Lögberg - 17.06.1926, Blaðsíða 2

Bls. 2.
LÖGBEKG FIMTUDAGINN,
17. JÚNl 1926.
Hefir ekki haft bak-
verk $íðan.
Hvernig Mr.' Marchbank Veit Að
Dodd’s Kidney Pills Eru
Gott Meðal.
Enn einum manni í New Bruns-
wick þykir vænt um meðalið,
sem læknaði hann—Dodd’s Kid-
ney Pills.
Sussex, N.B., 4. júní 1926. (einka-
skeyti)—
“Sjúkleiki minn byrjaði fyrst af
áreynslu og mér var mjög ilt i
bakinu. Eg var við rúmið lengsl
af. Eg fór til ýmsni lækna, en
þeir gátu ekkert fyrír mig gert
Eg hefi notað sex til tíu öskjur af
Dodd’s Kidney Pills, og eg hefi
ekki fundið til í bakinu í ineir en
tvö ár. Þetta megið þér láta
prenta ef þér viljið.”
Þetta bréf fengum vér frá Mr
H. J. Marchbank, sem heima á i
Sussex og er þar vel kyntur.
Bakverkurinn, sem Mr. March-
bank hefir, stafaði frá nýrunum
Þess vegna batnaði honum svo
fljótt og vel af Dodd’s Kidney
Pills. Þær verka á nýrun, styrkja
þau og gera þau fær um að hreinsa
öll óholl efni úr blóðinu.
Hin óhollu efni í blóðinu eru
orsök veikindá. Dodd’s Kidney
Pills eyðir bessum efnum og veit-
ir góða heilsu.
Séra Páll Sigurðsson
kvaddur.
Þann 27. maí s.l. lagði séra Páll
Sigurðsson af stað til íslands, til
að taka við prestakalli sínu þar.
Áður en hann fór, voru honum
haldin kveðjusamsæti hjá söfnuð-
v.m þeim í N.-Dak. og Man., sem
hann hefir þjónað, sem vott um
velvild og þakkir fyrir starf hans
hér í safnaðar og kirkjumálum.
Það hófst með heimsókn ung-
menna. öll þau ungmenni, sem
hann hafði uppfrætt og fermt í
N.-Dak frá 1917—1926, hafa við-
hafnarmikla hátíðisstund í prests-
húsinu á Gardar, N.-Dak., 14. maí
að kvöldi; taka þau þar á móti
honum með fögnuði miklum og
votta honum virðingu sína og
með ást, með gjöfum, sknnt-
un og veitingum. — Var hon-
um þar afhent hin vandaðasta
ferðakista (Wardrobe Trunk),
með nöfnum og myndum ferming-
arbarnanna allra og ávarpi því,
sem fylgir:
“Til séra Páls Sigurðssonar, frá
fermingarbörnum hans i N.-Dak.,
1917—1926.
hjá söfnuðinum, og vonaði að
safnaðarstarfsemi þar í bygð
mætti blómgast og blessast.
Þann 24. sama mánaðar hafa
söfnuðir séra Páls í N. Dak., að
Gardar, Eyford og Mountain, veg-
legt samsæti í samkomuhúsinu á
Gardar. Það hófst kl. 8 að kveldi
og stóð yfir fram yfir miðnætti.
Var þar saman komið fleira fólk,
en húsið gat rúmað, flest safnað-
arfólk séra Páls og vinir. Húsið
var fagurlega prýtt, og samkvæm-
ið í alla staði söfnuðunum til
sóma. Var þar búinn sérstakur
staður fyrir séra Pál og forseta
safnaðanna. Voru þar fluttar
ræður og stór hópur blandaðra
radda söng, og hljóðfærasveit frá
Mountain spilaði á milli ræðanna
og á meðan borðað var, og var
það mál margra manna, er veizlu
þessa sátu, að svo skemtilega og
að ð'llu leyti myndarlega samkomu
hefðu þeir ekki áður setið.
Um leið og forseti Gardar safn.
setti samkomuná og bað heiðurs-
gestinn velkominn, afhenti hann
séra Páli gullsjóð einn, sem hann
bað hann þiggja til minja um yl
þann og virðingu, sem að safnað-
arfólk hans bæri til hans. Þar
næst afhenti Jón Jónsson séra Páli
aðra fjárupphæð fyrir hönd kven-
félags Gardar safnaðar. Margar
snjallar ræður voru fluttar, sem
lýstu ánægju ræðumanna yfir
starfi séra Páls; var honum mjög
þökkuð áameiningin sem orðin er
hér í bygðunum, þó heyra mætti á
mörgum þeirra, að ærið hefðu
þeir mátt borga fyrir þá samein-
ingu að þurfa að missa þann
prestinn, sem þeim var kærastur,
og þeir töldu ágætastan af þeim
prestum, er þar hafa starfað.
Lýsti þetta sér einna greinilegast
í hinni ágætu ræðu, er Mr. Gam-
alíel Thorleifsson á Gardar hélt,
og er hér birt aðal innihald henn*
ar.—
-Herra forseti—herrar og frúr!
“Hægan—köldu hleypidómar,
hoppið ei á vígðri mold.” —
Þessi orð skáldsins vekjast upp
í huga mínum, er eg eg hugsa um
tilgang þann, er kemur okkur til
að fjölmenna svo mjög á þenna
stað í kvöld. Eg geng þess ekki
dulinn, að á liðnum árum hafa
hinir “köldu hleypidómar” troðið
á þeirri mold, sem vígð hefir ver-
ið fyrir alvarlegustu andlegu mál
efnin okkar, Vestur-íslendinga
Þnð er með innilegri sorg og gjn 0furiftil grein af árangrinum
söknuði, sem að við, fermingar-] er sá; ag vjg getum haldið hér
börn þín í N. Dak., erum komin, kveðjusamsæti.
hér saman í kveld til að kveðja Flest höfum við heyrt getið um
þig og votta þér. okkar hugheil-j það, sem nefnt er “menningar-
ustu árnaðaróskir. Við söknum straumar”. Þeir hafa verið að
þín meira en við fáum með orð- verk; fra fyrstu tímum, er menn
um lýst, og kvíðum að verða að^ þekkja til. Þessir straumar síga
vera án þinnar hjálpar og leið-; ajt af ; gömu átt Þeir fyigja s6iu.
sagnar. En við vonum, að þauj Fara alt af í vestur. Skilja eftir
frækorn, sem að þú hefir sáð íi meír eða minna í hverju landi og
sálir okkar, beri margfaldan á- hjá hverr; þjóg. það sem kallað er
vöxt; við finnum, að þú hefir tek- m e n n i ng. Hún hefur sína
ið þér bústað í hjörtum okkar, j fyrstu göngu frá Asíu. Kemst
sem að þú að eins og enginn ann-i vestur til Rómverja og dvelst þar
ar hefði getað gjört. En það sýn-; um jangt gkejg. (Eg á hér aðanega
ist tilgangur hins alvalda, að við v;g trúmálahlið menningarinnar.)
mætumst, kynnumst og elskum þá, | sögur þjóðanna sýna okkur all-
sem við hljótum svo að skilja greinilega, að hvar sem þessi trú-
við, en einmitt sú viðkynning og arbragðamehning stöðvast til
færu þeir að sýna sig í því að setj- vinfengi við mann eins og hann.
ast hér að. Því miður hefi eg, alt Þar næst afhenti hann honum
fram að þessari stundu ekki feng-
ið fullnægjandi ástæðu til að af-
sanna þessi ummæli hins prúða
manns, þótt eg á hinn bóginn geti
friðað hugsanir mínar að nokkru
með einstáka undantekningum.
Allur þessi mikli fjöldi karla og,
kvenna mætist hér í kvöld til að|Þeirra).
að gjöf frá fjölskylduni “Nelson’s
Loose Leaf Encyclopedia” í fullu
leðurbandi, og bað hann njóta
eins og gefið væri, en fyrirgefa
smáa gjöf frá stórri fjölskyldu,
(sjö talsins, hjónin og fimm börn
Árnaði hann séra Páli
kveðja — kveðja séra Pál, sem
hefir þjónað Gardar-prestakalli
síðastliðin tíu ár, með sóma og
prýði. Nú er hann að hverfa
he:m til ættlandsins aftur. Eg fæ
ekki skilið það á annan hátt en
þann, að mest sé það að kenna
hans miklu hæfileikum sem prests
og handvömm hinna kirkjulegu
málefna okkar á meðal. Eg þarf
naumast að spyrja um álit á séra
Páli ykkar á meðal í þessum sal,
og eftir mínum skilningi og til-
finningum, er séra Páll bezti
presturinn sem þjónað hefir Gard-
arsöfnuði í minni áheyrn. En við
| erum sjálfsagt ekki því vaxin, að
geta notið þess mannsins, sem er
prestur hins komandi ljóss. Okk-
ar beztu kennimenn með andans
útsýn taka líka út mestar þrautir,
er þeir mæta óbilgirni okkar, sem
þykjumst alt vita og vera þeir einu
réttu. Hefir þú ekki séra Páll,
fundið til stundum við tíu ára
kirkjumála starfið hér á meðal
okkar? Hefir þú ekki kent sárs-
auka hið innra af lyngorminum,
sem virðist að hafa. verið svo mik-
ið að verki í trúmálum okkar hér
á liðnum árum? — Eg fer að ætla,
að okkur beri tæplega það lán, að
hafa góðan prest.
íMér er ekki í hug að koma
hingað til að kveðja. Andi okkar
beztu kennimanna er aldrei að
kveðja. Hann er alt af að koma.
Alt af að heilsa. Hann fylgir
straumi menningarinnar og herj-
ar á kyrstöðuna. Hann biður sér
hljóðs i sál okkar og huga, og við
veitum honum viðtöku, hver eftir
sínu innræti. Og nú stend eg
hér á stundu skilnaðarins og kalla
til þín, séra Páll: Sæll og bless-
aður! —
Við vitum ekki hve nær yfir
tekur. En við sem, fædd erum og
alin upp á íslandi, dveljum þar
svo löngum við liðnar minningar,
allrar blessunar og sagðist vona
að hann ætti eftir að koma aftur
og starfa meðal fólks hér, því
hvar sem hann væri, hlyti starf
hans að hafa blessunarrík áhrif,
hann væri þannig gerður.
Eftir kvöldmatinn var samsæti
fyrir 50—60 manns, og var skemt
með hljóðfæraslætti og söng og
samtali lengst fram á nótt.
Daginn efitr lagði séra Páll af
stað til Islands; fylgdi hortum
fjöldi fólks til járnbrautarstöðv-
anna á Edinburg. Einnig fjöl-
mentu bæjarbúar á stöðinni að
kveðja séra Pál og óska honum
fararheilla, því allir sem nokkuð
þektu hann, bera hlýjan hug til
hans.
Þar var einnig lúðrasveit frá
Mountain, að kveðja hann og
votta honum velvild sína og virð-
irxgu með því að spila fyrir hann
fáein lög að skilnaði.
J. G. Davíðsson.
Kveðjur
North Vancouver,
13. maí 1926.
Herra ritstjóri Lögbergs.
Viltu gjöra svo vel og taka þess-
ar línur í blað þitt við fyrsta
tæífæri? — Vegna ófyrirsjáan-
legra kringumstæðna er mættu
mér, er eg komst vestur á Kyrra-
hafsströnd, hefir það dregist að
senda þær.
Mér er skylt að geta þeirrar
gleðistundar, sem þær göfugu
konur í Selkirk veittu mér þann
12. febrúar síðastliðinn, að kvöld-
inu klukkan átta, í tilefni af burt-
för minni úr Selkirk. Eg var boð-
uð í hús /Mrs. Steinunnar Steph-
ansonar, sem er bæði stórt og fag-
urt, með öllum nútíðar þægindum.
ljúfar og hollar. Hvert okkar Þegar eg hom ;nn> voru þar fyrir
fyrir sig a þar einhvern Dyra-| ]lm sextiu konur) og gkein
sú ást, sem að Iþú hefir gróður-
sett í hjörtum okkar sem andleg-
langframa, snýr hún á móti sjálfri
sér og bægir frá öllum nýjum
ur leiðtogi okkar, hefir, að viðj straumum og nýrri þekking, svona
vonum, gert okkur að andlegaj eftir mætti. Þannig fór fyrir
hraustara fólki, með meira traust Rómverjum. Þeir bygðu, sér til
á okkur sjálfum, kærleika til ná- varnar, rannsóknarrétt og pínu-
ungans, og lotningu fyrir þeim bekk.
drotni, sem að þú hefir kent Löngu síðar leggur menningin,
okur að þekkja. Þau einu laun, með kristnu trúarbrögðin í farar-
sem að hugsanlegt er að við get-
um goldið fyrir umhyggju þína og
ást til okkar, allra, er að við, fyr-
ir guðs náð, mættum að einhverju
leyti breyta eins og
óska.
Við höfum hér lítinn hlut, sem
við biðjum þig að þiggja sem ör-
litinn vott um þákklátssemi okk-!
broddi, Ieið sína inn á Norður-
lönd. Hún kemsj ekki norðar en
til Noregs fyrir fshafinu. Þar tek-
ur hún alt í sínar hendur. Gerist
þú mundir þar svo aðsúgsmikil og hnúagleið,
að ekkert mikilmenni eða andans
maður mátti vera óhultur um líf
og Iimu, ef hann vildi hafa sjálf-
stæðar hugsanir og trú, sem fór í
ar til þín, fyrir alt, sem að viðjbága við fagnaðarboðskapinn eins
og honum var útdeilt þá. Við get-
um að eins að þessu sinni rifjað
upp í huga okkar frásögnina um
Rauð hinn ramma, sem var höfð-
ingi rmkill norður í Noregi og bjó
í Goðey. Hvernig hann, mest fyr-
ir mismun á trú, var handtekinn
og píndur til dauða þannig, að
tekinn var lyngormurinn og
neyddur til að skríða inn um
munn hans og ofan í iður. Þar át
hann sig út gegn um brjóst og
hjartarætur.
'Menningin kom inn til þessa
meginlands með frumbyggjunum
hvítu. Eins og aðrir framfara-
straumar, kom hún að austan.
Engin að vestan. Og fyrir hið
mikla aðstreymi þjóðanna fram-
an af árum, gætti ekki annars en
að menningin þroskaðist hér hröð-
um skrefum. Síðustu tveir tugir
ára færa okkur hpim sanninn um
það, hvernig hin andléga útsýn í
höfum þegið af þér, og vitum að
aðrir, sem eftir okkur koma, eiga
eftir að þiggja af þér.
“Nei, gef þú, gef þú—guíli
andans strá
á götur fjöldans, því er skírt
þú hefur.
Það eykst og bezt þér blessast
einmitt þá,
og bætist við, því meira sem
þú gefur.” (G. G.)
Séra Páll lét þar ótvírætt í ljós,
að meiri ánægju væri ómögulegt
að veita sér, en að sýna honum
svo ljósan vott þess, að verk hans
væru metin meðal æskulýðsins, og
ekkert væri það, sem honum myndi
meiri hvöt í hans starfi, en ein-
mitt þessir hlýju hugir ungmenn-
anna. “Ef æskan vill rétta þér
örfandi hönd, þá ertu á framfara-
vegi.”------
Þessu næst var séra'Páli haldið
f j ö r ð, og við sendum kveðju
hugarins til ættingja og vina.
Verst er, hvað við eigum yfir
litlu að ráða af sendingum héðan
að vestan. Við ætlum að eigna
okkur andvarann, sem berst upp
að sfröndum íslands, svo ljúfur og
heilnæmur, sem fylgir kvöldblæn-
um og sólsetrinu, sem gerir öldu-
sogið svo “hægt og hljótt”. Minstu
þess, séra Páll, að honum verður
ætíð samfara heilsan frá vinum
þínum að vestan. —
Var þessu máli ræðumanns fagn-
að með dynjandi lófaklappi, og
var auðsætt, að mjög hafði ræðu-
maður snert tilfinningar áheyr-
enda sinna.
þeirra geislabros
samsæti á Brown, Man., þann 16. kirkjumálum okkar hefir snúið á
mánaðar. Að guðsþjónustu sJálfri sér, illvíg og mannýg.
sama
lokinni, voru borð sett upp og
blómum prýdd. Þar næst var sezt
til borðs, og voru þar margar
hlýjar og fagrar ræður haldnar
af safnaðarfólki og öðrum bygðar-
búum, og skýlaust látið í Ijós, að
séra Páll væri mikils metinn, sem
prestur og maður, og að söknuður
væri að burtför hans, og feginn
hefði söfnuðurinn viljað njóta
hans lengur. Var honum afhent
fjárupphæð að skilnaði.
Prestur þakkaði, og sagðist vera
auðgaður orðinn af fögrum mynd-
um, við viðkynningu og starf sitt'
Síðast talaði séra Páll. Þakk-
aði hann söfnuðum sínum ágæta
samvinnu, og fyrir alla geislana,
sem að þeir hefðu stráð yfir sam-
verutímann, en sérstaklega þakk-
aði hann þeim, hvað þeir hefðu
alt af Iofað sér að vera frjálsum,
að hvaða málum sem þeir hefðu
starfað. Einnig lýsti hann á-
nægju sinni yfir sameining þeirri
sem'orðin væri meðal safnaðanna,
kvað það hafa verið það mark, sem
hann hafi képt að; sagðist glað-
ur leggja það í sölurnar, að yfir-
gefa þessa söfnuði, sem þó væru
orðnir sér svo kærir, eftir 10 ára
ákjósanlegustu samvinnu, og með
engum öðrum hefði hann frekar
kosið að starfa, ef kringumstæður
hefðu leyft.
Svo þakkaði hann söfnuðunum
þetta höfðinglega samsæti og
gjafir, en sérstaklega sagðist
hann gleðjast að sjá allan þenna
fjölda vina saman kominn, að árna
sér fararheilla, það yrði sú mynd,
sem að seint mundi mást úr huga
sínum. Svo óskaði hann "þeim
allrar blessunar í framtíðinni, og
að safnaðarstarfsemi þeirra mætti
eflast og þroskast.
Síðasta samsætið var að heimili
Guðm. Davidsonar á Gardar.
Voru þar boðnir til kvöldmatar
séra Páll og nokkrir vinir hans.
Tíu kerti loguðu þar á borðum,
sem tákn tíu ára veru hans og
prestþjónustu í þeim bygðum.
Bað séra Páll sér hljóðs yfir borð-
um, þakkaði húsráðendum heim
boð þetta, og trygð og vináttu, þá
er þau ásamt börnum þeirra hefðu
ávalt sýnt sér, og bað blessunar
drottins yfir þau, börn þeirra og
heimili.
Einnigtalaði Mr. Davidson; þakk-
aði hann heiðursgestinum, séra
Páli, fyrir koipu sína þangað
þetta kvöld, og svo mörg önnur
Fyrir nokkrum árum síðan, var
maður að heiman á ferð hér með-
al íslendinga. Hann er mentaður
maður og hefir skipað ábyrgðar-: kvö,d’ sem| ser mundu seint úr
mikla og háa stöðu heima um all-|ininni ,iða; sagði, að þau hjón
hefðu ávalt átt því láni að fagna,
að margur góður gestur hefði
heimsótt hús þeirra, en enginn
kærkomnari, og mörg yrði sæl
endurminningin. Einnig sagðist
hann aldrei fá þakkað sem vert
væri aít það, sem hann hefði ver-
ið börnum þeirra. Kvað þap ó-
metanlegan ábata, að hafa upp-
vsxandi drengi í kunningsskap og
langt skeið. Eg varð fyrir því
láni, að geta haft tveggja til
þriggja stunda samtal við hann.
Hann fræddi mig um margt af
ættjörðinni. Þar á meðal var það,
að það væri nokkuð víðtækt álit
hinna færustu manna hdtma, að
kirkjufélagi okkar, og þá sérstak-
lega forgöngumönnum þess, væri
h:nn mesti ami að andans mikil-
mennum í prestsstöðu að heiman,
um
um ásjónur
kærleikans.
Mrs. Stephanson las upp mjög
fagurt ávarp til mín og bauð mig
velkomna í nafni allra konanna,
sem þar voru, og afhenti mér gjöf
frá þeim, sem var vönduð leður-
budda með peningasjóði í. Svo
flutti Mrs. Oddný Goodman mér
fagurt kvæði, ort af Mrs. Gróu
Martin, skáldkonu í Selkirk, sem
er bráðgáfuð og fróð kona. Einn-
ig var mér flutt fagurt kvæði eft-
ir Mrs. Nönnu Anderson (Huldu)
skáldkonu í Selkirk, sem er djúp-
gáfuð kona. Eg þakkaði þessum
göfugu konum alla þeirra velvild
til min, með nokkrum orðum, á-
samt fjórum stefjum.
Svo var sest að kaffidrykkju og
alslags kryddbrauði; síðan var
farið að dansa og sumt af konun-
um settust vig spil. Eg heyrði
eina konu segja, að hún hefði ekki
stigið danspor í fjörutíu ár, en
hún var eins létt og lipur að
dansa, eins'og stúlka um tvítugt
Klukkan tólf var aftur borið
fram rjúkandi rjómakaffi, með
öllum sortum af brauði; en kl. eitt
um nóttina fór hver heim til sín.
Öllum þessum göfugu héiðurs-
konum sendi eg mína hjartans
kveðju með þakklæti fyrir alt
gott. Líka bið eg Lögberg að færa
mínum gömlu og góðu vinum og
kunningjum í Geysis-bygð, mína
innilegustu kveðju fyrir alt gott,
þar sem eg dvaldi á mínu heimil-
ilisréttarlandi í 33 ár. Guð blessi
ykkur öll.
Hylli hefi eg notið
hrjóstrugum vegi á,
líka hörmum lotið
lífs um kaldan sjá,
lukkubát minn brotið
bröttum skerjum hjá;
hefi þó blessun hlotið
hjörtum ykkar frá.
Því er skylt eg þakki
þessa gleði hér,
trygð og ástúð alla,
æ sem veittuð mér.
Lukkan ykkur leiði
lífs um alla tíð,
götu ykkar greiði
guðdóms náðin blíð.
Héðan burt þó haldi
heims um kalda braut,
ykkar æ eg minnist
eins í gleði’ og þraut.
Héðan veg mér velur
vísir hæða klár;
hans mér forsjá fylgir,
þó fljóti á hvörmum tár.
Forlög hvergi forðumst
fjörsins línu á,
alvalds blíða auga
öll þau fyrir sá.
Kært, með klökku hjarta,
kveð eg vini hér,
allar þið í eining
ástúð sýnduð mér.
Margrét J. Sigurðsson.
mælum þínum, sem hafa verið svo
óþvinguð og falleg. Það hryggir
okkur, að þú ert að flytja burtu
frá okkur, og við óskum og von-
um, að þér megi líða vel í hinu
nýja heimkynni, sem þú ert nú að
flytja til.
Svo þökkum við þér fyrir alia
samveruna og biðjum þig að
þiggja þessa litlu gjöf til merkis
um vináttu okkar, og biðjum
drottinn að vera þér alt í öllu,' alla
þína óförnu æfileið.”
Vetrarminni
til Mrs. M. Sigurðsson.
Heyrð’ eg að héðan flytti
hróðgyðja Selkirk- bæjar,
vildi’ eg því litlu ljóðin
leggja í ferðanesti.
Ósk er þér efnið líki,
úr spunninn Braga þráður,
fléttuð í fyrirvafið
farsæld, og langa æfi.
Veit eg, að við þig leikur
vetrar úr kulda farinn
vorblærinn vesturbygða,
veitist þér heilsa og yndi.
Útsýni er þar fagurt,
iðgrænar hlíðar fjalla,
særinn við syngur strendur,
# sól gyllir hverja báru.
hlöður og niðurborgun greidd.
Vöruskrá járnbrautavagna, sem
tilbúin er að sendast burtu, má
ekki vera dagsett siðar en þann
dag.
Skírteini, sem haldið er inni
fram yfir þann tíma, geta ekki
komist inn í þessa árs reikninga.
Alt korn, sem kemur þar eftir,
telst til næsta árs.
Lesendum er boðið að leggja
fram spurningar viðvíkjandi
hveitisamlaginu, og verður þeim
svarað í þessu blaði.
C
Til Mrs. Margrétar Sigurðsson.
Vér metum oss skyldugt^þig meta,
mæta hollvina.
Vér óskum þér yndis og friðar,
æ hvar þú dvelur.
Þá Skinfaxi skeiðar að sunnan,
skjótur of morgna,
lestu’ á hans ljómandi brjósti
þér letraða kveðju.
Hún er ei rituð með hendi,
en hugskeyta penni
hripaði þetta, því höfum
af hjarta þig kæra.
Vér kveðjum nú konu prúð-orða,
og kunnum vel skilja:
það góða er gjarnan bezt metið,
nær gengið er burtu.
Viljann þú verður að taka,
þó verk sýnist lítið,
láttu þér fylgja um lífsins
leiðir óruddar
það, sem vér óskum þér allar
af einlægu hjatta:
Drottins að vernain þitt veri
vegaljós ætíð.
Frá nokkrum konum í Selkirk,
ort af Mrs. Martin.
THE PIONEERS.
Long, long the trail, fram Iceland’s olden shore,
To virgin lands in westerly domains;
Long, long the toil until these lands outpour
Their recompense for labor’s pangs and pains.
Long, too, the list of laborers unpaid,
Who lie beneith the fields they used to till;
Who faced the woodland army unafraid
And shaped the prairie to their stubborn will.
Far bloom the fields, a goodly brotherhood,
All smiling tributes to. the passing age,
When alien hands dethroned the virgin woods,
And wrote their runes on Nature’s noble page.
Here live their will, their sinuew and their brawn,
Here stand the monuments that were their dreams;
Here artist, poet, page may iook upon
Unbounded wealth to graee creative themes.
They came. They toiled. They conquered. Dearly
Ibought
Was every dream achieved through storm and
stress;
All honor to those toiling ones who wrought
These treasure-fountains in the wildemess!
Through unbom years their great example stands,
The golden precepts of the future yields,
While olden graves enshrine the bounteous hands
That gave these gifts of cities, roads and fields.
Christopher Johnston.
SH5H5H5H5H5HSHSH5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5HSH5E5HSH5H5H5H5H5H5H5H5H5H5HÍ'
“5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5HSH5H5H5H5H5H5H5H5H5HSH5H5H5H5H5H5H5HSH5H5H5H5;
1 VÉR ÞURFUM MEIRI RJÓMA!
Vér ábyrgjumst hæzta markaðsverð. skjóta af-
greiðslu og peninga um hæl. Sendið oss dúnk
til reynslu og sannfærist. Vér sendum ókeypis
merkiseðla, þeim er óska. Sendið oss líka egg,
ST. BONIFACE CREAMERY COMPANY
373 Horace Street, St. Boniface, Manitoba.
cáHSHSHS H5H5HSH5H5ESH5H5H5H5H5H5H5H5H5H5H5HSH5HSH5H5H5H5H5H5H5H5HSH5H5 5
Hveitisamlagið.
Kornhlöðulögum breytt.
Nefnd sú í þinginu í Ottawa,
sem hefir til meðferðar breyting-
artillögur við lög þau, er nefnd
eru “Canada Grain Act”, hefir nú
h.nn 8. þ.m. fallist á að breyta
lögunum þannig, að hver sá, sem
hveiti framleiðir, hefir rétt til
að kjósa um, í hvaða kornhlöðu
hveiti hans er flutt, þeirra, er við
endastöðvar brautanna eru.
Þessi breyting var samþykt
með 56 atkvæðum gegn 12. Þeir,
sem aðallega mæltu með henni í
nefndinni, voru fulltrúar hveiti-
samlagsins. En þeir, sem aðal-
lega börðust gegn henni, voru
meðlimir og embættismenn hveiti-
verzlunar félagsins í Winnipeg
(The Grain Exchange). Breyt-
ingartillaga þessi á enn eftir að
koma til þriðju umræðu í sam-
bandsþinginu, og fer svo til efri
málstofunnar.
Lokadagurinn er 15. júl.
Hveitisamlögin í Manitoba, Sas-
katchewan og Alberta, hafa á-
kveið, að alt korn fyrir árið 1925
verði að vera komið í sínar hend-
ur ekki síðar en 15. júlí. Þá verð-
ur alt korn að vera komið í korn-
yj/ie ueer Wlin u. rrepiuuu'i'-
CALCAR'
BEER
Þegar hinir rosknu menn tala um það
er skeði fyrir 30—40 árum — þá tala
þeir um gamla daga og það, að Calgary
bjórinn kom fyrst á markað 1892.
Calgary Bjór var ávalt góður bjór—og
er enn góður bjór. Vér höfum ávalt
vakað yfir virðingu hans og vandað
hans gæði.
Calgary Brewing and Malting Co.f
Limited
Calgary - Canada.
EXCU RSIONS
Farbréf seld frá |
15. Maí
til
30. Sept.
ÁVARP
til frú Margrétar Sigurðsson.
Við, sem hér erum saman komn-í
ar til þess að kveðja þig, finnum
aldrei betur en nú til þess, hvað
oft þú hefir verið okkur til ánægju
og uppbyggingar, þann stutta
tíma, sem þú hefir átt heima i
þessum bæ; okkur hefir verið hin
mesta ánægja að viðræðum þín-
um, og þá ekki síður af skáid-
AUSTUR AD HAFI
Alla leið á braut eða vatnaleið að parti
VESTUR AD Hafi
THE TRIANGLE TOUR - AiLASKA
JASPER NATIONAL PARK
MT. ROBSON PARK
Gilda til afturkomu
alt að
31. Október
1926
VORAR
EIGIN EFTIRLITS-FERÐIR
koma sér vel fyrir
Kennara, Iðnaðarmenn,
Starfsmálamenn og Konur
Ferðir í Júlí til
BRETLANDS og
MEGINLANDSINS
PRINCE EDWARD ISLAND
og KYRRAHAFSINS
Skemtanir lagðar til á eftirtekta-
verðum stöðum á leiðinni.
Beina leið frá Vestur Canada til
Eucharistic Congress,Chicagro
20.-24. Júní 1926
Leitið upplýsinga hjá
Umboðsm. Can. National Railways
Eða skrifið,
W. J. QUINLAN.
District Pass. Agent,
Winnipeg, Man.