Lögberg - 11.11.1926, Blaðsíða 3

LÖGBEkG FEMTUDAGINH,
ii. NÓVEMBER, 1926.
Bls. S.
H5ZSH5íiS252szSH5a5E5Z5Z5Z5Z5B5ZSB5H52SZ5ZSH5Z5ZS?5H5?5ESZ5E5H5Z5H5H5ZS2SE5H5H525H5a5E525E5E5H5H5E5H5H5E5E5H5H5H5HSH5HSE5HSa5H5HSZ5c!5E5H5HS5525HSH5HSHSa5a5H5H52S2SHS't15e.
Sérstök deild í blaðinu
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga
^asaSHSHSasa.-HSaSHSHSHSaSHSHSHSaSHSHSaSaSHSHSHSaSaSHSSsHSHSHSHSHSHSHSasaSHSHSasaSHSHT^eSHSHSHSasasaSHSaSHSHSaSHSHSHSHSHSHSaSHSHSHSHSHSHSHSHSHSHSaSHSHSHSaSHSHSHSHSHSHSHSaFHS,
Ástríður og Björg.
Framh.
I>a5 var «ins og ■einhver hulin forlagabönd
vildu gefa þeim Sveini og Björgu tækifæri til að
sættast,'áður en þau skildu, en svo leit út sem
hvorugt þeirra skildi bendinguna. ÁstríSur
hafði ætíSi, þó aS hún aS öSru leyti væri góS
kona, horn í síSu Bjargar og lagSi öll'orS henn-
ar og verk illa út, en þó aS manni hennar í raun
og veru þætti jeitt aS heyra þaS, tók hann þó
endrum og sinnurn í sama strenginn, sjálfsagt
til þess aS komast meS því hjá grunsöinu augna-
ráSi og önugum otóum, en 'hann vissi aS Björg
var ekki svo róleg hiS innra sem hiS ytra, og
vildi henni í rauninni alt hiS bezta. En hvers-
vegna breytti ÁstríSur svo? HafSi hún ekki
gjört henni nóg til meins ? HafSi hún eigi unn-
iS sigur er hún fékk manninn? Svo virSist þaS.
En þetta mun vera eSli margra Adamsbarna,
og má ráSa þaS á ýmsa vegu, þó þaS verSi raun-
ar aldrei fulIskiliS TJm voriS sigldi Björg og
segir ekki af henni fy^st um sinn. Þau hjón
Sveinn og ÁstríSur bjuggu búi sínu aS Móum
bg gekk þeim flest í vil. Egill litli óx og dafn-
aSi vel, en hann þurfti ekki lengi aS leika sér
einn, því aS hann eignaSist eftir þetta tvær
systur.
Nú eru liSin tuttugh ár síSan Björg flutti
á burt úr héraSinu og til Hafnar og hefir nátt-
úran síSan gróSursett margt fagurt blóm í ald-
ingarSi sínum, en dauSinn hefir og látiS sigS
sína sneiSa marga ásjálega blómjurt. Hann
gekk aS vanda óáreittur í valiS og upprætti þaS
er honum líkaSi bezt. ’Sveinn á Móum var nú
látinn og ekkja hans hafSi síSan andbyr ham-
ingjunnar á ýmsa vegu. Vinirnir fækkuSu aS
því skapi sem efna'hagurinn varS erfiSari, og
hún fór aS missa heilsuna. Þó voru böm henn-
ar efnilfeg. En þa6 var ekinig hiS eina^ sem
hún gat hvílt huga sinn viS meS ánægju. TJm
Björgu vissi hún ekki annaS en þaS, aS hún kom
aftur til Islands eftir tveggja ára dvöl erlendis
og giftist á Austurlandi. En þó aS ÁstríSur
þekti ekki til hennar, skulum vér þó lesari góS-
ur heimsækja hana.
Björg stendur úti í bæjardyrum á Qrund-
um, heimili sínu, og fylgdi meS augunum skpgg-
anum af bænum, sem einlægt var aS lengjast,
því haustsólin var að ganga undir háu hnjúk-
ana. Það var eins og sólskiniS hlypi einlægt
undan, IþangaS til þaS var komiS út á sjóinn
þar skamt fyrir neðan. Þar lék þaS stundar-
korn viS hinar mjúkrödduðu öldur og svo hvarf
bæSi það og þær, að því er sýndist á hafsbotn,
enda var blíða logn og 'helg kyrS. Björg, sem
hafði veriS sokkin niður í skoðun þessarar tign-
arlegu og töfrandi sjónar, vaknaði eins og af
draumi og gekk inn. Fólk var eigi komið af
engjunum og enginn var heima nema kerling
ein, sem sat á rúmi sínu og kroppaði hnútu, sem
hún hafði geymt sér frá því um daginn. ÞaS
hjttist þa svo a, aS rett um’leiS og Björg gekk
inn göngin var kerling búin af hnútunni og
kastaði henni frá sér með vana viðkvæði sínu:
“Hendi eg beini. engum að meini, vari sig allir
nema skollinn sjálfur. ”
“Er eg þá skollinn,” sagði Björg, “fyrst
þú hendir beininu í ennið á mér. ”
“Ó-nei, húsfreyja góð! En eitthvað var
fvrir skönrmu að slæðast þarna í ranghalanum
°g ve^ Þy^ir mór líklegt aS einhver komi í kvöld.
Bara að eg hefði frið til að m jólka kýrnar! Þær
láta svö illa þegar fyjgjur eru á ferð.”
ó-já, Manga mín! Þarna koma nú dætur
mínar heim. Það ef bezt að þú farir með föt-
urnar upp á stöðulinn undir eins, þið komið þá
allar jafnsnemma heim.”
Kerling labbaði af stað, því aS hún var vön
að mjólka með þeim tveim dætrum húsfreyju,
Helgu og Málmfríði, er voru báðar heimasætur
gjafvaxta. Björg var búin að vera ekkja í t\%
ár, var vel fjáð, méð stórt bú 0g ráSdeildar-
kona.
Hjá stöSlinum^sem mjólkað var hjá, lá al-
faravegurinn og voru ferðamenn oft vanir, er
konur voru á stöðli, er þeir riSu fram hjá, að
biðja þær um mjólk að drekka og réttu þær þeim
jafnast föturnar á hestbak. Þær systur voru
kátar og höfðu gaman af hjátrú og forneskju
Möngu gömlu og léku því á hana á ýmsa vegu
Þetta kvöld, sem frá segir stóðu kýr þær, er
systurnar ^ mjólkuðu við hlið kvígunnar ’ er
Manga mjólkaði. Nú fann Helga upp á því að
hún bunaði ofurlítiS úr einum spenanifm fram-
an í kvíguna^ sem tók mikið viðbragð um leið.
Kerlingin misti /niður af mjólkinni 0g varð
afarreið, en þær systur kváðu þetta ferða-
mannafylgjur, og lét hún sér því lynda að rista
krossa og rúnir í götuna til þess aS fæla burt
slíkar óvættir, svo að þær yrðu ekki mönnum
og skepnum að meini. Að því búnu fór hún
aftur að mjólka og gekk alt betur. En nú skul-
-U™ vér bregða oss frá þeim litla hríð og líta
eftir hvort nokkur er á veginum.
Jú! Manga gamla hefir rétt að mæla. TJng-
ur maður og öldruð kona eru á ferð fram með
hömrunum. ÞaS er engin von til þess að vér
þekkjum manninn, því að vér höfum ekki séð”
hann síðan hann var barn. Það er Egill Sveins-
■son, er lék sér forðum á gólfinu á Móum. Kon-
an er Ástríður móðir hans, og eru þau í þeim
erindagjörðum að leita lækningar til hins nýja
æknis, er var til húsa hjá Björgu á Grundum.
“Þetta er tignarlegt og frítt landslag,”
sagði Ástríður/ “Hefði eg verið á mínum góðu
dögum hér, skyldi eg ekki hafa kvartað yfir
ferðalaginu, en nú er eg orðin þreytt og vildi að
ekki væri langt til bæjar. Eg er líka æði-vesæl
og hesturinn ekki góðgengur.”
“Vi Serum nú líklega þá og þegar komin
heim að Gr.undum, ef okkur hefir verið sagt rétt
til vegar,” sagði Egill. “ Jú, gott og vel! Hér
erum við komin á stöðul 0g þá er ekki langt til
mannabygða. ” —Sælar verið þið,” sagði hann
ennfremur og lieilsaði mjaltakonunum.
Manga gamla var búin aS mjólka og þvoði
af sér mjólkina í holu, er klöppuð var í stóran
stein og var full af regnvatni. Egill bað hana
að gefa móður sinni að drekka.
“Biddu drenginn, sem kom á undan þér að
brynna ykkur. Hann helti niður fyrir mér
mjólkinni áðan.” Agli varð hverft við þessi’
tíðindi. Hann hafði heyrt, að einhver af lang-
feðgum sínum hefði dregið undir sig arf frænda
síns, og sá frændi hefði 'heitast við hann og
sagst -skvldu fylgja lionum og ætt lians í níunda
liS. Hann hafði og heyrt sögur af því, að
draugsi hefði átt að sjást við 0g við og datt
honum fyrst í hug, að nú færi hann að leita á
sig, en hann var eigi nema áttundi liður. Hann
skifti engum orðum við kerlingu, en MálmfríS-
ur hafði óðar gefið móSur hans að drekka. SíS-
, an sló Egill í klár sinn og reið á burt. Nú varð
fyrir honum reisulegur bær og þóttist hann
vita að hann væri kominn að takmarki leiðar
sinnar.
Nú tók Egill móður sína af baki og barði
að dyrum. Húsfreyja kom út og er hún liafði
frétt um ferSir þeirra, bauð hún þeim aS ganga
inn og baS þau bíða læknisins, er eigi væri
heima, en von væri á innan tveggja daga. Nú
komu mjaltakonur heim og svo engja fólkið.
Gestum var veittur hinn bezti beini og hjúkruðu
systurnar hinni veiku konu eftir megni.
Daginn eftir stóð Björg úti á hlaði hjá reið-
týgjum gestanna og skoðar mjög vandlega ann-
að beizlið. Hún sneri keðjunni og vatt kopar-
stöngunum á ýmsa vegu, eins 0g hún væri að
ganga úr skugga um eitthvað. 1 sama bili bar
ÁstríSi þar aS. Þó að þessar tvær konur væri
kunnugar einu sinni, þá þektust þær þó ekki nú,
enda höfðu þær ekki sést í 26 ár. BáSar voru
þær gráhærðar og grannleitar.» ÁstríSur var
nú eigi framar hin mittisgranna, IjóshærSa
blómarós, sem ósjálfrátt hreif allra ungra
manna hjörtu. Hrun hins fagra er mikið —
“þeir verða /fS missa sem eiga”. Björg hafði
aldrei fríð verið, e nglaðjeg og boðið af sér góð-
an þokka. Jafnvel nú þegar elliblærinn var
kominn á andlit hennar, var enn eftir glaðværð-
ar-geisli. Hún hafði.verið lánsöm í hjúskapn-
um 0g átt góðan mann og með honum þrjú efni-
leg börn, enda hafði hún næg efni til þess að-
lifa þægilegu lífi.
“HvaSan er þetta beizli?” spurði Björg.
* v “MaSurinn heitinn átti þaS,”svaraði Ást-
ríður.
“Hvað hét hann?”
“Sveinn.” *
“Á Móum?” greip Björg fram í.
“ Já! en hver er sú, sem eg tala við?”
“Þekkirþú mig ekki? Eg heiti Björg og er
Árnadóttir.”
“ Já,'en hvernig stendur á að þú ert liér?”
“Forlögin settu mig hér niðpr og hefir það
orðið mér að góSu. En — þetta hjálpar mér
ekki, eg verð að flýta mér inn.”
AS svo mæltu gekk Björg snögglega á burt
og tautaði fyrir munni sér um leið og hún gekk
inn göngin: ‘ ‘ Það hef ir þá vitað á þetta hnútu-
kastið hennar gömlu Möngu. Eftir þetta forð-
aðist hún ÁstríSi sem mest hún mátti 0g venju
fremur var hún þunglynd. ÞaS er af ÁstríSi
að segja, að henni brá mjög, líklega einkum sök-
um hinnar erfiðu ferðar og var um stund t\ú-
sýni á lífi hennar. Allan þann tíma stundaði
Björg hana með mikilli nákvæmni, en þegar
hún varð liressari fékk hún öSrum þann s’tarfa
og lézt hvergi nærri koma, enda bar þá og ann-
að við er heimti athvgli hennar til sín. En það
var um að vera, að læknirinn hélt brúðkaup sitt
til dóttur hennar Helgu og var að því múgur
og margmenni. Þó aS Björg sjálf hefði orðið
aS líða skipbrot á æskudraumum sínum, fékk
hún aS horfa upp á liamingju barna sinna. Son
átti hún í skóla., allgott mannsefni. önur dótt-
ir hennar var að giftast ungum og vel látnum
héraðslækni, sem hún unni og hin var all-líkleg
til að verða prestkona þar í sókninni. En eng-
in sól er svo björt að ekki geti dregið fyrir liana.
í veizlunni sá hún ekki MálmfríSi sína svo mik-
ið sem eiuu sinni renna augum til prestsins,
heldur einlægt hafa þau á Agli Sveinssyni. —
Agli, \syni þess mann^, sem hafði dregið hanA
á tálar og konu þeirrar, er hafSi hrundið henni
úf úr Eden yndisins. Þetta olli henni eigi lít-
illar áliyggju og ógleði, þar sem hún þó sat í
tignarsætinu við hlið brúðuKÍnnar. Þó að hún
væri góð kona, þótti henni þó þetta of nærri sér
höggvið, og hiin einsetti sér að gefa aldrei sam-
þykki sitt til þess ráðahags. Hún þekti dóttur
sína svo vel, að hún vissi að hún mundi aldrei
giftast án samþykkis móður sinnar. En því
var hún þá óróleg? — Hefnigirnin er jafnvel á
því augabragði er hún svalar sér, launbeisk.
Hún fann að þetta var ódrenglunduð hefnd og
að saklausir áttu í hlut, en þó hikaði hvin sér
ekki við nokkru síSar að neita Agli — laglegum
0g góðum pilti — um MálmfríSi, er hann leitaði
samþvkkis hennar til ráðahags við hana.
Nokkru síðar var Astríður svo hress. að hún
var ferðafær. Læknirinn gaf henni lyf og von
um linun súkdómsins, en þó eigi um fullkominn
,bata. Þau mæðgini héldu því af stað, en Egill,
sem æfinlega var vanur að vera kátur og glað-
ur hengdi nú áhyggjufullur niður höfuðið. Ást-
ríður, sem vel sá inn í hjarta hans, hefði fegin
viljað gefa mörg æskuár sín til þess að útvega
honum sálarfriS, ef hægt hefði verið að koma
því svo fyrir. En sá friður var nú í höndum
þeirrar konu, er hún hafði forðum f riði rænt og
dirfðist hún eigi að vænta sér neins góðs úr
þeirri átt. Hún mátti láta sér nægja að senda
andvörp sín meS andvörpum sonar síns út í
geiminn.
Þau mæðgin náðu farsællega heim að Mó-
um. ÁstríSur var þó lengi mjög lasin eftir
ferSalagið og Egill var ekki sami maður eftir
þetta. Með horfinni glaSværS hans slokknaSi
hiS fegursta ljós augna hennar, en ekkert var
hægt við því að gjöra. Hún átti tvær gjafvaxta
dtetur, en hvorug var henni svo vel við skap
sem Egill.
Eitt sinn kom Egill að máli við m&Sur sína
og sagði að sér væri ómögulegt að dvelja leng-
ur heima. Vildi hann sigla og drekkja sorginni
á ferðalagi um sjóinn. “Mér finst sem æstar
öldur og órólegt hjarta eigi bézt saman,” sagði
hann.
MóSir hans taldi öÚ tormerki á og kvaðst
þá komin á vonarvöl. En þó að hann vildi ekki
hryggja liana með því að tala meira um þetta,
þá sá hún þó, að hollast mundi að láta hann fara
í friði, hvað sem á daga sína drifi, því að æsku-
blóðiS er heitt og það tekur á móti mörgu mis-
jöfnú áður það kólnar.
ÁstríSur tók nú að búa son sinn á burt og
hrundu mörg tár niður um hinar fölu kinnar
hennar á föt hans, er jafnóðum þornuðu. Hún
hafði ekkert fé að fá honum til fararinnar og
hann þurfti iþví að ryðja sér braut fram með
vinnu. Það setti hann ekki fyrir sig, en móður-
inni, pr hugsaði meira um hans en sína fátækt,
féll það þungt.
“Mundir þú yfirgefa mig,” spurði hún,
“ef þú fengir MálmfríSar á Grundum?”
“Nei!” svaraði hann, “en -þess er enginn
kostur. ” -
“Eitt ráð er óreynt,” sagði hún og and-
varpaði þungt. Eg ætlaði að það myndi eigi fyr-
ir mig koma að þurfa að beita því. En nú er þó
svo komið, að eg mun reyna það. Eg bið þig,
sonur minn, aS bíða á meðan. Þessi tilraun
ætti að vera mér létt, þar sem hún miðar þér til
velferðar. En þó að eg sjálf ekki megi missa
þig, þá vittu fvrir víst, að eg gjöri þetta ekkí
af eigingirni. Ef ])ór verður eigi komin hjálp
eftir tvo mánuði, þá er synd mín eins og Kains,
stærri en Svo aS hún verði fyrirgefin og máttu
þá fara í friði.” Þau skildu talið og var hætt
viS ferSabúnaðinn. Egill vissi ekki hvað móð-
ir hans átti viS, en vonin var eigi lengi að telja
honum trú um alt liið bezta og sofnaði hann
með glaðara móti um kvöldiS og dreymdi sæla
drauma. SíSur varð ÁstríSi svefnsamt og dag-
inn eftir var hún svo hrum, að hún
klæSst.
....n nú víkur sögunni heim að Grund. Þrem
mánuðum eftir brúðkaup Helgu, kom liinn ungi
prestur, eins og til bafði verið getið, í bónorðs-
för til Málnifríðar. AlóSir lænnar hvatti hana á
allar lundir til þess að taka þessu boði og sagði
að hún gjörði sér með því liina mestu gleði.
Málmfríður færðist lengi undan, en þó sagði
hún loks, um leið og hún gekk út með grátstaf í
hálsinúm: “Fyrir þig, móðir mín!”
“Fvrir mig?” endurtók Björg með sjálfri
sér. “Fyrir mig?” Nei! Fyrir þig gjöri eg
það barnið gott? — Skyldi eg vilja nbta mer
hlýðni hennar? Hún vill eiga Egil, —Nen þá
man ^g illa Svein og ÁstríSi, ef eg gef syni
þeirra dóttur mína, og þá sæi eg illa fyrir kær-
asta barninu mínu, ef eg hefSi ekki vit fyrir því
nú — þegar mest á ríður! Nei! fvrir þig Málm-
fríður mín!” sagði hún og stóð upp, fastráðin
í því að heita presti konunni. En til þess að
sýnast ekki flasa of mjög að þessu, sagði hún
honum einungis, að annaðhvort skyldi verða af •
ráðið um morguninn eftir áður en hann færi á
stað. Þeim orSum fór hún um það, að prestnr
bauS henni vonglaður góða nótt., er hún geklc út.
gat ekki
Ódauðleikinn.
Eg finn í sjálfum mér framtíðarlífið.
Eg er að vaxa og eg vex móti liimni.
SólskiniS er yfir höfSi mér. Himininn
ljómar upp af endurskini ókunnra heima. Þú
þegir að sálin sé ekkert, nema árangur efnis-
legrar áreynslu; hversvegna þá, lýsist sál mín
því meir, sem líkami minn hrörnar?
^ Vetur er á höfði mér, en eilíft vor í hjarta
mínu.
Því meir sem eg nálgast endinn, þeim mun
gleggra heyri eg simfóna* aiinara heima kalla
migjþangaS.
ÞaS er undarvert, samt einfalt.
ÞaS eru álfasögur og það er veraldarsaga.
1 hálfa öld hefi eg verið að skrifa niður hugs-
anir mínar í óbundnu máli, í ljóðum, í mann-
kynssögu, heimsspeki, sjónleikum, *káldsögum,
æfintýrum, heimsádeilum, smák\TæSum, söngv-
um. — Eg hefi reynt það alt. En eg finn að eg
hefi ekki sagt. einn þúsundasta part af því sem
í'mér er.
Þegar eg fer í gröfina get eg sagi eins og
margur annar, að eg hefi aflokið dagsverki
mínu, en eg get ekki sagt að eg hafi lokið lífi
mínu. Dagsverk mitt byrjar aftur næsta(piorg-
un. Mér fer fram á liverjum klukkutíma, af því
eg elska þenna heim sem föðurland mitt.
Professional Caras
DR. B. J. BRANDSON
Í3I6-2SO Modical Arts Bld*.
Cor. Graham ok Konnody Sta.
Phone: 21 834.
Offlco tlmar: 2_s
Holmili: 776 Victor St.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba.
COLCLEUGH & CO.
Vér le^sjum sérstaka áhorrlu A. aC
oolja mo8ul oftir forskriftum ltekna.
Hin boztu lyf, sem hœgt er aB fft, oru
notuC eingöngu. Pegar þér kómiC
moB forskriftina til vor, meglC þér
vera vlss um, aC fá rétt þaC sem
lœknirinn tekur tU.
Xótre Dame and Sherbrooke
Phones: 87 659 — 87 650
Vér seljum Giftingaleyflsbréf
DR O. BJORNSON
216-220 Medical Arts Blíig
Cor. Graham og Kennedy Sta.
Phones: 21 834
Office timar: 2—3.
Heimill^ 764 Victor St.
Phone: 27 58'6
Winnipeg, Ms.nitoba.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Pane: 21 834
Office Hours: S—5
Heimlli: 921 Sherburno St.
Winnipeg, Manitoba.
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medlcal Arts Bldg
Cor. Graham og Kennedy Sto.
Phoie: 21 834
Stundar augna, *oyrna nef og
kverka sjúkdöma.—Er aC hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-6 o. h.
Heimili: 373 River Avo.
1)0.13. 42 691
DR. A. BLONDAL
MedicaJ Arts Bldg.
Stundar sérstaklega Kvenna og
Barna sjúkdöma.
Er aC hltta frá kl. 10-12 f. h.
og 3—6 e. h.
Office Phone: 22 296
Heimiil: 806 Victor St.
Sími: 28 180
Dr. Kr. J. Austmann,
Wynyard, Sask.
DR. J. OLSON
Tannlæknlr
216-220 Medical Art.s Bldg.
Cor. Graham og Kennedy 8ta.
Phone: 21 834
Heimilis Tals.: 38 626
DR. G. J. SNÆDAL
Tannlæknir
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave og Donald 8t.
Talsími: 28 889
Giftinga- og Jarðarfara-
Blóm
nieð litluni fyrirvara
BIRCH Blómsali
593 Portage Ave. Tals.: 30 720
St. John: 2, Rlng 3
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
ísl. lögfræðingar.
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Bulldlng, Portago Avo.
P. O. Box 1656
Phones: 26 849 og 26 840
W. J. Lindal. J. H. Lindal
B. Stefansson.
fslcnzklr lögfræðlngar.
356 Main St. Tals.: 24 963
356 Main St. Tals.: A-4963
þelr hafa einnlg skrifstefur aC
Lundar, Riverton, Glmll og Pinoy
og eru þar aC hitta á eftirfylgj-
and tlmum:
Lundar: annan hvern mlCvlkudaf
Riverton: Pyrsta íimtudag.
Gimli: Fyrsta miCvikudag.
Piney: þrlBja föstudag
1 hverjutn mánuCi.
A. G. EGGERTSSON
tsi. lögfraeðhignr
Hefir rétt tll aC flytja mál bBeCl
1 Manitoba og Saskatchewan.
Skrifstofa: Wynyard, Saak.
Seinasta mánudag 1 hverjum mán-
uCi staddur 1 Churchbrhlge
Athygli!
Komið með næstu lyfjaávísun-
ina yðar til vor. Þaulæfðir sér-
fræðingar annast um alla lyfja-
samsetningu.
INGRAM’S DRUG STORE
249 Notre Dame Ave.
Gagnvart Grace kirkjunni.
A. C. JOIINSON *
907 Confederation Life Bldg.
WINNIPEG
Annast um fasteigmr martto.
Tekur a8 sér að ávaxta sparifé
fólks. Selur eldsábyrgð og bif-
reifia ábyrgðir. Skriflegum fyr-
irspurnum svarað samstundis.
Skrifstofusíml: 24 263
Heimaslmi 33 328
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
R e n t a 1 s
Insurance
RealEstate
Mortgages
600 Paris Building, Winnipeg
Pohnes: 26 349—26 340
STEFAN SOLVASON
TEACHER
of
PIANO
1256 Dominion St. Phone 29 832
Emil Johnson
SERVIOE ELEOTRIC
Rafmagría Contractlng — AB»-
fcj/na rafmagandhöld aeld og viö
þau gert — Eg ael Moffat og
McClarv Eldavélar og hefi þcar
til sýnia d verkatœOi mÁnu.
524 SARGÖNT AVE.
(gamla Johngon'a byggingin vlð
Young Street, Winntpeg)
Verkst.: 31507 Heima.: 27 286
Verkst. Tals.:
28 383
Helma Tals.1
29 384
G. L. STEPHENSON
PLUMBER
Allskonar rafmagnsáhöld, *vo
straujám, víra, allar tegnndir af
glösum og aflvaka (batteries)
VERKSTOFA: 676 HOME 8T.
A. S. BARDAL
848 Sherbrooke St.
Selur likklstur og annast um út-
fiarir. Atlur útbúnaCur sá bezbi.
Enn fremur seiur hann allskonar
minnlsvarCa og legsteina.
Skrifstofu tals. 86 607
Heimllis Tals.: 58 302
MRS. SWAINSON
a* 627 SAUGENT Ave., Wlnnipeg,
hefir ávalt fyrirlljggjandi árvata-
hdrgðir af nýtizku kvcnhivttum.
Hún er eina ísl. konan, scm slfka
verzlun rekur í Winnlpeg. fslend-
ingar, látið Mra. Swainson njöta
vlðsklfta yðar.
Tals. 24 153
NewLyceum Photo Studio
Kristín Bjarnason eig.
290 Portage Ave, Winnipeg
Næst við Lyceum leikhúsið.
Islenzka bakaríið
Selur heztn vörur fyrir lmgsta
verð. Pantanir afgrdddar beeM
fljótt og veL Fjölbreytt úrvai.
Hrein og Upur viðskiftl.
Bjamason Baking Co.
676 SARGENT Avel Wlnnlpeg.
Phone: 34 298
Verk mitt er varla byrjað. Það mvndi
gleðja mig að sjá það vaxa í það óendanlega.
Þráin eftir ódauðleik, sannar ódauðleikann.
Victor Hugo.
R. K. G. S. þýddi.