Lögberg - 17.06.1926, Blaðsíða 7

LÖGHFTRG FIMTODAGINT* *
17. JÚNl 1926.
Bls. t.
Er alveg nauðsynlegt
á hverju einasta
heimili
CONTAINS
"NO ANIHAL OILoh rAT^S
*S/ NOR ANY MINfRAL.
'V£0«
• CUTS•
bruises•
• SORES • BURNS •
• PM.ES • PIMPLES • ECZEMA'i
^RNEUMATISM • SCIATICA BAO LECS/
• SORE HiADS A BACKS • CNAPPtO NANOS^
mOMUrOrml4CPOSSt.MSíMU.j
^rapócAt\0>
Grœðir
Lœknar mein
Ver öllum skemdum
Konur á Grikklandi
nú á dögum.
eftir Jacqueline Bertillon.
(Úr vikublaði í París.)
Meðan Grikkland var að eins
nokkurs konar hjálenda í tyrk-
neska ríkinu, áttu grísku konurn-
ar þess ekki kost að þroska skiln-
ing sinn eða smekkvsi. Um fjðg-
ur hundruð ára skeið var andlegt
líf þjóðarinnar hnept í dróma, og
þjóðin átti þess eins kost, að lúta
vilja soldáns. Á þeim öldum var
gríska konan útilokuð frá öllu fé-
lagslífi. En ,hún hætti aldrei að
innræta börnum sínum ást til
tungunnar né vekja og glæða hjá
þeim þjóðrækni og föðurlandsást.
Það var áreiðanlega þessi föður-
landsást og þjóðrækni, sem kon-
urnar höfðu öldjeftir öld gróður-
sett í hjörtum barna sinna, sem
var megin styrkur grísku þjóðar-
innar í þeirri baráttu, er hún háði
til að brjótast undan yfirráðum
Tyrkja og ná aftur sjálfstæði
sínu. Á þeirri öld, eða lengur þó,
sem þjóðin barðist fyrir því, að
ná fullu frjálsræði, tók konan alt
af meiri og meiri þátt í opinber-
um málum. Yfirleitt eru grískar
konur framúr skarandi gáfaðar
og næmar, og þegar þær beita
gáfum sínum og viljaþreki að
vissu takmarki, þá komast þær ó-
trúlega langt.
Það sem því veldur sérstaklega,
að gríska konan hefir tekið svo
miklum andlegum þroska á síðari
árum, er mentunar fyrirkomulag-
ið, sem nú er þar í landi. Áður
lærðu grískar heldri konur ekk-
ert nema frönsku og eyddu tím-
anum til að lesa franskar skáld-
sögur af lakara taginu. Það var
engin skólaskylda og það voru
engir skólar handa stúlkum.
En þegar Grikkir höfðu losast
undan ánauðaroki Tyrkja, vakn-
aði þegar hjá þeim sterkur vilji í
þá átt, að menta kvenfólkið, og
ýmsir góðir menn voru mjög ör-
látir á fé sínu til að koma á fót
og viðhalda skólum í þessu skyni,
og nú eru þar í landi meir en þús-
und mentastofnanir, sem konum
eru ætlaðar, þar sem þær geta lagt
fyrir sig alls konar fræðigreinar
og svo lokið námi sinu við há-
skólann í Athens.
Það eru nú margar grískar kon-
ur, sem hlotið hafa doktors titil
fyrir lærdóm sinn. Mme Perrin
útvegaði konum aðgang að hærri
mentastofnunum. Það var hún,
sem gerði mig kunnuga Mlle Apo-
stolakis Ph.D. Hún sýndi mér
Acropolis og rústirnar af Eleusis.
Full af andlegu lífi og áhuga
skýrði hún mér frá ótal hugmynd-
um, sem með ótrúlegum hraða
flugu gegnum huga hennar, þeg-
ar hún skoðaði þessar eldfornu
byggingar og listaverk, sem báru
vott um mikla menningu og mik-
inn listasmekk. Hin forna snild
sýndist vera endurvakin í sál
hennar.
Mlle Apostolakis ætlar að rann-
saka byggingarlag hinna fornu
Fólk, Sem Er Taugaveiklað Og
Blóðlítið, Getur Nú Fengið
Hjálp.
Læknarnir verða undrandi á
degi hverjum yfir því, hve fljót og
fóð áhrif þetta nyja meðal hefir.
að er samsett á vísindalegan
•hátt, og sérstaklega til þess ætl-
að, að byggja upp blóðið og taug-
arnar og reyndar allan líkamann.
Það veitir blóðinu járnefni og
taugunum phosphore. Þessi tvö
nauðsynlegu efni eru tekin beint
úr forðabúri náttúrunnar. Þetta
nýja meðal vinnur einnig undra-
verk, þegar. um meltingarleysi er
að ræoa, eða blöðrusjukdóm, eða
niagaveiki, höfuðverk og fleiri
Þesskonar kvilla. Reyndu það í
nokkra daga, og þig mun furðh.l
þye fljótt þú færð aftur heilsu!
þma 0g krafta. Það veitir þér
endurnærandi svefn og þér líðurl
vel á morgnana.
Hafi læknirinn enn ekki ráðlagt
ú?,r..Þetta meðal, þá farðu bara
siálfur til lyfsalans og fáðu þér
flösku. Það heitir Nuga-Tone.
Það verður að gera þér gagn, eða
þu færð peningana aftur. Það er
selt þannig.
Meðmæli og ábyrgð og til sölu
hjá öllum lyfsölum.
mustera í Crete, sem talin eru hin-
ar elztu byggingar af því tagi í
heimi. Eg er viss um, að einhvern
tíma skrifar hún ritgerð um þau
fræði, sem ekki vekur minni eft-
irtekt heláur en ritgerðin, sem
Mlle Panaiotato skrifaði um
heilsufræði og sem hún fékk við-
urkenningu og verðlaun fyrir hjá
Académie des Sciences.
Ef grísku þjóðinni hepnast að
veita konunum góða mentun, eins
og hún hefir reynt að gera síðan
hún aftur varð frjáls þjóð, þá
eykur hún þar með ekki að7 eins
þekkingu þeirra, heldur einnig á-
huga þeirra og þegnhollustu. —
Konurnar, sem áður sáu ekkert
út fyrir sitt eigið heimili, hafa nú
færst í fang að stofna barna-
heimili og vinnustofur fyrir þá,
sem fyrir mestu skakkafalli hafa
orðið í Balkanstríðunum. Frá
Litlu Asíu hefir íólk flúið í þús-
unda tali til Grikklands, undan
harðstjórn og grimdarverkum
Tyrkja. Þetta vesalings fólk var
heimilislaust, klæðlaust peninga-
laust, — allslaust, þegar þangað
kom, og hafði að eins flúið á
náðir landa sinna.
Grísku konurnar gengu í lið
með stjórninni að útvega þessu
fólki húsnæði og annað, sem það
nauðsynlega þurfti til að geta
diegið fram lífið. Ein af þeim
konum, sem í þessu hefir látið
einna mest til sín taka og mestan
dugnað sýnt, er Mme Anna Papa-
dopoulo sem tilheyrir einni allra
elztu ættinni í Epirus. Hún lét
sér ekki fyrir brjósti brenna, að
vera árum saman á vígvellinum í
Evrópustríðinu mikla ,til að hjálpa
særðum og sjúkum og sýndi þeim
svo mikla móðurlega umhyggju,
að hún hlaut hið virðulega við-
urnefni að vera þar alment köll-
uð “Mamma”. Til þess að hjálpa
fólkinu, sem flýði til Grikklands
undan harðstjórn Tyrkja ferðað-
ist hún um alt landið og safnaði
fatnaði og peningum. Hún kom á
fót vinnustofum og búðum, þar
sem þetta allslausa fólk gat búið
cil ýmsa hluti úr efni, sem því var
gefið og selt þá. Hún fékk plass
í konungshöllinni í Athenu handa
konunum þar sem, þær gátu setið
við útsaum og ýmiskonar hann-
yrðir og selt svo það, sem þær
bjuggu til, og varð það mörgum
þeirra til bjargar.
En með þessum stórkostlega
innflutningi fólks frá Asíu, jókst
mjög tala þeirra kvenna á Grikk-
landi, sem lifðu af handiðn sinni,
og reyndist þá nauðsynlegt að
stofna félagsskap til að vernda at-
vinnu þeirra. Þetta gerðu þær
Mme Negropante, kona fyrverandi
fjármálaráðherra Negropante, og
Mme Theodoropoule hljómleika-
kennari. Þær stofnuðu félag til
vernda rétt grískra kvenna, og
stendur það félag í sambandi við
“Alþjóðafélag kvenna”, sem all-
ir kannast við. Þær ruddu og
braut þeirri hugmynd, að öllum
bæri sömu laun fyrir sama verk,
og enn fremur komu þær á sann-
gjarnri hjónaskilnaðar löggjöf.
En bændakonurnar sýnast hafa
orðið alveg út undan. Nútíðar-
menningin hefir enn sem komið
er, naumast náð til þeirra. Eiga
grískar framfara- og umbóta kon-
ur þar mikið verk að vinna.
Félag er til á Grikklandi meðal
stúdenta, sem hefir það ætlunar-
verk, að menta bændurna og hef ja
þá á hærra menningarstig og
kenna þeim margt, sem þeim ber
nauðsyn til að læra. Þessir stú-
dentar skuldbinda sig til þess, að
dvelja tvö ár í einhverju þorpi á
Grikklandi, eftir að þeir hafa
lokið háskólanámi sínu, til að
kenna bændunum þar í þorpinu
og nágrenninu. Séu þeir læknar.
rcyna þeir að kenna bændunum
nauðsynlegustu heilbrigðisreglur
og hreinlæti. Séu þeir lögfræð-
ingar, kenna þeir þeim undirstöðu
atriði lögfræðinnar, og séu þeir
verkfræðingar, kenna þeir þeim
að byggja betri hús og vegi.
En það virðist ekkert vera gert
til að menta bændakonurnar, eða
sveitakvenfólkið yfirleitt. Þegar
eg var að ferðast um sveitir lands-
ins, ofbauð mér hvað eftir annað,
að sjá konurnar vera að stinga
upp garða, vinna á ökrum og ann-
að því líkt, þegar bændur þeirra
sátu makindalega inni á veitinga-
húsum, að skrafa og skeggræða
við kunningja sína. I brennandi
sólarhitanum mætti eg stundum
einhverjum bóndanum, sem reið
asna sínum, en konan gekk á und-
au og teymdi undir þónda sínum,
en bar jafnframt barn á hand-
lcggnúm og oft fleiri byrðar. Á
þetta er ekki litið þar sem þræl-
dóm, eða yfirgang af bóndans
hálfu. Það er bara gamall aust-
urlenzkur siður — eða ósiður, sem
tíminn og venjan hafa helgað.
Bóndakonan vinnur eins og vinnu-;
dýrin og fæstar þeirra kunna að
lesa eða skrifa. En þrátt fyrir
það, að líkami þeirra er magur og
veiklulegur, og þrátt fyrir allan
mentaskortinn, þá hafa þær þó
djúpar og ríkar tilfinnihgar og á-
gætt skapferli.
M'ín fyrstu kynni af bændakon-
unum eru frá ferð minni til Delp-
hes. Vagn með fjórum sætum
beið mín þegar eg kom af bátnum
og eg settist þegar í hann og við
lögðum af stað. Landið sem við
fórum um var óræktað og það var
komið kveld. Alt í einu heyrði eg
hljóð og fór að aðgæta hvaðan
það kæmi. Þá sá eg nokkrar
bændakonur, sem voru að drag-
ast áfram með körfur, jarðyrkju-
áhöld og fleiri byrðar. Eg stöðv-
aði vagninn og benti þeim að koma
upp í hann. Fyrst þorðu þær það
ekki, en eftir að þær höfðu talað
kjark í hver aðra, komu þær þó.
Til þess að þrengja sem minst að
mér, þjöppuðu þær sér saman og
létu fara eins lítið fyrir sér, eins
og mögulegt var. En augu þeirra
voru full af tárum og þakkláts-
semi út af því, að fá þessa hjálp.
Á veturna spinna þær og vefa
heima hjá sér. 'Heimilisfólkíð
hefir engin föt eða rúmfatnað
nema það, sem konurnar vinna
sjálfar. Þær tæja og kemba bóm-
ullina, spinna hana á snældur og
vefa úr henni voðið í nokkurs
konar vefstól, er æfinlega stend-
ur rétt innan við dyrnar í húsum
þeirra. Þesir dúkar eru ótrúlega
sterkir, þó þeir séu þunnir. En
þær láta sér ekki nægja að vefa
einfalda og einlita dúka. Þær
skreyta þá með alskonar útsaum
og eru þar furðulega hugvits-
samar og breyta oft til; en þær
fara þar eftir sínu eigin höfði og
þær spara aldrei tíma né fyrir-
höfn til að gera dúkana sem fall-
egasta. Þær vinna stundum við
sama hálsklútinn eða skyrtuna
árum saman. Stundum kemur
það fyrir, að svo þrengir að þeim,
að þær verða að selja þessa hluti,
sem þær hafa haft svo mikið fyr-
ir, til að bæta úr einhverri þörf-
inni. En þær taka það svo
nærri sér, að það er eins og þær
séu að láta af hendi eitthvað af
sjálfum sér.
Listasmekkur grísku bóndakon-
unnar lýsir sér á ýmsan hátt, t.d.
í dönsunum, sem þar eru algengir
og svo að segja alt fólkið í sveita
þorpunum tekur þátt í. Þá eru
allir, karlar og konur, eins vel til
fara og föng eru á, og dansarnir
fara mjög vel fram og eru sérlega
smekkleigir.
En gríska bóndakonan kann
fleira af því sem fallegt er og
smeklegt, heldur en útsaum og
dans. Jafnvel þótt þær kunni ekki
að lesa eða skrifa, þá geta þær
gert vísur og mælt þær af munni
fram. Þegar barn fæðist, ung
hjónaefni gifta sig, eða gamall
maður deyr, þá er svo sem sjálf-
sagt að yrkja vísur, og þær eru oft
furðu góðar, og þær yrkja um
margt fleira, en það, sem hér er
talið. Ung stúlka fagnar unn
usta sínum með vísu, sem að efn
inu til er eitthvað á þessa leið:
“Þegar fuglinn minn er burtu, þá
pr alt dimt. Þegar hann kemur
til mín, verða fjöllin aftur græn."
—Stúlkan, sem orðið hefir fyrir
þeim vonbrigðum, að unnusti
hennar hefir gifst annari stúlku,
segir: — Sumar jurtir halda ilm
sínum, þó þær séu slitnar upp
úr jarðveginum. Eg man unnusta
minn, þó hann sé giftur annari
konu.’
Móðirin grætur yfir dánu barni
sínu og segir: “öll hugraun er
sár og öllum þrautum fylgja kval-
ir. En það er ekkert eins sárt,
eins og að missa einhvern af fjöl-
skyldunni. Þú ert farinn, og hvað
hefir þú eftir skilið mér? Beisk
an bikar. Á hverjum morgni,
þegar eg fer á fætur, hlýt eg að
bergja b£ honum.”
En þótt konur þessar séu með
öllu óupplýstar, þá eru þær gædd-
ar ágætum andlegum hæfileikum
Og þegar gáfur þeirra eru vakt-
nr og þeim beint í rétta átt, með
því að veita þeim holla og góðá
mentun, þá er enginn efi að þær
verða föðurlandi sínu til mikils
gagns og mikillar blessunar.
Fréttabréf
Seattle, Wash., 5. júní 1925
Það má næstum heita, að hér
hafi verið sól og sumar frá byrj
un þessa. árs, og þó vetrarríki sé
aldrei mikið hér við Sundin, þá
var þó sjálfsagt síðasti vetur alt
í gegn einhver sá allra mildasti
og veðursælasti, sem komið hefir
í langa tíð; það kom aldrei snjór
úr Iofti, og frostvart varð að eins
fáar1 nætur. Tíðin var þur mest-
an part vetrarmán. og þá venju-
lega sólbjartir dagar; en framan
af vorinu var nokkuð skúrasamt,
svo gras þaut upp svo fljótt, að
búist er við að heyvinna byrji nú
þegar, sem er þó óvanalega
snemt.
Síðastliðinn vetur var atvinna
hér í borginni víst með betra móti
og tíminn notaðist mönnum bet-
ur, sökum þurviðranna og hinnar
góðu veðuráttu. Nú virðist þó,
þrátt fyrir hina áframhaldandi
góðu tíð, að atvinna sé í sumum
greinum heldur að slakna, að
minsta kosti hvað húsabyggingar
snertir; því það munu naumast,
eftir skýrslum dagblaðanna að
reikna, vera gefin út fleiri leyfi
en 15 til jafnaðar á degi hverj-
um nú fyrir smærri byggingum,
svo sem íbúðarhúsum og öðru
fleira, þar sem að minsta kosti
30 leyfi voru tekin út fyr.ir sams-
konar byggingar um tíma í vetur
og fyrst í vor, að fráskildum stór-
byggingum. En það er heldur ekk-
‘ert nýtt hér, þó byggingavinna
slakni um sumarmánuðina, því þá
flykkist fólk vanal. úr borginni
í allar áttir fyrir tíma, í sumarbú-
staði, í skógana, í fiskiverin og
víðar*og þá dofnar öll starfræksla
um leið, en lifnar svo vanalega
aftur, þegar haustar að.
íslendingum hér í borg líður
yfir það heila mikið vel, og heilsu-
far manna er alment heldur gott
Nokkrir af löndum hafa dáið hérj
þennan síðastliðna vetur og vor,
en þeirra mun allra hafa verið
getið áður í Winnipegblöðunum
íslenzku.
Séra Rúnólfur Marteinsson, sem
veitt hefir íslendingum í Seattle
plrestsþjónustu síðan snemma í
nóv. s.l. haust, hefir nú hætt að
þjóna fjrrir tíma, og lagði af stað
héðan með konu sinni þ. 24. síð-
astl. mán. norður með strönd, og
var rétta viku í þeirri ferð. Hann
messaði í Blaine þ. 30., en sérai
Halldór Jónsson, prestur þeirraj
þar, messaði aftur hér þann sama
dag, og oftur að kvöldinu á ensku.
Mánudaginn þ. síðasta maí komu
þau séra Rúnólfur og frú hans
aftur að norðan, en stóðu þá lítið
við hér, því ferð þeirra var þá
heitið suður til 'California, biðu
að eins stundar korn eftir lest-
inni sem suður fór, svo mjög fá-
ir höfðu tal af þeim þá. Tóku
þau sér þennan skemtitúr suður,
áður en þau fara til Winnipeg,
hvar þau búast við að verða áður
en næsta kirkjuþing byrjar.
Séra Rúnólfur messaði hér síð-
ast á hvítasunnudag; altarisganga
fór fram þann dag og fimm börn
voru skírð; séra Rúnólfur er
væntanlegur hingað aftur um
fyrsta september í haust; er hann
þá ráðinn hér til 8 mánaða þjón-
ustu. — Hann og frú hans unnu
þessum söfnuði ómetanlegt gagn
þann stutta tíma, sem þau dvöldu
hér nú, og vonandi er, að ekkert
verði til að hindra afturkomu
þeirra með haustinu, svo að verkj
þeirra til uppbyggingar þessum
söfnuði, megi bera enn meiri á-
vöxt. — Stutt kveðjusamsæti var
haft fyrir Mr. og Mrs. Marteins-
son í samkomusal kirkjunnar rétt
eftir messu á hvítasunnudaginn,
og þeim vottað þakklæti fyrir
hönd safnaðarins af forseta safn-
aðarins og Mrs. Karl Fredrikson,
fyrir þeirra góðu og hollu starf-
semi og hreinhjartaða vilja.
H. Th.
Með luktum augum.
Um lauflausan skóginn fer Ijóðvana blær,
læðist í kyrlei'kans hofi, —
en straumurinn niðar og steinana þvær
og stundirnar líða, ein — og tvær.
Um lauflausan skóginn fer Ijóðvana blær.
.— Eg1 læt sem eg sofi, — sofi.
Hve margoft fyrrum eg bænar bað,
þegar birtan var alveg á förum,
og rökkrið var við það að ríða í hlað
og raunaþungt áin við túnið kvað.
Hve margoft, margoft, eg bænar bað,
sem barn með skjálfandi vörum:
ó, sól, stattu kyr, við hamranna hlið,
lát húmið í fjarlægð bíða;,
leyf nótt ei að byrgja hið bjarta svið,
veit birtunnar gyðjum heilagt lið,
lát stundirnar undrandi staldra við
í straumhvirfing líðandi tíða.
Ó, hvar er sá fæddur, sem fann ekki þrá,
til að flýja það alt, sem þjáði? —
Hver átti’ ekki bæn, sem að björgin há,
brotinni hentu til og frá? —
Ó, hvar er sá fæddur, sem fann ekki þrá
til fegurra marks en hann náði. —
Hvað stoða hin barnslegu bænarkvein,
sem bergmálið hæðir oss napurt?
í>ey.—Nóttin fer greitt, hennar braut er bein,
hún bindur fák sinn við hestastein,
og gengur til stofu — en stjarna ein
starir á ljórann dapurt.
Svo berast mér hróp frá hversdagsins leik,
sem hávaði’ í drauma-rofi.
Hver huggar þá öll þau hjörtun veik? —
Hver hjálpar þér, vinur? Þín kinn er bleik.
Eg lít með undrun á lífsins leik,
og læLsem eg sofi—sofi.
—Lesb. Mbl.
G. B.
MINNING.
• Þann 27. maí s.l. andaðist í
nánd við Penhold, Alta., merkis-
konan Karítas ólafsdóttir, And-
erson, 79 ára að aldri. — Greftr-
uð 30. s. m. í grafreit Burnt Lake
byjfðar, nálægt þar, sem hún
hafði búið um aldarfjórðung við
lítil efni en orðlagða gestrisni.
Karítas var mjög vel gefin
(gáfum gædd) að ýmsu leyti,
mikilvirk og listfeng á islenzkar
hannyrðir — hæfileiki óþarfur
hérlendis — en henni var einnig
vel farið í ýmsu öðru, sérstaklega
hjúkrunar- og Ijósmóðurstörfum,
stundaði þau með mjög góðum á-
rangri, þar um Burnt Lake bygð,
frá því 1892 — að Einar Jónsson
Iæknir yfirgaf bygðina — og
fram á síðasta missiri æfinnar.
Þessi hæfileiki Karítasar kom sér
næsta vel. einkum í landnámstíð, |
meðan læknar voru strjálir ogj
landnemar fátækir, því vitanlega
starfaði hún að líkriarstörfum
taxta- og heimildarlaust. — Hún
var og gædd afburða þreki líkam-
lega og andiega. Enda lengstum
heilsuhraust, þar til ellin tók að
depra sjón og sljófga fjörið, en
þó ekki svo, að hún híkaði við að
búa jafnvel við skort, þar sem
þörfin kallaði á hjúkrun hennar,
fremur en njóta næðis sem hún
átti kost á hjá góðvini, eða hjá
börnum sínum, Jóni Anderson og
Mrs. Sigurborgu Wilson. — Þar
dvaldi hún þó síðustu mánuðina.
Veiktist af lungnabólgu seinni
hluta maímánaðar. óskaði “að
hún þyrfti ekki að kveljast áður
hún dæi.” Ósk sú hefir, á æðri
stöðum, verið virt bæn, því að
hálfum tírna liðnum sofnaði
gamla hetjan svefninum hinsta,
eins og uppgefið barn, í örmum
sinnar eigin dóttur.
Við lát Karítasar og hennar
líka er sem manni sé ósjálfrátt
bent á huggun þá, sem spámaður
einn (Es. 40, 1) boðaði lýð drott-
ins. En hitt liggur beint við skyn-
samlegri ályktan, að hetjur, er
æðrulajist hafa staðist lífsreynsl-
una sem nemendur á háskóla
Jesú Krists, þær eru vaxnar upp
úr sálnaflakks örlögum, sem eldri
og ófullkomnari trúarbragðaskól-
ar kenna.
Karítas Olafsdöttir giftist ung
öldruðum manni, Sigurði Árna-
syni (Anderson) Akurnesing. Af-
komendur þeirra á lífi eru: 4
börn, 14 barnabörn og 2 barna-
barnabörn. Mjög ábyggilegt
fólk. p. H.
m mi.
Viðurkendir Kostir
VÍ fleiri sem þeir verða, er ráð hafa á
að eignast og nota bíl? en kjósa þó
Ford bílinn, þá er það órœk sönnun
fyrir gæðum hans.
f'œgilegur í meðförum. ágætlega gerður og úr
bezta efni, alt í bezta lagi, sem að byggingu
hans og viðhaldi lýtur, alt þetta gerir Ford bílinn
aðgengilegastan, jafnvel fyrir þá sem vandlát-
astir eru.
huttugu og eitt ár hefir Ford bíllinn haldið sín-
llUli'Sftjí.,
um miklu kostum, það sanna meir en tólf mil-
jónir manna, sem keypt hafa.
Fólksflutningsbílar - Flutningsbílar - Dráttarvélar,
FRAMLEIÐSLA SEM ^HEFIR SÖGULEGT GILDI
m
04