “álfadrtningunni” skýrslur sínar. Stund-
um sögðu þær frá sigri, stundum frá ósigri.
Drotningin hughreysti þá og uppörvaði, og
sendi þá svo aftur í bardagann. _
Eitt kvöldið sagði Donald við frænku sína:
“Frænka, nú hefi eg ekkert hælt mér í heila viku;
og veiztu. það, að það er ekki hálft eins erfitt að
láta það vera nú, og það var í fyrstu? Áður var
eins og orðin flygju út úr mér, þegar eg byrjaði að
tala, en nú get eg vel ráðið við þau.”
“Á eg að segja þér nokkuð, frænka?” sagði litli
Robert. “1 dag gaf eg Charley Sift meira en helm-
inginn af brjóstsykrinum mínum, og eg fann ekkert
til þess.”
María frænka kysti báða drengina. “Þið eruð
göfugir riddarar,” sagði hún. “Eg er viss um, að
þið vinnið svo á þessum drekum ,að þeir koma aldr-
ei til lífa aftur.”
R. K. G. S. þýddi.
SÖGUR GÖMLU KONUNNAR.
Helgi litli var nýkominn upp í þakherbergið til
gömlu konunnar.
“Langar þig til að heyra sögu núna?”
“Já”. — Svo settist hann á kistil við fætur
hennar og beið þess að hún byrjaði.
Gamla, konan tók til máls: “Eg ætla fyrst að
segja þér nokkrar smásögur af drengnum mínum,
atvikum, sem mörgu fullorðna fólkinu þykir lítilis-
virði, en er dýrmætur minningorsjóður fyrir mig.”
Kapphlaupið.
“Það var um vetur. Skamt frá barnaskólau-
um var stór tjörn, sem nýlega var lögð ísi.
Allir drengirnir í skólanum höfðu ákveðið að
þreyta kapphlaup eftir endilangri tjörninni. Verð-
laun átti sá fljótasti að hljóta; var það nýr vasa-
hnífur.”
Flokkurinn geystist nu af stað. Steini minn og
annar dregur voru fljótastir. Voru þeir alveg jafn-
ir og úrslitin hlutu að verða þau, að annar hvor
þeirra sigraði eða báðir. Þeir hlupú alveg sam-
hliða, en rétt í því að þeir voru að komast á enda
tjarnarinnar, varð fyrií* þeim allbreið vök. • Eitt
augnablik ugsuðu þeir sig um. Steini hljóp fyrir
vökina, en hinn vildi ekki tefja sig á því, heldur
hóf sig upp og ætlaði að stökkva yfir vökina. En
nann misti fótanna og dott ofan í. — Steini varð
fljótastur og hlaut verðalunin.
“Betri er krókur en kelda,” sagði gamla konan
og klappaði á kollinn á Helga litla. “Það er ekki
gott að vera of kappsamur og sjá ekki fótum sín-
um forráð.” — Æskan.
Profession • ial Cards

DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medlcal Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. Phone: A-1834 Otftce tímar: 2 3 Helmili: 776 Victor St. Phone: A-7122 Winnipeg, Manitoba. THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN ísl. lögfrseðingar. Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P. O. Box 1656 Phones: A-6849 og A-6840
Vér leggjum sérstaka áherzlu &. a6 selja meðul eftir forskriftum lsskna. Hin beztu lyf, sem hægt er a6 fá_ eru notu6 eingöngu. Pegar þér kómi6 me8 forskriftina til vor, megl6 þér vera viss um, a8 fá rétt þa8 sem læknirinn tekur tll. COLCLEUGH & CO. Notre Diune and Sherbrooke Phones: N-7659—7650 Vér seljum Giftingaieyfisbréf
W. J. Lindal. J. H. Lindal B. Stefansson. fslenzklr lögfræðingar. 708-709 Great-West Perm. Bldg. 356 Main St. Tals.: A-4963 >eir hafa einnlg skrifstofur a8 Lundar, Riverton, Gimli og Piney og eru þar aS hitta á eítirfylgj- and tlmum: Lundar: annan hvern miBvikudag Riverton: Fyrsta fimtudag. Glmll: Fyrsta mlBvikudag. Piney: þriSJa íöstudag I hverjum mánuBi.
DR 0. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: A-1834 Office timar: 2—3. Heimili: 764 Victor St. Phone: A-7586 Winnipeg, Manitoba.

A. G. EGGERTSSON (sl. lögfræðingur Hefir rétt til a8 flytja mál bæ8i 1 Manito.ba og Saskatchewan. Skrifstofa: Wynyard, Sask. Selnasta mánudag 1 hverjum mán- u81 staddur 1 Churchbridge

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: A-1834 Office Hours: 3—6 Heimili: 921 Sherburne St. Winnipeg, Manitoba.

á DR. ELSIE THAYER 'g? Foot Specialist jfig Allar tegundir af fótasjúkdómum, ||1 svo sem líkþornum, læknaðar fljótt 1S| og vel. Margra ára æíing, sm Islenzka töluð á lækningastofunni. * ;r Room 27 Steel Block jljjl Cor. Carlton & Portage Tals. A%88

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: A-1834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdöma.—Er a8 hitta kl. 10-12 f.h. og 2-6 e. h.
Kfl^HHI^HH^HBHHI^
Heimili: 373 River Ave. Tals.: F-2691
A. C. JOHNSON 007 Confederation Life Bldg. WINNIPEG Annast um fasteignir manna. Tekur að sér að ávaxta sparifé fólks. Selur eldsábyrgð og bif- reiða ábyrgðir. Skriflegum fyr- irspumum svarað samstundis. Srifstofusími: A-4263 Hússfmi: B-8S90
DR. A. BLONDAL 818 Somerset Bldg. Stundar sérstaklega Kvenna og Barna sjúkdúma. Er a8 hltta frá kl. 10-12 f. h, og 3—5 e. h. Office Phone: N-6410 Heimlli: 806 Victor St. Sími: A-8180

DR. Kr. J. AUSTMANN 724 % Sargedt Ave. Vi8talstimi: 4.30^6 e.h. Tals. B-6006 Heimill: 1338 Wolsley Ave. Simi: B-7288.
J. J. SWANSON & CO. Selur bújarðir. Látið það félag selja fyrir yður. 611 Paris Building, Winnipeg. Phones: A-6349-—A-6310

DR. J. OLSON Tannlæknir 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: A-3521 Heimili: Tals. Sh. 3217

STEFAN SOLVASON TEACHER of PIANO Ste. 17 Emily Apts. Emlly St.

DR. G. J. SNÆDAL Tannlæknir 614 Somerset Block Cor. Portage Ave og Donald St. Talslml: A-8889

Emil Johnson SERVIOE ELECTWO Rafmagns Contracting — AUs- kyns rafmagsndhöld seld og viO þau gert — Eg sel Moffat og McClarv Eldavélar og hefi þœr til sýnis d verkstæOi nUnu. 524 SARGENT AVE. (gamla Johnson’s byggingin vi8 Young Street, Winnipeg) Verskst. B-1507. Hedm. A-7286

DR. K. J. BACKMAN. Skin Specialist. 404 Avenue Blk., 265 Portage Ave. Office phone A-1091. Hour?: 2—6

Verkst. Tals.: Heima Tals.: A-8383 A-9384 G. L. STEPHENSON PLUMBER Allskonar rafmagnsáhöld, svo sem straujárn, víra, allar tegundlr af glösum og aflvaka (hatteries) VERKSTÓFA: 676 HOME ST.
Munið símanúmerið A 6483 og pantið me8öl y8ar hjá oso.— SendiB pantanir samstundis. Vér afgreiðum forskriftlr me8 sam- vizkusemi og vörugæði eru ðyggj- andi, enda höfum vér margra ára lærdömsrika reynslu a8 'bakl. — AUar tegundir lyfja, vindlan, Is- rjómi, sætindi, ritföng, tóbak o.fl. McBurney’s Drug Store Cor. ArUngton og Notre Dame

Sfml: A-4153. fsl. Myndastofa. Walter’s Photo Studio Krlstín Bjamason, eigandl. 290 PORTAOE Ave., Winnipeg. Næst bi8 Lyceum leikhúsiB.

Giftinga- og JarSarfara- Blóm með litlum fyrirvara BIRCH Blómsali 616 Portoge Ave. Tals.: B-720 St. John: 2, Ring 3

Islenzka bakaríið Selur beztu vörur fyrir lægsta verð. Pantanlr afgrcdddar bæOi fljótt og vel. Fjölbreytt úrval. Ilrein og iipur vlðskifti. Bjarnason Baking Co. 676 SARGENT Ave. Wlnnipe*. Plione: B-429K

A. S, BARDAL 848 Sherhrooke St. Selur líkkistur og annast um út- farir. Allur útbúnaður sá bezti. Enn fremur selur hann allskonar minnisyarða og legsteina, Skrifst. Talsími: N-6607 Heimilis Taisími:' J-8302

• ^ MRS. SWAINSON að 627 S.VRGENT Ave., Winnipeg, hefir ávalt fyrirll^gjandi úrvala- liirgðir af nýtfzku kvenhöttunx Hún er eina ísl. konan, sem slfka verziun rekur í Wlnnlpeg. fslend- lngar, látlð Mrs. Swainson njóta viðskifta yðar.