Lögberg - 25.11.1926, Síða 1

PBnVIMrC TAKIÐ SARGENT STRŒTIS
riVUVlilCC VAGN AÐ DYRUNUM
ÞESSA VIKU
l
Ferð til “Thrillville”
“The Runaway Express,>
Or hinni nafafrægu sögu “The Nerve of Foley’*
ðJiftef &
Donviwrr txkið sargent strætis
rKUVim,L vagn að dyrunum
NÆSTU VIKU
\
Hoot Gibson í leiknum
“THE FLAMING FRONTIER,,
eða “Custers Last Stand’’
39. ARGANGUR
I
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 25. NÓVEMBER 1926
NÚMER 47
Helztu heims-fréttir
1
Canada.
í septembermánuði voru þús-
und hestar frá Canada, aðallega
frá ^esturfylkjunum, sendir til
Leningrad á Rússlandi, og kom-
ust þeir þangað allir með heilu
og höldnu, að undanteknum sex.
Hestarnir voru keyptir af stjórn-
innií í Canada og seldir Soviet-
stjórnirini á Rússlandi, en hún
selur þá aftur bæridum. Stjórnin
á Rúslandi borgaði $110.00 fyrir
hvern hest og var vel ánægð með
verðið. Það er álitið, að það sé
vel hægt að selja svo sem 10,000
hesta frá Canada á Rússlandi.
Þykja hestarnir hentugir og verð-
ið sanngjarnt, og þykir því lík-
legt, að mikið af hestum verði
héðan selt til Rússlands næsta ár.
Sá siður hefir viðgengist all-
mörg undanfarin ár, að starfs-
menn pappírsgerðar verksmiðj-
anna í Quebecfylki, yrðu að vinna
á sunnudögum. Féll verkamanna
ieiðtogum fylkisins þetta illa og
mótmæltu því hvað ofan í annað,
án þess að verða nokkru nær.
Nú hefir það unnist já, fyrir at-
fylgi Taschereau ' stjórnarfor-
mánns, að slíkri sunnudagavinnu
er rSkið og mælist slíkt í hví-
vetna vel fyrir.
3|t Sft *
Þeir Mr. W. S. Sinclair, leið-
togi frjálslynda flokksins í Ont-
ario, og Hon. W. E. Raney, foringi
bændaflokksins, hafa báðir >af-
dráttarlaust lýst yfir því, að þeir
séri gersamlega mótfallnir öllum
breytingum á vínsölulöggjöf fylk-
isins frá 1919, í hvaða formi sem
séu.
* 4« *
Skattar þeir, s§m Canadian Pac-
ific járnbrautarfélagið greiðir
Quebecborg á ári því, sem nú er
%ð líða, námu $219,055.28. — Er
það drjúgum meiri upphæð en
nokkru sinni fyr.
* * *
Um 30 þýzkar fjölskyldur ætla
næsta vor að setjast að á 3,100
ekrum af landi sem þær hafa
keypt í einu lagi milli Selkirk og
Wíinnipeg fyrír $125,000. Verður
landinu skift þannig milli þessa
fólks, að hver fjölskylda fái 100
ekrur til ábúðar. Er búist við að
þessir þýzku bændur muni vel
reynast og stunda búskapinn með
mikilli alúð og rækta landið mjög
vel.
. * * *
Vínfangasala stjórnarinnar í
British Columbia gengur vel. A-
góði af verzluninni á hálfu ^ári,
er endaði 30. sep., nam $1,555,-000.
Af þessari upphæð verður $544,-
250 skift milli sveitar- og bæja-
félaga í'fylkinu, ten $233250 ganga
til spítalanna, samkvæmt því sem
Oliver stjórnarformaður í - B. C.
skýrir frá.
urstöðu, að hún gæti ekki leyft
henni landgöngu. Var mál henn-
ar þá rannsakað að nýju, sam-
kvæmt skipun frá James J. Davis,
verkamanna ráðherra. Sannfærð-
ist nefndin þá að vísu um það, að
Anna Komarmicka værí sú, er
hún sagðist vera og sem leyfið
hafði fengið til að koma aftur, en
ekki sá hún sér fært að breyta
fyrri úrskurði sínum og hefir nú
Davis ráðherra staðíest hann.
Aumingja Anna getur því ekki
komist aftur til Bandaríkjanna, og
hefir þó ekki, að því er séð verð-
nr, annað til saka unnið en það,
að hún fór að sjá föður sinn, sem
hún hélt að væri að deyja.
• • •
Mrs. Elizabeth Jaffray heitir
ráðskonan í “Hvíta húsinu” í
Washington og hefir hún verið
þar í tíð fjögra forseta. Var hún
beðin um að rita endurminningar
fyrir tíiparit nokkurt og segja
éitthvað \frá forsetunum og frúm
þeirra. Hefir hún meðal annars
þetta að segja: “Mr. Taft var
kílómetra frá Reykjavík, rétt aust-
an við vitann, endá fanst mönn-
um í vitanum að landskjálftinn
kæmi úr austri, en í Grindavík
kom hann úr vestri og var þar
miklu- minni en í vitanum.
Djósin sloknuðu í vitanum, þeg-
ar leið á mánudagsnótt, en log-
uðu í hjálparvita, sem er skamt
þaðan. — Skipum var tvívegis
gert aðvart með loftskeytum um
bilun vitans, og mun það riafa
komið að fullu haldi. — A þriðju-
dagsnótt tókst ekki að láta ljósin
loga, vegna sífeldra smákippa, en
á miðvikudagsnótt hafði vitavörð-
ur komið þeim nokkurn veginn 1
samt lag. Á miðvikudag fór Bene-
dikt Jónasson, verkfræðingur, suð-
ur að vita. Hann sér njú um vita-
málin í fjarvexu Th. Krabbe.
Tókst þá að koma öllu í samt lag
og hefir vitinn logað vel siðan,
enda engir landskjálftar orðið.
Vísir hitti Benedikt Jónasson
að máli í gærkveldi og spurði
hann um skemdir á vitanum. Seg-
ir hann að vitinn hafi ekkert rask-
ast við sprunguna, sem í hann
kom, og bæri lítið á henni. Bjóst
hann við, að vitinn stæðist eins
vel landskjálfta eftir sem áður.—
Ljóstæki vitans höfðu ekki skemst,
en slokknað hafði vegna þess, að
sviði mikla elju og fyrirhyggju
Mr. Thomas Boyd hefir*átt sæti
í mörgum þýðingarmiklum nefnd-
um og þótt hinn nýtasti maður í
öllum sínum athöfnum. Er hann
hið mesta lipurmenni og þýður í
samvinnu. Báðir þessir menn
æskja stuðnings af hálfu fslend-
inga, við kosningarnar sem fram
fara á föstudaginn»kemur.
Jónas Hannesson og S. R. Johrí-
son, bændur að Mauntain, N. D.,
komu til borgarinnar í vikunni sem
leið og voru hér nokkra daga.
Mjög votviðrasamt hefir verið þar
syðra^í haust, líkt og hér, en allir
íslenzku bændurnir í N. Dakota-
bygðinni voru hér um bil búnir
að hirða uppskeru sína áður en
rigningarnar byrjuðu.
bezt lyntur, Mr. Wilson blíðlynd-j kvikasilfur hafði helst niður við
astur, Mr. Hardifig bezt klæddur | landskjálftann, og hefir það áð-
ur komið fyrir í vitanum. Fljót-
kga má lagfæra það að jafnaði,
en drógst nú hálfan annan' sólar-
hring, vegna þess hve kippirnir
héldust lengi.
Vitinn er hlaðinn úr grjóti og
límdur með sementi. Hann stend-
ur á hóli, og er 25 metra hár (eða
eins og turninn á húsi Nathan og
Olsen), holur innan, og er geng-
ið upp tréstiga, sem likgiir innan
í honum. Hann vari hlaðinn 1908,
en þá gerður upp úr öðrum vita,
sem stóð á sama stað.—Vísir.
og, Mr. Coolidge sparsamastur.
Mrs., Taft var nískust, Mrs/Wil-
sqn, fyrri, móðurlegust, Mrs. Wil-
son, síðari, ástúðlegust, Mrs.
Harding átti faDegasta kjóla, og
Mrs. Coolidge lætur mest á því
bera, hve ánægð hún er.” — “Það
er eitt herbergi í "Hvíta húsinu”,
sem margar raunal'egar endur-
minningar eru bundnar við,” seg-
ir Mrs. Jaffray. “Þar lágu þær
lengi veikar, bæði Mrs. Taft og
Mrs. JT' ting, og þaj- dó fyrri
vVlíson^ forseta. Þar þjáð-
íst Calvin Coolidge, sonur forset-
ans, af blóðeitran og var þaðan
fluttur dauðvona á Walter Reed
spítalann, að eins' til að deyja.
* * *
Tala embættismann aog annara
starfsmanna stjórnarinnar í
Washington að eins, er 59,849 og
er það nokkuð lægri tala heldur
en verið h'efir nokkurn tíma síðan
á stríðsárunum. Það er fjár-
máladeildin, sem mest hefir gert.
að því að fækka sínu liði og vinna
þar 119 færri en þar hafa unnið.
Þar á móti hefir flotadeildin bætt
við sig 40 manns.
* * •
Coolidge forseti ætlar að leggja,
það til við þingið, að 10 til 12 prct.
af eignaskatti, sem innkallaður
hefir verið, á þessu ári, bæði frá
einstökum mönnum og félögum,
verði skilað aftur. Nemur sú fjár-
upphæð tvö hundruð til tvö hund^-
uð eg fjmtíu millíónum dollara.
Vigfús J. Guttormsson, gest-
gjafi frá Lundar, Man., kom til
borgarinnar á föstudaginn í vik-
unni sem leið og fór aftur heim-
leiðist næsta dag. Varðist allra
frétta.
Laugardagskvöldið 20. þ. m.
voru gefin saman í hjónaband af
qéra Birni B. Jónssyni, þau Fred
Michaud og Elín Einarsson. Fór
Fór hjónavígslan fram að 774
Victor St.
Nú hafa Goodtemplarar ákveðið
áð sýna tvo sjónleiki mánudags-
kveldið 13. des. næstk. Mr. ólaf-
ur Eggertsson hefir æft leikfólk-
ið og hefir alla umsjón roeð sjón-
leikunum. Verður jíetta nánar
auglýst í næstu blöðum.
Indriði Johnson. Heimili hans í
seinni tíð hefir verið í Grand
Froks; var giftur hérlendri konu
og áttu þau tvö ung börn. For-
eldrar hans voru dáin, en systkini
lifa. Indriði sál. var að eins 26
ára sð aldri, var Tmn bráð-mynd-
rlegur maður og vel gefinn. Hann
hafði strítt við heilsuleysi nokkur
ár og leiddi sú heilsubilun, sem
var berklaveiki, hann til bana.
Hann dó á heimili bræðra sinn að
Mountain. Margir syrgja hinn
unga mann og finna til með ást-
mennum hans. — Jarðarförin fór
fram frá heimili bræðranna og
kirkju Víkursafnaðar föstudaginn
19. nóv. Séra H. Sigmar jarð-
söng. Fjölmenni við áítförina.”
Miss Leone Thordarson, dóttir
Mr. og Mf-s. í'ranklins Thordar-
sonar, í Cornwallis, Oregon, hefir
nýlega unnið fyrstu verðlaun í
heilussamkepni, sem fimm af ríkj-
um Bandaríkjanna tóku þátt í.
Hefir þessi unga stúlka áður unn-
ið verðlaun fyrir sund og ýmsar
aðrar íþróttir, og má af því
marka, að hún sé flestum stúlkum
betur gefin hvað hreysti og fim-
leika snertir. Einu sinni þótti fs-
lendingum hreystin öllu öðru
betri, er var um langt skeið held-
ur lítils metin. Nú eru þeir aftur
að læra að meta hana að verð-
leikum.
Bandaríkin.
Anna Komarmicka heitir kona
nokkur, sem verið hefir í Chicago
síðan 1910. Er þún œttuð frá Pól-
landi, fríð og fönguleg og þrjátíu
ára gömul. Til Ameríku kom hún
í vegum systur sinnar, sem er
Bandaríkjaborgari. Anna*settist
að í Chicago og lærði þar að búa
til kvenhatta ög hefir stundað þá
iðn síðan. Ekki var hún/ orðin
fullkomlega Bandaríkjaborgari,
én hafði þó gert nauðsyplegar ráð-
stafanir til þess. í vor sem íeið
frétti hún, að faðir hennar, sem
heima á í Warsaw, væri hættulega
veikur og mundi ekki eiga langt
eftir ólifað. Sótti hún þá um
lcyfi til hlutaðeigandi embættis-
manns, um að mega koma hindr-
unarlaust til Bandaríkjanna, þó
Jaún nú færi að sjá föður sinn.
Hún fékk leyfið. Gamla mannin-
um batnaði og Anna lagði af stað
til Chicago. En hún kom við i
iParis og þar varð hún fyrir því
óhapp, áð peningum hennar qi
fyrnefndu leyfisbréfi var stolið.
KonsúII Bandaríkjanna í Paris
fullvissaði hana um, að hún gæti
haldið áfram ferð sinni, þó þetta
leyfisbréf væri tapað. Svo kom
Anna tjl Ameríku, fyrir rúmum
mánuði síðan og var send til Ellis
Islarid og þar ýfirheyrð af sér-
stakri nefnd, sem þar er til sett,
og komst nefndin að þeirri nið-
Bretland.
Skáldið George Bernard Shaw
hefir tilkynt nefnd þeirri, sem á-
kvað honum Nobel verðlaunin, að
bann þiggi með þökkum þann
heiður, sem þeim er samfara, en
ieggur til, að peningunum sé var
ið til þess að gera Bretum kunnar
svenskar bókmentir og sömuleið-
is 'Svíum brezkar bókmentir, þ\y
hann kæri sig ekki um peningana
til eigin þarfa.
Hvaðanœfa.
Heyrst hefir, að ekki muni líðaj
á löngu þangað til Ástralía fari
að dæmi Canada og skipi sinn eig-;
in sendiherra í Washington.
Aukakosningar til Alþingis fóru
fram á nokkrum stöðum á íslandi
fyrsta vertrardag siðastl. og hafa
þessir hlotið kosningu: í Reykja-
vík framkvæmdarstjórarnir Jón
ólafsson (3871 atkv.) og Héðinn
Valdimarsson (2^17 atkv.). í
Rangárvalla sýslu: Eipar Jónsson
á Geldingalæk með 611 atkv., séra
Jakom Ó. Lárusson fékk 361 atkv.
t Dalasýslu var kosinn séra Jón
Guðnason með 271 atkv., Sig. Egg-
erz bankastjóri fékk 238 atkv. og
Árni læknir Árnason 117 atkv.
Dr. Hannes Þorsteinsson, Þjóð-
skjalavörður, handleggsbrotnaði í
Reykjavöc seint í október. Flutn-
ingsbíll rakst á hann á götunni,
svo hann féll og braut hægri hand-
legginn.—Vísiri.
Egill.Jacobsen kaupmaður and-
aðist í landkotsspítalanum í nótt,
segir Vsir 21. okt. Hann var heill
heilsu í gærmorgun og var þá, á-
samt nokkrum öfirum mönnum í
leikfimi í Mullersskóla. Þegar
hann var að koma þar úr baði,
varð honum fótaskortur og,féll
á gólfið, kom niðui* á öxlina og
höfuðið og svimaði við, en pað
leið frá. Eftir það fór hann til
skrifstafu sinnar og starfaði þar
fram yfir hádegi og gekk þá heim.
Var'hann þá farinn að kenna til
höfuðverkjar og skömmu síðar var
hann fluttu^ á sjúkrahús. Vai
reynt að bjarga lífi hans með
uppskurði, en reýndist árangurs-
laust. — Egill Jacobsen kom ung-
ur hingað til lands og hafði um
mörg ár rekið mikla' verzlun hér
i bænum.
Árni Anderson, að 605 Agnes
stræti, Winnipeg, andaðist á föstu-
dagskvöldið í, síðustu viku (19.
nóv.) á almenna spítalanum hér í
borginni. Harin var 59 ára að
aldri og hafði hann átt heima hér
í Winnipeg yfir 40 ár. Árni heit-
inn var klæðskeri og stundaði
hann þá iðp þangað til (allra síð-
ustu árin, að heilsa hans bilaði
svo að hann gat ekki sint vinnu.
Hann eftirlætur ekkju <jg fjögur
börn, einn son og þrjár dætur, öll
fullorðin. Árni var vandaður
maður og að góðu einu kunnur.
Jarðarförin fór fram frá Fyrstu
lút. kirkju á þriðjudaginn undir
umsjón A. S. Bardals. Séra B. B.
Jónsson, D.D., jarðsöng. ,
Hinn árlegi “Christmas Bazaar”
Dorkas félagsins verður haldinn
í frindarsal kirkjunnar föstudags-
kveldið 3. desember kl. 8, en ekki
á laugardag(nn eins og áður var
auglýst. Stúlkurnar hafa að bjóða
marga fallega hluti með mjög jágu
verði. Meðal anriárs verður^sér-
stök “Doll and Noyelty Booth”,
Ijómandi fallegar alklæddar brúð-
ur, serp eiga að seljast fyrir 75c.
upp í tvo dollara. — Komið og
kaupið jólagjafirnar ykkar hjá
Dorkas félaginu, og styrkið með
því gott málefni.
sóma og fylgi, hver helzt svo sem vægast sagt óviturleg fífldirfska
hann er, er ærlegt, mannlegt og
heiðarlegt, sé það að eins gert af
heilbrigðu viti og hollri fyrir-
hyggju; en sé það aftur á móti
gert af ofstæki, hroka og óviti, þá
verður það öllum hlutaðeigendum
til tjóns og eyðileggingar.
Að maður þessi, S. H. f. H., sé
helzt til hrokafullur, hefir hann
þráfaldlegá oft sannað sjálfur í
blaði sínu (Hkr.). Hann hefiiJ oft
látið þess getið, að hann, S. H. f.
H., sé lærður og vel, eða að
minsta kosti sæmilega vel ment-
aður. Það getur vel verið, að
hann segi þetta satt um sjálfan
sig(I), en Aneitanlega hefði það
veríð viðkunannlegra, að ein-
hverjir aðrir hefðu sagt það um
hann, því bæði eg og líklega allir,
sem lesa íslenzku blöðin okkar
hér vestra, vita vel, að margur ís-
lendingur, fyr og síðar, hefi^ ver-
ið vel lærður og mikið mentaður,
og þó ekki látið eins mikið yfir
því eins og þessi IS. H. f. H. — “Ef
eg lofa mig ekki sjálfur, þá er mín
dýrð engin”, stendur þar.
'Flokks ofstækið hefir ritstjóri
Hkr. hamramlegast látið í ljós í
hinum afskaplega vitlausa stóra-
dómi sínum um ljóðakver advent-
i-ta trúboðans Péturs Sigurðsson-
ar. Mestallur sá lubbalegi reiði-
lestur var víst alment álitið að
væri sprottinn af flokksofstæki á
kirkjumálasviðinu, og ef til vill
fleiri sviðum, því allir óvilhallir
sáu, að slíkt endemi gat ekki átt
neitt skylt við heilaga vandlætlng
né réttláta reiði. Það var að
minsta kosti talið ólíklegt, að eft-
ir svo hagorðan mann, sem P. S.
óneitanlega er,. fyndist ekkert
nýtilegt, gott eða vel sagt í heilH
bók. En því miður hefi eg ekki átt
kost á að sjá kverið, enn sem kom-
ið er, en eitt er víst, og það er, að
gagnvart oss, sem höldum blaðinu
við með því að kaupa það og
borga skilvíslega. S. H. f. H. get-
ur máske að ósekju sýnt sumum
af kaupendum Hkr. þegjandi fyr-,
irlitningu og aðra ókurteisi í við-
bót við það, sem hér hefir verið
minst á, en tæplega mörgum til
lengdar. ' En sé svo, að Heims-
kringla sé nú orðið að eins gefin
út fyrir þá, sem eru strangir ún-
ítarar, þá ættu þeir, sem þar ráða
mestu, að hafa drengskap í sér til
að kannast við það hreinslfilnis-
lega og opinberlega. Það væri
þeim minni vanvirða heldur en
að þykjast hafa blaðið fyrijc allra
flokka leikvöll, en geta þó þegar
til kemur engan Tltið þar réttu
auga, sem ekki er hreinn eða rétt-
trúaður únítari.
- Þó hér háfi nú verið komið við
eitt og annað ekki sem hrósverð-
ast, þá er óvíst að það laglegasta
sé enn komið fram á sjónarsvið-
ið. Til> dæmis hlýtur það að vera
harla hart aðgöngu, skoðað frá
hreinu og sönnu jafnréttii sjón-
arsviði, þegar menn eru látnir
gjalda þess í ritstjórnardálkum
frjálslynda blaðsins Hkr., í hvaða
landsfjórðungi, sýslu eða sveit
þeir eru fædcfir og uppaldir heima
á blessuðu gamla landinu okkar
íslandi. Er nokkurt vit í slíku?
Nei. Það hlýtur að þurfa fádæma
aulabárð til að læða öðru eins út
út úr sér í opinberu blaði. Hvílík
dauðans fásinna! En það dóma-
dágs andleysil
Núverandi Bandaríkja forseta
munar víst dálítið um ádrepuna,
sem hann fékk hér á dögunum f
Heimskringlu, hjá herra Sigfúsi
Halldórs frá Höfnum. 'Sei, sei,
sei! þar er bara um meðalmensku
að ræða. Forsetinn les ekki einu
sinni *Heimskrihglu(l). Ojæja,
það er nú svo sem ekki mikið að
verá forseti Bandaríkjanna á móts-
við það að vera' ritstjóri Heims-
Það hörmulega slys vildi til
þann 30. f.m., að.ungur maður að
nefni Grílnúlfur J. Hoffman, féll
útbyrðis af gufubátnumi “Idell”
og druknaðið, eins og getið var um
í síðasta blaði. Báturinn var á
leið niður eftir Rauðánni og ætl-
aði út á Winnipegvatn; var hann
kominn nokkrar mílur norður fyr-
ir Selkirk, þegar slysið vildi til.
Líkið fanst nokkrum dögupi síðan
og var það flutt norður í Mikley
og jarðað þar, því þar var hinn
látni uppalinn og þar hafði\ hann
dvalið allan sinn aldur fram að
tveimur síðstliðnum árunj., sem
hann hefir átt heima í Selkirk.
Hann var gerfileguj maður, að
eins 25 ára að aldri.
Jóns 'Sigurðssonar félagið efnir Sigfús hefir þarna.óhreinkað jafn-
til útsölu á “Home Cooking” næst-| rétti og frjálslyndi og algerlega
komandi Jaugardag, hinn 27. þ.m. forsmáð umburðarlyndi. Og því ^ ^
á suðvesturhorni Kennedy og er ver og miður, að ekki er hægt| ýrjng]u
Portage> gagnvart Hudsons Bay að Segja neitt betra nm aðra rit-| hveriu ætn vér megum eiga
búðinni pýiu. Styðjið gott fyrir- i dóma S. H. f. H. yfirleitt, því * ,
tæki með því að fjölmenna á út- þegar hann fer ag hæla einhverju,%on n M< j
sölu þessa. , eftir skoðanabræður sína, þá verð-| _ ______________
., j „ ur úr því svo hóflaust skjall ogj
komaSháfdia„“Bí''jónVsaBj»™sÓ„a;' *» »•* .«•* <*' Hw> » *» hUf»
skóla á fostudagskveldið var til! Öllum hlutaðeigendum meira ó- f Hkr. 10. november 1926, les eg
minningar um Dr. Jón Bjarnason, gagn en gagn. Hann skortir auð-; grein með undirskiftinni M. J. Sk.
eins og tíðkast hefir að undan- sjáanlega alla heilbrigða dóm-| Líklega er grein áú eftir séra
'ir—------------1"'~" xt/, v.or»r» oVr>r.+ír- j^agnús Skaftason, þó að ein-
hverju leyti þýdd.
Mér er ekki ljúft né létt, að
kasta miklu af mínum eignalegu
hugsunum fram fyrir almennings
Frá Islandi.
Landskjálftinn á Reyktanesi.
Vitinn kominn í samt lag.
Reykjavík, 29. okt.
Allmiklar sögur bárust hingað
af lapdskjálftanum, sem varð á
Reykjanesi aðfaranótt mánudags
25. þ. m., en til útlanda munu
hafa komist enn meiri sögur af
honum, ef marka má fyrirspurn-
ir, sem hingað hafa borist um það
eíni.
Landskjálftamælir hér í bænunv
sýndi, að komið hefðu níu atórir
kippir, auk margra minni, og hef-
ir magister Þorkell Þorækelsson,
forstjóri veðurstofunnar, fundið,
samkvæmt merkjum mælisins, að
upptök landskjálftans voru 50
0r bœmim.
Þau góðu tíðindi hrifa nýlega
gerst hér í borgi, að stofn^iður hef-
ir verið íslenzkur söngflokkur, —
Icelandic Choral Society, er tekur
til starfa upp úr nýárinu. Er hér
um að ræða blandað J<ór, á a@ giska
skipað um 6o manns. ,
í næstaf blaði verður gerð fyek-
ari greinargerö fyrir stofnun söng-
flokks þessa ög þýöingu hans fyrir
félagslíf vort. „ ,
Séra H. Sigmar messar ís Pét-
urs söfnuði sunnudaginn 28. nóv.
kl. 2 e. h. Minst verður þar þakk-
lætishátíðarinnar. Sama dag mess
förnu. Var samkoma þessi frá-
brugðin þeim öðrum samkomum,
sem haldnar hafa verið í sáma til-1
gangi á þessum stað, að í henni
tók skólafólk eingöngu þátt, auk
Dr. B. B. Jónssonar, sem. flutti
bæn og las biblíukafla í byrjun
sámkomunnar^ og skólastjóra,
Miss Salóme’ Halldórsson, sem
stýrði samkomunni og ungfrú
Geir, er flutti fallega ræðu.
Þeir af skólasveinum og “meyj-
um, sem þátt tóku, voj;u: *
Heimir Þorgrímsson, las upp
æfiágrip og lýsingu' af Dr. Jóni.
Anna Marteinsson, las upp kafla
úr prédikun eftir Dr. Bjarnason.
örn Þorsteinsson las upp kafla
úr einum af fyrirlestrum Dr. J. B.
og talaði nokkur orð í sambandi
við hann.
Haraldur G. P. Jóhannsson las
greind. — Nú, en ef hann skortir
ekki dómara hæfileika svo mjög
sem sýnist, þá er hann svo vil-
hallur og hlutdrægur, að slíkt er
dæmalaust í allri bókmentasögu
íslenzku þjóðarinnar, og skal eg
sanna það betur, er nær dregur
endir greinar þessarar.
Flestum er víst enn í fersku
minni óhæfu sleggjudómurinn, er
S. H. f. H. dengdi á tvær mein-
lausar og góðgjarnar smágreinar
í tímaritinu “SögU”, sem góð-
sjónir, því þær koma og fara 6-
stöðvandi, eins og árstraumur-
En'í þetta sinn tel eg það
ar hann og-að Mountain kl. 8 e.vh.
á.ensku; við þá messu verður off-!upp æfiágrip Dr. Jóns Bjarnason-
ur tekið, sem gengur í ‘Near East’
sjóðinn, sem nú er verið að safna
til. Þörf að styðja það fyrirtæki
drengile&a.
Laugardaginn 13. nóv. andaðist
Kristín Soffía, eiginkona J. Ein-
arson, í grend við Mountain, N.-
Dak. Banameinið var berklaveiki.
Auk eiginmannsins og þriggja
kornungra barna eftirlætur hún
aldraða foreldra og systur, sem
búa að Wynyard, Sask. Kristín
sál. var prýðilega Vönduð og góð
kona. Harma því margir fráfall
hennar, þó þyngstur sé harmur
ástmennanna. Jarðarförin fór
fram fímtudaginn 18. nóv. frá
heimili Mr. og Mrs. Harald Olafs-
son, að Moantain, þar sem hin
framliðna hafði legið síðustu þrjá
mánuðina, og frá kirkju Víkur-
safnaðar. Mikill fjöldi fylgdi
hinni látnu til grafar. Séra H.
Sigmar jarðsöng.
Eins og þegar er kunpugt af
blöðunum, sækja þeir borgar-
fulltrúarnir J. A. MoKerchar og
Thomas Boyd um endurkosningu
í borgarstjórnina í Winnipeg, sem
fulltrúar fyrir 2. kjördeild. Hafa
þeir báðir átt sæti í borgarstjórn-
inni síðastliðin sex ár og gritið sér
yfirleitt hinn bezta orðstír. Mr.
M;cKerchar hefir verið formaður
fjármálanefndarinnar, sem er ein
hin ábyrgðarmesta og vandasam-
asta staða innan vébanda borgar-
stjórnarinnar, og hefir sýnt á því
Á mánudaginn 15. nóv. urðu
tvö dauðsföll í Moutain-bygð. —
Ungur drengur, Thomas Hall-
grímsson að pafni, tók snögglega
mænusjúkdóm og dó úr honum á
mánudagskveldið. Hann var .að
eins 7 ára að aldri, “fallegur og
mjög efnilegur drengur, sonur
StefÁns Hallgrímssonar og konu
hans Sigríðar. Er það harmsefni
mikið foreldrum hans, og sam-
hryggjast þeim allir, er þekkja til.
Thomas var Jarðsunginn fimtu-
daginn 18. nóv. — Á mánudaginn
dó einnig efifilegur ungur maður,
sem alist hefir upp í þessari bygð,
ar á ensku
Með hljóðfæralisÞ og söng
skemti söngfólk skólans og yngis-
mær Signý BardaÞlék á píonó.
Áður en samkomunni var slitið
talaði Dr. B. B. Jónsson nokkur
orð. . \ 1
ÍMr. og Mrs. J. K. Olafson frá
Gardar, N. Dak., og yngsti sonur
þjeirra Magnús, komu til borgar-
innar á föstudaginn í vikunni sem
leið og voru hér þangað til á
þriðjudagsmorgun, að þau fóru
aftur heimleiðis.
Jafnrétti og frjálslyndi.
0 •
Blaðið Heimskringla hefir oft
verið frjálslynt, því er ekki að
neita, og jafnrétti kva>ðst núver-
andi ritstjóri unna, þegar hann
tók þar við stýrinu, ef eg man
rétt. |En efndirnar á þessum lof-
orðum um jafnfrétti og frjáls-
lyndi hafa orðið litlar og í sum
um tilfellum verri en engar.
Vil eg þá fyrst minnast á hið
taumlausa flokks ofstæki, sem S
flokk sinn, og jafnvel þjóð sína
með, já, bæði austan hafs og vest-
an. En það út af fyrir sig, að
vinna flokk sínum gagn, heiður og
ínn.
þó skyldu mína, að opinbera bæðt
séra Magnúsi Skaftasyni og öðr»
um nokkuð af þeim.
Bæði þessi áminsta grein og
margt fleira, er séra M. J. Sk. hef-
skáldið og ritsnillingurinn Þor-j ir ritað, ber ljósan vottinn hvern-
steinri Þ. Þorsteinssqn í Winnipeg íg fer, þegar vér mennirnir lend-
gefur út. Greinar þessár, sem eru ( um á hrapallega rangri hyllu I
eftir hr. Aðalstein Kristjánsson, jarðlífinu og mannfélaginu. Já,
eru svo hlýlega skrifaðar, að erf- j það fer svo, að vér verðum þá
itt er að sjá, að þær geti verið j meðbræðrum vorum og systrum
nokkrum til ama eða miska, semjLkki að nándar nærri hálfum not-
lítur á þær óhlutdrægum augum.; um, við það sam ell& myndi. Jós-
En það mun ekki vera tilfellið! ep Skaftason í Hnausum, faðir
hvað sleggjudóm Sigfúsar snertir,
því finna má annað lélegra 1 téðu
tímariti, sem hann áklagar þó alls
ekki.
Allir hljóta að játa það, að dóm-
ar, á hvaða sviði sem er, þurfa að
vera heilbrigðir og sanngjarnir,
og umfram alt óhlutdrægir, ann-
ars eru þeir verri en ekki neitt, þvi
eðlilega eru þeir þá af illum toga
spunnir, og koma illu til leiðar.
Það er sjálfsagt að geta þess, sem
vel er sagt eða gert, í meðallagi,
lélegt, einskis virði eða þá verra,
og það, hvernig sem á stendur og
hver sem í hlut á. En þetta hefir
S. H. f. H. forðast sem heitan eld
til þessa í sínum afskaplegu rit-
dómum. Er það ekki undravert,
svo lærður og mentaður sem hann
scgist vera?
Þegar ritstjóra staðan, eins og
hér hefir lítillega verið drepið á,
er notuð til að níðast á skoðana-
andstæðingum sínum, svo nærri
liggur að segja mætti, að sumir
•þeirra hafi verið lúbarðir, líkt og
þegar barinn ér harðfiskur með
steinsleggju, þá gengur þetta öf-
uga jafnrétti og falska frjáls-
H. f. H. heíir 'prásækilega bletVaðl bmdi svo langt út yfir öll velsæm-
og saurgað blaðið, sjálfan sig o* istakmörk, að slíkt verður ekki
lengur þolað orðalaust. Það hef-
séra Mágnúsar, hafði almennings
orð á sér fyrir að vera góður
læknir, og var hrins leitað úr
fjarlægum héruðum. Eg þekti
persónulega eina konu suður í
Borgarfirði, sem fór norður að
Hnausum til Jósefs að fá Iæknis-
hjálp og fékk hún fulla bót van-
heilsu sinnar. Séra Magnús J.
Skaftason hefði aldrei átt að verað
prestur, því til þess hefir hann
enga náttúru né . hæfileika haft,
en hann hefir verið skapaður og
fæddrir heilsufræðingur, um það
hafa sannfært mig ágætar rit-
gerðir þess efnis, eftlr hann í
“Fróða” og víðar. Þótt ekki sé
eg neinn sérlegur trúmaður og
því síður trúfræðingur, þá hefi
e& þó um æfina kynst nokkuð
mörgu fólki, sem hefir fengið
sannan sálarfrið í nánara sam-
bandi við guð sinn og skapara fyr-
ir að neyta altaris sakramentis-
ins. En þótt sú helga athöfn feli
eitthvað í sér, sem eg og séra
Magnús getum ekki vel skilið, þá
ættum við þó að varast eins og
heítan eldinn að meiða viðkvæm-
ustu og helgustu tilfinningar
bræðra vorra og systra. Eg fyrir
rritt leytl tel mig geta haft góð not
af greinum um líkamlega heilsu-
ir örlað á því á tvennan hátt, að^fræði eftir séra M. J/Sk., en þess-
kapendum Hkr. kæmi lítið við riri andlegu uppfræðslu han* get
eða varðaði helst ekkert um efni eg ekki haft neiri not af.
og innihald blaðsins, og er það M. I.
I
I