Lögberg - 25.11.1926, Blaðsíða 5

LÖGBERG FIMTUDAGINN,
25. NÓVEMBER 1926.
Bls. 5.
ŒFIMINNING

Stefán Pétursson var fæddur
11. febr. 1837, á Leirhöfn á Mel-
rakkasléttu í Norður Þinpyjar-
sýslu. Foreldrar hans vóru þau
hjónin, Pétur Hákonarson frá
Grjótnesi á Melr.-Sléttu, og Krist-
rún Ásmundsdóttir frá Fjöllum í
Kelduhverfi. — Kona Hákonar
Þorsteinssonar, föður Péturs, var
Þórunn, dóttir séra Stefáns Sche-
vings frá Grenjaðarstað, er prest-
ur varð að Presthólum um alda-
mótin, 1800. Móðir Þórunnar var
Anna, dóttir séra Stefáns Þorleifs-
sonar prests að Presthólum, d.
1784. Faðir séra Stefáns var séra unn; hann af alhuga,
Þorleifur Skaftason, f. 1683, varð
dómkirkjuprestur á Hólum 1707,
próf. í Hegranes-þingum 1708—
1720, en 1 Þingeyjarsýslu frá 1734
til 1748. Fluttist frá Hólum að
Múla 1724, dó þar 1748. Þorleif-
ur prófastur í Múla var lærdóms*
maður mikill og kendí unglingum
undir skóla; helztu lærisveinar
hans voru þeir Skúli landfógeti
og Gísli bisknp. (Samb. Eftirmæli
18. aldar). ,— Systkini Stefáns
voru: Sigurður Pétursson tré-
smiður á Akureyri, og Guðrún
kona Sigvalda Jóhannessonar í
Krossdal í Kelduhverfi.
sinn, Stefán Sigurðssou; býr hann
nú við Lundar, Man.
Stefán Péturs^on var einn af
þeim mönnum, sem eru fljótir að
ávinna sér traust og virðingu
meðbræðra sinna og yfirboðara;
yar það einkum atorka hans og
trúmenska, sem vakti eftirtekt. —
Þega?- á\ fyrstu búskaparárum
hans, árið 1869, var íann skipað-
hreppstjóri í Kelduneshréþpi;
Árið 1865 byrjaði Stefán búskap
í Árnanesi í Kelduhverfi. 16. júli
1867 giftist hann Guðrúnu Jóns-
dóttur frá Syðri-Tungu á Tjör-
nesi. Vorið 1872 fluttu þau hjón-
in búferlum að Sigluvík a Sval-
barðströnd. Þar misti Stefán
konu sína 10. marz 1882.
Hinn 11. júli 1884 giftist Stef-
án í annað sinn eftirlifandi konu
sinni, Geirþrúði dóttur Jóns Mar-
teinssonar og Kristlaugar Ólafs-
dóttur frá Fjöllum í Kelduhverfi.
Árið 1888 flutti Stefán til Canada
með konu og börn; settist hann að
i Argylebygð; dvaldi hinn fyrsta
vetur .hjá þeim hjónum Páli
og Guðnýju Frederickso’n, er þar
búa enn. Vorið eftir keypti hann
sér land og reisti bú og hefir bú-
ið' þar góðu búi J^aftgað til fyrir
fáum árum að hann lét af búskap
og afhenti búið yngri sonum sin-
um ,Haraldi og óla, og áttu þau
hjónin aðsetur hjá þeim síðan.
Stefán Pétursson andaðist 18.
júni siðastl. rúmlega 89 ára gam-
all. Var hann jarfsunginn 24. s.
m. í grafreit Fríkirkjusafnaðar, og
fylgdi mikill mannfjöldi honum
til grafar.
Börn Stefáns af fyrra hjóna-
bandi, sem upp komust, eru: Krist-
rún Aðalbjörg, gift Kristjáni Cry-
er í Winnipeg; Jón Stefánsson
læknir, sem mörgum er að góðu
kunnur, giftur konu af útlendum
ættum, búsettur í Winnipeg; og
Árni, ógiftur, einnig í Winnipeg.
Af síðara hjónabandi: Haraldur
Valdimar, og óli Kristján, giftur
Svöfu dóttur Sigtryggs Stefáns-
sonar frá Illugastöðum í Fnjóska-
dal og Guðrúnar Jónsdóttur frá
Þverá í Eyjafirði; búa þeir báðir
bræður á föðurleifð sinni. Yngsta
barn Stefáns er Guðrún, gift Dr.
A. Blöndal 1 Winnipeg. — Enn
fremur fóatraði Stefán bróðurson
ur
háfði hann það embætti einnig
eftir að hann kom í Sigluvík. Enn
fremur sat hann mörg ár í sýslu-
nefnd, og var hreppsnefndarodd-
viti á sama tíma. Kristindómi
var hann
jafnan með fremstu stuðnings-
niönnum Frikirkjusafnaðar, sem
hann tilheyrði frá því hann sett-
ist hér til dauðadags. Stefán
var alla æfi mesti reglumaður,
enda’ búnaðist honum vel bæði
heima á íslandi og hér vestur frá.
Hann hafði glögga reikninga yfir
viðskifti sín, vildi jafnan vita
hvar hann stóð og hvert stefndi.
Gætu margir hinna yngri manna
tekið hann til fyrirmyndar, þótt
notið hafi meiri skólamentunar.
Gegnir það furðu, hve erfitt sum-
ir menn eiga með að skilja það,
að glögg og hrein reikningsfærsla
er undirstaðan að heilbrigðu við-
skiftalifi.
Allan hinn langa starfstíma naut f
Stefán hinnar beztu aðstoðar eig-
inkvenna sinna; hina fyrri misti
hann heima á Islandi, eins og áð-
ur er getið, eftir 15s ára ástríka
samveru en hin síðari fylgdi hon-
um til dauðadags, nærfelt 42 ári
Var sambúð þeirra ávalt hin ást-
úðlegasta. StuddT hún hann jafn-
an .í störfum hans, og þegar ald-
urinn færðist yfir hann og honum
förlaðist sjón og heyrn, bar hún
fyrir honum móðurlega umhyggju
—Var það hverjum manni óbland-
in ánægja, ^ð kynnast þessum
aldurhnignu hjónum á þessum
síðustu samvistarárum þeirra.
Þótt Stefán næði háum aldri, hafði
hann alla tíð óskerta sáíarkrafta,
°8f fylgdi betur með félagsmálum
en margir hinna yngri. Var bæði
gagn og gaman að ræða‘ við hann
um félagsmál og heyra |tillögur
hans í þeim efnum.
Allóft finnum við til þess,
við minnumst horfinna
vandamanna, að sæti þeirra sé
autt. Vanþakklæti væfi það að
segja, að Stefán PéturSson hafi
skilið við rúm sitt á starfsmála-
sviðinu óskipað. Hin mannvæn-
legu börn hansjiafa þegar áunnið
sér álit og virðingu margra góðra
manna, sem nýtir borgarar þessa
lands og sannir fslendingar.
Við það skal kannast, að Stefán
Pétursson hefði verðskulidað betri
eftirmæli en þessi fátæklegu
minningarorð. Og svo að end-
ingu þökk, — þökk, fyrir starfið
um æfidaginn langa... Við sem
eftir lifum, gleymum ekki hvað
við skuldum minningu fefra. okk-
ar og mæðra: / •/
Feðrum^ sem'að framtak oss
festu, í %kapi ungu
mæðrum, sem við kvæði og koss
oss þessa tungu.”
Vinur.
er
vina og
kendu’
Öhroííurinn í Bifröst.
Einu sinni verður alt fyrst, er ó-
hætt að segja um það, sem nú er
að gjörast \ Fljótsbygðunum, sem
svo mætti kalla, eða þeim ýmsu hér-
uSum, sem nú um langan tima hafa
staðiö sameinuö undir sveitarnafn-
inu Bifröst.
Fyrir tuttugu árum var Nýjá ís-
land orðið svo umfangsmikið sveit-
arfélag að því var skift í sundur í
smærri sveitarfélög. Fjöldi fólks,
einkum úr Galjciu í Austurríki hafði
sett sig niður á hinum óteknu heim-
ilisréttarlondum og olli þessi mikla
fólksfjölgun skiftingunni, án þess
nokkuð væri réttilega út á það setj-
andi.' Viðines-bygð og Árnes-bygð
i sunnanverðu Nýja íslandi, héldu
g«mla nafninu sveitarinnar. þ>ar
fekk þorpig Gimli bæjarstjórn út
.af fyrir sig, og varð þannig til
Tnmh-bær og Gimli-svek á mjórri
spildu meöfram Winnipeg vatni, en
sve.t með nyju nafni Kruzburg,
óislenzkú
folk., Fljgftsbygð, Breiðivík, Geysir-
fbyf’ ydals-bygð, v VíSir-bygS
Isafoldar-bygð ésem þá Var kölluð)
og Mikley voru norður hluti Nýja
ísl. Sá hlutinn var miklu víðáttu
.meiri en hinn sySri, og hlutfall ís-
lenzks þjóSernis þar miklu hærra.
Þegar á þennan norðurhluta Nýja
íslands var horft á landabréfi, mátti
segja aS hann lægi á langveginn
austur og vestur, fyrir norður-gafli
hinna sveitanna. Eftir endilöngu
HI f 1111111111111111111111 ] 1111111191 [ 11111111111111111111111111 ] |,, 111, |, 11,111111111 [ 11111111111111
| D.D.Wood&Sons (
selja allar beztu tegundir
[ KOLA
tuttugu og sex ár höfum vér selt og flutt heim til =
almennings beztu tegundir eldsneytis, frá voruYard
1 Horni Ross Avenue og Arlington Strœtis I
I /< _ ; |
Pantið frá oss til reynslu nú þegar. =
| Phone 87 308
= 3 símalínur =
^ÍIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllIIIIf^
Dodds nýrnapillur eru beste
nýrnameðalið. Lækna og gigt bak-
verk, ihjartabilun, þvagteppu eg
onnur veikindi, sem stafa frá nýr-
iinum. — Dodd’s Kidney Pilla
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öHu*m lyf-
sölum eða frá The Dodd's Medi-
cine Company, Toronto, Canada.
þessu svæði rann Islendinga-fljót
í stórum sveig, frá upptqkum til
ósa, og seiddi úr norrænunni fram-
sóknarþrá, eSa eiginlega skáld-
kynjaðri hugsjónaþrá, sveitarnafn-.
iS Bifröst^ ,
Þegar regnboSinn í skrúða sin-
um er sýnilegur í norSurátt, þá er
sól í stiðri og þá er bjart ert ekki
dimt á meginhluta himins, AS hin-
ir íslenzku íbúar sveitanna hafi
nokkurn tima alment skýnjað þá
yndisfegu og göfugu hugsjón, sem
nafniS á sveitinni þeirra átti í sér
fólgna, tel eg óvíst; en þeim er
sjálfrát^ að láta ekki þekkingarleysi
eSa kæruleysi afskræma það ágæta
nafn á sinni eigin tungu, og þvi
síSttr megi , þeir afskiftalaust játa
það sæta ennþá verri forsmán.
Nú er svo komiS þjóðernismál-
um Nýja íslands aS Gimli-bær hef-
ir þetta ár i fyrsta skifti óislenzkan
mann i bæjarstjórnarsædj mikil-
hæfan mann, hygg eg^vem, en eigi
aS síður hinn ' fyrsta óíslenzka
mann, er situr i því sæti. í Gimli-
sveitinni hafa mannaforráðin að-
cins að litlu Ieyti veriS íslenzk.nú
um langan tíma. í sveitinni Bifröst
hefir nokkuS verið öSru máli að
gegna fram að þessu, og þaSan
s/afaði hvað mestur kraftuy til há-
tíSahalösinn á fimtugsafmæli ,hins
íslenzka landnáms í fyrrasumar.
En það er eins og viS manninn
mælt, aS alt ar skal það eitthvað
vera. Á þessum næstu missirun^
eftif hátíðahaldiS gýs upp einhver
varð sá, aS sveitamálaráSherrann
kvaddi svgitarodvitann úr Bifröst,
Svein kaupmann Thorvaldson með
vingjarnlegu handabandi, ög beiddi
hann aS halda sem bezt í horfinu og
láta ekki á sig festa þaS, sem í hefði
skorist.
Uggðu menn nú ekki aS sér, og
héldu aS þjóðarheiðri vorum staf-
aSi engin frekari háski af þessum
óhróðri um níSingslega framkomu
viS sambýlisþjóð vora í sveitinni.
Oddvitinn hélt að nægileg spekt
væri fengin til þess, að hverjum
íem vildi mætti vera óhætt aS leysa
sig af hólmi, eftir samfelda fimm
ára kauplausa starfsemi í þessu
embætti. En þetta brást.
RitgjörS eftir mann, sem heitir
Björn Sigvaldason, til heimilis i
Árborg, kom út í báSum íslenzku
vikublöðunum í WHnnipeg skömmu
fyrir útnefningardag. Sá, maður
hefir til margra ára veriS reiðubú-
ið smíSisefni í góSan matsmann, en
ár eftir ár hefir sveitarráSinu sést
yfir það. Er -sú yfirsjón sennilega
hin eina vir.kilega ‘uppíunasynd
ráðsins, sem allar hinar 'syndirnar
hafa runnið frá út mn alla sveit:
enda bar ritgjörSin þaS-méS sér,
að maSufinn hafði fengið köllun
til að sjá fyrir þjóSernisfriSnum í
sveitinni, og láta $kki fylkisstjórn-
inni líSast, að trúa því að stjórnun
sveitarinnar væri í lagi.
ÓhróSurinn á íslenzka þjóðerniS i
inguna, á fund óddvitans og báðu
hann, í sjötta sinn, að gjöra tilraun
til aS bjarga. Kváðu þörfina þeim
mun brýnni, sem meira kvæSi nú
en vann iega aS fjarveru kjósenda
norSur um alt vatn við fiskiveiðar.
Væri og, í annan stað, ómögulegt
að henda reiSur á því, hvaS satt
væri eSa logið af frásögum þeim,
er nú gysu upp, um það hvaS sam-
býlisþjóð vorri ætti eSa ætti ekki aS
búa nú i skapi.
Bón þessara manna varð til þess,
að Thorvaldson oddviti er enn í
kjöri, og má vafalaust treýsta því
aS þessu sinni aS enginn iSlenzkur
kjósandi vanræki að leggja honum
sinn litla styrk meS atkvæSi sínu til
þess að bjarga þjóðarsóma vorum.
Það er enginn svo mikill íslenzkur
aulabárður Til, að hann viti það
ekki, aS íslenzku þjóSerni ber ekki
meS neinum sanni sú smán, aS vera
klagaS fyrir yfirvöldum landsins
fyrir það að níSast á nokkurri sinni
sambýlisiþjóS. Eðá, aS það sé akk-
ert hóf í því, aS kóróna þá klögun
.meS kröfu um, aS san)a sem drepa
sveitiná. svo mögulegt verSi aS ná
sér niðri á islenzka þjóðerninu. •
Það eru nú taldar tólf óíslenzkar
‘dauðar’ sveitir í _ fylkinu. Svalar
það nokkurri sannísjenzkri sál, að
sjá ný-íslenzku sveitma Bifröst —
síðustu íslenzku sveitin^ vestan-
hafs, — drepna af óhlutvöndum
mönnum og verSa þá þrettándu í
J. P. Sólmundsson.
er sýnilega ekki nein vanaleg sjálf-; tölu hinna 'dauðu’ sveita.
krafa þúfnalæSa, heldur uppvakn- ^
ingur, magnaður til þess að valda j
raðsókn þegar komi fram í skamm-
degiS fyrir jólin.
Í>a8 gáfu sig tafarlaust frá odd-
vita sókninni þeir, sem áður höfSu
veriS nefndir á nafn. Menn fundu
að hér er« meira í húfi en vanalejf
metorðakepni. Tíminn var orðinn
svo stuttur, að læknarnir í sveitinni
og aðrir upplýstir meSlimir mann-
félagsins sáu þess engan kost, að
ráSfæra sig svo fljótt sem skyldi,
við nógu marga mentamenn og
gáfumenn hins þjóðflokksins, þótt
það hefSi vel mátt duga, ef því
hefSi orSið komiS við. Engir slíkir
menn,. hjá nokkurri þjóð, vilja
fremur hafa yfir sig settan áb^rgS-
arlausan einvalda heldur en ícosna
fulltrúastjórn, og þar með svifta
sjálfa sig atkvæðisrétti; enda er
síSur eil svo, að hiS óíslenzka fólk i
Nýja. íslandi æski þeirra úrslita á
j erfiSIeikum sínum, þegar það fær
K. S. Askdal
('Eftirmæli.)
Látinn er í Minneota, 4. nov.
192Ó, Kristján Sigurbjörn Askdal,
mætur maSur og mikilsmetinn.
K. S. Askdal var fæddur á Þor-
brandsstöðum í Vopnafirði 20. júní
1868. Foreldrar hans voru Sigur-
björn Kristjánsson og Oddný Sig-
urðardóttir. MóSur sína misti hann
þegar hann var á fyrsta ári. En
Maðir hans er enn á lífi og býr í
Minneota, viS níræSisaldur ({. 26
sept. , 1837). Fjögur voru börn
þeirra hjóna, Sigurbjörns og Odd-
nýjar. Eru þau nú öll dáin. Elzt
þeirra systkina var Sigurður M. S.
Askdal er mjög er getið i • land-
námssögu íslendinga í Minnesota,
d. 17. október 1919. Seinni kona
. , , .... ,..x ; , •„: 1 En Þessu sinni var orðiS um svo
hat„r«l<lur m.ll, þjohanna K ™ „auman tima a6.ræSa, aS þeir Km
f,e„. cSa aS kost. tr , , ir til a5 vakna l'6ttu6ust
le.S.s svælu ltlas.S þar. nu yf r ^ dy|fjur og hermi . .
kosnineafundi, aS íslendingar skuli • . , .
Kosiungaiuiici , u . 6 - rsvo eða svo langan tima, vera búin
verða hræddir viS eldinn, sem und-
ir henni brenni. Þeim er þar nú
helzt alt ilt borið á brýn; þeir hafi
v])óðernislega ‘klikku’, sem varni ó-
íslenzka fólkinu í sveitinni alls
góS^; — varni þeim þess fyrst og
fremst, að geta féngiS. góSan mats-
mann, ,en hafi matsmennina þaS
gagnstæða og heldur tvo en einn:
— varni þeim þess, að hafa sæti í
sveitarráðinu, og brjóti þó sjálfir
landslögin meS því aS hafa svo ó-h
upplýsta, íslenzka sveitarráðsmenn
aS ekki sé lögum samkvæmt; — o.
s. frv. þeim er sagt að þeir ættu að
hafa gjört það sem þeir hafa látiS
ógjört, og þeim er sagt aS alf sé
rangt og vitlaust gjört. |)aS sem
þeir hafa gjört. Mpt alt þetta stáss
hefir verið boriS svart á hvítu fram
fyrir æðri valdstjórn hér í landinu,
fylkisstjórnina, og þar endað á því
hámarki ‘hreyfingarinnar,’* sem
falsmennirnir svo rtefna, aS
sveitarstjórn skuli vera afnumin í
Bifröst, en einn allsherjar umboðs-
maSur settur í hennar staS, —
væntanlega í því skyni, aS hann
muni alt gjöra og láta ógjört óað-
finnanlega, ólikt hinni þjóðernis-
legu klikku íslendinganna.
Eftir alt það gum, sem á oss
íslendinga hefir nú í hálfa öld ver-
iS borið hér í landi, væri ekki hægt
aS.segja, aS vér hefSum þjóðernis-
lega borið óhalt höfuðið, ef árás
þessi frammi fyrir fylkisstjórninni
hefSi hepnast. Til allrar hamingju
sér strax hver meðal greindur maS-
ur, aS alt þetta var ýmist öfgar eSa
helber ósannindi, og endir þess alls
í samræðum við fylkisstjórnina
aS grafa svo um sig, að ekki yrSi
rönd viS reist af neinum nýjum
frambjóöanda. Fór því nefnd slíkra
manna, síðasta daginn fyrir útnefn-
og Kristrún Margrét.
Sem fyr er getið misti K. S. Ask-
dal móSur sína barn aS aldri. Var
hann tekinn til fósturs af séra Hall-
dóri Jónssyni, prófasti á Hofi,
þjóðkunnum ágætismanni. Var
Askdal mörg ár á Hofi, sem i þann

Saga Dakota íslendinga
eftir Thorstínu S. Jackson, er nú
komin út. Bókin ep 474 blaðsíður
í stóru 8 b]aða broti, og er innheft
vandaðri skrautkápu;
262 myndir eru í bókinni. Henni
er skift niður í sjö káfla, sem
f.vlgir:
I. Landnám, og fyrstu árin.
, fj• Yfirlit yfir búnað íslendinga
1 N. Dak.
III. Félagslíf.
IV. Dakota Islendingar í opinber-
um stöðum.
V. Norður Dakota íslendingar í
mentamálum og á öðrum sviðum.
VI. Útdrættir úr ritgerðum og
bréfum.
VII. Æfiágrip frumbýlingaV ísl.
bygðarinnar í Norður Dakota.
Bókin er til sölu hjá eftirfylgj-
andi mönnum:
B. S. Thorwaldson, Cavalier, N.
D., hefir útsölu fyrir Bandarfkin,
og S. K. Hall, 15 Asquith Apts.,
Winnipeg, Man., fyrir Canada.
Þar fyrir utan eru útsölumenn í
flestum ísl. bygðunum.
Verð: $3!50.
Fyrir tveimur árum sýndu kjósendur Winnipeg borgar m^:
þann heiður, að kjósa mig fyrir borgarstjóra. í fyrra var mér
sýndur sá sómi, að vera kosinn með yfirgnæfandi meiri hluta
atkvæða.
Fyrir þetta mikla traust, sem fólkið hefir sýnt mér, hefi eg
einl^eglega reynt að gera það, sem ðllum borgarbúum mætti að
gagni verða og þar á meðal að glæða traust fólksins á fram-
tíðar möguleikum sinnar eigin borgar.
Ætlun mín hefir jafnan verið sú ein, auk minna afmörkuðu
skyldustarfa sem borgarstjóri, hvort sem eg hefi verið heima
eða annars staðar, að auglýsa Winnipeg og Manitobaifylki, svo
að menn réðust hÁ' í ýms fyrirtæki til að ávaxta fé sitt, ferða-
manna straumurinn yrði meiri, ný fyrirtæki sett á stofn, svo
al)ir gætu haft vinnu og gott kaup. Eg hefi reynt að gera eins
vel og eg gat og nú er fyrir kjósendurna um að dæma.
Nú eru tvö ár svo að segja liðin og nýjar kosningar eru
fyrir jjyrum. Eg vildi hætta að gegna þessu embætti. Eg lét
það í ljós bæði opinberlega og í tali við einstaka menn. Eg
ætlaði mér ekki að vera lengur borgarstjóri og sóttist ekki eftir
að vera kosinn í þriðja sinn, þangað til að það var algerlega
augljóst, að almenningsviljinn heimtaði að eg gæfi enn kost
á mér. Bæði var mér send áskorun þess efnis, sem var und-
irskrifuð af miklum fjölda borgarbúa af öllum stéttum, og
fjölmenn nefnd kom til mín og skoraði á mig að vera enn 1
kjörL Fanst mér þá, að þannig væri komið.^rð engicn m^jður,
sem vildi vinna að almennings heill, gæti skorast* undan. Mér
fanst það vera skylda mín að verða við þessari almennu ósk
samborgara minna.
Verði eg endurkosinn, skal eg áreiðanlega leggja mig fram
um að reynast maldegur þess heiðurs, sem samborgarar mínir
sýna mér, eins og eg hefi jafnan áður reynt að gera, bæði hvað
snertir vanaleg stórf bæjarstjóra og eins að auglýsa bæinn,
sem eg hygg að hafi mjög mikla þýðingu fyrir framtíð hans.
Sigurbjörns Kristjánssonar var
aö sjá, aÖ þangatS sé förinni heitiö. ] Vilborg Einarsdóttir. Af því hjóna-
bandi eru þrjár hálfsystur Ask-
dals: Guörún Emilía. Jóna Sigriður
tíS var eitthvert merkasta höfuðból
austanlands. Nefndi hann prófast
jafnan “fóstra” sinn og mintist
hans meö lotningu og þakklæti.
2. desember 1889 kvæntist K. S.
Askdal. Heitir kona hans Salvör og
er Níelsdóttir, væn kona og velgef-
in. Voru samfarir þeirra hjóna góö-
ar og heimiliÖ ágætt. Engin var
þar auölegö, en sá myndarbragur
og menningar. aÖ þangað fanst öll-
um gott aÖ koma. Frá því þau
hjón komu vestur um haf 1893,
bjuggu þau ávalt í Minneota. Stund
aöi Askdal margskonar atvinnu.
Mörg hin síöari ár var „Vmnn eftir-
litsmaÖur með járn'brautinnni í
grend viö þorpiÖ. Var hann hraust-
merwii og aldrei snerist á þaÖ borÖ-
iö, þar sem Askdal reri. ,
Börn eignuðust þau K. S. Askdal
og kona hans fjögur. Eru þau öll
uppkomin og hin mannvænlegustu.
Eru þau: Halldóra, kenzlukqna í
Blue Earth, Minn.; Elín, gift Sig-
fúsi bónda Josephson; Oddný, gift
Max Borchert i Mapleton og Emil,
umboösmaöur í Minneota.
Hjartfólgnasta áhugamál K. S.
Askdals var aÖ koma börnum sín-
um til merfta. Því áhugamáli hans
varð og framgengt sem bezt mátti
verÖa. Öll voru börnin gædd ágæt-
um námshæfileikum, og þó foreldr-
arnir væru fremur fátæk en rík,
fengu þau staðið st*raum -af skóla-
göngu barnanna. svo öll uröu þau
prýÖilega mentuð. Geta má nærri,
aÖ mikið hafi foreldrarnir la'gt í'
sölurnar og neitaÖ sér sjálf um
margt. Enda voru börnin þess jafnv
an minnug og sýndu foreldrunum
ástriki og þakklæti. Sjálfur var K.
s. Askdal sérlega námfús maöur,
þó ekki hefÖu örlögin unnaö hon-
um skólagöngu. Hann var sílesandi,
er hann ekki var viö vinnu. Átti
hjinn mikiÖ af góöum bókum og
var þaÖ dýrasti ^fjársjóÖur hans.
Var hann því fróöur um margt og
sérstaklega vel aö sér í sögu, ejnk-
um sögu Islands, en einnig sögu
ættjárÖar sinnar hinnar nýju, og
veraldarsögu alnient. Hann var stál-
nrinnugur og var ur\aöur aö ræða
viÖ hann um söguleg fræði, yngri
og eldri. ,
K. S. Askdal var stór i lund, sem
hann átti kyn til, en á hinn bóginn
var hann fremur óframfærinn.
Hann var gæddur ágætri söngrödd,
en kom sér sjaldan aÖ þvi' aö beita,
henni á almannafæri. Hann var
með afbrigðúm vandur aö viröingu
sinni og drengskapsifiaður mesti.
Mörgum gat virst Askdal fremur'
kaldur álengdar, en þegar nær var
komið, dúldist ekki hversu' hlýtt
hjartað var og hve tilfinninganæm-
ur hann var, Vinum hans var ein-
kennijega hlýtt til hans. Þeir gátu
ekki annaö en unnað hans hreina
og hlýja hjarta. t „
K. S. Askdal var guöhræddur
maöur og trúhneigður að náttúru-
•fari. Framan af árum lét hann ekki
Framan af árum lét hann ekki
kirkjumál til sín taka, en er börn
hans komust á legg, vakAaði hjá
honum mikill áhugi fyrir kirkju-
málum. VarÖ hann einhver áhuga-
samasti starfsmaður kirkjunnar i
Minneota. I sóknarnefnd var hann
og haföi verið ntörg ar. Hann var
fulltrúi Páls-safnaöar á kitkjuþingi
í fyrra. * Hann var trúmaður af
hjarta.
Nú er mikið skarð fyrir skildi í
Minneota. Lengi mun þó K. S. Ask-
dal lifa þar i þakklátri endurminn-
ingu margra. — /.
WONDERLAND.
Fyrstu þrjá dagana af næstu
viku sýnir Wonderland leikhúsið
kvikmyndina “The "Son of the
Sheik.” Auk þess sem leikurinn
er mjög skemtilegur, þá eru leik-\
endurnir alveg sérstaklega góðir,
svo sem Rudolph Valentino: Vilma
Banky, fríðleiksstúlka mikil frá
Ungverjalandi, Montague Love,
Agnes Ayres, George Fawcett og
Karl Dane. Alt þetta fólk er fyr-
ir löngu viðurkent að vera fram-
úrskarancíi í sfnni list og er því
leikfólkið nægileg meðmæli með
leiknum.
PROVINCE.
“The Flaming Frontier” heitir
kvikmyndin, sem sýnd verður á
Province leikhúsinu í næstu viku.
Edward Sedgewick, sem ráðið hef-
ir fyrir gerð þessarar myndar, á
sjálfur sögu, sem er engu síður
merkileg heldur en sögur þeirra,
sem hann segir- frá í ritum sínum
eða sýnir í myndum. Hann er
engu síður rithöfundur heldur en
hann er kvikmyndamaður. Það
hefir margt drifið á daga Ed-
wards Sedgwicks. Hann byrjaði
kornungur á að stunda leiklistina,
en hætti svo vj8 það og gekk lengi
á' skóla og * aflaði sér ágætrar
mentunar; síðan var hann lengi
hermaður, en hefir nú lengi gef-
ið sig við kvikmyndalistinni.^ Þessi
mynd er áreiðanlega mjög til~
komumikil.
WALKER.
Allir þeir, sem sækjast eftir því
sem er reglulega fjörugt ög glað-
legt og skemtilegt, ættu að muna
eftir “Captain Plunkett’s Revue
1926. Þessi söng og dansleikur
verður sýndur á Walker leikhús-
inu á hverju kveldi alla næstu
viku og einnig síðari hluta dags
á miðvikudag og laugardag. Þess-
um leik hefir verið ágætlega tekið
í Austur-Canada og sú hefir orðið
raunin á í Ontario, að allir að-
göngumiðar hafa verið seldir
löngu áður en leikurinn hefir far-
ið fram.
Hér eru að eins úrvals söng-
fólk og dansmeyjar, sem öllum
þykir mikið til kortia. Sérstaklega
rtiá minna á Jean Tolmie (Miss
Toronto), sem sagt er að sé ein af
hinum fríðustu konum í Ameríku.
Með henni er Patricia O’Shea, sem
Winnipeg hefir valið úr öllum
sínum fögru meyjum, sem þá allra
fallegustu. — '
iFyrsta þessa mánaðar voru þessi
börn sett í embætti í stúkunni
Gimli, nr. 7, I.O.G.T.:
F.Æ.T.: Evangeline Olafsson.
Æ. T.: Josephine Olaf&son.
V. T.: Freyja Olafsson.
Kap.: Bára Árnason.
Rit. > Guðrún Johnson.
A. R.: Valgerður Vestman/
F. R.: May Howardson.
Gjaldk.: Margrét Jónasson.
Dr.s.: Ruby Thorsteinsson.
A. D.: Ernest Otter.
V.: Kristján Árnason.
Ú.V.*: Stephan Árnason.
Alveg óviðjafnanlegur
drykkur
Sökum’ þe88 hve efni rg útbúnaður ei
fuilkominn.

Þaö veröa sjálfsagt margir Is-
lendingar, seni fá sér aö boröa hjá
frændum sínum Norðmönnunum í
kirkju þeirra á horninu á Wellinjf-
ton Ave. og VictOr St. Þaf werða
margir gómsætir réttir framreidd-
ir svo sem lutefiskur o. fl. o. fl.
Kostar aðeins 50C. „
Veturinn er kom-
inn fyrir alvöru
Komið inn og skoðið vbirgðir
, vorar af
Yfirhöfnum karla
Yerð frá:
$25.00, $30.00 og $3Í>.00
Alt sem að karlmanna fatnaði
lýtur-
White & Manahan Ltd.
480 MAIN STREET
Kievel Brewing Co. limited
St. Honiface
Phonest N1178
N1179
I